Wykładzina podłogowa do pomieszczenia mieszkalnego

Autorzy: Kuba Tomaszewski, Krzysztof Zięntek
Politechnika Poznańska 2010
Kierunek Mechatronika
Temat projektu: Wykładzina podłogowa do pomieszczenia mieszkalnego.
Dane wyjściowe.
Nazwa przedmiotu: wykładzina podłogowa do pomieszczenia mieszkalnego.
Dziedzina urządzania: pokrycie powierzchni użytkowej.
Rodzaj produkcji : masowy
2.Charakterystyka warunków pracy.
Wykładzina do pomieszczenia mieszkalnego narażona jest na działanie światła
słonecznego oraz sztucznego. Ma ona styczność ze znacznymi siłami tarcia oraz nacisku
powodowanymi przez poruszających się po pomieszczeniach ludzi a także stacjonarnych
elementów wyposażenia (mebli). Czynnikami oddziaływującymi są także różnego rodzaju
chemiczne środki czyszczące jak również zabrudzenia. Jeśli chodzi o zakres temperatur
użytkowych to mieszczą się one w granicach 10 – 40 C. Warto podkreślić , że
środowisko pracy nie cechuje się trudnymi warunkami atmosferyczny ani dużymi
wahaniami wilgotności .
3.Wymagania techniczne stawiane wyrobowi:
Wykładzina do pomieszczenia mieszkalnego powinna być:
- Trudno palne
- stabilna wymiarowo (nie zmieniać wymiarów pod wpływem ciepła)
- odporna na odbarwienia
- odporna na wgniecenia
- antystatyczna (nie powinna się elektryzować)
- kółka fotelowe nie powinny jej uszkadzać
- odporna na działanie mikroorganizmów
4.Propozycja materiału i technologii wykonania:
Do obiektu mieszkalnego zdecydowaliśmy się zastosować dwa rodzaje wykładzin :
dywanowe oraz PCV. Wykładziny PCV dzielimy na homogeniczne oraz heterogeniczne.
Homogeniczne są wykonane z jednego materiału , którego cała grubość stanowi warstwę
użytkową (ścieralną). Heterogeniczne posiadają wierzchnią warstwę z PCV , natomiast
spód zrobiony jest z siatki. Zależnie od przewidywanego natężenia ruchu stosujemy
odpowiednią grubość wykładziny. Grubość warstwy użytkowej dla wykładzin
heterogenicznych zawiera się w przedziale: 0.4mm do 1.2mm. Standardem jest tu grubość
między: 0.5mm a 0.7mm. Taka grubość warstwy ścieralnej zapewnia odporność na ruch,
trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości oraz pozwala na łączenie wykładzin metodą
spawania. W przypadku wykładzin homogenicznych, ścierających się przez cała grubość,
warstwa użytkowa wynosi od 2mm do 3mm. Standardem jest tu warstwa 2mm i 2.6mm.
Zarówno wykładziny heterogeniczne jak i homogeniczne posiadają specjalne powłoki z
poliuretanu oraz środki grzybobójczych i bakteriobójczych. Dzięki tym powłokom
wzrasta wytrzymałość na ścieranie, odporność na zabrudzenia i bakterie oraz rośnie
trwałość kolorów. Wykładziny heterogeniczne i homogeniczne mają podobną trwałość
pomimo tego, że wykładziny homogeniczne posiadają grubszą warstwę ścieralną.
Drugim popularnym rodzajem wykładzin są wykładziny dywanowe. Do użytku
domowego najczęściej wykorzystuje się wykładziny wykonane ze sztucznych włókien
(poliamid, nylon, poliester, polipropylen) ze względu na ich podwyższoną odporność.
Sztuczne włókna trudniej chłoną wodę i występują w nieograniczonej palecie barw,
i wzorów. Wykładziny z naturalnych włókien takich jak: włókna kokosowe, wełna, trawa
morska, juta czy sizal nadają pomieszczeniu elegancki wygląd, urok i klasę. Niektóre z
nich można barwić. Ważną ich cechą jest to, że nie elektryzują się i nie uczulają, gdyż nie
przyciągają kurzu.
5.Technologia wykonania wykładziny z PCV:
Ten rodzaj wykładzin podłogowych produkowany jest z masy polimerycznej z różnymi
plastyfikatorami, rozpuszczalnikami, wypełniaczami i barwnikami. Jako materiał wiążący
wykorzystuje się polichlorekwinylu . Dzięki wyjątkowej trwałości, odporności na
ścieranie i gnicie, małej przepuszczalności ciepła, higienie i dużym wyborze wzorów
wykładzina ta jest dobrym rozwiązaniem i w pomieszczeniach mieszkalnych.
Technologia wykonania wykładziny dywanowej:
Wykładzina dywanowa jest tkana. Włókno najczęściej nylonowe lub poliestrowe jest
przeplatane przez płótno polipropylenowe, następnie wykładzina jest farbowana a na
koniec podkleja się ją warstwą płótna polipropylenowego.