materiały formacyjne do pobrania

Program formacyjny na rok 2015/2016 - Twórczy sprawdzian miłości - grudzień
Widzieć:


Kto jest zobowiązany do czynów miłosierdzia?
Jakie uprzedzenia w stosunku do drugiego człowieka pojawiają się przed okazaniem miłosierdzia?
Ocenić:
A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu
przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz
przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre,
co Bogu przyjemne i co doskonałe. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością;
kto jest przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni] ochoczo.
Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej
nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! Nie opuszczajcie się w
gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie
cierpliwi, w modlitwie - wytrwali! Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!
Błogosławcie tych, którzy was prześladują! Błogosławcie, a nie złorzeczcie! Weselcie się z tymi, którzy się
weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach! Nie gońcie za
wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne! Nie uważajcie sami siebie za mądrych! Nikomu złem za
złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi! Jeżeli to jest możliwe, o ile to od
was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi! Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie
sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]! Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja
wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go. Jeżeli pragnie - napój
go! Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło
dobrem zwyciężaj! [Rz 12, 1-2, 8b-21]
Chrystus, objawiając: miłość-miłosierdzie Boga, równocześnie stawiał ludziom wymaganie, aby w życiu
swoim kierowali się miłością i miłosierdziem. Wymaganie to stanowi sam rdzeń orędzia mesjańskiego, sam
rdzeń etosu Ewangelii. Mistrz daje temu wyraz zarówno w postaci przykazania, o którym mówi, że jest
„największe” (Mt 22, 38), jak też w postaci błogosławieństwa, kiedy w kazaniu na górze głosi:
„Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7). (...) Właściwym i pełnym
znaczeniem miłosierdzia nie jest samo choćby najbardziej przenikliwe i najbardziej współczujące spojrzenie
na zło moralne, fizyczne czy materialne. W swoim właściwym i pełnym kształcie miłosierdzie objawia się
jako dowartościowywanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod wszelkich nawarstwień
zła, które jest w świecie i w człowieku. W takim znaczeniu miłosierdzie stanowi podstawową treść orędzia
mesjańskiego Chrystusa oraz siłę konstytutywną Jego posłannictwa. Tak też rozumieli i tak urzeczywistniali
miłosierdzie wszyscy Jego uczniowie i naśladowcy. Nie przestała ona nigdy objawiać się w ich sercach i
czynach jako szczególnie twórczy sprawdzian tej miłości, która „nie daje się zwyciężyć złu, ale zło dobrem
zwycięża” (por. Rz 12, 21). Trzeba, ażeby to właściwe oblicze miłosierdzia było wciąż na nowo odsłaniane.
Naszym czasom wydaje się ono — pomimo wszelkich uprzedzeń — szczególnie potrzebne. [Dives in
misericordia]
Miłość czysta zdolna jest do czynów wielkich i nie łamią jej trudności ani przeciwności, jak miłość mocna –
wielkich trudności – tak też jest wytrwała w szarym, codziennym, żmudnym życiu. Ona wie, że by się Bogu
przypodobać, jednego potrzeba, to jest, aby najdrobniejsze rzeczy czynić z wielkiej miłości, - miłość i
zawsze miłość. (Dz 140)
Działać:


W jakich sytuacjach w najbliższym miesiącu mogę urzeczywistnić miłosierdzie w stosunku do
bliźnich?
Wybiorę jedno ze zdań św. Pawła, które będzie mi przyświecać w dawaniu świadectwa miłosierdzia
w tym miesiącu.
Program formacyjny na rok 2015/2016 - Styczeń. Wobec zagrożeń

Na ile aktualnie o dzisiejszych zagrożeniach mówi św. Jan Paweł II w poniższym fragmencie?
Mając przed oczyma obraz pokolenia, do którego należymy, Kościół podziela niepokój tylu współczesnych
ludzi. Musi poza tym niepokoić upadek wielu podstawowych wartości, które stanowią niewątpliwe dobro
nie tylko chrześcijańskiej, ale po prostu ludzkiej moralności, kultury moralnej — takich, jak poszanowanie
dla życia ludzkiego, i to już od chwili poczęcia, poszanowanie dla małżeństwa w jego jedności
nierozerwalnej, dla stałości rodziny. Permisywizm moralny godzi przede wszystkim w tę najczulszą
dziedzinę życia i współżycia ludzi. W parze z tym idzie kryzys prawdy w stosunkach międzyludzkich, brak
odpowiedzialności za słowo, czysto utylitarny stosunek do człowieka, zatrata poczucia prawdziwego dobra
wspólnego i łatwość, z jaką ulega ono alienacji. Wreszcie desakralizacja, która często przeradza się w
„dehumanizację”. Człowiek i społeczeństwo, dla którego nic już nie jest „święte” — wbrew wszelkim
pozorom — ulega moralnej dekadencji. [Dives in misericordia]

Jaka powinna być postawa chrześcijan wobec takiej sytuacji naszych czasów?
W relacji do takiego obrazu naszego pokolenia, który musi budzić głęboki niepokój, wracają do nas te
słowa, jakie w momencie Wcielenia Syna Bożego odezwały się w Maryjnym Magnificat: słowa mówiące o
„miłosierdziu, które trwa z pokolenia na pokolenie”. Biorąc głęboko do serca wymowę tych natchnionych
słów, przykładając je do własnych doświadczeń i cierpień wielkiej rodziny ludzkiej, Kościół naszej epoki
musi uświadomić sobie szczególną i pogłębioną potrzebę tego, aby w całym swoim posłannictwie
świadczyć o miłosierdziu Boga, idąc w tym po śladach tradycji Starego i Nowego Przymierza, a nade
wszystko samego Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów. Kościół winien dawać świadectwo miłosierdziu Boga
objawionemu w Chrystusie, w całym Jego mesjańskim posłannictwie, przede wszystkim wyznając je jako
zbawczą prawdę wiary i życia z wiary, z kolei starając się wprowadzać je i wcielać w życie zarówno
własnych wyznawców, jak też w miarę możliwości wszystkich ludzi dobrej woli. Wreszcie Kościół —
wyznając miłosierdzie i nie odstępując od niego w życiu — ma prawo i obowiązek odwoływać się do
miłosierdzia Bożego, wzywając go wobec wszystkich przejawów zła fizycznego i moralnego, wobec
wszystkich zagrożeń, które tak bardzo ciążą nad całym horyzontem życia współczesnej ludzkości. [Dives in
misericordia]
I woła ludzkość bez przestanku do Ciebie, Panie nad pany, Do niezgłębionego miłosierdzia Twego, do
Twojej litości, O wielki Jehowa, daj się być przebłagany, Wspomnij na Twą dobroć i przebacz nasze
złości.(Dz 1744)
Dziś powiedział mi Pan: - Idź do Przełożonej i powiedz, że życzę sobie, żeby wszystkie Siostry i dzieci
odmówiły tę koronkę, której cię nauczyłem. Odmawiać mają przez dziewięć dni i w kaplicy, w celu
przebłagania Ojca Mojego i uproszenia miłosierdzia Bożego dla Polski. (Dz 714)
Pewnego dnia powiedział mi Jezus, że spuści karę na jedno miasto, które jest najpiękniejsze w Ojczyźnie
naszej(przypuszcza się, że miała to być Warszawa). Kara ta miała być – jaka Bóg ukarał Sodomę i Gomorę.
Widziałam wielkie zagniewanie Boże i dreszcz napełnił, przeszył mi serce. Milczeniem modliłam się. Po
chwili powiedział mi Jezus: Dziecię Moje, łącz się ściśle w czasie Ofiary ze Mną i ofiaruj Ojcu
Niebieskiemu Krew i rany Moje na przebłaganie za grzechy miasta tego. Powtarzaj to bez przestanku przez
całą Mszę św. czyń to przez siedem dni. – Siódmego dnia ujrzałam Jezusa w obłoku jasnym i zaczęłam
prosić, ażeby Jezus spojrzał na miasto i na kraj nasz cały. Jezus spojrzał się łaskawie. Kiedy spostrzegłam
życzliwość Jezusa, zaczęłam Go błagać o błogosławieństw.
Wtem rzekł Jezus: Dla ciebie błogosławię krajowi całemu – i uczynił duży znak krzyża ręką nad Ojczyzna
naszą. Radość wielka napełniła duszę moją widząc dobroć Boga. (Dz 39)

Zorganizowanie spotkania modlitewnego, jako wyrazu świadectwa w swoim otoczeniu (przekazanie
informacji o spotkaniu poza środowisko ludzi chodzących do kościoła) w formie przyzywanie
miłosierdzia Boga wobec zagrożeń, z którymi mam styczność w lokalnym środowisku.