radosny siewca słowa - Wyższy Instytut Teologiczny w Częstochowie

pamięć o kapłanie
RADOSNY SIEWCA SŁOWA
KS. MARIAN DUDA
K
siądz Infułat był wielkim darem dla
Kościoła w Polsce, dla polskiej biblistyki, dla środowisk naukowych Krakowa,
Warszawy i Częstochowy, dla wielu kapłanów,
osób zakonnych i bardzo wielu świeckich. Był
skarbem Kościoła częstochowskiego. Uśmiech
goszczący na jego twarzy wprost przyciągał
do jego serca i dawał możliwość doświadczać pięknego człowieczeństwa i ofiarnego
kapłaństwa. Jego kompetencje naukowe, wiedza, erudycja nie przytłaczały, zwłaszcza
początkujących adeptów teologii, lecz wręcz
przeciwnie – zachęcały do zgłębiania Bożego
objawienia i pokochania go. Był człowiekiem
twórczym, który przecierał szlaki trudne
i nieodkryte. Nadto bardzo dynamicznym,
niedającym się zatrzymać w tak wielu inicjatywach na polu naukowym, wydawniczym
i kierowania zespołami ludzi nauki.
Człowiek legenda
14 kwietnia br. mija
100. rocznica urodzin
śp. ks. inf. prof. dr. hab.
Stanisława Grzybka.
Kim był ów kapłan?
W trudnych czasach zniewolenia komunistycznego rozwijał i prowadził ośrodki naukowe w Krakowie, Warszawie i Częstochowie.
Współpracował na tym odcinku ze św. Janem
Pawłem II, szczególnie w rozwoju i ukonstytuowaniu się Papieskiego Wydziału Teologicznego, przekształconego w Papieską Akademię
Teologiczną, a następnie Uniwersytet Papieski
Jana Pawła II. Był wieloletnim dziekanem
wydziału teologicznego tejże uczelni. Pełnił
także funkcję dziekana wydziału teologicznego Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie
– obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana
Wyszyńskiego. Był redaktorem naczelnym
„Ruchu Biblijnego i Liturgicznego”, „Collectanea Theologica”, prezesem Polskiego
Towarzystwa Teologicznego w Krakowie.
Szczególną rolę Ksiądz Profesor odegrał
w powstaniu i rozwoju, w okresie posoborowym, częstochowskiego środowiska teologicznego. Z inspiracji bp. Stefana Bareły
oraz najbliższych jego współpracowników –
ks. I. Skubisia, ks. Z. Uchnasta, ks. Z. Mońki,
ks. St. Włodarczyka – podjął się on dzieła
organizacji teologicznego ośrodka akademickiego w Częstochowie. Ostatecznie przybrał
on formę Instytutu Teologicznego, erygowanego przez bp. Stefana Barełę 3 maja 1981 r.
i afiliowanego do wydziału teologicznego
w Krakowie (obecnie Wyższy Instytut Teologiczny reerygowany 3 maja 2012 r. przez
www.niedziela.pl
Archiwum Instytutu
Człowiek czynu
Ks. prof. Stanisław Grzybek
Kongregację Edukacji Katolickiej).
Ks. Grzybek był organizatorem i pierwszym
rektorem tegoż instytutu, istniejącego najpierw
w formie Studium Dokumentacji Soborowej,
potem Instytutu Eklezjologiczno-Mariologicznego, wreszcie Instytutu Teologicznego
w latach 1966-90. Ksiądz Infułat był „spiritus
movens” zarówno działania, jak i rozwoju tej
jedynej wyższej uczelni teologicznej w Częstochowie (Wyższe Seminarium Duchowne
do 1991 r. było w Krakowie). On także stał
na czele Seminarium Naukowego Kapłanów
Diecezji Częstochowskiej, które było forum
wymiany naukowych osiągnięć kapłanów częstochowskich. Gdy w 1972 r. powstał periodyk
naukowy „Częstochowskie Studia Teologiczne”,
stanął także na czele jego redakcji.
Przede wszystkim był radosnym Siewcą
Słowa. Ta posługa miała wielopostaciowy
kształt. Jako wieloletni wykładowca biblistyki był kochany przez studentów za jasność
i prostotę wykładów, za „serce” w czasie egzaminów, za „pomoc” w pisaniu prac magisterskich, licencjackich i doktorskich. Jako ceniony egzegeta, tłumacz ksiąg biblijnych i autor
cennych publikacji wnosił wkład w rozwój
polskiej szkoły biblijnej oraz wykształcenie
wielu pokoleń polskich biblistów. Wreszcie
jako „złotousty kaznodzieja” i wytrawny konferencjonista tak przybliżał i popularyzował
orędzie biblijne, iż zarówno „prostaczek”, jak
i erudyta czuł się nakarmiony Bożym słowem
„żywym i skutecznym”.
Poznałem osobiście Księdza Infułata
w roku 1969, lecz już wcześniej – obracając
się w kręgach księżowskich – znałem to
nazwisko owiane legendą. Kojarzyło mi się
z kimś, do którego można się było udać, bo
zawsze pomoże, swoistego rodzaju „refugium”. Kiedy zetknąłem się z nim na wykładach, które zawsze prowadził z głowy, rzadko
sięgając do notatek, byłem zasłuchany w to,
co mówił, podziwiając jednocześnie sposób
jego wykładów. Najważniejsze, co utkwiło
mi z jego przekazu biblijnego, to zdanie,
iż „Biblia jest listem miłosnym Boga do
człowieka. Listem, który domaga się równie
miłosnej odpowiedzi”. Czyż nie temu służy
cały wysiłek naukowy biblistów, by ten list
miłosny odszyfrować, a poprzez posługę
Kościoła uczynić go orędziem ważnym i aktualnym dla człowieka każdej epoki? Myślę, że
ks. Grzybek umiał to czynić – w swym życiu,
pracy naukowej i duszpasterstwie biblijnym
– perfekcyjnie!
Wyższy Instytut Teologiczny w Częstochowie czuje się z jednej strony spadkobiercą
bogatej osobowości i dorobku naukowego
Księdza Infułata. Z drugiej zaś strony dłużnikiem jego trudnej i pionierskiej posługi jako
pierwszego rektora. Dlatego też w 10. rocznię
jego śmierci została poświęcona w gmachu
Instytutu tablica ku jego czci. Natomiast
przez skromny obchód 100. rocznicy jego
urodzin, chcemy przypomnieć i zachować
we wdzięcznej pamięci to, co zawdzięcza
mu nasza uczelnia oraz nasz częstochowski
Kościół.
I
12 kwietnia 2015 . nr 15 (1142) niedziela
III