Hasło wapno-wapno-nawozowe

wapno, wapno nawozowe, wapnowanie
(Gleboznawstwo leśne), wapno, to materiały zawierające dużo wapnia. Najczęściej w handlu występuje
wapno palone (tlenek wapnia, CaO) i wapno gaszone (wodorotlenek wapnia, Ca(OH)2). Wapno palone ma
szerokie zastosowanie w budownictwie, w metalurgii, w przemyśle szklarskim i ceramicznym. Jest
używany jako środek owadobójczy i bakteriobójczy, jako nawóz sztuczny w poprawie właściwości gleb.
Wodorotlenek wapnia, zwany wapnem gaszonym, stosowany jest do odkwaszania gleb, w przemyśle
chemicznym i farmaceutycznym, w budownictwie do przygotowania zaprawy murarskiej i malowania
ścian. Wapno nawozowe to różne gatunki wapna, jak węglany, tlenki, wodorotlenki, także naturalne osady
wapienne (wapno łąkowe), również wapno defekacyjne stosowane jest do odkwaszania gleby, poprawy jej
struktury oraz do poprawy zaopatrzenia roślin w wapń. Dawka wapna zależy od stanu kwasowości gleby,
jej uziarnienia i uprawianych roślin. W lasach takie zabiegi stosuje się wyjątkowo na zdegradowanych
powierzchniach, natomiast często – na szkółkach leśnych.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Gorlach E., Mazur T. 2001. Chemia rolna. Podstawy żywienia i zasady nawożenia roślin. Wyd. Nauk. PWN,
Warszawa, ss. 347.
Publikacje powiązane tematycznie
Gorlach E., Mazur T. 2001. Chemia rolna. Podstawy żywienia i zasady nawożenia roślin. Wyd. Nauk. PWN,
Warszawa, ss. 347.
Gorlach E. 2003. Przewodnik do ćwiczeń z chemii rolnej. Praca zbiorowa pod redakcją Eugeniusza
Gorlacha. Skrypt. Wydanie III poprawione, Wyd. AR Kraków, ss. 162. 3.
Mercik S. 2004. Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Wyd. SGGW, ss. 287. 4.
Duer I., Fotyma M. 1999. Polski kodeks dobrej praktyki rolniczej. Wyd. IUNG, Puławy.