Planowanie tras – metoda radaru

1
Planowanie tras – metoda radaru
Planowanie tras w dostawach do magazynów jednostek handlowych
Planowanie tras – metoda radaru
Proces planowania tras musi uwzględniać:
− Dostępne środki transportu i ich ładowność
− Ładunki u dostawców
Przedstawmy proste postępowanie wyznaczania tras, które może być wykorzystywane w
praktyce, aczkolwiek od razu należy zastrzec, że nie daje ono tzw. optymalnych rozwiązań.
Postępowanie nosi nazwę metody radaru ( w literaturze angielskiej jest nazywane metodą
miotły), gdyż narzuca kolejność dołączania punktów do trasy zgodnie z kierunkiem
„omiatania” ekranu radaru przez promień śledzenia.
Założenia.
1. Przyjmujemy, że dostawy są obsługiwane przez dostawcę lub jego operatora. Upraszczając
przyjmiemy, że baza operatora mieści się w punkcie wysyłki ładunków.
2. Wszystkie dostawy mają jednolite ładunki transportowe, np. palety.
3. Środki transportu są tego samego typu, tzn. mają taką samą ładowność.
4. Wielkość ładunku żadnego odbiorcy nie przekracza ładowności środka transportowego.
Sformułowanie zadania składa się z dwóch części:
1. Zbiorowość odbiorców należy podzielić na rozłączne grupy tak, aby suma ładunków w
żadnej grupie nie przekraczała dopuszczalnej ładowności.
2. Każdej grupie należy przyporządkować środek transportu, który wyjeżdżając z bazy
obsłuży wszystkich odbiorców ze swojej grupy i przetransportuje do nich ładunki. Trasa
pojazdu jest trasą Milk – Run.
2
Planowanie tras – metoda radaru
Metoda radaru
Postępowanie przebiega następująco:
1. Tworzymy dowolny układ współrzędnych o początku pokrywającym się z miejscem
wysyłki.
2. W układzie współrzędnych nanosimy lokalizacje odbiorców zaznaczając wielkości
ładunków, które mają być od nich odebrane.
3. Z początku układu współrzędnych prowadzimy półproste (a właściwie odcinki)
przechodzące przez punkty wyznaczające lokalizacje odbiorców.
4. Wskazujemy odbiorcę, który będzie w pierwszej grupie. Identyfikujemy półprostą
przechodzącą przez jego lokalizację i oznaczamy ją numerem (1).
A7 (5)
A9 (3)
A8 (11)
A5 (6)
A11 (9)
A6 (10)
A4 (8)
A10 (6)
A12 (4)
B
A13 (7)
A3 (8)
A2 (9)
A17 (8)
(2)
A16 (6)
A14 (13)
A15 (16)
A1 (12)
(1)
5. Zgodnie z ruchem wskazówek zegara (ruch promienia na radarze) identyfikujemy
kolejne półproste i nadajemy im kolejne numery. Numeracja półprostych wprowadza
numerację odbiorców.
3
Planowanie tras – metoda radaru
6. Do odbiorcy oznaczonego numerem (1) dołączamy odbiorców z następnymi
numerami tak jednak, aby sumowana wielkość łącznego ładunku nie przekroczyła
ładowności pojazdu. Otrzymujemy pierwszą grupę odbiorców, która będzie
obsługiwana zgodnie z organizacją dostaw Milk – Run.
7. Przechodzimy do odbiorcy z następnym numerem i powtarzamy czynności
wymienione w punkcie 6. Identyfikujemy następną grupę obsługiwaną zgodnie z
koncepcją Milk – Run.
8. Postępowanie kończy się, gdy rozpatrzymy wszystkich odbiorców.
................................................................
Przytoczony na rysunku przykład pozwala prześledzić kolejne kroki postępowania.
4
Planowanie tras – metoda radaru
(7)
(6)
(8)
(9)
(10)
(11)
(5)
Trasa 3
A7 (5)
Trasa 2
A9 (3)
A8 (11)
(4)
A5 (6)
A11 (9)
A6 (10)
A10 (6)
A4 (8)
(12)
A12 (4)
B
A3 (8)
(3)
A2 (9)
A13 (7)
Trasa 4
A17 (8)
(13)
A16 (6)
(2)
A14 (13)
Trasa 1
Trasa 5
A15 (16)
A1 (12)
(1)
(16)
(17)
(15)
(14)
A1(12) - odbiorca A1 - ładunek 12 palet
Limit ładowności – 33 palety
Trasa 1 - ładunek łączny 29
Trasa 2 - ładunek łączny 29
Trasa 3 - ładunek łączny 29
Trasa 4 - ładunek łączny 24
Trasa 5 - ładunek łączny 30
Mając wyznaczone grupy obsługi dostaw,
harmonogramów przejazdów i przyjęć dostaw.
................................................................
można
przystąpić
do
planowania