Pstrzą się tam w kole Jaskry, kąkole

1. NIEZAPOMINAJKI
Za cichym borem,
Ponad jeziorem
Błonie się stroi w kwieciste wianki:
Pstrzą się tam w kole
Jaskry, kąkole,
Złote dziewanny, białe rumianki.
I mak pąsowy z jasnymi głowy.
I modre dzwonki.
A po nadbrzeżu owej mozaiki
Niby wezgłowia tego koronki,
Błyszczą niezapominajki.
I wbiegła Hanka na błonie.
Śmiga lekkiemi nóżki.
To raz w zieleni tonie,
To goni złote muszki.
To znów pstrego motyla,
To się po kwiaty schyla;
W oczach radość, uciecha,
Róża gości na twarzy,
Do kwiatów się uśmiecha,
O motylkach coś marzy;
Kwiatki w białej jej dłoni,
Zda się, śmieją się do niej.
Ona pełna wesela:
Płynie dalej i dalej,
Jak łabędź po tej fali
Z kwiatów, trawy i ziela,
Po tej z balsamów wodzie,
Złotej w słońca zachodzie.
2. NIEZAPOMINAJKA I BRYCZKA
Z bukietem niezapominajek
Piotr bryczką jechał nocną porą,
A że odciski miał na piętach,
W domu nacierał je kamforą.
- O, czytelniku! Gdy z tej bajki
Usuniesz niezapominajki,
Zostanie jednak sensu sporo;
Gdy odcisk będziesz miał na nodze
I gdy ci ból dokuczy srodze,
To lecz się, jak nasz Piotr, kamforą.
3. BŁĘKIT W BESKIDZIE
W krajobrazie wygasłej wioski
kilka zdziczałych jabłoni
wiatr gładzi błękit
niezapominajek
Trzymają wartę przy schodach
domu który pozostał
na sepiowych fotografach
Mieszkańcy w pośpiechu odeszli
po stopniach praojców
zostawiając pustkę
- miejsce dla poetów
Którzy spoglądają w niebo
o odcieniach
bezwodnych
kwiatów pamięci
4. PIOSENKA NA ŚWIĘTO NIEZAPOMINAJKI
Majowy budzi się ranek,
Już rosa mieni się brzaskiem.
Spod mgielnych tiulu firanek
Niebieskim skrzy się odblaskiem.
Jak tylko słońce już wstanie,
Odżywi ziemię a przy tym
Czy w lesie, czy na polanie
Rozjaśni ten świat błękitem
Piętnasty maja – pamiętaj !
Polska niezapominajka…
Coroczne radosne święto.
Drobniutkich kwiatów mozaika.
Piętnasty maja – pamiętaj !
Pewno się z nami spotkacie,
Słuchając kląskań słowików,
Lub w EkoRadio na czacie.
To wiosna radosna wielce
Nad łąką, ruczajem, strugą,
Utkała żywe kobierce,
By pamięć przetrwała długo.
Co roku w maju wieczorem
Na wielkim szlaku niebieskim
Być chcemy z święta autorem,
Panem Andrzejem Zalewskim.
5. 15 MAJA – DZIEŃ NIEZAPOMINAJKI
Nie zapomnij o mnie –
Wyrzekła dziewczyna,
patrząc chłopcu w oczy
na zielonej łące.
Niezapominajki w swój bukiet włożyła
kruche, delikatne,
jak uczucia wiotkie…
Ten kawałek nieba
Z ukochanej dłoni
On wziął delikatnie – do serca przyłożył,
spojrzał z miłością
w jej niebieskie oczy
i z wielkim wzruszeniem
swą przysięgę złożył…
By uczcić w pamięci takie wydarzenie,
by jak Walentynki miłością promieniał,
15 maja, z zimnej Zośki znany,
Dniem Niezapominajki w Polsce nazywamy
6. NIEZAPOMINAJCE…
Trudno cię w rym ująć;
symbol, odniesienie,
w jakich słowach zawrzeć,
Twe piękno, istnienie?
Twoja inność przyciąga,
kruchością zadziwiasz,
sprawiasz, że ktoś Cię widząc,
ze zdziwieniem szepce;
A jednak prawdziwa.
Uciekłaś do cienia,
schroniona pod świerkiem,
zagłuszona zielskiem,
oczka swe rozchylasz,
dyskretnie i z wdziękiem.
Zdobisz tulipany,
W twoje tło splecione.
Dumnie pyszniąc się, myślą,
Że piękniejsze one…
Wśród narcyzów zbłąkana
dumnych róż kolcami
otoczona jak cierniem,
o piękności pani...
A gdy w pełni rozkwitasz,
to sprawiasz wrażenie,
że niebo zstąpiło
z góry na ziemię.
Z tej to opowiastki płynie taki morał:
że choć skromna i mikra
Jednak dostrzeżona.
Każdy pragnie jej dotknąć
z właściwym oddaniem,
jak pod krzyżem, tak przed nią
klęcząc na kolanie...
Bo...
Nie to jest ważne, co krzyczy bogactwem
Bardziej w cenie skromność i przymioty własne...
7. WSPOMNIENIE…
Mnóstwo niebieskich kwiatków
Rozlało się plamą na łące,
Rwałeś je garściami
I barwne pąki kładłeś do stóp.
Pieściłeś słów szeptem,
Tuliłeś w ramionach.
Nie odchodź,
Bądź zawsze i wszędzie.
Wiosenne niezapominajki,
Młodzieńcze marzenia,
Ja pozostałam, Ty jesteś
Tylko we wspomnieniach.
8. NIEZAPOMINAJKA
Ściele się pod nogami
jak dywanik z bajki
albo obłok błękitny,
kwiat niezapominajki.
Wracają w pamięci
obrazy zapomniane,
zagajnik pełen rosy
i ścieżki wydeptane.
Pamiętam mały strumień,
gdy po majowej burzy,
groźną rzekę udawał
lecz po chwili znów tchórzył.
Wtulił się w swe brzegi,
szemrząc cichutko płynął,
biały głaz napotkany
z pokłonem ominął.
Każdej wiosną wracają
znów na łąki zielone,
kwiaty małe, błękitne,
rosą srebrną pieszczone.
Czuję znów lekki dotyk
rąk ukochanej matki,
gdy w me włosy wplata
małe błękitne kwiatki.
Matka już mnie nie woła,
minęły tamte lata,
a ja ciągle pamięcią
w tamte miejsca wracam.
9. NIEZAPOMINAJKA
Aż się w oczach od nich ćmi,
Że je zliczyć-ponad siłę!
Ktoś wymyślił je czy śnił,
Tak błękitne i tak miłe?
Wiem, z pewnością oderwano
Od nieba okruszek.
A w zaklęciach czarowano,
By zmienić w kwiatuszek!
10. KWIAT PAMIĘCI
Niezapominajka to taka roślina,
Która- sądząc z nazwy- nic nie zapomina
Opowieści wiatru , słowika, co śpiewa
I tego, co szemrze wiosenna ulewa.
Pamięta, że niebo ma barwę błękitną
I pamięta o tym ,kiedy ma zakwitnąć.
11. LIST OTWARTY DO PANA REDAKTORA ANDRZEJA
ZALEWSKIEGO
Nie zapomnij- zwyczaj nowy.
Nie zapomnij -w czas majowy.
Nie zapomnij – piętnastego.
Nie zapomnij – graj, kolego!
Nowa bowiem ta zabawa,
Ma w błękicie swoje prawa,
Nie odrzuca zielonego,
Ma też miejsce dla żółtego.
Już ruszyła ta machina
I w napięciu wszystkich trzyma:
Czy się uda ? Czy wytrzyma ?
Czy zdobędzie Święta prymat?
Na południu, gdzieś w Opolu
Harcerz szuka kwiatów w polu.
Na północy Zuchy Stare
Na niebiesko są ubrane.
To nie kawał, że w Wąchocku
Zakochani w żabim oczku
Na magistrat się szykują
I na blue go przemalują.
I śpiewacy operowi
Są do drogi już gotowi,
Jadą w Góry Świętokrzyskie
Rozśpiewają szkoły wszystkie.
Za operą RadioEko
W podróż uda się daleką.
Myślę- z jasnej to przyczynyRadio sercem tej machiny.
Będzie sukces ,to nie bajkiTo Dzień Niezapominajki.
Chociaż lubię Walentego,
Maj mi bliższy od lutego.
12. NIEZAPOMINAJKA
Niezapominajka to drobny kwiateczek,
Co ma modre płatki i żółty środeczek.
Ta mała roślinka ma tyle uroku,
Że nie można od niej oderwać wprost wzroku.
A gdy już nie patrzysz i tak zapamiętasz
Mrugające w trawie błękitne oczęta….
Niezapominajka to symbol miłości,
Siły, pamięci i globalnej troski
O to ,co kochamy ,co nam bardzo drogie:
Przyjaźń między ludźmi ,tradycja ,przyroda…
Tu w małej ojczyźnie i w ojczyźnie wielkiej
Niezapominajkę kojarzymy z pięknem…
13. (NIE)ZAPOMINAJKI
żeby tak jeszcze raz
musnąć bosą stopą dzieciństwa
bożych łąk niezapominajek
- słońca błękitnych rozprysków
z tęczy na Ziemię strąconych
żeby tak znowu
zwinąć nieboskłon młodości
w bukiet niezabudek
i zatonąć w błękicie oczu
pierwszej majowej miłości
ale kruszy się Czas
w niebiesko- szarą nieuchronność
a przecież zasuszoną ufnie
w księdze własnego żywota
na wieczne pamiętanie.
wzięłam dziś w dłonie
magiczne źdźbło przeszłości
- rozprysł się Czas
w sino – rdzawą mozaikę
zszarzał w zmęczonych oczach
błękit pierwszych zauroczeń
a wiosna tego roku
od nowa stroi Ziemię
w miodne ogrody motyli
w miłosne błękity
(nie)zapominajek
14. ***
Jeszcze wczoraj byłeś tu
taki piękny niby z bajki
a dziś został tylko mi
piękny kwiat niezapominajki
ma on kolor twoich oczu
i ma taką moc tajemną
że gdy patrzę na ten błękit
czuję że Ty jesteś ze mną
ale Ciebie przecież nie ma
i gdzieś znikła piękna bajka
w moim sercu żal zamieszkał
a z nim niezapominajka
15. NIEZAPOMINAJKA
Była taka maleńka…
Skulona pośród ogromu zieleni
porażała swą niebieskością……
Nieśmiałość i cisza w niej
urzekały przechodniówz uśmiechem witała wszystkich…..
Skromnością chwytała za serce….
błękitem wabiła oczy….
nazwiskiem odświeżała pamięć…
I tylko jeden ,nieświadomy człowiek
przeciwstawił się jej urokowibezlitosną kosiarką….
16. TAJEMNICA TWORZENIA
Kto zabrał niebu błękit
i dodał wdzięk panienki,
w liści aksamit wtłoczył,
słońca promieniem złocił?
Przypisał moc czarowną
i pamięć niezawodną,
pozwolił znaczyć wiele,
wyróżnił jako ziele?
Ten wiedział, że na świecie
to drobne, wdzięczne kwiecie
zatrzyma w dobry dzień –
ludzkiej pamięci cień.
17. NIEZAPOMINAJKA
Witam Ciebie wiosną
Niezapominajek błękitem
Twój bagaż życia
Zawsze z Bogiem radosny
Gałązka choć krucha
Z wiekiem pochyla
Ku słońcu głowę
Dziękując Panu
Całą sobą.
18. NIEZAPOMINAJKI
Majem zakwitły
Drobniutkie jak panienki
Na cieniutkich nóżkach
Wabią swoim wdziękiem
Rozciągnięte na łąkach
Jak szata „Madonny”
Utkana w kolorze błękitu
Ich kwiaty sprzymierzeńcy
Żabich oczek mrugających zalotnie.
Patrząc na ich piękno
Jakby na połacie nieba
To dar dla serca i duszy
Codziennego chleba.
19. NIEZAPOMINAJKA
Niezapominajka ,
maleńka roślina ,
co polskiego nieba
błękit przypomina.
W cienistym gaiku
rośnie nad potoczkiem,
mruga pośród trawy
małym żółtym oczkiem.
Leśne ją zwierzęta
odwiedzają co dzień.
Zakwita dziś ślicznie
także w mym ogrodzie.
20. NIEZAPOMINAJKOWE ŚWIĘTO
To nie okazałość , lecz duma
i skromność , i wielkość ukryta,
kolor nieba i myśl w rozumie,
i ta siła… a w czym ? Przeczytaj…..
***
Czy widziałeś kiedyś ,jak kąpią się dzieci
w swawolnej radości , co w obłok leci ,
a krople zaś drgają w złocie pomarańczy,
na gałązkach wierzby roztańczonym walcem?
A czy widziałeś kiedyś niezapominajki,
które dziś obchodzą święto jakoś skromnie ,
nikt im nie zaśpiewa , nie opowie bajki ,
mało kto je kocha , niewielu rozumie...