Sekret, tajemnica – kiedy poprosić o pomoc dorosłych

 Sekret, tajemnica – kiedy poprosić o pomoc dorosłych Pomysł na lekcję Jedną z najważniejszych cech przyjaciół jest umiejętność dochowania tajemnicy. Kiedy decydujemy się nią podzielić z drugą osobą, liczymy, że ta nie powtórzy nikomu. Są jednak wyjątkowe sytuacje, w których można, a nawet trzeba przekazać zaufanemu dorosłemu czyjąś tajemnicę, mając na względzie dobro tejże osoby. Jak rozpoznać tego typu sytuację i mądrze zareagować? Dzieci będą miały okazję bliżej przyjrzeć się temu zagadnieniu, analizując przygotowane przez siebie krótkie scenki. Cele operacyjne Dzieci: ● wiedzą, co oznacza pojęcie tajemnica; ● potrafią rozróżnić sytuacje, w których należy dochować tajemnicy, i takie, gdy powinno się nią podzielić z zaufaną osobą dorosłą. Pomoce zalecane do przeprowadzenia zajęć: ●
●
●
●
tablica, kreda lub marker, Materiał pomocniczy “Mini quiz”, Instrukcja dla osoby prowadzącej “Tajemnicze scenki“. Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
. Przebieg zajęć Krok 1 Przeprowadź wśród uczniów krótki quiz sprawdzający, czy wiedzą, co oznacza pojęcie tajemnica (Materiał pomocniczy_Mini quiz). Odczytaj przyporządkowane do niego odpowiedzi A, B, C i D. Poproś, by dzieci wskazały tę właściwą. Poznaną w ten sposób definicję tajemnicy zapisz na tablicy. Zapytaj, co dokładnie ona oznacza. Poproś o przykłady. Czas: 5 min Metoda: quiz Pomoce: ● tablica, ● kreda lub marker, ● Materiał pomocniczy “Mini quiz“. Krok 2 Podziel dzieci na cztery grupy. Powiedz, że zadaniem każdej z nich będzie przygotowanie krótkiej scenki, której głównym tematem jest tajemnica. Przekaż poszczególnym grupom, jakiej dokładnie sytuacji powinna dotyczyć ich scenka (Instrukcja dla osoby prowadzącej “Tajemnicze scenki”). Upewnij się, że wszyscy rozumieją zadanie i poproś o przystąpienie do pracy. Czas: 15 min Metoda: praca w grupach Pomoce: ● Instrukcja dla osoby prowadzącej “Tajemnicze scenki“. Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
. Krok 3 Zaproś grupy po kolei do odegrania swojej scenki. Po każdej z nich poproś o komentarz, w którym dzieci oglądające dany występ powiedzą, czego scenka dotyczyła, jaka tajemnica została ujawniona, jakie były tego konsekwencje oraz czy osoba, która daną tajemnicę złamała, postąpiła dobrze czy źle i dlaczego. Jak należałoby się zachować? Zapisz na tablicy numery scenek i zapytaj, w której z nich dzieci nie zmieniłyby zakończenia. Odpowiedni numerek zakreśl kołem. Czas: 15 min Metoda: drama, rozmowa Pomoce: ● tablica, ● kreda lub marker. Krok 4 Podsumuj, mówiąc, że w ostatnich dwóch scenkach ujawnienie tajemnicy okazało się słusznym rozwiązaniem. Zapytaj, czym przedstawione w niej sytuacje różniły się od pozostałych oraz w jakich okolicznościach wolno, a nawet trzeba ujawnić czyjąś lub swoją tajemnicę (w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia; w sytuacji, gdy komuś lub nam dzieje się krzywda bądź jesteśmy narażeni na niebezpieczeństwo; w sytuacji, gdy o zachowanie tajemnicy prosi nas obca osoba; wtedy gdy zachowanie tajemnicy jest sprzeczne od naszych ustaleń z rodzicami). Do kogo się wówczas zwrócić? Odpowiedzi zapisz na tablicy (rodzice, dziadkowie, szkolny pedagog lub psycholog, wychowawca, nauczyciel). Podkreśl, że jeśli z różnych powodów obawiamy się sytuacji, w której szersze grono będzie wiedziało, iż to my wyjawiliśmy tajemnicę osobie dorosłej, zawsze – podobnie jak to było w trzeciej scence – możemy poprosić, by nie ujawniała ona, skąd dowiedziała się o danym zajściu. Warto zaznaczyć, że w przypadku, gdy osoba dorosła prosi nas o zachowanie tajemnicy w sytuacji, która nas dotyczy i wydaje się nam niepokojąca to zawsze trzeba o tym powiedzieć rodzicom. Czas: 10 min Metoda: rozmowa Pomoce: ● tablica, ● kreda lub marker. Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
. Ewaluacja Czy po przeprowadzeniu zajęć dzieci: ● znają pojęcie tajemnica, ● rozumieją, że są sytuacje, w których należy dochować tajemnicy, i takie, gdy powinno się nią podzielić z zaufaną osobą dorosłą. Opcje dodatkowe Jeśli masz więcej czasu, zaproponuj uczniom pracującym nad scenkami numer 1 i 2, aby przygotowały po dwa zakończenia: jedno, w którym tajemnica zostaje ujawniona, i drugie, w którym bohaterowie dotrzymali tajemnicy. Ułatwi to omówienie obydwu scenek (Co się wydarzyło? Jakie były reakcje bohaterów w pierwszym i drugim przypadku?) oraz konsekwencji wyjawienia i dotrzymania tajemnicy. Informacje Scenariusz: Anna Walczak Konsultacja merytoryczna: Eliza Hetkowska, Anna Gruhn, Barbara Krywoszejew Konsultacja metodyczna: Joanna Góral­Wojtalik Licencja: Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0 Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
. Materiały Mini quiz | materiał pomocniczy Wskaż prawidłową odpowiedź na pytanie. Co to jest TAJEMNICA? A. wyspa, której nikt nie może odnaleźć na mapie B. informacja, której nie powinno się ujawniać C. tajna łódź podwodna D. tajemna kula o magicznej mocy Tajemnicze scenki | instrukcja dla osoby prowadzącej Zapowiedz, że dzieci przygotują krótkie scenki, których głównym tematem jest tajemnica. Podziel je na cztery grupy. Poproś, by każda z grup znalazła sobie w sali możliwie odosobnione miejsce do pracy. Przeczytaj każdej z nich opisy scenek, które powinny przygotować i upewnij się, że są one zrozumiałe dla wszystkich. Podkreśl, że ważne jest wczucie się w role, przemyślenie i odegranie tego, jak bohaterowie scenki zareagują na przytrafiające im się sytuacje. I GRUPA Lekcja plastyki Na lekcji plastyki pani prosi, by każdy narysował rysunek przedstawiający dowolną informację o nim samym. Karol rysuje siebie śpiącego przy lampce nocnej i nie podpisuje pracy, żeby nikt się nie wiedział, kto ją wykonał. Ze wszystkich prac powstaje wystawa w szkolnej sali. Bolek pyta Karola, który to jego rysunek i co na nim jest. Karol zdradza mu w tajemnicy, że to on sam w swoim łóżku i lampka, którą zawsze pali w nocy, bo boi się spać w ciemności. Prosi, by ten nie zdradzał nikomu tej informacji. Bolek jednak zwołuje całą klasę i pokazując pracę Karola opowiada, co ona przedstawia. Karol widzi całą sytuację i słyszy, jak wszyscy się z niego śmieją. II GRUPA Przyjęcie­niespodzianka Koledzy i koleżanki Alicji w dniu jej urodzin przygotowują przyjęcie niespodziankę. Wieszają balony, kroją tort i pakują prezenty. Planują schować się i wyskoczyć znienacka krzycząc „niespodzianka!”, gdy tylko Alicja wejdzie do sali. Zależy im, żeby ta wcześniej niczego się nie spodziewała. Układają więc plan, w którym Ela ma przyprowadzić Alicję do sali mówiąc, że potrzebuje pomocy w ustawieniu ławek. Wszyscy chowają się, a Ela idzie po Alicję. Gdy są już przy drzwiach mówi jej o niespodziance, więc ostatecznie solenizantka nie jest zaskoczona, a koleżanki i koledzy bardzo z tego powodu rozczarowani. Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
. ​
III GRUPA Wycieczka do lasu Dwie osoby z klasy zjadają na wycieczce szkolnej do lasu owoce z drzew rosnących przy ścieżce. Wiedzą, że nie powinni tego robić i umawiają się, że to będzie ich tajemnica, o której nikomu nie powiedzą. Wszystko widzi i słyszy Basia. Po pewnym czasie zauważa, że oba „leśne łasuchy” nie najlepiej się czują – trzymają się za brzuchy i idą bardzo wolno. Decyduje się poinformować o zdarzeniu wychowawcę. Robi to tak, żeby nikt nie zauważył, że z nim rozmawia. Prosi też, żeby nie ujawniał, że to ona powiedziała, co się stało. Wychowawca zawraca wycieczkę do głównego wejścia do lasu i wzywa karetkę pogotowia. Ta przyjeżdża szybko. Ratownicy medyczni oglądają poszkodowanych i stwierdzają, że nic im nie będzie, ale dobrze, że szybko do nich trafili, bo nie wiadomo, jak mogłoby się to skończyć. IV GRUPA Kolega z czatu Tomek, zgodnie z umową z rodzicami, pół godziny dziennie korzysta z komputera. Często gra wtedy on­line. Podczas zabawy rozmawia z współgraczami o przebiegu gry. Ostatnio kilkakrotnie rozmawiał z Adamem, który zadawał mu wiele pytań o rodziców, zainteresowania i o to, co lubi. Adam opowiadał też o swoich zabawkach, powiedział, że chętnie pokaże je Tomkowi. Poprosił go tylko, żeby nikomu nie mówił o tych rozmowach. Tomek, pamiętając zasady, na jakie umawiał się z rodzicami, opowiedział o Adamie mamie. Mama bardzo go pochwaliła i następnym razem, gdy Tomek grał i rozmawiał na czacie z Adamem, włączyła się do rozmowy. Adam wtedy zamilkł i już więcej się nie odezwał. Czytelnia ●
●
Bociąga­Puchała Ilona, Jak przeprowadzić lekcję metodą dramy?, [online], Publikacje Edukacyjne [26.05.2014], dostępny w Internecie: http://www.publikacje.edu.pl/publikacje.php?nr=1534 Fundacja Dzieci Niczyje, „Gadki z psem”, cz. Tajemnica – literka D (2:23­3:10), https://www.youtube.com/watch?v=70jkbhY6Nx4 Materiał pochodzi z serwisu ​
edukacjamedialna.edu.pl ​
prowadzonego przez ​
Fundację Nowoczesna Polska​
. Udostępniono na licencji ​
Creative Commons Uznanie autorstwa ­ Na tych samych warunkach 3.0​
.