Pracownia CHN Teoretyczne podstawy analizy elementarnej

Nazwa przedmiotu
Kod ECTS:
Pracownia CHN
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek:
Nazwa kierunku:
Wydział Oceanografii i Geografii
Oceanografia
Instytut Oceanografii
Nazwa specjalności: Chemia morza i atmosfery
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących): dr Dorota Burska
Liczba godzin zajęć, 75 w tym:
75 ćw. lab.
Liczba punktów ECTS: 8
Rodzaj studiów: stacjonarne II stopnia
Rok i semestr studiów: II, 3
Status przedmiotu: obligatoryjny
Język wykładowy:
polski
Metody dydaktyczne:
Formy i warunki zaliczania przedmiotu:
ćwiczenia laboratoryjne - wykonanie przez pisemne opracowanie wyników oraz przygotowanie
studentów pomiarów i doświadczeń z
prezentacji zgodnej z tematyką zajęć
wykorzystaniem specjalistycznej aparatury
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymaganiami wstępnymi:
ZałoŜenia i cele przedmiotu:
Zapoznanie z zasadą działania analizatora elementarnego CHNS/O. Określenie sposobu
przygotowania i analizy podstawowego składu w próbkach środowiskowych. Analiza C, H, N, S
w próbkach osadów i zawiesin morskich, glebach, materiale biologicznym roślinnym i
zwierzęcym.
Treści programowe:
Teoretyczne podstawy analizy elementarnej. Porównanie budowy i zasad działania
wybranych analizatorów CHN, CHNS, CHNS/O. Metoda dynamicznego spalania materii
w obecności tlenu i ilościowego pomiaru produktów spalania. Chemiczne substancje
stosowane w analizie elementarnej (katalizatory, substancje pochłaniające, gazy, wzorce).
Uruchomienie analizatora (podłączenie He, O2 i powietrza, wypełnienie kolumny
spalania i redukcji odczynnikami, optymalizacja warunków spalania); kalibracja
analizatora CHN (ślepe próby, faktory, teoretyczna wartość CHN – wzorce analityczne,
matryce środowiskowe). Rodzaje próbek. Przygotowanie prób stałych, półpłynnych do
analiz (suszenie, liofilizacja, homogenizacja). Oznaczanie procentowej zawartości
pierwiastka C,H,N,S w wybranych związkach organicznych o znanym składzie
chemicznym - obliczenie wzoru empirycznego i sumarycznego związku, weryfikacja
uzyskanych wyników i określenie stopnia zanieczyszczenia substancji chemicznych.
Oznaczanie zawartości węgla, wodoru, azotu w próbkach środowiskowych. Procedura
przygotowania osadów (piaszczyste, muliste, bogate w węglany, materię organiczną,
zawiesin, organizmów morskich (makrobentos, ryby), roślin lądowych (trawa, liście).
Procedura oznaczania węgla organicznego w próbkach środowiskowych (usuwanie
węglanów, praŜenie). Stosunek podstawowych pierwiastków budujących związek
organiczny (stechiometria) w obecnych w środowisku naturalnych i sztucznych
związkach organicznych. Porównanie literaturowe.
Umiejętności i kompetencje: Student potrafi uruchomić i skalibrować analizator CHNS/O. Zna
zasady przygotowania róŜnych materiałów środowiskowych do oznaczenia. Potrafi ocenić
wiarygodność uzyskanych wyników i odnieść je do warunków środowiskowych.
Wykaz literatury
- podstawowej:
1. Bobrański B.,1979 Analiza ilościowa związków organicznych, PWN, Warszawa,
2. Namieśnik J., Jamrógiewicz Z., (red.), 1998, Fizykochemiczne metody kontroli
zanieczyszczeń środowiska, WNT, Warszawa,
3. Pempkowiak J., 1997, Zarys geochemii morskiej, Wyd. UG, Gdańsk,
- uzupełniającej:
4. Waleńczak Z., 1987 - Geochemia organiczna, Wyd. Geol. Warszawa