Sir Neville`a Marrinera

Neville MARRINER dyrygent
Jeden z najsławniejszych i najznakomitszych dyrygentów naszych czasów pierwsze lekcje gry
na skrzypcach pobierał u ojca. Naukę w Royal College of Music w Londynie, którą podjął, gdy
miał lat 13, przerwała wojna. Jako żołnierz Royal Navy brał udział w lądowaniu w Normandii.
W szpitalu, gdzie trafił ranny podczas działań wojennych poznał muzykologa Thurstona Darta,
z którym później intensywnie współpracował. Po wojnie wrócił na londyńskie studia, które
następnie kontynuował w Konserwatorium Paryskim u René Benedettiego. W 1949 roku został
wykładowcą Royal College of Music.
Muzyczną karierę zaczynał jako skrzypek w trio i w kwartecie smyczkowym, by od 1952 roku
zacząć grać najpierw w London Philharmonic Orchestra, a następnie w London Symphony
Orchestra. To wtedy miał okazję z bliska przyjrzeć się takim dyrygenckim sławom jak Arturo
Toscanini, Wilhelm Furtwängler, Guido Cantelli czy Herbert von Karajan.
W 1959 roku młody skrzypek został poproszony o przygotowanie cyklu koncertów w
londyńskim kościele St. Martin-in-the-Fields. Dla jego potrzeb stworzył niewielki zespół
składający się z najlepszych muzyków londyńskich orkiestr, który przyjął nazwę kościoła. Tak
narodziła się Academy of St. Martin-in-the-Fields – jedna z najlepszych orkiestr kameralnych
świata, którą Neville Marriner kierował do 1992 roku. Ale, choć formalnie przekazał wtedy jej
prowadzenie Malcolmowi Lathamowi, pozostaje honorowym prezydentem zespołu. I nadal
często nim dyryguje. Początkowo orkiestra koncentrowała się na repertuarze okresów baroku
i klasycyzmu, z czasem poszerzając go o dzieła XIX i XX wieku.
Swą karierę dyrygencką Marriner rozpoczął w latach 60., po studiach u Pierre’a Monteux
w USA. Oprócz pracy z Academy of St Martin-in-the-Fields, współpracował z większością
najlepszych orkiestr świata, w tym m.in. z orkiestrami w Wiedniu, Berlinie, Paryżu,
Mediolanie, Atenach, Nowym Jorku, Bostonie, San Francisco i Tokio. Dyrygował także
operami oraz chórami. W latach 1969-79 był dyrektorem muzycznym Los Angeles Chamber
Orchestra, od 1971 do 1973 –dyrygentem Northern Symphony Orchestra, od 1979 do 1986 –
dyrektorem muzycznym Minnesota Orchestra, a w latach 1983-89 – głównym dyrygentem
SWR Sinfonieorchester Stuttgart.
Sir Neville Marriner był też jednym z tych dyrygentów, którzy mogli się pochwalić rekordową
dyskografią. Na koncie miał ponad 300 płyt, z których gros stanowią nagrania dokonane
z Academy of St. Martin-in-the-Fields.
Za swe zasługi Neville Marriner otrzymał wiele nagród i wyróżnień. W swej ojczyźnie
uhonorowany został w sposób szczególny – w 1979 roku Orderem Imperium Brytyjskiego, a
w 1985 roku tytułem szlacheckim.