cudowny medalik

CUDOWNY MEDALIK
Cudowny Medalik jest owocem objawień Matki Bożej, których
dostąpiła Św. Katarzyna Labouré, wówczas Nowicjuszka Sióstr Miłosierdzia
św. Wincentego a Paulo. Miały one miejsce w lipcu, listopadzie i grudniu
1830 r. w Kaplicy Sióstr w Domu Macierzystym w Paryżu przy ul. du Bac 140.
Dokładnie 27 listopada 1830 r. Maryja ukazała się S. Katarzynie i poprosiła o
wybicie medalika według wzoru, który przedstawiła, obiecując:
„Osoby, które nosić go będą z ufnością
otrzymają wiele łask”.
Pierwsze medaliki ukazały się, za zgodą Abp Quelen, w 1832 r. i bardzo
szybko stały się narzędziem szczególnych Bożych łask – uzdrowień,
nawróceń. Wkrótce zaczęto nazywać medalik cudownym.
Awers Cudownego Medalika przedstawia Maryję Niepokalaną, z której dłoni
spływają na kulę ziemską promienie. Są one symbolem łask, które Maryja
wyprasza u swego Syna. Wokół postaci jest napis – tekst modlitwy, którą
Maryja poleciła odmawiać:
„O Maryjo bez grzechu poczęta,
módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.
Na rewersie widoczna jest litera M z Krzyżem oraz dwa Serca: Jezusa i Maryi.
Jest to symboliczne podkreślenie miłości i zjednoczenia Maryi
z Chrystusem oraz jej macierzyńskiej miłości wobec nas. To właśnie pod
Krzyżem Jezusa Maryja została naszą Matką i odtąd czuwa Ona nad
Kościołem (symbolizowanym przez dwanaście gwiazd), nad wszystkimi
swoimi dziećmi, by dopomagać im na drodze do zbawienia, by prowadzić do
swego Syna. W czasie I Objawienia, z 18 na 19 lipca 1830 r., Maryja wskazała
na Chrystusa w tabernakulum – jako źródło i centrum naszego życia:
„Przychodźcie do stóp tego ołtarza,
tu łaski spłyną na wszystkich, wielkich i małych, którzy będą z wiarą o
nie prosić”.