Edytor vi Edytor vi jest narzędziem powszechnie dostępnym na

Edytor vi
Edytor vi jest narzędziem powszechnie dostępnym na wszystkich systemach UNIX. Umożliwia on
wszechstronną edycję tekstów ASCII jednak bez formatowania takiego jak justowanie czy ustawianie marginesów. Wykorzystuje się go zatem przede wszystkim do pisania skryptów i źródłowego tekstu
programów.
1. Sposoby wywoływania edytora
vi nazwa
view nazwa
vedit nazwa
edycja pliku nazwa
tylko odczyt pliku nazwa
edycja w trybie dla początkujących
2. Zakończenie sesji z edytorem vi
ZZ
:q
:q!
:x
zapisanie zmodyfikowanego pliku i wyjście z edytora
wyjście z edytora jeśli plik nie został zmodyfikowany
porzucenie modyfikacji i wyjście bez zapamiętania
zapisanie dokonanych modyfikacji pliku i zakończenie edycji
3. Niektóre polecenie trybu wierszowego
Uwaga! Przejście z trybu pełnoekranowego do wierszowego odbywa się poprzez wciśnięcie dwukropka (:).
:w
:w plik
:f
zapis pliku na dysk
zapis pliku na dysk z podana nazwą
wyświetlanie nazwy aktualnego pliku i numeru bieżącego wiersza
4. Ustawianie kursora w tekście
Uwaga! Przejście z trybu wydawania poleceń odbywa się poprzez wciśnięcie klawisza Esc.
Ctrl-F
Ctrl-B
Ctrl-U
Ctrl-D
G
nG
1 ekran do przodu
1 ekran do tyłu
1/2 ekranu do przodu
1/2 ekranu do tyłu
koniec pliku
przejście do wiersza o numerze n
5. Ustawianie kursora na ekranie
H górny wiersz ekranu
M środkowy wiersz ekranu
L
dolny wiersz ekranu
6. Lokalne ruchy kursorem
W większości systemów można korzystać z klawiszy oznaczających strzałki. Ponadto:
h
l
j
0
$
jedna pozycja w lewo
jedna pozycja w prawo
jedna pozycja w dół
początek bieżącego wiersza
koniec bieżącego wiersza
7. Ruchy kursorem wyrażone elementami tekstu
W podanych tutaj poleceniach słowo oznacza ciąg znaków alfanumerycznych bez otaczającej je
interpunkcji.
w
b
e
o jedno słowo do przodu
o jedno słowo do tyłu
do końca aktualnego wiersza
1
8. Poszukiwania
/wzorzec szukanie wzorca w przód
?wzorzec szukanie wzorca w tył
n
powtórz ostatnie szukanie
N
powtórz ostatnie szukanie w odwrotnym kierunku
9. Polecenia przejścia w tryb wprowadzania tekstu
a
A
i
I
za bieżącą pozycją
za końcem wiersza
przed bieżącą pozycją
na początku wiersza
10. Usuwanie tekstu
D
od bieżącej pozycji do końca wiersza
x
usunięcie znaku pod kursorem
X
usunięcie znaku przed kursorem
dd
usunięcie bieżącego wiersza
ndd usunięcie n wierszy
11. Umieszczanie fragmentów tekstu w buforach
yy
yw
y/x
umieszczenie bieżącego wiersza w buforze bez nazwy
umieszczenie słowa w buforze bez nazwy
umieszczenie tekstu aż do najbliższego wystąpienia znaku x w buforze bez nazwy
12. Bufory określa się poprzedzając polecenie cudzysłowem i nazwą bufora
”ayy
umieszczenie bieżącego wiersza w buforze a
13. Przywoływanie zawartości buforów
p
P
”ap
umieszczenie zawartości bufora bez nazwy za bieżącą pozycją
umieszczenie zawartości bufora bez nazwy przed bieżącą pozycją
umieszczenie zawartości bufora a za bieżącą pozycją
14. Odtwarzanie tekstu
u cofnięcie ostatniej operacji
U odtworzenie stanu bieżącego wiersza
.
powtórzenie ostatniej zmiany
15. Niektóre opcje edytora
nu
ai
showmode
wyświetlanie numerów linii
automatyczna indentacja
wyświetlanie trybu pracy
Opcje ustawia się w trybie ex przed set, np. set nu, a usuwa sie tym samym poleceniem, poprzedzając
nazwę opcji tekstem no, np. set nonu.
2