D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie

Sygn. akt: I C 1791/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
L., dnia 5 czerwca 2014 r.
Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Agata Kawa-Jerka
Protokolant: Wioletta Mróz
po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r.
na rozprawie
sprawy z powództwa R. K.
przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. V. (...) w W.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 5.474,44 złotych (pięć tysięcy
czterysta siedemdziesiąt cztery złote czterdzieści cztery grosze) z odsetkami ustawowymi od kwoty:
- 5.074,44 zł od dnia 13.07.2013 r. do dnia zapłaty,
- 400,00 zł od dnia 21.08.2013 r. do dnia zapłaty;
II. oddala dalej idące powództwo;
III. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 907,28 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania;
IV. nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 370,72
złotych, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.
Sygn. akt I C 1791/13
UZASADNIENIE
Powód R. K. w pozwie domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. kwoty
6122,57 zł, z ustawowymi odsetkami:
- od kwoty 5722,57 zł – od dnia 13.07.2013r. do dnia zapłaty - tytułem uzupełnienia odszkodowania z tytułu
ubezpieczenia AC za szkodę częściową (koszty naprawy),
- kwoty 400zł - od dnia 07.08.2013 r. do dnia zapłaty - tytułem poniesionych kosztów rzeczoznawcy za wycenę szkody
pojazdu.
W uzasadnieniu powód wskazał, że nabył wierzytelność dochodzoną pozwem od D. O., której pojazd – ubezpieczony
w zakresie Autocasco u strony pozwanej - uległ kolizji dnia 12.06.2013 r.
Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa
w całości i przyznanie jej kosztów postępowania. Wskazała, że wypłaciła odszkodowanie, obliczone na podstawie § 14
OWU, a powód nie wykazał, aby D. O. poniosła szkodę w takiej wysokości. Kosztorys przedstawiony przez powoda
jest dokumentem prywatnym, a poza tym według OWU brak podstaw do zwrotu kosztów opinii prywatnej.
W piśmie z dnia 27.02.2014 r. strona pozwana podniosła, że według opinii biegłego przywrócenie stanu poprzedniego
może nastąpić także przez naprawę poza (...) , więc koszty naprawy należy przyjąć na poziomie naprawy poza (...).
Sąd rozpoznał niniejszą sprawę w postępowaniu zwykłym (k. 1).
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Posiadacza pojazdu D. O. i stronę pozwaną (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. łączyła umowa ubezpieczenia
AC dotycząca pojazdu marki T. (...) nr rej. (...).
Umowa ubezpieczenia AC została zawarta w wariancie AC Baza +A. Baza, ze zniesieniem udziału własnego. Nie został
wybrany wariant naprawy według części alternatywnych.
D. O. miała zdarzenie kolizyjne dnia 12.06.2013 r. Umową cesji z dnia 05.08.2013 r. przeniosła na powoda R. K.
wierzytelność wynikającą z umowy ubezpieczenia w związku z zaistniałym zdarzeniem oraz z opinii technicznej i inne
wierzytelności bezpośrednio z nimi związane. O cesji powód zawiadomił stronę pozwaną pismem z dnia 05.08.2013 r.
Dowód:- zawiadomienie dłużnika, k. 17,
- umowa powierniczego przelewu wierzytelności, k.18-10,
- polisa, k.32.
Zgodnie z § 14 ust. 8 OWU AC C. uwzględnia koszty technologicznie koniecznej naprawy dokonanej wyłącznie w
zakresie pozostającym w związku przyczynowym ze zdarzeniem , za które C. ponosi odpowiedzialność, które muszą być
udokumentowane imiennymi fakturami (rachunkami). Według ust. 9 § 14 C. uprawniona jest do weryfikacji wysokości
kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu do:
1. Cen części zamiennych i technologicznych czasów napraw producenta pojazdu określonych i ujętych w systemie (...)
lub (...);jeśli ceny na rachunkach przekraczają ceny w (...) lub (...) weryfikuje je do cen części zamiennych stosowanych
przez głównych importerów krajowych dla danej marki pojazdu,
2. Cen średnich z rynku części używanych lub odpowiedników części producenta pojazdu, odpowiednio w przypadku
zastosowania przez wykonawcę naprawy części używanych lub odpowiedników części producenta pojazdu
3. Cen części alternatywnych, jeśli umowa została zawarta w takim wariancie .
Zgodnie z ust. 10 § 14 jeśli w chwili zawarcia umowy okres eksploatacji pojazdu przekraczał 4 lata odszkodowanie
pomniejsza się o kwotę odpowiadającą zużyciu eksploatacyjnemu części pojazdu 50%, jeśli wiek pojazdu przekracza
8 lat.
Dowód:- - ogólne warunki ubezpieczenia pojazdów (...), k.33-40.
Strona pozwana decyzją z dnia 15.06.2013 r. przyznała ubezpieczonej kwotę 3388,88 zł tytułem odszkodowania.
Pismem z dnia 06.08.2013 r. powód zwrócił się do strony pozwanej o weryfikację decyzji w kwestii wysokości
odszkodowania i dodatkowo o wypłatę kosztów ekspertyzy prywatnej 400 zł. Pismo to strona pozwana otrzymała
07.08.2013 r.
Decyzją z 16.8.2013 r. pozwana odmówiła wypłaty dalszego odszkodowania, powołując się na § 14 pkt 8 i 9 OWU.
Dowód:
- akta szkodowe ,
- formularz zgłoszenia szkody w pojeździe – akta szkodowe,
- decyzje , k. 8, 27-30,
- odwołanie, k. 12-14 z potwierdzeniem odbioru, k. 16.
Powód zlecił prywatną ekspertyzę wyceny szkody i wykazała ona, że koszt naprawy pojazdu wynosi 9111,45 zł. Koszt
sporządzenia prywatnej ekspertyzy wyniósł 400 zł.
Dowód:- prywatna ekspertyza k.22-26,
- faktura VAT, k.21.
Odszkodowanie należne za szkodę w pojeździe T. (...) z dnia 12.06.2013 r. wraz z podatkiem VAT i potrąceniami
amortyzacyjnymi 50% za części oryginalne oraz przy uwzględnieniu cen robocizny w warsztatach autoryzowanych
producenta (...) wynosi 8463,32 zł, a w nieautoryzowanym warsztacie – 7651,52 zł.
Dowód: - opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej K. G., k. 83-98 i opinia uzupełniająca
k.119-124.
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Powództwo w przeważającej mierze zasługiwało na uwzględnienie.
Na podstawie art. 805 § 1 k.c. strona pozwana była zobowiązana do zapłaty odszkodowania.
Sąd ustalił wysokość odszkodowania na podstawie opinii biegłego K. G., która była rzetelna i obiektywna. Strona
pozwana nie zgłosiła do opinii zastrzeżeń. Biegły – wbrew twierdzeniom strony pozwanej zawartym w piśmie z
27.02.2014 r. - wcale nie stwierdził, że naprawa poza (...) przywróci pojazd do stanu poprzedniego , a jedynie obliczył
koszty takiej naprawy, a strona nie wnioskowała o przeprowadzenie opinii na okoliczność, czy naprawa w (...) jest
wystarczająca.
Niewątpliwie w świetle treści OWU należało potrącić 50% amortyzacji i tak też zrobił biegły.
W ocenie Sądu, skoro auto nie zostało naprawione i brak było faktur, odszkodowanie powinno być obliczone według
§ 14 ust. 9 pkt 1 OWU, czyli według cen oryginalnych producenta wynikających z systemu A.. Ubezpieczyciel nie może
wymagać, aby strona naprawiła pojazd przed wypłatą odszkodowania. Odszkodowanie należy się niezależnie od tego,
czy szkoda została naprawiona, czy nie.
W umowie, ani w ogólnych warunkach ubezpieczenia nie zawarto uregulowania , według jakich stawek może być
obliczona robocizna, czy według stawek obowiązujących w autoryzowanych serwisach, czy nie, a zatem na podstawie
art. 12 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej tę niejasność należało interpretować na korzyść ubezpieczonego.
Sąd miał na względzie także niewielką różnicę między kosztami naprawy w (...), a w nieautoryzowanym warsztacie,
co przy licznych zaletach naprawy pojazdu w (...) przemawiało za przyznaniem odszkodowania według stawek tam
stosowanych.
Niewątpliwie koszty naprawy nie mogły być obliczone według części alternatywnych, (tj. według reguł z § 6 OWU),
ponieważ ten wariant nie został wybrany w polisie.
Nie zachodził również przypadek uregulowany w p 14 ust. 9 pkt 2 OWU.
A zatem na podstawie opinii uzupełniającej K. G. (2) należało wyliczyć, że C. powinna zapłacić za tę szkodę dodatkowo
kwotę 5074,44 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd.
Odsetki od kwoty 5074,44 zł Sąd zasądził na podstawie § 16 pkt 7 OWU, gdzie wskazano, że C. wypłaca odszkodowanie
w terminie 30 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku ubezpieczeniowym, czyli od 13.07.2013 r. –
tak jak żądał powód- w odpowiedzi na pozew data ta nie była kwestionowana.
Sąd uwzględnił również roszczenie powoda o zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy pojazdu w kwocie 400 zł. Z tym,
że zasądzenie tej kwoty nastąpiło na zasadach ogólnych odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 k.c.). Niewątpliwie
powód, który nie jest fachowcem, aby przekonać się, czy należy mu się wyższe odszkodowanie, miał potrzebę zwrócenia
się o ekspertyzę do osób posiadających odpowiednią wiedzę, a konieczność taka była konsekwencją nienależytego
wykonania zobowiązania przez stronę pozwaną. Istnieje więc bezpośredni i adekwatny związek przyczynowy między
nienależytym wykonaniem zobowiązania, a szkodą, jaką poniósł powód, polegającą na konieczności pokrycia kosztów
ekspertyzy zmierzającej do wykazania racji powoda (podobne stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z
dnia 02.09.1975 r. sygn. akt I CR 505/75 , LEX nr 7747).
Odsetki od tej kwoty Sąd zasądził, licząc 14 dni od wezwania do zapłaty (07.08.2013 r. +14 dni ), czyli od 21.08.2013
r. Nie było podstaw, aby zasądzić odsetki w tym zakresie od dnia 07.08.2012 r. i dlatego Sąd co do części tych odsetek
powództwo oddalił.
W punkcie II wyroku Sąd oddalił dalej idące powództwo co do odsetek i co do części odszkodowania – różnicy
wynikającej z żądania pozwu i opinii biegłego.
W punkcie III Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 907,28 zł tytułem zwrotu całości kosztów
postępowania na podstawie art. 100 k.p.c., jako stronie wygrywającej sprawę niemalże w całości. Na koszty te składają
się: opłata od pozwu –307 zł oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w wysokości 500,00 zł, dojazd do Sądu na
4 rozprawy – łącznie 100,28 zł. Strona pozwana nie kwestionowała spisu kosztów, a Sąd uznał je za niezbędne do
celowego dochodzenia praw.
W pkt IV wyroku na podstawie art. 113 u.k.s.c w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd obciążył pozwaną obowiązkiem zwrotu kosztów
tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.