Odnawialne źródła energii

ENERGIA
ODNAWIALNA
• Narada szkoleniowa 10.10.2008r.
ZODR Barzkowice
Korzyści z wykorzystania źródeł odnawialnych
Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii niesie
ze sobą wiele wymiernych korzyści - zarówno
społecznych (nowe miejsca pracy, wykorzystanie
terenów rolniczych do tej pory nieprzydatnych),
środowiskowych (brak emisji gazów cieplarnianych,
oszczędzanie
zasobów
kopalnych),
jak
i
gospodarczych
(napływ
nowych
technologii,
dywersyfikacja źródeł dostaw paliw).
Korzyści płynące z wykorzystania OZE w skali
lokalnej:
• przychody dla budŜetu lokalnego z tytułu podatku od
nieruchomości i podatku dochodowego;
• pozytywny wpływ na kształtowanie lokalnej polityki
podatkowej (takŜe pod kątem ochrony środowiska);
• moŜliwości rozwoju obszarów wiejskich;
• zwiększenie zatrudnienia na obszarach o wysokiej stopie
bezrobocia (wiejskich);
• zwiększenie dochodów ludności z tytułu umów
dzierŜawy;
• rozwój infrastruktury lokalnej (drogi, infrastruktura
przesyłowa i dystrybucyjna);
• rozwój i aktywizacja lokalnej przedsiębiorczości;
• zwiększenie atrakcyjności turystycznej;
• symbioza źródeł energii z jej lokalnymi potrzebami i
odbiorcami;
• zagospodarowanie nieuŜytków;
• zmniejszenie kosztów produkcji ciepła;
• proekologiczny wizerunek regionu i związane z tym
moŜliwości jego promocji.
Korzyści płynące z wykorzystania OZE w skali
globalnej:
• kreowanie wzrostu gospodarczego oraz wzrost dochodów
państwa;
• rozwój nowych technologii i innowacji (zarówno na szczeblu
lokalnym jak i krajowym);
• oszczędność energetycznych surowców kopalnych;
• redukcja emisji gazów cieplarnianych;
• podniesienie poziomu bezpieczeństwa energetycznego
państw poprzez dywersyfikację i rozproszenie źródeł energii;
• zmniejszenie strat i kosztów przesyłu, dzięki zbliŜeniu
odbiorcy do źródła wytworzenia energii;
• uniezaleŜnienie się od zewnętrznych źródeł paliw kopalnych,
ich cen i dostaw;
• zmniejszenie kosztów wytwarzania ciepła i energii
elektrycznej
Korzyści płynące z wykorzystania OZE – kwestie
środowiskowe:
• źródła bezemisyjne (brak emisji szkodliwych substancji,
gazów cieplarnianych i pyłów do atmosfery) –
przeciwdziałanie ociepleniu klimatu i lokalnemu
zanieczyszczeniu środowiska (w tym powstawaniu
kwaśnych deszczy);
• brak kosztów związanych ze składowaniem odpadów i
rekultywacją zniszczonego lub wyeksploatowanego
terenu;
• brak ryzyka związanego z katastrofami ekologicznymi i
skaŜeniami;
• ograniczenie wpływu produkcji i wykorzystania energii na
środowisko.
Odnawialne źródła energii
• źródła energii, których uŜywanie nie wiąŜe się z
długotrwałym ich deficytem.
• W Ustawie Prawo energetyczne źródła energii
zdefiniowano następująco:
• „Odnawialne źródło energii – źródło wykorzystujące w
procesie przetwarzania energię wiatru,
promieniowania słonecznego, geotermalną, fal,
prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię
pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a
takŜe z biogazu powstałego w procesach
odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo
rozkładu składowanych szczątek roślinnych i
zwierzęcych”.
• Przeciwieństwem ich są nieodnawialne źródła energii,
czyli źródła, których wykorzystanie postępuje znacznie
szybciej niż naturalne odtwarzanie.
• Najważniejszym ze źródeł odnawialnych jest energia
spadku wody. Pozostałe źródła odnawialne - energia
słoneczna, energia wiatru, biomasy, biogazu, pływów
morskich, energia geotermalna i inne - są używane na
mniejszą skalę.
• Energii odnawialnej nie należy mylić z energią
przyjazną dla środowiska naturalnego, gdyż instalacje
do jej produkcji mogą (choć nie muszą) powodować
duże szkody ekologiczne.
• W Polsce nałożono obowiązek zakupu energii
z odnawialnych źródeł energii o czym mówi
rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 19
grudnia 2005 r. (Dz. U. Nr 261, poz. 2187). W
rozporządzeniu podane zostały wielkości
wzrostu udziału energii ze źródeł
odnawialnych w zakresie od 2,65% w 2003 r.
do 9% w 2010 roku. W 2006r. przyjęto
nowelizację ustawy, ustalając nowy poziom
10,4% w 2010r.
•
•
•
•
•
•
•
Do surowców odnawialnych należą:
energia wód
energia geotermalna
energia słoneczna
energia wiatru
biomasa (drewno, słoma, odchody zwierząt)
biogaz
Źródła energii odnawialnej
• 23 sierpnia 2001 r. została zatwierdzona przez Sejm
Strategia Rozwoju Energetyki Odnawialnej i jest ona
najwaŜniejszym dokumentem dla rozwoju
odnawialnych źródeł energii w naszym kraju.
Wykazuje podstawowe cele i warunki rozwoju
energetyki odnawialnej do roku 2020. Zakłada
zwiększenie udziału energii ze źródeł odnawialnych
w bilansie paliwowo-energetycznym kraju do 7,5%
(340 PJ1) w 2010 roku i do 14% w 2020 roku.
Oznacza to trzykrotny wzrost w stosunku do roku
1999 (2,5% – 105 PJ).
Odnawialne źródła energii
• W Strategii przygotowane są scenariusze
zakładające udział energii elektrycznej ze źródeł
odnawialnych na poziomie 7,5%, 9% i 12,5%
całkowitej produkcji energii elektrycznej w Polsce w
roku 2010. Największy wkład do wzrostu energii ze
źródeł odnawialnych jest planowany dla biomasy –
90 mln toe, z czego 15 mln toe przyjmuje się
uzyskać z produkcji biogazu. Przewiduje się
zmniejszenie ilości biogazu uzyskiwanego ze
składowisk.
• Biogaz jest doskonałym paliwem odnawialnym i
moŜe być wykorzystywany na bardzo wiele
sposobów, podobnie jak gaz ziemny. Jego wartość
opałowa wynosi 5-6 kWh/m3, więc 1 m3 biogazu
odpowiada:
• 0,5 m3 gazu ziemnego
• 0,7 l oleju napędowego
• 0,8 kg koksu
• 0,7 l benzyny
• 1,2 kg węgla kamiennego;
• 2,2 kg drewna
• W duŜej ilości krajów UE istnieją preferencyjne ceny
energii ze źródeł odnawialnych. Na przykład w Danii
(Action Programme for Centralised Biogas Plants) i
Wielkiej Brytanii (Non Fossil Fuel Obligation)
zdecydowano się na wsparcie technologii
beztlenowych. Tym niemniej dogodne warunki do
rozwoju fermentacji mogą być równieŜ spełnione
dzięki zaostrzeniu przepisów dotyczących
zanieczyszczenia wód albo wysokich podatków
obciąŜających energię pochodzącą ze źródeł
nieodnawialnych.
• Istnieje wiele organizacji zajmujących się
propagowaniem rozwoju energetyki odnawialnej w
Polsce. Jedną z nich jest załoŜone przez Komisję
Europejską w 1994 roku Europejskie Centrum
Energii Odnawialnej. Instytucja ta zaangaŜowana
jest we wprowadzanie nowych technologii
energetyki odnawialnej na polski rynek oraz zgodnie
z decyzją Rady Ministrów odpowiada za wdroŜenie
polityki państwa w zakresie odnawialnych źródeł
energii.
• Przepisy prawne z dziedziny ochrony środowiska w Unii
Europejskiej oraz w Polsce kładą spory nacisk na
prawidłową gospodarkę odpadami oraz energetykę
odnawialną. Zobowiązania wynikające z realizacji
Krajowego Planu Gospodarki Odpadami oznaczają
konieczność ograniczenia ilości odpadów ulegających
biodegradacji kierowanych na składowiska.
Źródła energii odnawialnej
• Natomiast Strategia Rozwoju Energetyki
Odnawialnej zakłada zwiększenie wykorzystania
energii ze źródeł odnawialnych, zwłaszcza biomasy.
Zasadniczym atutem technologii beztlenowych jest
fakt jednoczesnego unieszkodliwiania odpadów i
produkcji czystej dla środowiska energii. Zarówno
Krajowy Plan Gospodarki Odpadami, jak teŜ
Strategia Rozwoju Energetyki Odnawialnej
stwarzają duŜą szansę dla rozwoju technologii
fermentacji w naszym kraju.
• Energetyka odnawialna, ze względu na stojące na
drodze jej rozwoju bariery, wymaga wsparcia ze strony
władz w postaci odpowiednich instrumentów
rynkowych i prawnych. Systemy wsparcia umożliwiają
rozwój technologii odnawialnych oraz pozwalają
uzyskać przez stosujące je kraje pożądane efekty
rynkowe. Intensywne działania na tym polu podejmuje
Unia Europejska, która poprzez szereg aktów prawnych
stworzyła ramy do rozwoju sektora zielonej energii w
Europie. Nie jest to zadanie łatwe – każdy rynek
narodowy różni się od siebie pod względem stanu
rozwoju, struktury dostaw energii, uwarunkowań
prawnych i zasad na nim panujących.
• Polska, po przystąpieniu do Unii Europejskiej,
zobowiązana została do wdroŜenia mechanizmów
wsparcia dla energetyki odnawialnej, i wybrała jako
mechanizm wsparcia tzw. system zielonych certyfikatów.
Jest to jeden z dwóch podstawowych modeli wsparcia i
stymulacji dla rozwoju sektora energetyki odnawialnej,
moŜliwy do zastosowania dzięki zapisom Dyrektywy
2001/77/EC Parlamentu Europejskiego z dnia 27
września 2001 w sprawie promowania energii
elektrycznej produkowanej z odnawialnych źródeł energii
na wewnętrznym rynku energetycznym, które to zapisy
nakazują wspieranie źródeł odnawialnych.
• Poprzez zastosowanie systemu "zielonych certyfikatów", który został
wdroŜony w Polsce w roku 2005 w ramach nowelizacji prawa
energetycznego,
uregulowana
została
procedura
zakupu
odpowiedniej ilości zielonej energii (ustalany w drodze
rozporządzenia Ministra Gospodarki), oraz obowiązek zakupu
"zielonych certyfikatów", które stanowią prawa majątkowe nadane
świadectwom pochodzenia tejŜe energii. Dystrybutor energii
elektrycznej musi udokumentować wypełnienie obowiązku
związanego pozyskaniem odpowiedniej ilości energii ze źródła
odnawialnego, a następnie poprzez przedstawienie prezesowi
Urzędu Regulacji Energetyki (URE) do umorzenia odpowiedniej
ilości świadectw pochodzenia.
• Dzięki temu producent energii odnawialnej w Polsce uzyskuje
przychody z dwóch źródeł: ze sprzedaŜy samego prądu po
cenie rynkowej, oraz ze sprzedaŜy "zielonego certyfikatu",
który jako zbywalne prawo majątkowe sprzedawany jest na
giełdzie lub teŜ poprzez umowy bilateralne zawierane
pomiędzy
producentem
a
dystrybutorem
(spółką
dystrybucyjną lub spółką obrotu). Spółka dystrybucyjna moŜe
takŜe wypełnić obowiązek zakupu zielonej energii poprzez
wniesienie tzw. opłaty zastępczej, której wysokość reguluje
prawo energetyczne. W przypadku, kiedy nie zostanie
wniesiona opłata zastępcza spełniony ani nie zostanie
zakupiona odpowiedniej ilości odnawialnej energii, regulator
rynku (Urząd Regulacji Energetyki) nakłada na dany podmiot
karę, a dodatkowo spółka dystrybucyjna pozostaje z nadal
niewypełnionym obowiązkiem.
Funkcjonowanie systemu zbywalnych świadectw
pochodzenia (green certificates):
• źródło odnawialne „generuje” dwa produkty: energia i świadectwa
pochodzenia;
• Źródła odnawialne posiadają koncesje na produkcję "zielonej
energii";
• Świadectwa pochodzenia wystawiane są przez Prezesa Urzędu
Regulacji Energetyki;
• Obowiązek posiadania świadectw pochodzenia spoczywa na
podmiotach
(wytwórcach
i
przedsiębiorstwach
obrotu)
sprzedających energię elektryczną odbiorcom końcowym;
• Obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw
pochodzenia moŜliwy jest na rynku giełdowym lub za
pomocą umów bilateralnych;
• Sprzedawca z urzędu jest obowiązany do zakupu energii
elektrycznej (po cenach rynkowych) wytworzonej w OZE
przyłączonych do sieci i znajdujących się w jego
obszarze działania;
• Uiszczenie przez sprzedawcę opłaty zastępczej
ilości
świadectw
odpowiedniej
do
brakującej
pochodzenia, a w przypadku nie wywiązania się z tego
obowiązku nakładana jest kara (a sprzedawca pozostaje
nadal z niewypełnionym obowiązkiem).
Wykaz polskich aktów prawnych istotnych dla
wykorzystania OZE
• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r. – Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25 poz. 150)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004
r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć
mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
związanych
z
szczegółowych
uwarunkowań
kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257,
poz. 2573 z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia
2004 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie
gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga
pozwolenia (Dz. U. Nr 283, poz. 2840)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia
2004 r. w sprawie rodzajów instalacji, których
eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz. U. Nr 283, poz.
2839)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia
2005 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji
(Dz. U. Nr 260, poz. 2181, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005
r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U.
Nr 260, poz. 2181 z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca
2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w
środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 25 kwietnia
2008 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących
rejestru zawierającego informacje o stanie akustycznym
środowiska (Dz. U. Nr 82, poz. 500)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 stycznia
2008 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania
pomocy publicznej na przedsięwzięcia będące
inwestycjami związanymi z odnawialnymi źródłami
energii (Dz. U. Nr 14 poz. 89)
• Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2005
r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U.
Nr 92, poz. 880 z późn. zm)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w
sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000
(Dz. U. Nr 229, poz. 2313, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i
górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228 poz. 1947 z późn. zm.)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 lutego 2006 r. w
sprawie złóŜ wód podziemnych zaliczonych do solanek, wód
leczniczych i termalnych oraz złóŜ innych kopalin leczniczych,
a takŜe zaliczenia kopalin pospolitych z określonych złóŜ lub
jednostek geologicznych do kopalin podstawowych (Dz. U. Nr
32, poz. 220, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 czerwca 2005
r. w sprawie rozporządzania prawem do informacji
geologicznej za wynagrodzeniem oraz udostępniania
informacji geologicznej wykorzystywanej nieodpłatnie (Dz. U.
Nr 116, poz. 982, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 października 2007
r. w sprawie stawek opłat eksploatacyjnych (Dz. U. Nr 211
poz. 1541)
Ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami
do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych
substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia
2006 r. w sprawie sposobu monitorowania wielkości emisji
substancji objętych wspólnotowym systemem handlu
uprawnieniami do emisji (Dz. U. Nr 16, poz. 124)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 7 marca 2006 r.
w sprawie informacji wymaganych do opracowania
krajowego planu rozdziału uprawnień do emisji (Dz. U. Nr
43, poz. 308)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 31 marca 2006
r. w sprawie rodzajów instalacji objętych wspólnotowym
systemem handlu uprawnieniami do emisji (Dz. U. Nr 60,
poz. 429, z późn. zm.),
• Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i
biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169 poz. 1199, z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. z o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169 poz. 1200)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 8 września 2006
r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych (Dz.
U. Nr 166, poz. 1182)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 22 stycznia 2007
r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych
stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez
rolników na własny uŜytek (Dz. U. Nr 24, poz. 149)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia
2007 r. w sprawie sposobu pobierania próbek biopaliw
ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na
własny uŜytek (Dz. U. Nr 24, poz. 150)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 lutego
2007 r. w sprawie metod badania jakości biopaliw
ciekłych (Dz. U. Nr 44, poz. 281)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 2007
r. w sprawie Narodowych Celów Wskaźnikowych na lata
2008-2013 (Dz. U. Nr 110, poz. 757)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 lipca
2007 r. w sprawie sposobu oznakowania
dystrybutorów zaopatrujących wybrane floty w
biopaliwo ciekłe oraz zbiorników, w których
magazynowane są biopaliwa ciekłe przeznaczone
dla wybranych flot (Dz. U. Nr 128, poz. 896)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 23
sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu
zbiorczego raportu kwartalnego dotyczącego rynku
biokomponentów, paliw ciekłych i biopaliw ciekłych
(Dz. U. Nr 159, poz. 1121)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21
września 2007 r. w sprawie sposobu monitorowania
jakości paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, a takŜe
wzorów raportów dotyczących tych paliw oraz gazu
skroplonego (LPG) i spręŜonego gazu ziemnego
(CNG) (Dz. U. Nr 189, poz. 1354)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27
grudnia 2007 r. w sprawie wartości opałowej
poszczególnych biokomponentów i paliw ciekłych
(Dz. U. z 2008 r. Nr 3, poz. 12)
• Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z
2007 Nr 42 poz. 276, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 grudnia 2005 r. w
sprawie szczegółowego zakresu obowiązków uzyskania i
przedstawienia do umorzenia świadectw pochodzenia, uiszczenia
opłaty zastępczej oraz zakupu energii elektrycznej i ciepła
wytworzonych w odnawialnych źródłach (Dz. U. Nr 261, poz. 2187, z
późn. zm.)
• Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu przedsięwzięć
termomodernizacyjnych (Dz. U. Nr 162, poz. 1121 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2006 r. Nr
156, poz. 1118, z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z
2006 r. Nr 100, poz. 696, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25
czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz
oznakowania przeszkód lotniczych (Dz. U. Nr 130, poz.
1193 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych
i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca
2007 r. w sprawie plonów reprezentatywnych roślin energetycznych
(Dz. U. Nr 55, poz. 364, z późn. zm.)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca
2007 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać jednostki
organizacyjne, którym moŜna powierzyć przeprowadzanie kontroli
dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności cukrowej oraz
roślin energetycznych przeznaczonych na cele energetyczne (Dz. U.
Nr 57, poz. 383)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia
14 marca 2007 r. w sprawie wzoru imiennego
upowaŜnienia do wykonywania czynności kontrolnych
dotyczących płatności do gruntów rolnych i płatności
cukrowej oraz roślin energetycznych przeznaczonych na
cele energetyczne (Dz. U. Nr 57, poz. 384)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia
17 kwietnia 2007 r. w sprawie określenia przypadków, w
których ilość roślin energetycznych dostarczonych do
przetworzenia
albo
wykorzystywanych
lub
przetwarzanych na cele energetyczne w gospodarstwie
moŜe być mniejsza niŜ plon reprezentatywny (Dz. U. Nr
76 poz. 511)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z
dnia 30 lipca 2007 r. w sprawie metod denaturacji
zbóŜ i nasion roślin oleistych wykorzystywanych w
celach energetycznych (Dz. U. Nr 144, poz. 1011)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z
dnia 30 sierpnia 2007 r. w sprawie zakresu metod
kontroli wykorzystania i przetwarzania roślin
energetycznych
na
całe
energetyczne
w
gospodarstwie (Dz. U. Nr 168, poz. 1180)
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z
dnia 28 maja 2008 r. w sprawie metod i sposobu
ustalania ilości zebranych roślin energetycznych
(Dz. U. Nr 100 poz. 646)
• Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w
sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z
2007 r. Nr 59, poz. 404.)
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia
2006 r. w sprawie ustanowienia programu
pomocowego w zakresie regionalnej pomocy
publicznej na niektóre inwestycje w ochronie
środowiska (Dz. U. Nr 246 poz. 1795 z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227 poz.
1658 z późn. zm.)
• Obwieszczenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 12
października 2007 r. w sprawie listy projektów indywidualnych dla
Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 20072013 (M.P. Nr 84 poz. 883)
• Obwieszczenie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 marca
2008 r. w sprawie listy projektów indywidualnych dla Programu
Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013 (M.P. Nr 30
poz. 269)
• Komunikat Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 8 kwietnia 2008 r.
w sprawie wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego w zakresie
postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla
przedsięwzięć współfinansowanych z krajowych lub regionalnych
programów
operacyjnych
(M.P.
Nr
34
poz.
306)
Dokumenty programowe
• Strategia rozwoju energetyki odnawialnej, dokument rządowy
przyjęty uchwałą Sejmu z dnia 23 sierpnia 2001 r.
• Polityka energetyczna Polski do 2025 roku (M. P. Nr 42, poz. 562)
http://www.mg.gov.pl/GOSPODARKA/Energetyka/Polityka+energety
czna+Polski+do+2025+roku.htm
• Polityka ekologiczna Państwa na lata 2002-2006 z uwzględnieniem
perspektywy na lata 2007-2010 (M. P. Nr 33, poz. 433)
http://www/2materialy_informacyjne/raporty_opracowania/polityka_e
kologiczna_2003_2006.pdf
• Polityka ekologiczna państwa na lata 2007-2010 z
uwzględnieniem perspektywy na lata 2011-2014 – dokument
przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 13 grudnia 2006 r.
http://www.mos.gov.pl/2materialy_informacyjne/raporty_oprac
owania/pep.pdf
• Wieloletni program promocji biopaliw na lata 2008-2014 (M.P.
z
2007
r.
Nr
53,
poz.
607)
http://www.mg.gov.pl/GOSPODARKA/Energetyka/biopaliwa.h
tm
• informacje, raporty, sprawozdania dotyczące wdraŜania
strategii, polityk, programów
– Raport określający cele w zakresie udziału energii
elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach
energii
znajdujących
się
na
terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zuŜyciu energii
elektrycznej w latach 2005-2014 (M. P. z 2005 r. Nr
53, poz. 731)
• Raport zawierający analizę realizacji celów ilościowych i
osiągniętych wyników w zakresie wytwarzania energii
elektrycznej w odnawialnych źródłach energii (M. P. z
2006 r. Nr 31, poz. 343)
Prawo unijne
• Dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania
produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej
wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (Dz. U. WE L 283,
str. 33; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 12 t.
2,
str.
121)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/site/pl/consleg/2001/L/02001L
0077-20040501-pl.pdf
• Dyrektywa 2003/30/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wspierania uŜycia
w transporcie biopaliw i innych paliw odnawialnych (Dz.
U. WE L 123, str. 42; Dz. U. UE Polskie wydanie
specjalne,
rozdz.
13
t.
31,
str.
188)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32
003L0030:PL:HTML
• Dyrektywa 2002/91/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie
charakterystyki energetycznej budynków (Dz. U. WE L 1,
str. 65; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 12 t.
2,
str.
168)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32
002L0091:PL:HTML
• Dyrektywa 2004/8/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie
wspierania kogeneracji w oparciu o
zapotrzebowanie na ciepło użytkowe na rynku
wewnętrznym energii oraz zmieniająca
dyrektywę 92/42/EWG (Dz. U. WE L 52, str. 50;
Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 12 t. 3
str. 3)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CEL
EX:32004L0008:PL:HTML
• Dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiająca ogólne
zasady ustalania wymogów dotyczących
ekoprojektu dla produktów wykorzystujących
energię oraz zmieniająca dyrektywę Rady
92/42/EWG, oraz dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 96/57/WE i 2000/55/WE –
dyrektywa ramowa (Dz. U. WE L 191, str. 29)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2
005:191:0029:01:PL:HTML
• Dyrektywa 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i
Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności
końcowego wykorzystania energii i usług
energetycznych oraz uchylająca dyrektywę Rady
93/76/EWG (Dz. U. WE L 114, str. 64)
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:
114:0064:01:PL:HTML
• Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w
sprawie promowania stosowania energii ze źródeł
odnawialnych - KOM(2008) 19
http://eurlex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2008
:0019:FIN:PL:PDF
• Drugim zasadniczym systemem wsparcia dla źródeł odnawialnych
jest system stałych cen. W krajach, gdzie jest on stosowany (np. w
Niemczech czy w Danii), na dystrybutorów energii elektrycznej
nałoŜony został obowiązek zakupu „zielonej energii” po z góry
ustalonych cenach, gwarantujących jej producentom osiągnięcie
zysku. W przeciwieństwie do systemu „zielonych certyfikatów”, jest
to system znacznie prostszy w swoim funkcjonowaniu, a dzięki
wysokiej przewidywalności sprzyja precyzyjnemu planowaniu
inwestycji. Istnieją dwie odmiany systemu stałych cen: system stałej
marŜy, gdzie do rynkowej ceny energii dodawana jest odgórnie
ustalona marŜa przysługująca producentom zielonej energii, oraz
ulga podatkowa (stosowana np. w USA – PTC, czyli Production
Credit Tax), gdzie do kaŜdej kilowatogodziny zielonej energii
przypisana jest ulga podatkowa, corocznie indeksowana
wskaźnikiem
inflacji.
• Pomimo istnienia juŜ funkcjonujących rozwiązań, społeczność
międzynarodowa oraz rządy narodowe cały czas pracują nad
nowymi rozwiązaniami. W dniu 23 stycznia 2008 r. Komisja
Europejska przyjęła projekt dyrektywy ramowej ws. promocji
wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Dokument ten
zawiera szereg mechanizmów, które powinny umoŜliwić
dalszy, intensywny rozwój sektora energetyki odnawialnej w
Europie, np. moŜliwość handlu świadectwami pochodzenia na
rynku wspólnotowym. Projekt wyznacza takŜe cele w zakresie
udziału energii odnawialnej w zuŜyciu poszczególnych krajów
członkowskich w roku 2020. W przypadku Polski jest to cel na
poziomie 15%, który w świetle obecnego udziału zielonej
energii w zuŜyciu krajowym wydaje się być ambitnym,
aczkolwiek moŜliwym do osiągnięcia.