doc21 grudnia
download 
Reklamacja Transkrypt
21 grudnia
Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie 21 grudnia 2008 nr 293-295 (723-725) Boże Narodzenie G r udzi eń 2 008 Boże Narodzenie Boże Narodzenie to misterium radości. Z miłości do człowieka Syn Boży przyszedł na świat. Świętujemy Jego urodziny. Chcemy napatrzyć się na Jezusa i ponieść Jego światło w nasz zwyczajny dzień. Czy słyszysz śpiewy anielskie? Czy dostrzegasz Jego Gwiazdę? Nie zobaczysz jeśli jej nie będziesz wypatrywał, nie usłyszysz śpiewania anielskiego, jeśli go nie będziesz nasłuchiwał, nie odnajdziesz gwiazdy zbawienia jeśli jej nie będziesz szukał, nie dosłyszysz słów prawdy jeśli ich nie będziesz pragnął. Tylko tak można spotkać Boga ze złotem, kadzidłem, mirrą. Ze złotem miłości aż do zupełnego poświęcenia się, z kadzidłem zachwytu, z mirrą zamyślenia. Nieustannie się rodzę mówi Bóg i przychodzę w nagim ciele niemowlaka, z płaczem bezsilności, łaknący ramion drugiego człowieka, przychodzę bezbronny i otwieram umysły na prawdy światełko, serca na pokój niebiański dłonie na dary natury oczy na świata cudowność życie na innych wędrówkę Nieustannie się rodzę i szukam Zacheuszów, zabłąkanych owiec i czekam na kroki powrotu na splecione dłonie na łzy przebaczenia i chęć zapomnienia na miłość bez warunków. Nieustannie się rodzę i pragnę: oczu Miłości we Mnie wpatrzonych, ramion otwartych – bezpiecznej przystani uścisku dłoni- radości spotkania ciepłego serca – ochrony przed zimnem uśmiechu szczęścia – świadectwa istnienia. 2 Życzenia Drodzy Czytelnicy Dębnickiego Dzwonu Życzymy: Aby przy Żłóbku rozbudziła się tęsknota za świętością, wzajemną życzliwością i dobrocią, aby Światło Betlejemskiej Gwiazdy zwiastującej narodziny Zbawiciela przepełniało codzienność nadzieją, pokojem i otwierało serca na drugiego człowieka. Maryja Matka Jezusa niech wskazuje drogę do Nieba ucząc prostoty i pokory oraz mądrości w poszukiwaniu tego co się Bogu podoba. Niech w każdym z nas dokona się cud tej Świętej Nocy, w naszym sercu, w naszym domu niech narodzi się Bóg! Nowy Rok 2009 niech będzie okazją do świadczenia o miłości Boga, aby Jego Imię było wielbione na całej ziemi. Redakcja 3 Słowo Dla Życia Słowo Dla Życia (21.12.2008) Bóg posłał anioła Gabryjela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się Maryjo, znalazłaś łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża”. Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię, dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od niej anioł. Z Ewangelii według św. Łukasza 1,26-38 (28.12.2008) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości. Była Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy je przyjęli, dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi. Tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z rządzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami. I oglądaliśmy Jego chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno wola w słowach: „Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością gdyż był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali laskę po łasce. Podczas gdy prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o nim pouczył. Z ewangelii według św. Jana 1,1-18 Św. Łukasz wprowadza nas w ostatni okres przed przyjściem Chrystusa. Maryja i Józef rozmawiają z Bogiem. Pytają Boga w jaki sposób ma się dokonać cud poczęcia Mesjasza i jak oni wobec tego niezwykłego wydarzenia mają się zachować. Anioł kieruje do nich zdecydowane wezwanie „Nie lękajcie się”, bo to jest Boża sprawa. Pojawienie się „życia” w rodzinie jest czymś wyjątkowym, jest to wyzwanie, które może wzbudzać lęk, czy jesteśmy gotowi, aby zatroszczyć się o pojawiającego się nowego człowieka. Małżonkowie przyjmują życie jako dar od Boga i Jego błogosławieństwo, aby wypełnić swoją misję Matki i Ojca. „Płodność jest darem, celem małżeństwa, ponieważ miłość małżeńska ze swej natury zmierza do tego, aby być płodną. Dziecko nie przychodzi z zewnątrz jako dodane do wzajemnej miłości małżonków; wyłania się w centrum tego wzajemnego daru, którego jest owocem i wypełnieniem. Dlatego Kościół, który opowiada się za życiem”, naucza, że każdy akt małżeński powinien pozostać z otwarty na przekazywanie życia ludzkiego” (Katechizm Kościoła Katolickiego 2366) W tamtą Betlejemską noc rozpoczął się całkowicie nowy rozdział w dziejach Boga i człowieka. Narodziny Syna Bożego sprawiły, ze każdy człowiek znalazł się w nowej sytuacji. Wraz z Jezusem – Bogiem, który stał się Człowiekiem możemy d uchu zwracać się do Boga: „Abba, kochany Ojcze”. Dziecię które się narodziło wprowadza nas w cudowny świat dziecka Bożego, pełen czułości, troski, więzi jaka istnieje miedzy kochającym Ojcem, a dzieckiem. Przeżycie Bożego Narodzenia czyni z nas wyjątkową wspólnotę. Umacnia nasze więzi rodzinne. W życiu tej miłości tak bardzo nam brakuje. Ducho- wo przeżyte święta, powrót do naszego dzieciństwa, pomagają nam stawać się lepszymi. Jezus jako dorosły powiedział: „Jeśli nie odmienicie się i nie staniecie się jak dzieci nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18,3). Być dzieckiem to pozwolić: aby być zależnym od kogoś. Tymczasem mu chcemy za wszelka cenę osiągnąć niezależność, chcemy być samowystarczalni. Wielu naszych braci i sióstr, którzy przyjęli chrzest nie chce już ani Ojca ani Syna Zbawiciela, są przekonani, że sami potrafią osiągnąć „zbawienie”. Ulegają myśleniu syna marnotrawnego, o którym Jezus mówił w przypowieści, ciąg dalszy na następnej stronie = 4 5 który próbował znaleźć swoje szczęście w oderwaniu od Ojca. Oddalił się od centrum swojego życia – domu ojca i całej tradycji, którą wyniósł ze swoich lat młodzieńczych. W czasie Świąt Bożego Narodzenia wszyscy na chwilę możemy poczuć się dziećmi: w radości wyjątkowego wieczoru jakim jest Wigilia, przez radość z choinki, w przeniesieniu się do wspo- Słowo Dla Życia mnień z dzieciństwa. Te Święta przypominają nam o naszym ukochanym Ojcu, który dniem i nocą czuwa nad nami. „Niebo jest dla tych, którzy są tak prości jak dzieci, tak pełni zawierzenia jak one, tak pełni dobroci i czyści. Tylko tacy w Bogu mogą odnaleźć w Bogu swojego Ojca i stać się za sprawą Jezusa również dziećmi Bożymi (Jan Paweł II, List do dzieci 13.12.1994 r.). (06.01.2009) Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby go przedstawić Panu. Tak, bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic, albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem, więc Ducha przyszedł do świątyni, a gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczajów Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „ Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze swojemu w pokoju, według Twojego Słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela”. A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą, a twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim. 6 Wpatrujemy się dziś w Świętą Rodzinę i być może z lekkim zażenowaniem myślimy o naszych rodzinach. Zadajemy sobie pytanie czy istnieją idealne rodziny, idealni rodzice, idealne dzieci? Czy są takie rodziny, które wiodą życie radosne, niezmącone troskami i konfliktami? Zapominamy, że „święta” to nie znaczy koniecznie „idealna”. Jakie znaczenie dla dzisiejszych rodzin ma Rodzina Święta, dla dzisiejszych ojców, matek, dzieci? W rodzinie Józefa i Maryi w Nazarecie dziecko Jezus otoczone było troską i miłością. Wszyscy troje stanowili jedność, połączeni wzajemnym zaufaniem i szacunkiem – na dobre i na złe. To Dziecko i Jego Rodziców czekały trudne pytania, były też problemy i cierpienia. Przeżywali jak każda rodzina dole i niedole, ale nic – ani prześladowania, ani konieczność emigracji do obcego kraju, ani ubóstwo nie zburzyło daru miłości rodzinnej, bo całkowicie swoje losy powierzyli Bogu. Kościół wskazując na Świętą Rodzinę, chce umocnić każdą rodzinę, aby atmosfera z Nazaretu uczyniła nasze domy azylami pokoju, w których rodzi się i z których promieniuje radość życia. Rodziny dają dzieciom kapitał na przyszłość, przekazując dary miłości, wzajemnego zaufania, autentycznej troski i odpowiedzialności za innych. Niech nasze domy są pełne takiego światła, które daje nadzieję na przyszłość, a świętość to powszedni pokój i dobro. Z okazji zbliżających się imienin ks. Mieczysława Kaczmarzyka oraz Pana Organisty Mieczysława Tulei życzymy aby Dobry Bóg błogosławił Im, obdarzał zdrowiem i siłami prowadząc ich po ścieżkach życia Redakcja 7 WIGILIA BOŻEGO NARODZENIA „Jest taki dzień, tylko jeden raz do roku Dzień, zwykły dzień, który liczy się od zmroku Jest taki dzień gdy jesteśmy wszyscy razem Dzień, piękny dzień, dziś nam rok go składa w darze” - tak o wigilii mówią słowa piosenki. I dla nas jest to dzień wyjątkowy, wigilijna wieczerza gromadzi, uświęca i umacnia każdą rodzinę. Trzeba w niej uczestniczyć jak w rodzinnej liturgii jednoczącej wszystkich z sobą i Bogiem. Niech będzie najradośniejszą wieczerzą. Wieczerza wigilijna i Święta Bożego Narodzenia mają charakter wybitnie religijny. Jedynym prawdziwym powodem to przyjście na świat Syna Bożego jako człowieka. Przygotowanie się poprzez sakrament pojednania i Eucharystia wprowadzą do naszych serc żywego Jezusa Chrystusa oraz umożliwią przeżywanie w naszych rodzinach wieczerzy w duchu jedności wspólnoty i miłości. Głęboko zapadną w serca i przybliżą nam klimat nocy betlejemskiej, pozostawiając najpiękniejsze wspomnienia. Stół nakrywamy białym obrusem. Na centralnym miejscu w mieszkaniu umieszczamy żłóbek z Dzieciątkiem Jezus. Przyozdabiamy igliwiem. Pod obrusem umieszczamy siano. Na środku stołu umieszczamy zapaloną świecę – symbol Chrystusa, który jest Światłością świata i w imię którego gromadzi nas wspólna wieczerza, Opłatek – znak pojednania i pokoju oraz Księgę Ewangelii otwartą na fragmencie mówiącym o narodzeniu Chrystusa. Ważna jest modlitwa o błogosławieństwo dla rodziny, dla Ojczyzny oraz pamięć o tych, którzy odeszli, którzy są samotni, chorzy, bezdomni. 8 Na wieczerzę przygotowujemy potrawy bezmięsne i napoje bezalkoholowe. Jedno miejsce przy stole pozostaje wolne jako znak pamięci o bliskich zmarłych i o podróżnych, którzy niespodziewanie mogą zapukać do drzwi. Warto w tym dniu docenić znaczenie rozmowy z bliskimi, a telewizor, komputer wyłączyć. Śpiew kolęd to wyraz naszej radości oczekiwania na Mesjasza. Najpiękniejszym zakończeniem wigilijnego wieczoru jest Pasterka – uroczysta Msza św. Jest to pamiątka pokłonu złożonego narodzonemu Jezusowi przez betlejemskich pasterzy. Proponujemy następujące obrzędy wieczerzy wigilijnej Wprowadzenie Prowadzący /ojciec, matka/ zapala świecę i mówi: P. Światło Chrystusa lub Narodził się Jezus Chrystus, nasza światłość i nadzieja W. Bogu niech będą dzięki P. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. W. Amen. P. Rozpoczynamy święta, podczas których będziemy wspominać i przeżywać radość z narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Zapowiadany przez proroków Zbawiciel przyszedł Opracowała Teresa na świat w Betlejem jako Człowiek rodząc się z Maryi Dziewicy. W ten sposób rozpoczął się najważniejszy czas w dziejach świata. Pan Bóg wypełnił obietnicę zbawienia wszystkich ludzi. Bądźmy wdzięczni Bogu, naszemu Ojcu i wychwalajmy Go za wielka miłość. Posłuchajmy teraz słów Dobrej Nowiny o przyjściu na świat Jezusa Chrystusa. Prowadzący czyta fragment Ewangelii o narodzeniu Jezusa. Tekst Ewangelii – Ewangelia wg św. Łukasza /Łk 2, 1-14/. P. Oto słowo Pańskie W. Chwała Tobie Chryste Modlitwa błagalna P. Chrystusa, który przyszedł na świat, aby nas zbawić, prośmy słowami: Obdarz nas miłością i pokojem. Chryste, który przyszedłeś na ziemię, ’’aby wszyscy byli jedno”, zgromadź całą ludzkość w jedną rodzinę kochających się Twoich dzieci W. Obdarz nas miłością i pokojem P. Panie Jezu, który powołałeś na swego Namiestnika papieża Benedykta XVI, spraw niech w zdrowiu, Twojej łasce i powszechnej miłości służy całemu światu, podbijając serca dla Ciebie W. Obdarz nas miłością i pokojem P. Zbawicielu świata, który ubogi i pokorny urodziłeś się w stajni betlejemskiej, wspomnij na ubogich i pociesz smutnych W. Obdarz nas miłością i pokojem P. Chryste, który miałeś wielu przyjaciół na ziemi, tych którzy ślą nam życzenia świąteczne, tych którzy o nas pamiętają i wszystkich naszych przyjaciół W. Obdarz miłością i pokojem P. Synu Boży, który zstąpiłeś na ziemię, aby wszystkich zaprowadzić do nieba, przyjmij dzisiaj naszych zmarłych NN do Twojej światłości W. Obdarz nas miłością i pokojem P. Panie Jezu Chryste, który rodząc się jako Dziecię uświęciłeś życie rodzinne, pozostań w naszym domu i zajmij miejsce przy stole, błogosławiąc te dary, które z Twojej dobroci przygotowaliśmy na stół wigilijny. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen Łamanie się opłatkiem P. Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem – chlebem miłości. Otwierając serca nasze miłości wzajemnej, otwierajmy je na przyjście Pana. Niech w Nim każdy człowiek znajduje dobroć i przyjaźń. Niech wszyscy w naszej rodzinie i ci którzy odwiedzają nasz dom będą szczęśliwi, zdrowi, serdeczni i radośni. Niech Pan będzie zawsze z nami w naszym domu i w naszych sercach i niech sprawi abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy stali się uczestnikami jego radości w Królestwie Bożym Wszyscy łamią się opłatkiem i przekazują sobie pokój Po wieczerzy śpiewamy kolędy i pastorałki, czuwamy aż do „Pasterki”. 9 DZIEŃ ŚWIĘTEGO SZCZEPANA ORAZ TRADYCJE, OBRZĘDY I ZWYCZAJE Z NIM ZWIĄZANE 26 GRUDNIA Święty Szczepan był nawróconym hellenistą. Pierwszy raz słyszymy o nim, gdy zostaje wybrany na diakona. Wcześniejsze szczegóły jego życia nie są znane. Apostołowie na propozycję św. Piotra wybrali siedmiu diakonów dla posługi ubogim, by w ten sposób odciążyć uczniów Chrystusa i dać im więcej swobody i czasu na głoszenie Ewangelii. Święty Szczepan nie ograniczył się wyłącznie do posługi ubogim, ale także żarliwie głosił Słowo Boże. Zadziwiał znajomością dziejów narodu żydowskiego począwszy od Abrahama. Wskazywał, że powołaniem narodu wybranego było przygotowanie świata na przyjście Zbawiciela. Kiedy zaczął wymawiać starszyźnie żydowskiej zatwardziałość i upór, został ukamienowany (miało to miejsce w 36 roku). Święty Szczepan musiał się wyróżniać wśród wspomnianych pierwszych diakonów Kościoła, skoro jemu właśnie wiele miejsca poświęca św. Łukasz: „Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej [synagogą] Libertynów i Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego [natchnienia] 10 przemawiał.” (Dz 6, 8-10). Jest zadziwiające, że oskarżycielami św. Szczepana przed Sanhedrynem żydowskim byli prozelici żydowscy, czyli nawróceni na judaizm poganie, których zwano Grekami. Z tego wynika, że św. Szczepan zaczął od nawracania swoich ziomków, do których przemawiał ich językiem, czyli po grecku. Głoszone przez św. Szczepana Słowo Boże oburzało Żydów. „Wybuchło wówczas wielkie prześladowanie w Kościele Jerozolimskim” (Dz 8, 1). Święty Szczepan stał się pierwszym męczennikiem, a Jego kult rozwinął się bardzo szybko. W VI wieku czczono go na Wschodzie a od V wieku jego kult rozpowszechnił się po całym chrześcijańskim świecie. W kalendarzu liturgicznym święto świętego Szczepana przypada na drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia, czyli 26 grudnia. Z tym także dniem łączy się wiele obrzędów, zwyczajów i tradycji ludowych praktykowanych np. w parafii Gwizdów. Święty Szczepan znosił wiele zakazów, pozwalał na wykonywanie drobniejszych prac, odwiedzanie rodziny i znajomych. Już o świcie, a nawet po północy dziewczęta zmiatały z podłogi słomę leżącą od Wigilii. Czyniły to w obawie przed chłopcami, którzy przychodzili wczesnym rankiem kolędować. Nazywano ich ”śmieciarzami”. Dokuczali pannom i wyprawiali w domach różne figle. Jeżeli zastali izbę nie sprzątniętą, panna musiała okupić się wódką, w przeciwnym razie narażona była na wstyd i pośmiewisko całej wsi. Gdy śmieciarz przychodził do dziewczyny oznaczało to, iż ma wobec niej zamiary matrymonialne, co ogromnie cieszyło rodziców dziewczyny. Pierwszą czynnością gospodarza w tym dniu, w większości domów, było zaniesienie „Kolędy” zwierzętom. Kolorowy opłatek wkładano do chleba lub ugotowanego ziemniaka i podawano krowom i koniom, resztki jedzenia z wieczerzy wigilijnej oddawano świniom. Kolejnym zadaniem było wyniesienie z domu siana, słomy i ziarna ze stołu. Siano rozdzielano pomiędzy konie i krowy zostawiając jedną garść. Wkładano ją do woreczka lnianego i przechowywano na strychu. Służyło ono jako lekarstwo na choroby bydła w ciągu roku. Ze słomy robiono powrósło, układano je wielkim kołem na ziemi, a do środka sypano ziarno zebrane ze stołu wigilijnego dla kur, aby od domu nie odchodziły przez cały następny rok. Powrósłami wiązano także wczesnym rankiem drzewa owocowe, które do tej pory jeszcze nie rodziły. Miało to sprawić, iż będą zdrowe, nie uszkodzi ich mróz, ani żadne szkodniki, a w najbliższym roku będą obficie owocować. Pozostałą słomę gospodarz wynosił do obory na podściółkę bydłu. W niektórych domach praktykowany był w tym dniu rano zwyczaj odstraszania gryzoni. W tym celu gospodarz brał laskę i pukał nią w powałę, aby wygonić ze strychu myszy i szczury. Najbardziej jednak charakterystycznym zwyczajem przypadającym w dniu Świętego Szczepana zachowanym do dzisiaj, było święcenie owsa w kościele. Praktyka obsypywania się nim ma swój początek w prastarym 11 DZIEŃ ŚWIĘTEGO SZCZEPANA zwyczaju magicznym, mającym na celu spowodowanie dobrego urodzaju. Kościół przejął ten zwyczaj, nadając mu nową interpretację, iż dzieje się to na pamiątkę ukamienowania św. Szczepana. Na badanym terenie pierwszymi gośćmi oprócz tzw. „śmieciarzy” byli przeważnie chłopcy z owsem. Nazywano ich „owsiaki”. Bili nim domowników jeszcze w łóżkach, by nie cierpieli w roku następnym na wrzody, a rzucając owsem mówili: „Na szczynści, na zdrowiy, na tyn świenty Szczepon”. Najlepiej spisywały się tu gospodynie. Biorąc wiadro owsa udawały się do sąsiada i życząc mu wesołych świąt, rozsypywały owies po całym mieszkaniu. Także w drodze do kościoła obsypywano się owsem, niekiedy zmieszanym z łubinem i grochem, a nieraz i ze żwirem, co często było bardzo bolesne. W kościele pod koniec Mszy Świętej przed rozesłaniem wiernych, kapłan poświęcał owies. Najpierw odmawiał specjalną modlitwę, po czym kropił święconą wodą przechodząc środkiem świątyni. W tym czasie ludzie obsypywali go owsem, co miało symbolizować i przypominać męczeńską śmierć św. Szczepana przez ukamienowanie. Pozostałe w kościele ziarno zbierał dla siebie ksiądz proboszcz lub organista. Obecnie zwyczaj sypania ziarnem w kościele nie jest praktykowany, gdyż ziarno niedokładnie pozbierane ściągało myszy, które stanowiły zagrożenie dla szat kościelnych i organów. Dlatego też kapłani zabronili sypać owsem 12 w kościołach. Istniał też zwyczaj święcenia w tym dniu orzechów, cukierków i ciastek. Obsypywano nimi w domach dzieci, co sprawiało im wielką radość. Poświęcony owies przynoszono do domu i dodawano do ziarna przeznaczonego na wiosenny wysiew w polu. Miał on chronić zboże przed gradem i innymi klęskami żywiołowymi oraz sprawić obfity plon w nadchodzącym roku. Dawano go też do spożycia koniom, aby były zdrowe i silne. Funkcjonował też inny zwyczaj: po przyjściu z kościoła, gospodarz udawał się w pole i rozsypywał poświęcony owies szczególnie w te miejsca, gdzie w zeszłym roku były chwasty i oset wymawiając przy tym słowa: „Uciekaj diable z ostem, bo idzie Szczepan z owsem”. Miało to zapobiec zachwaszczaniu się pola. Wierzono, że w ten sposób chwasty nie będą przeszkadzać wzrostowi zboża. W drugim dniu świąt powszechnie praktykowano wzajemne rodzinne odwiedziny połączone ze składaniem życzeń i śpiewaniem kolęd. Już po południu zaczynały „chodzenie po kolędzie” dzieci z „szopką” lub „gwiazdą”, natomiast w godzinach wieczornych kolędowanie rozpoczynała młodzież i starsi, zazwyczaj zorganizowani w zespoły kolędnicze. Wieczór św. Szczepana był najbardziej obfitującym w różnorodne formy kolędowania m.in. „kolęda z Herodem”, „kolęda z rajem”, „kolęda z kozą”. Obecnie „chodzenie po kolędzie” praktykują wyłącznie dzieci. Dorośli zaś goszczą się w domach, spędzając czas na rozmowach i wspomnieniach z własnego życia w połączeniu ze śpiewem kolęd. Dzień Świętego Szczepana to także drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia. Tradycje, które niegdyś przekazywane były z pokolenia na pokolenie niestety zanikają, ponieważ w dzisiejszych czasach ludzie wolą pozostać jedynie przy modlitwie i kontemplacji oblicza Narodzonego Chrystusa za wstawiennic- twem Świętego Patrona. Myślę, że osoba św. Szczepana jest ważna ze względu chociażby na charakter liturgiczny – przecież on także jak inni święci patronowie bronił wiary w Chrystusa. Nie możemy jednak zapominać o czołowej istocie tych jakże ważnych dni, które przypadają tylko jeden raz w roku. Opracował: Bartłomiej Steczko POSTANOWIENIE ADWENTOWE Ogarnia nas, ogarnia i mnie powoli gorączka przedświąteczna, jeszcze to kupić, to zdobyć tamto kupić… Tak Panie zapomniałem, że obok jest człowiek, który nic nie kupi. Jego święta: to tylko opłatek i może nie daj Boże cztery ściany; samotność. Tak, postanawiam podzielić się z kimś, przeznaczyć coś, co mnie miało cieszyć dla innego, nieznanego, zrobić to anonimowo, a jest tyle sposobów i miejsc gdzie mogę to zrobić. Dopomóż Panie, aby dotarło to do tego kto potrzebuje, kto cierpi. zabiegany chrześcijanin 13 „MIR” W KRAKOWIE 13 grudnia 2008 uroczystą liturgią Mszy św. rozpoczęły się centralne uroczystości 75 lecia powstania Inspektorii Krakowskiej p.w. św. Jacka. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. Inspektor Marek Chrzan – przywołując postaci wcześniejszych pokoleń Salezjanów na ziemiach polskich jako „Eliaszów” wyznaczających kierunek pracy dla Zbawiania młodzieży. W grono „Eliaszów” wpisuje się również rzesza osób świeckich współpracujących od wielu lat z salezjanami w dziełach wychowawczych i duszpasterskich. Kaplica seminaryjna na Łosiówce wypełniona była zaproszonymi gośćmi reprezentującymi całą Rodzinę Salezjańską (FMA, SSW, BWS, VDB oraz księża Michalici), współbraćmi z inspektorii wrocławskiej, warszawskiej i pilskiej oraz reprezentacjami salezjanów, świeckich współpracowników w naszych dziełach i młodzieżą ze wszystkich domów naszej inspektorii. Ponadto we Mszy św. 14 brali udział chłopcy uczestniczący w Spotkaniu Młodych (12-14 grudnia), wolontariusze w czasie swojego zjazdu (12-14 grudnia), chór młodzieżowy ze szkoły z Zabrza i oświęcimska orkiestra. Braterskie spotkanie przed akademią, przy kawie, soku i ciastkach wyzwoliło wiele radości potęgowanej przyjacielskimi rozmowami i dźwiękami Orkiestry. Po odśpiewaniu „Hymnu salezjańskiego” rozpoczęła się akademia. Pierwsze jej chwile w prezentacji multimedialnej przywoływały historie kontaktów Polaków z ks. Bosko aż po czasy tworzenia pierwszych palcówek i budowania struktur Inspektorii do roku 1933, w którym to z jednej Inspektorii Polsko - słoweńskiej powstały dwie: Północna – warszawska i Południowa – krakowska. Ukoronowaniem wspomnień z tego okresu było wręczenie „Miru Inspektorii Krakowskiej” – wyróżnienia ustanowionego dla uhonorowania osób o szczególnym Dariusz Bartocha sdb autorytecie, znaczeniu, ważnych i zasłużonych, dla młodzieży i rozwoju Inspektorii oraz jej dzieł. Pierwszym „Mirem” został uhonorowany ks. Mieczysław Kaczmarzyk – ostatni przełożony Inspektorii św. Jaka w granicach z 1933 r. Momentem budzącym szczególną ciekawość była prezentacja sutanny św. Jana Bosko oraz omówienie procesu jej odnowy przeprowadzonym w pracowni konserwatorskiej PAT w Krakowie. Sutanna ta dotarła do Polski prawdopodobnie w 1887r. za sprawą ks. Augusta Czartoryskiego a następnie za „jego przyczyną” - w ostatnich miesiącach przed jego beatyfikacją - dotarła do salezjanów w Krakowie. Kolejne minuty akademii prowadziły uczestników uroczystości od czasów zapisanych w historii po teraźniejszość i spoglądaniu w przyszłość. Zaprezentowano album przygotowany pod redakcją Katarzyny Dumańskiej, w który sama młodzież, w swoim stylu i swoim ję- zykiem opowiada o salezjanach, dziełach i pracy wychowawczej, świętych itd. sięgając po wydarzenia z początków Inspektorii aż po teraźniejszość. Przekazano 30 młodym osobom stypendia sfinansowane z Inspektorialnego Funduszu Stypendialnego. Kolejne elementy programu ozdabiane były utworami granymi przez orkiestrę ze szkoły w Oświęcimiu oraz porywającym pięknem występu chóru ze szkoły z Zabrza. Na zakończenie tej części jubileuszowego spotkania przemówił ks. Inspektor Bolesław Kaźmierczak przełożony Inspektorii Wrocławskiej oraz ks. Marek Chrzan, który w krótkim słowie podziękował wszystkim za przygotowanie i uczestnictwo tym wydarzeniu. Następnie poświęcono odnowione pomieszczenia seminaryjnej czytelni i po obiedzie przygotowanym w gościnnym domu łosiówkowskim, z dobrymi humorami i wspomnieniami wszyscy rozjechali się do swoich domów. 15 70 LAT SĄ JUŻ Z NAMI 11 grudnia 2008 r. w Domu Pomocy Społecznej w Krakowie przy ul. Nowaczyńskiego 1, odbyła się niecodzienna uroczystość, mianowicie jubileusz 70 lat od powstania tego domu. W związku z tym zostało zaproszonych wiele znakomitych gości. Uroczystą mszę św. celebrował J. Em. ks. kardynał S. Dziwisz wraz ze swoim ks. sekretarzem oraz naszym ks. proboszczem Janem Dubasem. W homilii ks. Kardynał powiedział miedzy innymi o tym, że każdy z nas ma służyć bliźnim i zacytował słowa świętego Brata Alberta ”byśmy byli dobrzy jak chleb” i dzielili się swoją miłością. Przedstawicielką prezydenta m. Krakowa była wiceprezydent pani mgr Elżbieta Lęcznarowicz. Byli też różni księża zaproszeni oraz siostry Albertynki, które przez wiele lat pracowały w tym domu. Po zakończeniu eucharystii ks. Kardynał poświęcił obraz darowany przez jedną z pensjonariuszek. Obraz ten przedstawia Matkę Bożą Częstochowską na tle zarysów naszego kraju, a u dołu po prawej stronie postać naszego umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II. Następnie pani Dyrektor zaprosiła wszystkich gości do świetlicy, gdzie wręczano nagrody, wyróżnienia i pamiątki dla pracowników i pensjonariuszy tego domu. Na koniec był występ artystyczny znanej katolickiej piosenkarki Antoniny Krzysztoń, której piosenki są refleksyjne, a czasem bardzo wzruszające. M.P. 16 17 6 STYCZNIA UROCZYSTOŚĆ OBJAWIENIA PAŃSKIEGO CZYLI ŚWIĘTO TRZECH KRÓLI Uroczystość Objawienia Pańskiego należy do jednych z najstarszych w Kościele. Na Wschodzie pierwsze ślady spotykamy już w III wieku. Tego dnia Kościół grecki obchodził święto Bożego Narodzenia, ale w treści poszerzonej: jako uroczystość Epifanii, czyli zjawienia się Boga na ziemi w tajemnicy wcielenia. Na Zachodzie uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca IV wieku – oddzielnie od Bożego Narodzenia. Święto, którego podstawę stanowi opis w Ewangelii św. Mateusza „pokłon mędrców złożony Dzieciątku Jezus”. Ewangelista nie pisze o królach, ale o Magach. Ze słowem tym spotykamy się w Starym Testamencie i oznacza przeważnie astrologów lub w ogóle pogańskich uczonych. Ojczyznę Magów św. Mateusz określa ogólnym mianem – Wschód. Za czasów Chrystusa Pana, przez Wschód rozumiano tereny na wschód od rzeki Jordanu – więc Arabię, Babilonię, Persję. Legenda głosi, że jeden z magów pochodził z Afryki, pozostali z Etiopii i Arabii. W wieku VIII po Chr. pojawiają się imiona trzech Magów: Kacper (Kasper), Melchior i Baltazar. Kacper – perski Gizbar czyli „Wspaniały”, Melchior – z hebrajskiego „Bóg Światło- ścią”, Baltazar – z semickiego „Niech Bóg zachowa jego życie”. Gwiazda, którą Magowie ujrzeli i która prowadziła ich do Betlejem mogła być koniunkcją (zbliżeniem) Jowisza i Saturna. Wybitny niemiecki matematyk i astronom z przełomu XVI i XVII w., Jan Kepler, obliczył (potwierdza to również nauka współczesna), że w 7 roku przed Chr., miała miejsce potrójna koniunkcja Jowisza i Saturna. Według interpretacji Wschodu – Jowisz był gwiazdą królewską, Saturn – gwiazdą żydowską. Z opisu ewangelicznego wynika, że gwiazda obserwowana przez Magów była zjawiskiem cudownym – zatrzymała się nad Jerozolimą, potem stanęła nad miejscem, w którym mieszkała Święta Rodzina. Niestety nie wiemy czy, czy tę gwiazdę oprócz magów, widzieli także inni ludzie. Relacja Ewangelisty pozwala dość dokładnie określić, kiedy Magowie przybyli do Syna Bożego. Z pewnością było to po ofiarowaniu Jezusa w świątyni, a z informacji, że Herod kazał wymordować dzieci do dwóch lat, wynika, iż Magowie przybyli do Betlejem, kiedy Chrystus miał co najmniej kilka miesięcy, a może ponad rok. Magowie nie zastali Jezusa w stajni, gdyż po dokonaniu spisu ludności, zarządzonego przez cesarza Augusta, większość przybyszów opuściła Betlejem i Józef mógł wynająć w mieście skromne mieszkanie. Święty Mateusz pisze wyraźnie, że gwiazda stanęła nad „domem”. Było w nim ubogo, a jednak Mędrcy „upadli przed Nim na twarz i oddali Mu pokłon”. Padano na twarz w tamtych czasach tylko przed władcami, albo w świątyni przed bóstwami. Magowie byli przekonani, że Dziecię jest przyszłym królem Izraela i zapowiadanym przez żydowskich proroków Mesjaszem. Dali temu wyraz składając dary: złoto, kadzidło i mirrę. Złoto składano jedynie potężnemu władcy – królowi. Kadzidło było ówcześnie nieodłącznym atrybutem najwyższego kapłaństwa. Mirra była uważana za lek i środek balsamujący władców – jak również symbolem cierpienia i jednocześnie nieśmiertelności. Ewangelista, poza krótką wzmianką o powrocie do ojczyzny inną drogą, nie opisuje dalszych losów Trzech Magów. W XIII wieku wenecki podróżnik Marco Polo, podczas swojej podróży na Daleki Wschód zapisał w pamiętniku: Jest w Persji miasto Sarah, z którego wyszli Trzej Magowie, kiedy udali się, aby złożyć pokłon Jezusowi Chrystusowi. W mieście tym znaj- dują się trzy wspaniałe grobowce, w których zostali złożeni Trzej Magowie. Ciała ich są aż dotąd pięknie zachowane cało tak, że nawet można oglądać ich włosy i brody… Legenda z XII wieku głosi, że w VI wieku relikwie Trzech Magów miał otrzymać od cesarza Konstantynopola – biskup Mediolanu św. Eustoriusz. W 1164 roku cesarz Fryderyk I Barbarossa po zajęciu Mediolanu zabrał relikwie i przekazał do Kolonii. Ze świętem Objawienia Pańskiego nazywanym popularnie „Świętem Trzech Króli” wiąże się wiele zwyczajów. I tak od przełomu XV / XVI wieku w kościołach poświęca się kadzidło i mirrę. Kredą oznaczamy drzwi na znak, że w naszym mieszkaniu przyjęliśmy Wcielonego Syna Bożego. Piszemy na drzwiach litery K+M+B, które mają oznaczać imiona Mędrców lub też mogą być pierwszymi literami łacińskiego zdania: Chrystus mansionem benedicat co znaczy Niech Chrystus mieszkanie błogosławi Zwykle do liter dodajemy rok. Opr. SB 18 19 ROK ŚW. PAWŁA KATECHEZY OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI Chrystologia św. Pawła była przedmiotem katechezy Benedykta XVI podczas audiencji ogólnej 5 listopada. Było to kolejne nauczanie papieskie w ramach rozpoczętego pod koniec czerwca cyklu poświęconego Apostołowi Narodów. Ojciec Święty zaznaczył, że święty ten łączył oryginalność przepowiadania z wiernością tradycji Kościoła, a w improwizowanych na gorąco słowach dodał, że Pawłowy model teologii i kaznodziejstwa zachowuje stałą aktualność. Drodzy bracia i siostry, „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara (...) a wy pozostajecie w swoich grzechach” (1 Kor 15,14.17). W tych mocnych słowach z Pierwszego Listu do Koryntian św. Paweł daje do zrozumienia, jak decydujące znaczenie ma dla niego zmartwychwstanie Jezusa. W wydarzeniu tym tkwi bowiem rozwiązanie problemu zrodzonego przez dramat Krzyża. Sam Krzyż nie mógłby wyjaśnić chrześcijańskiej wiary, co więcej, pozostałby tragedią, przejawem absurdalności bytu. Tajemnica paschalna polega na tym, że ów Ukrzyżowany „zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem” (1 Kor 15,4) - jak o tym świadczy najstarsza tradycja chrześcijańska. Tu znajduje się oś Pawłowej chrystologii: wszystko obraca się wokół tego środka ciężkości. Całe nauczanie apostoła Pawła zaczyna się i kończy zawsze na tajemnicy Tego, którego Ojciec wskrzesił z martwych. Zmartwychwstanie jest faktem podstawowym, jak gdyby uprzednią przesłanką (por. 1 Kor 15,12), na której fundamencie Paweł może sformułować swoje syntetyczne przepowiadanie (kerygmat): Ten, który został ukrzyżowany i który w ten sposób ukazał ogromną miłość Boga do człowieka, zmartwychwstał i żyje pośród nas. Ważne jest, aby dostrzec więź między głoszeniem zmartwychwstania, tak jak Paweł je formułuje, a tym, które występowało w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich przed Pawłem. Tu rzeczywiście zobaczyć można wagę tradycji, która poprzedza Apostoła i którą on, z wielkim szacunkiem i troską, chce przekazać ze swojej strony. Tekst o zmartwychwstaniu zawarty w rozdziale 15,1-11 Pierwszego Listu do Koryntian doskonale ukazuje związek między „przyjmowaniem” a „przekazywaniem”. Św. Paweł przywiązuje wielkie znaczenie do dosłownego sformułowania tradycji; na końcu analizowanego 20 Oprac. na podstawie KAI fragmentu podkreśla: „czy to ja, czy inni tak nauczamy” (1 Kor 15,11), uwypuklając w ten sposób jedność kerygmatu, przepowiadania wszystkim wierzącym i tym wszystkim, którzy głosić będą zmartwychwstanie Chrystusa. Tradycja, do której nawiązuje, jest źródłem, z którego należy czerpać. Oryginalność jego chrystologii nigdy nie szkodzi wierności tradycji. W swym osobistym opracowaniu Paweł zawsze kieruje się kerygmatem Apostołów; każde jego uzasadnienie wypływa ze wspólnej tradycji, w której wyraża się wiara podzielana przez wszystkie Kościoły, które są jednym Kościołem. I w te sposób św. Paweł ukazuje wzór dla wszystkich czasów, jak należy uprawiać teologię i jak przepowiadać. Teolog, kaznodzieja nie tworzy nowych wizji świata i życia, lecz jest na służbie przekazywanej prawdy, na służbie rzeczywistego faktu Chrystusa, Krzyża, zmartwychwstania. Jego zadaniem jest pomóc nam zrozumieć dziś, pod prastarymi słowami, rzeczywistość „Boga z nami”, a więc rzeczywistości prawdziwego życia. Należy tu uściślić, że św. Paweł, głosząc zmartwychwstanie, nie troszczy się o przedstawienie jego organicznego wykładu doktrynalnego - nie zamierza pisać czegoś w rodzaju podręcznika teologii - ale podejmuje temat, odpowiadając na konkretne wątpliwości i pytania, jakie stawiali mu wierni; jest to więc mowa okolicznościowa, ale przepojona wiarą i przeżyta teologią. Znajdujemy tu koncentrat samej istoty: zostaliśmy „usprawiedliwieni”, czyli uczynieni sprawiedliwymi i zbawionymi przez Chrystusa umarłego i zmartwychwstałego dla nas. Ukazuje się tu przede wszystkim fakt zmartwychwstania, bez którego życie chrześcijanina byłoby po prostu absurdalne. W tamten paschalny poranek wydarzyło się coś niezwykłego, nowego a zarazem bardzo konkretnego, naznaczonego bardzo określonymi znakami, odnotowanymi przez licznych świadków. Również dla Pawła, podobnie jak i dla innych autorów Nowego Testamentu, zmartwychwstanie związane jest ze świadectwem tych, którzy bezpośrednio doświadczyli Zmartwychwstałego. Chodzi o to, aby widzieć i czuć nie tylko oczyma czy zmysłami, ale także przez wewnętrzne światło, które popycha do uznania tego, o czym zmysły zewnętrzne świadczą jako o fakcie obiektywnym. Dlatego Paweł - podobnie jak cztery Ewangelie - podstawowe znaczenie przypisuje sprawie objawień, będących podstawowym warunkiem wiary w Zmartwychwstałego, który pozostawił pusty grób. Oba te fakty są ważne: grób jest pusty, a Jezus ukazał się rzeczywiście. W ten sposób tworzy się ów łańcuch tradycji, który przez świadectwo Apostołów i pierwszych uczniów, dotrze do następnych pokoleń, aż do nas. Pierwszym skutkiem czy pierwszym 21 ROK ŚW. PAWŁA · KATECHEZY OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI sposobem wyrażenia tego świadectwa jest głoszenie zmartwychwstania Chrystusa jako syntezy orędzia ewangelicznego i kulminacyjnego punktu zbawczego itinerarium. Wszystko to Paweł czyni przy różnych okazjach: można zajrzeć do Listów czy Dziejów Apostolskich, gdzie zawsze widać, że zasadniczym punktem jest dla niego bycie świadkiem zmartwychwstania. Chciałbym przytoczyć jeden tylko tekst: Paweł, aresztowany w Jerozolimie, staje przed Sanhedrynem jako oskarżony. W tej sytuacji, gdy gra idzie o jego życie albo śmierć, wskazuje on, jaki jest sens i treść całego jego przepowiadania: „Stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych” (Dz 23,6). Ten sam refren Paweł powtarza stale w swoich Listach (por. 1 Ts 1,9 i n.; 4,13-18; 5,10), w których odwołuje się także do swego osobistego doświadczenia, do swego osobistego spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem (por. Gal 1,15-16; 1 Kor 9,1). Możemy się jednak zapytać: jaki jest dla św. Pawła najgłębszy sens wydarzenia zmartwychwstania Jezusa? Co mówi nam po dwóch tysiącach lat? Czy stwierdzenie „Chrystus zmartwychwstał” jest aktualne także dla nas? Dlaczego zmartwychwstanie jest dla niego i dla nas dzisiaj sprawą tak rozstrzygającą? Paweł udziela uroczystej odpowiedzi na to pytanie na początku Listu do Rzymian, który zaczyna od nawiązania do „Ewangelii Bożej (...) o Jego Synu, pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych” (Rz 1,3-4). Paweł doskonale wie i mówi to wiele razy, że Jezus był Synem Bożym zawsze, od chwili swego wcielenia. Nowość zmartwychwstania polega na fakcie, że Jezus, wyniesiony z upokorzenia swego istnienia ziemskiego, zostaje ustanowiony Synem Bożym „pełnym mocy”. Jezus uniżony aż do śmierci krzyżowej może teraz powiedzieć do Jedenastu: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18). Stało się to, co mówi Psalm 2,8: „Żądaj ode Mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i w twoje posiadanie krańce ziemi”. Dlatego od zmartwychwstania rozpoczyna się głoszenie Ewangelii Chrystusa wszystkim narodom - rozpoczyna się Królestwo Chrystusa, to nowe Królestwo, które nie zna innej władzy, jak władza prawdy i miłości. Zmartwychwstanie objawia więc ostatecznie, jaka jest prawdziwa tożsamość i niezwykła wzniosłość Ukrzyżowanego. Niezrównana i najwyższa godność: Jezus jest Bogiem! Dla św. Pawła tajemnicza tożsamość Jezusa, bardziej jeszcze niż we wcieleniu, objawia się w tajemnicy zmartwychwstania. Podczas gdy tytuł Chrystusa, to znaczy „Mesjasz”, „Pomazaniec”, u św. Pawła staje się imieniem własnym Jezusa, a imię Pana jest wykładnią Jego osobistej relacji z wierzącymi, to teraz tytuł Syna Bożego opisuje wewnętrzny związek Jezusa z Bogiem, związek, który w całej pełni objawia się w wydarzeniu paschalnym. Można zatem powiedzieć, że Jezus został wskrzeszony z martwych, aby być Panem umarłych i żywych (por. Rz 14,9 i 2 Kor 5,15) bądź, innymi słowy, naszym Zbawicielem (por. Rz 4,25). 22 Wszystko to jest brzemienne w ważne skutki dla naszego życia wiary: jesteśmy powołani do udziału w samej głębi naszego jestestwa w całym wydarzeniu śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Apostoł powiada: „umarliśmy razem z Chrystusem” i wierzymy, że „z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy” (Rz 6, 8-9). Przekłada się to na dzielenie cierpień Chrystusa, co zapowiada owo pełne upodobnienie się do Niego poprzez zmartwychwstanie, na które mamy nadzieję. Tak było też ze św. Pawłem, którego osobiste doświadczenie opisane zostało w Listach w tonach tyleż zbolałych, co i realistycznych: „Przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmieci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych” (Fil 3,10-11; por. 2 Tm 2,8-12). Teologia Krzyża nie jest teorią - to rzeczywistość życia chrześcijańskiego. Życie w wierze w Jezusa Chrystusa, życie prawdą i miłością pociąga codzienne wyrzeczenia, zakłada cierpienie. Chrześcijaństwo nie jest drogą wygód, jest raczej wymagającą wspinaczką, rozjaśnioną jednak światłem Chrystusa i wielką nadzieją, jaka rodzi się z Niego. Św. Augustyn mówi: Chrześcijanom nie zostało oszczędzone cierpienie, co więcej, dotyka ono ich nieco bardziej, życie wiarą wyraża bowiem odwagę podchodzenia do życia i historii w sposób bardziej pogłębiony. Jednakże tylko w ten sposób, doznając cierpienia, poznajemy życie w jego głębi, w jego urodzie, w wielkiej nadziei wzbudzonej przez Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Wierzący jest zatem zawieszony między dwoma biegunami: z jednej strony zmartwychwstanie, które w jakiś sposób jest już obecne i działa w nas (por. Kol 3,1-4; Ef 2,6); z drugiej pilna potrzeba włączenia się w ów proces, który prowadzi wszystkich i wszystko ku pełni, opisanej w Liście do Rzymian śmiałym obrazem: jak całe stworzenie jęczy i wzdycha niczym w bólach rodzenia, tak samo my jęczymy w oczekiwaniu na odkupienie naszego ciała i na zmartwychwstanie (por. Rz 8,18-23). W skrócie możemy powiedzieć z Pawłem, że prawdziwy wierzący otrzymuje zbawienie, wyznając ustami, że Jezus jest Panem i wierząc w swoim sercu, że Bóg wskrzesił zmarłych (por. Rz 10,9). Ważne jest przede wszystkim serce, które wierzy w Chrystusa i w wierze „dotyka” Zmartwychwstałego; nie wystarczy jednak mieć w sercu wiarę, musimy wyznawać ją i świadczyć o niej ustami, swoim życiem, sprawiając, by w naszej historii obecna była prawda krzyża i zmartwychwstania. Albowiem w ten sposób chrześcijanin włącza się do tego procesu, dzięki któremu pierwszy Adam, ziemski i podlegający zepsuciu i śmierci, staje się ostatnim Adamem, tym niebieskim i niezniszczalnym (por. 1 Kor 15,20-22.42-49). Proces ten zapoczątkowało zmartwychwstanie Chrystusa, toteż na nim zasadza się nadzieja, że my też wejdziemy pewnego dnia z Chrystusem do naszej prawdziwej ojczyzny, która jest w Niebie. Podtrzymywani tą nadzieją kroczmy dalej z odwagą i radością. 23 11 stycznia 2009 ~ godzina 13.00 KOŚCIÓŁ ŚW. STANISŁAWA KOSTKI W DĘBNIKACH KONCERT CHARYTATYWNY AKADEMICKIEGO CHÓRU ORGANUM i zespołu instrument. RICERCAR NA RZECZ SPECJALNEGO OŚRODKA SZKOLNO-WYCHOWAWCZEGO DLA DZIECI NIEWIDOMYCH I SŁABOWIDZĄCYCH W KRAKOWIE PRZY UL. TYNIECKIEJ DYRYGUJE PROF. BOGUSŁAW GRZYBEK W PROGRAMIE KOLĘDY I PASTORAŁKI Betlejemska noc Betlejemska noc pełna gwiazd wzruszeń, serdeczności przystrojona w czarodziejski nastrój, rozpromieniona blaskiem świec, porywająca dźwiękiem dzwonów muzyką kolęd... Nawet wiatr wstrzymał oddech... i ty otwórz serce dla radości, by miłością, życzliwością wypełnił się każdy dom, przez wszystkie, wszystkie dni! Wanda Gizicka Czas radości Przychodzisz do nas pierwszą gwiazdką w kruszynie opłatka, ziemia odświętną wita Cię bielą, donośnie biją dzwony, jaśniej płoną światła. Czas radości, pojednań, przebaczeń a u nas tyle zła, znika ufność, uczciwość, tyle okaleczonych dusz, nienawiścią zamkniętych serc. Jezu malusieńki, wielki w swej skromności podnieś rączkę, wskaż Niebo! Mocą Swej miłości Wstrząśnij błądzące umysły Rozwiej niepokoje, zamieszkaj z nami! Wanda Gizicka ~ WSTĘP WOLNY ~ 24 25 DZIĘKUJĘ PROSZĘ Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii i pozostawić tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej. Prosimy: Oferujemy: • wszystkie zbędne w domu rzeczy typu: odzież, obuwie, artykuły gospodarstwa domowego, ręczniki, firanki, zasłony, meble, koce, zabawki dla dzieci, sprzęt sportowy, itp., • męską odzież, bieliznę osobistą, skarpety • łóżeczko dziecięce, • wózki dziecięce, • ubranka dla noworodków, niemowląt i dzieci starszych, • używany sprawny komputer, • kuchenkę gazową 4 –palnikową, • 2 sofy dwuosobowe lub 2 wersalki, • 2 łóżka piętrowe, • odzież dziecięcą i młodzieżową, • odzież dla dorosłych, • łyżwy figurowe, z białymi prawie nowymi butami z białej skóry, 2 pary rozmiar 24,5 (38) tel. 012/ 266 04 80 (proszę dzwonić po godz. 20-tej), • 3 częściową meblościankę z lat 70-tych w dobrym stanie. Drzwiczki brązowe, ściany boczne jasne. W tym szafa ubraniowa, szafa z półkami - biblioteczka, szafa z drzwiczkami przesuwanymi. Wszystko z nadstawką. Wymiary 3 x 90 cm, czyli 2,70 m długość łączna meblościanki, głębokość 56 cm tel. 012/26619-24 (proszę dzwonić po 20-tej) Dziękujemy za: • wszystkie przekazane rzeczy, 26 Niech to Boże Narodzenie będzie najbardziej oczekiwanym dniem w roku, tak jak czeka się na upragnione dziecko. Niech Ono narodzi się w każdym z nas, byśmy stali się braćmi, abyśmy byli jedno. Niech Boża Dziecina przyniesie nam miłość wzajemną, radość, pokój serca każdemu i pokój na świecie. Niech ustaną wszystkie gniewy i spory a pośrodku nas niech będzie Chrystus. Trwajmy w tym oczekiwaniu z nadzieją że MIŁOŚĆ przychodzi do każdego kto się na Nią otwiera, by nie musiało być „podrzucone” do okna życia CARITAS. Przytulmy to Dzieciątko do własnego serca i trwajmy tak do następnego Bożego Narodzenia a łatwiej nam będzie zrealizować „ludzkie” życzenia i marzenia. Łamiąc się z Państwem opłatkiem życzę byśmy sami przytulili się do Bożej Dzieciny, by nigdy nikomu nie brakło chleba na stole, o którym mówił św. Brat Albert, ale też byśmy karmili się CHLEBEM ŻYCIA. Dziękuję wszystkim Dobrodziejom ludzi w potrzebie, byśmy jako Zespół Charytatywny nigdy nie ustawali w czynieniu dobra, do którego zachęca każdego św. Paweł, byśmy byli nadal przekaźnikiem ludzkiej dobroci. Z serca życzę wszystkiego dobrego koleżankom z Zespołu i wolontariuszom ze Stowarzyszenia WIOSNA, którzy swoją młodością, ogromnym zaangażowaniem i sercem, oraz poświęceniem wnieśli dosłownie ogromną ilość paczek, radość, miłość i wiosnę w te grudniowe dni do domów osób w potrzebie, wraz ze „ SZLACHETNĄ PACZKĄ”. Bóg zapłać! Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez Kancelarię Parafialną lub zakrystię. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do 18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00. Prosimy o przynoszenie rzeczy czystych i sprawnych. 27 W TYM ROKU ODESZLI DO PANA Bartnicki Andrzej Bereżnicka Halina Brylla Eugeniusz Lesław Czubryt Janusz Julian Dubownik Jolanta Kazimiera Dutczak Irena Ludmiła Furmańska Alicja Gilowska Olga Stefania Głośna Maria Gołąb Irena Gumułka Wojciech Gwóźdź Józef Hałuszczak Zofia Iwanowska Kazimiera Jabłońska Marianna Jabłoński Robert Edward Jakóbiec Grażyna Maria Jakubas Grzegorz Marek Just Mieczysław Franciszek Kadulska Romana Kądzioła Zbigniew Kijanka Jan Kindykiewicz Elżbieta Janina Klein Irena Anna Krajewska Janina Maria Król Henryk Józef Kulig Julia Rozalia Kurek Józef Jakub Lelek Jan Lipska Maria Genowefa Litwińska Urszula Krystyna Mazur Grażyna Michałek Maria Mikuła Kazimierz Mydlarz Jacek Mirosław Niedziałek Jadwiga Anastazja Owsianka Anna Palka Jan Parpan Leopolda Franciszka Piątkiewicz Władysława Piechnik Tadeusz Andrzej Pisarski Jacek Antoni Płoszyńska Barbara Irena Polek Tadeusz Stanisław Pułczyńska Maria Wanda Rynduch Irena Sadzik Kazimierz Satoła Bronisław Semik ks. Stanisław Sieniawska Maria Kazimiera Słowik Dorota Domicela Solecka Maria Joanna Spólnik Zygmunt Szczepan Strojny Adam Stryjniak Stefan Stryjniak Helena Stuczyńska Janina Szczygieł Anna Sznerch Maria Ślusarczyk Leszek Julian Telej Wiesław Franciszek Telej Wojciech Wiesław Trybulski Zbigniew Gustaw Urban Adam Eugeniusz Wasilewski Tadeusz Władysław Wawro Maria Włodarczyk Jerzy Kasper Woźniak Stefania Janina Zapart-Stupka Anna Ludwika Zawarczyńska Maria Janina 30 grudnia na Mszy św. o godzinie 18.00 będziemy się modlić w intencji ich wszystkich. 28 W BIEŻĄCYM ROKU PRZYJĘLI CHRZEST Adamski Julian Ignacy Arkuszewski Miłosz Jerzy Badula Błażej Andrzej Balon Jadwiga Magdalena Barnak Emilia Walentyna Batowski Filip Jakub Berdychowska Maria Barbara Bober Mikołaj Tomasz Bochenek Szymon Wojciech Borek Michał Broszkiewicz Antonia Izabela Bugaj Kacper Aleksander Charuza Julia Wanda Ciarach Mateusz Michał Ciężarek Eufemia Cecylia Czyrnek Dawid Artur Czyżycki Dominik Paweł Dobrzycki Nikodem Bruno Dominik Antoni Piotr Dorosz Emilia Julia Dziob Mateusz Jan Ferenczak Jakub Jerzy Gil-Lewicka Jozef Martin Gliński Kacper Jan Gruszka Weronika Paulina Grzech Natalia Julia Hyla Wojciech Karol Jeleń Aleksander Tomasz Jędrysiak Igor Zdzisław Kajtoch Magdalena Kaźmierczak Ignacy Michał Kołodziej Ilona Małgorzata Komala-Wójcik Dominika Regina Konieczny Maksymilian Stanisław Korpusiński Jan Florian Król Antoni Józef Krukowski Szymon Mieczysław Kruszec Piotr Jan Ławicki Artur Mariusz Malska Emilia Janina Marszalik Kamil Michał Marzec Marcel Jan Masłoń Emilia Marianna Mazankiewicz Szymon Włodzimierz Micherda Miłosz Mroczek Maja Izabela Niepsuj Karol Antoni Niżyńska Zofia Danuta Nowicka Magdalena Zofia Oguz Nina Urszula Opolska Zofia Grażyna Pachacz Marika Gabriela Policht Ewa Stanisława Ptak Alicja Elżbieta Pyclik Helena Janina Raj Sandra Patrycja Rak Michał Krzysztof Rączka Natalia Weronika Rozpędzik Zuzanna Milena Seweryn Oliver Jarosław Sopata Szymon Sowińska Ewa Karolina Stożek Katarzyna Anna Strug Maja Magdalena Surowiec Hubert Grzegorz Szecówka Maria Wiktoria Szklarski Dawid Oliwier Szpakiewicz Emilia Zofia Tarnowska Paulina Gabriela Tomczyk Pola Monika Toporek Tomasz Antoni Toporkiewicz Zuzanna Paulina Trala Jakub Grzegorz Trybus Pola Katarzyna Tuleja Antonina Dagmara Węglarz Maja Daria Wojsznis Filip Piotr Wójcik Bartosz Wojciech Zając Jan Kamil Zarych Weronika Anna Zawisza Hanna Marta Zieliński Artur Krzysztof Zięty Michał 29 TYDZIEŃ W MODLITWIE 21 XII 2008 – 4 Niedziela Adwentu Czyt.: 2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a 16; Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29; Rz 16, 25-27; Łk 1, 26-38; · w int. śp. Józefa Burka (gregoriań700 ska), · w intencji Ewy, dziękczynno · błagal830 na o zdrowie, błogosławieństwo Boże i potrzebne łaski, 1000 · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), · w int. śp. Tomasza Kolbusza w 2 rocz. śm., 1130 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Mirosławy Twardowskiej i zmarłych z rodzin Płatków i Motyków, 1300 · w int. śp. Jana Polewki, Joanny i Michała, · w int. śp. Tadeusza Ziobro w 9 rocz. śm., 1800 · w int. śp. Ryszarda Niedziałka w 4 rocz. śm., 22 XII 2008 Czyt.: 1 Sm 1, 24-28; Ps: 1 Sm 2, 1. 4-5. 6-7. 8abcd; Łk 1, 46-56; 700 · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), · w intencji Marii o zdrowie i błogosławieństwo Boże, 800 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Janiny Tryczyńskiej, 1800 · w int. śp. Jana Lelka od szwagra Józefa Stożka z rodziną, · w int. śp. Adolfy w 17 rocz. śm., · w int. śp. Bronisławy Sobolewskiej w 20 rocz. śm., 23 XII 2008 Czyt.: Ml 3, 1-4; 4, 5-6; Ps 25, 4-5. 8-9. 10 i 14; Łk 1, 57-66; 700 · w int. śp. Wiktorii Michałowskiej, · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), 30 800 1800 · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), · dziękczynna z prośbą o Boże błogosławieństwo dla Ewy z okazji imienin, · w int. śp. Roberta Jabłońskiego, · w intencji chorych Pauliny, Stefanii i Zuzanny o zdrowie, · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Jana Lelka od szwagra Franciszka z rodziną, 24 XII 2008 Czyt.: Iz 62, 1-5; Ps 89, 4-5. 16-17. 27. i 29; Dz 13, 16-17. 22-25; Mt 1, 1-25; 700 · w int. śp. Stefanii Błaź w 6 rocz. śm., · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), · w int. śp. Heleny i Jana, · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), 800 · w intencji próśb i podziękowań do Matki Bożej, · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Anieli i Franciszka Sochackich, 2400 · w intencji Czesławy i Jana orz ich rodziny o błogosławieństwo Boże w 41 rocz. ślubu · w int. śp. Zbigniewa Chwedczuka oraz zmarłych najbliższych sercu o radość Życia Wiecznego, · w int. śp. Adama Kaliszki, · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), · w intencji Iwony i Adama o zdrowie i błogosławieństwo Boże, · w intencji Anny i Jana, dziękczynnobłagalna z okazji 38 rocz. ślubu, · w intencji Adama i Ewy Sperro o zdrowie i błogosławieństwo Boże, · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · o nagrodę Nieba dla Stefana Domaradzkiego w 10 rocz. śm., Wiktorii, Antoniego i Adama, · w int. śp. Macieja Wiznera o szczęście wieczne, 25 XII 2008 Uroczystość Narodzenia Pańskiego, Czyt.: Iz 52, 7-10; Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6; Hbr 1, 1-6; J 1, 1-18; · w int. śp. zmarłych z rodzin Skrzyp700 ców o Faberów, 830 · w int. śp. Zofii Cieślik w 28 rocz. śm., · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), 1000 · w int. śp. Marii, Wasyla, Anny i Marii, · w int. śp. Cecylii, Antoniego, Heleny Brzezoniów · o Miłosierdzie Boże proszą dzieci z rodziną, 1130 · w intencji Parafian, · w intencji Elżbiety i Marka, dziękczynno – błagalna z okazji 16 rocz. ślubu z prośbą o błogosławieństwo dla dzieci, · w int. śp. Józefa Toporkiewicza w 8 rocz. śm., 1300 · w int. śp. Jana i Wojciecha Piwowarów, 1800 · za dusze w czyśćcu cierpiące, 26 XII 2008 Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika, Czyt.: Dz 6, 8-10; 7, 54-60; Ps 31, 3cd-4. 6 i 8ab. 16-17; 700 · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), 830 · w int. śp. Józefa, Stefana i Teresę, · w int. śp. Adeli, Leona, Bronisławy Ślipczyńskich, o Boże Miłosierdzie proszą synowie z rodziną, · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), 1000 · w int. śp. Eugenii, · w intencji Marii i Stanisława Flanków, dziękczynno · błagalna z prośbą o Boże błogosłwieństwo i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w 39 rocz. ślubu, 1130 1300 1800 · w intencji Kazimiery i Bronisława Dudów, dziękczynna z okazji 55 rocz. ślubu z prośbą o Boże błogosławieństwo dla Jubilatów i całej rodziny przez przyczyną Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, · w int. śp. Władysława i Krymhildy Piszczków, · w intencji Marty i Grzegorza, dziękczynno · błagalna z okazji 21 rocz. ślubu, w dniu urodzin Marty z prośbą o błogosławieństwo dla dzieci, · w int. śp. Jacka Mydlarza, · w int. śp. zmarłych z rodziny Lankoszów, 27 XII 2008 Święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty, Czyt.: 1 J 1, 1-4; Ps 97, 1-2. 5-6. 11-12; J 20, 2-8; 700 · w int. śp. Józefa Burka (gregoriańska), · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w intencji Parafian, 800 · w int. śp. Zofii Regulskiej w 29 rocz. śm., · dziękczynna za otrzymane łaski z prośbą o dalsze dla sióstr i braci oraz ich dzieci, 1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu, 1800 · w int. śp. Jana, · w int. śp. Jana, Marii i Marzeny Wichmanów, · w intencji Danuty i Zbigniewa, dziękczynna z okazji 30 rocz. ślubu z prośbą o błogosławieństwo dla całej ich rodziny, 31 TYDZIEŃ W MODLITWIE 28 XII 2008 Niedziela w Oktawie Bożego narodzenia, Święto Świętej Rodziny, Jezusa, Maryi i Józefa, Czyt.: Syr 3, 2-6. 12-14; Ps 128, 1-2. 3. 4-5; Kol 3, 12-21; Łk 2, 22-40; · w int. śp. Józefa Rosponda, 700 · w int. śp. Zofii Kołodziejczyk, 830 · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), 1000 · w intencji Marii i Stefana Borowców dziękczynna z okazji 40 rocz. ślubu z prośbą o błogosławieństwo Boże za przyczyną Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, 1130 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Mikołaja, Michała, Wincentego i Jana, 1300 · w int. śp. Joanny i Michała Machunze w 4 rocz. śm., · w int. śp. Jana Małeckiego z rodziną, 1800 · w int. śp. Stefana Gimińskiego w 13 rocz. śm., · w int. śp. Kazimiery i Leona Lisińskich oraz Anieli i Konstantego Bobrków, 30 XII 2008 Czyt.: 1 J 2, 12-17; Ps 96, 7-8a. 8b-9. 10; Łk 2, 36-40; 700 · w int. śp. Szczepana, Mieczysławy i Zdzisława, · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Eugenii, 800 1800 · w int. śp. Parafian, którzy odeszli do Pana w 2008 roku, · w int. śp. zmarłych z rodzin: Majewskich, Zielezińskich, Nogów i Cyganków, · w int. śp. rodziców Marii i Piotra Ryszków, 29 XII 2008 Czyt.: 1 J 2, 3-11; Ps 96, 1-2a. 2b-3. 5b-6; Łk 2, 22-35; 700 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Marii Pułczyńskiej (gregoriańska), 800 · w intencji Zofii i Jej rodziny, dziękczynna za szczęśliwy miniony rok z prośbą o zdrowie i błogosławieństwo Boże na 2009, 1800 · w int. śp. Eugeniusza Jamroza w 14 rocz. śm., · w int. śp. Stanisława Urbana w 29 rocz. śm., · w int. śp. Marii Czerwińskiej w 3 rocz. śm., oraz męża Tadeusza, · w int. śp. Edwarda oraz rodziców Ewy i Józefa, 31 XII 2008 Czyt.: 1 J 2, 18-21; Ps 96, 1-2. 11-12, 13; J 1, 1-18; 700 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Adama Jakóbika, 800 · w intencji rodziny Kogutów dziękczynna za otrzymane łaski w minionym roku z prośbą o dalsze błogosławieństwo Boże, 1800 · Dziękczynno · błagalna za szczęśliwie przeżyty rok, · w intencji ks. Mieczysława Kaczmarzyka, o Boże błogosławieństwo, łaskę zdrowia i opiekę matki Bożej Wspomożenia Wiernych z okazji imienin od sióstr I róży kobiet pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, 32 1 I 2009 Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, Czyt.: Lb 6, 22-27; Ps 67, 2-3. 5. i 8; Ga 4, 4-7; Łk 2, 16-21; · w intencji ks. Mieczysława Kaczma700 rzyka o zdrowie i błogosławieństwo Boże, 830 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), 1000 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w intencji Michaliny w dniu urodzin, 1130 · w intencji Parafian, · w intencji Mieczysława o zdrowie, błogosławieństwo Boże, dary Ducha Świętego i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych z okazji imienin, 1300 · w int. śp. Mieczysława Szymańskiego w dniu imienin, 1800 · w int. śp. Eugeniusza Jamroza w 14 rocz. śm., 2 I 2009 Wspomnienie świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, Czyt.: 700 · w int. śp. Heleny Michałowskiej, · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), 800 · w int. śp. Bronisława Satoły, · w int. śp. Kazimiery Starowicz, 1630 · w int. śp. Stanisławy, Tadeusza, Katarzyny i Józefa, 1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego, 1800 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), 3 I 2009 Czyt.: 1 J 2,29 · 3,6; Ps 98, 1. 3cd-4. 5-6; J 1, 29-34; 700 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), · w int. śp. Genowefy Ciaputy z okazji 800 imienin, 1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu, 1800 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), 4 I 2009 2 Niedziela po Narodzeniu Pańskim, Czyt.: Syr 24, 1-2. 8-12; Ps 147, 12-13. 14-15. 19-20; Ef 1, 3-6. 15-18; J 1, 1-5. 9-14; 700 · w intencji Parafian, 830 · w int. śp. Karoliny Piszczek w 39 rocz. śm., · dziękczynna za miniony rok z prośbą o zdrowie i potrzebne łaski w nowym roku dla członków Żywego Różańca, · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), 1000 · w int. śp. zmarłych z rodziny Batków, 1130 · w intencji Agnieszki Marut, dziękczynno · błagalna z prośbą o Boże błogosławieństwo z okazji 30 urodzin z prośbą o zdrowie i i opiekę matki Bożej Wspomożenia Wiernych dla męża i dzieci, · w intencji Kubusia dziękczynno – błagalna z okazji 1 rocz. urodzin, 1300 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), 1800 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), 33 TYDZIEŃ W MODLITWIE 5 I 2009 Czyt.: 1 J 3, 11-21; Ps 100, 1-2. 3. 4. 5; J 1, 43-51; · w int. śp. Aleksandra Kiczka (grego700 riańska), · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), · dziękczynna za otrzymane łaski 800 z prośbą o zdrowie, 1800 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), · w int. śp. Antoniny Żuczkowskiej w rocz. śm., 7 I 2009 Czyt.: 1 J 3,22 · 4,6; Ps 2, 7-8. 10-11; Mt 4, 12-17. 23-25; 700 · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), · w intencji Kazimierza Koguta o zdrowie i błogosławieństwo Boże z okazji urodzin, · w intencji Danuty i Artura o szczęśliwą podróż i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, · w int. śp. Henryka Króla (gregoriań800 ska), 1800 · w intencji próśb i podziękowań do Matki Bożej, 9 I 2009 Czyt.: 1 J 4, 11-18; Ps 72, 1-2. 10-11. 12-13; Mk 6, 45-52; 700 · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), · w int. śp. Antoniego Lipiaka w 19 800 rocz. śm., 1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego, 1800 · w int. śp. Jana Lelka od rodziny Turków, 6 I 2009 Uroczystość Objawienia Pańskiego Czyt.: Iz 60, 1-6; Ps 72, 1-2. 7-8. 10-11. 12-13; Ef 3, 2-3a. 5-6; Mt 2, 1-12; 700 · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), 800 · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), 900 · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), 1630 · w int. śp. Henryka Króla (gregoriańska), 1800 · w intencji Janiny, dziękczynna za otrzymane łask z prośbą o błogosławieństwo Boże w dniu urodzin, · w intencji Grażyny i Bernarda z okazji 30 rocz. ślubu, 2000 · w int. śp. Jan Lelka od rodziny Chadryszów, 8 I 2009 Czyt.: 1 J 4, 7-10; Ps 72, 1-2. 3-4ab. 7-8; Mk 6, 34-44; 700 · w int. śp. Ignacego Olesiaka z rodzicami, · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), · w int. śp. Juliana Regenczuka, 800 · w intencji Katarzyny i Janusza Maniaków oraz synka Franciszka, dziękczynno · błagalna z prośbą o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych z okazji rocz. ślubu, 1800 · w int. śp. Ryszarda w 24 rocz. śm. od żony, córki, zięcia i wnuczki, · w intencji Grzegorza o zdrowie i błogosławieństwo Boże oraz opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych z okazji 18 urodzin, 10 I 2009 Czyt.: 1 J 4,19 · 5,4; Ps 72, 1-2. 14 i 15bc. 17; Łk 4, 14-22a; 700 · w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska), · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), 800 · w int. śp. Marii w 1 rocz. śm., 1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu, 1800 · w int. śp. Eugenii i Józefa Szelągów oraz Andrzeja Chowaniaka, 34 11 I 2009 Święto Chrztu Pańskiego, Czyt.: Iz 42, 1-4. 6-7; Ps 29, 1-2. 3ac-4. 3b i 9b-10; Dz 10, 34-38; Mk 1, 6b-11; · w int. śp. Wojciecha Teleja (grego700 riańska), 830 · w int. śp. Stanisława Ciszewskiego w 44 rocz. śm., · w int. śp. Władysława, Aleksandrę i Juliana Kinasz (gregoriańska), 1000 · w intencji Małgorzaty i Elżbiety, o zdrowie, błogosławieństwo Boże i opiekę Matki Bożej Wspomożenia Wiernych z okazji urodzin, · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska), 1130 · w intencji Parafian, 1300 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska), · w intencji Barbary, o zdrowie i błogosławieństwo Boże, 1800 · w int. śp. Wiktorii Bober i Stanisława, 35 OGŁOSZENIAPARAFIALNE 1. W dniu dzisiejszym zapraszamy na nieszpory adwentowe połączone z nowenną do Dzieciątka Jezus i adoracją Najświętszego Sakramentu o 17.30. 2. W środę przeżywać będziemy Wigilię Bożego Narodzenia. Zasiadając do wigilijnego stołu nie zapomnijmy o chrześcijańskim charakterze tego spotkania, a więc o wspólnej modlitwie, czytaniu Pisma Świętego o narodzeniu Chrystusa i o wspólnym śpiewaniu kolęd. W środę nie będzie Mszy św. o 18.00! Zapraszamy wszystkich na Pasterkę na 24.00. Podczas Pasterki nie będzie możliwości skorzystania ze spowiedzi św. gdyż wszyscy kapłani będą koncelebrowali Mszę św. Okazja do spowiedzi przed świętami: w poniedziałek i wtorek: od 700 do 900 i popołudniu od 17.00 do 19.30 3. Wszystkich parafian, a szczególnie tych, którzy podjęli się duchowej adopcji dzieci poczętych zapraszamy w wigilię na 23.30 na wspólną modlitwę. Taca zebrana podczas Pasterki przeznaczona będzie na Krakowski Fundusz Obrony Życia SOS. 4. W tym świętym czasie Bożego Narodzenia wszystkim Parafianom i Gościom życzymy obfitości Bożych łask od Dzieciątka Jezus. Niech Boży pokój i radość stale goszczą w Waszych sercach i rodzinach. Niech się spełnią wszystkie najlepsze życzenia. Przeżyjmy te Święta z najbliższymi, ale także w jedności z Panem Bogiem. 5. Rozkład Mszy św. w Boże Narodzenie i w Święto św. Szczepana, pierwszego męczennika, taki jak w każdą niedzielę. Taca zebrana w drugi dzień Świąt przeznaczona będzie na Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie. Redakcja: 4 NIEDZIELA ADWENTU, 21 GRUDNIA 2008 6. W sobotę 27 grudnia obchodzimy święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty; na Mszy św. o 7.00 poświęcimy wino. W niedzielę 28 grudnia obchodzimy Święto Świętej Rodziny. W tym dniu wspominamy również św. Młodzianków, męczenników. Na Mszy św. o godzinie 10.00, zgodnie z tradycją pobłogosławimy dzieci. 7. We wtorek 30.12, o 18.00 odprawimy Mszę św. za tych z Parafian, którzy odeszli do Pana w bieżącym roku. Szczególne zaproszenie na tę Mszę św. kierujemy do Rodzin Zmarłych. Parafian, którzy sprawy pogrzebu załatwiali poza naszą kancelarią parafialną, a pragną, aby ich zmarłych objąć modlitwą na tej Mszy św., prosimy o zgłoszenie w kancelarii, albo w zakrystii, do wtorku 23 grudnia włącznie. 8. W czasie po świętach Bożego Narodzenia rozpoczniemy coroczną wizytę duszpasterską w rodzinach tworzących naszą wspólnotę parafialną. Ministranci na kilka dni przed planowaną wizytą rozniosą karteczki z orientacyjną godziną przybycia kapłana. 9. Dziękujemy wszystkim, którzy przygotowali nasz kościół na czas Adwentu i na nadchodzące Święta. Dzieci i młodzież zapraszamy w poniedziałek do pomocy przy ozdabianiu choinek, dziękujemy również za podjęte działania w przygotowania naszej pięknej szopki oraz za sprzątanie kościoła. Serdecznie dziękujemy wszystkim kapłanom za ofiarną posługę w konfesjonale w tych dniach. 10. Zachęcamy do lektury prasy katolickiej. W zakrystii i w kancelarii są jeszcze poświęcone opłatki. Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Łukasz Kamieński, Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras tel. (012) 269 16 18 Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/ 36 koszt.wydania 0,90 zł
