Warunki technicznie - sieć wyd. XII

Transkrypt

Załącznik nr 1 do uchwały nr 48/2014
Zarządu Spółki MWiK Sp. z o.o. w Kołobrzegu
z dnia 10.04.2014 r.
Warunki techniczne
projektowania i wykonawstwa sieci oraz
obiektów wodociągowych i kanalizacyjnych
na obszarze działania „MWiK” Sp. z o.o. w
Kołobrzegu.
Wydanie XII kwiecień 2014 r.
„Miejskie Wodociągi i Kanalizacja” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ul. Artyleryjska 3, 78-100 Kołobrzeg
Zawartość opracowania
1
ZAKRES WARUNKÓW TECHNICZNYCH ...................................................................................... 4
2
ZAKRES STOSOWANIA ................................................................................................................... 4
3
Dokumentacja projektowa ............................................................................................................... 4
3.1.
Wymagania ogólne. ....................................................................................................................... 4
3.2.
Stadia dokumentacji projektowej .................................................................................................. 5
3.2.1. Koncepcja programowo – przestrzenna ...................................................................................... 5
3.2.2. Projekt budowlany ....................................................................................................................... 6
3.2.3. Projekt wykonawczy ..................................................................................................................... 6
4.
SIEĆ WODOCIĄGOWA ..................................................................................................................... 8
4.1.
Wymagania ogólne ......................................................................................................................... 8
4.2.
Przewody wodociągowe magistralne, tranzytowe i przesyłowe. .............................................. 9
4.2.1. Wymagania ogólne ....................................................................................................................... 9
4.2.2. Usytuowanie ................................................................................................................................. 9
4.2.3. Materiały ...................................................................................................................................... 9
4.2.4. Zasuwy .......................................................................................................................................... 9
4.2.5. Odwodnienia .............................................................................................................................. 10
4.2.6. Odpowietrzniki ........................................................................................................................... 10
4.2.7. Urządzenia tłumiące uderzenia hydrauliczne ............................................................................ 10
4.3.
Przewody wodociągowe rozdzielcze .......................................................................................... 11
4.3.1. Wymagania ogólne ..................................................................................................................... 11
4.3.2. Usytuowanie ............................................................................................................................... 11
4.3.3. Materiały .................................................................................................................................... 11
4.3.4. Zasuwy ........................................................................................................................................ 12
4.3.5. Hydranty ..................................................................................................................................... 12
4.4.
Studzienki wodociągowe i studnie wodociągowe. .................................................................... 13
4.5.
Przyłącza wodociągowe ............................................................................................................... 14
4.6.
Przejścia przewodów wodociągowych przez przeszkody naturalne i sztuczne .................. 14
4.6.2. Przejścia przewodów wodociągowych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi ....... 14
4.6.3. Przejścia przewodów pod i nad ciekami wodnymi .................................................................... 14
4.7.
Pompownie..................................................................................................................................... 15
4.8.
Zabudowa i zagospodarowanie terenu pompowni ................................................................... 15
4.9.
Pomieszczenia............................................................................................................................... 15
4.10.
Dobór zestawu ............................................................................................................................... 16
4.11.
Agregaty pompowe ....................................................................................................................... 16
4.12.
Armatura ......................................................................................................................................... 16
4.13.
Wewnętrzne rurociągi ssawne i tłoczne ..................................................................................... 17
4.14. Układ zasilania elektroenergetycznego ..................................................................................... 17
4.14.1.
Stacje podnoszenia ciśnienia. ................................................................................................ 17
4.14.2.
Sterowanie ............................................................................................................................. 17
5.
SIEĆ KANALIZACYJNA ................................................................................................................. 18
5.1.
Wymagania ogólne ....................................................................................................................... 18
5.2.
Kolektory ......................................................................................................................................... 19
5.2.1. Wymagania ogólne .................................................................................................................... 19
5.2.2. Usytuowanie ............................................................................................................................... 19
5.2.3. Materiały .................................................................................................................................... 19
5.3.
Kanały boczne ............................................................................................................................... 20
2
5.3.1.
5.3.2.
5.4.
Usytuowanie ............................................................................................................................... 20
Materiały .................................................................................................................................... 20
Przyłącza kanalizacyjne ............................................................................................................... 21
5.5.
Przejścia przewodów kanalizacyjnych przez przeszkody naturalne i sztuczne ................... 21
5.5.2. Przejścia przewodów kanalizacyjnych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi ........ 21
5.5.3. Przejścia przewodów pod i nad ciekami wodnymi .................................................................... 21
5.6.
Obiekty inżynierskie na sieci ....................................................................................................... 21
5.6.1. Studzienki kanalizacyjne ............................................................................................................ 21
5.6.2. Przejścia syfonowe ..................................................................................................................... 23
5.7.
Pompownie ścieków ..................................................................................................................... 23
5.7.2. Zabudowa i zagospodarowanie terenu pompowni ................................................................... 23
5.7.3. Zbiornik pompowni .................................................................................................................... 23
5.7.4. Agregaty pompowe .................................................................................................................... 24
5.7.5. Armatura..................................................................................................................................... 24
5.7.6. Wewnętrzne rurociągi ssawne i tłoczne ................................................................................... 24
5.7.7. Zewnętrzne rurociągi tłoczne ..................................................................................................... 24
5.7.8. Układ zasilania elektroenergetycznego ..................................................................................... 25
5.7.9. Układ sterowania ....................................................................................................................... 25
5.8.
6.
Separatory ...................................................................................................................................... 25
ODBIORY SIECI WOD – KAN – WARUNKI OGÓLNE ................................................................ 25
6.1.
Przyłączenia i odbiór sieci wodociągowych. ............................................................................. 25
6.2.
Przyłączenia i odbiór sieci kanalizacji sanitarnej. ..................................................................... 26
3
1
ZAKRES WARUNKÓW TECHNICZNYCH
Warunki techniczne podają ogólne zasady projektowania, wykonawstwa i odbioru sieci
wodociągowych i kanalizacji ściekowej wraz z obiektami i urządzeniami na terenie działania
Spółki. Opracowanie zawiera wymagania wynikające z obowiązujących przepisów w tym
techniczno - budowlanych, obowiązujących Polskich Norm, zasad wiedzy technicznej i
rozwiązań technicznych istniejących urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych.
2
ZAKRES STOSOWANIA
Niniejsze warunki techniczne obowiązują przy projektowaniu i budowie nowych sieci
wodociągowych i kanalizacji ściekowej oraz przy remontach i modernizacji istniejących
urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych na terenie działania Spółki. Niniejsze warunki są
dokumentem nadrzędnym. Warunki nie mają zastosowania przy realizacji sieci wod – kan z
funduszy europejskich lub innych źródeł dofinansowania, które wymagają odrębnego
opracowania zasad wykonywania robót.
3
3.1.
1.
2.
3.
4.
5.
Dokumentacja projektowa
Wymagania ogólne.
Forma i zakres dokumentacji projektowej musi spełniać wymogi obowiązującego prawa w
zakresie sporządzania projektów.
W zależności o stopnia skomplikowania zakresu projektowego dokumentację należy
opracować jako jednostadiową lub wielostadiową. Dyspozycja w tym zakresie każdorazowo
zamieszczana będzie w przedmiocie zamówienia.
Dokumentacja jednostadiową powinna zawierać w zakresie :
a) Dla inwestycji sieciowych dopuszcza się zespolenie projektu budowlanego z elementami
projektu wykonawczego.
b) Projekt budowlany ze specyfikacją techniczną , przedmiarem robót i kosztorysem
inwestorskim,
c) Projekt wykonawczy jako oddzielne stadium w przypadku inwestycji o skomplikowanym
stopniu wykonania
Dokumentację wielostadiową jest połączeniem studium koncepcyjno-programowego z
projektem budowlanym lub projektu budowlanego z projektem wykonawczym. Przed
przystąpieniem do opracowywania stadium projektu budowlanego należy uzyskać od
inwestora zatwierdzenie studium koncepcyjnego.
Dokumentacja projektowa będzie przekazywana Zamawiającemu do zatwierdzenia w
następujących etapach:
a) Etap I – Koncepcja programowo-przestrzenna przed przystąpieniem do opracowania
Projektu Budowlanego,
b) Etap II – Projekt Budowlany, w celu złożenia wniosku o pozwolenie na budowę,
c) Etap III – Projekty Wykonawcze w branżach, w celu wydania przez Zamawiającego
decyzji o rozpoczęciu Robót.
Dokumenty będą opracowane i przekazane Zamawiającemu w sposób następujący:
a) wersja papierowa po 2 egz. dla etapu I i III oraz w 5 egz. dla etapu II , złożona w sposób
zgodny z wymogami obowiązującego prawa
b) wersja elektroniczna zapisana na płycie CD lub DVD:
a. forma zapisu plików: rr.mm.dd_(nr części)tytułpliku.xxx
b. pliki tekstowe z rozszerzeniem: *.doc lub *.docx, i *.pdf
c. arkusze kalkulacyjne z rozszerzeniem: *.xls lub *.xlsx i *.pdf
d. pliki graficzne z rozszerzeniem: *.dwg lub *.dxf i *.pdf
e. pliki kosztorysowe umożliwiające odczyt w programie kosztorysowym Rodos
Dokumentacja projektowa urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych powinna być
opracowana zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa budowlanego, obowiązującymi
Polskimi Normami, zasadami wiedzy technicznej, wymaganiami technicznymi
Zamawiającego i potrzebami sprawnego przeprowadzenia procesu inwestycyjnego.
Dane wyjściowe stanowiące podstawę opracowania dokumentacji projektowej powinny być
kompletne, rzetelne i mieć oparcie w odpowiednich dokumentach, takich jak:
 plany zagospodarowania i zabudowy terenu,
 decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
 decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
4






6.
7.
8.
3.2.
3.2.1.
1.
2.
3.
decyzja właściwego Konserwatora Zabytów, jeżeli jest wymagana,
decyzja właściwego Urzędu Górniczego, jeżeli jest wymagana
decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach,
decyzja pozwolenie wodnoprawne jako wymóg prawa wodnego,
warunki techniczne przyłączenia do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej,
odpis lub wyciąg z dokumentu potwierdzającego prawo inwestora do dysponowania
nieruchomością na cele budowlane,
 aktualna mapa sytuacyjno – wysokościowa dla celów projektowych w odpowiedniej skali,
 wyniki badań gruntowo – wodnych na terenie objętym projektem dla potrzeb
posadowienia obiektów,
 inwentaryzacja lub dokumentacja istniejących urządzeń podziemnych znajdujących się
na terenie objętym projektem,
 przy modernizacji i przebudowie – dodatkowo – opinie i ekspertyzy dotyczące stanu
technicznego obiektu i jego elementów składowych, możliwości zmian konstrukcyjnych
itp.
 warunki techniczne wydane przez Zamawiającego,
 uzgodnienia innych użytkowników uzbrojenia podziemnego i naziemnego.
Zakres i treść dokumentacji projektowej powinna być dostosowana do specyfiki i charakteru
obiektu oraz stopnia skomplikowania Robót budowlanych.
Dla przedsięwzięć bardziej złożonych i dużych, których dokumentacja projektowa jest
obszerna, w celu ułatwienia odbioru i oceny całości przedsięwzięcia należy sporządzić
„streszczenie” – część ogólną, zawierającą opis przedsięwzięcia budowlanego objętego
projektem.
Uzgodnienie projektu dotyczy:
- zgodności projektu z wydanymi warunkami technicznymi,
- zgodności projektu z przepisami, w tym techniczno - budowlanymi,
- zgodności zawartych w nim rozwiązań projektowych z wymaganiami Spółki i wiedzy
technicznej.
Termin ważności uzgodnień jest związany z terminem ważności pozwolenia na
budowę.
Projekt budowlany przed uzgodnieniem branżowym powinien być uzgodniony na
Zespole Uzgodnień Dokumentacji w Kołobrzegu.
Stadia dokumentacji projektowej
Koncepcja programowo – przestrzenna
Koncepcja programowo-przestrzenna inwestycji wodociągowych lub kanalizacyjnych
(modernizacji lub remontu generalnego) powinna być opracowana ze szczegółowością
właściwą dla fazy koncepcyjnej, w niezbędnej ilości rozwiązań wariantowych, z analizą
szczególnie istotnych zagadnień związanych z inwestycją, w celu zapewnienia dokonania
wyboru najkorzystniejszych (optymalnych) wariantów rozwiązania inwestycji, jako całości.
Koncepcja programowo-przestrzenna inwestycji wodociągowych lub kanalizacyjnych
powinna składać się z części ogólnej (opisowej) i graficznej.
Część ogólna powinna zawierać:
 określenie przedmiotu inwestycji i przewidywanych efektów z tytułu realizacji inwestycji,
 podstawy formalne i merytoryczne podjęcia przygotowania dokumentacyjnego
inwestycji, w tym wstępne rozpoznanie własności terenów prywatnych.
 lokalizacja inwestycji:
 możliwe warianty lokalizacji inwestycji,
 wymagania i charakterystyka terenu lokalizacji inwestycji, położenie, wielkość i
ukształtowanie terenu, rodzaj gruntu, poziom wody gruntowej, problemy
własnościowe działki budowlanej lub lokalizacji,
 ocena wariantów lokalizacji inwestycji oraz wybór najkorzystniejszej,
 problematyka rozwiązań urbanistyczno-architektonicznych inwestycji,
 zgodność programowa inwestycji z planem zagospodarowania ogólnym lub
miejscowym w zakresie przeznaczenia i wykorzystania terenu,
 powiązania zewnętrzne inwestycji oraz nawiązanie do istniejącego systemu
wodociągowego lub kanalizacyjnego,
 docelowy program użytkowy inwestycji:
 charakterystyka programu i technologii,
 rodzaj maszyn i urządzeń,
 wytyczne (wskaźnikowe) zapotrzebowania w energię, wodę itd.,
5
 wytyczne do opracowań branżowych,
zakres rzeczowy inwestycji podstawowej i inwestycji towarzyszących:
 charakter i parametry inwestycji z punktu widzenia jej programu użytkowego,
 propozycja rozwiązań architektoniczno - budowlanych,
 określenie podstawowych przesłanek rozwiązań konstrukcyjno-budowlanych i
instalacyjnych,
 określenie wymaganego standardu wyposażenia i wykończenia materiałowego
obiektu, pomieszczeń funkcjonalno - technologicznych i dodatkowych,
 wyszczególnienie obiektów,
 oddziaływanie inwestycji na środowisko naturalne:
 spodziewane rodzaje ewentualnych zanieczyszczeń i uciążliwości dla
środowiska, z podaniem zasięgu ich wpływu na otoczenie,
 elementy ochrony środowiska przewidziane do zastosowania w projekcie,
 rozwiązania branżowe infrastruktury technicznej,
 warunki i wymagany cykl realizacji inwestycji,

ogólny szacunkowy koszt inwestycji:
 zestawienie kosztów wykonane na podstawie wskaźników,
 potrzebne nakłady, z uwzględnieniem inflacji i czasu realizacji,

analiza porównawcza rozwiązań wariantowych z wnioskami,

wykaz mających zastosowanie w projekcie Polskich Norm z podziałem na:
 obowiązujące Polskie Normy,
 nieobligatoryjne Polskie Normy, których spełnienie wymagań zapewnia
uzyskanie przewidzianych projektem standardów.
4. Część graficzna powinna zawierać:
 aktualna inwentaryzację stanu istniejącego terenu inwestycji,
 ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, obowiązujące
wytyczne i wymagania urbanistyczno-architektoniczne oraz sanitarne (strefy ochronne)
itd.,
 uwarunkowania geotechniczne terenu inwestycji i ochrony środowiska,
 koncepcja planu zagospodarowania przestrzennego terenu,
 strefy uciążliwości obiektów i całej inwestycji, ewentualna strefa ochronna,
 projekty koncepcyjne poszczególnych obiektów, zlokalizowanych na terenie inwestycji,
 projekt koncepcyjny układu komunikacyjnego terenu inwestycji wraz z propozycją
powiązania z układem zewnętrznym,
 zbiorczy ideogram infrastruktury technicznej.
5.
Poszczególne opracowania branżowe, zawarte w koncepcji programowo-przestrzennej,
powinny być wzajemnie skoordynowane i powinny posiadać uzgodnienia między branżowe.
3.2.2. Projekt budowlany
Projekt budowlany obiektów wodociągowych lub kanalizacyjnych powinien być opracowany:
 na podstawie materiałów wyjściowych,
 ściśle według wymagań zawartych w ustawie Prawo budowlane, doprecyzowanych w
odrębnych przepisach prawa.
 na podstawie wymagań określonych w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu lub decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub wypisu
(zaświadczenia) z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
 na podstawie aktualnych podkładów geodezyjnych,
 w takim zakresie szczegółowości, by możliwa była jednoznaczna ocena
zaproponowanych w nim rozwiązań projektowych oraz uzyskanie wszystkich
wymaganych opinii, uzgodnień, zatwierdzeń i pozwoleń wymaganych przez Prawo
budowlane oraz wynikających z innych ustaw (np. o ochronie i kształtowaniu środowiska,
o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, o Drogach publicznych itp.).
3.2.3. Projekt wykonawczy
1.
Projekt wykonawczy (techniczny), stanowi uszczegółowienie rozwiązań zawartych w
projekcie budowlanym.
2.
Projekt wykonawczy (techniczny) należy opracować w oparciu o Projekt Budowlany oraz
warunki zawarte w uzyskanych opiniach i uzgodnieniach jak również szczegółowe wytyczne
zawarte w poszczególnych częściach składowych projektu budowlanego.
3.
Rozwiązania zawarte w projekcie wykonawczym (technicznym) nie mogą naruszać ustaleń
zawartych w Projekcie Budowlanym, lecz jedynie je uszczegóławiać.

6
4.
Projekt wykonawczy dla inwestycji wodociągowych lub kanalizacyjnych w zależności od
charakteru i specyfiki funkcjonalnej i technicznej obiektu oraz zakresu i stopnia
skomplikowania przedsięwzięcia inwestycyjnego powinien zawierać:
 Projekt zagospodarowania terenu tożsamy z zatwierdzonym w projekcie budowlanym,
stanowiący podstawę pozwolenia na budowę powinien przedstawiać:
 oś trasy przewodu,
 rozmieszczenie komór, studni, zamknięć, zaworów, obudów, przepustów,
przecisków, estakad, skrzyżowań z innymi sieciami lub drogami itp.,
 ewentualnie drogę wzdłuż sieci dla dojazdów eksploatacyjnych.
 Projekt przebudowy istniejącego uzbrojenia terenu dla potrzeb nowego układu.
 Obliczenia dotyczące doboru średnic przewodów, urządzeń.
 Profil podłużny (szczegółowy) przedstawiający usytuowanie trasy przewodu względem
terenu, tj. jego zagłębienie lub wyniesienie – z zaznaczeniem umiejscowienia wszystkich
obiektów i urządzeń przecinających trasę projektowanego przewodu, z określeniem
warunków geotechnicznych i wodnych wzdłuż trasy.
 Wytyczne i wymagania dotyczące montażu i układania rur.
 Wytyczne wykonywania podsypki, osypki, zasypki oraz zagęszczania gruntu.
 Projekty konstrukcyjne bloków oporowych i podporowych, studni itp.
 Projekty konstrukcyjne przejść przewodów przez przeszkody naturalne i sztuczne,
 Ewentualnie projekt Robót ziemnych zawierający zabezpieczenie skarp, odwodnienie
wykopu (robocze) itp.
 Warunki i wymagania przeprowadzenia płukania przewodów, prób ciśnieniowych i
odbiorów.
 Projekty związane z etapowaniem Robót, w szczególności przy przebudowie czynnych
przewodów związanych z potrzebą zachowania ciągłości użytkowania (objazdy,
obejścia, czasowe przejazdy itp.).
 Projekt tymczasowej organizacji ruchu na czas trwania Robót.
 Projekt zieleni do zrealizowania przed zakończeniem budowy.
 Przedmiar Robót w poszczególnych rodzajach, obejmujący wszystkie rodzaje Robót
budowlanych.
Wykonawca przygotuje i przedłoży wszystkie rysunki robocze i obliczenia wraz ze
szczegółami dotyczącymi technologii, konstrukcji i wykończenia robót.
Spis rysunków będzie wykazem rysunków roboczych Wykonawcy. Wykonawca dostarczy
komplet rysunków na papierze oraz kopię każdego rysunku sporządzonego w wersji
elektronicznej (na płycie DVD, CD).
Rysunki i obliczenia, które powinien sporządzić Wykonawca, będą wykonane i przekazane
zgodnie z wymaganiami podanymi poniżej. Rozmiary arkuszy powinny być zgodne z
rozmiarami powszechnie stosowanymi chyba, że inne rozmiary zostaną uzgodnione z
Zamawiającym. Rysunki wszystkich elementów konstrukcyjnych i technologicznych powinny
być czytelne i kompletne. Zastosowana skala zależeć będzie od rodzaju rysunku i/lub
przedstawianych szczegółów.
Zaleca się stosowanie następujących skali:
 Plany sytuacyjne sieci – w mieście 1:500, na terenach wiejskich 1:1000 lub 1:2000,
 Profile rurociągów – skala pionowa 1:100, skala pozioma taka sama jak plan sytuacyjny,
 Szczegóły – 1:50, 1:20, 1:10 lub 1:5
7
4.
4.1.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
SIEĆ WODOCIĄGOWA
Wymagania ogólne
Sieć wodociągowa powinna spełniać wymagania określone w Polskich Normach oraz
odrębnych przepisach prawa, a przede wszystkim zapewniać:
a)
dostawę wody w wymaganej ilości i jakości oraz pod ciśnieniem, które
spełnia wymagania określone przepisami prawa dla wszystkich użytkowników
objętych działaniem urządzeń wodociągowych
b)
niezawodność dostawy wody
c)
spełniać wymogi ochrony przeciwpożarowej
Poszczególne elementy sieci wodociągowej powinny być szczelne, umożliwiać przepływ
wody przy jak najmniejszych stratach energii oraz nie powinny wpływać na jakość wody i
wprowadzać do niej składników szkodliwych dla zdrowia.
Do budowy sieci wodociągowej mogą być stosowane wyłącznie materiały, które spełniają
wymogi Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej i posiadają aprobatę właściwego
Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego wydaną na podstawie atestu
higienicznego Państwowego Zakładu Higieny, posiadają wszelkie niezbędne atesty
certyfikaty, deklaracje zgodności itp.
Przewody wodociągowe powinny być wykonywane z rur i kształtek o właściwościach
mechanicznych spełniających wymagania określone w Polskich Normach oraz odrębnych
przepisach.
Rury używane do montażu przewodów wodociągowych powinny być oznakowane zgodnie z
normami tj. powinny posiadać stałe oznaczenia. Informacje naniesione na rury wykonane z
polietylenu w odstępach 1.0 m winny zawierać następujące informacje: nazwę wytwórcy,
oznakowanie materiału, wskaźnik topliwości, średnicę zewnętrzną rury i grubość ścianki,
maksymalne dopuszczalne ciśnienie robocze (PN), numer normy, znak jakości, znak
instytucji atestującej, kod daty produkcji.
Przewody wodociągowe układane na stokach lub w gruntach nawodnionych powinny być
zabezpieczone przed przemieszczaniem.
Armatura i kształtki wbudowane w przewody wodociągowe powinny mieć wytrzymałość
mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i
naprężeń rurociągów.
Trasa przewodów wodociągowych i usytuowanie armatury powinno być trwale oznakowane
w terenie.
Technologia oraz materiały użyte do łączenia rur powinny zapewniać wytrzymałość połączeń
równą co najmniej wytrzymałości rur.
Rury polietylenowe powinny być łączone za pomocą połączeń zgrzewanych lub przy pomocy
połączeń mufowych zabezpieczonych przed rozerwaniem spełniających wymagania zawarte
w Polskich Normach.
Przy wykonywaniu sieci wodociągowej należy zachowywać jednolitość technologiczną
stosowanych materiałów, łączeń, kształtek i armatury oraz należy uwzględniać szczegółowe
warunki techniczne prowadzenia, wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych
przewodów wodociągowych określone w Polskich Normach, odrębnych przepisach oraz
przez producentów rur i armatury.
Przewody wodociągowe powinny być układane w odległości od przebiegających równolegle
innych przewodów co najmniej: 1,5 m od przewodów gazowych niskiego ciśnienia i
kanalizacyjnych, 1,0 m od kabli elektrycznych oraz od kabli telekomunikacyjnych. Wskazane
odległości stanowią wewnętrzne warunki MWiK w Kołobrzegu.
Oznakowanie urządzeń i armatury wodociągowej należy dokonać za pomocą tabliczek
znamionowych zgodnych z Polską Normą wykonanych z trwałego materiału, umieszonych w
miejscach widocznych trudno dostępnych dla osób postronnych. Oznakowanie tabliczek
powinno być trwałe, nie zmywalne, odporne na korozję, czynniki atmosferyczne i promienie
UV. Dopuszcza się montaż tabliczek na słupkach stalowych zabezpieczonych przed korozją
oraz z powłoką zewnętrzną w kolorze niebieskim.
Rury PE zgrzewać doczołowo zgrzewarka sterowana mikroprocesorem, która ustala
automatycznie parametry zgrzewania na podstawie wprowadzonych danych, a rola
zgrzewacza ogranicza się do nadzoru i kontroli dokładności wykonania zagrzewu. Kształtki
elektrooporowe zgrzewać maszyną z możliwością wydruku protokółu parametrów każdego
zgrzewu. Zgrzewanie elektrooporowe wykonuje się po sprawdzeniu stanu zgrzewarki (jeśli
jest – generatora również), narządzi oraz rur i kształtek.
Wszystkie połączenia powinny być tak wykonane, aby była zapewniona ich szczelność przy
ciśnieniu roboczym oraz próbnym.
8
15.
Włączenia, połączenia rurociągów PE z istniejącymi rurociągami węzłami żeliwnymi,
stalowymi należy wykonywać za pomocą kształtek z zabezpieczeniem przed przesunięciem.
4.2.
4.2.1.
Przewody wodociągowe magistralne, tranzytowe i przesyłowe.
Wymagania ogólne
Z uwagi na funkcję, jaką powinny spełniać przewody magistralne w systemie wodociągowym
należy na etapie projektowania jednoznacznie je ustalić.
Zabrania się łączenia przyłączy wodociągowych z magistralnymi przewodami
wodociągowymi o średnicach > DN/OD 400 mm bez dodatkowego odcięcia dopływu wody
oraz przewodami tranzytowymi i przesyłowymi bez urządzenia redukującego ciśnienie wody
niezależnie od średnicy tegoż przewodu.
Usytuowanie
Przy wyborze trasy przebiegu przewodów wodociągowych magistralnych należy się kierować
następującymi zasadami:
a)
łączyć najkrótszą drogą punkt lub punkty zasilania z dzielnicami jednostki osadniczej
o największym zapotrzebowaniu na wodę,
b)
prowadzić przewody przez środki ciężkości obszarów o największym
zapotrzebowaniu na wodę.
Przewody wodociągowe magistralne powinny być prowadzone w liniach rozgraniczających
ulic pod ciągami pieszymi lub w liniach rozgraniczających specjalnie wydzielonych pasów
technicznych.
Przewody wodociągowe magistralne powinny być układane w ziemi o 0,4 metra poniżej
strefy przemarzania mierząc od górnej tworzącej przewodu do rzędnej projektowanego
terenu.
Materiały
Do budowy przewodów wodociągowych magistralnych na obszarze działania Spółki powinny
być stosowane rury i kształtki z tworzyw sztucznych, lub żeliwnych dla średnic > DN/OD400
mm
Rury i kształtki PE 100 SDR 11 do wody powinny być zgodne z normą PN-EN 12201,
ponadto mają posiadać dokumenty dopuszczające stosowania w pasie drogowym.
Na obszarach, na których mogą występować zwiększone obciążenia mechaniczne przewody
wodociągowe magistralne powinny być wykonywane z rur PE - RC odpornego na skutki
zarysowań i naciski punktowe lub wykonane w technologii dwu lub trójwarstwowej z warstwą
ochronną z zewnątrz PE-RC, posiadające aprobatę techniczną dopuszczającą do
stosowania przy bezwykopowym układaniu rurociągów i renowacji starych przewodów, o
podwyższonej odporność na skutki zarysowań oraz naciski punktowe.
Rury dwu lub trójwarstwowe powinny posiadać udokumentowany test odporności na
propagację pęknięć „Notch test 10000 h” z wynikiem nie mniejszym niż 8700 h oraz badanie
Hessel na obciążenie punktowe powyżej 10000 h.
Przed zastosowaniem rur dwu lub trójwarstwowych należy uzyskać akceptacje Spółki.
Kształtki doczołowe wykonane z polietylenu PE100 SDR 11,
Kształtki doczołowe produkowane metodą wtryskową w zabudowie długiej.
Dopuszcza się stosowanie kształtek segmentowych tylko w wyjątkowych sytuacjach za
zgodą MWiK Sp z.o.o.
W węzłach włączeniowych do istniejących sieci należy stosować materiały zgodne z
materiałami stosowanymi przez MWiK w eksploatacji istniejących sieci.
Zasuwy
Przy planowaniu rozmieszczenia zasuw należy uwzględniać cały układ sieci.
Zasuwy na przewodach magistralnych, tranzytowych i przesyłowych należy
rozmieszczać w węzłach (zasuwy tzw. węzłowe), na odcinkach między węzłami (zasuwy tzw.
liniowe) w odstępach nie większych niż 1000 m
Zasuwy kołnierzowe, z miękkim klinem do bezpośredniej zabudowy w ziemi wraz z
zabezpieczonymi przed rozerwaniem oraz z odpowiadającymi obudowami:
- ciśnienie nominalne PN16;
- gładki przelot bez gniazda;
- miękko uszczelniający klin pokryty elastomerem, dopuszczony do kontaktu z wodą pitną;
- korpus i pokrywa wykonane z żeliwa min EN-GJS-400 wg EN 1563;
- wrzeciono wykonane ze stali nierdzewnej z walcowanym gwintem;
- uszczelnienie wrzeciona uszczelkami typu O-ring;
- zewnętrzne uszczelnienie wrzeciona-uszczelka zwrotna, oraz dodatkowo pierścień
dławicowy wykonane z elastomeru,
- śruby łączące pokrywę z korpusem zabezpieczone masą zalewową;
- nakrętka klina wykonana z metalu kolorowego;
4.2.2.
1.
2.
3.
4.2.3.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
4.2.4.
1.
2.
3.
9
4.
5.
6.
7.
8.
9.
4.2.5.
4.2.6.
1.
2.
4.2.7.
1.
2.
3.
- kołnierze zwymiarowane i owiercone zgodnie z PN-EN1092-2;
- zabezpieczenie antykorozyjne (wewnątrz i zewnątrz) poprzez pokrywanie żywicą
epoksydową w technologii fluidyzacyjnej, zgodnie z zaleceniami, jakości i odbioru
wynikającymi ze znaku jakości RAL 662.
Zasuwy na przewodach o średnicach większych niż 400 mm należy instalować wraz z
odciążeniem tj. z dodatkowym zaworem zainstalowanym na przewodzie obejściowym
łączącym komorę korpusu zasuwy głównej przed i za elementem zamykającym.
Zasuwy o średnicach poniżej 500 mm mogą być umieszczane bezpośrednio w ziemi, z tym
że powinny one być wówczas wyposażone w przedłużający trzpień (zakończony kwadratem
do klucza), umieszczony w specjalnej rurze ochronnej zakończonej skrzynką uliczną.
Koniec trzpienia powinien znajdować się na głębokości min. 0,13 m od powierzchni dekla
skrzynki i wykonane tylko i wyłącznie w obudowie teleskopowej.
Zasuwy o średnicy większej niż 500 mm należy umieszczać w komorach, a jeśli mają napęd
elektryczny lub hydrauliczny, to bez względu na średnicę należy umieszczać je w komorach.
Jako zasuwy węzłowe do średnic Ø 200 dopuszcza się stosowanie zasuw typu Combi.
Jako zasuwy sieciowe można zastosować zasuwy, w których pokrywa i korpus stanowią
jedną część (brak połączenia śrubowego). Pozostałe wymagania jak wyżej.
Na przewodach ≥ 300 mm w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie
przepustnic liniowych lub węzłowych do zabudowy w ziemi. Każdorazowe zaprojektowanie
wymaga odrębnego uzgodnienia w zakreślcie budowy zastosowanej przepustnicy.
Odwodnienia
Stosuje się na sieci magistralnej o DN ≥ 300 mm.
Odwodnienia należy umieszczać w każdym najniższym punkcie profilu podłużnego
przewodu, z tym że, jeżeli w najniższym punkcie wypada zasuwa, to odwodnienie należy
umieścić przed i za zasuwą. Każdy odcinek między zasuwami powinien mieć odwodnienie w
najniższym punkcie przed zasuwą. Woda z odwodnienia powinna być odprowadzana do
kanalizacji deszczowej, a w przypadku znacznego oddalenia odwodnienia od kanału lub
braku kanału, wodę można odprowadzać do dowolnego odbiornika (cieku wodnego, rowu
melioracyjnego) lub do bezodpływowej studzienki o konstrukcji zapewniającej łatwe jej
opróżnianie. Jeżeli woda z przewodu wodociągowego odprowadzana jest do kanalizacji
deszczowej, przewód odprowadzający wodę ze studzienki odwodnienia do kanału powinien
być zaopatrzony zasuwę.
Odpowietrzniki
Odpowietrzniki należy umieszczać w każdym punkcie szczytowym profilu
podłużnego przewodu, z tym że przed odgałęzieniem do zaworu należy stosować zasuwy
odcinające.
Każdy odcinek przewodu między zasuwami powinien mieć odpowietrzenie w wyższym
punkcie przewodu przed zasuwą. Na przewodach wodociągowych magistralnych należy
instalować zawory napowietrzająco - odpowietrzające.
Na przewodach wodociągowych magistralnych o średnicach ≥ 300 mm zawory
napowietrzająco - odpowietrzające należy umieszczać w specjalnych komorach.
Na przewodach wodociągowych magistralnych o średnicy < 300 mm należy instalować
zawory napowietrzająco - odpowietrzających przeznaczonych do bezpośredniego montażu w
ziemi. Kolumna zaworu napowietrzająco - odpowietrzający przeznaczonego do
bezpośredniego montażu w ziemi powinna być wykonana ze stali nierdzewnej, a pozostałe
elementy zaworu powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję. Armatura
zaworów musi być zgodna z osprzętem posiadanym przez MWiK.
Urządzenia tłumiące uderzenia hydrauliczne
Przewody wodociągowe magistralne narażone na powstawanie naprężeń
rozrywających w ścianach rurociągu (wywołanych zjawiskiem uderzenia hydraulicznego),
których wartość jest większa od wartości krytycznej, powinny być wyposażone w
odpowiednie urządzenia techniczne, które spowodują stłumienie uderzenia hydraulicznego,
czyli nie dopuszczą do osiągnięcia ciśnienia krytycznego, wywołującego naprężenia
krytyczne.
Doboru typu urządzeń tłumiących uderzenia hydrauliczne należy dokonywać indywidualnie
po przeprowadzeniu wnikliwej analizy warunków ewentualnego występowania uderzenia
hydraulicznego, określeniu jego wielkości oraz opracowaniu odpowiedniej metody tłumienia
skutków uderzenia hydraulicznego.
Projektując zastosowanie upustowych zaworów bezpieczeństwa otwierających się przy
obniżonym ciśnieniu, należy przeprowadzić szczegółowe obliczenia warunków osiągnięcia
koniecznego czasu trwania otwierania i zamykania.
10
4.3.
4.3.1.
1.
2.
4.3.2.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
4.3.3.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Przewody wodociągowe rozdzielcze
Wymagania ogólne
Przy doborze średnic przewodów wodociągowych rozdzielczych należy uwzględniać:
- stabilność hydrauliczną sieci (w przypadku awaryjnego wyłączenia określonych
odcinków sieci, ciśnienie w głównych węzłach nie może spaść poniżej ustalonego
minimum),
- koszty inwestycyjne i eksploatacyjne,
- wymaganą przepustowości sieci na wypadek pożaru, zgodnie z zaleceniami
Polskich Norm i odrębnych przepisów.
Oznakowanie urządzeń i armatury zgodne normą.
Usytuowanie
Nowe przewody wodociągowe rozdzielcze powinny być prowadzone w liniach
rozgraniczających ulic pod ciągami pieszymi w taki sposób, aby wykopy pod przewody nie
naruszały pasa jezdni.
Przewody wodociągowe rozdzielcze powinny być umieszczane po tej stronie ulicy, po
której będzie więcej przyłączy wodociągowych, chyba że koncentracja istniejących sieci
podziemnych uniemożliwia takie rozwiązanie.
W przypadku drogi z jezdniami dwupasmowymi lub o szerokości ponad 20 m między liniami
rozgraniczającymi oraz istnienia po obu jej stronach obszarów zabudowy zwartej lub
przeznaczonych do takiej zabudowy przewody wodociągowe rozdzielcze powinny być
układane po obu jej stronach, chyba że analiza ekonomiczna wykaże niecelowość takiego
rozwiązania.
Przewody wodociągowe rozdzielcze prowadzone poza terenami przeznaczonymi na cele
komunikacyjne należy prowadzić w liniach rozgraniczających specjalnie wydzielonych pasów
technicznych.
Odległość pozioma osi przewodu wodociągowego rozdzielczego od obiektu budowlanego
powinna zabezpieczać przed możliwością naruszenia stabilności gruntu pod fundamentami
obiektu budowlanego podczas wykonywania prac eksploatacyjnych w otwartym wykopie.
Przewody wodociągowe rozdzielcze powinny być układane w ziemi o 0,4 metra poniżej
strefy przemarzania mierząc od górnej tworzącej przewodu do rzędnej projektowanego
terenu.
Przewody wodociągowe należy oznakować taśmą ostrzegawczą w kolorze niebieskim z
wkładką metaliczną i wyprowadzoną do skrzynki ulicznej zasów.
Materiały
Do budowy przewodów wodociągowych rozdzielczych powinny być stosowane:
rury i kształtki z polietylenu wysokiej gęstości PE 100, łączone metodą zgrzewania
doczołowego lub elektrooporowego dla średnic do DN/OD ≤ 200 mm. W uzasadnionych
przypadkach dopuszcza się zgrzewanie elektrooporowe większych średnic za zgodą
kierownika działu techniczno – eksploatacyjnego MWiK.
Rury i kształtki PE 100 do wody powinny być zgodne z normą PN-EN 12201, ponadto mają
posiadać aprobatę techniczną dopuszczającą stosowania w pasie drogowym.
Na obszarach, na których mogą występować zwiększone obciążenia mechaniczne przewody
wodociągowe magistralne powinny być wykonywane z rur PE – RC odpornego na skutki
zarysowań i naciski punktowe lub wykonane w technologii dwu lub trójwarstwowej z warstwą
ochronną z zewnątrz PE - RC, posiadające aprobatę techniczną dopuszczającą do
stosowania przy bezwykopowym układaniu rurociągów i renowacji starych przewodów, o
podwyższonej odporność na skutki zarysowań oraz naciski punktowe. Rury dwu lub
trójwarstwowe powinny posiadać udokumentowany test odporności na propagację pęknięć
„Notch test 10000 h” z wynikiem nie mniejszym niż 8700 h oraz badanie Hessel na
obciążenie punktowe powyżej 10000 h. Przed zastosowaniem rur dwu lub trójwarstwowych
należy uzyskać akceptacje MWiK.
Dopuszcza się stosowanie rur PE RC nie wymagających stosowania w technologii
montażowej układania rurociągów podsypki oraz obsybki.
Kształtki doczołowe wykonane w z polietylenu PE100, wytrzymałość ciśnieniowa kształtek
PN10.
Kształtki doczołowe produkowane metodą wtryskową w zabudowie długiej.
Dopuszcza się stosowanie kształtek segmentowych tylko w wyjątkowych
sytuacjach za zgodą kierownika działu techniczno – eksploatacyjnego Spółki.
W węzłach włączeniowych do istniejących sieci należy stosować materiały zgodne z
materiałami stosowanymi przez MWiK w eksploatacji istniejących sieci.
11
4.3.4.
1.
2.
3.
4.3.5.
1.
2.
Zasuwy
Zasuwy na przewodach rozdzielczych należy rozmieszczać:
a)
w miejscach połączeń z przewodem magistralnym lub przewodami
rozdzielczymi
b)
na odcinkach między węzłami w odstępach nie większych niż 500 m,
c)
w miejscach zmiany średnicy przewodu,
d)
w węzłach (przy rozmieszczaniu zasuw w węzłach należy uwzględniać w
miarę możliwości zasadnicze kierunki przepływu wody w przewodach, starając się
zapewnić zasilanie w wodę sąsiednich odcinków z różnych stron w przypadku awarii
danego odcinka).
e)
jako zasuwy węzłowe do średnic DN/OD 250 dopuszcza się stosowanie zasuw
typu Combi.
f)
zasuwy należy wyposażyć w obudowę zakończoną skrzynką uliczną żeliwną lub z
PEHD/żeliwna o średnicy wewnętrznej min 14 cm
Koniec trzpienia powinien znajdować się na głębokości min. 0,13 m od powierzchni
dekla skrzynki i wykonane tylko i wyłącznie w obudowie teleskopowej.
Zasuwy kołnierzowe, z miękkim klinem do bezpośredniej zabudowy w ziemi lub z mufami
zabezpieczonymi przed rozerwaniem oraz z odpowiadającymi obudowami:
- ciśnienie nominalne PN10;
- gładki przelot bez gniazda;
- miękko uszczelniający klin pokryty elastomerem, dopuszczony do kontaktu z wodą pitną;
- korpus i pokrywa wykonane z żeliwa min EN-GJS-400 wg EN 1563;
- wrzeciono wykonane ze stali nierdzewnej z walcowanym gwintem;
- uszczelnienie wrzeciona uszczelkami typu O-ring;
- zewnętrzne uszczelnienie wrzeciona-uszczelka zwrotna, oraz dodatkowo pierścień
dławicowy wykonane z elastomeru,
- śruby łączące pokrywę z korpusem zabezpieczone masą zalewową;
- nakrętka klina wykonana z metalu kolorowego;
- kołnierze zwymiarowane i owiercone zgodnie z PN-EN1092-2; PN10
Zasuwy sieciowe monolityczne
- ciśnienie nominalne PN10
- gładki przelot bez gniazda
- pokrywa i korpus stanowią jedną część (brak połączenia śrubowego)
- łożyskowanie wrzeciona mocowane poprzez zamek bagnetowy
- korpus z żeliwa sferoidalnego min EN-GJS-400 wg EN 1563, wewnątrz i zewnątrz
epoksydowany
- wrzeciono wykonane ze stali nierdzewnej, z walcowanym gwintem, łożysko ślizgowe z
POM
- tuleja do uszczelek z mosiądzu o małej zawartości cynku, wielokrotne uszczelnienie
uszczelkami typu O-ring
- klin z żeliwa sferoidalnego min EN-GJS-400 wg EN 1563, konstrukcja przekładkowa z
dwoma niezależnymi gumowymi krążkami uszczelniającymi – elastomer dopuszczony do
kontaktu z wodą pitną
- nakrętka klina wykonana z mosiądzu
- kołnierze zwymiarowane i owiercone zgodnie z PN-EN1092-2; PN10
Hydranty
Hydranty należy lokalizować:
a)
zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24
lipca 2009 r w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg przeciw
pożarowych
b)
w najwyższych i najniższych punktach przewodów rozdzielczych
c)
w pobliżu skrzyżowania ulic
d)
na końcówkach przewodów w celach eksploatacyjnych
e)
oznakowanie hydrantów i armatury zgodne z normą
Hydranty należy instalować na odgałęzieniach od przewodów, na których powinna
12
3.
4.
5.
6.
4.4.
1.
2.
3.
4.
znajdować się zasuwa odcinająca umożliwiająca odcięcie hydrantu bez konieczności
przerywania przepływu wody w przewodzie wodociągowym. Odległość od osi zasuwy do osi
hydrantu powinna wynosić co najmniej 0,5 m
Należy stosować hydranty nadziemne, jednak w miejscach stwarzających zagrożenie
dla ruchu kołowego, pieszego oraz na obszarach wiejskich lub niezamieszkałych należy
instalować hydranty podziemne.
Dopuszcza się wyłącznie hydranty nadziemne z podwójnym zamknięciem:
- głowica z żeliwa sferoidalnego, ze wszystkich stron pokryta fluidyzacyjnie
żywicą epoksydową wraz z dodatkową zewnętrzną powłoką proszkową na bazie
poliestrowej – odporna na promieniowanie UV;
- uszczelnienie typu O-ring z gumy NBR;
- kolumna stalowa lub żeliwna, ze wszystkich stron ocynkowana ogniowo wraz z zewnętrzną
dwuskładnikową powłoką poliuretanową;
- stopa z żeliwa sferoidalnego ze wszystkich stron pokryta fluidyzacyjnie żywicą
epoksydową;
- trzpień ze stali nierdzewnej;
- grzybek zamykający pokryty całkowicie powłoka elastomerową;
- owiercenie kołnierzy – ośmiootworowe, zgodnie z PN-EN 1092-2:1999; PN10
- odwodnienie działające tylko przy pełnym zamknięciu hydrantu, ilość wody pozostałej
„zero”;
- trzpień i wrzeciono ze stali nierdzewnej;
- dodatkowe zamknięcie w postaci kuli z tworzywa, wewnętrzna budowa komórkowa;
- kolano odwadniające
Dopuszcza się wyłącznie hydranty podziemne z podwójnym zamknięciem:
- drugie zamkniecie – szczelne – w postaci kuli, wewnętrzna budowa komórkowa;
- głowica, uchwyt kłowy, kolumna, stopa – z żeliwa sferoidalnego, ze wszystkich stron
pokryte fluidyzacyjnie żywicą epoksydową;
- uszczelnienie typu O-ring z gumy NBR;
- grzybek zamykający pokryty całkowicie powłoka elastomerową;
- wrzeciono i trzpień uruchamiający wykonany ze stali nierdzewnej;
- nakrętka wrzeciona i tuleja prowadząca tłok uszczelniający wykonane z mosiądzu
utwardzonego;
- owiercenie kołnierzy – ośmiootworowe, zgodnie z PN-EN 1092-2:1999; PN10
- odwodnienie działające tylko przy pełnym zamknięciu hydrantu, ilość wody pozostałej
„zero”;
- odwodnienie wraz z kolanem odwadniającym
Zabrania się użytkowania hydrantów nie zgodnie z ich przeznaczeniem.
Studzienki wodociągowe i studnie wodociągowe.
Studzienki wodociągowe przeznaczone do zainstalowania armatury regulującej przepływ
wody, czerpalnej, zabezpieczającej należy lokalizować z zachowaniem następujących
wymagań:
a)
powinna być zapewniona możliwość dojazdu do studzienki w celu
wykonywania niezbędnych czynności eksploatacyjnych,
b)
należy unikać lokalizowania studzienek: na terenach zamkniętych i
prywatnych, w jezdniach ulic i dróg, w zagłębieniach terenu i innych miejscach
narażonych na dopływ wód opadowych.
Studzienki wodociągowe przeznaczone do zainstalowania armatury pomiarowej
(np. wodomierzy) należy lokalizować na terenie nieruchomości zasilanych w wodę w
odległości nie większej niż 1,5 m od linii rozgraniczającej nieruchomość od ulicy (drogi).
Studzienkę należy dostosować do średnicy wodomierza. Studzienki wodomierzowe winny
być wykonane z materiałów trwałych, chroniących wodomierz przed wpływem niskich
temperatur i zapewniających szczelność.
Studzienki wodociągowe przeznaczone do zainstalowania armatury regulującej przepływ
wody, czerpalnej, zabezpieczającej powinny być wykonywane z materiałów trwałych,
wodoszczelnych, jako żelbetowe monolityczne, prefabrykowane lub stworzyła sztucznego.
Zaleca się beton klasy nie mniejszej niż B45 lub polimerobeton. Studnia wodomierzowa
powinna być zabezpieczona przed wpływem niskich temperatur, minimalna głębokość
posadowienia 1,2 m.
Przejścia rurociągów przez ściany studzienki wodociągowej należy wykonywać jako
wodoszczelne.
13
5.
6.
7.
3
Studzienki wodociągowe o kubaturze powyżej 100 m zlokalizowane na zieleńcach itp.
należy wyposażać w rury nawiewne i wywiewne posiadające zabezpieczenie przed
zanieczyszczeniami mechanicznymi, wykonane ze stali nierdzewnej.
Studzienka wodociągowa powinna mieć stopnie lub klamry do schodzenia wykonane ze stali
nierdzewnej oraz otwory włazowe o średnicy co najmniej 0,6 m w świetle, zaopatrzone w
dwie pokrywy, z których wierzchnia powinna być dostosowana do przewidywanego
obciążenia ruchem pieszym lub kołowym.
W przypadku, gdy wymiary armatury lub innego wyposażenia nie pozwalają na
wykorzystanie włazów do wyjmowania i wkładania tych elementów studzienki
wodociągowe należy dodatkowo wyposażać w otwory montażowe, zaopatrzone w
dwie pokrywy, z których wierzchnia powinna być dostosowana do przewidywanego
obciążenia ruchem pieszym lub kołowym.
4.5.
Przyłącza wodociągowe
Przyłącza wodociągowe należy zaprojektować i wykonać zgodnie z warunkami technicznymi
projektowania i wykonawstwa przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych na obszarze
działania MWiK Sp. z o.o. w Kołobrzegu.
4.6.
4.6.1.
1.
Przejścia przewodów wodociągowych przez przeszkody naturalne i sztuczne
Wymagania ogólne
Usytuowanie oraz rozwiązania techniczno-budowlane przejść przewodów wodociągowych
pod i nad ciekami wodnymi, pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi wymaga
uzgodnienia z instytucjami, którym podlegają ww. elementy zagospodarowania terenu.
Uzgodnienia, o których mowa w pkt. 1 należy uzyskać przed przedłożeniem
dokumentacji projektowej do uzgodnienia w MWiK
Przejścia przewodów wodociągowych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi
Przejścia przewodów wodociągowych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi
powinny być wykonywane w miejscach, gdzie są one położone na nasypach lub na rzędnej
równej rzędnej terenu.
Kąt skrzyżowania przewodów wodociągowych z torami kolejowymi i drogami powinien być
o
zbliżony do 90 .
Przejścia przewodów wodociągowych pod drogami i torami kolejowymi powinny być
wykonane w rurach ochronnych metodą „kreta” lub przewiertu sterowanego.
Głębokość ułożenia odcinków przewodów wodociągowych pod drogami powinna wynosić co
najmniej 1.5 m od nawierzchni drogowej do górnej tworzącej rury ochronnej.
Pod drogami o normalnym ruchu kołowym przewody wodociągowe wykonane z rur z PE i
żeliwa sferoidalnego można prowadzić bez rur ochronnych, jednak głębokość przykrycia
rurociągu nie może być mniejsza niż 1.5 m.
Na rury ochronne powinny być stosowane rury stalowe zabezpieczone
fabryczną powłoką polietylenową lub powłoką z innych tworzyw sztucznych o średnicach
wewnętrznych pozwalających na pomieszczenie w nich złącz przewodów wodociągowych.
Przewody wodociągowe w rurach ochronnych należy prowadzić osiowo,
mocując w odstępach (zależnych od ich średnic) uchwyty umożliwiające montaż i demontaż
przewodów wodociągowych.
Przestrzenie pomiędzy przewodem wodociągowym a wewnętrzną ścianą rury ochronnej, z
obu jej końców należy zamknąć korkiem trwale plastycznym o nieagresywnym
oddziaływaniu na materiał, z którego wykonany jest przewód wodociągowy.
Rura ochronna powinna kończyć się w studzienkach przystosowanych do demontażu
odcinków przewodów wodociągowych umiejscowionych pod torami kolejowymi oraz drogami
kołowymi.
Armatura odcinająca rurociągi na przejściach pod torami kolejowymi oraz drogami
kołowymi powinna być zainstalowana po obu stronach przejścia na zewnątrz studzienek.
Na przejściach drogowych i kolejowych nie powinno się układać przewodów
wodociągowych pod skrzyżowaniami dróg oraz pod zwrotnicami i rozjazdami torów
kolejowych.
Przy budowie dróg lub torów kolejowych nad istniejącymi przewodami wodociągowymi
dopuszcza się stosowanie zabezpieczeń w postaci kanałów.
2.
4.6.2.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
4.6.3.
1.
2.
3.
Przejścia przewodów pod i nad ciekami wodnymi
Miejsca przejść przewodów wodociągowych przez cieki wodne należy wybierać na prostych
stabilnych odcinkach o łagodnie pochyłych niewypukłych brzegach koryta.
Tor przejścia podwodnego powinien być prostopadły do dynamicznej osi przepływu.
Rzędna górnej tworzącej rurociągu ochronnego powinna znajdować się poniżej
14
1,5 m przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta cieku lub planowanych robót
pogłębiarskich. Warunki przejścia pod ciekiem należy uzyskać od Regionalnego zarządu
Gospodarki Wodnej.
Przejścia pod rowami melioracyjnymi należy układać na takiej głębokości, aby górna
tworząca rurociągu ochronnego znajdowała się w odległości co najmniej 1.0 m od dna rowu.
Warunki przejścia pod rowem należy uzyskać od właściciela rowu..
Przejścia przewodów wodociągowych nad ciekami wodnymi (np. podwieszenie przewodów
pod mostem) wymagają indywidualnego opracowania uwzględniającego zarówno układ
nośny rury jak też ochronę termiczną. Przejście tego typu należy stosować w przypadku
wymiany istniejącego przejścia lub budowy nowych obiektów mostowych wraz nowymi
sieciami.
Armatura odcinająca rurociągi na przejściach podwodnych powinna być
zainstalowana po obu brzegach cieku wodnego.
4.
5.
6.
4.7.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
1)
2)
3)
4)
Pompownie
Pompownie do lokalnego podwyższania ciśnienia wody w instalacjach
wodociągowych pojedynczych budynków podlegają uzgodnieniu w zakresie punktu
przyłączenia do zewnętrznej sieci wodociągowej i są eksploatowane przez inwestora.
Pompownie do podwyższania ciśnienia wody w zewnętrznej sieci
wodociągowej
należy lokalizować w obiektach wolno stojących o naziemnej konstrukcji
budowlanej. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza lokalizowanie pompowni w
obiektach podziemnych.
W pompowniach pompowni należy stosować fabrycznie wykonane zestawy do
podwyższania ciśnienia.
Budynki pompowni oraz instalacje elektryczne (przyłącza
elektryczne oraz pola szaf rozdzielczo-sterowniczych) należy wymiarować dla docelowej
wielkości układu pompowego wynikającej z prognozowanego zapotrzebowania wody.
W pompowniach, należy stosować odpowiednie rozwiązania techniczne
zabezpieczające wodociąg przed nagłym spadkiem ciśnienia.
W przypadku bezpośredniego przyłączenia pompowni do zewnętrznego
przewodu wodociągowego można nie stosować ciśnieniowych zbiorników
przeciwuderzeniowych (po stronie ssawnej zestawu hydroforowego) jeśli spełnione są
następujące warunki:
przy włączaniu i wyłączaniu każdej z pomp lub uzbrojenia urządzenia do podnoszenia
ciśnienia wody maksymalna różnica prędkości przepływu w przyłączu i przewodzie
prowadzącym do urządzenia nie przekracza 0,15 m/s,
przy zatrzymaniu wszystkich pomp spowodowanym brakiem energii elektrycznej
maksymalna różnica prędkości przepływu w przyłączu i przewodzie prowadzącym do
urządzenia nie przekracza 0,5 m/s,
po uruchomieniu pomp spadek ciśnienia w przyłączu nie będzie mniejszy od 50%
minimalnego ciśnienia zasilania i ciśnienie będzie większe od 0,1 MPa,
po zatrzymaniu pomp wzrost ciśnienia na końcu przyłącza nie przekroczy wartości 0,1 MPa
w stosunku do ciśnienia podczas spoczynku urządzenia.
W pozostałych przypadkach należy stosować ciśnieniowe zbiorniki przeciwuderzeniowe o
odpowiedniej objętości wykonane jako przeponowe.
4.8.
1.
Zabudowa i zagospodarowanie terenu pompowni
Pompownie hydroforowe należy tak lokalizować i projektować, aby:
1) zapewnić zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz
wymogami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
2) ograniczyć do minimum skutki ewentualnej awarii i uciążliwości wynikające z eksploatacji
pompowni.
2.
Należy zaprojektować odprowadzenie wód deszczowych z terenu działki i
zabezpieczenie jej przed napływem wód z przyległych terenów.
3.
W przypadku usytuowania pompowni w obrębie strefy zalewowej, obiekt należy
zabezpieczyć przed zatopieniem.
4.
Do terenu pompowni oraz do pompowni i urządzeń z nią związanych należy zapewnić
dojazd od drogi publicznej o szerokości nie mniejszej niż 3.5 m.
4.9.
Pomieszczenia
1. Hydrofornia powinna być wyposażona w wpusty podłogowe, ogrzewanie, wentylację i
oświetlenie oraz otwory drzwiowe umożliwiające wymianę największego gabarytowo
urządzenia hydroforni.
15
2. Pomieszczenie, w których ma być zainstalowany zestaw hydroforowy powinno mieć
wymiary w rzucie, zapewniające dowolne ustawienie zestawu i innych urządzeń pompowni
hydroforowej oraz swobodny dostęp w celu ich kontroli oraz wymiany.
4.10. Dobór zestawu
1.
Przy doborze urządzenia do podwyższania ciśnienia należy brać pod uwagę:
1) parametry techniczne wymagane do prawidłowego zaopatrzenia w wodę obiektu
(maksymalne zapotrzebowanie wody, wymagane minimalne stałe ciśnienie zasilania, rozkład
rozbiorów wody),
2) warunki pracy pompowni w systemie wodociągowym (minimalne i maksymalne ciśnienie
zasilania),
3) relacje pomiędzy maksymalnym poborem wody na cele bytowo-gospodarcze
i przeciwpożarowe oraz relacje pomiędzy ciśnieniem na wyjściu zestawu niezbędnym dla
prawidłowej dostawy wody na oba cele.
4) płynna regulacja ciśnienia zdalnie i miejscowo
5) utrzymanie ciśnienia zadanego
2.
Przy dużej dynamice poboru wody zaleca się dobór zestawów pompowych o większej liczbie
pomp, ze względu na oszczędność energii, przy czym należy uwzględniać
warunki współpracy ze źródłem zasilania urządzenia.
3.
Zestawy pompowe z jednakowymi pompami, bez przetwornicy częstotliwości należy
stosować w przypadku, gdy wahania ciśnienia zasilania nie przekraczają50 kPa.
4.
Zestawy hydroforowe z przetwornicą należy stosować w przypadku:
1) zasilania zestawu hydroforowego z przewodu wodociągowego, w którym ciśnienie zmienia
się w szerokim przedziale (większym niż 0,5 bara),
2) dużej dynamiki rozbioru wody w ciągu doby i dużej oporności rurociągów tłocznych.
5.
W przypadku gdy maksymalny rozbiór wody na cele gospodarcze jest znacznie mniejszy niż
na cele pożarowe należy stosować zestawy dwusekcyjne do podwyższania ciśnienia.
6.
Dla pompowni wielosekcyjnych, obsługujących instalacje lub sieci spełniające różne
funkcje, należy oddzielnie wyznaczyć wielkość zapotrzebowania wody dla każdej z sekcji.
7.
Dopuszcza się zastosowanie innych rozwiązań projektowych stacji pompowych w
uzgodnieniu z MWiK Sp. z o.o.
4.11.
1.
2.
1)
2)
3)
4)
3.
4.
4.12.
1.
2.
3.
4.
5.
Agregaty pompowe
Dobór zespołów pompowych powinien zapewniać ich pracę w pobliżu punktu maksymalnej
sprawności.
Przy wyborze typu i ustalaniu liczby pomp pracujących należy brać pod uwagę:
warunki pracy pomp,
zadania funkcjonalne i warunki współdziałania pompowni z pozostałymi elementami systemu
wodociągowego,
założony dla pompowni cykl pracy pomp i rozkład rozbioru wody w ciągu doby,
warunki racjonalnego rozwiązania pompowni pod względem technicznym oraz przyszłych
kosztów eksploatacyjnych, w tym zwłaszcza zużycia energii.
Należy dążyć do doboru jednakowych pomp, dobór pomp o zróżnicowanej wydajności
powinien być uzasadniony racjonalną pracą pompowni.
Łączna wydajność pomp roboczych (wydajność nominalna pompowni) powinna
odpowiadać 1.2 maksymalnego godzinowego rozbioru wody na cele bytowo-gospodarcze.
Armatura
Przewody łączące agregaty pompowe z kolektorem ssawnym i tłocznym powinny być
wyposażone w przepustnice kołnierzowe lub zasuwy odcinające, umożliwiające odłączenie
od zestawu hydroforowego agregatów pompowych w przypadku konieczności ich naprawy
lub wymiany.
Na przewodzie tłocznym każdej pompy powinien być zainstalowany odpowiedniego typu
zawór antyskażeniowy.
Na przyłączach ssawnych i tłocznych należy instalować zasuwy lub przepustnice odcinające
umożliwiające odłączenie układów pompowo-hydroforowych w przypadku konieczności ich
naprawy lub wymiany.
Na przewodzie wyjściowym z pompowni powinien być zainstalowane urządzenie pomiarowe.
Jeżeli suma wartości ciśnienia podnoszenia przy zerowej wydajności zastosowanych w
zestawie pomp i maksymalnej wartości ciśnienia w zewnętrznym przewodzie wodociągowym
jest wyższa od maksymalnego ciśnienia roboczego zastosowanego zbiornika, to hydrofornię
należy wyposażyć w odpowiednio dobrany zawór bezpieczeństwa.
16
4.13.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Wewnętrzne rurociągi ssawne i tłoczne
Rurociągi ssawne i tłoczne w hydroforni powinny być wykonane z rur ze stali nierdzewnej
o złączach kołnierzowych.
Rurociągi ssawne powinny być tak dobrane, aby prędkość przepływu nie przekraczała
1,2 m/s przy średnicy do 250 mm.
Rurociągi tłoczne powinny być tak dobrane, aby prędkość przepływu nie przekraczała 2 m/s
przy średnicy do 250 mm.
Przewody ssawne i tłoczne należy prowadzić ze stałym wzniosem w kierunku przepływu w
celu zapewnienia prawidłowego odpowietrzania instalacji.
Jeżeli zestaw hydroforowy zasilany jest bezpośrednio z przewodu wodociągowego należy
przed zestawem zamontować pionowy cylinder ciśnieniowy z zaworem odpowietrzającym.
Odległości rurociągów od ścian oraz odległości między rurociągami powinny umożliwiać
łatwy montaż i demontaż rurociągów o złączach kołnierzowych.
W pompowniach zasilanych bezpośrednio z przewodu wodociągowego zestaw powinien być
wyposażony w obejście rezerwowe, z armaturą odcinającą i zwrotną, umożliwiające
bezpośrednie zasilanie obiektów wodą w przypadku awarii zasilania energetycznego
zestawu.
4.14. Układ zasilania elektroenergetycznego
4.14.1. Stacje podnoszenia ciśnienia.
Zasilanie elektroenergetyczne stacji należy wykonać jako dwustronne w układzie automatyki
SZR. W przypadku braku możliwości wykonania drugostronnego zasilania SUW należy
wyposażać w gniazdo do podłączenia przewoźnego agregatu prądotwórczego.
Należy przeprowadzić badania sieci i na tej podstawie dobrać odpowiednią wielkość układu
kompensacyjnego mocy biernej z dławikami blokującymi z tłumieniem 14%.
W układach sieci TNC należy dokonać podziału przewodu PEN na PE i N z jednoczesnym
wyrównaniem ekwipotencjalnym, sieć odbiorczą zasilać z układu TNS.
W układach łączeniowych napędów zespołów pompowych (o mocy powyżej 4kW) należy
stosować urządzenia „miękkiego startu i stopu” z elektronicznymi zabezpieczeniami.
W układach zasilających napędy zespołów pompowych należy uwzględnić zabezpieczenia
od: asymetrii napięć, zwarć, przeciążeń, niedomiaru obciążenia, przekroczenia temperatury
uzwojeń silnika. Układ pomiarowy energii elektrycznej powinien być przystosowany do
transmisji danych (z wyjściem impulsowym energii).
Układ sterowania powinien być wyposażony w urządzenia umożliwiające
cyfrową transmisję danych, odwzorowujących pracę pompowni: ciśnienie w rurociągu
ssącym, ciśnienie w rurociągu tłocznym, przepływ chwilowy i sumaryczny, dane z licznika
energii oraz stany awaryjne, w systemie telemetrycznym obowiązującym w MWiK.
Układy sterowania i sygnalizacji powinny być zasilane z zasilacza pracującego w układzie
buforowym z baterią akumulatorów.
4.14.2. Sterowanie
1.
Sterownik w każdym układzie automatyki na dowolnym obiekcie powinien posiadać port
komunikacyjny w standardzie: RS 232 lub RS 485 z protokołem komunikacyjnym MODBUS
RTU, ze względu na możliwość komunikacji ze Stacją Dyspozytorską za pomocą modemu
GSM/GPRS.
2.
W szafie sterowniczej powinien się znajdować zasilacz buforowy o napięciu 24 VDC,
podtrzymujący to napięcie przez co najmniej 3 godziny od zaniku zasilania. W ramach tego
standardu zasilania powinny być podłączone wszystkie najważniejsze czujniki na obiekcie –
poziom w zbiorniku, ciśnienie na wyjściu układu, włamanie do obiektu, stan zasilania z sieci,
stan zasilania z agregatu.
3.
Na każdym obiekcie powinny być doprowadzone do w/w sterownika następujące sygnały w
celu ich monitorowania:
- stan zasilania z sieci
- stan zasilania z agregatu
- włamanie do obiektu
- praca pompy – dla każdej pompy osobny sygnał dla pracy na sieci i na falowniku osobno
- awaria pompy – dla każdej pompy osobny sygnał
- praca falownika
- awaria falownika
- ciśnienie na wejściu układu
- ciśnienie na wyjściu układu
- suchobieg pompy głębinowej
- suchobieg na wejściu zestawu hydroforowego
- przepływ chwilowy – dla każdego przepływomierza osobno
17
4.
5.
5.
5.1.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
- przepływ sumaryczny – dla każdego przepływomierza/wodomierza osobno
- czas pracy pompy – dla każdej pompy osobna wartość w rejestrze sterownika
- ilość załączeń pompy – dla każdej pompy osobna wartość w rejestrze sterownika
- ilość zużytej energii elektrycznej na podstawie impulsów z licznika energii
- prąd pobierany przez całość układu na pierwszej fazie zasilania
Na każdym obiekcie w/w sterownik powinien umożliwiać zdalną zmianę następujących
parametrów pracy:
- ciśnienie zadane na wyjściu układu
- czas przełączenia pompy wiodącej
- wyłączenie/załączenie zasilania obiektu
- poziomy załączenia/wyłączenia pomp głębinowych w zbiorniku wody uzdatnionej
Każdy wykonawca szafy sterującej powinien pozostawić 30 cm wolnego miejsca na szynie
DIN35 wewnątrz rozdzielnicy na zainstalowanie modemu GSM/GPRS.
Dopuszcza się zastosowanie innych rozwiązań projektowych stacji pompowych w
SIEĆ KANALIZACYJNA
Wymagania ogólne
Sieć kanalizacji ściekowej powinna spełniać wymagania określone w Polskich
Normach oraz odrębnych przepisach prawa, a przede wszystkim zapewniać:
a)
ciągły odbiór ścieków, od wszystkich użytkowników objętych działaniem
kanalizacji, w sposób niepowodujący obciążeń nieakceptowanych dla środowiska
naturalnego,
b)
niezawodność odbioru ścieków.
Układ sieci kanalizacji ściekowej powinien swym zasięgiem obejmować nie tylko
obszar obecnego układu przestrzennego, ale również musi uwzględniać tendencje i kierunki
planowanego rozwoju.
Projektując układ sieci kanalizacyjnej należy dążyć do tego, aby odprowadzenie ścieków
mogło się odbywać grawitacyjnie, najkrótszą drogą.
Minimalne spadki przewodów kanalizacyjnych dla zabezpieczenia
odpowiednich prędkości przepływu nie powinny być mniejsze:
 dla przewodów kanalizacji ściekowej o DN 160 – 0,6%,
 dla przewodów kanalizacji ściekowej o DN 300 – 0,3%.
Poszczególne elementy sieci kanalizacyjnej powinny być szczelne, umożliwiać przepływ
ścieków przy jak najmniejszych stratach energii.
Przewody kanalizacyjne powinny być wykonywane z rur i kształtek o właściwościach
mechanicznych spełniających wymagania określone w Polskich Normach oraz odrębnych
przepisach.
Rury używane do montażu przewodów kanalizacyjnych powinny być oznakowane zgodnie z
normami tj. powinny posiadać stałe oznaczenia. Informacje naniesione na rury wykonane z
tworzyw sztucznych winny zawierać następujące informacje: nazwę wytwórcy, oznakowanie
materiału, średnicę zewnętrzną rury i grubość ścianki, numer normy, znak jakości, znak
instytucji atestującej, kod daty produkcji.
Przewody kanalizacyjne układane na stokach lub w gruntach nawodnionych powinny być
zabezpieczone przed przemieszczaniem.
Przy wykonywaniu sieci kanalizacyjnej należy zachowywać jednolitość technologiczną
stosowanych materiałów, łączeń, kształtek i armatury oraz należy uwzględniać szczegółowe
warunki techniczne prowadzenia, wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych
przewodów kanalizacyjnych określone w Polskich Normach, odrębnych przepisach oraz
przez producentów rur i armatury.
Przewody kanalizacyjne powinny być układane w odległości od przebiegających równolegle
innych przewodów co najmniej: 1,5 m od przewodów gazowych i wodociągowych, 0,8 m od
kabli elektrycznych oraz 0,5 m od kabli telekomunikacyjnych. Wskazane odległości stanowią
wewnętrzne warunki MWiK w Kołobrzegu.
Na sieciach kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej zaleca się ułożyć taśmę ostrzegawczą w
kolorze brązowym, a na przewodach kanalizacji sanitarnej tłocznej należy ułożyć
obowiązkowo taśmę ostrzegawcza w kolorze brązowym z napisem kanalizacja lub przewód
tłoczny.
18
5.2.
5.2.1.
1.
2.
5.2.2.
1.
2.
3.
4.
5.2.3.
1.
2.
3.
4.
Kolektory
Wymagania ogólne
Z uwagi na funkcję, jaką powinny spełniać kolektory w systemie kanalizacyjnym
należy na etapie projektowania jednoznacznie je ustalić.
Zabrania się bezpośredniego łączenia przyłączy kanalizacyjnych z kolektorami
o średnicy DN/OD 400 - 1000. Połączenia przyłączy kanalizacyjnych z kolektorami należy
wykonywać za pomocą studzienek połączeniowych o średnicy min. 1000 mm.
W uzasadnionych przypadkach można stosować, połączenie przegubowe lub nasadę
siodełkową.
Usytuowanie
Przy wyborze trasy przebiegu kolektorów należy się kierować następującymi zasadami:
- trasy kolektorów należy prowadzić wzdłuż najniższych punktów zlewni, dążąc do tego, aby
odprowadzanie ścieków mogło się odbywać grawitacyjnie,
- należy unikać spadków kolektorów niezgodnych ze spadkami terenu,
- należy unikać krętych tras kolektorów.
Kolektory powinny być prowadzone w liniach rozgraniczających ulic w pobliżu osi jezdni lub
w liniach rozgraniczających specjalnie wydzielonych pasów technicznych.
Odległość osi kolektora w planie od obiektu budowlanego powinna
zabezpieczać przed możliwością naruszenia stabilności gruntu pod fundamentami obiektu
budowlanego podczas wykonywania prac eksploatacyjnych w otwartym wykopie.
Kolektory powinny być układane w ziemi o 0.1 metra poniżej strefy przemarzania mierząc od
górnej tworzącej przewodu (sklepienia kanałów) do rzędnej projektowanego terenu.
Materiały
Kolektory powinny być wykonywane z rur i kształtek odpowiedniej sztywności
- z PP zgodnie z PN-EN 1852, z dodatkową recepturą podwyższającą odporność ścianki
wewnętrznej na ścieranie wg PN-EN 295-3 i łączone na mufy z uszczelkami posiadające
dodatkowo pierścień zabezpieczającym je przed wypinaniem się podczas zabudowywania, o
średnicach nominalnych DN200 do DN630 i sztywnościach obwodowych SN10 lub SN16
(zgodnie z dokumentacją projektową)
- z PVC-U ze ścianką litą spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, odporne na
dichlorometan (odporność potwierdzona przez laboratorium certyfikowane ),
- z PVC-U ze ścianką litą spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, posiadające
pozytywne wyniki testu dichlorometanem (zgodnie z EN 580) (odporność na dichlorometan
potwierdzona przez laboratorium certyfikowane ),
- w miejscach szczególnie obciążonych takich jak torowiska, skrzyżowania ulic lub w
przypadku posadowienia kanałów bardzo płytko należy stosować rury z PP o odpowiedniej
sztywności obwodowej.
System kanalizacji grawitacyjnej z rur dwuściennych o sztywności obwodowej min. SN8,
przeznaczony do stosowania w miejscach o dużych obciążeniach statycznych lub
dynamicznych (obszary dróg, autostrad, oczyszczalnie ścieków, składowisk odpadów,
obszary przemysłowe).
System łączony kielichowo z specjalnie profilowaną uszczelką.
Rury i kształtki PE do kanalizacji powinny być zgodne z normą PN-EN 13244, ponadto
muszą posiadać dopuszczenia stosowania w pasie drogowym. Przy wykonywaniu kanalizacji
z rur i kształtek z tworzyw sztucznych, ze względu na odmienne właściwości fizycznomechaniczne tworzyw w stosunku do materiałów tradycyjnych, dla danych warunków
lokalizacyjnych, gruntowo-wodnych, jak i obciążeniowych, dobór odpowiedniej klasy rury
należy dokonywać w oparciu o obliczenia statyczno-wytrzymałościowe.
Przy projektowaniu kanalizacji zewnętrznej z polipropylenu (PP) należy stosować kompletny
system rur i kształtek - od jednego producenta, o połączeniach kielichowych z elastomerową
uszczelką typu Safety Lock zabezpieczoną przed wypchnięciem podczas montażu.
Stosować należy wyłącznie rury gładkie z litą ścianką z czystego polipropylenu zgodne z
normą PN EN 1852 o sztywności obwodowej min. SN 10. W miejscach szczególnie
obciążonych (skrzyżowania gł. ulic, torowiska, szczególnie płytko lub bardzo głęboko
położone odcinki kanałów itp.) zaleca się stosowanie rur o sztywności obwodowej SN 16.
Rurociągi tłoczne PE-RC - System pełnościennych rur ciśnieniowych odpornych na
obciążenia punktowe, wykonanych z PE 100-RC (odporne na pęknięcia) z naniesioną
laserem, odporną na ścieranie, trwałą sygnaturą zawierającą opis oraz kod wg ISO 12176-4.
19
Kanały boczne
Usytuowanie
Przy wyborze trasy przebiegu kanałów bocznych należy się kierować następującymi
zasadami:
a)
kanały boczne powinny po najkrótszej drodze odprowadzać ścieki do kolektorów,
b)
należy unikać spadków kanałów bocznych niezgodnych ze spadkami terenu,
c)
należy unikać krętych tras kanałów bocznych.
2.
Kanały boczne powinny być prowadzone w liniach rozgraniczających ulic w pobliżu osi jezdni
z uwzględnieniem możliwości wykonania przyłączy do obydwu ciągów zabudowy.
3.
Wskazane jest, aby linia przebiegu tras kanałów bocznych była równoległa do linii
regulacyjnej ulicy.
4.
Kanały boczne poza terenami przeznaczonymi na cele komunikacyjne należy prowadzić w
wydzielonych pasach technicznych.
5.
Odległość pozioma osi kanału bocznego od obiektu budowlanego powinna zabezpieczać
przed możliwością osuwania się gruntu spod fundamentów obiektu budowlanego podczas
wykonywania prac eksploatacyjnych w otwartym wykopie.
6.
Kanały boczne powinny być układane w ziemi o 0,2 metra poniżej strefy przemarzania
mierząc od górnej powierzchni przewodu do rzędnej projektowanego terenu.
7.
Kanały boczne w terenie o niekorzystnym układzie należy umieszczać, w początkowych
odcinkach ich przebiegu, na minimalnej dopuszczalnej głębokości dla uniknięcia znacznego
ich zagłębienia na dalszych odcinkach.
8.
Zagłębienie kanałów kanalizacyjnych nie powinno przekraczać granicy 5 m.
9.
Przebieg ciągu położenia przewodów kanalizacyjnych wyznaczony przez spadek linii dna
kanału winien uwzględniać:
a) przepływ ścieków z prędkością gwarantującą proces samooczyszczania kanału,
b) wielkość dopuszczalnej (maksymalnej) prędkości przepływu ścieków w przewodach
kanalizacyjnych,
c) wymóg minimalnych i maksymalnych zagłębień kanałów kanalizacyjnych.
10.
Na sieciach kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej zaleca się ułożyć taśmę
ostrzegawczą w kolorze brązowym, a na przewodach kanalizacji sanitarnej tłocznej należy
ułożyć obowiązkowo taśmę ostrzegawcza w kolorze brązowym z napisem kanalizacja lub
przewód tłoczny.
5.3.2. Materiały
1.
Kolektory powinny być wykonywane z rur i kształtek odpowiedniej sztywności
- z PP zgodnie z PN-EN 1852, z dodatkową recepturą podwyższającą odporność ścianki
wewnętrznej na ścieranie wg PN-EN 295-3 i łączone na mufy z uszczelkami posiadające
dodatkowo pierścień zabezpieczającym je przed wypinaniem się podczas zabudowywania, o
średnicach nominalnych DN200 do DN630 i sztywnościach obwodowych SN10 lub SN16
(zgodnie z dokumentacją projektową)
- z PVC-U ze ścianką litą spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, odporne na
dichlorometan (odporność potwierdzona przez laboratorium certyfikowane ),
- z PVC-U ze ścianką litą spełniające wymagania PN-EN 1401:1999, posiadające
pozytywne wyniki testu dichlorometanem (zgodnie z EN 580) (odporność na dichlorometan
potwierdzona przez laboratorium certyfikowane ),
- w miejscach szczególnie obciążonych takich jak torowiska, skrzyżowania ulic lub w
przypadku posadowienia kanałów bardzo płytko należy stosować rury z PP o odpowiedniej
sztywności obwodowej.
2.
Rury wykonane z polietylenu (PE) lub polipropylenu (PP)w zależności od średnicy. System
łączony kielichowo z specjalnie profilowaną uszczelką.
Rury i kształtki PE do kanalizacji powinny być zgodne z normą PN-EN 13244, ponadto mają
posiadać aprobatę IBDiM dopuszczającą stosowania w pasie drogowym.
Przy
wykonywaniu kanalizacji z rur i kształtek z tworzyw sztucznych, ze względu na
odmienne właściwości fizyczno-mechaniczne tworzyw w stosunku do materiałów
tradycyjnych, dla danych warunków lokalizacyjnych, gruntowo-wodnych, jak i
obciążeniowych, dobór odpowiedniej klasy rury należy dokonywać w oparciu o obliczenia
statyczno-wytrzymałościowe.
4.
Przy projektowaniu kanalizacji zewnętrznej z polipropylenu (PP) należy
stosować kompletny system rur i kształtek - od jednego producenta, o połączeniach
kielichowych z elastomerową uszczelką typu Safety Lock zabezpieczoną przed
wypchnięciem podczas montażu. Stosować należy wyłącznie rury gładkie z litą ścianką z
czystego polipropylenu zgodne z normą PN EN 1852 o sztywności obwodowej min. SN 10.
W miejscach szczególnie obciążonych (skrzyżowania gł. ulic, torowiska, szczególnie płytko
5.3.
5.3.1.
1.
20
5.
lub bardzo głęboko położone odcinki kanałów itp.) zaleca się stosowanie rur o sztywności
obwodowej SN 16.
Rurociągi tłoczne PE-RC - System pełnościennych rur ciśnieniowych odpornych na
obciążenia punktowe, wykonanych z PE 100-RC (resistant to crack = odporne na pęknięcia)
z naniesioną laserem, odporną na ścieranie, trwałą sygnaturą zawierającą opis oraz kod
Traceability wg ISO 12176-4.
5.4.
Przyłącza kanalizacyjne
Przyłącza kanalizacyjne należy zaprojektować i wykonać zgodnie z warunkami technicznymi
projektowania i wykonawstwa przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych na obszarze
działania MWiK Sp. z o.o. w Kołobrzegu.
5.5.
5.5.1.
1.
Przejścia przewodów kanalizacyjnych przez przeszkody naturalne i sztuczne
Wymagania ogólne
Usytuowanie oraz rozwiązania techniczno-budowlane przejść przewodów
kanalizacyjnych pod i nad ciekami wodnymi, pod torami kolejowymi oraz
drogami kołowymi wymaga uzgodnienia z instytucjami, którym podlegają.
Uzgodnienia, o których mowa w pkt. 1 należy uzyskać przed przedłożeniem
dokumentacji projektowej do uzgodnienia w MWiK.
Przejścia przewodów kanalizacyjnych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi
Przejścia przewodów kanalizacyjnych pod torami kolejowymi oraz drogami kołowymi
powinny być wykonywane w miejscach, gdzie są one położone na nasypach lub na rzędnej
równej rzędnej terenu.
Kąt skrzyżowania przewodów kanalizacyjnych z torami kolejowymi i drogami powinien być
o
zbliżony do 90 .
Przejścia przewodów kanalizacyjnych pod drogami i torami kolejowymi powinny być
wykonane w rurach ochronnych.
Głębokość ułożenia odcinków przewodów kanalizacyjnych pod drogami powinna wynosić co
najmniej 1.5 m od nawierzchni drogowej do górnej tworzącej rury ochronnej.
Na rury ochronne powinny być stosowane rury stalowe zabezpieczone
fabryczną powłoką polietylenową lub powłoką z innych tworzyw sztucznych o średnicach
wewnętrznych pozwalających na pomieszczenie w nich złącz przewodów kanalizacyjnych.
Przestrzenie pomiędzy przewodem kanalizacyjnym a wewnętrzną ścianą rury ochronnej, z
obu jej końców należy zamknąć korkiem trwale plastycznym o nieagresywnym
oddziaływaniu na materiał, z którego wykonany jest przewód kanalizacyjny.
Na przejściach drogowych i kolejowych nie powinno się układać przewodów
kanalizacyjnych pod skrzyżowaniami dróg oraz pod zwrotnicami i rozjazdami torów
kolejowych.
Przy budowie dróg lub torów kolejowych nad istniejącymi przewodami wodociągowymi
dopuszcza się stosowanie zabezpieczeń w postaci kanałów lub konstrukcji odciążających.
Przejścia przewodów pod i nad ciekami wodnymi
Miejsca przejść przewodów kanalizacyjnych przez cieki wodne należy wybierać na
prostych stabilnych odcinkach o łagodnie pochyłych niewypukłych brzegach koryta.
Tor przejścia podwodnego powinien być prostopadły do dynamicznej osi przepływu.
Rzędna górnej tworzącej rurociągu ochronnego powinna znajdować się poniżej
1,5 m przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta cieku lub planowanych robót
pogłębiarskich.
Przejścia pod rowami melioracyjnymi należy układać na takiej głębokości, aby górna
tworząca rurociągu ochronnego znajdowała się w odległości co najmniej 1.0 m od dna rowu.
Przejścia przewodów kanalizacyjnych nad ciekami wodnymi (np. podwieszenie przewodów
pod mostem), wymagają indywidualnego opracowania uwzględniającego zarówno układ
nośny rury jak też ochronę termiczną.
2.
5.5.2.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
5.5.3.
1.
2.
3.
4.
5.
5.6.
5.6.1.
1.
Obiekty inżynierskie na sieci
Studzienki kanalizacyjne
Studzienki kanalizacyjne należy lokalizować z zachowaniem następujących wymagań:
 powinna być zapewniona możliwość dojazdu do studzienki ciężkiego sprzętu
specjalistycznego w celu wykonywania niezbędnych czynności eksploatacyjnych,
 należy unikać lokalizowania studzienek w zagłębieniach terenu i innych miejscach
narażonych na gromadzenie się wód opadowych.
Ponadto powinny być spełnione następujące zalecenia i warunki:
- dopuszcza się stosowanie studni o średnicy min DN/OD 425 mm na kanale sanitarnym w
przypadku zagłębienia kanału sanitarnego ≤ 1,8m
21
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
- w miejscu połączenia co najmniej trzech kanałów dopływowych w jeden odpływowy
stosować wyłącznie studzienki włazowe o średnicy DN/ID ≥ 1000 mm i zagłębieniu kanału
sanitarnego > 1,8m
- studzienki w przypadku kanałów przełazowych zaleca się umieszczać tak, aby jedna ze
ścian studzienki była przedłużeniem ściany kanału
- miejsce lokalizacji studzienki decyduje o przyjętej klasie zwieńczenia włazów kanałowych
- wysokość rury teleskopowej dla studzienek o średnicy min. DN/OD 425 mm winna wynosić
min. 0,7m w terenach nieutwardzonych kostką lub asfaltem.
Odległości pomiędzy studzienkami powinny być uzależnione od określonych warunków
terenowych, spadku i średnicy kanału, długości odcinka prostego oraz możliwości dozoru i
sposobu czyszczenia kanałów.
Maksymalna odległość pomiędzy studzienkami powinna wynikać z:
1. warunków odpowietrzania i napowietrzania kanałów
2. sposobu czyszczenia kanału i możliwości usunięcia niedrożności.
3. uniemożliwienia zbierania się gazów.
4. rozmieszczenia przykanalików, co wiąże się z odpowietrzeniem kanałów poprzez
instalację kanalizacyjną
5. położenia kanałów (w obrębie zabudowy albo poza zabudową).
6. warunków zachowania prędkości samooczyszczania
7. średnicy kanału
8. rodzaju stosowanych studzienek kanalizacyjnych – włazowe, niewłazowe
W przypadku kanalizacji ściekowej o średnicy DN/ID ≤ 400 mm i ciśnieniowego czyszczenia i
płukania kanału odległość pomiędzy studzienkami włazowymi nie powinna być większa od
L = 60,0 m .Wynika to ze standardowej długości węża na zestawie płuczącym a
zastosowanie studzienek włazowych podyktowane jest promieniem wygięcia węża.
Studzienki kanalizacyjne powinny być wykonane z materiałów trwałych, wodoszczelnych i
charakteryzujących się odpornością na czynniki chemiczne. Zaleca się tworzywa sztuczne,
beton klasy nie mniejszej niż B 45, z zabezpieczeniem antykorozyjnym zgodnym z normą
PN-82/B-01801 odpornym na działanie ścieków, polimerobeton.
Dno studzienek betonowych powinno mieć płytę fundamentową oraz gotową (wykonaną
fabrycznie) kinetę lub kinety (studzienki połączeniowe i rozgałęźne).
Dopuszcza się wbudowywanie kinet tworzywowych w studzienkach betonowych, w
przypadku prowadzenia renowacji starych kanałów betonowych, kamionkowych i innych
metodą reliningu
W przypadku zmiany średnicy kanału kineta powinna stanowić przejście z jednego przekroju
w drugi.
Złącza elementów studzienek z tworzyw sztucznych należy łączyć za pomocą uszczelek
elastomerowych lub przez zgrzewanie, a złącza elementów studzienek z betonu lub
polimerobetonu należy łączyć za pomocą uszczelek elastomerowych.
Studzienki kaskadowe na kanałach o średnicy powyżej 0,4 m powinny mieć pochylnię o
kształtach i wymiarach uzasadnionych obliczeniami.
Studzienki kaskadowe na kanałach o średnicy do 0,4m i wysokości spadku do 4 m
mogą być wykonane ze spadem w rurze pionowej, umieszczonej na zewnątrz studzienki.
Zwieńczenia studni kanalizacyjnych powinny być uzależnione od miejsca zabudowy i
posiadać odpowiednia klasę wytrzymałości.
-Grupa 1 – powierzchnie przeznaczone wyłącznie dla pieszych i rowerzystów – włazy
kanałowe min. klasy A15 (A30)
-Grupa 2 – drogi i obszary dla pieszych, powierzchnie równorzędne, parkingi lub tereny
parkowania samochodów osobowych- włazy kanałowe min. klasy B125
-Grupa 3 – dotyczy tylko zwieńczeń wpustów deszczowych- min. klasa C250
-Grupa 4 – jezdnie dróg ( również ciągi pieszo-jezdne), utwardzone pobocza oraz obszary
parkingowe, dla wszystkich rodzajów pojazdów drogowych – włazy kanałowe min. klasa D
400
-Grupa 5 – powierzchnie poddane dużym naciskom od kół np. rampy, autostrady, pasy
startowe – włazy kanałowe min. klasa E600
-Grupa 6 – powierzchnie poddane szczególnie dużym naciskom od kół np. lotniska, pasy
startowe – włazy kanałowe min. klasa F 900
Zmiana kierunku przepływu następuje tylko i wyłącznie w studni kanalizacyjnej.
Niedopuszczalna jest zmiana kierunku przepływu przed lub za studnią kanalizacyjną za
wyjątkiem studni z tworzyw sztucznych DN/OD 425 mm
Budowa studni kanalizacji sanitarnej powinna być zgodna z PN-B-10729.
W terenach nie utwardzonych właz powinien być wyniesiony ponad poziom terenu i
otoczony 50 cm pasem bruku z kostki lub kamienia polnego.
22
5.6.2.
1.
2.
3.
5.7.
5.7.1.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
5.7.2.
1.
2.
3.
4.
5.
5.7.3.
1.
2.
3.
4.
Przejścia syfonowe
Przejścia syfonowe należy projektować indywidualnie po przeprowadzeniu wnikliwej analizy
godzinowego rozkładu wielkości odprowadzanych ścieków w ciągu doby.
Odcinek wznoszący przewodu syfonowego należy układać z nachyleniem ≤30°
Prędkość przepływu ścieków w przewodzie syfonowym podczas godzin dziennych
powinna wynosić co najmniej 0,9 m/s, a przy przepływach minimalnych prędkość przepływu
powinna być większa od 0,7 m/s.
Pompownie ścieków
Wymagania ogólne
Pompownie należy projektować zgodnie z normą PN-EN 12050-1;2002.
Przydomowe pompownie ścieków podlegają uzgodnieniu w zakresie punktu włączenia do
zewnętrznej sieci kanalizacji sanitarnej i rodzaju pomp.
Małe pompownie ścieków (maksymalny dopływ ścieków mniejszym niż 25 l/s) należy
projektować jako bezskratkowe, jednokomorowe (komora pompowni z pompą zatapialną i
armaturą).
Średnie (maksymalny dopływ ścieków w granicach od 25 do 40 l/s) i duże (maksymalny
dopływ ścieków większy niż 40 l/s) rejonowe pompownie ścieków należy projektować jako
bezskratkowe, dwukomorowe, z oddzielną komorą z pompą zatapialną i oddzielną,
wolnostojącą komorą zasuw z zainstalowaną armaturą.
Komora zasuw wyposażona powinna być w:
 zasuwa z pokrętłem kołowym,
 zawór zwrotny,
 manometr.
Przy projektowaniu pompowni należy zachować zasadę, że usytuowanie wlotu musi
znajdować się pomiędzy dwiema pompami. Wlot należy wyposażyć w deflektor owalny,
wykonany ze stali nierdzewnej.
Dopuszcza się wykonanie przepompowni wbudowanej w pas drogowy tzw. przejezdnej po
wcześniejszym uzgodnieniu z Zamawiającym oraz za zgodą odpowiednich służb które
zarządzają pasem drogowym.
Obiekt budowlany pompowni oraz instalacje elektryczne (przyłącze elektryczne oraz pola
szaf rozdzielczo-sterowniczych) należy wymiarować dla docelowej wielkości układu
pompowego wynikającej z prognozowanego natężenia dopływu ścieków.
Projektując przepompownię należy przewidzieć skuteczny system wentylacji oraz dobrać
odpowiedni system zabezpieczający przed ulatnianiem się nieprzyjemnych odorów z wnętrza
przepompowni oraz z studni rozprężnej.
Dopuszcza się zastosowanie innych rozwiązań projektowych przepompowni ścieków w
Zabudowa i zagospodarowanie terenu pompowni
Pompownie ścieków należy tak lokalizować i projektować, aby:
a)
zapewnić zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz
wymogami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
b)
ograniczyć do minimum skutki ewentualnej awarii i uciążliwości wynikające z
eksploatacji pompowni.
Należy zaprojektować odprowadzenie wód deszczowych z terenu działki i
zabezpieczenie jej przed napływem wód z przyległych terenów.
W przypadku usytuowania pompowni w obrębie strefy zalewowej, obiekt należy
zabezpieczyć przed zatopieniem.
W zagospodarowaniu terenu pompowni należy zapewnić miejsce postojowe i dojazd
manewrowy o nawierzchni utwardzonej lub co najmniej gruntowej stabilizowanej dla
samochodu serwisowego o wymiarach gabarytowych ok. 12m x 2,8 m.
Do terenu pompowni oraz do pompowni i urządzeń z nią związanych należy zapewnić dojazd
od drogi publicznej o szerokości nie mniejszej niż 3.5 m. Promienie łuków drogi dojazdowej
należy dostosować do pojazdów o wymiarach gabarytowych ok. 12 m x 2,8m.
Zbiornik pompowni
Konstrukcja zbiornika pompowni powinna być projektowana indywidualnie w zależności od
warunków lokalizacji i warunków hydrogeologicznych.
Zbiornik pompowni powinien być wykonany z materiałów nieulegających korozji w
środowisku wód gruntowych i ścieków (np. laminat poliestrowo-szklany,
polimerobeton). Beton powinien odpowiadać zapisom normy PN-82/B-01801
Dno zbiornika powinno być wyprofilowane w sposób zmniejszający ryzyko odkładania
się w zbiorniku zanieczyszczeń zawartych w ściekach.
Wszystkie elementy konstrukcyjne oraz technologiczne zbiornika powinny być wykonane z
23
5.
6.
7.
5.7.4.
1.
2.
3.
4.
5.
5.7.5.
1.
2.
3.
4.
5.7.6.
1.
2.
3.
4.
5.
5.7.7.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
materiałów nieulegających korozji w środowisku ścieków.
Zaleca się dążyć do minimalizacji średnicy zbiornika, w celu ograniczenia do minimum
powstawania kożucha zanieczyszczeń na powierzchni ścieków i osadzania się
zanieczyszczeń zawartych w ściekach przy dnie zbiornika.
Zbiornik przepompowni powinien być wyposażony w przewody wentylacyjne
zapewniające odpowiednia wymianę powietrza.
Przy projektowaniu przepompowni należy rozwiązać problem uciążliwych zapachów
poprzez wykonanie prawidłowej wentylacji lub zastosowaniu urządzeń zapobiegających
wydostawaniu się uciążliwych zapachów na zewnątrz przepompowni.
Agregaty pompowe
Dobór zespołów pompowych powinien zapewniać ich pracę w pobliżu punktu maksymalnej
sprawności.
Agregaty pompowe zamontowane w pompowni powinny być konstrukcyjnie
przystosowane do pompowania surowych i niepodczyszczonych ścieków.
Minimalna średnica wolnego przelotu pompy nie może być mniejsza niż 80 mm.
Wirnik pompy powinien być wirnikiem do cieczy zawierających domieszki stałe
lub długowłókniste, a także większe fragmenty substancji stałych oraz pęcherzyki powietrza.
Główne elementy pompy powinny być wykonane z żeliwa (korpus silnika ) i żeliwa
utwardzonego (korpus pompy i wirnik), pozostałe elementy pompy (mające kontakt z
otoczeniem) powinny być wykonane ze stali nierdzewnej.
Armatura
Armaturę pomp zatapialnych zaleca się umieszczać wewnątrz zbiornika czerpalnego, a w
przypadku pompowni dwukomorowych armaturę należy umieszczać w suchej komorze.
Na przewodzie ssawnym należy instalować zasuwę odcinającą nożową z luźnymi
kołnierzami.
Na przewodzie tłocznym każdej pompy należy instalować: zawór zwrotny oraz zasuwę
odcinającą nożową z luźnymi kołnierzami.
Należy przewidzieć możliwość montażu i demontażu zainstalowanej armatury w przypadku
konieczności jej wymiany.
Wewnętrzne rurociągi ssawne i tłoczne
Dla każdej pompy instalowanej w komorze suchej należy stosować
indywidualne przewody ssawne, wykonane ze stali nierdzewnej, łączące ją ze zbiornikiem
czerpalnym, o wzniesieniu w kierunku pompy co najmniej 0.5%.
Rurociągi tłoczne w pompowni należy projektować wyłącznie z rur i kształtek wykonanych ze
stali nierdzewnej o średnicach wewnętrznych równych lub większych od swobodnego
przelotu zastosowanych pomp.
W miejscach przejść rurociągów przez ścianę zbiornika pompowni należy projektować
przejścia szczelne.
Odległości rurociągów od dna i ścian oraz odległości między rurociągami powinny
umożliwiać łatwy montaż i demontaż rurociągu o złączach kołnierzowych.
Średnice przewodów tłocznych wewnątrz pompowni należy dobierać tak, aby
prędkości przepływu v p  <1, 5 – 3, 0> m/s. Minimalna średnica przewodu tłocznego
wewnątrz pompowni z pompami zatapialnymi bez urządzeń rozdrabniających wynosi DN/ID
 80 mm a z urządzeniami rozdrabniającymi DN/ID≥50 mm i obliczonej dla tej wydajności
wysokości podnoszenia Hp.
Zewnętrzne rurociągi tłoczne
Rurociągi tłoczne na zewnątrz pompowni należy projektować z rur i kształtek PE.
Na rurociągach tłocznych należy projektować odpowiednie przyłącza dla przyłączenia
przewodu tłocznego przydomowej przepompowni.
Zewnętrzny rurociąg tłoczny powinien być projektowane po trasie zbliżonej do linii prostej.
Przy wyborze trasy przebiegu rurociągu należy kierować się lokalnymi warunkami
terenowymi, dążąc do układania go w terenie suchym, łatwo dostępnym o każdej porze roku
dla ciężkiego sprzętu mechanicznego.
Należy zapewnić możliwość odwodnienia rurociągów tłocznych w pompowni.
Na przejściu z rurociągu tłocznego w kanał o swobodnym zwierciadle cieczy należy
stosować komorę rozprężną zmniejszającą energię strumienia przepompowywanych
ścieków.
Dobór optymalnej średnicy zewnętrznego przewodu tłocznego, wymaga obliczeń
hydrauliczno-ekonomicznych. Należy pamiętać, że ze względów eksploatacyjnych
minimalna prędkość przepływu w przewodzie tłocznym nie może być mniejsza od vmin  0,70
m/s, a średnica DN/ID  80 mm dla pomp bez urządzeń rozdrabniających i DN/ID ≥ 50 mm
dla pomp z urządzeniami rozdrabniającymi.
24
Poniżej, przykładowo podano minimalne wydajności pomp, spełniające warunek v min  0,70
m/s, dla najczęściej stosowanych rur z polietylenu typu 100, PN10 w tłocznych przewodach
zewnętrznych.
Tabela 1. Minimalne wydajności pomp, przy których spełniony jest warunek v min  0,7 m/s dla
rur PE100 (PN10)
Średnica
50/3,0
90/5,4
110/6,6
125/7,4
3
Qp [dm /s]
8.
5.7.8.
1.
2.
3.
5.7.9.
1.
5.8.
1.
2.
3.
6.
6.1.
1.
2.
3.
4.
1,1
3,5
5,3
6,7
W przypadku, gdy natężenie dopływu ścieków do pompowni jest mniejsze, od
obliczonego powyżej (Qmaxh  Qp), doboru pomp należy dokonać dla wartości Qp
Układ zasilania elektroenergetycznego
Zasilanie elektroenergetyczne stacji należy wykonać jako dwustronne w układzie automatyki
SZR.
W przypadku braku możliwości lub dużych kosztów wykonania drugostronnego zasilania,
rozdzielnię siłową przepompowni należy wyposażać w stacjonarny agregat prądotwórczy.
Agregat z silnikiem wysokoprężnym winien być wyposażony w pełną automatykę pozwalającą na szybki start i automatyczne przełączenie odbiorów w przypadku awarii sieci podstawowej. Czas osiągnięcia przez agregat parametrów znamionowych - do 60 sekund od momentu startu.
Moc znamionowa urządzeń odbiorczych powinna stanowić max. 60-70% mocy agregatu oraz
uwzględniać prądy rozruchowe napędów.
Układ sterowania
Projektowane przepompownie ścieków powinny być monitorowane i sterowane. Transmisję
sygnałów oraz wizualizację należy zrealizować poprzez transmisję pakietową GPRS zgodną
z systemem monitoringu działającym w MWiK Kołobrzeg.
Separatory
Obiekty, z których odprowadzane są ścieki przemysłowe lub z substancjami
ropopochodnymi należy wyposażyć w osadnik części mineralnych, separator związków
ropopochodnych oraz studzienkę do pobierania próbek.
Obiekty, z których odprowadzane są ścieki z tłuszczami lub związkami organicznym należy
wyposażyć na wlocie do kanalizacji sanitarnej w separator części organicznych, separator
tłuszczu oraz studzienkę do pobierania próbek.
Obiekty, z których odprowadzane są ścieki z tłuszczami lub związkami organicznym np.
obiekty z przetwórstwa rybnego należy wyposażyć na wlocie do kanalizacji sanitarnej w
separator części organicznych zawierający kraty, sita lub przelewy, separator tłuszczu oraz
studzienkę do pobierania próbek.
ODBIORY SIECI WOD – KAN – WARUNKI OGÓLNE
Przyłączenia i odbiór sieci wodociągowych.
O zamiarze rozpoczęcia budowy sieci wodociągowej należy powiadomić MWiK Kołobrzeg na
7 dni przed rozpoczęciem prac.
Zlecenie na wykonanie wcinki do wodociągu głównego należy złożyć w siedzibie
MWiK co najmniej:
- na 3 dni przed wykonaniem robót związanych z budową sieci
- na 7 dni przed wykonaniem robót związanych z budową sieci mogących spowodować
przerwę w dostawie wody powyżej 12 godz.
Do zlecenia należy załączyć uzgodniony projekt budowlany lub wykonawczy.
Po wykonaniu wcinki należy przedłożyć szkic polowy wykonanego włączenia wraz z
przyłączem.
MWiK przystępuje do wykonania wcinki po przygotowaniu wykopu pod wcinkę oraz ułożeniu
rurociągu przyłączanego w gotowym wykopie.
W przypadku zastosowania materiałów do wykonania przyłączenia, których dostawcą jest
wykonawca sieci wodociągowej, wcinki na sieci powinno być dokonane zgodnie z zasadami
opisanymi w niniejszych warunkach, z tą różnicą, że wykonawca może samodzielnie
dokonać montażu materiałów, a rola służb technicznych ogranicza się tylko do nadzoru nad
pracami w zakresie zamknięcia i otwarcia zasuw i oględzin pod względem sprawdzenia
szczelności wykonanego włączenia.
25
5.
8.
9.
Roboty zanikowe należy bezwzględnie zgłosić do odbioru przed zasypaniem powołanemu
Inspektorowi Nadzoru.
Po dokonaniu odbioru obsybki należy ułożyć taśmę ostrzegawcza na przyłączu lub sieci
wodociągowej oraz oznakować trwale armaturę zamontowana na rurociągu
zgodnie z normą PN-86/B-09700
W celu zabezpieczenia przed zniszczeniem teren wokół skrzynki zasuwy wodociągowej
należy utwardzić poprzez obetonowanie lub brukowanie w promieniu min. 0,3 m
Do odbioru technicznego końcowego należy przedłożyć:
- geodezyjną inwentaryzacje powykonawczą dla sieci w formie graficznej papierowej w 3
egz. z domiarami do zasuw oraz w formie cyfrowej z pełną treścią mapy w zakresie
realizowanej inwestycji. Format .dwg lub .dxf zapisany na nośniku CD lub DVD.
- mapę geodezyjną sekcyjną na formacie A1 powykonawczą dla sieci w 1 egz.
- projekt budowlany lub wykonawczy oraz dokumentację powykonawczą
- protokół z próby szczelności
- pozytywny wynik analizy mikrobiologicznej
- protokół z badania sprawności hydrantów p. poż. na sieci wodociągowej
- zestawienie wydruków wykonanych zgrzewów wraz tabelą porównawczą producenta rur
- dokumentacje fotograficzną wykonanych węzłów i odgałęzień w formie cyfrowej dobrej
rozdzielczości, oraz geodezyjne szkice węzłów lub rysunek szczegółowy wykonanych
węzłów w skali 1:50 z dokładnymi opisami armatury i kształtek.
- wykaz tabelaryczny wykonanych sieci z podziałem na ich przeznaczenie w rozbiciu na
poszczególne ulice, średnice, materiały itp:
Lp.
Miejscowość
Nazwa
ulicy
Nr działki
Średnica
przewodu
Materiał
Długość
Wartość
netto
1.
11.
6.2.
1.
2.
3.
4.
5.
- wszystkie niezbędne dokumenty określone w odrębnych przepisach
Obiór końcowy sieci dokonuje komisja odbiorowa, którą powołuje Inwestor.
Przyłączenia i odbiór sieci kanalizacji sanitarnej.
O zamiarze rozpoczęcia budowy sieci kanalizacji sanitarnej należy powiadomić MWiK
Kołobrzeg na 7 dni przed rozpoczęciem prac.
Roboty zanikowe należy bezwzględnie zgłosić do odbioru przed zasypaniem.
Zlecenie na wykonanie wcinki do sieci kanalizacji grawitacyjnej lub tłocznej należy złożyć w
siedzibie MWiK co najmniej:
- na 3 dni przed wykonaniem robót związanych z budową sieci
- na 7 dni przed wykonaniem robót związanych z budową sieci mogących spowodować
przerwę w pracy przepompowni ścieków powyżej 1 godz.
Do zlecenia należy załączyć uzgodniony projekt budowlany lub wykonawczy.
Po wykonaniu wcinki należy przedłożyć szkic polowy wykonanego włączenia.
MWiK Sp. z o.o. przystępuje do wykonania wcinki po przygotowaniu wykopu pod wcinkę oraz
ułożeniu rurociągu przyłączanego w gotowym wykopie
Do odbioru technicznego końcowego należy przedłożyć:
- projekt budowlany lub wykonawczy oraz dokumentację powykonawczą
- powykonawczą geodezyjną inwentaryzacje powykonawczą dla sieci w formie graficznej
papierowej w 3 egz. z domiarami do zasuw oraz w formie cyfrowej z pełną treścią mapy
w zakresie realizowanej inwestycji. Format .dwg lub .dxf zapisany na nośniku CD lub DVD.
- mapę geodezyjną sekcyjną na formacie A1 powykonawczą dla sieci w 1 egz.
- protokół z próby szczelności
- inspekcję TV z wykonanej sieci kanalizacji sanitarnej wraz z protokółem szczegółowym
a) szczegóły połączeń
b)odgałęzienia
c) studnie rewizyjne
d) profil wysokościowy z linią rzeczywistych spadków i odcinka pomiarowego z przejazdu ze
stałą prędkością
e) rodzaj materiału i średnicę
f) opisane rzędne studzienek
g) opis warunków atmosferycznych
h) kierunek przepływu
i) schemat pomiarowy z opisami
26
j) schemat szkicowy z opisami studzienek
k) lokalizację inwestycji
l) długości sieci
ł) opis inwestycji
m) obraz TV na nośniku DVD lub CD z podziałem na obraz z przeglądu szczegółów i obraz z
przejazdu kamery ze stała prędkością (dopuszcza się przejazd kamery ze stałą prędkością
przez jeden z odcinków sieci wskazany przez MWiK)
- wykaz tabelaryczny wykonanych sieci z podziałem na ich przeznaczenie w rozbiciu na
poszczególne ulice, średnice, materiały itp:
Lp.
Miejscowość
Nazwa
ulicy
Nr działki
Średnica
przewodu
Materiał
1.
- wszystkie niezbędne dokumenty określone w odrębnych przepisach
7.
Obiór końcowy dokonuje komisja odbiorowa, którą powołuje Inwestor.
MWiK Sp. z o.o. zastrzega sobie prawo do odstępstw niniejszych warunków.
27
Długość
Wartość
netto

Warunki technicznie - sieć wyd. XII

Transkrypt

Podobne dokumenty

Wiązka przewodów 6x0.75 - koszulka

Projektowanie sieci wodociągowych i/lub kanalizacyjnych oraz

Rozgałęziacz ze stali nierdzewnej HPLC, złącza SN

M3052 - Szczypce do przewodów świec zapłonowych - SPEC-NAR

Strona 1 z 2 Temat: Układy przewodów na słupach. 1. Jak jest

HELUKABEL wyłącznym dystrybutorem przewodów TITANEX®i

Zobacz więcej - Katowickie Wodociągi

OPASKA ZACISKOWA METALOWA konstrukcja - e

Tutaj znajdziecie Państwo artykuł.