agata agatowska - janinebeangallery

AGATA AGATOWSKA
AGATA AGATOWSKA
KODY (I) IKONY
Ż yjemy w świecie, w którym – jak może nigdy przedtem – rządzi
prymat obrazu i obrazowania. Ten wzajemnie ze sobą sprzęgnięty
mechanizm interpretowania i kreowania rzeczywistości pozyskał
jeszcze większą moc i pokusę w chwili, kiedy obrazem zawładnęły
media elektroniczne, a wirtualność stała się alternatywą
niejednokrotnie bardziej kuszącą i atrakcyjną od otaczającego
życia i sfery ludzkiego (współ)egzystowania. Intrygujące,
że „żywy” i ruchomy obraz – m.in. dzięki uzyskaniu efektu
trójwymiarowości – mimo że posiadł pewne atrybuty starych
mediów, często jest konfrontowany bądź nawet redefiniowany
przez tradycyjne procedury obrazowania. Tego typu praktyki
najbardziej są obecne w świecie sztuki, gdyż artyści są chyba
szczególnie uwrażliwieni i zainteresowani badaniem oraz
śledzeniem przestrzeni widzialności i jej wpływu na nasze
postrzeganie rzeczywistości.
Na tym obszarze artystycznej aktywności twórczość Agaty
Agatowskiej – właściwie nieomal od samego początku jej
działalności wystawienniczej – koresponduje z podobnymi
poszukiwaniami i równoczesnym dekonstruowaniem w obrębie
funkcjonujących strategii medialnych oraz estetycznych.
Artystka ta – jakkolwiek wyraża się za pośrednictwem
różnych mediów – realizuje wszystkie podstawowe postulaty
trójwymiarowego obrazu oraz obiektu.
Z formalnego i strukturalnego punktu widzenia Agatowska
najczęściej koncentruje się na klasycznej formie rzeźbiarskiej,
jednak jej prace wchodzą w dyskurs z miejscem i jego
kontekstem. W rezultacie istotne są dla artystki zarówno
aspekty przestrzenności (miejsca), uprzestrzennienia (medium)
jak i generowania przestrzeni (dzieła), co sprawia, że mamy
w jej przypadku do czynienia z tak zwaną „sztuką” instalacji
a nie tradycyjną rzeźbą. Niezależnie od tego interesuje ją
również sceniczny wymiar prezentacji, gdyż wygenerowane
w galerii sytuacje i przedstawienia posiadają także niezależny
(para)teatralny format. Ten estetyczny i semiotyczny kontekst
dzieła był już widoczny w jej pierwszych pracach (z cyklu
Miss) pokazywanych w 2001 r. m.in. na drugiej edycji wystawy
„Kobieta o kobiecie” w galerii bielskiej BWA.
Agata Agatowska posłużyła się tutaj projekcją wideo,
zawierającą pełen zakłóceń obraz telewizyjny, oraz rzeźbą
stanowiącą jego „rzeczywisty” odpowiednik. W tym konkretnym
przypadku artystka – na przykładzie transmitowanych przez
telewizję wyborów Miss Świata – zajęła się metodami kreowania
i zakłamywania wizerunku kobiety, która to – poddana rozlicznym
zabiegom medialnym – staje się na naszych oczach bardziej
artefaktem niźli żywym człowiekiem. Showmanów zdaje się
głównie interesować ekonomia produkcji oraz konsumpcja
mitów zbiorowych, stąd uczestniczące w konkursie dziewczęta
pozyskują jakby nieziemską aurę, stając się produktem
rozrywki, która ma służyć i reprezentować poszczególne grupy
interesów. W tym świetle cenzus codziennej rzeczywistości wraz
z odbiorcami uwięzionymi wokół „zimnych mediów” nabiera
wartości biernej, podejrzanej, indolentnej. Medialni rewelatorzy
zdają się nam sugerować, że istotna i piękna jest jedynie
powierzchniowość i powierzchowność. Ekstaza komunikacyjna
– chociaż wykorzystuje dziś nagminnie efekty 3D – w gruncie
rzeczy jest płaska, niedoskonała i obsceniczna.
Wszystkie właściwie realizacje Agaty Agatowskiej artykułują jej
zainteresowania problematyką obecności archetypów i mitów
zbiorowych w kontekście ich powszechności i utraty przezroczystości. Ikony kultury masowej (począwszy od postaci bajecznych, a skończywszy na poprozrywce) ujawniają się w jej
pracach jako naznaczone przez doraźny kontekst, zmultiplikowane jak puszki Campbella i zanurzone w sferze teleobecności.
4
Jednak sama artystka nie odżegnuje się ani od ich wyglądu, ani
od ich powtarzalności. Dokonuje delikatnych estetycznych cięć
i językowych przesunięć, po czym – jak niegdyś Hans Bellmer
– czyni z przedmiotów (na pozór) gotowych nową (niekiedy halucynogenną) opowieść. Narracje – jak w Piesku chłepczącym
kałużę... – wiążą dyktat podświadomości z animalistycznymi
przedstawieniami. Rozdwojenie i drugie ukryte dno anegdoty (np.
w Sforze) przenosi nas ze świata czytanych w dzieciństwie baśni
w obszar reality show, gdzie spotykają się ze sobą transmisje ze
startu promu Atlantis w Houston i z koncertu Davida Bowie.
Ujawniająca się w tych pracach wielogłosowość i wielość zastosowanych masek wiąże się zapewne z faktem, że Agata Agatowska
przez wiele lat współpracowała z Velvets Black & Light Theater
w Wiesbaden.
Tematyczna inspiracja surrealizmem jest u Agatowskiej wyczyszczona z jego barokowości i ekscentryzmu, z kolei pop-artowski fetyszyzm
przedmiotowości jest pozbawiony nagminnej obecnie w sztuce
banalizacji. Artystka – dość nieoczekiwanie i dziś raczej niespotykanie – wykorzystuje w swoich pracach prostotę i ascetyzm
rzeźby konstruktywistycznej. Paradoksalnie jednak – możemy
w nich dopatrzyć się śladów najbardziej elementarnych emocji.
Tak jak u Tatlina niegdyś dostrzegano „maszynowy romantyzm”,
u Agatowskiej także jest coś z tej dykcji. Idee biorą się z uczuć
i emocjonalności, i mimo że są poddane dyktatowi formy,
ujawnia się ich egzystencjalny wymiar. Dlatego też często cielesność (czy to ludzka, czy to zwierzęca) wchodzi u artystki w dyskurs
z techniką bądź technologią (jak ma to miejsce w Przeprowadzce
na Marsa lub wspomnianych wcześniej rzeźbach z cyklu Miss).
Można to interpretować jako wyraz atawizmu i jednocześnie
poszukiwania wspólnego kodu genealogicznego. Z drugiej strony badania prowadzone przez współczesnych inżynierów genetycznych potwierdzają, że wszystkie żywe istoty mogą dla siebie
stanowić coś więcej niż metonimiczny zamiennik.
Prace autorki Transformacji rzeczywistości są szukaniem związków i analogii pomiędzy tym, co żywe i nieożywione, między
rzeczami i obrazami. Są wychodzeniem naprzeciw prawdzie
i najbardziej elementarnych uczuć, które kryją się w zawikłanych relacjach przypisanej nam ikonografii i przygodnych
mediów. Agata Agatowska na naszych oczach tworzy coś
w rodzaju onirycznego teatru. W nim – jak w Carrollowskim
lustrze – spotykają się światy, role i postacie. Na ich styku
wyłaniają się figury i ich cienie, które są lustrzanym odbiciem
rzeczywistości i powidokiem tożsamości. Bez tego teatru życie
byłoby uboższe o niejedną piękną bajkę.
Roman Lewandowski
CODES (UND) IKONEN
wir leben in einer Welt, die – wie vielleicht niemals vorher – vorrangig
von Bildern und von Verbildlichungen beherrscht wird. Dieser miteinander gekoppelte Mechanismus der Interpretierung und Kreierung
der Realität ist in jenem Augenblick noch stärker und verführerischer
geworden, als das Bild durch elektronische Medien vereinnahmt
wurde und als die Virtualität zu einer häufig verlockenderen und
attraktiveren Alternative zum Lebensumfeld und zum Bereich
der menschlichen (Mit-) Existenz wurde. Faszinierend ist die
Tatsache, dass das „lebende“ und bewegliche Bild – u.a. durch
die Dreidimensionalität – trotz der Attribute alter Medien, die
es besitzt – häufig mit traditionellen Verbildlichungsverfahren
konfrontiert oder sogar rückdefiniert wird. Derartige Praktiken
werden vor allem in der Kunstwelt betrieben, da die Künstler auf
die Erforschung und auf das Studium der Visualität außerordentlich
sensibilisiert und an der Prüfung ihrer Einwirkung auf unsere Wahrnehmung der Realität interessiert sind.
In diesem Bereich der künstlerischen Betätigung korrespondiert
das Werk von Agata Agatowska – eigentlich von Anbeginn ihrer
ausstellerischen Aktivitäten an – mit ähnlichen Suchaktionen
und gleichzeitiger Dekonstruktion im Rahmen funktionierender
medialer und ästhetischer Strategien.
Die Künstlerin realisiert – obzwar sie sich mittels unterschiedlicher
Medien auszudrücken vermag – alle grundlegenden Forderungen
des dreidimensionalen Bildes und Objekts. Aus formeller und
struktureller Sicht konzentriert sich Agatowska meistens auf die
klassische bildhauerische Form, trotzdem gehen ihre Arbeiten
einen Disput mit dem Ort und dem Kontext ein. Im Endeffekt misst
die Künstlerin sowohl den Aspekten des Raumes (des Ortes),
der Verräumlichung (Medium) und der Generierung des Raumes
(des Werkes) Bedeutung bei, wodurch wir es bei ihr mit der
sogenannten „Kunst“ der Installation und nicht mit traditioneller
Skulptur zu tun haben. Unabhängig davon interessiert sie sich
auch für die szenische Dimension der Präsentation, da die
in einer Galerie generierten Situationen und Darstellungen
auch eine autarke (para)theatralische Form innehaben. Dieser
ästhetische und semiotische Kontext ihrer Werke war bereits in ihren
ersten Arbeiten (aus der Reihe: Miss) zu sehen, die 2001 in der
zweiten Ausstellung „Frau über Frau“ in der Galeria Bielska BWA in
Bielsko präsentiert wurden. Agata Agatowska bediente sich dort
der Videoprojektion eines gestörten Fernsehbildes und einer
Skulptur, die das „realistische“ Pendant dieses Fernsehbildes
darstellte.
In diesem konkreten Fall befasste sich die Künstlerin – am Exempel
der im Fernsehen gezeigten Miss World-Wahlen – mit den Methoden
der Kreierung und Verleumdung des Bildes der Frau, die durch
diverse Eingriffe der Medien – vor unseren Augen mehr zu
einem Artefakt wird, als dass sie ein lebender Mensch ist.
Die Showproduzenten scheinen sich hauptsächlich für die
wirtschaftliche Seite der Produktion und für den Konsum von
kollektiven Mythen zu interessieren, daher bekommen die am
Wettbewerb teilnehmenden Frauen eine überirdische Aura
und werden zum Produkt der Unterhaltung, die den einzelnen
Interessengruppen dienen und diese zu repräsentieren hat.
In diesem Sinne wird der Stellenwert der täglichen Realität
samt den um die „kalten Medien“ gebannten Empfängern
passiv, verdächtig und indolent. Die auf Sensationen
orientierten Medienmacher scheinen uns zu suggerieren,
dass nur das Äußere und Äußerliche wichtig und schön sind.
Die Kommunikationsekstase ist im Grunde oberflächlich,
unvollkommen und obszön – obwohl sie unentwegt 3D-Effekte
verwendet.
Eigentlich drücken alle Realisationen von Agata Agatowska
ihr Interesse für die Problematik der Existenz von kollektiven
Archetypen und Mythen im Kontext ihrer Allgegenwart und
Transparenzverlusts aus. Die Ikonen der Massenkultur (angefangen
mit Märchenfiguren bis zur Pop-Unterhaltung hin) werden in ihren
Arbeiten durch den augenblicklichen Kontext ‚gebrandmarkt’ und
multipliziert, wie etwa die Campbell-Dosen, eingetaucht im Bereich
der Telegegenwart. Die Künstlerin selbst verleugnet jedoch
weder ihr Aussehen noch ihre Wiederholbarkeit. Sie vollzieht
sanfte, ästhetische Schnitte und sprachliche Verschiebungen,
wonach sie – wie einst Hans Bellmer – den (scheinbar) fertigen
Gegenständen eine neue (zuweilen halluzinogene) Geschichte
entlockt. Die Narrationen verknüpfen – wie im „Eiscreme“ (Piesek
chłepczący kałużę...) – das Diktat des Unterbewusstseins mit
animalistischen Darstellungen. Die Dualität und der zweite,
verborgene Boden der Anekdote (z.B. in Rudel / Sfora) überträgt
uns aus der Welt in der Kindheit gelesener Märchen in den
Bereich einer Reality-Show, wo die Berichte über den Start
der Atlantis in Houston und über das Konzert von David Bowie
aufeinanderstoßen.
Die in diesen Arbeiten sichtbare Mehrstimmigkeit und die Vielfalt
der verwendeten Masken ist vermutlich damit verbunden, dass
Agata Agatowska mehrere Jahre lang mit dem Velvets Black & Light
Theater in Wiesbaden zusammenarbeitete.
Die thematische Inspiration durch den Surrealismus ist bei
Agatowska vom Barocken und Exzentrischen befreit und der
poparteigene Gegenstandsfetischismus entbehrt hingegen
der Banalisierung, die in der heutigen Kunst allgegenwärtig
ist. Die Künstlerin wendet in ihren Arbeiten – recht unerwartet
und heute eher unüblich – die Schlichtheit und die Askese
der konstruktivistischen Skulptur an. Paradoxerweise kann
man jedoch darin Spuren elementarster Emotionen sehen.
Bei Agatowska existiert etwas ähnliches, wie in der einst
bei Tatlin wahrgenommenen „maschinellen Romantik“. Die
Ideen entstammen den Emotionen und der Emotionalität und
obwohl sie der Form unterordnet sind, ist ihre existenzielle
Dimension sichtbar. Daher gleitet die (sowohl menschliche
als auch tierische) Körperlichkeit bei der Künstlerin in einen
Disput mit der Technik oder Technologie (wie es zum Beispiel
beim Umzug zum Mars / Przeprowadzka na Marsa und bei den
bereits erwähnten Skulpturen aus der Reihe Miss war). Man
kann es sowohl als einen Ausdruck des Atavismus als auch als
eine Suche nach gemeinsamen genealogischen Merkmalen
interpretieren. Andererseits belegen die von den heutigen
Genetikern durchgeführten Forschungen, dass alle Lebewesen
füreinander mehr als einen metonymischen Ersatz darstellen
können.
Die Arbeiten der Autorin der Transformationen der Realität
(Transformacje rzeczywistości) sind eine Suche nach
Zusammenhängen und Analogien zwischen dem Belebten und
Unbelebten, zwischen Gegenständen und Bildern. Sie sind eine
Suche nach Wahrheit und nach den elementarsten Gefühlen,
die hinter den komplizierten Relationen der uns zugeteilten
Ikonographie und zufälligen Medien verborgen sind.
Agata Agatowska schöpft vor unseren Augen etwas in der
Art eines onirischen Theaters, in dem – wie im Carrollschen
Spiegel – Welten, Rollen und Figuren einander begegnen. Die
Figuren und deren Schatten sind ein Spiegelbild der Realität
und ein Gegenstück der Identität. Ohne dieses Theater wäre
das Leben ärmer – nicht nur um ein einziges Märchen.
Roman Lewandowski
Übersetzt von Małgorzata Behlert
5
CODES (AND) ICONS
we live in a world in which the priority of image and imaging
governs like probably it happened never before. This mutually
linked mechanism of interpreting and creating reality attained
some greater power and temptation when image became
governed by electronic media, and when almost everything
what’s virtual became for some an often more tempting and
attractive solution than real surrounding life and the sphere of
human (co-)existence. It’s intriguing that the ‘live’ and moving
image – in spite it got some attributes of the old media, among
other things thanks to the three-dimensional effect – is confronted
or even redefined by traditional procedures of imaging. Practices
of that king are most often present in the art world, since artists
are probably particularly sensitive and interested in investigating
and tracing the space of visibility, and its influence on our
perception of reality.
Within this area of artistic activity, Agata Agatowska’s creation
– in fact almost from the very beginning of her artistic career –
corresponds with similar investigations and simultaneous
deconstructing within the framework of the functioning media
and aesthetic strategies. The artist, even though she expresses
herself using various media, realises all the basic postulates
of three-dimensional image and object. From the formal and
structural point of view Agatowska concentrates most often on
classical sculptural forms, however her works enter the discourse
with the place and its context. In effect, both the aspects of
spatiality (place), spatialisation (medium) and generating space
(work) are important for the artist. This makes that in her case
we are dealing with the so-called installation ‘art’, and not with
traditional sculpture. Irrespective of that she is also interested
in the stage dimension of the show; situations and scenes
generated by her have also an independent (para)theatrical
format. This aesthetical and semiotic context of the work could
be seen as early as in her early works (from the cycle Miss)
shown in 2001 during the second edition of the exhibition Woman
about Woman at the BWA Gallery in Bielsko-Biała. In that case Agata
Agatowska used video projection which included a disturbed
televised show and a sculpture which was its ‘real’ equivalent.
In that particular case the artist took up the issues and methods
of creating and distorting the image of the woman. Using the
example of the televised Miss of the World contest she shows us
that the woman, submitted to various media operations in front
of our very eyes, becomes an artefact rather than a living human
being. Showmen seem to be interested mostly in the economy
of production and the consumption of collective myths. Hence
the girls participating in the contest are getting a heavenly aura
and becoming a product of an entertainment which is to serve
and represent the separate groups of interest. In such a light the
everyday reality, together with the recipients imprisoned around
the ‘cold media’ becomes passive, suspicious and indolent.
Media revelators seem to suggest us that the appearance and
the superficial look are the only important and beautiful things.
In fact, the communication ecstasy – even though it repeatedly
uses three-dimensional effects – remains flat, imperfect and
obscene.
As a matter of fact, each realisation of Agata Agatowska is
articulating her interest in the issues of the presence of archetypes
and collective myths in the context of their commonness and the
loss of transparency. The icons of mass culture (from fairy tale
figures up to the pop-entertainment) appear in her works as if
marked by the immediate context, multiplied like Campbell cans
and immersed in the sphere of tele-presence. The artist, however,
doesn’t dissociate herself neither from their look nor repeatability.
She makes delicate aesthetical cuts and linguistic transfers, and
6
then – just like Hans Bellmer did at one time – conceives a new
(and sometimes hallucinogenic) story from (apparently) ready
objects. Narrations – like for example in the Ice-cream – are
linking the dictate of the subconscious with animalistic figurations.
The split and concealed bottom of the anecdote (for example in her
Pack) transfers us from the world of childhood fairy tales into the
area of reality-show, where the transmissions meet, including the
Atlantis launching in Houston, and a David Bowie’s concert. The
polyphony and the multitude of masks shown in these works
are probably connected with the fact that Agata Agatowska has
collaborated with the Velvets -Black & Light Theater in Wiesbaden
for many years.
Agatowska’s thematic inspiration by surrealism is deprived
of its baroque and eccentric character. In turn, the pop-art
fetishism of objectiveness is deprived of trivialisation which
is so often present in today’s art. Quite unexpectedly – what’s
rather rare today – in her works the artist uses the simplicity
and asceticism of the constructivist sculpture. Paradoxically,
however, we can see the traces of the most elementary emotions
in them. Just like in Tatlin certain ‘machine romanticism’ was
once seen, in Agatowska we have something of such diction.
The ideas come from feelings and emotions, and their existential
dimension appears in spite of the dictate of the form. Therefore
in her art human or animal corporeality enters the discourse
with technology (like in her Removal to Mars or in the abovementioned sculptures from the cycle Miss). It can be interpreted
as the expression of atavism and simultaneously as a search for a
common genealogical code. On the other hand, the investigations
carried out by contemporary genetic engineers confirm that all
the living beings can be something more for themselves than
only a metonymic substitute.
Works of the author of the Transformation of Reality are a search
for the bonds and analogies between animate and inanimate
objects, between things and images. They go out to meet the
truth and the most elementary feelings which are contained in
the complicated relations of the iconography ascribed to us and
the casual media. Before our very eyes Agata Agatowska creates
a kind of oniric theatre. Like in Carroll’s mirror, worlds, roles and
figures meet in this theatre. On the edge of the meeting area the
figures and their shadows appear as a mirror image of reality and
the afterimage of identity. Without such a theatre our life would
be deprived of many a beautiful fairy tale.
Roman Lewandowski
translated by Maciej Głogoczowski
Z Rekomendacji dla Pani Agaty Agatowskiej do Programu Stypendialnego Ministra
Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej „Młoda Polska”
(…) (Agata Agatowska) jest utalentowaną, młodą rzeźbiarką, której niezależne, figuratywne,
naznaczone mroczną izolacją rzeźby były już wielokrotnie nagradzane.
Jej prace posiadają wewnętrzną spójność, tworzą poruszający język form poprzez wewnętrzne
zagęszczenie treści i formalną redukcję.
Agata Agatowska poszukuje związków i zależności między rzeźbą i pantomimą, także w układzie
przestrzeni.
Z dużym zainteresowaniem obserwuję jej artystyczny rozwój i jestem przekonany, że dzięki jej
niezwykle interesującej twórczości artystycznej oraz aktywnemu zainteresowaniu współczesnym
widzeniem człowieka i świata dysponuje pełnymi kwalifikacjami do Stypendium Ministerstwa
Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej. (…)
Prof. Anthony Cragg
Rektor Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie
Aus Empfehlungsschreiben für Frau Agata Agatowska für das Stipendiumsprogramm des
Ministers der Kultur und des nationalen Erbes der Republik Polen „Das Junge Polen“
(…) (Agata Agatowska) ist eine talentierte junge Bildhauerin, deren eigenständige, figurative, von
düsterer Isolation geprägte Skulpturen bereits mehrfach ausgezeichnet wurden.
Ihre Arbeiten besitzen eine innere Verschlossenheit, sie zeugen von einer inhaltlichen
Verdichtung und formalen Reduktion einer bewegten Formensprache.
Agata Agatowska sucht die Beziehungen und Vernetzungen zwischen Bildhauerei und Pantomime
auch in der jeweiligen Anordnung im Raum.
Ich beobachte ihre künstlerische Entwicklung mit großem Interesse und bin der Überzeugung,
dass sie durch ihr spannungsreiches künstlerisches Schaffen und ein lebendiges Befragen
zeitgenössischer Wahrnehmung von Mensch und Welt über sämtliche Qualifikationen für ein
Stipendium des Ministeriums der Kultur und des nationalen Erbes der Republik Polen verfügt. (…)
Prof. Anthony Cragg
Rektor der Kunstakademie Düsseldorf
From the recommendation for Ms. Agata Agatowska for the Scholarship Programme of the
Minister of Culture and National Heritage of the Republic of Poland “The Young Poland”
(…) (Agata Agatowska) is a talented young sculptor whose independent, figurative sculptures
marked by a dark isolation have been awarded prizes many times.
Her works contain an inner cohesion and create a moving language of forms by a concentration
of content and a formal reduction.
Agatowska reveals the relationship and dependence between sculpture and pantomime included
in spatial relationships.
It is with great interest that I observe her artistic development and I am convinced that thanks to her
unusually interesting artistic creativity and active interest in the contemporary view of man and the
world she is fully qualified to receive the Scholarship of the Ministry of Culture and National Heritage
of the Republic of Poland. (…)
Prof. Anthony Cragg
Rector of the Academy of Fine Arts Düsseldorf
7
RZEŹBA | SKULPTUR | SCULPTURE
ZAJĄC, 2007, gips, 100 x 41 cm | HASE, 2007, Hartgips, 100 x 41 cm | HARE, 2007, plaster, 100 x 41 cm
10
KOT, 2007, beton, 103 x 45 cm | KATZE, 2007, Beton, 103 x 45 cm | CAT, 2007, beton, 103 x 45 cm
12
KOT, 2009, mastic, 103 x 45 cm | KATZE, 2009, Mastic, 103 x 45 cm | CAT, 2009, mastic, 103 x 45 cm
14
MIŚ USZATEK, 2007, beton barwiony, 95 x 47 cm | BÄRCHEN, 2007, Beton, 95 x 47 cm | TEDDY BEAR, 2007, beton, 95 x 47 cm
16
MIŚ USZATEK, DAVID BOWIE FANKA
2008 Nagroda Darmstädter Sezession, Darmstadt, Niemcy
2008 Grand Prix Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 5, Słupsk
BÄRCHEN, DAVID BOWIE
2008 Förderpreis der Darmstädter Sezession, Darmstadt
2008 Grand Prix Biennale für Junge Kunst Rybie Oko 5, Słupsk, Polen
TEDDY BEAR, DAVID BOWIE
2008 Darmstädter Sezession Award, Darmstadt, Germany
2008 Grand Prix Young Art Biennial Rybie Oko 5, Słupsk, Poland
MIŚ USZATEK, DAVID BOWIE FANKA
W kolekcji państwa Jutty i Gisberta Rühl,
Przewodniczącego Zarządu Klöckner & Co, Duisburg, Niemcy
BÄRCHEN, DAVID BOWIE
Sammlung Gisbert und Jutta Rühl,
Vorstandsvorsitzender Klöckner & Co, Duisburg
TEDDY BEAR, DAVID BOWIE
Collection of Gisbert and Jutta Rühl,
Chairman of the Management Board Klöckner & Co, Duisburg, Germany
MIŚ USZATEK, 2008, mastic, 95 x 47 cm | BÄRCHEN, 2008, Mastic, 95 x 47 cm | TEDDY BEAR, 2008, mastic, 95 x 47 cm
DAVID BOWIE FANKA, 2008, mastic, 98 x 45 cm | DAVID BOWIE, 2008, Mastic, 98 x 45 cm | DAVID BOWIE, 2008, mastic, 98 x 45 cm
18
PIESEK CHŁEPCZĄCY KAŁUŻĘ, KTÓRĄ STAJE SIĘ DZIEWCZYNKA TOPNIEJĄCA PRAGNIENIEM ZJEDZENIA LODA, 2008, mastic, 97 x 65 cm
EISCREAM, 2008, Mastic, 97 x 65 cm | EISCREAM, 2008, mastic, 97 x 65 cm
20
SFORA, 2008, mastic, 30 x 106 cm, 30 x 86 cm, 30 x 83 cm
RUDEL, 2008, Mastic, 30 x 106 cm, 30 x 86 cm, 30 x 83 cm | BRACE, 2008, mastic, 30 x 106 cm, 30 x 86 cm, 30 x 83 cm
22
PRZEPROWADZKA NA MARSA, 2008, mastic, 190 x 44 cm
UMZUG ZUM MARS, 2008, Mastic, 190 x 44 cm | REMOVAL TO MARS, 2008, mastic, 190 x 44 cm
24
DZIEWCZYNKA (TRZY KUCYKI), 2009, mastic, 122 x 68 cm | MÄDCHEN, 2009, Mastic, 122 x 68 cm | GIRL, 2009, mastic, 122 x 68 cm
26
PRZEPROWADZKA NA MARSA II, 2009, mastic, 185 x 55 cm
UMZUG ZUM MARS II, 2009, Mastic, 185 x 55 cm | REMOVAL TO MARS II, 2009, mastic, 185 x 55 cm
28
LIKE A FLOWER, 2009, mastic, 68 x 46 cm | LIKE A FLOWER, 2009, Mastic, 68 x 46 cm | LIKE A FLOWER, 2009, mastic, 68 x 46 cm
30
AGATA AGATOWSKA
Urodzona w 1976 w Oświęcimiu
STYPENDIA I NAGRODY
1996 – 2001 Studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu
2009
Stypendium miasta Oświęcim
od 2004
Studia na Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, Niemcy:
scenografia w klasie prof. Karla Kneidla
rzeźba w klasie prof. Thomasa Grünfelda
2008
Nagroda Darmstädter Sezession, Darmstadt, Niemcy
Grand Prix Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 5, Słupsk
Stypendium miasta Oświęcim
2002 – 2006 Współpraca z Velvets Black & Light Theater, Wiesbaden,
Niemcy (rola Paminy - „Czarodziejski Flet” Wolfganga
Amadeusza Mozarta, Antonia - „Opowieści Hoffmanna”
Jacques’a Offenbacha, Roża i Pijak - „Mały Książę”
Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, Wróżka - „Pinokio”
Carlo Collodiego i.in.)
2007
Hedwig und Robert Samuel-Stiftung, Düsseldorf, Niemcy
2006
Friedrich H.J. Schneider-Stiftung, Düsseldorf, Niemcy
2004
2004, 2002, 2001
Warsztaty pantomimy z Marcelem Marceau, Teatr na Woli,
Warszawa
WYSTAWY (WYBÓR)
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała, katalog
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk, katalog
KyotoBar, Kolonia, Niemcy
BWA Zielona Góra, Zielona Góra, katalog
Międzynarodowe Triennale Rzeźby, Poznań, katalog
kommen sie nach hause 9, Kalkuta, Indie
Nowy Dwudźwięk, MDSM, OCK, Oświęcim, katalog
kommen sie nach hause 9, Kolonia, Niemcy
BBK Kunstforum, Düsseldorf, Niemcy
kommen sie nach hause 9, Berlin, Niemcy
Darmstädter Sezession, Darmstadt, Niemcy, katalog
Rybie Oko 5, Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa
Pamiętniki pokolenia tamagotchi, Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa
Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 5, Galeria Kameralna, Słupsk, katalog
kommen sie nach hause 9, Kolonia, Niemcy
Rathaus Galerie, Wuppertal, Niemcy
PSD Bank, Düsseldorf, Niemcy
Junior Gallery, Cincinnati, USA
Peace Museum, Chicago, USA
Über den Kopf, Flottmann-Hallen, Herne, Niemcy, katalog
Serendipity, Flottmann-Hallen, Herne, Niemcy, katalog
Maritim, Boot-Messe, Düsseldorf, Niemcy
Beauty, Kolonia-Pullheim, Niemcy
Informations-Zentrum Europa, Kolonia, Niemcy
Kutkowski-Raum, Kolonia, Niemcy
Gastspiel, Künstlerzentrum Eupenerstrasse, Kolonia, Niemcy
BWA Wrocław - Galerie Sztuki Współczesnej, Wrocław
Między rzeźbą a telewizorem, kościół Św. Marcina, Wrocław
6 x M, Haus für Kunst und Geschichte, Kerpen, Niemcy, katalog
6 x M, Galeria Pro-Arte, Oświęcim, katalog
Kobieta o kobiecie, Galeria Kronika, Bytom, katalog
Kobieta o kobiecie, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała, katalog
Sympozjum „Abstrakcja i ezoteryka“, Beauty, Instytut Sztuki, Cieszyn
międzynarodowe warsztaty fotograficzne, MDSM, Oświęcim
Beauty, Galeria Pro-Arte, Oświęcim
plener odlewniczy, Praszka
OCK, Oświęcim
polsko-niemiecki plener rzeźbiarski, Nowa Morawa
Instytut Sztuki, Cieszyn
KONTAKT: [email protected]
32
Stypendium miasta Oświęcim
Geboren 1976 in Oświęcim, Polen
STIPENDIEN UND PREISE
1996 – 2001 Studium an der Kunstakademie in Wrocław, Polen
2009
Stipendium der Stadt Oświęcim
Seit 2004
2008
Förderpreis der Darmstädter Sezession, Darmstadt
Grand Prix Biennale für Junge Kunst Rybie Oko 5,
Słupsk, Polen
Stipendium der Stadt Oświęcim, Polen
2007
Hedwig und Robert Samuel-Stiftung, Düsseldorf
2006
Friedrich H.J. Schneider-Stiftung, Düsseldorf
Studium an der Kunstakademie Düsseldorf:
Bühnenbild bei Prof. Karl Kneidl
Bildhauerei bei Prof. Thomas Grünfeld
2002 – 2006 Zusammenarbeit mit Velvets Black & Light Theater, Wiesbaden
(als: Pamina - „Zauberflöte” von Wolfgang Amadeus Mozart,
Antonia -„Hoffmanns Erzählungen” von Jacques Offenbach,
Rose und Säufer - „Der kleine Prinz” von Antoine de Saint-Exupéry,
Fee -„Pinocchio” von Carlo Collodi u.a.)
2004
2004, 2002, 2001
Stipendium der Stadt Oświęcim, Polen
Pantomime-Workshop mit Marcel Marceau, Teatr na Woli,
Warszawa, Polen
AUSSTELLUNGEN (AUSWAHL)
2010 Bielska BWA Galerie, Bielsko-Biała, Polen, Katalog; Baltik Galerie für zeitgenössische Kunst, Słupsk, Polen, Katalog; 2009 KyotoBar, Köln; BWA
Zielona Góra Galerie, Zielona Góra, Polen, Katalog; Internationale Skulptur-Triennale, Poznań, Polen, Katalog; kommen sie nach hause 9, Kalkutta, Indien;
Neuer Zweiklang, IJBS, OCK Oświęcim, Polen, Katalog; kommen sie nach hause 9, Köln; BBK Kunstforum, Düsseldorf; kommen sie nach hause 9, Berlin;
2008 Darmstädter Sezession, Darmstadt, Katalog; Rybie Oko 5, Klima Bocheńska Galerie, Warschau, Polen; Tagebücher der Tamagotchi-Generation,
Klima Bocheńska Galerie, Warschau, Polen; Biennale für Junge Kunst Rybie Oko 5, Kameralna Galerie, Słupsk, Polen, Katalog; kommen sie
nach hause 9, Köln; Rathaus Galerie, Wuppertal; 2007 PSD Bank, Düsseldorf; 2006 Junior Gallery, Cincinnati, USA; Peace Museum, Chicago, USA;
Über den Kopf, Flottmann-Hallen, Herne, Katalog; Serendipity, Flottmann-Hallen, Herne, Katalog; Maritim, Boot-Messe, Düsseldorf; 2005 Beauty, Köln-Pullheim;
2003 Informations-Zentrum Europa, Köln; Kutkowski-Raum, Köln; 2002 Gastspiel, Künstlerzentrum Eupenerstrasse, Köln; 2001 BWA Wrocław - Galerien
für zeitgenössische Kunst, Wrocław, Polen; Zwischen der Skulptur und dem Fernseher, St. Martins-Kirche, Wrocław, Polen; 6 x M, Haus für Kunst und
Geschichte, Kerpen, Katalog; 6 x M, Pro-Arte Galerie, Oświęcim, Polen, Katalog; Frau über Frau, Kronika Galerie, Bytom, Polen, Katalog; Frau über Frau,
Bielska BWA Galerie, Bielsko-Biała, Polen, Katalog; 2000 Beauty, Symposium: „Abstraktion und Esotherik”, Kunstinstitut, Cieszyn, Polen; Internationale
Fotografie-Workshop, IJBS, Oświęcim, Polen; Beauty, Pro-Arte Galerie, Oświęcim, Polen; Gieß-Workshop, Praszka, Polen; 1999 OCK, Oświęcim, Polen;
1998 Polnisch-Deutscher Bildhauer-Workshop, Nowa Morawa, Polen; 1997 Kunstinstitut, Cieszyn, Polen
Born 1976 in Oświęcim, Poland
SCHOLARSHIPS AND AWARDS
1996 – 2001 Studies at the Academy of Fine Arts in Wrocław, Poland
2009
City of Oświęcim Grant, Poland
since 2004
Studies at the Academy of Fine Arts Düsseldorf, Germany:
Stage design by Prof. Karl Kneidl
Sculpture by Prof. Thomas Grünfeld
2008
Darmstädter Sezession Award, Darmstadt, Germany
Grand Prix Young Art Biennial Rybie Oko 5, Słupsk, Poland
City of Oświęcim grant, Poland
2002 – 2006 Cooperation with Velvets Black & Light Theater, Wiesbaden,
Germany (as: Pamina - „The Magic Flute“ by Wolfgang
Amadeus Mozart, Antonia - „The Tales of Hoffmann“
by Jacques Offenbach, Rose and Drunkard - „The Little
Prince“ by Antoine de Saint-Exupéry, Fay - „Pinocchio“
by Carlo Collodi and others)
2007
Hedwig und Robert Samuel-Stiftung, Düsseldorf, Germany
2006
Friedrich H.J. Schneider-Stiftung, Düsseldorf, Germany
2004
2004, 2002, 2001
City of Oświęcim Grant, Poland
Pantomime-Workshop with Marcel Marceau, Teatr na Woli,
Warszawa, Poland
EXHIBITIONS (SELECTION)
2010 Bielska Gallery BWA, Bielsko-Biała, Poland, catalogue; Baltic Gallery of Contemporary Art, Słupsk, Poland, catalogue; 2009 KyotoBar,
Cologne, Germany; BWA Zielona Góra Gallery, Zielona Góra, Poland, catalogue; International Sculpture Triennial, Poznań, Poland, catalogue;
kommen sie nach hause 9, Calcutta, India; New Double Note, MDSM, OCK Oświęcim, Poland, catalogue; kommen sie nach hause 9, Cologne,
Germany; BBK Kunstforum, Düsseldorf, Germany; kommen sie nach hause 9, Berlin, Germany; 2008 Darmstädter Sezession, Darmstadt, Germany,
catalogue; Rybie Oko 5, Klima Bocheńska Gallery, Warsaw, Poland; The Dairy of the Tamagotchi Generation, Klima Bocheńska Gallery, Warsaw,
Poland; Young Art Biennial Rybie Oko 5, Kameralna Gallery, Słupsk, Poland, catalogue; kommen sie nach hause 9, Cologne, Germany; Rathaus
Gallery, Wuppertal, Germany; 2007 PSD Bank, Düsseldorf, Germany; 2006 Junior Gallery, Cincinnati, USA; Peace Museum, Chicago, USA;
Über den Kopf, Flottmann-Hallen, Herne, Germany, catalogue; Serendipity, Flottmann-Hallen, Herne, Germany, catalogue; Maritime, Boot-Messe,
Düsseldorf, Germany; 2005 Beauty, Cologne-Pullheim, Germany; 2003 Informations-Zentrum Europa, Cologne, Germany; Kutkowski-Raum,
Cologne, Germany; 2002 Gastspiel, Künstlerzentrum Eupenerstrasse, Cologne, Germany; 2001 BWA Wrocław - Galleries of Contemporary Art,
Wrocław, Poland; Between a Sculpture and the Television, St. Martin’s Church, Wrocław, Poland; 6 x M, Haus für Kunst und Geschichte, Kerpen,
Germany, catalogue; 6 x M, Pro-Arte Gallery, Oświęcim, Poland, catalogue; Woman about Woman, Kronika Gallery, Bytom, Poland, catalogue; Woman
about Woman, Bielska Gallery BWA, Bielsko-Biała, Poland, catalogue; 2000 Beauty, Symposium „Abstraction and Esoteric“, Art Institute, Cieszyn,
Poland; international photography workshop, MDSM, Oświęcim, Poland; Beauty, Pro-Arte Gallery, Oświęcim, Poland; sculpture-workshop, Praszka,
Poland; 1999 OCK, Oświęcim, Poland; 1998 Polish-German sculptural-workshop, Nowa Morawa, Poland; 1997 Art Institute, Cieszyn, Poland
KONTAKT | CONTACT: [email protected]
33
Katalog | Katalog | Catalogue
Zdjęcia | Fotos | Photos: Jagna Wesołowska, Agata Agatowska
Korekta | Korrektur | Proof-reading: Roman Lewandowski
Projekt | Gestaltung | Design: Ola Kujawska
Teksty | Texte | Texts
Prof. Anthony Cragg
Roman Lewandowski
Tłumaczenie | Übersetzung | Translation
Małgorzata Behlert
Maciej Głogoczowski
Sylwia Górak
Lucyna Szlifińska
Podziękowanie | Dank an | Thanks to:
Eric Mayen
Wydawca | Herausgeber | Publisher
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej
ul. Partyzantów 31 a
76-200 Słupsk
tel/fax: +48 59 842 56 74
www.baltic-gallery.art.pl
[email protected]
Dyrektor | Direktor | Director: Edyta Wolska
Współwydawcy | Mitherausgeber | Co-publisher
Galeria Bielska BWA
ul. 3 Maja 11
43-300 Bielsko-Biała
tel.: +48 33 812 58 61
fax: +48 33 812 41 19
www.galeriabielska.pl
[email protected]
Dyrektor | Direktor | Director: Agata Smalcerz
BWA Zielona Góra
al. Niepodległości 19,
65-048 Zielona Góra
tel./fax: +48 68 325 37 26
www.bwazg.pl
[email protected]
Dyrektor | Direktor | Director: Wojciech Kozłowski
Druk | Druck | Print
Henryk Miler
Centrum Usług Drukarskich
Ruda Śląska
ISBN 978-83-61-773-04-7
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej
w Słupsku
34
ISBN 978-83-61-773-04-7