EFI-SW_Newsletter_nr_21

Transkrypt

Lubelska Regionalna
Sieć Wsparcia Imigrantów
NE W S L ETTE R
nr 21 • 2013
Spotkanie robocze
„Studenci zagraniczni w Lublinie”
14 października br. w siedzibie Instytutu Europeistyki KUL odbyło się XIX spotkanie robocze członków Lubelskiej Regionalnej Sieci Wsparcia Imigrantów. Temat zdawał się adekwatny do czasu, który rozpoczął się
1 października: „Studenci zagraniczni w Lublinie”.
Swoimi doświadczeniami i problemami napotkanymi podczas pobytu w Lublinie dzielili się studenci
zagraniczni podejmujący na lubelskich uczelniach
naukę. Wśród nich głos zabierali m.in.: Steve z Korei
Południowej, Yulian, Serhiy, Mariya z Ukrainy, Hana
z Czech, Tadeusz i Palina z Białorusi, Ivona z Łotwy,
Jessica z USA, Vako z Gruzji.
Poruszyliśmy ważne sprawy dotyczące cudzoziemców: oferta edukacyjna skierowana do cudzoziemców,
nauka języka polskiego, usługi skierowane do cudzoziemców (akademiki, usługi komercyjne, dostęp do
dóbr kultury), ochrona zdrowia (ubezpieczenia zdrowotne). Udział samych cudzoziemców pozwolił na
głębsze przyjrzenie się doświadczeniom i problemom,
z jakimi się zmagają w polskiej rzeczywistości i wspólne
zastanowienie się nad rozwiązaniem niektórych z nich,
a obecność wśród uczestników przedstawicieli Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego, Urzędu Miasta Lublin
czy Nadbużańskiego Oddziału Straży Granicznej dały
możliwość owocnej dyskusji, rozwianie wątpliwości
związanych z pobytem w Polsce i zasięgnięcie rzetelnej
informacji w sprawach istotnych dla cudzoziemców.
Za treści zamieszczane w newsletterze odpowiada wyłącznie Instytut na rzecz Państwa Prawa. Opinie zawarte w niniejszej publikacji nie odzwierciedlają
w żadnym wypadku oficjalnego stanowiska Komisji Europejskiej, która nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania udostępnionych informacji.
Projekt Lubelska Regionalna SieĆ Wsparcia Imigrantów II jest współfinansowany z Europejskiego Funduszu
na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich i budżetu państwa
Lubelska Regionalna Sieć Wsparcia Imigrantów
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
W czasie spotkania spróbowaliśmy poznać opinie cudzoziemców na temat dyskryminującego traktowania
w Lublinie. Wbrew niedawnym informacjom prasowym
wszyscy potwierdzili życzliwe przyjmowanie cudzoziemców przez mieszkańców Lublina i same uczelnie.
Co prawda częste jest irytujące przyglądanie się osobom
wyglądających odmiennie od zwykłych mieszkańców
naszego miasta, ale wynika ono raczej z ciekawości niż
z braku szacunku wobec cudzoziemców.
Wszystkim uczestnikom serdecznie dziękujemy za
przybycie!
Paula Mazurek & Katarzyna Sosnowska
Is Czech Republic an attractive country
for asylum seekers?
The following article provides an overview of the current situation of attractiveness of EU countries for the
foreigners coming from third countries with an intention to apply for an international protection. The paper
especially focuses on the position of Czech Republic and examines the key factors that determine whether Czech
Republic is attractive for asylum seekers or not.
What are popular destinations for asylum seekers?
According to statistics in 2012, the total of foreigners
applied for international protection in the EU was 335
365, an 11 % increase compared to year 2011. Large
numbers of applications were made in countries as Germany, France, Sweden, Belgium and the United Kingdom.
Would Czech Republic (as a small country in the Central Europe with 10, 5 millions of population) become an
attractive destination for asylum seekers as Western European countries?
As the table above shows, asylum seekers generally
distribute their applications very unevenly across the
EU. For example, in comparison due to a similar number of inhabitants, Sweden and Belgium are subjected
to much greater pressure of asylum applications than
Czech Republic.
The number of asylum seekers and population
in top 5 destinations and CR1
Country
Asylum
seekers
Population
Recognition rate
(positive
decisions)
Germany
77,650
80,523,700
29 %
France
61,455
65,776,000
14 %
Sweden
43,945
9,616,429
39 %
Belgium
28,285
11,161,121
23 %
UK
28,260
63,705,000
35 %
755
10,512,900
24 %
Czech Republic
STRONA 2
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
The location of Czech Republic in Europe2
A number of factors play a role in determining where
an asylum seeker will lodge his/her application. These
include historical ties between the country of origin
and destination (for example former colonies), knowledge of the language spoken in the host country, the
presence of social network and the economic situation
of the destination country.3 A belief that a certain country is democratic, where human rights are likely to be
respected, is also highly influential.
Other factors such as the perceived likelihood that
the destination country will grant protection status also
highly affected the migration flows across Europe. In
2012, the average positive decision rate in EU-27 Member States was 28%. The highest positive decision rate
afforded by an EU Member State was by Malta (90%),
which was overwhelmingly faced with applications
from citizens of Somalia, Eritrea and Syria, who were
forced to flee their countries of origin due to a well-founded fear of persecution or other serious human rights
violations. As the largest number of applicants in EU
was sent from Afghanistan, Syria, Western Balkan countries and Russia, nevertheless the recognition rate of
applications shows huge differences. For example, the
recognition rate for Syrians in 2012 was over 95 %, however for applications from nationals of Western Balkans countries was only 5 %.
Over last two decades, the countries of Central and
Eastern Europe have become major transit countries for
asylum seekers heading for Western Europe. In conse-
quence, the Czech Republic is more attractive for foreigners coming from countries as Ukraine, Syria, Vietnam and Belarus.
What is the current situation in Czech Republic?
As graphs above show, over last years, we have observed the decreasing number of applicants in Czech
Republic. In 2012, only 755 asylum applications were
made in Czech Republic which is the lowest number of
STRONA 3
The number of asylum applicants 1993-2011
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
The number of granted asylums 1993-20114
is responsible for examining an asylum application.
The objective is to avoid asylum seekers from being sent
from one country to another, and also to prevent abuse
of the system by the submission of several applications
for asylum by one person.6 Before it took place, an asylum seeker could ask in three countries and went through Poland, Czech Republic and ended up in Austria or
Belgium. Currently, refugees can apply for an asylum
only in one EU country, so they are carefully considering where they will apply.
According to Czech Ministry of Interior, the current
immigration situation is also affected by the economic
crisis and changes in migration routes. Other reason
which discourages foreigners might be that asylum
procedure in the Czech Republic takes long time and is
very strict. As we know, these reports are among refugee communities quickly spread.
What is the conclusion?
applications since 1993 when Czech Republic became
a democratic independent country.
What are the main reasons of the decreasing tendency?
Firstly, it is caused by the entrance to Schengen Area in
2007. In consequence, Czech Republic is not the first
country where foreigners from third countries coming
with intention to apply for an international protection.
For example to Italy and Greece is far easier way to arrive than to Czech Republic. Over time, Czech Republic
has gradually become the country of destination than
only the transit country as before. The director of the
nonprofit Organization for Aid to Refugees Martin
Rozumek estimates that 90 % of asylum applicants wish
to stay. It’s not like before, when 70 % fled away.5
The decreasing number of applicants has also affected
by Dublin Regulation in 2003, which applies in Czech
Republic since joining the European Union in 2004 and
establishes the principle that only one Member State
The Universal Declaration of Human Rights states
that ‘everyone has the right to seek and to enjoy in other
countries asylum from persecution’. World widely, we can
observe that the migration flows are constantly changing. As the article has described the current asylum
situation in EU, has also analyzed the key factors of asylum destination choice. Mainly, the paper has looked
for the reasons why some countries are more attractive than others. While Western European countries are
considered as the top destinations for asylum seekers,
the position of the Czech Republic is specific and different. After decades, the Czech Republic as a country
in Schengen Area became more the destination country
than the transit country. Nevertheless, the number of
asylum applications is still decreasing and it seems that
in the near future the Czech Republic will not achieve
such popularity as other European countries.
Hana Spanikova
1
Data from: Annual report on the Situation of Asylum in the European Union 2012 [online], available at: http://
easo.europa.eu/wp-content/uploads/EASO-Annual-Report-Final.pdf, List of countries by population [online], available at: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_population.
2
Map of Europe [online], available at: http://www.mzv.cz/london/en/about_the_czech_republic/basic_information_on_the_czech_republic/index.html
3
Neumayer, Eric, Asylum destination choice. What makes some West European countries more attractive than others?
(2004) , [online]. London: LSE Research Online, available at: http://eprints.lse.ac.uk/610/1/EUPolitics_5(2).pdf
4
Czech statistics office: Foreigners: international Protection [online], available at: http://www.czso.cz/csu/cizinci.
nsf/kapitola/ciz_rizeni_azyl
5
iDNES.cz: Uprchlíky Česko neláká, o azyl loni žádalo nejméně lidí za dvacet let [online] 20. 2. 2013, available at:
http://zpravy.idnes.cz/do-ceska-zamirilo-nejmene-uprchliku-dbq-/domaci.aspx?c=A130220_115904_domaci_jj
6
Dublin Regulation, available at: http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2013:180:0031:0059:EN:PDF
STRONA 3
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
Ukraińscy migranci w Polsce
Obywatele Ukrainy przodują w statystykach starania się o polskie wizy, wjazdów, osiedlania się, podejmowania pracy czy studiów w Polsce, oraz aplikowania o polskie obywatelstwo.
Migracja Ukraińców do Polski ma w większości
przypadków charakter zarobkowy, krótkookresowy,
najczęściej sezonowy. Do 2003 roku Ukraińcy mogli
wjeżdżać na terytorium Polski bez wiz. Przygotowując się do akcesji do Unii Europejskiej Polska wprowadziła jednak wizy i pobierała za nie opłaty . Obecny
system wizowy wobec Ukrainy można określić jako
liberalny, ponieważ na mocy porozumienia z 6 czerwca 2012 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej
a Gabinetem Ministrów Ukrainy o zniesieniu opłat za
wydawanie wiz krajowych, zniesione zostaną opłaty
za wydawanie wiz krajowych dla obywateli Ukrainy,
którzy zamierzają przebywać na terytorium Polski
dłużej niż trzy miesiące i krócej niż jeden rok (wizy
typu D). Łatwo jest również dostać wizę wielokrotną.
A umowa o małym ruchu granicznym doprowadziła
do zacieśnienia więzi między regionami i społecznościami przygranicznymi. Polskę wybiera około 8%
ukraińskich migrantów zarobkowych i przez to zajmuje ona 4 miejsce na liście krajów docelowych (po
Rosji – 48%, Włoszech – 13% oraz Czechach – 12%).
Migracje Ukraińców są głównie spowodowane bliskością geograficzną (przyczyniają się do tego również
niskie koszty przejazdów), istnieniem sieci migracyjnej, jak i podobieństwem języka polskiego i ukraińskiego. Obywatele Ukrainy dominują w statystykach
cudzoziemców obecnych na polskim rynku pracy.
Często podejmują się oni pracy nierejestrowanej, wobec czego ich liczba jest prawdopodobnie wyższa niż
wskazują na to oficjalne statystyki.
Ilu jest migrantów
z Ukrainy do Polski?
Informację na temat liczebności Ukraińców przebywających i pracujących w Polsce dostarczają nam
m.in. Urząd ds. Cudzoziemców, Straż Graniczna, statystyki GUS, Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Ukraińcy
stanowią najliczniejszą grupę cudzoziemców w Polsce; ich liczba w ostatnim dziesięcioleciu dwukrotnie
wzrosła. Autorzy wspólnego raportu PAUCI (Fundacja Współpracy Polsko – Ukraińskiej), CPCFPU
(Centrum Pokoju, Konwersji i Polityki Zagranicznej
Ukrainy), ISP (Instytut Spraw Publicznych) „Regulacja migracji zarobkowej – wyzwania dla Ukrainy kontekście polskich doświadczeń” podkreślają, iż badani
przez nich w Warszawie migranci ukraińscy uważają,
że przedstawiciele mniejszości ukraińskiej w Polsce
są bardziej podobni do Polaków niż do Ukraińców
z Ukrainy. Nielegalni migranci zarobkowi często darzą niechęcią swoich rodaków, którzy zdążyli już się
w Polsce „urządzić”, zarzucając im brak zainteresowania ich losem i nieudzielanie pomocy, mimo iż mieliby ku temu większe możliwości. Migranci osiadli mogliby stanowić dla nowoprzybyłych wsparcie zarówno
w początkowym okresie ich pierwszego pobytu w Polsce, jak i na dalszym etapie. Nie ma jednak integracji
i silnych powiązań między mniejszością ukraińską,
a migrantami zarobkowymi z Ukrainy.
Statystyki pobytowe
Według danych UdSC w 2012 r. Polsce mieszkało
prawie 30 tys. obywateli Ukrainy posiadających ważne
karty pobytu różnego typu. Wśród nich dominowali
posiadacze trzech typów kart, np. na osiedlenie się,
zamieszkanie na czas oznaczony, czy pobyt rezydenta
długoterminowego Wspólnot Europejskich. Pozostałe
trzy typy kart to: ochrona uzupełniająca, która odnosi
się do cudzoziemców, którzy nie spełniają warunków
do nadania statusu uchodźcy; pobyt tolerowany; oraz
status uchodźcy (stanowi on w przypadku obywateli
Ukrainy niewielki odsetek pobytów). W ostatnich latach osiedleniem się w Polsce było zainteresowanych
ok. 1,5 – 2 tys. Ukraińców (wobec większości aplikujących wydano pozytywne decyzje). Większą jednak
popularnością cieszyło się legalne zamieszkanie Ukraińców na czas oznaczony (w ostatnich latach ubiegało
się o nią 8 – 10 tys. obywateli Ukrainy rocznie).
Nielegalny pobyt
Ciężko jest oszacować ilu Ukraińców przebywa
w Polsce nielegalnie. Nielegalny pobyt stanowi jedną
z podstaw by mówić o nielegalności migracji. Druga podstawa dotyczy migrantów podejmujących się
nierejestrowanej pracy w Polsce. Trzecia zaś mówi
o nielegalnym przekraczaniu granicy. Najbardziej
zauważalną podstawą jest druga, dlatego że migranci legalnie przekraczają granicę, ich pobyt także jest
legalny, ale podejmują się pracy w szarej strefie, co
czyni ich migrację „nielegalną”. Dowiedzieć się o tym
możemy ze statystyk wydanych decyzji o wydaleniu,
o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczpospolitej oraz liczby osób zatrzymanych za przekra-
STRONA 5
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
czanie (lub usiłowanie przekraczania) granicy wbrew
przepisom.
Sytuacja i statystyki na rynku pracy
Ukraińcy obok Białorusinów i Mołdawian stanowią
najliczniejszą grupę cudzoziemców legalnie pracujących w Polsce, biorąc pod uwagę liczbę wydanych
zezwoleń na pracę i zarejestrowanych oświadczeń
pracodawcy. W 2011 roku wydano Ukraińcom 18,7
tys. zezwoleń na pracę oraz zarejestrowano na nich
239,6 tys. oświadczeń. System oświadczeń rejestrowanych przez pracodawcę w powiatowym urzędzie pracy
oferujący, m.in. Ukraińcom, uproszczoną procedurę
legalizacji zatrudnienia jest najpopularniejszą formą legalnego zatrudnienia obywateli Ukrainy w Polsce. Po 2003 roku a przed wejściem Polski do strefy
Schengen, powszechny stał się wśród ukraińskich
migrantów proceder wykorzystywania wiz turystycznych w celu realizacji krótkoterminowych wyjazdów
zarobkowych. Obecnie w wyniku ograniczonego dostępu do wiz turystycznych oraz uproszczonej procedury zatrudnienia cudzoziemców ze Wschodu funkcję
tę w dużej mierze przejęły oświadczenia. Trudno jest
jednak powiedzieć, ilu Ukraińców pracuje w Polsce.
Musimy opierać się na oficjalnych danych z braku innych wiarygodniejszych źródeł, mogą z kilku powodów odbiegać od rzeczywistości. Po pierwsze duża
część migrantów podejmuje nielegalne zatrudnienie.
Po drugie system zbierania informacji o liczbie wydanych zezwoleń na pracę i zarejestrowanych oświadczeń
o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi nie pozwala na kontrolę nad faktyczną liczbą zatrudnionych
w ten sposób migrantów. Nie możemy też ustalać liczby pracujących Ukraińców w Polsce na podstawie wiz,
ponieważ część z nich może nie być wykorzystywana
zgodnie z ich przeznaczeniem, np. cudzoziemiec wjeżdżający na podstawie wizy w celu odwiedzin u znajomych/rodziny, może w rzeczywistości przyjeżdżać
z zamiarem podjęcia pracy bez zezwolenia. Warto także pamiętać, że Ukraińcy posiadający polskie korzenie mogą skorzystać z przywilejów, jakie oferuje Karta
Polaka. Umożliwia ona m.in. bezpłatne otrzymanie
wielokrotnej wizy krajowej oraz zwalnia z konieczności posiadania zezwolenia na pracę. Od momentu
wejścia w życie ustawy (2008 rok) do końca 2011 roku
polskie jednostki konsularne na Ukrainie pozytywnie rozpatrzyły prawie 39 tys. wniosków o przyznanie
Karty Polaka. Najwięcej, bo prawie 70%, pozytywnie
rozpatrzonych wniosków przypadło na konsulat we
Lwowie. W 2011 roku polskie konsulaty na Ukrainie
wydały ponad 15 tys. wiz w związku z uprawnieniami
wynikającymi z posiadania Karty Polaka.
Podsumowując, liczba Ukraińców przebywających
na terytorium Polski legalnie ciągle rośnie. Powoli
wzrasta także liczba obywateli Ukrainy osiedlających
się w naszym kraju. Biorąc pod uwagę statystyki pobytowe, wśród migrantów ukraińskich dominują kobiety,
ale statystyki dotyczące pracy dają przewagę mężczyznom. Wśród migrantów z Ukrainy dominują mieszkańcy regionów zachodniej Ukrainy. Przekraczają oni
granicę legalnie, ich pobyt również jest legalny, ale
często podejmują się oni pracy w szarej strefie.
Demografia Ukrainy
Z przeprowadzonego w grudniu 2001 roku spisu powszechnego wynika, że liczba ludności Ukrainy od 1989
roku spadła o 3 miliony. Tendencja spadkowa dotyczy
również ludności ukraińskiej, zamieszkującej w krajach
sąsiednich: Słowacji (w 2001 roku narodowość ukraińską zadeklarowało 11 tys. osób) oraz Rumunii (w 2003
roku mieszkało w niej 61 tys. Ukraińców). W tym
przypadku jest tonie tyle efektem procesów demograficznych, ile posuniętej asymilacji. W 2010 roku liczba
ludności na Ukrainie wynosiła 45 415 596. Natomiast
współczynnik migracji wynosił -0,1 migrantów/1000
mieszkańców. 78% mieszkańców deklaruje narodowość ukraińską. Jedynie 67% deklaruje, że posługuje
się językiem ukraińskim, choć odsetek ten zwiększa się
od momentu ogłoszenia niepodległości.
Język ukraiński dominuje życiu codziennym zachodniej części kraju, a na Ukrainie środkowej oraz
w stołecznym Kijowie jest on używany równolegle
wraz z rosyjskim. Z kolei wśród ludności Ukrainy
wschodniej, południowej oraz Krymu wyraźnie przeważa język rosyjski. Na całym obszarze współczesnego państwa aż prawie 30% obywateli Ukrainy posługuje się językiem rosyjskim, jako swoim ojczystym.
Ludność południowo-wschodniej Ukrainy pozostaje
głęboko zrusyfikowana, dominuje wśród niej przeświadczenie, iż Ukraińcy i Rosjanie są częścią jednej
wspólnoty cywilizacyjnej, a w interesie obu narodów
leży ścisła współpraca. Potwierdza to przeprowadzony
w marcu 2011 roku przez Research & Branding Group
sondaż, według którego aż 47% Ukraińców chciałoby
pozostania w strukturach Związku Radzieckiego, 43%
uważa, że upadek ZSRR był „największą geopolityczną katastrofą XX wieku”, a 54% wskazuje, że zmianą
na lepsze byłby powrót ZSRR (tylko co trzecia osoba
wskazała odwrotnie). Mieszkańcy Ukrainy środkowej
a zwłaszcza zachodniej podkreślają zdecydowanie w większym stopniu swoją odrębność kulturowo – cywilizacyjną od Rosjan. Silne są wśród nich tendencje
proeuropejskie, ale także nacjonalistyczne.
oprac. Aleksandra Jarząb
STRONA 6
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
Konferencja ReACT „UE we współczesnym
świecie – energia do działania”
Parlament Europejski zaprasza do udziału w konferencji ReACT „UE we współczesnym świecie – energia do działania”, która odbędzie się w Warszawie 14 listopada 2013 roku, w Teatrze Kamienica, w godzinach 13.30 – 19.00.
ReACT jest inicjatywą mającą na celu stworzenie
wspólnej platformy do dyskusji na temat aktualnych
wyzwań Unii Europejskiej.
Debata ReAct koncentrować się będzie wokół trzech zagadnień:
1. Ochrona danych osobowych w kontekście praw
obywatela
2. P
artnerstwo Wschodnie i Europejska Polityka Sąsiedzka
3. Unijna polityka bezpieczeństwa energetycznego.
W trakcie konferencji planowane są trzy 20-minutowe
wystąpienia, po których nastąpi 30-minutowa debata.
Swoje prelekcje wygłoszą: Grażyna Piotrowska-Oliwa
(Pracodawcy RP), Elżbieta Kaca (Polski Instytut Spraw
Międzynarodowych) oraz dr Adam Bodnar (Helsińska Fundacja Praw Człowieka). Moderatorem konferencji będzie Pan Jarosław Gugała. Więcej informacji
znajdziecie Państwo na stronie: http://www.europarl.
pl/view/pl/ReACT-Warszawa.html.
Aby otrzymać oficjalne zaproszenie, należy zarejestrować swój udział, wraz z podaniem kodu 5066, na
stronie: http://www.europarl.pl/pl/ReACT-Warszawa/
ReACT-Regestration. Państwa udział w konferencji zostanie potwierdzony e-mailem w ciągu 3 dni od daty rejestracji. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc, prosimy o jak najszybszą rejestrację. „Etniczność a religia” pod redakcją Aleksandra
Posern-Zielińskiego w zasobach Biblioteki Migracyjnej Fundacji
Praca zbiorowa „Etniczność a religia”
składa się z kilku artykułów wydanych
pod redakcją Aleksandra Posern–Zielińskiego przez Wydawnictwo Poznańskie
w Poznaniu 2003 roku. Celem owej publikacji jest refleksja nad związkami religii i etniczności opisana z różnych perspektyw. Publikacja ta może zaciekawić
osoby, które są zainteresowane głębszym zrozumieniem kształtowania się
grup etnicznych oraz udziału religii we
współczesnych procesach etnicznych.
Zdaniem Aleksandra Posern-Zielińskiego, publikacja zawiera różne artykuły, które
podejmują wieloraką interpretację oraz podejścia
do danej tematyki łącząc tym samym aspekty wiary i tożsamości. Artykuły usystematyzowane zostały na cztery części. W pierwszej części poruszono
wymiar religii w kontekście polskim i polonijnym.
W kolejnym etapie publikacji poruszono tematykę
poszukiwania religii etnicznej w kontekście kresów
wschodnich. Przedstawiono różnorodność religii
etnicznej na przykładzie Podlasia, Chełmszczyzny,
terenów Polski, Słowacji i Ukrainy, gdzie zauważono ciągły proces tworzenia się tożsamości społecznej
i kulturowej na tamtejszych terytoriach. Następna
część poświęcona została wielokulturowości na terenach od Śląska, przez Gruzję,
Egipt po Fidżi gdzie następuje nakładanie
się wzajemne religii chrześcijańskiej, muzułmańskiej i judaistycznej. Wpływ historii oraz zmiany społeczne spowodowały
swoiste przeplatanie pomiędzy etnicznością a religią na tych terenach.
Ostatnia część publikacji nawiązuje do
aspektu pozachrześcijańskiego na przykładzie Islamu, tożsamości etnicznej Kazachów, ludów Syberii oraz dziedzictwa kulturowego Chin i Tybetu. O ile religie tych
ludów wykazują liczne różnice, o tyle można dostrzec wielorakie połączenia w tworzeniu narodowej
tożsamości poprzez etniczność i religię.
Publikacja „Etniczność a religia” jest o tyle interesująca, że porusza różnorodne kwestie pomiędzy dziedzictwem kulturowym a religijnym w kontekście wielu narodów i religii. Profesjonalny sposób wypowiedzi
jak również przekrojowe opisy i wyjaśnienia w szeroki
sposób nakreślają całokształt problematyki powiązań
między etnicznością a religią, co może być pomocne
w tworzeniu własnego stanowiska na temat wagi zjawiska nakładania się na siebie tożsamości i wierzeń.
Małgorzata Boczek
STRONA 7
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
Publikacja Piotra Długosza „Aspiracje życiowe młodzieży
pogranicza” dostępna w Bibliotece Migracyjnej Fundacji
Biblioteka Migracyjna w swoim zasobie ma do zaoferowania publikację
Piotra Długosza, doktora socjologii
Uniwersytetu Jagiellońskiego pod tytułem „Aspiracje życiowe młodzieży
pogranicza” wydanej przez Oficynę
Wydawniczą „Impuls” w Krakowie
2009 roku, wydanie I. Tematyką publikacji jest całokształt problematyki
związanej z aspiracjami edukacyjnymi
i zawodowymi, miejscem zamieszkania
oraz sytuacją ekonomiczno-społeczną młodzieży pogranicza. Publikacja
zawiera informacje cenne dla naukowców oraz
studentów zainteresowanych problematyką młodzieży.
Aby mówić o młodzieży pogranicza, należy
określić, czym jest pogranicze w aspekcie poruszonym w pracy. Autor, opierając się na opiniach
innych naukowców, zauważa, że pogranicze może
mieć zasięg terytorialny do 100km od granicy,
zasięg społeczno-kulturowy oraz osobowościowy. Problemy młodzieży zamieszkującej tereny
pogranicza opisanej w tej publikacji, omówione
zostały z perspektywy peryferyjności. Do terenów
pogranicza wschodniego, autor zalicza powiaty:
bieszczadzki, brzozowski, jarosławski, leski, leżajski, lubaczowski, łańcucki, przemyski, rzeszowski,
sanocki i Przemyśl.
Publikacja zawiera charakterystykę badanej
zbiorowości ze względu na typ szkoły (gimna-
zjalna, ponadgimnazjalna), miejsce zamieszkania (wiejskie, miejskie), sytuację ekonomiczną (bieda, bogactwo),
pochodzenie, kompetencje cywilizacyjne (osiągnięcia). Każdy z wymienionych i opisanych czynników ma znaczący wpływ na rozwój i dostosowanie
się młodzieży do wymagań współczesnych regionów i całego kraju.
Autor na podstawie analizy badań,
ankiet oraz tabel, w klarowny sposób
przedstawia typologię celów i strategii życiowych młodzieży pogranicza.
Szeroki zakres celów stanowi o różnorodności wewnętrznej młodzieży i wielu kierunkach strategii
do ich osiągnięcia.
Analizy przeprowadzonych badań nad młodzieżą służą diagnozie oraz prognozowaniu potencjalnych problemów w przyszłości, jak podsumowuje
autor. Młodzież pogranicza ma pewien potencjał,
o czym świadczą aspiracje młodych ludzi. Prawdziwą jednak istotą jest to czy młodzież wykorzysta ten potencjał w swojej działalności. Młodzież
pragnie się rozwijać i uczyć, co jest podstawą społeczeństwa opartego na wiedzy. Młodzież pogranicza chce wyjechać do większych miast by uzyskać większe szanse na dobrobyt i rozwój. Jednak
to dzięki ambitnej młodzieży, regiony pogranicza
mogą liczyć na rozwój i zmiany społeczno-ekonomiczne.
Małgorzata Boczek
Zaproszenie na debatę „Społeczności
imigranckie w metropolii warszawskiej”
Serdecznie zapraszamy na ostatnie z cyklu seminariów z okazji 20-lecia Ośrodka Badań nad
Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego.
Debata pt. „Społeczności imigranckie w metropolii warszawskiej” odbędzie się w dniu 18 listopada (poniedziałek).
Serdecznie zapraszamy na g. 15.00 do Sali Balowej w Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 32.
Organizatorzy proszą o potwierdzenie udziału w seminarium mailem na adres: [email protected]
STRONA 8
N E W S L E T T E R • nr 2 1 • 2 0 1 3
Spotkanie w sprawie „Polskiej polityki
integracji cudzoziemców”
W dniu 30 października zorganizowane zostało w lubelskim Ratuszu spotkanie konsultacyjne poświęcone dokumentowi „Polska polityka integracji cudzoziemców – założenia i wytyczne”.
W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele instytucji i organizacji zaangażowanych w proces integracji
cudzoziemców oraz przedstawiciel Władzy Wdrażającej Programy Europejskie (Bartosz Ziółkowski). Miło
było nam spotkać się znowu z osobami działającymi
aktywnie w Lubelskiej Regionalnej Sieci Wsparcia
Imigrantów.
Spotkaniu przewodniczyli Pani Paulina Babis z Grupy Roboczej ds. Integracji Cudzoziemców przy Zespole
ds. Migracji przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych
oraz Mirosław Bieniecki z Instytutu Studiów Migracyjnych.
Uczestnicy spotkania konsultacyjnego byli zgodni
co do tego, że pracując nadal nad proponowaną polityką integracji należy:
• Wzmocnić rolę MPiPS w koordynowaniu polityki integracyjnej (konieczne jest wsparcie kadrowe
tych działań i stworzenie konkretnych ram instytucjonalnych w postaci wydziału lub departamentu w MPiPS)
• Z motywować samorządy do tworzenia lokalnych
platform współpracy oraz strategii integracji
(w przyszłości z Funduszu Migracji i Azylu byłyby
finansowane jedynie te projekty, które wpisywałyby się w lokalne strategie integracji);
• D oprecyzować źródła finansowania programów
integracyjnych
Przyszłość dokumentu pozostaje niepewna. Wszystko wskazuje na to, że nie będzie on przyjęty przez Radę
Ministrów a pozostanie wewnętrznym dokumentem
MPiPS. Wiązać się to będzie również z tym, że nie
będzie on dotyczyć preintegracji osób pozostających
w procedurze uchodźczej, gdyż sprawa ta leży w kompetencji MSW.
Niezbędne będzie określenie wzajemnych relacji między polityką integracji cudzoziemców a „Polityką migracyjną Polski”, przyjętą przez Radę Ministrów dnia 31
lipca 2012 r. Dokument ten jest kluczowy w kontekście
określenia założeń i wytycznych dla polskiej polityki
integracji cudzoziemców. Dostęp do założeń polskiej
polityki integracji cudzoziemców można uzyskać poprzez stronę www.migrant.lublin.pl.
Tomasz Sieniow
Lubelska Regionana Sieć Wsparcia Imigrantów
- newsletter
Fundacja Instytut na rzecz Państwa Prawa,
ul. Chopina 14/70, 20-023 Lublin, tel. 81 532 40 69,
www.migrant.lublin.pl,
[email protected]
Redaktor naczelny:
Tomasz Sieniow
Redakcja: Paula Mazurek, Katarzyna Sosnowska, Małgorzata Boczek.
Projekt Lubelska Regionalna SieĆ Wsparcia Imigrantów II jest współfinansowany z Europejskiego Funduszu
na rzecz Integracji Obywateli Państw Trzecich i budżetu państwa
STRONA 9

EFI-SW_Newsletter_nr_21

Komentarze

Transkrypt

Podobne dokumenty