Klucz odpowiedzi

1
KONKURS Z JĘZYKA POLSKIEGO DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM
WOJEWÓDZTWA WARMIOSKO-MAZURSKIEGO
W ROKU SZKOLNYM 2011/2012 - ETAP SZKOLNY
MODEL ODPOWIEDZI
ZE SCHEMATEM PUNKTOWANIA
NR
POPRAWNE ROZWIĄZANIE
ZADANIA
1.
Zdanie 1 – F
Zdanie 2 – F
Zdanie 3 – F
Zdanie 4 – P
Zdanie 5 – P
Zdanie 6 – F
ROZWIĄZANIE
DOPUSZCZALNE
W przypadku:
1. H. Sienkiewicza – uznad
odpowiedź: za powieśd
„Quo vadis”;
2. W. S. Reymonta – uznad
odpowiedź: za powieśd
„Chłopi”
3. Cz. Miłosza – uznad
odpowiedź: za całokształt
twórczości
ZASADY PRZYZNANIA
PUNKTU
za całe zadanie można
zdobyd 6 punktów – po 1
punkcie za każdą
poprawną odpowiedź
2.
1. Henryk Sienkiewicz – za
wybitne osiągnięcia w dziedzinie
eposu i „rzadko spotykany
geniusz, który wcielił w siebie
ducha narodu” (1905 r.)
2. Władysław Stanisław
Reymont – za wybitny epos
narodowy „Chłopi” (1924 r.)
3. Czesław Miłosz – za
całokształt twórczości literackiej
(1980 r.)
za zadanie można zdobyd
3 punkty, każdorazowo
po 1 punkcie za każdą
pełną odpowiedź, w której
znajdzie się poprawne:
- imię i nazwisko laureata
- rok przyznania nagrody
- uzasadnienie
0 punktów otrzymuje
uczeo, jeżeli nie udzieli
odpowiedzi, poda błędną
bądź niepełną informację
(np. tylko nazwisko).
Do przyznania punktu
wymagana jest bezbłędna
odpowiedź, na którą
składają się 3
komponenty.
Uzasadnienie typu
w dziedzinie literatury lub
podobne nie wystarcza
(pojawia się w poleceniu).
Bierzemy pod uwagę
tylko 3 kolejne decyzje
uczniowskie (1 - 3).
3.
c
1 pkt
4.
b
1 pkt
2
5.
d
1 pkt
6.
limeryk
1 pkt
7.
a
1 pkt
8.
improwizowana opowieść - np.
opowieśd ułożona
bez uprzedniego przygotowania;
opowieśd tworzona naprędce
intelektualna bezczynność – np.
stan niewypełniony wysiłkiem
umysłu; lenistwo rozumu;
świadome zwolnienie się
z wysiłku umysłowego, biernośd
umysłowa
przełamać stereotyp – np.
przemóc, przezwyciężyd,
zwalczyd utrwalony,
uproszczony, nie ulegający
zmianom sposób oceny rzeczy,
osób, grup społecznych,
instytucji
a. zajmująca – np. wzbudzająca
zainteresowanie, interesująca,
ciekawa, wciągająca,
przykuwająca uwagę
b. np. Mama zajmująca się
dzieckiem ma mało czasu dla
siebie.
za zadanie można zdobyd
3 punkty – po jednym
za każdą poprawną
odpowiedź
9.
10.
c
11.
np.
a. bliższe poznanie;
b. ludzka ciekawośd;
c. zajrzenie w głąb;
d. rozejrzenie się
12.
a. np. brak czasu, śmiertelnośd
(ograniczenie czasowe, ulotnośd,
„chwilowośd” ludzkiego życia)
b. brak drzwi (nie ma drzwi, ma
dom bez drzwi)
za zadanie można zdobyd
2 punkty:
1 pkt – za podanie 2
synonimów
1 pkt – za skonstruowanie
zdania, w którym wyraz
„zajmująca” wystąpi w
innym znaczeniu
1 pkt
dopuszcza się odpowiedzi
będące parafrazą tekstu
poetyckiego, np. podmiot
liryczny chce bliżej poznad
wnętrze kamienia; osoba
mówiąca chce „oswoid”
sobie otoczenie kamienia
za zadanie można zdobyd
2 punkty – po 1 punkcie za
poprawne (zgodne z
treścią wiersza) podanie
każdego celu
za zadanie można zdobyd
3 punkty - po 1 za każdą
poprawną odpowiedź
3
13.
moja – przydawka
cię – dopełnienie
za zadanie można zdobyd
2 punkty – po 1 za każdą
poprawną odpowiedź
14.
a. twojego wnętrza – epitet
b. drzwi kamienia - metafora
za zadanie można zdobyd
4 punkty, po 1 za każdą
poprawną odpowiedź
15.
c
1 pkt
16.
a. np.
jest konkluzją, zamyka
kompozycyjnie, stanowi puentę,
razem z pierwszą strofą tworzy
klamrę kompozycyjną, spaja
tekst
b. np.
- powtarzalnośd motywu
przewodniego
- podkreślenie znaczenia
(wyodrębnienie)
- zwiększenie ekspresji
(zdynamizowanie)
- segmentacja tekstu
- refrenowośd sprzyjająca
naciskowi semantycznemu
- uzyskanie rytmizacji
za zadanie można zdobyd
2 punkty, po 1 za każdą
poprawną odpowiedź
17.
a. np.
Kamieniu, to ja, wpuśd mnie.
Pukam do twoich drzwi.
b. np.
Pukam do drzwi kamienia.
Ej, to ja, wpuśd mnie.
za zadanie można zdobyd
2 punkty, po 1 za każdą
poprawną odpowiedź.
18.
np.
Utwór porusza problem
komunikowania się, ponieważ
rozmowę bohatera wiersza
z kamieniem można uznad
za metaforę relacji
międzyludzkich.
1 pkt
4
19.
za wypracowanie można uzyskać 13 pkt.
Realizacja tematu (0 – 4)
1 pkt – zachowanie narracji w 1. osobie (relacja z punktu widzenia Kolendy – Zaleskiej)
1 pkt - wyraźne uchwycenie płaszczyzny czasowej (proces, stopniowe poznawanie się
warunkowane chronologią wydarzeo)
1 pkt – przeżycia wewnętrzne towarzyszące poznawaniu się
1 pkt – odwoływanie się do sytuacji opisanych w tekście źródłowym
Kompozycja (0 – 2)*
1 pkt – zachowanie zasady trójdzielności wypracowania
1 pkt – zachowanie spójności międzyakapitowej
Poprawność językowa (0 – 3)*
3 pkt – za pracę bezbłędną pod względem językowym
2 pkt – za pracę poprawną językowo (dopuszczalne maksymalnie 3 błędy różnej kategorii)
1 pkt – za pracę względnie poprawną językowo (dopuszczalnych maksymalnie 6 błędów)
Poprawność zapisu (0 – 2)*
2 pkt – za pracę bezbłędną pod względem ortograficzno – interpunkcyjnym
1 pkt. – dopuszczalne nierażące błędy w zapisie
Walor pracy (0 – 2)*
2 pkt – za pracę dojrzałą redakcyjnie i treściowo, potwierdzającą „lekkośd” pióra;
za szczególne bogactwo leksykalne i sprawnośd językową; za oryginalność ujęcia tematu,
np. odwołanie się do tajników warsztatu dziennikarskiego
1 pkt – za pracę sprawnie skomponowaną, z wyróżniającym się bogactwem języka
* punktów z tej kategorii nie przyznaje się, jeżeli praca jest krótsza niż połowa wymaganej
objętości
5
Przykład wypracowania
Początkowo zrealizowałam tylko krótki reportaż z pobytu poetki na Sycylii.
Wydawało mi się wtedy, że będzie to zwykła dziennikarska robota – rzemieślnicza,
klasyczna, bez emocji, jak pewnie to zwykle bywa przy produkcji tego typu filmów
dokumentalnych. Nic wtedy nie zapowiadało fascynującej przygody intelektualnej.
Zaczęło się od rozmów przy filiżance kawy. Szymborska zaproponowała mi, bym
powiedziała coś o sobie. Okazało się, że łączy nas Kraków, uczelnia, kierunek studiów,
wykładowca akademicki. Już wtedy prysła pierwsza niepewnośd i przeświadczenie,
że rozmówczyni zachowa dystans wobec mnie. Poczułam, że poetka mnie polubiła
i zaakceptowała. To był ważny moment. Na tyle przełomowy, że zmienił moje plany
reporterskie. Czułam, że muszę byd ostrożna, by nie przekroczyd progu prywatności,
ale jednocześnie miałam wrażenie, że między nami rodzi się przyjaźo. Byłam tym faktem
usatysfakcjonowana. Z jednej strony, zdecydowanie ułatwiało mi to realizację zadania,
z drugiej – dawało poczucie bezpieczeostwa i komfortu.
Podróże zagraniczne zbliżyły nas do siebie jeszcze bardziej. Wiele było okazji
do wzruszeo i śmiechu. Wyjazd do Holandii i Irlandii przyniósł mi moc kolejnych przeżyd.
Byłam zachwycona faktem, że jestem świadkiem „tworzenia” nowych, niepublikowanych
jeszcze tekstów Szymborskiej. Uszczęśliwiała mnie do łez sytuacja, kiedy na moich oczach
poetka układała zabawne limeryki. Nie ukrywałam podziwu nad lekkością jej pióra. Również
zaskoczona byłam tempem, z jakim wymyśliła historię o dziewczynie garbusce. Udzielał mi
się czar skupienia poetki przy oglądaniu obrazów Vermeera. Nie ukrywałam zdumienia nad
jej determinacją przy zakupie upominków dla najbliższych.
Czas płynął, a mnie wydawało się, że znamy się z Szymborską co najmniej 20 lat.
Czułam się nie tyle dobrze w jej towarzystwie, co znakomicie. Byłam zaszczycona
i szczęśliwa, kiedy sekretarz noblistki powiedział, że Szymborska sprywatyzowała mnie
sobie. To przecież zabrzmiało jak komplement. Z niecierpliwością czekałam na ostatni dzieo
zdjęciowy. Byłam ciekawa reakcji swojej rozmówczyni na wieśd, że to już koniec. Po cichu
mam nadzieję, że jeszcze nie raz, nie dwa uda nam się spotkad. Zrobię wszystko, by tak się
stało.
Naprawdę uszczęśliwił mnie fakt, że udało się zebrad tyle materiału, by zrealizowad
długi, ponadgodzinny reportaż. Wierzę mocno w to, że jeszcze dane nam będzie spotkad się
i powspominad… A może zrealizuję kolejny film dokumentalny?