Bracia Lwie Serce autorka: Justyna Kuczmierowska

Bracia Lwie Serce
autorka: Justyna Kuczmierowska
Karol i Jonathan to dwaj kochający się bracia. Chłopcy wiedzą, że wkrótce przyjdzie im się
rozstać i pożegnać w obliczu poważnej choroby i zbliżającej się śmierci młodszego z braci –
Karola-Sucharka. Bracia rozmawiają o śmierci i Nangijali - krainie, w której jak wierzą,
spotkają się kiedyś po śmierci. Pożar wybuchający w ich kamienicy przynosi jednak inny
scenariusz, niż ten którego spodziewali się chłopcy. W jego wyniku podczas próby
uratowania się umiera starszy z braci Jonathan. Dopiero po jakimś czasie do krainy Nangijali
dołącza młodszy - Sucharek. Życie w Nangierii jest inne niż to ziemskie, chłopcy mają tam
nowe umiejętności, otacza ich piękna przyroda i zwierzęta, pozornie panuje spokój i ład.
Jednak jak się okazuje w tym pozaziemskim życiu toczy się baśniowa walka dobra ze złem.
Przed chłopcami wiele przygód, okazji do dojrzewania i trudne zadanie - pokonanie zła.
Główne wątki poruszane w filmie:
- Relacja między rodzeństwem – w filmie jest pokazana wyjątkowo silna relacja między
braćmi: 9-letnim Karolem i 13-letnim Jonatanem. Nieuleczalnie chorym Karolem opiekuje
się jego starszy brat. Pociesza go, że po śmierci trafia się do zaczarowanej Nangijali.
Nadaje jego śmierci sens, pokazuje, że to nie koniec, że to tylko przejście do innego
świata. Starszy chłopiec zachowuje się w niezwykle odpowiedzialny sposób. Jest uważny
na potrzeby młodszego brata. Troszczy się o niego. Jonatan, ratując młodszego,
ukochanego brata ginie podczas pożaru domu.
Kiedy w końcu ku wielkiej radości chłopcy spotykają się w Nangijali odkrywają się na
nowo, z nowymi umiejętnościami, w zdrowiu, pełni sił, w nowym świecie. Potrafią na
przykład jeździć konno, czego wcześniej nie umieli. Życie w nowej krainie stawia przed
chłopcami różne wyzwania, jednak chłopcy nadal pozostają dla siebie najważniejsi i każdy
na swój sposób próbuje się troszczyć o tego drugiego, pomagając sobie wzajemnie.
Jonatan sam (by nie narażać na niebezpieczeństwo młodszego brata) wyrusza w
niebezpieczną podróż uwolić Orwara. Karol zaś w tajemnicy podąża za starszym bratem,
by go chronić i wspierać w jego misji. Chłopcy dzięki wzajemnemu wsparciu, współpracy
osiągają swój cel, wypełniają swoją misję – pokonują zło. Jednak w trakcie końcowej
walki Jonatan zostaje poparzony i znów poświęca swoje życie, a Karol podejmuje decyzję,
że zginą obaj, aby razem pojawić się w kolejnej krainie Nangilimie.
Można powiedzieć, że relacja między braćmi jest niezniszczalna, że jest silniejsza niż
śmierć, gdyż jest w stanie nawet ją przetrwać. Chłopcy traktują siebie nawzajem jako
dobro najważniejsze i priorytetowe. Warto z młodym widzami porozmawiać o ich
relacjach z rodzeństwem. Kim jest dla nich młodszy/młodsza/starszy/starsza
siostra/brat? Jak wspierają i budują relacje ze swoim rodzeństwem? Chłopcy potrafili
oddać za siebie życie, poświęcić zdrowie, a widzowie, co potrafią poświęcić dla swojego
rodzeństwa? Jak wspierają swojego brata/siostrę? A jak to jest nie mieć rodzeństwa?
- Odwaga – często myślimy, że odwaga to robienie różnych odważnych rzeczy, ale
ważnym aspektem odwagi jest owszem robienie odważnych rzeczy, ale mimo strachu.
Odwaga to niejednokrotnie pokonywanie własnego strachu, to walka z samym sobą. W
filmie mamy wiele przykładów potężnej odwagi bohaterów. Już same rozmowy o śmierci,
towarzyszenie umierającemu bratu, dodawanie mu otuchy, ratowanie go z płonącego
domu, próba uwolnienia Orwara, próba dostania się do Doliny Dzikich Róż, walka z Katlą,
wspólne pójście do Nangilimy – porzucenie tego, co znane na rzecz relacji z bratem i
pójścia w kolejne nieznane. Ciekawe jakie swoje zachowania widzowie traktują jako
odważne, czy mogliby opowiedzieć, że kiedyś zachowali się w odważny sposób?
- Śmierć – umieranie i odchodzenie jest częścią życia. Każdego z nas czeka śmierć. Śmierć
jest naturalna i jak to powiedziała Astrid Lindgren podczas telewizyjnego wywiadu
(autorka książki na podstawie, której nakręcono film „Bracia Lwie serce”) „Trzeba żyć tak,
żeby przyzwyczaić się do śmierci. Tak myślę, tra la la”. Autorka wiedziała, że śmierć i
umieranie nie jest łatwym tematem i starała się równocześnie mieć do niego dystans i
umieć sobie z niego zażartować, czemu dała wyraz w swoim „tra la la”. Niektórzy z nas
wierzą, że po śmierci mamy szansę na życie w niebie, gdzie spotkamy bliskie i ważne dla
nas osoby, być może inni wierzą w Nangijali lub Nangilimę. Dużą wartością dla widzów,
uczestników rozmowy może być poprowadzenie dyskusji z dziećmi w odpowiednio
kameralnych i bezpiecznych warunkach o tym, czy ktoś z ich bliskich odszedł z tego
świata, jak to jest bez nich, co myślą o tym, gdzie oni teraz są. Jeśli warunki są sprzyjające
- może dobrym pretekstem do rozmowy będzie poproszenie dzieci, aby narysowały to,
jak sobie wyobrażają życie po śmierci.
Polecana literatura:
- Bajki terapeutyczne Maria Molicka – „Lustro” (o utracie bliskiej osoby)
- "Król Maciuś Pierwszy" Janusza Korczak