Św. Ludwika de Marillac Św. Wincenty a Paulo

MODLITWA WINCENTYŃSKA
Panie, pozwól mi być dobrym przyjacielem wszystkich ludzi;
pozwól mi ofiarować ufność temu, kto cierpi i żali się,
temu, kto z dala od Ciebie szuka oświecenia,
temu, kto nie wie, jak zacząć,
temu, kto chce się zwierzyć i nie ma do tego sił.
Panie, pomóż mi, abym nie minął nikogo z obojętną twarzą,
z zamkniętym sercem, pospiesznym krokiem.
Panie, daj, bym natychmiast dostrzegł, kto stoi u mego boku,
kto smuci się bezradny, kto cierpi i to ukrywa, kto jest
samotny.
Panie, podaruj mi delikatność, która otwiera serca;
uwolnij mnie od egoizmu, abym Ci służył,
abym Cię miłował, abym Cię słuchał,
w każdym człowieku, którego pozwolisz mi spotkać.
Św. Ludwika de Marillac
Św. Wincenty a Paulo
Św. Wincenty i św. Ludwika często powtarzali, iż to nie oni myśleli o założeniu Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. Dokonało się to z
inicjatywy Boga. Byli przekonani, że Bóg jest twórcą powoływanej wspólnoty a oni jedynie okazywali posłuszeństwo woli Bożej i poddawali
się kierownictwu Ducha Świętego. Zapowiedzią Zgromadzenia było założenie przez św. Wincentego a Paulo w 1617 r. Bractwa Miłosierdzia.
W 1629 r. takowe powstało w Paryżu. Panie Miłosierdzia chętnie i szczodrze datkowały pomoc Ubogim, ale ich najbliżsi nie godzili się na ich
bezpośrednie zaangażowanie w służbę. Panie wyręczały się swoją służbą, skutkiem czego ubodzy nie byli należycie obsłużeni.
Do św. Wincentego zgłosiła się wiejska dziewczyna Małgorzata Nassau, przekonana o swoim powołaniu do służenia ubogim. Gdy po niej
zgłaszały się inne, św. Wincenty polecił je opiece św. Ludwili de Marillac, aby przygotowała je do posługi ubogim we współpracy z Paniami
Miłosierdzia. Począwszy od 29 listopada 1633 r. zamieszkały w domu św. Ludwiki. Przyjęły nazwę Sióstr Miłosierdzia. Założyciele czynili
wszystko aby nie zaliczono ich do zakonów, zakonnice bowiem były zobowiązane do życia za klauzurą, a to uniemożliwiałoby służenie
ubogim chorym w świecie. W 1633 r. Siostry Miłosierdzia rozpoczęły odwiedzać chorych w ich domach i uczyć dzieci w bezpłatnych
szkołach. Następnie zajęły się porzuconymi dziećmi, podjęły pracę w szpitalach, więzieniach, w domach starców, wśród rannych żołnierzy, w szpitalach zakaźnych i
w szpitalach dla psychicznie chorych. Zgromadzenie szybko rosło w liczbę. Do Założycieli napływały kolejne prośby o Siostry. W 1652 r. trzy pierwsze Siostry, na
zaproszenie królowej Marii Ludwiki Gonzagi przybyły do Polski. Siostry zamieszkały najpierw w Łowiczu na dworze królowej, potem w Warszawie w pobliżu
Księży Misjonarzy na terenie Parafii św. Krzyża. Siostry opiekowały się chorymi, zajmowały się wychowaniem dzieci i sierot, w czasie wojny ze Szwedami w 1655
opiekowały się rannymi żołnierzami. W 1659 r. założono pierwszy dom sióstr w Warszawie przy ul. Tamka 35. Mieścił się tam szpital dla sierot, Siostry opiekowały
się chorymi nie mającymi możliwości opieki w płatnych szpitalach, miały aptekę i ambulatorium. W 1712 r. utworzono Polską Prowincję Sióstr Miłosierdzia z
Domem Centralnym w Warszawie. Czas rozbiorów Polski przyniósł utrudnienia w zarządzaniu Prowincją. Aby móc dalej prowadzić apostolstwo trzeba było dokonać
podziału Polskiej Prowincji według granic przebiegających zaborów.
* w 1796 uformowała się Prowincja Litewska, która istniała do 1842 r.
* w 1850 r. erygowano Prowincję Poznańską ( w 1863 r. główną siedzibą Zarządu Prowincji stało się Chełmno, stąd późniejsza nazwa Prowincja Chełmińska)
* w 1799 utworzono Prowincję Galicyjską. Cesarz Józef II pozwolił istnieć szarytkom ze względu na ich działalność społeczną: charytatywną i wychowawczą.( w
1859 r. przeniesiono Dom Centralny ze Lwowa do Krakowa. Dało to początek nowej nazwie Prowincja Krakowska).
Do dziś Siostry Miłosierdzia służą Ubogim zgodnie z duchem Założycieli:

odwiedzają chorych w ich domach;

prowadzą Domy Pomocy Społecznej;

pracują w szpitalach;

prowadzą Specjalne Ośrodki Wychowawcze, Świetlice środowiskowe, Przedszkola, Ogniska Wychowawcze;

katechizują;

pracują z więźniami i osobami uzależnionymi

prowadzą działalność ewangelizacyjną na Wschodzie;

wyjeżdżają na misje ad gentes;
„ Charyzmat Księdza Wincentego jest paląco aktualny i do was, wraz z całą rodziną duchową, należy ożywianie go tam, gdzie jesteście posłane. Siostry Miłosierdzia,
miejcie odwagę waszych Założycieli, by coraz bardziej uobecniać Kościół w świecie Ubogich i to w taki sposób, by Ubodzy czuli się rzeczywiście w Kościele jak u
siebie! Bądźcie otwarte w waszych Prowincjach i w waszych Domach na bogactwo ludzi, którym służycie, aby w nich odkrywać dary Boga! Wtedy, z łaską Pana,
będziecie mogły stać się czytelnymi znakami miłości wobec Ubogich…”
św. Jan Paweł II – do Sióstr Miłosierdzia, 1997 r.
Modlitwa o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego:
Zbawicielu, oczekiwanie Izraela w czasie jego utrapień, wejrzyj miłosiernie z nieba i nawiedź winnice swoją: źródła jej ożyw, owoce pomnażaj i utwierdzaj,
co zaszczepiła winnica Twoja. Żniwo bowiem wielkie, a robotników mało: błagamy Cię przeto, jako Pana żniwa, abyś przysłać raczył robotników na żniwo
Twoje. Pomnóż ich liczbę, uzupełnij naszą radość przez wzniesienie i odbudowanie murów Jerozolimy. Twój to jest dom o Boże, Twoja własność o Panie.
Błagamy Cię, niechaj w niej nie będzie kamyka, którego by prawica Twoja najświętsza nie położyła. A tych, których w imię Twoje powołałeś zachowaj, o
Boże, uświęć i utwierdź w prawdzie. Amen.
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia
Prowincja Warszawska
ul. Tamka 35
00-355 Warszawa
tel.(0-22) 826-37-83 lub (0-22) 826-15-97
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.szarytki.waw.pl
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia
Prowincja Chełmińsko-Poznańska
ul. Dominikańska 40
86-200 Chełmno
tel. 056 691 22 00
e-mail: [email protected]
strona internetowa: www.szarytki.opoka.org.pl
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia
Prowincja Krakowska
ul. Warszawska 8
31-155 Kraków
tel. (0-12) 422- 20-46
e-mail: [email protected]