Stanowisko PIIT_PA_Egeda_03.12.2014
Transkrypt
Stanowisko PIIT_PA_Egeda_03.12.2014
STANOWISKO Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji [PIIT] w sprawie Postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Egeda i inni (sygnatura C-470/14) Stan faktyczny W dniu 10 września 2014 r, w związku z toczącym się sporem sądowym zainicjowanym przez hiszpańskie organizacje zbiorowego zarządzania - EGEDA, VEGAP i DAMA, Sąd Najwyższy w Hiszpanii skierował 2 pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskim (dalej: „TSUE”). Sprawa rozpatrywana przez sądy krajowe w Hiszpanii dotyczy systemu godziwej rekompensaty dla uprawniony z tytułu zwielokrotniania w ramach tzw. wyjątku private use (zwielokrotniania na dowolnych nośnikach przez osobę fizyczną do prywatnego użytku i do celów ani bezpośrednio, ani pośrednio handlowych). 7 grudnia 2012 r. wydany został w Hiszpanii dekret królewski nr 1657/2012 r., na mocy, którego, dotychczasowa rekompensata oparta o opłaty odprowadzane przez producentów i importerów od urządzeń i nośników (zwane często copyright levies lub opłatami reprograficznymi), została zastąpiona systemem, w którym środki wypłacane są z krajowego budżetu. Wysokość rekompensaty ustalana jest corocznie w oparciu o badanie szkody poniesionej przez uprawnionych w wyniku zwielokrotniania dokonywanego w ramach użytku prywatnego (w rozumieniu motywu 38 Dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym wynikającej). Pytanie prejudycjalne ma na celu wyjaśnienie wątpliwości związanych z dotychczasowym orzecznictwem TSUE, w tym w szczególności w sprawach Padawan, Stichting de Thuiskopie i Amazon. W powyższych wyrokach TSUE wskazał, iż ciężar finansowy rekompensaty dla uprawnionych wynikający z poniesionej szkody, winien być ponoszony przez użytkowników (osoby fizyczne) dokonujących zwielokrotniania w ramach użytku prywatnego. W przedmiotowej sprawie, hiszpański Sąd Najwyższy zwraca się o wyjaśnienie, czy powyższa konkluzja TSUE ma zastosowanie wyłącznie do systemów opartych o opłaty od urządzeń i nośników, czy również do alternatywnych systemów rekompensat wprowadzonych przez Państwa Członkowskie (np. systemy finansowane z budżetu Państw Członkowskich). Kluczowe zagadnienia Odpowiedź na przedmiotowe pytania prejudycjalne ma decydujące znaczenie dla wyznaczenia zakresu swobody poszczególnych Państw Członkowskich w dostosowywaniu systemu godziwej rekompensaty za użytek prywatny do lokalnych warunków i okoliczności. W szczególności, pozwoli na ustalenie, czy i w jakim zakresie, systemy rekompensaty oparte o środki pochodzące z budżetu państwowego są zgodnie z prawem unijnym (np. Hiszpania, Norwegia, Estonia). Stanowisko PIIT ws Egeda i inni (sygnatura C-470/14), 2014-12-03 1 W odpowiedzi na pytanie prejudycjalne TSUE wypowie się, czy rekompensata realizowana w oparciu o opłaty od urządzeń i nośników, jest jedynym dopuszczalnym modelem zgodnym z prawem unijnym, czy dopuści alternatywne modele niezapewniające rekompensaty, takie jak funkcjonujący obecnie w Wielkie Brytanii (a rozważany w Irlandii). Wreszcie, odpowiedzi te będą istotne dla Państw Członkowskich, które stosują tradycyjny model rekompensat (oparty o opłaty od urządzeń i nośników). TSUE będzie, bowiem miał możliwość odniesienia się do kryteriów oceny zgodności takich systemów z prawem UE oraz ustalenia zasad zabezpieczenia równowagi praw i interesów między różnymi kategoriami podmiotów praw autorskich oraz użytkownikami przedmiotów objętych ochroną. Kwestie objęte pytaniem prejudycjalnym będą miały znaczenie dla rekompensaty również w przypadku innych niż użytek prywatny przewidzianych w Dyrektywie 2001/29/WE systemów wyjątków Nasza rekomendacja Zwracamy się o przedstawienie w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej stanowiska TSUE w przedmiotowej sprawie, zgodnie, z którym system godziwej rekompensaty autorów funkcjonujący w Hiszpanii jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. W szczególności zwracamy się o ujęcie w ewentualnym stanowisku następujących postulatów formułowanych przez branżę ICT: 1. 2. 3. 4. Dyrektywa 2001/29/WE nie wymaga wprowadzania systemu rekompensaty dla uprawnionych opartego o opłaty od urządzeń i nośników. Dyrektywa nie wypowiada się kwestii formy i trybu rekompensaty. Państwa Członkowskie winny mieć daleko posuniętą swobodę w zakresie określania formy, szczegółowych warunków i ewentualnej wysokości godziwej rekompensaty. Państwa Członkowskie mogą samodzielnie określać wysokość szkody wynikającej z wprowadzenia wyjątku użytku prywatnego. System godziwej rekompensaty winien bazować na oszacowaniu poziomu szkody ponoszonej przez uprawnionych i brak jest w prawie unijnym przeciwwskazań by był on finansowany z budżetu Państwa Członkowskiego. Dyrektywa 2001/29/WE nie określa podmiotu zobowiązanego do finansowania rekompensaty dla uprawnionych, ale stanowi, iż należy uwzględnić okoliczności każdego przypadku w odniesieniu, co do formy, szczegółowych warunków, jaki i poziomu tejże rekompensaty. Odnosząc powyższe do porządku prawnego Hiszpanii wskazać należy, iż nawet w przypadku przyjęcia założenia, iż ciężar finansowania rekompensaty powinien obejmować tych użytkowników, których działania skutkuje szkodą dla uprawnionych, to dla obecnego modelu rekompensaty warunek ten jest spełniony. Beneficjentami użytku prywatnego są wszystkie osoby fizyczne. Zasadnym jest, zatem uznanie, że wszyscy, którzy uzyskują uprawnienie do zwielokrotniania wynikające z wyjątku private use, powinni kontrybuować w finansowaniu systemu godziwej rekompensaty. System hiszpański jest zgodny z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej, w tym w szczególności regułą proporcjonalności określoną w artykule 52 ust. 1. Wskazać należy, iż obecny model zapewnia realizację zasady proporcjonalności w większym stopniu niż model oparty o opłaty od urządzeń i nośników. W przedmiocie pytania drugiego, pragniemy wskazać, iż w naszej opinii do sądów krajowych należy ustalenie, czy rekompensata może być przedmiotem rocznych limitów budżetowych. Stanowisko PIIT ws Egeda i inni (sygnatura C-470/14), 2014-12-03 2