X. Streszczenie. Przeprowadzono analizę materiału klinicznego 210

X. Streszczenie.
Przeprowadzono analizę materiału klinicznego 210 chorych na C-ILC leczonych
pierwszorazowo w latach 1983-2004 w krakowskim Oddziale Centrum Onkologii.
Określono
charakterystyczne
cechy
populacyjne
i
kliniczne
C-ILC
w badanej grupie chorych, takie jak: średni wiek chorych 59 lat (30-86), średni czas
trwania objawów chorobowych – 5 miesięcy (0,5-11), u 53,8% chorych lokalizacja guza
pierwotnego w kwadracie górnym zewnętrznym piersi, u 68,8% chorych I° i II°
zaawansowania klinicznego wg WHO 2012, u 78,1% chorych guz w piersi (pT) nie
przekraczający 5cm, u 54,8% chorych brak przerzutów w węzłach chłonnych pachowych,
a przerzuty w więcej niż 3 węzłach jedynie u 10% chorych, u 6,2% chorych
wieloogniskowość zmian nowotworowych w piersi, a u 8,6% chorych wystąpienie raka w
drugiej piersi (10 ILC, 8 IDC) w okresie co najmniej 10-letniej obserwacji. W badaniach
immunohistochemicznych
stwierdzono:
u
98,8%
chorych
ekspresję
receptora
estrogenowego, u 90,1% - receptora progesteronowego i bardzo niski odsetek chorych
wykazujących ekspresję białka c-erb-B2(HER2/neu) – 3,8%. Wszystkie chore badanej
grupy leczono pierwotnie operacyjnie wykonując u 18 (8,6%) radykalne odjęcie piersi
metodą Halsteda, u 126 (60,0%) metodą Pateya, u 38 (18,1%) metodą Maddena i u 28
(13,3%) leczenie oszczędzające pierś (BCT). W tej ostatniej grupie były chore z guzem w
piersi o wymiarach nieprzekraczających 3cm, w badaniach obrazowych niewykazujące
cech wieloogniskowości i niewykazujące klinicznie cech obecności przerzutów raka w
węzłach chłonnych pachowych. Pooperacyjna teleradioterapia w tej grupie chorych
polegała na napromienianiu całej piersi dawką 50 Gy w 25 frakcjach w czasie 5 tygodni
wiązką fotonową oraz następnie loży po usuniętym guzie dawką 10 Gy w 5 frakcjach w
czasie 5 dni wiązką elektronową. U 103 (49,0%) chorych przeprowadzono pooperacyjną
teleradioterapię terenu blizny i regionalnych węzłów chłonnych pachowych, do której
1
wskazaniem były: obecność przerzutów w węzłach chłonnych pachowych i/lub wielkość
guza w piersi przekraczająca 5cm średnicy. Napromienianie przeprowadzono w
warunkach telegammaterapii kobaltem 60 lub wiązką elektronową podając dawkę 50 Gy,
w 25 frakcjach w czasie 5 tygodni. U 115 (54,8%) chorych zastosowano adjuwantową
samodzielną hormonoterapię tamoksyfenem przez okres 2 lat. Spośród 95 (45,2%)
chorych z obecnością przerzutów do węzłów chłonnych pachowych zastosowano bądź to
samodzielną chemioterapię (CMF) lub skojarzenie chemio- i hormonoterapii lekami jak
wyżej. W badanej grupie 210 chorych na C-ILC 10 lat bez objawów raka przeżyło 136
(64,8%) chorych; całkowite przeżycie 10-letnie wyniosło 75,2% (158/210). W analizie
wielocechowej przeprowadzonej metodą Coxa niezależnym, niekorzystnym czynnikiem
prognostycznym w badanej grupie chorych, okazała się mikroskopowa obecność
przerzutów w węzłach chłonnych pachowych. W trakcie 10-letniej obserwacji 41 (19,5%)
chorych zmarło z powodu przerzutów odległych C-ILC; w 2 przypadkach przerzutom
odległym towarzyszyła wznowa loko-regionalna. Średni czas wystąpienia przerzutów
odległych C-ILC od momentu pierwotnego leczenia wyniósł 65,7 miesiąca (3-186
miesięcy), mediana 54 miesiące.
Oprócz typowych dla raka piersi (IDC) lokalizacji przerzutów odległych do kości,
płuc, wątroby i mózgu, u ponad połowy chorych stwierdzono nietypowe lokalizacje takie
jak: przewód pokarmowy (żołądek, jelito cienkie, jelito grube, odbytnica), narządy rodne
(jajniki, trzon macicy), otrzewna, skóra, szpik kostny. W grupie 41 chorych z przerzutami
C-ILC
zastosowano
chemio-hormonoterapię,
paliatywną
radioterapię,
chirurgię
odbarczającą lub udrażniającą przewód pokarmowy. U chorych z przerzutami do kości
uzyskano średnie przeżycie od momentu wykrycia przerzutu/ów – 38 miesięcy (8-54), z
przerzutami do narządu rodnego – 25 miesięcy (5-38), z przerzutami do przewodu
pokarmowego – 14 miesięcy (4-42) oraz z przerzutami do płuc i/lub wątroby – 13
2
miesięcy (4-28). Chora z przerzutami do mózgu przeżyła 3 miesiące, a chora z
przerzutami do skóry i szpiku – 7 miesięcy.
3