-22- 9. i nie można zapomnieć
Transkrypt
-22- 9. i nie można zapomnieć
My dla regionu II Zamek Książąt Mazowieckich Historia budownictwa obronnego w dawnym Sochaczewie sięga XII stulecia, kiedy to na wysokiej polodowcowej skarpie rzecznej w południowej części miasta wzniesiony został drewniano - ziemny gród, prawdopodobnie pełniący później funkcję stolicy kasztelanii - ośrodka administracji państwowej w ówczesnej dzielnicy mazowieckiej. Gród ten istniał nie dłużej niż 100 - 130 lat, w roku 1286 bowiem został doszczętnie zniszczony przez najazd litewsko - ruski. Po tej dacie nastąpiła na wzgórzu przerwa osadnicza aż do czasów panowania księcia rawskiego Siemowita II (1283 - 1345), który zapewne tuż przed śmiercią ufundował murowany zamek, choć z braku wymaganych dla poparcia tej wersji wydarzeń dokumentów historycznych imię inwestora oraz podany wyżej termin budowy należy traktować jedynie jako jedną z hipotez - według innej wznoszenie warowni rozpoczął Siemowit III (1320 - 81), książę czerski, rawski i liwski, po śmierci rządzącego dotąd w Sochaczewie brata Kazimierza, czyli już po roku 1355. W okresie panowania książąt mazowieckich zamek miał niebagatelną wartość, zarówno militarną, jak i polityczną, czego świadectwem może być zorganizowanie właśnie w tym miejscu przez Siemowita III zjazdu wielmożów oraz książąt mazowieckich w 1377 roku i uchwalenie „statutów sochaczewskich”, czyli pierwszego pisanego zbioru praw dla całego Mazowsza. 9. ... i nie można zapomnieć Autorzy: Edyta Ambroziak, Natalia Bielska, Dawid Molka - grupa „Tropiciele historii” przy Zespole Szkół im. Leokadii Bergerowej w Płocku. Opiekunowie grupy: Marzena Markiewicz, Mariola Madej. Żydzi płoccy - okres międzywojenny, I i II Wojna Światowa Dzielnica żydowska w przedwojennym Płocku obejmowała ulice: Szeroką (Kwiatka), Jerozolimską, Synagogalną, Tylną i Niecałą. Ponadto wiele rodzin żydowskich zamieszkiwało przy ulicy Bielskiej, Sienkiewicza, Grodzkiej i Tumskiej. Udział ludności żydowskiej w Płocku był znaczny i wynosił około 26% ogółu mieszkańców. Dwie trzecie płockich Żydów utrzymywało się z pracy w handlu i rzemiośle. Życie religijne Żydów Istniały dwa domy modlitwy: stara synagoga znajdująca się przy ulicy Synagogalnej i bożnica przy ulicy Szerokiej. Ponadto własny dom modlitwy mieli chasydzi. Nabożność Żydów przejawiała się w uroczystym obchodzeniu wszystkich żydowskich świąt. Oprócz cotygodniowego święta Szabasu, w Żydowski kalendarz wpisane były takie święta jak: święto Purim, obchodzone na pamiątkę wydarzeń opisanych w Księdze Estery, święto przaśników, Jom Kippur - Dzień Pojednania, święto Namiotów, znane również pod nazwą święta Kuczek. Edukacja W Płocku znajdowały się żydowskie szkoły prowadzone przez organizacje świeckie, jak i religijne. Szkolnictwo religijne skupione było w trzech chederach tj. niższych szkołach religijnych. Żydowskimi szkołami świeckimi była szkoła podstawowa mieszcząca się przy ulicy Dobrzyńskiej 8 i Żydowskie Koedukacyjne Gimnazjum Humanistyczne mieszczące się przy ulicy Kolegialnej 28. Odpowiednie wykształcenie dzieci było priorytetem rodzin żydowskich. -22- My dla regionu II Martyrologia płockich Żydów Holokaust był najgorszym ze wszystkich żydowskich cierpień, które stały się udziałem Żydów. Od października do grudnia 1939 roku na skutek działań represyjnych prowadzonych przez Niemców, z Płocka wyjechało na wschód około 2 - 3 tys. Żydów. Wzorem innych miast polskich, w Płocku również organizowano getto, utworzone we wrześniu w 1940r., obejmowało ulicę: Kwiatka, Jerozolimską, Synagogalną, Tylną, Niecałą i fragment ulicy Bielskiej. W nocy z 20 na 21 lutego 1941r. Niemcy zapoczątkowali akcję wysiedlania Żydów z getta do obozów pracy i obozów koncentracyjnych. W sumie wysiedlono z Płocka około 7600 Żydów płockich i 3000 Żydów mieszkających w getcie, będących uciekinierami z innych miejscowości Mazowsza i ziemi dobrzyńskiej. 70% zamordowanych w czasie wojny mieszkańców Płocka stanowili Żydzi. Okres powojenny Z około 1000 płockich Żydów, którzy przeżyli wojnę, do Płocka powróciło około 300 osób. Pierwsze spotkanie Żydów płockich odbyło się w budynku bożnicy, przy ulicy Kwiatka, 22 lutego 1945r. uczestniczyły w nim 22 osoby. W październiku 1947 roku w Płocku mieszkało około 100 osób pochodzenia żydowskiego. Prawie wszyscy Żydzi wyjechali z Płocka w latach 1959 - 1960. Z całej przedwojennej społeczności żydowskiej, pozostały w Płocku, w 1959r, 3 osoby. -23-