Badania diagnozujące problemy z trudno gojącymi ranami

DROGI ODDECHOWE
Przedsionek nosa, jama nosowo-gardłowa, jama ustna są miejscem bytowania wielu
gatunków bakterii stanowiących florę rezydencką:
NOS – Staphylococcus epidermidis i inne gatunki koagulazoujemne,
Streptococcus spp. α-hemolizujący, Staphylococcus aureus ( nosicielstwo),
Corynebacterium spp., Haemophilus spp.( Haemophilus influenzae – nosicielstwo)
GARDŁO - Streptococcus spp. α-hemolizujący, Streptococcus pneumoniae,
Staphylococcus epidermidis i inne gatunki koagulazoujemny,
Staphylococcus aureus ( nosicielstwo), Neisseria spp., Moraxella spp., Corynebacterium spp.,
Haemophilus spp.
Najczęstsze czynniki etiologiczne bakteryjne zakażeń górnych dróg oddechowych;
ZAPALENIE GARDŁA I MIGDAŁKÓW - Streptococcus pyogenes,
Streptococcus grupy C i G
ZAPALENIE JAMY NOSOWEJ I ZATOK OBOCZNYCH NOSA (nie mylić z
przedsionkiem nosa) – Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Moraxella
catarrhalis, Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus
Nosicielstwo – przejściowa bezobjawowa kolonizacja bakteriami chorobotwórczymi.
Nosicielstwo Streptococcus agalactiae (paciorkowiec ropotwórczy z grupy B) GBS u
kobiet w ciąży.
Obecność na błonach śluzowych dróg rodnych kobiety ciężarnej drobnoustrojów
patogennych stanowi bardzo duże prawdopodobieństwo przeniesienia ich bezpośrednio z
matki na dziecko. W trakcie porodu następuje długotrwały kontakt dziecka z błonami
śluzowymi dróg rodnych matki, w następstwie którego przy nosicielstwie Streptococcus
agalactiae istnieje bezpośrednie zagrożenie wystąpienia inwazyjnej choroby u noworodka 70
%. Infekcja rozwija się najczęściej w postaci zapalenia płuc, sepsy, rzadziej zapalenia opon
mózgowo-rdzeniowych, zapalenia szpiku kostnego lub ropnego zapalenia stawów.
Źródło zakażenia stanowi: pochwa, szyjka macicy, odbytnica i skóra ciężarnej, dlatego też w
celu wykrywania i zapobiegania zakażeniom u noworodków pomiędzy 35-37 tygodniem
ciąży należy wykonać badania na obecność Streptococcus agalactiae. Próbki do badania
pobiera się jałowymi wymazówkami z przedsionka pochwy (jedna wymazówka) oraz z
odbytu (druga wymazówka).
BADANIA BAKTERIOLOGICZNE MOCZU
Infekcje układu moczowego są jednym z najczęściej występujących zakażeń u ludzi.
Diagnostyka mikrobiologiczna zakażeń dróg moczowych opiera się na badaniu ilościowym i
jakościowym próbki moczu. Równocześnie z posiewem moczu wykonujemy oznaczenie
czynnika hamującego wzrost bakterii gramujemnych i gramdodatnich.. Jest to przydatne do
prawidłowej interpretacji wyników badania, a zwłaszcza gdy posiew jest ujemny. Izolacja z
moczu dwóch lub więcej gatunków bakterii prawie zawsze oznacza niejałowe pobranie
próbki. Wyjątek stanowią pacjenci z założonym na długo cewnikiem .
Flora fizjologiczna okolicy cewki moczowej:
- Staphylococcus epidermidis
- Lactobacillus spp.
- Corynebacterium spp.
- Bacteroides spp.
- Streptococcus spp. α-hemolizujący
Stwierdzenie w posiewie moczu obecności wyżej wymienionych bakterii, szczególnie
z rodzaju Corynebacterium spp. dyskredytuje mocz do badania.
OKO
W worku spojówkowym obecne są nieliczne bakterie. Zasiedlają one głównie brzegi powiek zewnętrzną część skórną i wewnętrzne śluzówki.
Rezydencka mikroflora worka spojówkowego: Staphylococcus epidermidis i inne gatunki
koagulazoujemne, Streptococcus spp. α-hemolizujący, Corynebacterium spp.,
Haemophilus spp.
Najczęstsza przyczyna infekcji narządu wzroku to- Staphylococcus aureus,
Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Pseudomonas aeruginosa
DROGI MOCZOWO-PŁCIOWE
W warunkach fizjologicznych układ moczowy: nerki, pęcherz moczowy, moczowody, a także
górny odcinek przewodu moczowo-płciowego u mężczyzn sa wolne od mikroorganizmów.
Dolna część cewki moczowej u obu płci może być zasiedlana przez liczne bakterie
pochodzące ze skóry okolic krocza. Górne odcinki narządów płciowych męskich i żeńskich
również są wolne od bakterii.
Błona śluzowa pochwy ma florę rezydencką zmieniającą się w zależności od aktywności
hormonów płciowych.
- pierwsze 2-3 miesięcy życia wysoki poziom estrogenów od matki – Lactobacillus spp
- od 3 miesiąca do okresu dojrzewania – Staphylococcus epidermidis, Enterococcus spp.,
Corynebacterium spp., Streptococcus agalactiae
- okres dojrzewaia do menopauzy – Lactobacillus spp
- po menopauzie – jak u dziewczynek
Czynniki etiologiczne stanów zapalnych pochwy: Staphylococcus aureus, Escherichia coli,
Enterococcus faecalis, Streptococcus agalactiae, Gardnerella vaginalis, Candida albicans.
ZAKAŻENIA SKÓRY I TKANKI POSKÓRNEJ
Skórę zasiedlają drobnoustroje, które stanowią obronę przed patogenami zewnętrznymi
stanowiąc tzw. odporność kolonizacyjną. Skład jakościowy i ilościowy jest zależny od
miejsca na skórze. Miejsca suche zasiedlają głównie Staphylococcus spp., bogate w gruczoły
potowe – Corynebacterium spp., a w gruczoły łojowe Propionibacterium spp. Występuje też
nosicielstwo wywołane głównie przez Staphylococcus aureus.
Najczęstsze czynniki etiologiczne chorób skóry: Staphylococcus aureus,
Pseudomonas aeruginosa, Propionibacterium acnes (trądzik), Streptococcus pyogenes