List Ks. Janusza Potoka

Karaganda, 15.12.2016
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Drodzy Przyjaciele Misji.
Pozdrawiam serdecznie z uroczo pokrytego śniegiem Kazachstanu. Zima w pełni, więc znak, że
Boże Narodzenie blisko. Czas Adwentu, który przeżywamy pozwala z nadzieją wyczekiwać
przyjścia Zbawiciela. Ten rok jest dla nas szczególny. Już za kilka dni otworzy swoje podwoje
„Dom Samotnej Matki”, który z wielkim wysiłkiem udało się wykończyć. Dom dla mam z małymi
dziećmi, które nie mają gdzie mieszkać. Taki rodzinny, ciepły. One już czekają. Ich Adwent już
dobiega końca. Zranione przez najbliższych, często bliskie załamania i podjęcia tragicznych
decyzji, będą mogły poczuć się bezpiecznie i uwierzyć, że Miłość, Która przychodzi na świat ma
wymiar jak najbardziej realny. Bóg się rodzi w ich i naszych sercach.
Drodzy Przyjaciele!
Zwracam się do Was z prośbą o pomoc w utrzymaniu tego domu. Kobiety, które w nim
zamieszkają nie mają żadnych środków do życia. Dosłownie nic. Z otwartym sercem chcemy im
zabezpieczyć nie tylko godziwe utrzymanie, ale również pomoc psychologa, prawników jak
również pomoc w znalezieniu pracy. Staramy się, aby dzieci były otoczone medyczną opieką. Już
dzisiaj są na naszym utrzymaniu. Dlatego, proszę o pomoc. Wierzę gorąco, że Ten, dla Którego nie
było miejsca, otworzy serca nas wszystkich.
Z całego serca dziękuję za wspaniałą ideę koncertu i możliwość pomocy. Dziękuję za Wasze
zrozumienie i wrażliwość. Niech Bóg Wam błogosławi. My, stojąc przy współczesnym żłobku,
obiecujemy naszą wdzięczność i modlitwę.
Ks. Janusz Potok