Cw E4 5

EAGLE C.4. Wybrane aspekty projektowania płytek drukowanych - wiązki przewodów, zasilanie, masa.
Celem prac jest poznanie podstawowych zagadnień związanych z wykorzystaniem wiązek przewodów (bus)
oraz zasad prowadzenia ścieżek zasilania.
1. Otworzyć nowy projekt do edycji schematu ideowego układu elektronicznego, do którego będzie
projektowana płytka drukowana.
2. Narysować schemat ideowy. Używać polecenia NAME do nadania nazw połączeniom i uwidocznić
nazwy połączeń za pomocą polecenia LABEL. Zwrócić uwagę na to, że po nadaniu nazwy
połączenie może być rysowane symbolicznie za pomocą krótkich odcinków linii prostych.
Ujawnianie nazwy poleceniem LABEL służy projektantowi do identyfikacji połączeń. Nieopisane
połączenia nie mogą wtedy występować na schemacie.
3. Zastosować polecenie BUS do stworzenia wiązki przewodów. Poleceniem NAME zdefiniować
połączenia przewodów magistrali do innych elementów schematu (instrukcja umożliwia nadanie
nazw wiązkom przewodów (bus) i połączeń (net)). Zastosowanie wiązki przewodów umożliwia
znaczne uproszczenie schematu ideowego, ponieważ eliminuje konieczność rysowania wielu linii
ciągłych. Stosuje się najczęściej w projektowaniu układów zawierających scalone elementy cyfrowe
o wiele wyprowadzeniach. Nazwy połączeń uwidacznia się poleceniem LABEL.
4. Zapoznać się ze sposobem prowadzenia linii zasilania w EAGLE, w którym wykorzystuje się
specjalne symbole zasilania i masy (do wyboru z bibliotek supply1.lbr i supply2.lbr). Używać
prawidłowo polecenia INVOKE, które służy m. in. do wprowadzania zasilania do elementów
scalonych.
5. Należy pamiętać o tym, że zasilanie modułów elektronicznych zwykle jest doprowadzane z
zewnątrz płytki przez odpowiednie złącza. Końcówki tych złącz używane do zasilania muszą być
połączone z właściwymi liniami zasilającymi i masą na płytce, co musi być uwzględnione na
schemacie układu.
6. Ścieżki masy i zasilania są zwykle traktowane w specjalny sposób – są możliwie szerokie, z
większym odstępem od innych ścieżek. Ponadto w przypadku masy stosuje się np. gwiazdowy
schemat połączeń, z punktem centralnym przy najbardziej wrażliwym wejściu.
7. Korzystne jest prowadzenie ścieżek masy w trybie pracy ręcznej w celu optymalizowania rozkładu
tych ścieżek. Zaleca się stosować instrukcje Split i Miter do zmiany przebiegu ścieżek.
8. Eagle Tutorial, Rozdziały: Net, Label, Bus, Placing SMD.
Eagle Manual, Rozdziały: Bus, Power Supply, From schematic to finished board.
EAGLE C.5. Tworzenie bibliotek własnych i elementów bibliotecznych.
Celem pracy jest poznanie zagadnień związanych z tworzeniem symboli i podstawek do elementów
elektronicznych oraz nabycie związanych z tym umiejętności.
1. Zapoznać się z reprezentacją przykładowego elementu w pliku bibliotecznym, zwrócić uwagę na
skojarzone z elementem obiekty i opisy (deskryptory). Krótko opisać istniejące powiązania (symbol,
device, package, footprint).
2. Prześledzić i przeanalizować przykładową procedurę tworzenia prostego elementu pasywnego THD
– rezystor, dioda (materiały p.9). Sporządzić schemat procedury (np. lista kolejnych kroków).
3. Utworzyć własny plik biblioteczny (Control Panel/File/New/Library) o założonej nazwie a w nim
edytować nowy element własny.
4. Na podstawie dostarczonych danych zaprojektować podstawkę do obudowy elementu (Package).
Zwrócić uwagę na orientację przestrzenną podstawki. Uwzględnić obrys oraz napisy – które mają się
pojawić na płytce.
5. Zaprojektować symbol elementu, nadać nazwy i atrybuty końcówkom (pins). Uwzględnić napisy,
które mają się pojawić na schemacie (>VALUE, >NAME).
6. Powiązać zaprojektowaną podstawkę i symbol tworząc element (opcja Connect) – skojarzyć na
liście odpowiednie wyprowadzenia symbolu (pin) z polami lutowniczymi podstawki (pad).
7. Umieścić odpowiednie treści w deskryptorach.
8. Otworzyć projekt, w którym będzie wykorzystany stworzony element biblioteczny i umieścić go na
prostym schemacie ideowym oraz na powiązanej PCB.
9. Źródła informacji: Eagle Tutorial, Rozdział Libraries. Eagle Manual, Rozdział Component Design.