kalendarium życia antoniego kamusińskiego

ZESZYTY NAUKOWE AKADEMII MARYNARKI WOJENNEJ
ROK XLVI NR 4 (163) 2005
Od Redakcji
KALENDARIUM ŻYCIA
ANTONIEGO KAMUSIŃSKIEGO
1929
Dnia 26 sierpnia rodzi się w Staniątkach (powiat Bochnia) Antoni Kamusiński, syn
Stanisława i Anny z domu Kucharskiej. Przychodzi na świat w rodzinie robotniczej.
1936 – 1943
Uczy się w szkole podstawowej w Słomnikach.
1943 – 1946
Odbywa praktykę w Warsztacie Naprawy Maszyn Rolniczych w Krakowie jako
uczeń ślusarski.
1946 – 1950
Pracuje w Wytwórni Maszyn Rolniczych Kraków jako ślusarz, a następnie w Parowozowni Głównej Kraków jako pomocnik maszynisty.
1950 – 1958
Dnia 26 czerwca 1950 roku powołany do służby wojskowej przez WKR Bochnia.
W stopniu szeregowego służy w 11. Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza. 1 listopada tego samego roku podejmuje naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Ochrony Pogranicza. 31 sierpnia 1952 jako podchorąży rozpoczyna praktykę w 4. Brygadzie
WOP, a już we wrześniu zostaje promowany na podporucznika. Od 15 marca 1953
jest dowódcą strażnic 4. Brygady, a następnie 3. Brygady WOP. 10 maja 1953 roku
bierze ślub z Marią Palonek. W 1954 roku zostaje porucznikiem i rodzi mu się
pierwsza córka Alina. Dwa lata później na świat przychodzi jego druga córka Olga.
W 1955 roku Antoni Kamusiński otrzymuje Srebrny Krzyż Zasługi, a w 1957 brązowy medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. W 1958 roku kończy liceum ogólnokształcące i zdaje maturę.
1958 – 1963
W tym czasie jest słuchaczem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni na
Wydziale Technicznym. We wrześniu 1962 roku awansuje do stopnia kapitana marynarki korpusu marynarki wojennej. W 1963 roku kończy studia jako prymus
i uzyskuje tytuł inżyniera elektrotechniki okrętowej.
141
Od Redakcji
1963 – 1968
Przez cztery lata pracuje jako starszy wykładowca elektrotechniki w Szkole Specjalistów Morskich Wojsk Ochrony Pogranicza w Gdańsku, a od 1967 roku w Szkole
Specjalistów Morskich w Ustce. W 1964 roku otrzymuje odznaczenie „10 lat w Służbie Narodu”, rok później srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.
1968 – 1972
Od kwietnia 1968 do początku 1972 roku pracuje jako przedstawiciel wojskowy
w 124. Rejonowym Przedstawicielstwie Wojskowym Marynarki Wojennej. W październiku 1968 otrzymuje stopień komandora podporucznika. W 1970 w Wyższej
Szkole Marynarki Wojennej kończy kurs magisterski.
1972 – 1989
W lutym 1972 roku rozpoczyna pracę w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej na
stanowisku adiunkta. Jeszcze w tym samym roku otrzymuje złoty medal „Siły
Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. W 1974 awansuje na stopień komandora porucznika.
W 1975 roku odznaczony brązowym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
a w 1978 Złotym Krzyżem Zasługi. W 1977 zostaje doktorem nauk technicznych
Politechniki Gdańskiej. W 1980 roku odznaczony srebrnym medalem „Za Zasługi
dla Obronności Kraju”. We wrześniu 1982 roku awansuje na stopień komandora.
W 1985 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1988
złotym medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”. Dnia 9 listopada 1989 roku
zostaje zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.
1990 – 1999
We wrześniu 1990 roku podejmuje pracę w Akademii Marynarki Wojennej na stanowisku starszego wykładowcy. W lipcu 1991 roku Centralna Komisja ds. Tytułu
Naukowego i Stopni Wojskowych zatwierdza uchwałę Rady Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej z dnia 16 października 1990 roku w sprawie nadania
dr. inż. Antoniemu Kamusińskiemu stopnia naukowego doktora habilitowanego.
W 1993 roku minister obrony narodowej mianuje go na stanowisko profesora
nadzwyczajnego Akademii Marynarki Wojennej. Po sześciu latach, 30 września
1999 roku, profesor Kamusiński po ukończeniu 70 lat odchodzi na emeryturę.
2000
Umiera 19 września w Gdańsku, przeżywszy 71 lat.
142
Zeszyty Naukowe AMW
Kalendarium życia Antoniego Kamusińskiego
4 (163) 2005
143
Od Redakcji
144
Zeszyty Naukowe AMW