Tabela skutków niewłaściwie pobranej próbki moczu oraz
Transkrypt
Tabela skutków niewłaściwie pobranej próbki moczu oraz
Tabela skutków niewłaściwie pobranej próbki moczu oraz możliwości przeciwdziałania tym następstwom (tabela opracowana wg wytycznych Krajowego Konsultanta ds. Mikrobiologii). 1 2 3 4 Błędy Niewłaściwe przygotowanie pacjenta do pobrania próbki materiału, np. niewłaściwe umycie się lub zaniechanie mycia; Wytarcie się ręcznikiem; Pobranie niewłaściwej partii moczu do badania – pobranie próbki moczu z pierwszego strumienia. Użycie niejałowego pojemnika do pobrania próbki moczu lub niewłaściwe postępowanie z jałowym pojemnikiem. Niewłaściwe przechowywanie materiału przed dostarczeniem go do laboratorium przez: - przechowywanie w temperaturze pokojowej; - zbyt długi czas transportu materiału do laboratorium. Niewłaściwe obchodzenie się z materiałem otrzymanym od pacjenta przez osobę odpowiedzialną za przekazanie próbki do badania bakteriologicznego. Skutek Przeciwdziałanie błędom Wynik: mocz pobrany niejałowo, konieczność wykonania ponownego badania. Dostosowanie się pacjenta do instrukcji pobrania moczu. Wynik: mocz pobrany niejałowo, konieczność wykonania ponownego badania. Dostosowanie się pacjenta do instrukcji pobrania moczu. Wynik fałszywie dodatni lub niejałowy w skutek namnożenia się niskiego miana drobnoustrojów (miana nieistotnego klinicznie) do wielkości uznawanej za bakteriurię ponieważ mocz jest bardzo dobrą pożywką bakteryjną. Przestrzeganie prawidłowych zasad dotyczących warunków, czasu i sposobu transportu. Zalecane schłodzenie materiału w 4°C do czasu dostarczenia do laboratorium. Dostarczenie materiału do laboratorium w ciągu 2h od momentu pobrania. Wynik fałszywie dodatni lub niejałowy w skutek namnożenia się niskiego miana drobnoustrojów (miana nieistotnego klinicznie) do wielkości uznawanej za bakteriurię ponieważ mocz jest bardzo dobrą pożywką bakteryjną. Szkolenie personelu lub bezpośrednie dostarczenie próbki materiału do laboratorium (ominięcie etapu pośredniego). Mocz przeznaczony do badania bakteriologicznego, do momentu jego posiania, nie może być przechowywany w temperaturze pokojowej! !mocz jest bardzo dobrą pożywką bakteryjną! 5 Mocz pobrany na podłoże transportowe typu Uromedium. (dopuszczalny jedynie w wyjątkowych sytuacjach). 6 Zbyt długi czas oczekiwania na wynik badania bakteriologicznego moczu. Wynik fałszywie ujemny lub zaniechanie wykonania przez diagnostę laboratoryjnego Materiałem umożliwiającym pełną antybiogramu pomimo właściwego i dokładną diagnostykę jest mocz, a nie postępowania laboratoryjnego Niemożność mocz posiany na podłoże transportowe typu określenia występowania czynnika Uromedium. hamującego wzrost bakterii Gram „+” i Gram Przesłanie moczu pobranego na podłoże „-”w moczu (tzw. Test Golda patrz transportowe nie powinno być sposobem komentarz *), który ma kluczowe znaczenie rutynowego przekazywania materiału do przy podejmowaniu przez diagnostę badania mikrobiologicznego, ponieważ laboratoryjnego decyzji o wykonaniu uniemożliwia pełną i dokładną diagnostykę antybiogramu dla wyhodowanego patogenu. laboratoryjną.! Skutkuje opóźnieniem podjęcia leczenia , a wynikiem tego może być: Wymagania stawiane wykonawcy. Wynik - nasileniem się infekcji; bakteriologiczny otrzymany po 2-ch - zakażeniem wstępującym dotyczącym tygodniach nie ma wartości diagnostycznej. wyższych partii dróg moczowych; Często nie odzwierciedla stanu „na dziś”. - w szczególnych przypadkach zaistnieniem uroseps.. * Test Golda (TG) określa występowanie czynnika hamującego wzrost bakterii Gram „+” i Gram „-‘’ w moczu – sprawdza, czy w moczu pacjenta znajduje się antybiotyk/chemioterapeutyk mogący zmniejszyć ilość drobnoustrojów w badanej próbce moczu. Test ten ma kluczowe znaczenie przy podejmowaniu przez diagnostę laboratoryjnego decyzji o wykonaniu antybiogramu dla wyhodowanego szczepu. Zasady interpretacji podane w tabeli poniżej . Tabela określająca bakteriurię u dzieci i dorosłych w zależności od wyników testu Golda Dzieci Dorośli TG „-” bakteriuria ≥104 CFU/ml bakteriuria ≥ 105 CFU/ml TG „+” bakteriuria ≥ 102 lub 103 CFU/ml