Granat PGN-60 ćwiczebny

strona 1
Granat PGN-60 ćwiczebny
Granat PGN-60 ćwiczebny
Granaty i miny
Datowanie przedmiotu: 1968
Opis przedmiotu: Przeciwpancerny granat nasadkowy.
Granaty PGN-60 są miotane przy pomocy kbkg wz. 1960. Przy użyciu
naboju miotającego UNM wz. 1943/60 uzyskują prędkość początkową
60 m/s i zasięg 100 m. Produkowany był przez Zakłady Mechaniczne
"Dezamet".
Długość: 400 mm
Wysokość: 68 mm
Masa: 566 g
Materiał wybuchowy: 230 g
Liczba odłamków: zasięg odłamka na płaskim terenie to 50m a np
zabudowanym 10m
Przebijalność pancerza: 200 mm
Źródło:wikipedia
wygenerowano w serwisie www.MyViMu.com - Moje Wirtualne Muzeum
strona 1
Schrapnellmine M35
Schrapnellmine M35
Granaty i miny
Datowanie przedmiotu: 1937
Waga: 3.5 kg
Opis przedmiotu: Działanie miny: http://www.youtube.com/watch?v=pfbhcqrKtno
Mina typu S, S-Mine (od niem. Schrapnellmine – mina odłamkowa, lub
Springmine – mina wyskakująca) – niemiecka mina przeciwpiechotna
należąca do grupy min wyskakujących. Przez wojska lądowe większości
aliantów zachodnich nazywana "Podskakująca Betty" (ang. Bouncing
Betty), a przez Australijczyków i Nowozelandczyków jako "Skaczący Jack"
(ang. Jumping Jack). Zasada działania tej miny polegała na wyrzuceniu
jej przy pomocy ładunku miotającego na wysokość pasa (około jednego
metra), a następnie eksplozji rozrzucającej horyzontalnie metalowe
odłamki.
Mina typu S została opracowana w nazistowskich Niemczech w latach
30. i wykorzystywana była intensywnie przez wojska hitlerowskie
podczas II wojny światowej. Jej przeznaczeniem było rażenie
nieosłoniętych żołnierzy piechoty w otwartym terenie. Produkowano
dwie wersje min, które oznaczono rokiem rozpoczęcia produkcji
danego modelu: SMi-35 i SMi-44. Obie konstrukcje były dość podobne,
z tym że późniejsza SMi-44 została znacznie uproszczona w porównaniu
do pierwowzoru.
Pierwsza mina typu S została wprowadzona do produkcji w 1935 roku i
dołączyła do kluczowych elementów strategii defensywnej Trzeciej
Rzeszy. Do momentu zaprzestania produkcji po kapitulacji Niemiec w
1945 roku wyprodukowano ponad 1,93 miliona min tego typu.
Spowodowały wiele ciężkich ran bądź śmierci, spowalniając lub
zatrzymując postęp wojsk aliantów na pozostające pod kontrolą
Niemców terytoria. Ze względu na dużą skuteczność miny typu S była
ona wielokrotnie kopiowana i pozostała jedną z najbardziej
charakterystycznych i skutecznych broni II wojny światowej.(S.Mi.35).
Zapalnik: ZZ-35 (naciągowy)
Masa: 4,1 kg
Wysokość: 127 mm
Średnica: 102 mm
Materiał wybuchowy: 397 g trotylu lanego lub
227 g trotylu sproszkowanego(nie w mojej ;)
Promień rażenia: 40 do 100 metrów
Źródło: wikipedia
wygenerowano w serwisie www.MyViMu.com - Moje Wirtualne Muzeum
strona 1
Stielhandgranate 24
Stielhandgranate 24
Granaty i miny
Datowanie przedmiotu: 1943
Materiał: Stal, drewno bukowe.
Kraj wydania: III Rzesza
Opis przedmiotu: Niemiecki granat ręczny trzonkowy służący w armii niemieckiej w
okresie międzywojennym i przez całą II Wojnę Światową. Granat M24
został wprowadzony na wyposażenie armii w 1924. Pierwsze serie
granatów Stielhgr.24 miały na korpusie hak służący do mocowania
granatu na pasie, ale szybko przestano go montować, ponieważ okazało
się, że żołnierze i tak noszą granaty wsunięte za pasy. Zmieniono także
detonatory na bardziej odporne na wilgoć.
Opis konstrukcji:
Granat Stielhandgranate był granatem zaczepnym. Składał się z
metalowego korpusu zawierającego materiał wybuchowy i drewnianej,
wydrążonej wewnątrz rękojeści z drewna bukowego. Rękojeść była z
obu stron zakończona gwintem. Do górnego był przykręcony korpus
granatu i mechanizm zapalający, do dolnego – osłona zabezpieczająca.
Pod osłoną znajdował się porcelanowy pierścień połączony sznurem z
zapalnikiem tarciowym.
Część niemieckiej instrukcji granatu:
Uzbrojenie, rzucanie i rozbrojenie granatu:
1. Odkręcić rękojeść od korpusu.
2. W trzon mechanizmu zapalającego ostrożnie wstawić detonator,
następnie na korpus granatu nakręcić do oporu metalową nakrętkę
rękojeści.
W celu rzucenia granatu należy:
1. Odkręcić kapturek zabezpieczający od rękojeści.
2. Wyjąć porcelanową kulkę (lub pierścień) z gniazda rękojeści.
3. Wziąć w lewą rękę porcelanową kulkę (lub pierścień) i
zdecydowanym ruchem wyrwać rozcieracz, następnie natychmiast
rzucić granat w kierunku celu.
W celu rozbrojenia granatu należy:
1. Ostrożnie odkręcić korpus granatu od rękojeści.
2. Wyjąć z trzonu mechanizmu zapalającego detonator.
3. Ponownie nakręcić do oporu korpus granatu na rękojeść.
wygenerowano w serwisie www.MyViMu.com - Moje Wirtualne Muzeum
strona 1
Rakieta ćwiczebna M7A1
Rakieta ćwiczebna M7A1
Granaty i miny
Datowanie przedmiotu: 1944
Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Kolor / barwa: Czarna
Szerokość: 60 mm
Długość: 550 mm
Liczba części: 3
Kaliber: 60 mm
Opis przedmiotu: Rakieta ćwiczebna M7A1 (1944) do amerykańskiej ręcznej wyrzutni
niekierowanych przeciwpancernych pocisków rakietowych z głowicą
kumulacyjną (Bazooka), używanej przez Aliantów w okresie II Wojny
Światowej.
Słowo "Bazooka" pochodzi od prostego instrumentu podobnego do
puzonu. W czasie wojny, niemieccy czołgiści na Tygrysach nazywali te
rakiety "puk,puk!"(nie te ćwiczebne), gdy rakieta uderzyła w pancerz
czołgu nie powodowała żadnych zniszczeń a załoga słyszała tylko
"pukanie" z zewnątrz.
"ROCKET.PRAC.;A.T;M7A1
LOT WC-30-122 1-44"
wygenerowano w serwisie www.MyViMu.com - Moje Wirtualne Muzeum