Raumlabor Cantiere Barca 2011

Raumlabor
Cantiere Barca
2011
B
arca to mieszkalne przedmieście Turynu, oddzielone od miasta rzeką Stura. Dzielnica ta historycznie stanowiła
rodzaj bramy do miasta. O charakterze miejsca stanowi przede wszystkim sąsiedztwo wody i portu rzecznego.
W ostatnich latach obszar ten postrzegany jest jednak jako zagrożony marginalizacją, ale też miejsce o dużym potencjale, gdzie sąsiadują ze sobą mieszkańcy związani z dzielnica od pokoleń i coraz liczniejsi emigranci z Ameryki
Południowej.
Kompleksowe badania wykazały, że w dzielnicy brakuje miejsc atrakcyjnych dla młodych ludzi. Odpowiedzią na
ten problem jest właśnie projekt Cantiere Barca, którego celem było stworzenie przestrzeni dla spotkań i kreatywnych działań młodzieży z dzielnicy Barca. Przy współudziale lokalnej społeczności udało się przejąć i zrewitalizować
martwą przestrzeń publiczną osiedla.
Rdzeniem projektu stało się społeczne centrum dzielnicy. Do budowy ławek, sceny, boiska do piłki nożnej udało
się zaangażować młodzież. Realizacji towarzyszyła nauka obsługi narzędzi do obróbki drewna. Dzięki wspólnemu
działaniu uczestnicy mogli przekonać się na własne oczy, że poprzez pracę zespołowa można wpływać na otoczenie.
Raumlabor stworzył przestrzeń ekspresji, komunikacji, kreatywności i działania. Przyjęta estetyka i zasada recyklingu
pozwoliła uzyskać mimo niskiego budżetu bardzo ciekawe rezultaty.
Projekt powstał w ramach situa.to programu badań przestrzeni publicznej, prowadzonego przez a.titolo (Francesca
Comisso, Lisa i Louise Perlo Word) i Maurizio Cilli. Realizację promowali i wspierali: region Piemont, Wydział Kultury,
Miasto Turyn i Compagnia di San Paolo, Turyn, Instytut Goethego oraz Fondation de France.
Berlińska pracownia raumlabor działająca od końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku działa pod hasłem:
No Trust No City - new aproach to urbanity – Bez zaufania nie ma miasta – nowe podejście do urbanistyki. Ten sposób
myślenia opiera się o współpracę z mieszkańcami, o strategie demokratyzujące i otwierające procedury planistyczne oraz
o działania wykorzystujące alternatywne podejścia. Raumlabor działa w różnej skali: od pojedynczych obiektów po strategie rozwoju i rewitalizacji dużych obszarów miejskich.
Fot. Raumlabor
www.raumlabor.net
30
Raumlabor
Super Bench
2011
W
centrum Mediolanu, tuż za dworcem kolejowym Porta Garibaldi, znajduje się miejsce przypominająca peryfierie, nie-miejsce, przestrzeń tranzytowa. Przez lata jego użytkownicy wydeptali na znajdującym się tutaj
trawniku sieć nieformalnych tras. Istniejące zaplanowane przed laty trakty nie odpowiadały już realnym potrzebom
użytkowników. Przechodnie przekształcili z upływem czasu zaprojektowany system w bardziej racjonalny, nieformalne ścieżki zdominowały zaś wytyczone uprzednio trasy. Ten oddolny proces pracownia raumlabor uwydatniła
dodatkowo poprzez ustawienie wzdłuż krawędzi ścieżek typowych mediolańskich ławek pomalowanych na niebiesko, co zinstytucjonalizowało owe nieformalne szlaki. Drobna w skali interwencja umożliwiła nowy sposób funkcjonowania tego miejsca, które dzięki tego rodzaju przekształceniom zyskało charakter przestrzeni publicznej.
Fot. Raumlabor
www.raumlabor.net
32
Raumlabor
Cape Fear
2011
Ł
ódź podwodna o znamiennej nazwie „Przylądek strachu” zbudowana została w ramach festiwalu “Wonders of the
Prairie”. Konstrukcja z drewna, blachy, plexi powstała przy udziale ochotników w trakcie warsztatu w Mannheim
a następnie zwodowana. Dziesięciu śmiałków przepłynęło nią Renem do Ludwigshafen. Symboliczny rejs stanowił
nawiązanie do relacji obu miast.
Fot. Raumlabor
www.raumlabor.net
34
Raumlabor
Ciudad Imprevista
2007
S
truktura stanowi rodzaj katalizatora - jej celem jest odkrycie nowych środków i możliwości funkcjonalnych
przestrzeni publicznej oraz pobudzenie dyskusji z mieszkańcami i użytkownikami. Realizatorzy zawłaszczyli
teren ogrodzonej pustej działki w dzielnicy Lavapies w Madrycie i przekształcili ją w japoński ogród ze sceną i pawilonem herbacianym.
Każdy kto pracował przy rewitalizacji czuł się jak geniusz: Julianne, Isa, Román, Daniel, Óscar, Marta, Miguel, Ana, Pablo,
Benjamín, Lisa, Delphine, Susana, sąsiad elektryk, i jeszcze Jesus i Paolo. No i przede wszystkim sąsiedzi, sąsiedzi, sąsiedzi.
Cudowni ludzie z Lavapies.
Do realizacji wystarczyły: żarówki, trochę piasku, deski, ławki i krzesła. Najbardziej znaczącym elementem jest
drewniana kula. O charakterze miejsca stanowią jego użytkownicy: mieszkańcy od pokoleń, emigranci z krajów
Mahrebu, Indii, Afryki, Chin… Projekt oddany został wspólnocie i to ona decyduje o jego dalszych losach.
Fot. Raumlabor
www.raumlabor.net
36