BEZPIECZEŃSTWO

BEZPIECZEÑSTWO
SPOSOBY WZYWANIA POMOCY
TELEFON KOMÓRKOWY:
112
TELEFON STACJONARNY DO GOPR:
TELEFON DO GOPR I TOPR:
TELEFON DO WOPR:
985
0-601 100 300
0-601 100 100
RADIOTELEFON:
KANA£ 9
– 6 sygna³ów dŸwiêkowych b¹dŸ œwietlnych (krzyk, gwizdek, latarka, lusterko) na minutê, co
dziesiêæ sekund, a nastêpnie minuta przerwy. Odpowiedzi¹ s¹ 3 sygna³y na minutê.
– Wzywaj¹c pomoc przez telefon podaj informacjê: gdzie zdarzy³ siê wypadek (miejsce, czas
przejœcia od np. schroniska, szczytu), co siê sta³o (upadek, poœlizgniêcie siê), orientacyjny stan
poszkodowanego, przedstaw siê. Pamiêtaj, nigdy siê pierwszy nie roz³¹czaj!!!
– Do wzywania pomocy mo¿esz tak¿e wykorzystaæ race, rakietnice itp. Kolor czerwony oznacza niebezpieczeñstwo. Odpowiedzi¹ powinien byæ kolor bia³y.
– Pomocy mo¿esz wzywaæ tak¿e sygna³em SOS alfabetem Morse'a: ... - - - ... , czyli trzy
krótkie sygna³y, trzy d³ugie i znowu trzy krótkie.
– Gdy nadleci œmig³owiec i ktoœ z grupy potrzebuje pomocy, jedna osoba powinna stan¹æ
w pozycji wyprostowanej, z uniesionymi do góry rêkami. Sylwetka powinna tworzyæ literê
'Y' (Yes). Gdy pomoc jest niepotrzebna, jedn¹ rêkê unosimy do góry, drug¹ pozostawiamy
spuszczon¹ wzd³u¿ tu³owia jak 'N' (No).
NIEZBÊDNE FORMALNOŒCI
– Opracowanie trasy na miarê mo¿liwoœci uczestników, programu, zaplanowanie kosztów.
– Rezerwacja noclegów w schroniskach, szko³ach itp. lub potwierdzenie, czy interesuj¹ce nas pola
biwakowe nadal istniej¹.
– Sporz¹dzenie listy z danymi uczestników rajdu.
– Ubezpieczenie grupy rajdowej.
– Zatwierdzenie rajdu w hufcu – wype³nienie karty biwaku.
– Zg³oszenie przejazdu grupowego (PKP) lub negocjacja zni¿ek (PKS), zakup biletów.
– Zebranie oœwiadczeñ rodziców o zgodzie na udzia³ dziecka w rajdzie.
– Zbieranie faktur do póŸniejszego rozliczenia rajdu.
BEZPIECZNE WÊDROWANIE
– Na wycieczkach na jednego pe³noletniego opiekuna przypada 15 osób w terenie nizinnym (do
600 m n.p.m.) oraz 10 osób w górach (powy¿ej 600 m n.p.m.).
– Piesi id¹cy pojedynczo lub rzêdem po poboczu lub po jezdni s¹ zobowi¹zani iœæ lew¹ stron¹ drogi.
– Kolumna pieszych (dwójki, czwórki) mo¿e siê poruszaæ tylko praw¹ stron¹ jezdni.
– Jeœli przemarsz odbywa siê w warunkach niedostatecznej widocznoœci, pierwszy i ostatni z id¹cych z lewej strony w kolumnie s¹ zobowi¹zani nieœæ latarki: pierwszy – ze œwiat³em bia³ym,
skierowanym do przodu; ostatni – ze œwiat³em czerwonym, skierowanym do ty³u.
– Podczas wycieczek grupowych dowodzi zawsze jedna osoba, której nie wolno wyprzedzaæ, koniec grupy zamyka wyznaczona osoba, za któr¹ nikt ju¿ nie pozostaje.
– Sprawdzaj liczebnoœæ grupy po ka¿dym postoju, zwiedzaniu, przed wyruszeniem w dalsza drogê itp.
– Tempo wêdrówki nadaje najs³abszy z uczestników.
– Nigdy nie wyruszamy na trasê bez mapy, znajomoœci przebiegu trasy oraz wiedzy o awaryjnych
schronieniach na wypadek burzy, deszczu. Warto mieæ te¿ kompas.
– Zostaw w schronisku lub na polu namiotowym informacjê: dok¹d i jakim szlakiem siê wybieracie, jaka jest liczebnoœæ grupy i kiedy orientacyjnie macie zamiar wróciæ (lub dok¹d dojœæ) –
poinformuj te¿ o zmianie trasy lub opóŸnieniu powrotu. Jeœli nie wrócicie na czas, w³aœciciele
obiektu mog¹ powiadomiæ s³u¿by ratunkowe o zaginiêciu grupy.
– Gdy zanosi siê na burzê, zrezygnuj z wêdrówki otwart¹ przestrzeni¹ (pola, ³¹ki) czy grzbietem
górskim, przed burz¹ nigdy nie chowaj siê pod samotnymi drzewami.
– W upalne dni, zabierzcie wiêcej napojów – wyrównywanie poziomu p³ynów w organizmie jest
niezwykle wa¿ne podczas wysi³ku fizycznego (nie liczcie na strumienie po drodze, gdy¿ czêsto
istniej¹ one tylko na mapie).
– Sprawdzaj, czy wszyscy nosz¹ nakrycie g³owy w s³oneczny dzieñ, to mo¿e uchroniæ uczestników
przed udarem cieplnym.
– Ka¿dy uczestnik wyprawy powinien mieæ w plecaku dodatkowy sweter oraz okrycie przeciwdeszczowe, gdy¿ pogoda jest zmienna, szczególnie w górach.
– Opiekunie – sprawdŸ, czy twoi podopieczni zjadaj¹ posi³ki oraz przygotowany prowiant – niedo¿ywienie mo¿e byæ powodem os³abienia, a nawet omdleñ na trasie. Nie ¿a³ujmy te¿ czekolady na drogê.
– Wyruszaj¹c na trasê koniecznie zabierzcie ze sob¹ apteczkê (uzupe³nion¹ przed wyjazdem o potrzebne leki i œrodki opatrunkowe). Nie wolno bagatelizowaæ drobnych otaræ, odcisków czy
st³uczeñ, ¿eby nie przekszta³ci³y siê w powa¿ne obra¿enia uniemo¿liwiaj¹ce dalsz¹ wêdrówkê.
– Pytanie o drogê, konsultowanie trasy w informacji turystycznej czy w schroniskach, rozmowy
z kompetentnymi osobami to najlepszy sposób, aby unikn¹æ niebezpiecznych niespodzianek na
trasie i wybraæ optymalny jej wariant.
– Nie zbli¿ajcie siê do leœnych zwierz¹t – mog¹ byæ nosicielami ró¿nych chorób.
– Myœl racjonalnie i obserwuj grupê – czasem trzeba zrezygnowaæ z osi¹gniêcia obranego celu
(np. zdobycia szczytu), jeœli oka¿e siê on ponad mo¿liwoœci uczestników.
– Wysypiajcie siê – przynajmniej 8 godz. dziennie, ¿eby mieæ energiê na kolejny dzieñ wêdrówki.
– Maj¹c pod opiek¹ grupê, nie rób nigdy niczego nieprzemyœlanego. Od ciebie zale¿y ¿ycie, zdrowie i dobry humor uczestników wyprawy. W ka¿dej sytuacji kieruj siê zdrowym rozs¹dkiem i nie
bój siê prosiæ o pomoc!