pobierz katalog aukcji

okl_416x270s3_44_194_96str.qxd
5/10/16
8:10 AM
Page 1
DOM AUKCYJNY
OKNA SZTUKI
AUKCJA 44 (194)
31 maja 2016
Maria i Andrzej Ochalscy
Dom Aukcyjny OKNA SZTUKI
Milanówek, ul. Grodeckiego 17
WARSZAWA, 31 V 2016
okl_416x270s3_44_194_96str.qxd
5/10/16
8:10 AM
Page 2
katalog dost´pny w internecie:
www.oknasztuki.pl
fotografia cyfrowa – Agata Cio∏ek (tel. 22 822 73 74)
opracowanie graficzne – ALFA T¸UMACZENIA i DTP
D. Stukach i V. Stukach Spó∏ka Jawna – 601 156 866
bli˝sze informacje, dokumentacja, ekspertyzy,
zamówienia pocztowe, telefoniczne i mailowe
05-822 Milanówek, ul. Grodeckiego 17
tel. 503 122 535, (22) 755 83 11
e-mail: [email protected]
konto: Dzie∏a Sztuki, Maria Ochalska
74 9291 0001 0088 2635 3000 0010
Wydawca: Maria Ochalska, Dzie∏a Sztuki, Dom Aukcyjny OKNA SZTUKI
Maria i Andrzej Ochalscy
Dom Aukcyjny OKNA SZTUKI
Aukcja 44 (194)
Malarstwo, grafika,
rysunek, rzemios∏o artystyczne
we wtorek, 31 maja 2016
o godzinie 19.00
w Bibliotece Narodowej w Warszawie
Al. Niepodleg∏oÊci 213,
w Sali im. Za∏uskich,
wejÊcie A (od strony parku)
Wystawa przedaukcyjna w dniu aukcji od godziny 13.00
1
Trzy drzeworyty
Marii
HISZPA¡SKIEJ-NEUMANN
(1917 Warszawa –
1980 tam˝e)
z kolekcji Wac∏awa Józefa Zawadzkiego, z dedykacjami dla
niego i najbli˝szych.
1
„DYSPUTA MARCHOLTA
ZE SCHO¸ASTYKAMI”, 1954
drzeworyt, 21 x 15,5 cm, sygnowany i datowany o∏ówkiem pod rycinà
l.d. „Hiszpaƒska Neumann”, p.d.
„1954”, poÊrodku tytu∏ pracy.
Dedykacja: „Kochanej Zofijce
z mnóstwem najlepszych ˝yczeƒ
i najserdeczniejszych uca∏owaƒ
od myszy i ca∏ej mysiej rodziny 15. V. 1954”.
Ilustracja do sztuki R. Brandstaettera Wojna ˝aków z panami.
400
2
4
3
2
KORWETA, 1949
3
drzeworyt na bibu∏ce, 12,5 x 19 cm,
sygnowana i datowana pod klockiem,
o∏ówkiem l.d. „Mysz”, p.d. „1949”.
PoÊrodku dedykacja: „Kaczorkowi i Józkowi ze Êlicznym mysipiskiem”.
400
„NOWA RUDA”, 1951
drzeworyt na bibu∏ce, 13 x 19 cm,
sygnowany pod klockiem o∏ówkiem
l.d. „Mysz 1951 Nowa Ruda
(drzeworyt)”.
Dedykacja: „Kochanemu Józkowi
z najserdeczniejszymi ˝yczeniami
Mysz z rodzinà”.
Artystka znana jest najbardziej
jako graficzka, ilustratorka ksià˝ek – zilustrowa∏a lub wykona∏a
projekty ok∏adek do ok. 70 tytu∏ów, m.in. „Testament wielki”
Villona, „Z∏ota legenda”, „Legendy o królu Arturze”, „Wojna ˝aków z panami” Brandstaettera.
Równolegle tworzy∏a grafik´
warsztatowà. Jej prace wykonane w pierwszych latach po wojnie nawiàzujà do prze˝yç
obozowych. Póêniej pojawia si´
architektura miejska (Sandomierz, Nowa Ruda, ZamoÊç), ludzie, dzieci, sceny historyczne.
Cz´sto u˝ywa∏a pseudonimu
„mysz”.
500
5
4
Jan RUBCZAK
(1884 Stanis∏awów
– 1942 zamordowany przez
Niemców w obozie
koncentracyjnym Auschwitz)
FARA
w KAZIMIERZU nad WIS¸Ñ
akwarela, 31 x 41 cm w Êwietle
passe-partout, sygnowana l.d.
„Jan Rubczak”
Motywy kazimierskie odnajdujemy w innych pracach artysty, jak
choçby Spichlerz w Kazimierzu
nad Wis∏à, 1909, akwaforta
z akwatintà.
4 400
6
5
Helena
ZAREMBA CYBISOWA
(1911 Równe
– 1986 Warszawa)
„BAZAR NA POLNEJ”
olej na tekturze, 40 x 50 cm,
sygnowany l.d.
„H.Zaremba Cybisowa”.
Malarka; pejza˝e, sceny rodzajowe, martwe natury. Studia
w ASP w Warszawie w l. 19311935. Podró˝e do Francji i Niemiec, po wojnie – do W∏och,
Grecji, Hiszpanii. Od 1946 asystentka, z czasem profesor
w warszawskiej ASP. Przed wojnà
wystawia∏a w Salonach IPS,
po wojnie w Zach´cie, krakowskim TPSP; tak˝e w Berlinie,
Wiedniu, Chicago. Obrazy
w Muzeach Narodowych w Warszawie, Poznaniu, Szczecinie,
w Muz. im. Wyczó∏kowskiego
w Bydgoszczy.
5 000
7
6
Jean Pierre Marie JAZET
(1788 Pary˝ – 1871 tam˝e)
wed∏ug rysunków
6
„LA COURSE (Gonitwa)”
7
„PRÉPARATIFS D’UNE COURSE
(Przygotowania do wyÊcigu)”
1 100
Carle’a VERNETA
1 100
(1758 Bordeaux – 1836 Pary˝)
mezzotinty, 40 x 50 cm, sygnowane
pod p∏ytà: „C-le Vernet, Dél.”
i „Jazet Sculp.”
8
„LE DÉPART (Start)”
1 100
Z cyklu „Course de chevaux ∫ Rome” (1827). Carle Vernet uznawany by∏ wówczas za najlepszego malarza koni. Jazet cieszy∏ si´
s∏awà pierwszego sztycharza we
Francji.
8
7
8
9
9
9
Alfons KARPI¡SKI
10
Jan WYDRA
(1875 Rozwadów
– 1961 Kraków)
(1902 Ciecierzyn k. Lublina
– 1937 Otwock)
RÓ˚E w WAZONIE
MARTWA NATURA z FIO¸KIEM
ALPEJSKIM i DRAPERIÑ
olej na tekturze, 29 x 50 cm,
sygnowany p.d. „a. Karpiƒski”.
TwórczoÊç tego artysty znakomicie wpisuje si´ w sztuk´ m∏odopolskich salonów i buduarów.
Karpiƒski ca∏e ˝ycie malowa∏
pi´kne kobiety, damy, aktorki,
modelki. By∏ bardzo cenionym
portrecistà, ale równie wielkà
popularnoÊcià cieszy∏y si´ jego
martwe natury, a szczególnie
kwiaty. Karpiƒskiego cechuje
pod wzgl´dem stylistycznym
prostota i elegancja oraz niezwyk∏a jednorodnoÊç. Mimo licznych
nowych stylów i tendencji
w sztuce wspó∏czesnej pozosta∏
wierny klimatowi malarstwa
M∏odej Polski.
11 000
olej na p∏ótnie, 76 x 60 cm,
sygnowany l.d. „Jan Wydra”
Studia artystyczne odby∏ w latach 1923-1928 w warszawskiej
Szkole Sztuk Pi´knych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego
i W∏adys∏awa Skoczylasa. W 1925
wstàpi∏ do ugrupowania Bractwo
Êw. ¸ukasza wzorowanego na Êredniowiecznym cechu rzemieÊlniczym. Bra∏ udzia∏ w organizowanych
przez jego cz∏onków plenerach
w Kazimierzu Dolnym oraz we
wszystkich krajowych ekspozycjach:
w Towarzystwie Zach´ty Sztuk Pi´knych (1928, 1929, 1932), Instytucie
Propagandy Sztuki (1933) w Warszawie, Miejskiej Galerii Sztuki
w ¸odzi (1929) i Bydgoszczy (1929)
oraz Towarzystwie Przyjació∏ Sztuk
Pi´knych w Krakowie (1930).
Na Powszechnej Wystawie Krajowej
w Poznaniu (1929) otrzyma∏ srebrny
medal. Uczestniczy∏ ponadto w wystawach w Kopenhadze (1930),
Carnegie Institute w Pittsburghu
(1930) i The Art Institute w Chicago
(1931), Musée Rath w Genewie
(1931) oraz w XIX Biennale
w Wenecji (1934).
Martwe natury w twórczoÊci artysty
sà wielkà rzadkoÊcià.
9 500
10
11
11
TRZY projekty ilustracji do Kandyda
Woltera w wydawnictwie „Wiedza”:
11
Antoni UNIECHOWSKI
(1903 Wilno
– 1976 Warszawa)
CANALE GRANDE, 1947
piórko, tusz na papierze,
21 x 29,5 cm, sygnowany i datowany monogramem „AU 1947”.
600
12
12
Antoni UNIECHOWSKI
NA WENECKIM
NABRZE˚U, 1947
piórko, tusz na papierze, 21 x 29,5 cm, sygnowany i datowany monogramem „AU 1947”.
600
13
13
Antoni UNIECHOWSKI
„KANDYD UCZTUJE
w WENECJI
z SZEÂCIOMA KRÓLAMI”, 1947
piórko, tusz na papierze, 21 x 29,5 cm, sygnowany i datowany monogramem „AU 1947”.
Lata powojenne to okres wielkiego zapotrzebowania na nowe wydawnictwa i ilustracj´ ksià˝kowà. Wybitny wydawca
ówczesnej „Wiedzy”, Wac∏aw Zawadzki
zaproponowa∏ Antoniemu Uniechowskiemu ilustrowanie Lutni Puszkina w opracowaniu Tuwima, a nast´pnie Kandyda
Woltera (kilkadziesiàt rysunków do Kandyda zachowa∏o si´, znajdujà si´ obecnie
w Muzeum Literatury w Warszawie).
600
12
14
Antoni UNIECHOWSKI
14
OGRODNICZKI
piórko, tusz na papierze,
21 x 29,5 cm, niesygnowany.
600
15
Antoni UNIECHOWSKI
W DRODZE
NA POJEDYNEK, 1947
piórko, tusz na papierze,
21 x 29,5 cm, sygnowany i datowany monogramem „AU 1947”.
600
16
15
Antoni UNIECHOWSKI
NA PERONIE, 1947
piórko, tusz na papierze,
21 x 29,5 cm, sygnowany i datowany monogramem „AU 1947”.
Znakomity rysownik, ilustrator
i grafik. Studia artystyczne
(1924-1929) w warszawskiej
Akademii Sztuk Pi´knych. Zdoby∏
wielkà popularnoÊç widokami
starej Warszawy i ilustracjami
z ˝ycia jej mieszkaƒców. Wyró˝nia je lekkoÊç kreski, dowcip, stylizatorska wirtuozeria.
W latach 1945-1956 zwiàzany
by∏ z tygodnikiem „Przekrój”. Ilustrowa∏ klasyk´ polskiej i obcej
literatury. Zajmowa∏ si´ tak˝e
scenografià teatralnà, telewizyjnà
i filmowà, projektowa∏ plakaty.
16
600
Prezentowane rysunki Antoniego Uniechowskiego pochodzà z kolekcji wybitnego warszawskiego wydawcy i kolecjonera Wac∏awa
Józefa ZAWADZKIEGO (1899 – 1978), bibliofila, dzia∏acza PPS i KOR.
13
17
Wac∏aw BIELAWSKI
(1906 Warszawa – po 1939)
SANNA w LESIE, 1931
olej na p∏ótnie, 63 x 95 cm,
sygnowany i datowany l.d. „Wac∏aw
Bielawski 1931”.
Studiowa∏ malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pi´knych
u K. Tichego i T. Pruszkowskiego
w latach 1923-1933. Jako student otrzymywa∏ liczne nagrody.
Od 1928 roku wystawia∏ w Towarzystwie Zach´ty Sztuk Pi´knych w Warszawie, dwukrotnie
nagrodzony, w roku 1928
i 1930. Malowa∏ g∏ównie pejza˝e i portrety. By∏ cz∏onkiem grupy artystycznej „Rzut”. Dwa jego
obrazy znajdujà si´ w zbiorach
Muzeum Narodowego w Warszawie.
4 500
14
18
Wiktor KORECKI
(1890 Kamieniec Podolski
– 1980 Milanówek)
POTOK LEÂNY ZIMÑ,
przed 1939 r.
olej na tekturze, 67 x 99,5 cm,
sygnowany l.d. „Wiktor Korecki”.
Przedwojenne prace artysty sà
rzadkoÊcià na rynku antykwarycznym. W powstaniu warszawskim sp∏on´∏a pracownia
malarza z wi´kszoÊcià jego dorobku.
16 000
15
19
Witold DEDERKO
(1906 Siedlce
– 1988 Warszawa)
„JOLA ZE STARÓWKI”,
ok. 1965
guma warszawska, 11 x 8 cm,
sygnowana o∏ówkiem p.d. monogramem „WD”, na odwrocie autorskie
napisy: sygnatura i tytu∏ pracy.
Fotografik, aktor, pedagog, teoretyk fotografii. By∏ potomkiem
znanych fotografików – synem
Mariana Dederko, który opracowa∏ techniki fotogumy i fotonitu,
a wnukiem Sotera Dederko.
Uczy∏ si´ w pracowni swego ojca
Mariana, prowadzi∏ z nim spó∏k´
autorskà, która dzia∏a∏a
do 1930 r. i krótko po 1945.
Od roku 1925 bra∏ aktywny
udzia∏ w wystawach fotograficznych. W latach trzydziestych pracowa∏ jako przedstawiciel firmy
Kodak w Polsce, reporter,
od 1929 r. by∏ kierownikiem reporta˝u w Polskiej Agencji Telegraficznej. Wielokrotnie
nagradzany.
500
16
20
Witold DEDERKO
„RATUSZ w POZNANIU”, 1964
guma warszawska, 9 x 7,5 cm,
sygnowana i datowana „W64”,
na odwrocie autorskie napisy: sygnatura i tytu∏ pracy.
500
17
21
Jacek MALCZEWSKI
(1854 Radom – 1929 Kraków)
KOBIETA NA TLE GAJU, 1917
olej na tekturze, 100 x 71 cm,
sygnowany i datowany p.d.
„1917 /J. Malczewski”.
Ekspertyza El˝biety Charaziƒskiej.
„Przez artystyczne ˝ycie Jacka
Malczewskiego przewin´∏y si´
trzy bliskie jego sercu kobiety.
Pierwsza by∏a mi∏oÊcià m∏odzieƒczà; dwie nast´pne pojawi∏y si´
ju˝ w jego ˝yciu dojrza∏ym
– skrajnie odmienne, pochodzàce z ró˝nych Êrodowisk: ˝ona
– Maria z Gralewskich i wieloletnia muza Maria Balowa. Szczególna wi´ê ∏àczy∏a tak˝e malarza
z Michalinà Janoszankà (1884
– 1952), wielkà admiratorkà jego
twórczoÊci, a zarazem zaufanà
powiernicà i wieloletnià modelkà. [...] Równolatka i kole˝anka
jego córki, Julii, a tak˝e malarka
i pisarka zafascynowana osobowoÊcià i talentem Jacka, który
by∏ dla niej [...] jednym z najwi´kszych wspó∏czesnych Polaków, pieÊniarzy ojczyzny. [...]
Pozna∏a go, b´dàc jeszcze dzieckiem, w czasie zar´czyn jej wuja
Kaniewskiego z siostrà Marii
Malczewskiej, a nast´pnie wzrasta∏a w atmosferze kultu dla artysty – przesiadywa∏a
w kolejnych jego pracowniach,
obserwujàc jak mistrz maluje;
s∏ucha∏a jego zwierzeƒ nawet
na temat jego pierwszej mi∏oÊci
do Wandy Karczewskiej; niemal
codziennie bywa∏a w kolejnych
mieszkaniach Malczewskich, towarzyszy∏a Jackowi w wyprawach do teatru. Na pewno te˝
pod jego wp∏ywem podj´∏a nauk´ na Wy˝szych Kursach dla
Kobiet im. Adriana Baranieckiego, a nast´pnie studia na akademii wiedeƒskiej; korzysta∏a te˝ ze
wskazówek malarskich mistrza.
W 1931 roku opublikowa∏a niezwykle emocjonalnie napisanà
ksià˝k´ Wielki Tercjarz – moje
wspomnienie o Jacku Malczewskim.
18
Po rozstaniu Malczewskiego
z Marià Balowà, Janoszanka by∏a
jego d∏ugoletnià modelkà. Jej rysy majà liczne Polonie, Pytie, Nike, g∏owy anio∏ów, malowane
po 1914 roku. By∏a te˝ wielokrotnie portretowana przez artyst´: najpierw jako dziecko
w ogrodzie na Zwierzyƒcu, potem ju˝ jako kobieta dojrza∏a.
Jednym z najpi´kniejszych jej wizerunków jest intrygujàcy portret
z 1916 roku – m∏odej, dorodnej
kobiety w bia∏ej szacie ukazanej
na tle bujnego parku” (Stefania
Krzysztofowicz-Kozakowska,
Jacek Malczewski, ˝ycie i twórczoÊç, Wydawnictwo Kluszczyƒski, Kraków s. 35-36).
W 1917 roku Malczewski maluje
jeszcze cztery podobne kompozycje z Michalinà Janoszankà jako modelkà. Dwie z nich
znajdujà si´ w zbiorach publicznych (Muzeum Podlaskie w Bia∏ymstoku), dwie sà w∏asnoÊcià
prywatnà. Ró˝nià si´ u∏o˝eniem
splecionych ràk modelki i fragmentami tego samego gaju jarz´binowego. Od pozosta∏ych
trzech kompozycji nasz obraz
ró˝ni si´ jeszcze fantazyjnym
szalem uk∏adajàcym si´ w skrzyd∏a.
Prezentowany obraz nie by∏ dotychczas znany. Nabyty w latach 50. w warszawskiej Desie
na Starówce pozostawa∏ przez
ca∏y czas w r´kach tej samej rodziny. Por. reprodukcja na s. 36
cytowanej ksià˝ki oraz ok∏adka
katalogu aukcji UNICUM
z 17 marca 1991 r.
290 000
19
22
Wac∏aw BIELAWSKI
(1906 Warszawa – po 1939)
ZAGRODA
z ˚URAWIEM
i KRZY˚EM, 1931
olej na p∏ótnie, 66,5 x 96,5 cm,
sygnowany i datowany p.d.
„Wac∏aw Bielawski 1931”
6 000
20
23
Jan KRZYSZKOWSKI
(1893 Kraków
– 1944 MyÊlenice))
ZABUDOWANIA WIEJSKIE
ZE STUDNIÑ
olej na tekturze, 48 x 68 cm,
sygnowany l.d. (trudno czytelne):
„JKrzyszkowski”.
Malarz i pedagog, uczeƒ krakowskiej ASP. W latach 19141918 s∏u˝y∏ w Legionach.
Po I wojnie pracowa∏ jako
nauczyciel w Krakowie i MyÊlenicach. By∏ cz∏onkiem krakowskiego oddzia∏u ZZPAP
i wiceprezesem Zwiàzku Legionistów. Najcz´Êciej malowa∏ pejza˝e, zw∏aszcza z okolic MyÊlenic.
3 600
21
26
Józef CHE¸MO¡SKI
(1849 Boczki pod ¸owiczem
– 1914 Kuklówka k. Grodziska
Maz.)
W WAGONIE III KLASY
w ROSJI, 1887
tusz lawowany, gwasz na papierze
naklejonym na tektur´,
25,6 x 39 cm, sygnowany i datowany p.d. „J. CHE¸MO¡SKI”,
pod rysunkiem p.d. autorski (?) napis o∏ówkiem:” Intérieur d’Une [!]
Wagon Russe [!] de III Classe”.
Na odwrocie naklejone orzeczenie dr. Kazimierza Buczkowskiego, zaprzysi´˝onego bieg∏ego
sàdowego, potwierdzajàce autorstwo Józefa Che∏moƒskiego:
wystawione w Krakowie 4. VI.1940 r.
Prac´ zaopiniowa∏ równie˝ Tadeusz Matuszczak w 2007 r. (opinia nie za∏àczona).
Rysunek wykonany zosta∏ jako
ilustracja dla „Le Monde Illustré”
– paryskiego tygodnika, z którym
Che∏moƒski, podczas swego pobytu w Pary˝u, wspó∏pracowa∏
od poczàtku 1884, tworzàc rysunki ilustrujàce ró˝ne bie˝àce
wydarzenia. Wspó∏praca trwa∏a
jeszcze przez trzy lata po powrocie do kraju wiosnà 1887. Omawiany rysunek powsta∏
w koƒcu 1887 i by∏ reprodukowany (w wersji drzeworytniczej)
w „Le Monde Illustré”, nr 1615
z dnia 10 marca 1888, na stronie 153. Reprodukcj´ podpisano:
24
Tadeusz AJDUKIEWICZ
(1852 Wieliczka
– 1916 Kraków)
W¢DROWIEC – SCENA
ALEGORYCZNA, 1893
tusz, akwarela na tekturze,
36 x 25 cm, sygnowany i datowany
l.d. „Tadeusz Ajdukiewicz 893”.
By∏ artystà zwiàzanym z mecenatem arystokracji i dworów panujàcych; w tych kr´gach zrobi∏
prawdziwà karier´, a jego obrazy
podoba∏y si´ powszechnie.
Nauk´ malarstwa rozpoczà∏
w 1868 roku u W∏adys∏awa
¸uszczkiewicza w krakowskiej
Szkole Sztuk Pi´knych. Nast´pnie, dzi´ki stypendiom, studiowa∏ przez rok w Akademii
Wiedeƒskiej, a w latach 1875-76
w Monachium u Otto Seitza
22
i Alexandra Wagnera oraz w pracowni Józefa Brandta. Poczàtkowo malowa∏ na kresowych
dworach. W 1877 roku wyjecha∏
do Pary˝a, a nast´pnie odby∏ podró˝ artystycznà do krajów Bliskiego Wschodu. Oko∏o 1882
roku przeniós∏ si´ do Wiednia,
gdzie otrzyma∏ pracowni´
po zmar∏ym Hansie Makarcie.
Pracowa∏ wówczas g∏ównie dla
dworu cesarskiego. Malowa∏ tak˝e dla dworów w Sofii, Londynie, Konstantynopolu,
Bukareszcie i Petersburgu.
Rysunek by∏ eksponowany
na „Wystawie Dzie∏ Józefa Che∏moƒskiego” w Towarzystwie
Przyjació∏ Sztuk Pi´knych we
Lwowie w roku 1907, jednej
z najwi´kszych wystaw ukazujàcych twórczoÊç artysty jeszcze
za jego ˝ycia (patrz: Katalog wystawy s. 5, nr 15; wystawiony
p.t. W wagonie III klasy w Rosyi,
w∏. prywatna).
3 200
25 000
Russie. Intérieur d’un wagon pendant l’hiver. (Dessin de M. Chelmonski, notre correspondant á
Varsovie).
25
Franciszek KOSTRZEWSKI
25
(1826 Warszawa
– 1911 tam˝e)
STA¸Y BYWALEC, 1886
akwarela, 21,5 x 13,5 cm w Êwietle
passe-partout, sygnowana l.d.
„FKostrz 86”.
Malarz, a przede wszystkim
autor setek rysunków oraz ilustracji prasowych, dzi´ki którym
by∏ s∏usznie uwa˝any za najwybitniejszego kronikarza ˝ycia
spo∏ecznego Warszawy. Przez
ponad pó∏ wieku wspó∏pracowa∏
z „Tygodnikiem Illustrowanym”
oraz wieloma czasopismami literackimi i satyrycznymi. Przedstawiany rysunek mia∏ zapewne
takie przeznaczenie.
2 600
26
23
27
Mieczys∏aw FILIPKIEWICZ
(1891 Kraków – 1951 tam˝e)
„PEJZA˚ z MSZANY DOLNEJ”
olej na tekturze, 50 x 69,5 cm,
sygnowany p.d. „Mieczys∏aw Filipkiewicz”, na odwrocie, obcà r´kà:
autor i tytu∏ obrazu.
M∏odszy brat malarza Stefana,
studiowa∏ w krakowskiej Akademii Sztuk Pi´knych u Stanis∏awa
D´bickiego, Józefa Pankiewicza,
Teodora Axentowicza i Wojciecha
Weissa w latach 1910 do 1923,
z szeÊcioletnià przerwà. Uprawia∏
malarstwo pejza˝owe, malowa∏
widoki górskie, morskie, czasami
martwe natury i kompozycje
figuralne. Od 1925 roku wystawia∏ w Towarzystwie Przyjació∏
Sztuk Pi´knych w Krakowie.
5 000
24
28
Stanis∏aw KAMOCKI
(1875 Warszawa
– 1944 Zakopane)
„W KUèNICACH”
olej na p∏ótnie dublowanym,
73 x 93,5 cm, sygnowany l.d.
„St.Kamocki”, na odwrocie kartka
autorska z tytu∏em i technikà.
16 000
25
29
W∏adys∏aw JAROCKI
(1879 Podhajczyki na Ukrainie
– 1965 Kraków)
W DRODZE DO KOÂCIO¸A,
ok. 1910
olej na tekturze, 13 x 22 cm, sygnowany l.d. „W∏ad. Jarocki”.
„SpuÊcizna artystyczna Jarockiego kojarzy si´ w historii polskiej
sztuki z obrazami wsi, barwnych
ch∏opskich obyczajów i rytua∏ów
z terenu Huculszczyzny i Podhala. Folklorystyczne motywy przyciàga∏y uwag´ artysty ju˝
w okresie studiów politechnicznych. Podczas pobytów w Charkowie, gubernii Kurskiej,
na Krymie i Kaukazie, gdzie podejmowa∏ prace zarobkowe jako
architekt, Jarocki szkicowa∏ epizody z ˝ycia wsi. W 1904 sp´dzi∏
wraz z Fryderykiem Pautschem
i Kazimierzem Sichulskim szeÊç
miesi´cy w Tatarowie nad Prutem malujàc wizerunki Hucu∏ów
i ich religijne obrz´dy. Do tej tematyki powraca∏ póêniej wielokrotnie, m.in. przebywajàc
w 1910 na Pokuciu, w Worochcie i Mikuliczynie” (Irena Kosowska).
3 600
26
30
W∏adys∏aw JAROCKI
HUCULI
w ZIMOWY
NIEDZIELNY PORANEK
olej na tekturze, 19,5 x 28,8 cm,
sygnowany l.d. „W∏ad. Jarocki”.
„Jarocki podchodzi∏ do Hucu∏ów
z ciekawoÊcià etnografa i wra˝liwoÊcià artysty, nie zadowala∏ si´
powierzchownà egzotykà ludowoÊci, w jego pracach czuje si´
szacunek dla prostych ludzi
i szczere zainteresowanie ich ˝yciem. Komponuje swe obrazy jak
reporterskie fotografie obyczajów i rytua∏ów, cz´sto zresztà to
w∏aÊnie jego w∏asne fotografie
stanowi∏y pierwowzory do obrazów i litografii” (Zofia Weiss-Konopczyna).
5 000
27
31
Józef RAPACKI
(1871 Warszawa
– 1929 Olszanka k. ˚yrardowa)
STUDIUM PORTRETOWE
HANDLARZA
˚YDOWSKIEGO, 1899
rysunek czarnà kredkà na tekturze, 61 x 46 cm, sygnowany p.d.
„Józef Rapacki 1899”,
WczeÊnie rozpoczà∏ nauk´ malarstwa w Klasie Rysunkowej, namiastce uczelni artystycznej,
którà utworzono na miejsce zlikwidowanej po Powstaniu Styczniowym Szko∏y Sztuk Pi´knych.
Prowadzi∏ jà Wojciech Gerson,
pedagog wyznajàcy zdrowe zasady – nie nakazywa∏ swym
uczniom niczego kopiowaç, ale
poprzez studia natury dopracowywaç si´ w∏asnego stylu i doÊwiadczenia. W Klasie
Rysunkowej niewiele tworzono
scen historycznych ze wzgl´du
na cenzur´ politycznà. Malowano przede wszystkim krajobrazy
i sceny rodzajowe. W tym Êrodowisku Rapacki ju˝ jako czternastoletni ch∏opiec zas∏ynà∏ swymi
pejza˝ami.Wystawia∏ wiele:
od poczàtku swej dzia∏alnoÊci artystycznej (od ok. 1888 roku)
w Salonie Aleksandra Krywulta
i w Towarzystwie Zach´ty Sztuk
Pi´knych w Warszawie. Z Zach´tà zwiàzany by∏ do koƒca ˝ycia,
uczestniczàc w licznych wystawach, uzyskujàc nagrody i wyró˝nienia; od 1922 roku
wystawia∏ tam z grupà
„Pro Arte”, której by∏ cz∏onkiem.
Kilkakrotnie bra∏ udzia∏ w wystawach Towarzystwa Sztuk Pi´knych w Krakowie, posy∏a∏ te˝
prace na wystawy okolicznoÊciowe w innych miastach polskich
(m.in. w Wilnie, Lwowie) oraz
za granic´.
3 500
28
32
Ignacy HIRSZFANG
(1892 Tomaszów Maz.
– 1943 zamordowany przez
Niemców w obozie koncentracyjnym Auschwitz)
HANDLARZ DROBIEM, 1934
olej na tekturze, 88 x 37,5 cm,
sygnowany i datowany p.d.
„I. Hirszfang /Kraków 1934”,
na odwrocie zatarte napisy, m.in.
„Hirszfang”.
Studiowa∏ w ASP w Krakowie
w pracowniach Jacka Malczewskiego (1912-1914), Wojciecha
Weissa (1913-1914) i Teodora
Axentowicza (1918-1919). Prawdopodobnie kontynuowa∏ studia
w Pary˝u. Nast´pnie zamieszka∏
w ¸odzi. W 1922, obok m.in.
Wincentego (Icchaka) Braunera,
Karola Hillera, Witolda Wandurskiego wszed∏ w sk∏ad efemerycznej polsko-˝ydowskiej grupy
„Srebrny Wóz”. W 1926 zosta∏
cz∏onkiem „Grupy ¸odzian” (która szybko zmieni∏a nazw´
na Stowarzyszenie „Start”), równie˝ skupiajàcej artystów polskich i ˝ydowskich. Wystawia∏ ze
„Startem” w ¸odzi (1926 i 1929)
i w Krakowie (1930). Uczestniczy∏ w wielu innych wystawach
zbiorowych, zarówno ogólnopolskich, jak prezentujàcych ˝ydowskie Êrodowiska artystyczne.
W pierwszej po∏owie lat 20.
na jego twórczoÊci odbi∏y si´
wp∏ywy ekspresjonizmu, kubizmu i sztuki polskich formistów,
na co wskazujà syntetyczne, zrytmizowane formy wczesnych
prac. W latach póêniejszych obrazy sta∏y si´ bardziej realistyczne, klasycyzujàce. Podczas
kilkuletniego pobytu w Pary˝u
i po∏udniowej Francji na prze∏omie lat. 20. i 30. (1925-1937)
nawiàza∏ kontakt z kr´giem mi´dzynarodowej École de Paris, co
zaowocowa∏o przyj´ciem pewnych cech stylistycznych postimpresjonizmu i sztuki Cézanne’a.
Poza malarstwem tworzy∏ wiele
rysunków tuszem, sangwinà
oraz pastele.
15 000
33
Fryderyk PAUTSCH
(1877 Delatyn k. Stanis∏awowa
– 1950 Kraków)
HUCULI
olej na p∏ótnie, 90 x 118,5 cm,
sygnowany l.d. „Fr. Pautsch”.
Studia w Akademii krakowskiej,
m. in. u Leona Wyczó∏kowskiego, w l. 1900-1906. Dzi´ki stypendium studiowa∏ te˝
w paryskiej Académie Julian.
Mieszka∏ we Lwowie. By∏ profesorem szkó∏ artystycznych we
Wroc∏awiu (1912-1919, z przerwà na lata, które sp´dzi∏
na froncie dokumentujàc dzia∏ania wojenne), w Poznaniu
(1919-1925) i Krakowie (19251950). TwórczoÊç jego ulega∏a
ciàg∏ym przemianom, lecz zawsze cechowa∏y jà dynamizm,
ekspresja i rozmach kompozycji.
„Malowa∏ przede wszystkim sceny rodzajowe o tematyce huculskiej, ale traktowane bez
ulegania ludowej malowniczoÊci
i dos∏ownoÊci [...]. Nie cofa∏ si´
nawet przed wzmacniajàcymi
ekspresj´ przerysowaniami
i wr´cz brutalnà deformacjà.
Malowane z rozmachem, gmatwaninà linii i silnie skontrastowanych plam barwnych,
z zastosowaniem ostrych opozycji Êwiat∏ocieniowych – ujawniajà
si∏´ jego temperamentu malarskiego” (Hanna Kubaszewska,
S∏ownik artystów polskich...,
t. VI). Malowa∏ tak˝e portrety,
pejza˝e znad Czeremoszu, podejmowa∏ tematy historyczne,
tworzy∏ kompozycje o podtekstach religijnych [por. poz. 49].
18 000
30
34
Jerzy POTRZEBOWSKI
(1921 Sandomierz
– 1974 Kraków)
W STADNINIE, 1948
olej na tekturze, 35,5 x 78 cm,
sygnowany i datowany p.d. „Jerzy
Potrzebowski”; l.d. rok oraz „Mindzielowo [?]”.
W czasie wojny dzia∏acz konspiracyjny i wi´zieƒ obozów koncentracyjnych w Buchenwald
i Auschwitz (1943-1945) – studia malarskie odby∏ w latach 1945-1950 w ASP
w Krakowie pod kierunkiem Fryderyka Pautscha, Ignacego Pieƒkowskiego, Zygmunta
Radnickiego i Czes∏awa Rzepiƒskiego. Stale mieszka∏ i pracowa∏
w Krakowie. Formalnie i tematycznie nawiàzywa∏ do realistycznego malarstwa
prze∏omu XIX i XX w., malujàc
nastrojowe pejza˝e, portrety
(w tym liczne portrety dzieci),
kwiaty, sceny rodzajowe i batalistyczne. Znane sà jego obrazy
przedstawiajàce wyjazdy i powroty z polowania, sanny i zaprz´gi. Inspiracje znajdowa∏
w literaturze, malujàc sceny
z Trylogii Sienkiewicza (Kmicic
w obronie Jana Kazimierza)
– i w poezji (cykl Zaczarowana doro˝ka). Uczestniczy∏ w licznych wystawach, m.in. Grupy
Zach´ta, mia∏ te˝ pokazy indywidualne – w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Katowicach.
W 1965 nawiàza∏ kontakt z Bohnams Art Gallery w Sztokholmie,
a jego prace zacz´∏y pojawiaç si´
tak˝e na wystawach zagranicznych – w Wiedniu, Sztokholmie,
Londynie, Nowym Jorku.
8 000
31
35
Zygmunt NARKIEWICZ
(1898 Moskwa
– 1988 Warszawa)
MARTWA NATURA KWIATOWA
WE WN¢TRZU
olej na tekturze, 54 x 68 cm,
sygnowany p.d. „Z. Narkiewicz”.
Studia w warszawskiej ASP w latach 1923-1928 w pracowni
T. Pruszkowskiego. Malowa∏
martwe natury, pejza˝e, uprawia∏ sztuk´ sakralnà.
3 000
32
36
Alfons KARPI¡SKI
(1875 Rozwadów
– 1961 Kraków)
˚Ó¸TE KWIATY w WAZONIE
pastel, 42 x 39 cm, sygnowany p.d.
„a. Karpiƒski”.
11 000
33
37
Francesco BARTOLOZZI
(1727 Florencja
– 1815 Lizbona),
wed∏ug
Williama HAMILTONA
(1751 Londyn – 1801 tam˝e)
„SZEKSPIR: WIECZÓR TRZECH
KRÓLI /Twelfth Night/”, 1797
technika punktowana barwna,
45 x 60 cm, rycina sygnowana
pod p∏ytà „Painted by W. Hamilton
R. A.” oraz „Engraved by F. Bartolozzzi R. A.”. Wydawca: J.&J. Boydell.
Z cyklu Boydell's Sheakespeare-Galerie – arcydzie∏ sztycharstwa
angielskiego XVIII wieku.
Francesco Bartolozzi – jeden
z najwybitniejszych grafików XVIII w. – wynalazca techniki punktowanej. Kszta∏ci∏ si´
w Wenecji, ale wielkà karier´
zrobi∏ w Londynie, gdzie przebywa∏ w l. 1764-1805.
Tekst ze sceny 1. aktu piàtego, przytoczony pod rycinà (w przek∏adzie Stanis∏awa Dygata):
Oliwia
„Wzywam ci´, ksià˝e,
na Êwi´toÊç kap∏aƒstwa,
ByÊ opowiedzia∏ (choç chcielibyÊmy d∏u˝ej
Sekret zachowaç, teraz okolicznoÊç
Zmusza go odkryç), co si´ wydarzy∏o
Dzisiaj pomi´dzy mnà a tym m∏odzieƒcem.
Ksiàdz
Wieczysty kontrakt, wià˝àcy dwa serca,
Ràk umocniony uÊciskiem wzajemnym,
A poÊwiadczony Êwi´tym poca∏unkiem
i utwierdzony wymianà obràczek.
Ca∏y obrzàdek owego uk∏adu
By∏ obecnoÊcià mà piecz´towany”.
1 800
34
38
Thomas BURKE
(1749 Dublin – 1815 Londyn),
wed∏ug
Williama HAMILTONA
„SZEKSPIR: CYMBELIN”,
przed 1800
technika punktowana barwna, 45 x 60 cm, rycina sygnowana
pod p∏ytà „Painted by W. Hamilton
R. A.” oraz „Engraved by Thomas
Burke”. Napisy wydawcy [J. Boydell] zatarte.
Ze s∏ynnego cyklu Boydell's Shakespeare-Galerie – arcydzie∏ sztycharstwa
angielskiego XVIII wieku.
Thomas Burke – uczeƒ J. Dixona
i F. Bartolozziego, doprowadzi∏
do perfekcji technik´ barwnych
odbitek punktowanych.
Tekst ze sceny 2. aktu pierwszego,
przytoczony pod rycinà (w przekladzie
Zofii Siwickiej):
Postumus
„... NoÊ to na mojà pamiàtk´: okowy
Mi∏oÊci, które sam wk∏adam na r´k´
Najpi´kniejszego wi´ênia.
Wk∏ada jej bransoletk´ na rami´.
Imogena
O bogowie!
Kiedy˝ ujrzymy si´ znowu?
Wchodzi Cymbelin i panowie.
Postumus
Och! Król!”.
1 400
35
39
39
Józef CZAJKOWSKI
(1872 Warszawa
– 1947 tam˝e)
KOPANIE ZIEMNIAKÓW
olej na tekturze, 8,5 x 19 cm,
sygnowany p.d. „Józef Czajkowski”.
Brat malarza Stanis∏awa Czajkowskiego. Studiowa∏ w Monachium, Wiedniu, Pary˝u
i Krakowie. Malowa∏ g∏ównie
pejza˝e, portrety i sceny rodzajowe. Tworzy∏ m.in. w stylu secesji.
Wyk∏ada∏ w akademii krakowskiej, na Wydziale Sztuk Pi´knych
Uniwersytetu Stefana Batorego
w Wilnie i w warszawskiej ASP.
Jeden z za∏o˝ycieli Towarzystwa
Polska Sztuka Stosowana, Warsztatów Krakowskich oraz Spó∏dzielni Artystów ¸AD.
3 000
41
Stanis∏aw BORYSOWSKI
(1901 Lwów – 1988 Sopot)
WIEJSKA ZAGRODA
pastel na kartonie, 28 x 41,5 cm,
sygnowany l.d. „St. Borysowski”.
Absolwent krakowskiej ASP,
nast´pnie u Pankiewicza
w paryskiej filii tej uczelni.
W okresie mi´dzywojennym bra∏
udzia∏ w presti˝owych
wystawach sztuki polskiej, m.in.
w Galerii Tretiakowskiej, na
Biennale weneckim (1934),
w Carnegie Institute
w Pittsburgu. Po wojnie
wyk∏ada∏ na uczelniach
artystycznych w Toruniu
i Gdaƒsku.
2 800
36
40
Boles∏aw NAWROCKI
40
(1877 ¸ódê – 1946 Pabianice)
„SPOTKANIE”, 1891
olej na desce, 6,3 x 9,7 cm,
sygnowany l.d. monogramem „BN”,
na odwrocie autorskie: „Boles∏aw
Nawrocki /Spotkanie 891”.
W latach 1895-1897 studiowa∏
w Akademii Sztuk Pi´knych
w Monachium, a nast´pnie
w pracowni L.Wyczó∏kowskiego
w ASP w Krakowie. Studia kontynuowa∏ w Pary˝u w Académie
Julian i Académie Colarossi.
W 1908 r. uczy∏ malarstwa
w Szkole Sztuk Pi´knych
u K. Biedrzyckiego i W. Przybylskiego w ¸odzi, a w 1909 prowadzi∏ w∏asnà szko∏´ malarstwa
w ¸odzi. Malowa∏ sceny rodzajowe, historyczne, motywy Pary˝a,
pejza˝e, portrety, motywy z ¸odzi i Pabianic.
2 500
41
37
42
Jerzy MIERZEJEWSKI
(1917 Kraków
– 2012 Warszawa)
„MASKA”
(AUTOPORTRET
z MASKÑ), 1969
olej na p∏ótnie, 62 x 61 cm, sygnowany i datowany p.d. „Jerzy
Mierzejewski 1969”; na odwrocie
„201” – numer w katalogu dzie∏ artysty oraz na kroÊnie autorska metryczka obrazu.
„Obrazy Mierzejewskiego sà jakby przes∏oni´te lekko zakurzonymi, rozb∏´kitnionymi szybami. To
za sprawà powidokowych barw.
Obrazy wydobyte ze wzrokowej
pami´ci, w których zachowa∏o
si´ tylko co najistotniejsze. Sà
na tyle silne, ˝e stojà jeszcze
po stronie ˝ycia, lecz odnosimy
wra˝enie, ˝e lada moment zacznie si´ w nich proces starzenia,
˝e kontury rozmyjà si´, a one same zapadnà si´ w ciemnoÊç. Ta
ciemnoÊç, którà przywo∏ujà, która jakby niewidzialnie je spowija,
to jest w∏aÊnie owa tajemnica...”
(Maciej Mazurek, 2004).
12 000
38
43
Stanis∏aw ÂLIWI¡SKI
(1893 Warszawa
– 1940 tam˝e)
AUTOPORTRET, lata 20. XX w.
pastel, 42 x 46 cm, niesygnowany.
Ze spuÊcizny po artyÊcie.
Ceniony scenograf i malarz,
od 1913 roku zwiàzany
z Teatrem Polskim w Warszawie.
W 1919 roku wstàpi∏ do krakowskiej Akademii Sztuk Pi´knych;
studiowa∏ pod kierunkiem Józefa
Mehoffera otrzymujàc wyró˝nienie za rysunek i perspektyw´.
Jako ochotnik bra∏ udzia∏ w wojnie 1920 roku.
Wystawia∏ po raz pierwszy
w 1924 w salonie Cz. Garliƒskiego w Warszawie. W 1936 roku
obchodzi∏ jubileusz dwudziestopi´ciolecia twórczoÊci i z tej okazji urzàdzono mu wystaw´
w warszawskiej Zach´cie.
1 800
39
44
44
Stanis∏aw KAMOCKI
(1875 Warszawa
– 1944 Zakopane)
45
Aleksander
AUGUSTYNOWICZ
46
(1865 Iskrzynia w pow. kroÊnieƒskim – 1944 Warszawa)
„ZAGRODA”
olej na sklejce, 25,5 x 34,5 cm, niesygnowany, na odwrocie naklejona
kartka „Stanis∏aw Kamocki/Zagroda”.
DREWNIANA CERKIEWKA, 1921
„Stanis∏aw Kamocki [...] by∏ najzdolniejszym i najbardziej lubianym uczniem Jana
Stanis∏awskiego, który do koƒca
swej artystycznej kariery pozosta∏
wierny Mistrzowi; nale˝a∏
do grona plenerystów zwanych
po∏awiaczami Êwiat∏a” (Stefania
Krzysztofowicz-Kozakowska).
Po ukoƒczeniu studiów w krakowskiej Akademii (m.in. u Jana Matejki) m∏ody malarz wyjecha∏
do Monachium, nast´pnie kilkakrotnie odwiedza∏ W∏ochy. Po wybuchu I wojny Êwiatowej
Augustynowicz opuÊci∏ Lwów
udajàc si´ do Zakopanego. Siedmioletni pobyt w górach zaowocowa∏ przede wszystkim
imponujàcà pod wzgl´dem iloÊciowym (ponad 1000 obrazów)
i poziomu artystycznego serià
akwarel przedstawiajàcych górski
folklor i krajobraz. W 1921 roku
Augustynowicz przeniós∏ si´
do Poznania. Przeprowadzka z Zakopanego przynios∏a du˝e zmiany
w twórczoÊci artysty, który w stolicy Wielkopolski powróci∏ g∏ównie
do malowania portretów.
3 500
akwarela na kartonie,
30,5 x 37, 5 cm, sygnowana i datowana p.d. „Augustynowicz 1921”.
2 600
40
Stanis∏aw BORYSOWSKI
(1901 Lwów – 1988 Sopot)
PEJZA˚ z BORYS¸AWIA
olej na p∏ótnie, 50 x 64 cm,
sygnowany l.d. „St. Borysowski”.
5 500
45
46
41
47
Jerzy DESSELBERGER
(1931 ¸ódê – 2013 Warszawa)
MARTWA NATURA
z KSIÑ˚KAMI
i KA¸AMARZEM, 1950
olej na p∏ycie, 25 x 32,5 cm, sygnowany i datowany p.d. „Desselberger 1950” (dalej nieczytelnie) oraz
na odwrocie, na p∏ycie
„JDesselberger”.
Grafik, malarz. Studiowa∏ w krakowskiej ASP (dyplom 1957).
Zajmowa∏ sie grafikà oraz ilustracjà ksià˝kowà, ale s∏aw´ przynios∏o mu projektowanie znaczków
pocztowych – w Polsce
i w Szwecji. Obrazy olejne tego
mistrza grafiki miniaturowej sà
rzadkoÊcià antykwarycznà.
900
42
48
Andrzej MIERZEJEWSKI
(1915 Zakopane
– 1982 Warszawa)
MARTWA NATURA
z P¢DZLAMI, 1950
olej na p∏ótnie, 68 x 53 cm,
na odwrocie, na kroÊnie „Andrzej
MIERZEJEWSKI 1950” oraz
na p∏ótnie „389” (numer w katalogu
pracownianym artysty).
Z pracowni artysty.
Andrzej Mierzejewski tak mówi∏
o swoim malarstwie: „Wspomnienia, jak wiadomo, w ˝yciu
twórczym odgrywajà olbrzymià
rol´. MyÊl, wra˝liwoÊç, Êwiat wewn´trzny, wizja Êwiata widzianego poprzez w∏asnà osobowoÊç
i znalezienie j´zyka plastycznego
dla wyra˝enia go – sà to sprawy
sumienia. Trzeba pozostaç wiernym sobie. Nie iÊç na ust´pstwa
i kompromisy. Zajmowa∏em si´
w ˝yciu wieloma rzeczami
i umiem wiele rzeczy. Malowaç
zaÊ umiem tylko jeden obraz.
Siebie”.
7 500
43
49
Fryderyk PAUTSCH
(1877 Delatyn k. Stanis∏awowa
– 1950 Kraków)
MACIERZY¡STWO
olej na tekturze, 37 x 28,5 cm,
sygnowany l.d. „Fr. Pautsch”.
5 400
44
50
Roman KOCHANOWSKI
(1857 Kraków
– 1945 Freiburg, Bawaria)
PORTRET CH¸OPKI
w BIA¸EJ CHUSTCE
olej na p∏ótnie naklejonym na desk´, 40 x 29,5 cm, sygnowany p.d.
monogramem „RK”, na odwrocie
u góry, obcà r´kà „p∏ótno naklejone
na desk´ mahoniowà” oraz „Roman
Kochanowski”.
Studia malarskie rozpoczà∏
w Krakowie – poczàtkowo
w prywatnej pracowni M. Cercha, w latach 1873-1875
w Szkole Sztuk Pi´knych
u W. ¸uszczkiewicza i H. Grabiƒskiego. Przez nast´pne dwa lata
uczy∏ si´ jeszcze na wydziale pejza˝u w Akademii wiedeƒskiej,
a w r. 1881 przeniós∏ si´ do Monachium, gdzie mia∏ w∏asnà pracowni´. Ze wzgl´dów
rodzinnych na sta∏e zamieszka∏
w Monachium. Cz´sto przyje˝d˝a∏ do Krakowa, bywa∏ w Poznaƒskiem, odby∏ podró˝
po Galicji i Podolu rysujàc krajobrazy i widoki miast, m.in. Trembowli, Tarnopola, Wieliczki, które
nast´pnie wesz∏y w sk∏ad albumu wydanego w Wiedniu
(1898). Nale˝a∏ do monachijskiego Kunstverein i Künstlergenossenschaft, bra∏ udzia∏ w wielu
wystawach w Niemczech,
w Wiedniu i w Londynie; przesy∏a∏ prace tak˝e na pokazy krajowe. Malowa∏ przede wszystkim
pejza˝e, z rzadka kwiaty i studia
portretowe. Mistrz ma∏ej formy
i rysunku.
12 000
45
51
Tytus CZY˚EWSKI
(1880 Przyszowa k. Limanowej
– 1945 Kraków)
MIASTECZKO
z KOÂCIO¸EM,
2. po∏. lat 30.
olej na p∏ótnie, 40 x 48 cm,
sygnowany l.d. „Tytus Czy˝ewski”.
46
Malarz i teoretyk sztuki; poeta
i dramatopisarz; cz∏onek „Formistów” – pierwszej polskiej grupy
awangardowej lat 20.; kolorysta.
Studiowa∏ w krakowskiej ASP
u J. Mehoffera i L. Wyczó∏kowskiego. Podczas pobytu w Pary˝u
pozna∏ sztuk´ Cézanne`a i pozostawa∏ pod jej wp∏ywem. Póêniejsze wyjazdy do Pary˝a
zaowocowa∏y przyswojeniem
sztuki kubistów. Wspólnie
z L. Chwistkiem i K. Winklerem
redagowa∏ pismo „FormiÊci”.
Wspó∏tworzy∏ w Krakowie kluby
futurystyczne. Pociàg do awangardy ujawni∏ si´ u artysty ju˝
w 1915 r., kiedy podjà∏ prób´
prze∏amania kanonu malarstwa
jako dwuwymiarowego obrazu,
tworzàc z drewna i tektury prace
wielop∏aszczyznowe.
Maksymalnie upraszcza∏ i geometryzowa∏ formy, czerpa∏ z polskiego folkloru i sztuki naiwnej.
W latach 20-tych by∏ pod wp∏ywem sztuki hiszpaƒskiej. „W ciàgu lat 1922-1929 wypracowa∏
w∏asny styl malarski, który sta∏
si´ przeciwieƒstwem formizmu.
[...] Malowa∏ sporo pejza˝y, np.
Krajobraz z Rudek, Dworek
w Gr´baninie [...]. W r. 1937 goÊci∏ w WiÊniowej u Jana Mycielskiego, gdzie wykona∏ kilka
martwych natur oraz krajobrazy...” (T. Dobrowolski, Nowoczesne
malarstwo polskie, t. III).
8 000
52
Jan WODY¡SKI
(1903 Jas∏o – 1988 Warszawa)
„ZAMEK w ¸AGOWIE”, 1949
olej na tekturze, 36,5 x 40,5 cm,
sygnowany l.d. „¸agów 49”, p.d.
„Wodyƒski”.
na odwrocie kartka z Wystawy
Dorocznej Z. Z. P. A. P. okr´g
gdaƒski i z „DESY” Warszawa,
ul. Foksal 21.
Uczeƒ Tadeusza Pruszkowskiego
w Szkole Sztuk Pi´knych, Wojciecha Weissa w Akademii Krakowskiej i – ponownie w Warszawie
– F. Szcz´snego Kowarskiego,
z którym zwiàza∏ si´ na d∏u˝ej,
zostajàc w 1937 r. asystentem
w jego pracowni. Wspó∏tworzy∏
wraz z nim grup´ Pryzmat,
z którà wystawia∏. Ca∏y przedwojenny dorobek straci∏ w Powstaniu. „TwórczoÊç Jana
Wodyƒskiego mocno wpisana
jest w kràg polskiego koloryzmu.
[...]. Kolor, synteza form, precyzyjne operowanie p∏aszczyznami,
dyscyplina kompozycji...[stawiajà
go] w rz´dzie wybitnych polskich
malarzy wspó∏czesnych” (Anna
Prugar-MyÊlik).
3 000
47
53
Jerzy MIERZEJEWSKI
(1917 Kraków
– 2012 Warszawa)
SZLEMBARK, lata 50-te XX w.
akwarela na kartonie,
38 x 52,5 cm, sygnowana p.d.
„JMierzejewski”.
Z pracowni artysty.
3 000
54
Jerzy MIERZEJEWSKI
TATRY – WIDOK OD SZLEMBARKU, lata 50-te XX w.
akwarela, 36 x 50,5 cm, sygnowana p.d. „JMierzejewski”.
Z pracowni artysty.
3 000
48
55
Jacek SEMPOLI¡SKI
(1927 Warszawa –
2012 tam˝e)
¸ÑKA, l. 70. XX w.
olej na p∏ótnie, 88,5 x 118 cm,
niesygnowany
„Krajobraz to w doÊwiadczeniu Sempoliƒskiego jeden z najwa˝niejszych
elementów. Przez dzisiejszà krytyk´
wydaje si´ jednak traktowany nieco
po macoszemu. A przecie˝ w perspektywie polskiego malarstwa drugiej po∏owy ubieg∏ego wieku trudno pominàç
tak wyjàtkowe obrazy, jak ¸àka
z 1968 roku czy Pejza˝ z ¸àcka z 1979
[...]. Krajobraz to temat pierwszy. Jak
mówi∏ malarz, temat jeszcze z okresu
studiów – oznaczajàcy etap bezpoÊredniego zwiàzku z obserwowanà naturà.
Nale˝àce do tej grupy prace to w∏aÊnie
krajobrazy i martwe natury. Krajobraz
– dodawa∏ Sempoliƒski – by∏ od poczàtku (…) najbardziej bulwersujàcym
mnie tematem artystycznym” (Ma∏gorzata Kitowska-¸ysiak).
32 000
49
56
Otton Edward
BORZEMSKI
(czynny w l. 1926 – 1938)
„G¸AZY w CH¸APOWIE”, 1929
olej na tekturze, 18 x 24 cm, sygnowany p.d. „OE. [splecione] Borzemski”; na odwrocie o∏ówkiem autorskie
napisy z danymi o obrazie oraz kartka wystawowa z Zach´ty, r´cznie
wype∏niona.
Malarz, pejza˝ysta czynny w latach 1926-1938. Pierwsza indywidualna wystawa Borzemskiego
mia∏a miejsce w Zach´cie
w marcu 1929. Do 1930 roku
mieszka∏ w Warszawie. W latach 1931-1937 dzia∏a∏ we Lwowie. Nast´pnie przeniós∏ si´
do W∏och ko∏o Warszawy,
a od 1938 roku ponownie zamieszka∏ w Warszawie. Jego obrazy pojawiajà si´ sporadycznie
na polskich aukcjach dzie∏ sztuki.
Najcz´Êciej sà to pejza˝e, malowane szerokimi, Êmia∏ymi pociàgni´ciami p´dzla.
2 200
50
57
Artur KLAR
(1895 Lwów
– 1942 zamordowany przez
Niemców w obozie w Be∏˝cu)
„WODOSPAD”, 1931
olej na p∏ótnie, 47 x 68,5 cm, sygnowany p.d. „Klar”, na kroÊnie kartka
wystawowa TPSP we Lwowie
z 1931 r.
Uczeƒ Weissa i Kamockiego,
wielokrotnie w czasie studiów
(1918-1923) nagradzany, m.in.
za pejza˝. Mieszka∏ we Lwowie,
mia∏ tam szeÊç wystaw indywidualnych w l. 1922-1936, wystawia∏ tak˝e w Wiedniu i Pary˝u.
6 000
51
58
Antoni ZALESKI
(1824 – 1885)
PASEK ROZPOCZYNA TA¡CE
u PANI KASZTELANOWEJ.
ILUSTRACJA DO „PAMI¢TNIKÓW” J. Ch. PASKA, 1849
litografia, sygnowana z lewej:
„Pierwotwór Ant: Zaleskiego,
Obyw: Ptu. Trockiego”. Po prawej:
„F. Grenier lith. Imp. Lemercier r. de
Seine 57. Paris”.
Pod grafikà, poÊrodku: „OBRAZY Z.
PAMI¢TNIKÓW J. C. PASKA. / W taniec tedy poszli, k∏aniali mu si´
a ów ˝egna∏ owem Krzy˝ykiem etc.
etc. / Dédié ∫ Madame la Comtesse Branicki née Comtesse Potocka./
par l’Éditeur J. K. Wilczyƒski”.
Nad ryc.: Album de Wilna.2°
Série 3° Liv., pod. ryc.: „N° 26”
Bibliografia: J. Jaworska, Album
Wileƒskie [w:] Rocznik Muzeum
Narodowego w Warszawie.
Warszawa 1976, t. XX, s. 284,
poz. 79.
D∏u˝szy fragment z Pami´tników
dotyczàcy tej sceny:
„JaÊnie Wielmo˝na MoÊcia Pani
i Dobrodziejko, albo to WaÊç muzyki nie masz, ˝e nieweso∏o? Odpowie: Sà, MÊci Panie, ale strun
za co nie majà kupiç. Rzecze: Wo∏aj ich do mnie, Brzeski, i siàga
do kieszeni, co miecz trzyma∏,
owemu ch∏opcu, da∏ im 3 czerwone z∏ote; dopiero przyszli
i grali. W taniec tedy poszli, k∏aniali mu si´, a ów ˝egna∏ owym
krzy˝ykiem a pi∏”.
2 800
52
59
Antoni ZALESKI
POJEDYNEK PASKA
z JASI¡SKIM.
ILUSTRACJA DO „PAMI¢TNIKÓW”
J. Ch. PASKA, 1849
litografia, sygnowana z lewej: „Pierwotwór
Ant:Zaleskiego, ob:P tu. Trockiego”. Po prawej:
„Bayot lith.Imp. par. Lemercier, ∫ Paris”.
Pod grafikà, poÊrodku: „OBRAZY Z. PAMI¢TNIKÓW J. C. PASKA. POIEDYNEK Z JASI¡SKIM / „Przytnie na mnie pot´˝nie, a˝ mnie
zadr˝a∏a szabla w garÊci, wytrzyma∏em zamach. / Ci´liÊmy si´ z dziesi´ç razy: nic ani
iemu ani mnie. Mówi´: dosyç tego Panie
Marcinie. etc./ Dédié ∫ Mr Adolphe Knothé,
Docteur en Médecine et Chirurgie /par l’Éditeur J.K.Wilczyƒski.”
Nad ryc.: „Album de Wilna. 2° Série 4°Liv.”,
pod ryc.: „N° 38”.
Bibliografia: J. Jaworska, Album Wileƒskie
[w:] Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie. Warszawa 1976, t. XX, s. 293,
poz. 91.
2 800
53
60
60
Alfred TERLECKI
(1883 Warszawa
– 1973 Kraków)
„KRAKÓW z DACHU AKADEMII
SZTUK PI¢KNYCH”, 1942
olej na sklejce, 35,5 x 49,5 cm,
sygnowany i datowany p.d. „Alfred
Terlecki. 1942”
Autorskie napisy na odwrocie.
2 800
61
Adam SETKOWICZ
(1876 Kraków – 1945 tam˝e)
WIDOK WAWELU JESIENIÑ
akwarela, 36 x 34,5 cm w Êwietle
passe-partout, sygnowana l.d.
„A. Setkowicz”.
2 500
54
61
62
Rafa∏ MALCZEWSKI
(1892 Kraków
– 1965 Montreal)
PEJZA˚
z PO¸UDNIA FRANCJI, 1930
akwarela, 26,5 x 39,5 cm w Êwietle
passe-partout, sygnowana l.d. „Rafa∏
Malczewski”.
W koƒcu stycznia 1930 r. Rafa∏
Malczewski wyje˝d˝a z rodzinà
na po∏udnie Francji; zamierzali
osiàÊç tam na d∏u˝szy czas, artysta sprzeda∏ nawet will´ w Zakopanem. W Juan-le-Pins, miejscu
s∏ynnym póêniej z obecnoÊci Picassa, maluje kilka obrazów olejnych: trzy zachowa∏y si´, m.in.
w Muzeum Sztuki w ¸odzi, trzy
zagin´∏y, znamy je tylko z czarnobia∏ych reprodukcji. Znane sà
te˝ nieliczne akwarele, jak tu wystawiona; jeszcze inna: reprodukowana na s. 296 ksià˝ki Jacek
i Rafa∏ Malczewscy (red. Zofia
Katarzyna Posiada∏a, Radom
2014). Pobyt skoƒczy∏ si´ niespodziewanie szybko. Malczewski
przegra∏ znacznà sum´ pieni´dzy
w kasynie w Monte Carlo i musia∏ prosiç przyjació∏ o wsparcie,
by wróciç do kraju. (Zob. Dorota
Folga-Januszewska, Rafa∏
Malczewski i mit Zakopanego,
2006).
4 500
55
63
63
Micha∏ DOBRIAK
TWARZE,
l. 30-te XX w.
olej na p∏ótnie, 41 x 36 cm,
niesygnowany.
Z pracowni artysty.
„Wnikliwy obserwator, artysta
o szczególnej umiej´tnoÊci patrzenia, obdarza swoje obrazy
raz wyciszonym kolorytem, to
znowu barwami intensywnymi,
zdecydowanymi ale nigdy ostrymi, agresywnymi. Znakomicie
operuje Êwiat∏em i tym co nazywamy doskona∏ym warsztatem
malarskim. W bogatym dorobku
artysty [...] dominujà portrety,
przede wszystkim kobiet, b´dàce
swoistym studium psychologicznym” (Judyta Dymkowska-Francuz).
4 800
56
64
Tadeusz GRONOWSKI
(1894 Warszawa
– 1990 tam˝e)
ALEGORIA WIOSNY, 1929
tempera, gwasz na kartonie,
120 x 99 cm,
sygnowana i datowana po prawej
„gronowski /1929”.
8 500
57
65
66
58
67
Otto AXER – Projekty scenograficzne do filmu KAZIMIERZ WIELKI, 1974
65
STROJE KORONACYJNE KRÓLA
KAZIMIERZA
66
„KORONACJA –
KSIÑ˚¢TA PIASTOWSCY”
67
STROJE KOBIECE
tempera na kartonie, 50,5 x 70 cm,
datowana p.d. „7 VI. 74” oraz
sygnowana prostokàtnà pieczàtkà
artysty „OTTO AXER”; d∏ugopisem
„KAZIMIERZ koronacyjny”.
tempera na kartonie, 50,5 x 70 cm,
datowana p.d. „8. VI. 74” oraz
sygnowana prostokàtnà pieczàtkà
artysty „OTTO AXER”; d∏ugopisem
tytu∏ pracy.
tempera na kartonie, 50,5 x 70 cm,
datowana p.d. „22 VI 74” oraz
sygnowana prostokàtnà pieczàtkà
artysty „OTTO AXER”; d∏ugopisem
napisy: „Klara Zach” i „Aldona
Anna”.
1 000
1 000
1 000
Scenograf, malarz, pedagog.
W latach 1924-1930 studiowa∏
w krakowskiej ASP, w latach
1930-1931 by∏ stypendystà
w Pary˝u. Jako scenograf teatralny zadebiutowa∏ w 1932 r.
i do 1939 zwiàzany by∏ z teatrami we Lwowie i w ¸odzi.
Po wojnie wspó∏pracowa∏ z Teatrem Wojska Polskiego w ¸odzi
(1946-1949), nast´pnie by∏ scenografem Teatru Polskiego
w Warszawie (1949-1973).
Uprawia∏ malarstwo, grafik´, ilustracj´ ksià˝kowà.
Otto AXER
(1906 PrzemyÊl
– 1983 Warszawa)
59
68
Aleksander RAFA¸OWSKI
(1894 Warszawa
– 1981 tam˝e)
ZIMA w GÓRACH, l. 30-te
olej na p∏ótnie, 51,5 x 68 cm,
sygnowany l.d. „A.Rafa∏owski”.
60
Malarz i scenograf, reprezentant
awangardy lat 20. XX w. Studia
w latach 1913-1914
w krakowskiej Akademii Sztuk
Pi´knych pod kierunkiem Jacka
Malczewskiego i 1915-1922
w warszawskiej Szkole Sztuk
Pi´knych u Edwarda
Trojanowskiego. W l. 1922-1923
w pracowni Alexandra
Archipenki w Berlinie.
By∏ cz∏onkiem-za∏o˝ycielem
awangardowej Grupy Kubistów,
Konstruktywistów i Suprematystów „Blok” (1924-1926 razem
ze Strzemiƒskim i Kobro) oraz
ugrupowania, które rozszerzy∏o
za∏o˝enia programowe „Bloku”
– „Praesens” (1926-1929). Mia∏
szereg wystaw indywidualnych,
m.in. w Instytucie Propagandy
Sztuki w Warszawie
(1926, 1928, 1929, 1937),
Galerie Sacrée du Printemps
w Pary˝u (1927) i Teatro Moderno w Rzymie (1929). Prezentowa∏ swà twórczoÊç za granicà,
m.in. w Berlinie (1923), Nowym
Jorku (1926), Pary˝u
(1928, 1929), Brukseli (1928),
Hadze i Amsterdamie (1929)
oraz Pekinie (1952).
Indywidualny j´zyk malarski
Rafa∏owskiego zawiera w sobie
przetworzonà lekcj´ awangardy
berliƒskiej i paryskiej. Rytmiczna
organizacja powierzchni obrazu,
uporzàdkowanie form, budowa
logicznie zamkni´tych zespo∏ów
– to wyznaczniki jego twórczoÊci
z lat dwudziestych. Prze∏om lat
dwudziestych i trzydziestych
przynosi zasadniczy zwrot
w zainteresowaniach artysty:
fascynacj´ szarà codziennoÊcià,
swoisty antyestetyzm, próby
znalezienia malarskiego
odpowiednika melancholijnej
poezji ruder, krzywych
parkanów, ma∏omiasteczkowych
podwórek.
6 000
69
Roman BRATKOWSKI
(1869 – 1954)
ZIMOWY NOKTURN, 1938
olej na tekturze, 43 x 50 cm,
sygnowany i datowany p.d.
„R. Bratkowski 1938”.
Malarz, pejza˝ysta. Studia w Krakowie, Akademii wiedeƒskiej
i Monachium w prywatnej szkole
Antona Ažbégo. Wystawia∏
w lwowskim i krakowskim Towarzystwie Przyjació∏ Sztuk Pi´knych i warszawskiej Zach´cie.
Lata mi´dzywojenne sp´dzi∏
na Capri, gdzie by∏ dyrektorem
Muzeum Jana Styki.
3 600
61
71
70
Odo DOBROWOLSKI
(1883 Czerniowce
– 1917 Kijów)
KOÂCIÓ¸ Âw. MIKO¸AJA
NA MALEJ STRANIE
w PRADZE, 1910
akwarela, gwasz, 56 x 38,5 cm,
sygnowana i datowana p.d.
„Odo Dobrowolski 910”.
„Dobrowolski upodoba∏ sobie
widoki miejskie. Bry∏y zabudowy
stajà si´ w jego obrazach bytami
autonomicznymi, ˝yjà w∏asnym
˝yciem, obok którego p∏ynà niepozorne stru˝ki ludzkich losów.
Jego wizja miast jest urzekajàco
pi´kna. Z muzycznà precyzjà oddaje rytmy architektonicznych
bry∏, z bry∏ tych konstruuje idealnie wywa˝one kompozycje.[...].
Pos´pna, a zarazem przepi´kna
wizja zimowego miasta to szczytowe osiàgni´cie Dobrowolskiego. Paryskie i lwowskie obrazy
by∏y za ˝ycia malarza, i sà tak˝e
dziÊ, najbardziej poszukiwanymi
dzie∏ami Dobrowolskiego. Jed-
nak pojedyncze prace lub nawet
d∏u˝sze serie tematyczne z jego
obfitej twórczoÊci dowodzà, ˝e
by∏ artystà wszechstronnym
(W∏odzimierz Kalicki)”.
5 200
71
Stefania DYBOSKA
(1890 – przed 1966)
„SKA¸KA”
akwaforta podmalowana akwarelà,
20,5 x 28 cm na arkuszu 29 x 40,5 cm,
sygnowana o∏ówkiem pod p∏ytà l.d.
„Ska∏ka”, p.d. „S. Dyboska”.
Malarka i graficzka. Studiowa∏a
w Krakowie, Wiedniu i Grazu;
specjalizowa∏a si´ w grafice
(akwaforta i akwatinta), przedstawiajàc niemal wy∏àcznie zabytki architektoniczne Krakowa
i innych miast. Debiutowa∏a
na Salonie Jesiennym TPSP
w 1925; od 1933 by∏a cz∏onkiem Zwiàzku Polskich Artystów
Grafików.
600
63
72
Jan BOHUSZEWICZ
(1878 Osowiec – 1935 Santa
Margherita Ligure, Wlochy)
„MORZE w NERVI”, 1913
olej na tekturze, 22 x 32 cm,
sygnowany i datowany l.d.
„Jan Bohuszewicz 913”;
na odwrocie autorska naklejka
z danymi o obrazie.
By∏ uczniem Józefa Rapackiego
w Warszawie. Uczestnik rewolucji 1905 roku, przebywa∏ nast´pnie w Zakopanem, póêniej
przeniós∏ si´ do W∏och. Stale
mieszka∏ w Genui. W roku 1920
by∏ w Polsce i wystawia∏ w warszawskiej Zach´cie. W 1922 mia∏
wystaw´ w „Association France-Pologne” w Pary˝u.
By∏ przede wszystkim pejza˝ystà.
Najcz´Êciej malowa∏ widoki w∏oskie, w tym porty i motywy
architektoniczne. Malowa∏ te˝
krajobrazy z Polski i Francji, kwiaty i plenerowe studia postaci kobiecych. Wi´ksze zespo∏y
obrazów artysty znajdujà w zbiorach Muzeum Narodowego
w Warszawie i Muzeum Okr´gowego w Siedlcach.
1 800
64
73
Stanis∏aw BIECHO¡SKI
(czynny w l. 30-tych XX w.)
FALE MORSKIE
olej na tekturze, 45,5 x 73 cm,
sygnowany l.d. „St. Biechoƒski”.
Malarz zwiàzany z lwowskim
Êrodowiskiem artystycznym,
gdzie w latach 1933 i 1936
uczestniczy∏ w wystawach zbiorowych w TPSP. W 1959 w Muzeum Malczewskiego
w Radomiu mia∏a miejsce wystawa jego obrazów tatrzaƒskich.
2 200
65
74
Edward MESJASZ
(1929 Lipno
– 2007 Cz´stochowa)
JÓZEF PI¸SUDSKI
NA KASZTANCE, 1991
olej na p∏ótnie, 46 x 33,5 cm,
sygnowany i datowany l.d.
„EMesjasz 1991”.
Absolutorium w Akademii Sztuk
Pi´knych w Krakowie uzyska∏
w 1954 roku. By∏ uczniem Jerzego Kossaka, co pog∏´bi∏o jego
zainteresowanie tematykà historycznà. Mia∏ kilkanaÊcie wystaw
indywidualnych, m.in. w Muzeum Okr´gowym w Cz´stochowie (1978) oraz w kanadyjskim
Muzeum Wojny w Ottawie
(1972). Realista, kontynuator
tradycji Kossaków. Batalista i kronikarz wrzeÊnia 1939 r., spadkobierca romantycznej u∏aƒskiej
legendy Rzeczypospolitej.
1 800
66
76
W∏adys∏aw Karol
SZERNER
(1870 – 1936)
LISOWCZYK
olej na p∏ótnie, 38,5 x 31 cm, sygnowany p. d. „W∏adys∏aw Szerner”.
Syn malarza W∏adys∏awa. W wieku 18 lat by∏ ju˝ studentem
monachijskiej akademii (m.in.
u Hertericha, Hackla i Dieza).
Du˝o wystawia∏ w Polsce, g∏ównie w Krakowie i we Lwowie,
a od 1894 roku w warszawskiej
Zach´cie. Malowa∏ konie, jeêdêców, motywy huculskie.
18 000
67
77
Tadeusz NARTOWSKI
(1892 Zr´by KoÊcielne
– 1971 Szczecin)
PEJZA˚ z OÂNIE˚ONYMI
TATRAMI NA HORYZONCIE
akwarela na kartonie, 34 x 29 cm,
sygnowana l.d. „TNartowski”.
Ukoƒczy∏ warszawskà ASP, by∏
studentem F. Ruszczyca, K. Stabrowskiego, K. Krzy˝anowskiego.
Od 1927 roku wiele podró˝owa∏, m.in. do W∏och, Francji, Anglii, Niemiec, Hiszpanii. Malowa∏
– g∏ównie akwarelà – pejza˝e,
widoki miejskie oraz obrazy o tematyce marynistycznej.
By∏ bieg∏ym akwarelistà cenio68
nym za rysunek i subtelnà modulacj´ kolorystycznà. Od 1912
roku wystawia∏ regularnie w Zach´cie oraz warszawskich Salonach Gutnajera i Garliƒskiego,
tak˝e w Krakowie, Lublinie,
Gdyni. W 1935 roku mia∏ wystaw´ w Berlinie.
TwórczoÊç Nartowskiego by∏a
wielokrotnie nagradzana, m.in.
otrzyma∏ bràzowy i z∏oty medal
TZSP w latach 1927 i 1933.
1 500
78
Alfred TERLECKI
(1883 Warszawa
– 1973 Kraków)
SZA¸ASY NA HALI
GÑSIENICOWEJ ZIMÑ
olej na tekturze, 35 x 50 cm,
sygnowany p.d.
„ALFRED TERLECKI”.
hala. Cz´sto uwiecznia∏ te same
miejsca w ró˝nych porach roku
(por. aukcja 43 OKNA SZTUKI,
poz. 27). Malowa∏ te˝ portrety
osób zwiàzanych z Tatrami.
3 600
Studiowa∏ w krakowskiej ASP
w latach 1906-1917 pod kierunkiem Leona Wyczó∏kowskiego
i Józefa Mehoffera. By∏ znanà
postacià w kulturalnym i artystycznym Êrodowisku Zakopanego. Chodzi∏ na wspinaczki
po Tatrach, jeêdzi∏ na nartach,
prowadzi∏ kursy narciarskie,
w l. 1916-1919 uczestniczy∏ jako
ochotnik w kilku wyprawach ratunkowych TOPR. Znaczna cz´Êç
obfitej twórczoÊci artysty poÊwi´cona jest krajobrazowi Tatr i Pod69
79
W∏adys∏aw ˚URAWSKI
(1888 Stryj – 1963 Mielec)
KARNAWA¸, lata 30.
drzeworyt, 22 x 19,5 cm, sygnowany na klocku l.d. „W. ˚urawski”.
Malarz, grafik, pedagog. Studiowa∏ w krakowskiej Akademii
u Pankiewicza i Weissa. Wystawy
indywidualne we Lwowie (1929)
i Lublinie (1957).
1 500
80
W∏adys∏aw ˚URAWSKI
AMORY ARLEKINA, lata 30.
drzeworyt, 22 x 19,5 cm, sygnowany p.d. na klocku „W. ˚urawski”.
Zainteresowanie ˚urawskiego
drzeworytem rozkwit∏o w ca∏ej
pe∏ni w latach 30. XX w., gdy
ju˝ otrzymywa∏ nagrody na licznych wystawach krajowych
i mi´dzynarodowych. W∏àczy∏ si´
te˝ w nurt propagowanej m.in.
przez W. Skoczylasa idei sztuki
narodowej.
1 500
70
81
W∏adys∏aw ˚URAWSKI
KONCERT NAD WODÑ, lata 30.
drzeworyt, 28 x 25,5 cm, sygnowany na klocku l.d. „W. ˚urawski”.
1 500
82
W∏adys∏aw ˚URAWSKI
„TORPEDA”, lata 30.
drzeworyt, 21 x 17 cm na arkuszu 25 x 20 cm, sygnowany na klocku monogramem „˚W”.
„Forma ˚urawskiego jest dynamiczna i sugestywna, choç nie
wolna od wp∏ywów (…) Jest ona
jakimÊ konglomeratem reminiscencji sielankowych drzeworytów Wàsowicza, naiwnych sformu∏owaƒ sztuki ludowej i epickich rytmów Skoczylasa…” (Maria Groƒska, Nowoczesny drzeworyt polski…, Wroc∏aw 1971).
1 200
71
83
Stefan DOMARADZKI
(1897 Ni˝nyj Nowgorod
– 1983 Nanoly pod Pary˝em)
PEJZA˚ z DROGÑ; W ZIELENI,
ok. 1920
olej na tekturze, 24 x 37,5 cm,
sygnowany l.d. „S. Domaradzki”.
Pejza˝ysta, malarz nieco zapoznany, o wielkim dorobku twórczym. Urodzony w Rosji – ojciec
mia∏ tam posad´ – sp´dzi∏ dzieciƒstwo w ¸om˝yƒskiem; gdy
mia∏ 12 lat, rodzina przenios∏a
sie do po∏udniowej Francji, gdzie
zaczà∏ kszta∏ciç si´ w malarstwie.
Gimnazjum skoƒczy∏ w 1916 r.
w Moskwie, po czym wstàpi∏
do Szko∏y Sztuk Pi´knych, uczàc
si´ pod kierunkiem Stanis∏awa
˚ukowskiego. W l. 1918-1921
kszta∏ci∏ si´ w pracowni Malutina. Po powrocie do Polski studiowa∏ w warszawskiej Szkole
Sztuk Pi´knych u Karola Tichego
(od 1922 roku). Wystawia∏
wczeÊnie: w Cannes (1914), Moskwie (1920), od 1925 wielokrotnie w Zach´cie. W 1939 r.
uczestniczy∏ w wystawie sztuki
wspó∏czesnej w Gallery of Science Art w Nowym Jorku. Po wojnie osiad∏ we Francji, skàd
przeniós∏ si´ ponownie do USA.
3 000
72
84
Stefan FILIPKIEWICZ
(1879 Tarnów
– 1944 zamordowany przez
Niemców w obozie koncentracyjnym Mauthausen)
S¸ONECZNIKI
olej na tekturze, 11,5 x 20 cm,
sygnowany p.d. „Stefan Filipkiewicz”.
W latach 1900-1908 studiowa∏
w krakowskiej Akademii Sztuk
Pi´knych u Józefa Mehoffera, Leona Wyczó∏kowskiego, Józefa
Pankiewicza i Jana Stanis∏awskiego. Ju˝ w czasie studiów bra∏
udzia∏ w wystawach krakowskiego TPSP, póêniej uczestniczy∏
w wielu wystawach krajowych
i zagranicznych. By∏ przede
wszystkim pejza˝ystà, uznawanym za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów
Stanis∏awskiego i jego szko∏y pejza˝u. Zajmowa∏ si´ grafikà, ilustracjà, projektowaniem
plakatów i medali. Od roku 1908 by∏ cz∏onkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
Uczestnik wielu wystaw; w 1929
roku otrzyma∏ z∏oty medal
na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, w 1933 roku
nagrod´ Polskiej Akademii Umiej´tnoÊci za ca∏okszta∏t twórczoÊci. W latach 1914-1917 s∏u˝y∏
w Legionach, w czasie drugiej
wojny Êwiatowej dzia∏a∏ w konspiracji.
2 800
73
85
Olga CIEÂLAK
(ur. 1980)
„SUCHE KWIATY”, 2007
olej na p∏ótnie, 74 x 81 cm,
sygnowany i datowany p.d. „Olga
CieÊlak 07”, na odwrocie autorskie
„Olga CieÊlak 2007 Suche kwiaty”.
3 000
74
86
Monika ˚EROMSKA
(1913 Florencja
– 2001 Warszawa)
MARTWA NATURA
z BUKIETEM KWIATÓW
i OBRANYM JAB¸KIEM
olej na p∏ótnie, 43 x 35,5 cm,
sygnowany p.d. „˚eromska”.
Malarka, pisarka, autorka obszernych pami´tników. Córka Stefana
˚eromskiego. Studiowa∏a w warszawskiej ASP w latach trzydziestych. Portrecistka, pejza˝ystka,
autorka martwych natur kwiatowych.
4 000
75
87
Zygmunt NARKIEWICZ
(1898 Moskwa
– 1988 Warszawa)
PEJZA˚ ZE SNOPKAMI
olej na kartonie, 39 x 49 cm,
sygnowany p.d. „Z. Narkiewicz”.
1 800
76
88
Mieczys∏aw FILIPKIEWICZ
(1891 Kraków – 1951 tam˝e)
SOSNY NA POLANIE, 1938
akwarela na kartonie, 54 x 42 cm,
sygnowana i datowana l.d.
„Mieczys∏aw Filipkiewicz 1938”.
M∏odszy brat malarza Stefana,
studiowa∏ w krakowskiej Akademii Sztuk Pi´knych u Stanis∏awa
D´bickiego, Józefa Pankiewicza,
Teodora Axentowicza i Wojciecha
Weissa w latach 1910 do 1923,
z szeÊcioletnià przerwà. Uprawia∏
malarstwo pejza˝owe, malowa∏
widoki górskie, morskie, czasami
martwe natury i kompozycje
figuralne. Od 1925 roku wystawia∏ w Towarzystwie Przyjació∏
Sztuk Pi´knych w Krakowie.
2 600
77
89
Aleksander SO¸TAN
(1903 Chersoƒ, Rosja
– 1994 Warszawa)
„FRAGMENT PLACU
ZAMKOWEGO. WARSZAWA”
autolitografia, 41 x 32,5 cm [wymiary arkusza], sygnowana p.d.
o∏ówkiem pod kamieniem
„A. So∏tan”; poÊrodku tytu∏ grafiki,
po prawej „Épr[euve] d’artiste II”
– druga odbitka artysty.
600
78
90
Aleksander SO¸TAN
„POWRÓT”, 1946
Z TEKI
„WARSZAWA ROK 1939-1944”
autolitografia, 61 x 43 cm
(wymiary arkusza), sygnowana
i datowana o∏ówkiem pod kamieniem
„A. So∏tan 1946 r.”.
Odr´czna dedykacja dla Józefa
Zawadzkiego z 3 XII 1946 r.
Z kolekcji Wac∏awa Józefa
Zawadzkiego.
Studiowa∏ w latach 1927-1936
w warszawskiej Szkole Sztuk
Pi´knych (od 1932 ASP) pod kierunkiem W∏adys∏awa Skoczylasa
i Leona Wyczó∏kowskiego (grafika) oraz Tadeusza Pruszkowskiego (malarstwo), u którego
uzyska∏ dyplom w 1937.
W 1936 wszed∏ w sk∏ad „Grupy
Czwartej” – najm∏odszego
z ugrupowaƒ za∏o˝onych przez
wychowanków Tadeusza Pruszkowskiego. Nale˝a∏ te˝ do grupy
grafików „Czerƒ i Biel” (19361939). Tworzy∏ g∏ównie w technice litografii, zajmowa∏ si´ te˝
grafikà u˝ytkowà, projektujàc
uk∏ady graficzne i ok∏adki ksià˝ek, etykiety, opakowania itp.
700
79
91
91
Jaros∏aw Stefan
STUPNICKI
(1895 Drohobycz – 1942 zamordowany przez Niemców
w obozie w Be∏˝cu)
LEÂNICZÓWKA
olej na tekturze, 35 x 29,5 cm,
sygnowany p.d „St. Stupnicki”.
Nauczyciel biologii w gimnazjum
im. Króla W∏adys∏awa Jagie∏∏y
w Drohobyczu. Malarz samouk,
przyjaciel Brunona Schulza.
„Chodzi∏ w sztywnym ko∏nierzyku z muszkà i mówi∏ h zamiast r,
tak jak Schulz. Pi´knie rysowa∏
na tablicy ka˝dà roÊlin´ i ka˝dego owada, stara∏ si´ nam zaszczepiç podziw i szacunek dla
˝ycia. Malowa∏ krajobrazy, jego
akwarele wisia∏y na korytarzach”
(Henryk Grynberg, Drohobycz,
Drohobycz, 2012). Wspomina Stupnickiego tak˝e Andrzej
Chciuk w Ziemi ksi´˝ycowej
(1972): „Rusin, safandu∏a, co
nas nauczy∏ kochaç polskà przyrod´”.
Rysunki Stefana Stupnickiego reprodukowano w ksià˝ce
M. MÊciwujskiego Z dziejów
Drohobycza, Drohobycz 1939.
1 600
92
Józef Kazimierz
BUDKIEWICZ
(1841 Kijów – 1895 tam˝e)
PEJZA˚ ZE SZTAFA˚EM, 1886
olej na p∏ótnie, 25 x 34 cm, sygnowany monogramem p.d. „J. B. K.”,
oraz podwójnie na odwrocie: „Józef
Budkiewicz 1886” (na p∏ótnie)
i „Józef Budkiewicz” (na kroÊnie).
Studia w petersburskiej ASP
w latach 1866-1873. Przyjaêni∏
si´ z Henrykiem Siemiradzkim;
w okresie studiów kilkakrotnie
wyró˝niany srebrnym medalem.
Odby∏ wiele podró˝y po Europie.
Byç mo˝e prezentowany pejza˝
jest Êladem jednej z takich podró˝y.
3 600
80
92
93
J.F./C.SCHNEIDER
„Memento mory/ Patrz/ Gregory
pod /Kamieniem / le˝y cz∏owiek
/chory”.
Pochodzi zapewne ze szkicownika lub pami´tnika; stanowi ilustracj´ fragmentu ogrodu z tzw.
scenà melancholijnà – typowym
przyk∏adem ma∏ej architektury
ogrodowej z kamiennym monumentem przypominajàcym kamieƒ nagrobny.
KAMIENNY MONUMENT
w OGRODZIE
ROMANTYCZNYM, 1816
akwarela, piórko, tusz, o∏ówek,
11,5 x 18,5 cm, sygnowany i datowany p.d. „J.F./C. SCHNEIDER”,
l.d. „Bialla / 1816.”
Byç mo˝e autorem jest niemiecki
pejza˝ysta i portrecista Johann
Casper Schneider (1753-1839).
Na pierwszoplanowym kamieniu
napis o∏ówkiem (póêniejszy?):
Miejsca te komponowano tak,
by sk∏ania∏y do zadumy, refleksji,
myÊli o Êmierci i przemijaniu. Sytuowano je w zacisznych zakamarkach ogrodów.
480
93
81
94
94
Antoni E. DZIERZBICKI
(1887 – 1959 Warszawa)
PEJZA˚ ZIMOWY, 1912
akwarela, tempera na kartonie naklejonym na tektur´, 24 x 30 cm,
sygnowana i datowana l.d. monogramem „A. D. 912”.
Malarz i scenograf. Nauk´ malarstwa rozpoczà∏ w warszawskiej
Klasie Rysunkowej; na dalsze studia wyjecha∏ do Pary˝a i Monachium, gdzie ju˝ w czasie
studiów, w 1908 roku otrzyma∏
odznaczenie na jednej z wystaw.
Wystawia∏ w warszawskiej Za-
95
ch´cie od 1911 roku. W 1912 r.
bra∏ udzia∏ w wystawie Krajobraz polski, zorganizowanej
przez Towarzystwo Krajoznawcze w Warszawie. Malowa∏
przede wszystkim pejza˝e i kwiaty. Projektowa∏ tak˝e scenografie
dla teatrów warszawskich (m.in.
do sztuk Aleksandra Fredry i Juliusza S∏owackiego) oraz wykonywa∏ projekty witra˝y dla
krakowskiej pracowni S. G. ˚eleƒskiego.
1 600
95
Antoni KIERPAL
(1898 ¸ódê – 1960 tam˝e)
PEJZA˚ z RZEKÑ
olej na tekturze, 6,5 x 14,3 cm,
sygnowany l.d. „A. Kierpal”, na odwrocie szkice o∏ówkiem.
Od 1920 przez dwa lata studiowa∏ malarstwo Êcienne w Paƒstwowej Szkole Sztuk
Zdobniczych i Przemys∏u Artystycznego. W 1922 po raz
pierwszy pojecha∏ na Hel, aby
malowaç w plenerze. Od 1926
do 1930 pobiera∏ prywatne lekcje u Maurycego Tr´bacza, który
skierowa∏ go na kontynuacj´ nauki do Monachium. W 1934 za∏o˝y∏ na Helu Salon Sztuki, który
istnia∏ do wybuchu II wojny
Êwiatowej. Cz´Êç twórczoÊci Antoniego Kierpala znajduje si´
w Muzeum Narodowym
w Szczecinie.
1 000
82
96
96
Jan SKOTNICKI
(1876 Bobrowniki
– 1968 Podkowa LeÊna)
„JEZIORO DRYWAJTY”, 1937
olej na sklejce, 33,5 x 38,5 cm,
sygnowany p.d. „Jan Skotnicki”,
na odwrocie napisy autorskie i kartka z wystawy Grupy Artystów
„Zach´ta”.
Jezioro w okolicach Brac∏awia,
obecnie na terytorium Bia∏orusi.
Malarz, legionista, polityk. Uczeƒ
Akademii Petersburskiej (w pracowni Jana Ciàgliƒskiego). W latach 1900-1903 studiowa∏
u Malczewskiego, Mehoffera
i Axentowicza w krakowskiej
ASP. Wspó∏za∏o˝yciel „Zielonego
Balonika”, portrecista krakowskiej bohemy. Malowa∏ te˝ pejza˝e, sceny rodzajowe,
kompozycje symboliczne. Niewiele prac ocala∏o. Pracownie
w Zakopanem i Warszawie sp∏on´∏y w czasie II wojny.
2 600
83
97
98
97
Jerzy STAJUDA
(1936 Falenica – 1992 Warszawa)
„15 II”, 1957 [?]
akwarela na papierze, 13 5 x 15 cm
na arkuszu 21 x 30 cm, sygnowana o∏ówkiem p.d. „J. Stajuda” i tuszem znak „E” (po∏àczony z E
odwróconym); na odwrocie okràg∏a
pieczàtka „Jerzy Stajuda fecit”; tak˝e o∏ówkiem „MASP [Muzeum
Akademii Sztuk Pi´knych]
dep. 376/57” i piórem „Kasia Wierzejska”.
1 000
98
Jerzy STAJUDA
„16 II”, 1957 [?]
akwarela na papierze, 13 x 15,5 cm
na arkuszu 21 x 30 cm, sygnowana o∏ówkiem p.d. „Jerzy Stajuda”
i tuszem znak „E” (po∏àczony z E
odwróconym).
1 000
Architekt, rysownik, malarz, krytyk
artystyczny. Publikowa∏ przede
wszystkim we „Wspó∏czesnoÊci”
(1960-1967), „Miesi´czniku Literackim” oraz miesi´czniku „Ty i ja”. Jako malarz debiutowa∏ w 1957 r. Studia akwarelowe by∏y najcz´Êciej etapem przygotowawczym do kompozycji malarskich.
Artysta nie przyk∏ada∏ wagi do chronologii swoich prac. W katalogu wystawy w Muzeum Sztuki w ¸odzi
(grudzieƒ 1988) pisa∏: „Cyfry
na akwarelach i rysunkach to daty
dzienne, znaczki – odpowiadajà seriom (i w przybli˝eniu datom rocznym). Wiele prac ma warianty, zestawienie sensownego spisu katalogowego przerasta mojà wyobraêni´.
Niech˝e wystarczy wskazówka, ˝e
rysunki czarnym tuszem i ma∏e
akwarele sà na ogó∏ starsze, rysunki
o∏ówkiem i akwarele du˝e – nowsze”.
Za swego mistrza uwa˝a∏ Artura Nachta-Samborskiego; czerpa∏ tak˝e inspiracje z twórczoÊci Paula Klee.
„Jego sztuka pozosta∏a ca∏kowicie
autonomiczna, ignorujàca aktualne
mody. [...]. Zarówno akwarelowe,
jak olejne prace Stajudy robià wra˝enie tajemniczych, wizyjnych struktur
przestrzennych...” (Ma∏gorzata Kitowska-¸ysiak).
99
Marian SZPAKOWSKI
(1926 Zaleszczyki
– 1983 Zielona Góra)
„KOMPOZYCJA PN2”, 1962
linoryt barwny, 87,5 x 64 cm
na arkuszu 96 x 71 cm, sygnowany
o∏ówkiem pod p∏ytà p.d. „Marian
Szpakowski”; l.d. tytu∏, technika
i rok powstania.
Studiowa∏ w krakowskiej ASP
w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej. W 1954 r., zaraz po otrzymaniu dyplomu przyjecha∏
do Zielonej Góry. Z jego inicjatywy powsta∏a grupa „Kràg”, skupiajàca przedstawicieli Êrodowisk
twórczych Krakowa, Wroc∏awia,
Zielonej Góry oraz polskich malarzy emigracyjnych z Londynu.
Wystawia∏ m.in. w warszawskiej
Galerii Krzywego Ko∏a i Zach´cie,
a tak˝e za granicà – w Drian Gallery w Londynie, Galerii La Fourmieré w Zurichu. Prace
w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Krakowie,
Poznaniu, Wroc∏awiu i Gdaƒsku.
Najwi´ksza kolekcja w Muzeum
Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.
„Formami czystej geometrii pos∏ugiwa∏ si´ Marian Szpakowski
z Zielonej Góry w swoich sterylnie czystych, prostych, prawie
monochromatycznych odciskach
z blaszanych matryc” (Irena Jakimowicz, Pi´ç wieków grafiki polskiej, Warszawa 1997).
1 000
84
99
85
100 Stanis∏aw LIPI¡SKI
(1840 Olizarów na Wo∏yniu
– 1883 Kraków)
OPOWIEÂCI BABUNI,
l. 70-te XIX w.
marmur (p∏askorzeêba),
28,5 x 21 cm, sygnowana
[na sto∏eczku] „LIPI¡SKI”.
„Mistrzem kierunku romantycznego” i „Grottgerem rzeêby” nazywali go wspó∏czeÊni krytycy.
Uczeƒ Konstantego Hegla
w warszawskiej Szkole Sztuk
Pi´knych, odby∏ podró˝e artystyczne do Francji i W∏och. Bra∏
udzia∏ w powstaniu styczniowym, powróci∏ z zes∏ania
do Krakowa w 1869 r.
W l. 1870-1871 mieszka∏ we
Florencji, gdzie przebywa∏ wówczas Teofil Lenartowicz. Poeta
poÊwi´ci∏ wiersz rzeêbie Lipiƒskiego T´sknota (1871); stara∏ si´
te˝ dla niego o zamówienie
na marmurowe popiersie Romana Zmorskiego, piszàc do wdowy: rzeêbiarz Polak, Sybirak,
zdolny bardzo pod moim okiem
[mo˝e je] wykonaç... Lipiƒski jest
rzeêbiarz ca∏à g´bà, robi przeÊlicznie, a wykaƒcza jak tu ˝aden we
W∏oszech (S∏ownik artystów polskich..., t. V). Z nast´pnego roku
pochodzi Opuszczona, rzeêba wystawiona na Wystawie Âwiatowej w Wiedniu (1873)
i na Salonie paryskim (1877).
Dwie tu wymienione, jak niemal
wszystkie rzeêby artysty, zagin´∏y.
RzadkoÊç antykwaryczna.
4 000
86
101 Anton LISZT
(czynny w latach 1828 – 1868)
ZEGAR PODRÓ˚NY – KARECIAK,
Wiedeƒ, ok. 1830 – 1840
wysokoÊç 12 cm,
na podstawie 8 x 5,5 cm.
Mosi´˝na, prostokàtna obudowa
z wydzielonym coko∏em na czterech nó˝kach, grawerowana z ornamentem o motywach
floralnych, z trzema fazowanymi
szklanymi panelami, przez które
widaç mechanizm. Prostokàtna,
emaliowana tarcza z cyframi
rzymskimi sygnowana „Anton
Liszt /in Wien”. Mechanizm
sprawny, spr´˝ynowy, 8-dniowy,
bicie kwadransowe, z funkcjà
budzika; nakr´cany na kluczyk.
Ruchoma ràczka. Na podstawie
wygrawerowany numer
„26878”.
Do∏àczony skórzany futera∏
w dobrym stanie, z oryginalnymi
zawiasami i zapi´ciem.
Niewielka reperacja emalii powy˝ej tarczy.
14 000
87
102
102 Johann Conrad DAHREN
TALERZ OZDOBNY, Rendsburg,
1757-1761
cyna kuta, rytowana, Êrednica
ko∏nierza 33 cm, lustra 23 cm.
Du˝y cynowy talerz o lekko nachylonym
ko∏nierzu. Lustro talerza zdobione w kutà
dekoracj´ owoców pigwy, winogron, wiÊni.
Sygnowany na ko∏nierzu trzema puncami
warsztatu konwisarskiego J. C. Dahrena,
konwisarza z Rendsburga (Schleswig-Holstein),
czynnego od 1757 do koƒca
lat 80. Po obu stronach sygnatur ryte,
trudno czytelne napisy oraz data „1761”.
Stan zachowania dobry. Nieznaczne wgi´cia ko∏nierza. Niewielkie p´kni´cia lustra,
stare reperacje.
Literatura: Erwin Hintze, Die deutschen
Zinngießer, Bd. 3, Norddeutsche Zinngießer, 1964, s. 342.
Z kolekcji Wac∏awa Józefa Zawadzkiego.
2 200
103
103 PODGRZEWACZ,
Polska, XIX/XX w.
4-elementowy podgrzewacz
do jajek, zwieƒczony pe∏noplastycznà figurkà ptaszka z rozpostartymi skrzyd∏ami,
stojàcego na gnieêdzie.
Korpus owoidalny, giloszowany,
wsparty na trzech esowatych, profilowanych nó˝kach. Wn´trze z ruchomym wk∏adem metalowym
na 3 jajka. Plater na mosiàdzu,
wysokoÊç 24,5 cm, sygnowany
pod podstawà, w owalu:
„K. K¢DZIERSKI / W WARSZAWIE”, poni˝ej wybite numery
„1370”.
2 400
88
104 MONOGRAMISTA „SD”,
Francja, 2 po∏. XIX w.
POCA¸UNEK
bràz patynowany, wysokoÊç 20 cm,
na okràg∏ej podstawie marmurowej
o wysokoÊci 9,5 cm i Êrednicy 18 cm,
sygnowany rytym monogramem artysty „SD”, tak˝e „LO” i sygnatura
gizerni (trudno czytelna):
„.... FONDEUR”.
7 000
105 ÂWI¢TY HIERONIM,
Niemcy [?],
2 po∏. XVII w.
t∏ok metalowy kuty w cienkiej blasze,
srebro z∏ocone, owalny, 9 x 6,3 cm.
Element kompozycji dekoracyjnej
umieszczanej w polu zwierciad∏a
oprawy typu medalionowego.
Âw. Hieronim (347-420), doktor
KoÊcio∏a jest patronem archeologów, archiwistów, biblistów,
bibliotekarzy i t∏umaczy. Jego
najwi´kszym dokonaniem jest
t∏umaczenie na ∏acin´ tekstu
Pisma Âwi´tego z j´zyków oryginalnych, greckiego i hebrajskiego. Przek∏ad ten znany jest jako
Wulgata. Ikonografia ukazuje
najcz´Êciej Êw. Hieronima jako
wielkiego pokutnika w d∏ugiej
szacie albo obna˝onego starca,
w przepasce na biodrach, wycieƒczonego postami, lub w postawie siedzàcej przy pulpicie.
Atrybutami Âwi´tego sà: czaszka, go∏´bica, kamienie, klepsydra, ksi´ga, lew u stóp.
1 200
89
KRÓLEWSKA FABRYKA FARFUROWA W BELWEDERZE
106 WAZON FAJANSOWY
typu „chinoiserie”,
ok. 1770 – 1780
fajans r´cznie malowany, wysokoÊç
37,5 cm, wylew obci´ty do formy
cylindrycznej (pierwotnie mia∏ form´
szerokiego, wywini´tego kielicha),
sygnowany na podstawie „Varsovie”
Manufaktur´ fajansu na terenach Belwederu w Warszawie
za∏o˝y∏ w 1770 r. król Stanis∏aw
August. Wyrabiano tam dekoracyjne wielkie wazony i luksusowe
zastawy sto∏owe kryte szkliwem
cynowym i malowane farbami
naszkliwnymi. Kszta∏ty naczyƒ
i dekoracje wzorowano g∏ównie
na porcelanie chiƒskiej i japoƒskiej, przetwarzajàc wschodnie
motywy w guÊcie rokoka. Wazony z wczeÊniejszego okresu produkcji by∏y bia∏okremowe,
zdobione delikatnymi girlandami
i rozrzuconymi na powierzchni
naczynia p´kami kwiatów, motylami i ptakami w stylu rokoko,
wzorem porcelany saskiej i wiedeƒskiej.
90
Szybko jednak w dekoracji fajansów belwederskich przewa˝y∏y
motywy wschodnie: stylizowane
barwne kwiaty, ptaki rajskie i ba˝anty, scenki z Chiƒczykami
i Chinkami, motywy chiƒskiej architektury. Najbardziej charakterystyczne dla Belwederu by∏y
wazony gruszkowate z cylindrycznà szyjà i wazony o korpusie kulistym lub gruszkowatym
na nodze w kszta∏cie kielicha odwróconego, z szyjà równie˝
w kszta∏cie kielicha o szerokim,
wywini´tym wylewie.
Produkcja manufaktury w Belwederze by∏a przeznaczona g∏ównie dla Stanis∏awa Augusta,
do dekoracji wn´trz królewskich
rezydencji i na cenne podarunki.
Najs∏ynniejszym dzie∏em manufaktury by∏ serwis zwany su∏taƒskim, ofiarowany su∏tanowi
Abdul Hamidowi I w 1777 r.,
wzorowany na porcelanie japoƒskiej, z∏o˝ony ze 160 sztuk naczyƒ. Cz´Êç z nich zachowa∏a si´
w muzeum Topkapi Sarai
w Stambule, niektóre sztuki
próbne w Muzeum Narodowym
w Krakowie i w Warszawie.
Fajanse belwederskie odznacza∏y
si´ wysokim poziomem artystycznym pod wzgl´dem formy,
ze smakiem komponowanej dekoracji o starannym rysunku
i ciep∏ej gamie barwnej, natomiast technicznie by∏y bardzo
niedoskona∏e – tym samym
nietrwa∏e. Nieop∏acalnoÊç produkcji oraz konkurencja ceramiki
angielskiej i fajansów warszawskiej manufaktury Wolffa doprowadzi∏y do zamkni´cia
królewskiej manufaktury
w 1783 r.
Niezwyk∏a rzadkoÊç antykwaryczna. Po raz pierwszy na aukcjach.
175 000
91
WARUNKI KUPNA i SPRZEDA˚Y
1. Przedmiotem aukcji sà dzie∏a sztuki i obiekty
kolekcjonerskie powierzone przez Klientów oraz
stanowiàce w∏asnoÊç Domu Aukcyjnego.
2. Dom Aukcyjny podejmuje si´ sprzeda˝y, w imieniu
W∏aÊcicieli, obiektów b´dàcych ich rzeczywistà w∏asnoÊcià, nie obj´tych post´powaniem sàdowym
i skarbowym, wolnych od zaj´cia i zastawu oraz jakichkolwiek praw osób trzecich.
12. Aukcjoner mo˝e zaoferowaç niektóre obiekty po cenie
ni˝szej ni˝ wywo∏awcza. W takim przypadku zawierana
jest transakcja warunkowa, która dochodzi do skutku
po zaakceptowaniu wylicytowanej ceny przez w∏aÊciciela
przedmiotu.
13. Nabywca jest zobowiàzany do zap∏aty ca∏ej kwoty
wylicytowanej bezpoÊrednio po zakoƒczeniu aukcji. Na
poczet ceny zalicza si´ wadium.
3. Dom Aukcyjny podaje w katalogu cen´ wywo∏ania,
rozpoczynajàcà licytacj´.
Do ceny wylicytowanej zostanie doliczona op∏ata
w wysokoÊci 15%.
4. Aukcja jest prowadzona zgodnie z polskimi przepisami
prawnymi przez upowa˝nionà osob´ – Aukcjonera.
Postàpienie w licytacji okreÊla Aukcjoner.
W przypadku, gdy nabywca nie zap∏aci ca∏ej kwoty, jest
zobowiàzany bezpoÊrednio po zakoƒczeniu aukcji
podpisaç umow´ kupna-sprzeda˝y podajàc swoje
personalia. Dane osobiste Nabywcy pozostajà do
wy∏àcznej wiadomoÊci Domu Aukcyjnego.
5. Aukcjoner ma prawo dowolnego rozdzielania lub
∏àczenia obiektów oraz ich wycofania z licytacji bez
podania przyczyn.
6. Opisy zawarte w katalogu aukcji mogà byç uzupe∏nione
lub zmienione przez Aukcjonera lub osob´ przez niego
wskazanà przed rozpocz´ciem licytacji.
7. W licytacji biorà udzia∏ wy∏àcznie osoby, które wp∏aci∏y
wadium i posiadajà numer licytacyjny. Odbiór numeru
licytacyjnego jest równoznaczny z zaakceptowaniem
regulaminu aukcji. Dom Aukcyjny mo˝e nie przyznaç
prawa udzia∏u w licytacji bez podania przyczyny.
8. WysokoÊç wadium jest ka˝dorazowo okreÊlana przez organizatora. Wadium jest wliczane w kwot´ wylicytowanà, a w przypadku niedokonania ˝adnego zakupu
– zwracane.
9. Osoby nie mogàce osobiÊcie wziàç udzia∏u w aukcji,
a pragnàce dokonaç zakupu, mogà to uczyniç za poÊrednictwem organizatora, telefonicznie lub korespondencyjnie. W tym celu, w dniach poprzedzajàcych aukcj´
nale˝y wp∏aciç wadium w wysokoÊci 10% ceny wywo∏awczej oraz podaç oferowanà cen´ – limit (nie dotyczy to licytacji telefonicznej), który pozostaje informacjà ÊciÊle
poufnà. Przedstawiciel organizatora licytuje w imieniu
Klienta do ceny nie wy˝szej ni˝ zg∏oszona. Zg∏oszenie
udzia∏u w aukcji za poÊrednictwem organizatora zobowiàzuje zamawiajàcego do kupna obiektu co najmniej po cenie wywo∏ania.
W przypadku zg∏oszenia wi´cej ni˝ jednej oferty kupna,
organizator reprezentowaç b´dzie Klienta, który
zaoferowa∏ najwy˝szy limit i mo˝e rozpoczàç licytacj´ od
kwoty wy˝szej ni˝ cena wywo∏ania.
10. Zakoƒczenie licytacji danego obiektu nast´puje w momencie uderzenia m∏otkiem przez Aukcjonera i jest
równoznaczne z zawarciem umowy kupna-sprzeda˝y.
11. Nabywcà staje si´ osoba oferujàca najwy˝szà cen´ –
wyjàwszy, gdy dzieje si´ to w sytuacji sporu. Aukcjoner
ma prawo spór rozwiàzaç lub ponownie zaoferowaç
obiekt.
14. Ca∏oÊç nale˝noÊci za kupione obiekty winna byç zap∏acona gotówkà lub przelewem, nie póêniej ni˝ w ciàgu
siedmiu dni od daty aukcji. Je˝eli wp∏ata nie nastàpi
w wymaganym czasie, Dom Aukcyjny ma prawo anulowaç kontrakt i obcià˝yç Nabywc´ wszelkimi kosztami
wynik∏ymi z tego tytu∏u.
15. Prawo w∏asnoÊci zakupionego dzie∏a przechodzi na
Nabywc´ w momencie dokonania ca∏ej wp∏aty.
16. Odbiór wylicytowanych przedmiotów winien nastàpiç
bezpoÊrednio po wp∏aceniu nale˝noÊci. W innych przypadkach przechowywanie i dostarczanie przedmiotów
odbywa si´ na koszt i ryzyko Nabywcy.
17. Organizator gwarantuje autentycznoÊç oraz zgodnoÊç
ze stanem faktycznym innych istotnych cech przedmiotów opisanych w katalogu. Gdyby jednak opis nie odpowiada∏ stanowi faktycznemu, nabywca mo˝e w ciàgu 14
dni od daty aukcji zwróciç przedmiot. Zakwestionowanie opisu katalogowego musi byç udokumentowane
wiarygodnymi ekspertyzami.
18. Organizator nie ponosi odpowiedzialnoÊci za wady fizyczne i prawne kupionych przedmiotów. Wszelkie
mo˝liwe reklamacje b´dà rozpatrywane zgodnie z przepisami prawa polskiego.
Dom Aukcyjny przypomina:
– zgodnie z obowiàzujàcymi przepisami gromadzimy dane osobowe
Klientów dokonujàcych transakcji o wartoÊci powy˝ej 15 000 euro;
– zgodnie z Ustawà o muzeach z 21.XI.1996, muzea rejestrowe majà
prawo pierwokupu obiektów bezpoÊrednio na aukcji za kwot´
wylicytowanà. Takie prawo majà tak˝e Biblioteka Narodowa
i Biblioteka Jagielloƒska.
INDEKS AUTORÓW i DZIE¸
AJDUKIEWICZ Tadeusz
24
AUGUSTYNOWICZ
Aleksander
45
AXER Otto
65-67
BARTOLOZZI Francesco
37
BIECHO¡SKI Stanis∏aw
73
BIELAWSKI Wac∏aw
17, 22
BOHUSZEWICZ Jan
72
BORYSOWSKI Stanis∏aw 41, 46
BORZEMSKI Otton Edward 56
BRATKOWSKI Roman
69
BUDKIEWICZ
Józef Kazimierz
92
BURKE Thomas
38
CHE¸MO¡SKI Józef
26
CIEÂLAK Olga
85
CZAJKOWSKI Józef
39
CZY˚EWSKI Tytus
51
DAHREN Johann Conrad
102
DEDERKO Witold
19, 20
DESSELBERGER Jerzy
47
DOBRIAK Micha∏
63
DOBROWOLSKI Odo
70
DOMARADZKI Stefan
83
DYBOSKA Stefania
71
DZIERZBICKI Antoni E.
94
FILIPKIEWICZ
Mieczys∏aw
27, 88
FILIPKIEWICZ Stefan
84
GRONOWSKI Tadeusz
64
HIRSZFANG Ignacy
32
HISZPA¡SKA-NEUMANN
Maria
1-3
JAROCKI W∏adys∏aw
29, 30
JAZET Jean Pierre Marie
6-8
KAMOCKI Stanis∏aw
28, 44
KARPI¡SKI Alfons
9, 36
KLAR Artur
57
KOCHANOWSKI Roman
50
KORECKI Wiktor
18
KOSTRZEWSKI Franciszek
25
KRZYSZKOWSKI Jan
23
LIPI¡SKI Stanis∏aw
100
LISZT Anton
101
MALCZEWSKI Jacek
21
MALCZEWSKI Rafa∏
62
MESJASZ Edward
74
MIERZEJEWSKI Andrzej
48
MIERZEJEWSKI Jerzy 42, 53, 54
MONOGRAMISTA „SD”
104
NARKIEWICZ Zygmunt
35, 87
NARTOWSKI Tadeusz
77
NAWROCKI Boles∏aw
40
PAUTSCH Fryderyk
33, 49
POTRZEBOWSKI Jerzy
34
RAFA¸OWSKI Aleksander
68
RAPACKI Józef
31
RUBCZAK Jan
4
SCHNEIDER J.F./C.
93
SEMPOLI¡SKI Jacek
55
SETKOWICZ Adam
61
SKOTNICKI Jan
96
SO¸TAN Aleksander
89, 90
STAJUDA Jerzy
97, 98
STUPNICKI Jaros∏aw Stefan 91
SZERNER W∏adys∏aw Karol
76
SZPAKOWSKI Marian
99
ÂLIWI¡SKI Stanis∏aw
43
TERLECKI Alfred
60, 78
UNIECHOWSKI Antoni
11-16
WODY¡SKI Jan
52
WYDRA Jan
10
ZALESKI Antoni
58, 59
ZAREMBA CYBISOWA
Helena
5
˚EROMSKA Monika
86
˚URAWSKI W∏adys∏aw
79-82
oraz
KRÓLEWSKA FABRYKA
FARFUROWA w BELWEDERZE –
Wazon
106
okl_416x270s3_44_194_96str.qxd
5/10/16
8:10 AM
Page 2
okl_416x270s3_44_194_96str.qxd
5/10/16
8:10 AM
Page 1
DOM AUKCYJNY
OKNA SZTUKI
AUKCJA 44 (194)
31 maja 2016
Maria i Andrzej Ochalscy
Dom Aukcyjny OKNA SZTUKI
Milanówek, ul. Grodeckiego 17
WARSZAWA, 31 V 2016