ŚW. EDWARDA

13 października 2016r. – Czwartek -
ŚW. EDWARDA
(Króla, Wyznawcy)
S. Eduardi Regis Confessoris - III classis
Tempora: Feria Quinta infra Hebdomadam XXI post Octavam Pentecostes
13 pażdziernika 2016r. - kolor szat biały - Czwartek – Św. Edwarda - Króla, Wyznawcy ( 3. kl.) Msza Os iusti, Gloria, modlitwa wł., bez Credo, prefacja zwykła.
Edward urodził się około 1003 roku w Islip koło Oksfordu. Był synem króla Ethelreda II i normandzkiej księżniczki Emmy. Młodość spędził
na wygnaniu w Normandii. W 1041 r. został wezwany do Anglii, a rok później wstąpił na tron Anglii (w wieku 39 lat), obejmując go po swoim bracie
przyrodnim. Został koronowany w Wielkanoc 3 kwietnia 1043 r. Ceremonię
koronacyjną w katedrze w Winchester poprowadził arcybiskup Canterbury, św. Eadsin, i arcybiskup Yorku, Aelhic. W 1044 r. poślubił Edytę, córkę
księcia Godwina z Kentu, ale małżeństwo było bezdzietne.
Król Edward słynął z wielkiej pobożności. Cieszył się miłością i szacunkiem swoich poddanych. Otaczał opieką ubogich, chorych i ułomnych.
Tryb życia bardziej mniszy niż królewski dał mu przydomek "Wyznawca".
W dziedzinie polityki kościelnej Edward dążył do zacieśnienia stosunków
z Rzymem. Wspierał kościoły i klasztory.
Zmarł 5 stycznia 1066 r. Pochowany został w katedrze westminsterskiej,
którą ufundował i której budowie poświęcił znaczną część swego życia,
w kaplicy mieszczącej się za głównym ołtarzem. Kanonizowany został
przez Aleksandra III w 1161 roku. Od XIV wieku główny patron Anglii
oraz angielskich królów. W kalendarzu wspominany także 13 października - w rocznicę pierwszego przeniesienia jego relikwii (1166 r.).
Legenda głosi, że szczodrobliwy król miał specjalne nabożeństwo do
św. Jana Ewangelisty. Pewnego razu ukazał mu się sam św. Jan pod postacią żebraka. Król nie miał przy sobie pieniędzy, więc ofiarował żebrakowi swój pierścień. Po kilku latach dwóch angielskich pielgrzymów, których św. Jan wybawił z kłopotów w czasie podróży po Ziemi Świętej, przywiozło królowi ten pierścień z informacją od św. Jana, że Edward spotka
się ze świętym już za kilka miesięcy w niebie.
W ikonografii św. Edward przedstawiany jest jako wysoki mężczyzna z brodą, w królewskim płaszczu. Czasami niesie chorego. Podanie bowiem głosi, że sam brał chorych na plecy i zanosił do swojego zamku. Czasem ukazywany jako rycerz w pełnej zbroi. Jego atrybutami są: anioł, berło
królewskie, kubek, miecz, pierścień, postać trędowatego. (źródło: brewiarz.pl)
3 klasy
INTROITUS:
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co
słuszne; prawo jego Boga mieszka w jego sercu.
Szaty białe
Ps 36,30n
Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius loquétur
iudícium: lex Dei eius in
corde ipsíus.
Ps 36,1
Ps. Ps. Nie unoś sie z powodu Noli æmulári in malignántizłoczyńców, ani nie zazdrość bus: neque zeláveris faciénczyniącym nieprawość.
tes iniquitátem.
V. Chwała Ojcu.
V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który ukoronowałeś chwała wiekuistą Swojego Wyznawcę
świętego Króla Edwarda, daj
nam tak czcić go na ziemi, abyśmy mogli królować z nim w niebie. Przez Pana.
LECTIO:
Błogosławiony mąż, który okazał
się bez zmazy i który nie ubiegał
sie za złotem, i nadziei nie pokładał w pieniądzach i skarbach.
Któż to jest? - a chwalić go będziemy. Bo w życiu swym dziwów dokonał. Kto w tej sprawie
jest doświadczony i doskonały,
będzie miał wieczną chwałę: który mógł przestąpić, a nie przestąpił, źle czynić, a nie uczynił;
przeto pewne są skarby jego
u Pana, a jałmużny jego wysławiać będzie zgromadzenie świętych.
GRADUALE:
Sprawiedliwy zakwitnie jak
palma, rozrośnie się jak cedr na
Libanie w domu Pańskim.
V. By głosić z rana Twoje miłosierdzie, a wierność Twoją nocami.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Błogosławiony człowiek, który zniesie
pokusę, bo utwierdziwszy sie
otrzyma wieniec żywota. Alleluja.
EVANGELIUM:
Deus, qui beátum regem
Eduárdum Confessórem tuum æternitátis glória coronásti: fac nos, quaesumus;
ita eum venerári in terris, ut
cum eo regnáre póssimus in
coelis. Per Dominum.
Syr 31,8-11
Beátus vir, qui invéntus est
sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit
in pecúnia et thesáuris. Quis
est hic, et laudábimus eum?
fecit enim mirabília in vita
sua. Qui probátus est in illo,
et perféctus est, erit illi
glória ætérna: qui potuit
tránsgredi, et non est transgréssus: fácere mala, et non
fecit: ídeo stabilíta sunt bona
illíus in Dómino, et eleemósynis
illíus
enarrábit
omnis ecclésia sanctórum.
Ps 91,13-14.3
Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani multiplicábitur in domo Dómini.
V. Annuntiándum mane misericórdiam tuam, et veritátem tuam per noctem.
J 1,12
Allelúia, allelúia. V. Beátus
vir, qui suffert tentatiónem:
quóniam,
cum
probátus
fúerit,
accípiet
corónam
vitæ. Allelúia.
Łk 12,35-40
Życie Świętych było czujnym oczekiwaniem powrotu Chrystusa.
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: <<Niechaj biodra
wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rekach waszych. A sami bądźcie podobni
do ludzi oczekujących powrotu
In illo témpore: Dixit Iesus
discípulis suis: Sint lumbi
vestri præcíncti, et lucernæ
ardéntes in mánibus vestris,
et vos símiles homínibus
exspectántibus dóminum su-
pana swego z godów weselnych;
aby, gdy nadejdzie i zakołacze,
natychmiast mu otworzyć. Błogosławieni słudzy owi, których
pan, gdy nadejdzie, zastanie
czuwającymi. Zaprawdę powiadam wam, że przepasze się i każe im zasiąść, a przechodząc
usługiwać im będzie. I czy przyjdzie o drugiej straży, czy też
o trzeciej straży nadejdzie, a tak
zastanie: błogosławieni są słudzy owi. A to wiedzcie, że gdyby
wiedział pan domu, o której godzinie nadejdzie złodziej, czuwałby zaiste i nie dopuścili by
podkopać domu swego. I wy
bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy nadejdzie w godzinie, w której sie nie spodziewacie>>.
um, quando revertátur a
núptiis: ut, cum vénerit et
pulsáverit,
conféstim
apériant ei. Beáti servi illi,
quos, cum vénerit dóminus,
invénerit vigilántes: amen,
dico vobis, quod præcínget
se, et fáciet illos discúmbere,
et tránsiens ministrábit illis.
Et si vénerit in secúnda
vigília, et si in tértia vigília
vénerit, et ita invénerit,
beáti sunt servi illi. Hoc autem scitóte, quóniam, si sciret paterfamílias, qua hora
fur veníret, vigiláret útique,
et non síneret pérfodi domum suam. Et vos estóte
paráti, quia, qua hora non
putátis,
Fílius
hóminis
véniet.
OFFERTORIUM:
Ps 88,25
Z nim moja wierność i moja ła- Véritas mea et misericórdia
ska; w moim imieniu moc jego mea cum ipso: et in nómine
wzrośnie.
meo exaltábitur cornu eius.
SECRETA:
Wspominając Twoich Świętych Laudis tibi, Dómine, hóstias
składamy Ci, Panie, ofiarę chwa- immolámus in tuórum comły i ufamy, że ona wybawi nas od memoratióne Sanctórum: quzłego teraz i w przyszłości. Przez ibus nos et præséntibus éxui
Pana.
malis confídimus et futúris.
Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawie- Vere dignum et iustum est,
dliwe, słuszne i zbawienne, aby- æquum et salutáre, nos tibi
śmy zawsze i wszędzie Tobie semper et ubíque grátias
składali dziękczynienie, Panie, agere: Dómine sancte, Pater
Ojcze Święty, wszechmogący, omnípotens, ætérne Deus:
wieczny Boże, przez Chrystusa, per Christum, Dóminum noPana naszego. Przez Niego Twój strum. Per quem maiestátem
majestat
chwalą
Aniołowie, tuam laudant Angeli, adóuwielbiają Państwa, z lękiem rant Dominatiónes, tremunt
czczą Potęgi, Niebiosa i Moce Potestátes.
Coeli
coeniebios oraz błogosławieni Sera- lorúmque Virtútes ac beáta
fini we wspólnej wysławiają ra- Séraphim sócia exsultatióne
dości. Z nimi to, prosimy, dozwól concélebrant. Cum quibus et
i naszym głosom wołać w pokor- nostras voces ut admitti iunym uwielbieniu:
beas, deprecámur, súpplici
confessione dicéntes:
Mt 24,46n
COMMUNIO:.
Błogosławiony sługa, którego Beátus servus, quem, cum
Pan przyszedłszy znajdzie czu- vénerit dóminus, invénerit
wającego. Zaprawdę, powiadam vigilántem: amen, dico vobis,
wam, że postawi go nad wszyst- super ómnia bona sua conkimi dobrami swymi.
stítuet eum.
POSTCOMMUNIO:
Pokrzepieni niebieskim pokar- Refécti cibo potúque comem i napojem, błagamy Cię elésti, Deus noster, te súpplipokornie, Boże nasz, niech nas ces exorámus: ut, in cuius
bronią modlitwy tego, W którego hæc
commemoratióne
święto przyjęliśmy te dary.
percépimus, eius muniámur
et précibus. Per Dominum.
.