11 stycznia

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
11 stycznia 2009 nr 296 (726)
Słowo Dla Życia
Jan Chrzciciel tak głosił: „Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem
godzien, aby schylić się i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem
was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym”.
W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana
chrzest w Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się
niebo i Ducha jak gołębice zstępującego na siebie. A z nieba odezwał się
głos: „Tyś jest mój syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.
Z Ewangelii według św. Marka 1, 6 B-11
Trudno wyobrazić sobie życie na
ziemi bez wody. Woda to dla nas bezcenny skarb. Najczęściej odkrywamy
tę prawdę, gdy nam zabraknie wody.
Wiemy, że należy ją oszczędzać, mądrze nią gospodarować. Obok zwykłej
wody spotykamy się z wodą dzięki
której weszliśmy w świat Pana Boga.
Ta niezwykła woda to woda chrzcielna. Ta woda była u początku naszej
przyjaźni z Bogiem. Przez tę niezwykłą wodę przychodzi Chrystus rozpoczynając swoją publiczną działalność.
Jezus rozpoczyna swoją misję nierozpoznany przez ludzi. Ojciec Niebieski
potwierdza, że ma w swoim Synu
upodobanie. Ta wieź Ojca i Syna będzie potwierdzana przez całe nauczanie Pana Jezusa, aż po krzyż. Również
od naszego chrztu Bóg spogląda na nas
z miłością. Prośmy by ta radość, która
wynika z faktu, że jesteśmy dziećmi
Boga, trwała w nas i była inspiracją aby
żyć twórczo. Prośmy także Jezusa by
prowadził nas za rękę przez całe nasze
życie i aby posyłał nam swojego Ducha
w którym odnawiamy się przez miłość
i odnajdujemy radość do życia idąc drogą Prawdy. Panie daj nam odczuwać, że
masz w nas swoje upodobanie.
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO
BENEDYKTA XVI
NA ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
1 STYCZNIA 2009 ROKU
ZWALCZ ANIE UB ÓSTWA
DROGĄ D O POKOJ U
1.
Pragnę również na początku tego nowego roku, aby do
wszystkich dotarły moje życzenia pokoju i chcę zaprosić tym moim
orędziem do wspólnej refleksji nad
tematem: Zwalczanie ubóstwa drogą do
pokoju. Już mój czcigodny poprzednik
Jan Paweł II w Orędziu na Światowy
Dzień Pokoju w 1993 roku podkreślił,
że negatywne skutki ubóstwa całych
narodów stanowią przeszkodę dla pokoju. Rzeczywiście, ubóstwo często
jest jednym z czynników sprzyjających
konfliktom — również zbrojnym — albo
je zaogniających. I odwrotnie, konflikty są przyczyną tragicznych sytuacji
ubóstwa. « Coraz powszechniejszym
i poważniejszym zagrożeniem dla pokoju w świecie staje się inne jeszcze
zjawisko: wielu ludzi, a nawet całe narody żyją dziś w warunkach skrajnego
ubóstwa. Nierówności między bogatymi i ubogimi stają się coraz jaskrawsze
2
nawet w krajach najbardziej rozwiniętych gospodarczo. Problem ten musi
niepokoić sumienie ludzkości, jako że
wielka liczba osób żyje w warunkach,
które uwłaczają ich wrodzonej godności, co stanowi przeszkodę dla autentycznego i harmonijnego postępu całej
wspólnoty światowej ».1
2.
W tym kontekście, aby zwalczać ubóstwo, należy uważnie
przyjrzeć się złożonej rzeczywistości globalizacji. Jest to ważne już
z punktu widzenia metodologicznego,
ponieważ sugeruje, że należy korzystać z rezultatów badań prowadzonych
przez ekonomistów i socjologów nad
wieloma aspektami ubóstwa. Jednak
odniesienie do globalizacji powinno
mieć również sens duchowy i moralny, a zatem pobudzać do spojrzenia
na potrzeby ubogich ze świadomością,
że wszyscy jesteśmy częścią jednego
planu Bożego, bo zostaliśmy powołani
do tworzenia jednej rodziny, w której
wszyscy — jednostki, ludy i narody —
tak kształtują swoje zachowania, aby
były szanowane zasady braterstwa
i odpowiedzialności.
W tej perspektywie trzeba mieć
szeroką i precyzyjnie określoną wizję
ubóstwa. Gdyby ubóstwo było tylko
materialne, wystarczyłoby odwołać
się do nauk społecznych, które pomagają określić rozmiary zjawiska na
podstawie danych przede wszystkim
ilościowych, aby określić jego główne
właściwości. Wiemy jednak, że istnieje
ubóstwo niematerialne, które nie jest
bezpośrednią i automatyczną konsekwencją braków materialnych. W bogatych i rozwiniętych społeczeństwach
występują na przykład zjawiska marginalizacji, ubóstwa w dziedzinie relacji,
ubóstwa moralnego i duchowego: osoby
wewnętrznie zdezo rientowane przeżywają różne formy dyskomfortu, mimo
dobrobytu ekonomicznego. Mam tu
na myśli z jednej strony to, co jest nazywane «niedorozwojem moralnym»,2
a z drugiej negatywne konsekwencje
«szybkiego rozwoju».3 Nie zapominam
przy tym, że w tak zwanych społecznościach «ubogich», wzrost ekonomiczny
często jest hamowany przez przeszkody
kulturowe, które nie pozwalają na odpowiednie wykorzystanie zasobów.
W każdym razie pozostaje prawdą, że
każda forma ubóstwa narzuconego
jest zakorzeniona w braku szacunku
wobec transcendentnej godności człowieka. Jeśli człowieka nie postrzega się
w kontekście integralności jego powołania i nie szanuje się wymogów prawdziwej «ekologii ludzkiej»,4 powstają
warunki sprzyjające rozwojowi niegodziwych mechanizmów ubóstwa, co
widać w niektórych dziedzinach, które
pokrótce omówię.
Ubóstwo i jego konsekwencje moralne
3.
Ubóstwo jest często wiązane
z rozwojem demograficznym,
który rzekomo miałby być
jego przyczyną. Następstwem tego są
prowadzone obecnie, na skalę międzynarodową, kampanie mające na celu
ograniczenie przyrostu naturalnego
również metodami, które nie szanują
godności kobiety ani prawa małżonków do odpowiedzialnego decydowania o liczbie potomstwa,5 a co gorsza,
często metodami nie szanującymi
także prawa do życia. W obliczu tego
pozostaje faktem, że w 1981 r. około
40 % ludności na świecie żyło poniżej progu skrajnego ubóstwa, podczas
gdy obecnie ten procent zasadniczo
zmalał o połowę, co więcej, wyzwoliły
się z ubóstwa ludy o znacznym przyroście demograficznym. Dane te wykazują w sposób oczywisty, że istnieją
3
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI
POŻEGNANIE
możliwości rozwiązania problemu
ubóstwa, nawet przy wzroście liczby
ludności. Nie można zapomnieć, że od
zakończenia drugiej wojny światowej
do dzisiaj, ludność na ziemi wzrosła
o cztery miliardy, a to zjawisko w dużej mierze dotyczy państw, które od
niedawna pojawiły się na arenie międzynarodowej jako nowe potęgi gospodarcze i mogły szybko się rozwinąć
właśnie dzięki dużej liczbie mieszkańców. Ponadto, wśród krajów najbardziej
rozwiniętych, te z nich, które mają
wyższe wskaźniki urodzeń, mają większe możliwości rozwoju. Innymi słowy
potwierdza się, że ludność jest bogactwem, a nie czynnikiem ubóstwa.
4.
Inną budzącą niepokój dziedziną są choroby pandemiczne,
takie jak na przykład malaria,
gruźlica i AIDS, które w takiej mierze,
w jakiej atakują ludność w wieku produkcyjnym, wywierają poważny wpływ
na pogarszanie się ogólnych warunków kraju. Próby łagodzenia skutków,
jakie te choroby powodują wśród ludności, nie zawsze przynoszą znaczące
wyniki. Zdarza się, że aby stawić czoło
tym pandemiom, kraje, w których one
występują, stają się ofiarami szantażu
ze strony tych, którzy uzależniają pomoc ekonomiczną od polityki wrogiej
życiu. Szczególnie trudno jest walczyć z AIDS, dramatyczną przyczyną
4
ubóstwa, jeśli nie uwzględnia się problemów moralnych, z którymi jest
związane rozprzestrzenianie się wirusa.
Należy przede wszystkim organizować
kampanie mające na celu wychowywanie zwłaszcza młodych do seksualności w pełni odpowiadającej godności
osoby; tego typu inicjatywy przyniosły
już znaczące rezultaty, przyczyniając
się do spowolnienia rozprzestrzeniania się AIDS. Następnie trzeba umożliwić również ubogiej ludności dostęp
do leków oraz do niezbędnej opieki
medycznej, co implikuje zdecydowane
popieranie badań naukowych w dziedzinie medycyny i poszukiwania nowych terapii, jak również elastyczne
stosowanie, w razie konieczności, międzynarodowych norm dotyczących
praw własności intelektualnej, tak aby
zagwarantować wszystkim niezbędną
opiekę zdrowotną na poziomie podstawowym.
Ciąg dalszy za tydzień
Pożegnanie Olgi Mawrić
założycielki Zespołu Charytatywnego,
odznaczonej 20.05.1997 r. Nagrodą Roku medalem R.P.
„CZŁOWIEK CZŁOWIEKOWI” w kategorii
Pozainstytucjonalnej Działalności Humanitarnej
i 1.04.1999 odznaczeniem papieskim
„PRO ECCESIA ET PONTIFICE”.
Żegnamy Cię Oleńko, założycielko naszego Zespołu Charytatywnego.
W parafii dębnickiej byłaś 60 lat od lutego 1941r. kiedy to Niemcy w ciągu 3 dni nakazali
opuścić Wam mieszkanie przy ul. Ujejskiego. Twój brat ks. Witold Kacz przeszedł najcięższe więzienie w Rawiczu, w okresie stalinowskim, za to że był kapelanem AK-owców w rejonie myślenickim. Więzienie nadwyrężyło jego zdrowie i za zezwoleniem bp. Karola Wojtyły mógł odprawiać
msze św. w domu lub czasem w naszym kościele, gdzie też spowiadał. Czas wypełniała mu praca
charytatywne na rzecz Dekanatu krakowskiego i w tej pracy Ty mu pomagałaś. Swoją pracę ks.
Witold uzgadniał z ówczesnym bp. Karolem Wojtyłą, który nieraz odwiedzał go w domu. Dlatego
po śmierci brata postanowiłaś kontynuować pracę charytatywną. I tak od maja 1981r. z siostrą
Faustynianą zaczęłaś pracę na rzecz ubogich, rozdzielałaś odzież i żywność. W tym też roku
przygotowałaś Wigilię dla 30 osób. W kwietniu 1985r. powstał w parafii „Ruch Ku Cywilizacji
Miłości” i w jego ramach podjęłaś z wieloma osobami działalność charytatywną.
W 1992r. został uruchomiony punkt przyjmowania i wydawania odzieży a 8 lutego 1993r.
powstał samodzielny Zespół Charytatywny, którego byłaś pierwszym kierownikiem. Byłaś przede
wszystko jego „duszą”. Ze swoim ciepłem i miłością do każdego człowieka. Równocześnie prowadziłaś całą dokumentację Zespołu. Byłaś też czynnym członkiem Żywego Różańca - zelatorką I
Róży, Siloe. Od września 1998 r. prowadziłaś jedną z Komórek Ewangelizacyjnych.
W wywiadzie dla Dębnickiego Dzwonu z 22.02.2001r. na pytanie: Jakie rady dałabyś innym,
odpowiedziałaś ”Żeby nie żałowali czasu ani serca dla drugich. Żeby z uśmiechem, pogodą podchodzić do drugiego człowieka; z wyrozumiałością”.
Taką Cię zapamiętamy i spełnimy prośbę rodziny, by zamiast kwiatów dać ofiarę na rzecz
Hospicjum.
Niech Pan Bóg przygarnie Cię i wynagrodzi za Twoje dobre serce, trudy, i starania na rzecz
ubogich, w których widziałaś cierpiącego Chrystusa.
Elżbieta
Msza św. w intencji śp. Olgi Mawrić zmarłej 3.01.2009 od koleżanek
z Zespołu Charytatywnego odbędzie się dn. 16.01.09 o godz. 18.00
w Parafii św. Stanisława Kostki. Zapraszam wszystkich, którym była bliska.
5
POMÓC BIEDNYM CHORYM I SAMOTNYM
Kilka dni temu, 3 stycznia odeszła
od nas, do domu Ojca Niebieskiego
p. Olga Mawrić. Mieszkała w naszej parafii przez 60 lat niosąc pomoc i serce
biednym, chorym i samotnym. Dzięki
jej pracy i poświęceniu powstał Zespół
Charytatywny do dzisiaj kontynuujący
to dzieło pomocy.
Pani Olga została odznaczona:
w 1997r. Nagrodą Roku – medalem RP
„Człowiek człowiekowi” w kategorii
Pozainstytucjonalnej Działalności Humanitarnej oraz w 1999r. najwyższym
odznaczeniem jakie w Kościele Katolickim może dostać osoba świecka, odznaczeniem papieskim „Pro Ecclesia et
Pontifice”.
Przypomnijmy sobie rozmowę
jaką przeprowadziła z p. Olgą p. Elżbieta Porębska w dniu 22 lutego 2001r.
w związku z odejściem p. Olgi z naszej
parafii.
E.P.
Skąd w Twoim życiu wzięła się
potrzeba pomocy innym ludziom?
O.M. Właściwie muszę powiedzieć,
że potrzebę pomocy innym
wyniosłam z domu. Ojciec jak
i mama byli otwarci na ludzi.
Tatuś opiekował się sierotami
i wdowami przeważnie kolegów
z pracy, którzy mieszkali w tym
samym domu co my. W pobliżu
ulicy Lubomirskich gdzie spędziłam dzieciństwo, w Fortach
obok Cmentarza Rakowickiego
6
(obecnie znajduje się tam budynek Telekomunikacji) mieszkali
ludzie biedni, których Mamusia
dokarmiała. Po przeprowadzce
z ul. Lubomirskich na Ujejskiego
nastąpiła przerwa w udzielaniu
pomocy, z racji nowego środowiska i nieznajomości potrzeb.
Ale w czasie wakacji pomagaliśmy biednym na wsi. Po śmierci
Tatusia w lutym 1941 r. Niemcy
nakazali nam opuścić mieszkanie w ciągu 3 dni. Udało się nam
znaleźć lokum przy ul. Szwedzkiej, gdzie właśnie spędziłam 60
lat. Po przeprowadzce na Dębniki mimo wojny i biedy pomagaliśmy sobie nawzajem z sąsiadami. Znalazłam też pierwszą
pracę na poczcie. Na Dębnikach
zetknęłam się z Panem Janem
Tyranowskim, który opiekował
się grupami Żywego Różańca
chłopców (do której należał m.
in. Karol Wojtyła) i dziewcząt,
do której należałam około 5 lat.
Spotkania te odbywały się u niego w domu pojedynczo, lub
grupowo w kościele, w kaplicy
św. Jana Bosco, obecnie Matki
Bożej Wspomożenia Wiernych.
Po wyjściu za mąż przeszłam do
Róży Kobiet, w której jestem do
chwili obecnej.
E.P.
Olu, opowiedz proszę o swojej
pracy zawodowej.
O.M. Po urodzeniu córki podjęłam pracę w biurze Zakładu
Oczyszczania Miasta, następnie pracowałam w księgowości
Zakładu Przyrodoleczniczego
w Swoszowicach. Moja kolejna
praca w księgowości to Zakład
Produkcyjny „Spólnota” przy
ul. Berka Joselewicza, a następnie na ul. Krakowskiej w Domu
Pomocy Społecznej, obecnie
Domu św. Brata Alberta. Następnie zmieniałam kolejno pracę
– Spółdzielnia Niewidomych,
Herbapol; a na emeryturę odeszłam z Przedsiębiorstwa Produkcyjnego „Promer” cały czas
pracując jako Główna Księgowa.
Praca zawodowa przydała mi
się później w prowadzeniu całej
dokumentacji grupy Ku Cywilizacji Miłości, a następnie Zespołu Charytatywnego. W związku
z chorobą mamy i brata Witolda
(księdza) aby zapewnić byt rodzinie często pracowałam na 1,5
lub 2 etatach, stąd tak duża ilość
moich zakładów pracy. Brat,
ksiądz Witold Kacz, w okresie
stalinowskim w latach 19501953, przeszedł przez więzienie
w Rawiczu, najcięższe w Polsce,
z którego został zwolniony nie
odsiadując pełnej kary 5 lat.
E.P.
Za co musiał Twój brat siedzieć
w tak ciężkim wiezieniu?
O.M. Brat odsiadywał karę za to, że
był kapelanem grupy Akowców
w rejonie myślenickim. Więzienie bardzo nadwyrężyło jego
zdrowie i po powrocie z niego
zamieszkał z mamą i ze mną
w Dębnikach, gdyż był poważnie
chory. Za zezwoleniem biskupa
Karola Wojtyły mógł odprawiać
mszę św. w domu, na specjalnym
ołtarzu polowym, lub w lepszym
zdrowiu w kościele Św. Stanisława Kostki. Często spędzał długie chwile w konfesjonale. Czas
wypełniał również pracą charytatywną dla całego Dekanatu
Krakowskiego, w czym mu pomagałam w miarę potrzeb. Pracę charytatywną brat uzgadniał
z ówczesnym księdzem biskupem Karolem Wojtyłą, który odwiedzał brata w domu.
E.P.
Czy byłaś może na Mszy św.
Prymicyjnej obecnego Papieża
Jana Pawła II?
O.M. Tak uczestniczyłam w tej Mszy
św., lecz kto mógł wtedy przypuszczać, że Ksiądz Karol Wojtyła, zostanie Papieżem.
E.P.
Jak widać wychowanie w domu
a także pomoc bratu w pracy
charytatywnej przyczyniły się
do tego, że poświęciłaś się tej
pracy z całym oddaniem.
O.M. Od maja 1981 r. moją pracę na
rzecz ubogich w Parafii Dębnickiej prowadziłam z siostrą
Faustynianą, rozdzielając odzież
7
POMÓC BIEDNYM CHORYM I SAMOTNYM
i żywność. W tym też roku przygotowałam Wigilię dla 30 osób.
W 1984 r. grupa 5 osób podjęła
myśl by zająć się ludźmi potrzebującymi. Byli to ks. proboszcz
Jan Krawiec, ks. Tomasz Grzegorzewski, który miał być opiekunem Zespołu Charytatywnego,
ks. Leszek Leś i ja – jako przyszły
kierownik Zespołu. Celem rozpoznania potrzeb rozpoczęliśmy
od przeprowadzenia wywiadów.
Niestety brakło chętnych do
współpracy. Ks. T. Grzegorzewski wyjechał na misje. W kwietniu 1985 r. powstał w parafii Ruch
Ku Cywilizacji Miłości. W ramach
tego Ruchu CM podjęliśmy działalność charytatywną – jako sekcja. Rozpoczęliśmy działalność
na rzecz samotnych, chorych,
urządzając Wigilię, Święcone,
Mikołaja (dla ok.30 osób). Podejmowaliśmy rożne inne posługi
jak: odwiedzanie chorych, czytanie książek odprawianie nabożeństw majowych, czerwcowych
itp. w domach u osób leżących.
Organizowaliśmy młodzież do
mycia okien, noszenia węgla
u osób samotnych. Rozdawano
odzież, udzielano dzieciom bezpłatnych korepetycji, jak obecnie
w SALTROMie. Jesienią 1989 r.
na podstawie nowych wywiadów
zorganizowano pomoc w dostarczaniu węgla, ziemniaków
i kapusty najbardziej potrzebującym, w czym bardzo duży wkład
pracy włożyli Panowie Janusz
8
Krzyżaniak i Jerzy Grela. Pan
Kazimierz Golec dawał korepetycje a także z panem Januszem
i Jerzym jako „złote rączki” naprawiali biednym i starszym
osobom różne sprzęty, czy też
urządzenia. W 1990 r. otrzymaliśmy dary z Instytutu Fizyki UJ
w postaci odzieży i pieniędzy,
dzięki Pani Monice Kwiek. Dary
rozprowadzał Instytut, a my
podaliśmy adresy. W związku
ze zmianami społeczno-politycznymi w naszej Ojczyźnie
z Ruchu CM odeszło wiele osób
do różnych organizacji. Zespół
z większym trudem ale kontynuował stale pomoc. W grudniu
1991 r. ponownie przeprowadzono ankietę celem rozpoznania
potrzeb i możliwości pomocy
charytatywnej na terenie parafii.
W następnym roku tj. 1992 uruchomiliśmy punkt wydawania
i przyjmowania odzieży. Pragnęliśmy by powstał samodzielny
Zespół Charytatywny. Tak też się
stało i od 8 lutego 1993r. możemy
datować działalność samodzielnego Zespołu Charytatywnego
przy parafii św. Stanisława Kostki
w Krakowie. Pierwsza zbiórka do
puszek przed kościołem odbyła
się 21.II.1993 r.
Różaniec, Siloe i od 1 września
1998 r. prowadzisz Komórkę
Ewangelizacyjną. Spotkania grup
są co tydzień: Siloe we czwartki,
Komórki w poniedziałki, a Zespołu Charytatywnego w drugi
wtorek każdego miesiąca.
Co daje Siloe?
O.M. Najbliższy kontakt jaki może być
między człowiekiem a Bogiem,
który jest poprzez Eucharystię,
nauczanie kapłana prowadzącego grupę Siloe – aktualnie ks. Andrzeja Gołębiowskiego, poprzez
Psalmy odśpiewane na chwałę
Pana, nabożeństwa pokutne,
w których możemy rozważać naszą relację do Boga i Boga do nas.
E.P.
O.M. W trudnych czasach stanu wojennego, 1984 – 1986 liczyło około 70 osób, lecz obecnie w czasach wolności jedynie około
20 osób. Przez te nabożeństwa
kształtują się charaktery i duchowość uczestników w stosunku
do bliźniego i całego otoczenia.
Z grupy Siloe wyszły osoby prowadzące „Dębnicki Dzwon”, Zespół Charytatywny.
E.P.
E.P.
To wszystko dotyczy pracy
w Zespole Charytatywnym, ale
przecież oprócz Zespołu, mimo
zmiany parafii należysz i spotykasz się dalej w grupach Żywy
Jak liczne jest SILOE ?
Oleńko, czego byś życzyła
wszystkim grupom w których
jesteś?
O.M. Życzę im aby się rozwijały w duchu miłości, cierpliwości i zro-
zumienia drugiego człowieka,
w którym widziałyby Boga.
Moim pragnieniem byłoby żeby
zapoczątkowana przeze mnie
praca w Zespole Charytatywnym
rozwijała się i gromadziła dużo
osób chętnych do udzielania
pomocy tak materialnej jak i duchowej, która niejednokrotnie
jest bardziej oczekiwana .Oby
nie nadeszła taka chwila, żeby
zabrakło osób niosących pomoc.
E.P.
Jakie rady dałabyś innym?
O.M. Żeby nie żałowali czasu ani serca
dla drugich. Żeby z uśmiechem,
pogodą podchodzić do drugiego
człowieka; z wyrozumiałością.
E.P.
Dziękuję serdecznie za udzielony wywiad, zawarte w nim
wskazówki, które postaramy
się realizować. Życzymy Ci dalszego błogosławieństwa Bożego, opieki św. Brata Alberta, św.
Jana Bosco, Siostry Faustyny,
Sługi Bożego Jana Tyranowskiego i Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych na wiele lat, abyś nam
dalej była przewodniczką duchową na chwałę Pana.
O.M. Chciałabym jeszcze podziękować Ks. Proboszczowi za umacnianie mnie na tej drodze, oraz
księżom i całemu Zespołowi za
współpracę. Proszę o pamięć
w modlitwach.
Rozmawiała Elżbieta Porębska
9
INTENCJE APOSTOLSTWA MODLITWY
STYCZEŃ
O Aby rodzina była zawsze miejscem
wychowania do miłości, rozwoju
osobistego i przekazywania wiary.
M Aby różne wyznania chrześcijańskie, świadome konieczności nowej ewangelizacji w obecnej epoce
głębokich przemian, niestrudzenie
głosiły Dobrą Nowinę i dążyły do
pełnej jedności wszystkich chrześcijan, by móc składać bardziej wiarygodne świadectwo Ewangelii.
KWIECIEŃ
O Aby Pan błogosławił pracy rolników obfitymi plonami i sprawił,
że bogatsze narody będą bardziej
wrażliwe na dramat głodu w świecie.
M Aby chrześcijanie, pracujący na
terytoriach, gdzie ubodzy, słabi,
kobiety i dzieci żyją w szczególnie
tragicznych warunkach, byli znakiem nadziei dzięki odważnemu
świadectwu Ewangelii solidarności
i miłości.
LUTY
O Aby pasterze Kościoła zawsze byli
otwarci na działanie Ducha Świętego w nauczaniu i posłudze ludowi
Bożemu.
M Aby Kościół w Afryce znalazł odpowiednie sposoby, by skutecznie
szerzyć pojednanie, sprawiedliwość
i pokój zgodnie ze wskazaniami II
Specjalnego Zgromadzenia Synodu
Biskupów poświęconego Afryce.
MAJ
O Aby wierni świeccy oraz wspólnoty
chrześcijańskie w odpowiedzialny
sposób zabiegali o powołania kapłańskie i zakonne.
M Aby młode Kościoły katolickie,
wdzięczne Bogu za dar wiary, były
gotowe uczestniczyć w powszechnej misji Kościoła i pragnęły głosić
Ewangelię na całym świecie.
MARZEC
O Aby we wszystkich krajach świata
bardziej ceniono i uznawano rolę
kobiet.
M Aby biskupi, kapłani, osoby konsekrowane i wierni świeccy w Chińskiej Republice Ludowej, w duchu
listu skierowanego do nich przez
Papieża Benedykta XVI starali się
być znakiem i narzędziem jedności,
komunii i pokoju.
CZERWIEC
O Aby uwaga poświęcana krajom
uboższym przez wspólnotę międzynarodową owocowała konkretną
pomocą, zwłaszcza w uwolnieniu
ich od ogromnego ciężaru zadłużenia zagranicznego.
M Aby Kościoły partykularne, działające w regionach, gdzie panuje
przemoc, były wspierane miłością
i konkretną pomocą katolików całego świata.
10
NA ROK 2009
LIPIEC
O Aby chrześcijanie na Bliskim
Wschodzie mogli żyć swoją wiarą
w pełni wolności oraz być narzędziem pojednania i pokoju.
M Aby Kościół był zalążkiem i sercem
pojednanej i tworzącej jedną rodzinę Bożą ludzkości, dzięki świadectwu wszystkich wiernych na całym
świecie.
SIERPIEŃ
O Aby opinia publiczna poświęcała
więcej uwagi problemowi milionów
wypędzonych i uciekinierów i by
znaleziono konkretne rozwiązania
dla ich tragicznej często sytuacji.
M Aby chrześcijanom, dyskryminowanym i prześladowanym w wielu
krajach z powodu imienia Chrystusa, przyznano ludzkie prawa, równość i wolność religijną, by mogli
żyć i wyznawać swoją wiarę w wolności.
WRZESIEŃ
O Aby słowo Boże było lepiej poznawane, bardziej słuchane i przeżywane jako źródło wolności i radości.
M Aby chrześcijanie w Laosie, Kambodży i Myanmarze wobec wielkich
trudności, z jakimi często się zmagają, nie tracili odwagi, by głosić
swoim braciom Ewangelię, pokładając ufność w mocy Ducha Świętego.
PADZIERNIK
O Aby niedziela była przeżywana
jako dzień, w którym chrześcijanie
gromadzą się, by wyznawać wiarę
w zmartwychwstałego Pana, uczestnicząc w Uczcie Eucharystycznej.
M Aby cały lud Boży, któremu Chrystus polecił iść i głosić Ewangelię
całemu stworzeniu, poczuwał się do
odpowiedzialności za misję i uważał ją za najważniejszą posługę, jaką
może ofiarować ludzkości.
LISTOPAD
O Aby wszyscy ludzie na całym świecie, zwłaszcza ci, na których spoczywa odpowiedzialność w zakresie
polityki i gospodarki, nieustannie
zabiegali o ratowanie stworzenia.
M Aby wierzący różnych religii, dzięki świadectwu życia i braterskiemu
dialogowi, jasno ukazywali, że imię
Boga jest zwiastunem pokoju.
GRUDZIEŃ
O Aby dzieci były szanowane i kochane i nigdy nie stawały się ofiarami
rozlicznych form wyzysku.
M Aby w Boże Narodzenie narody
ziemi uznały w Słowie wcielonym
światłość oświecającą każdego człowieka, a kraje otwarły drzwi Chrystusowi, Zbawicielowi świata.
11
SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO
Dzisiejsza niedziela to niedziela Chrztu Pańskiego.
Przypomina nam ona nasz chrzest., który podobnie jak
chrzest Jezusa jednoczy nas z Bogiem, czyni nas dziećmi Bożymi i daje nam udział w Bożym dziele Zbawienia,
udział czynny. Św. Grzegorz z Nazjanzu napisał „Chrzest
jest najpiękniejszym i najwspanialszym darem Boga. Nazywamy go darem ponieważ udzielany jest tym, którzy nic
nie przynoszą”. Jest to pierwszy i najważniejszy sakrament
ponieważ otwiera drogę do innych sakramentów, czyni
chrześcijaninem i umożliwia sakramentalne życie. Nazywamy go też sakramentem wtajemniczenia. Jest jak podaje
Katechizm Kościoła Katolickiego fundamentem całego życia chrześcijańskiego (KKK 1213).
Chrzest to także narodzenie się nowego człowieka.
Mocą łaski Chrystusowej zostajemy zanurzeni w wodzie
chrztu świętego, grzech pierworodny zostaje zgładzony,
a łaska uświęcająca rodzi w duszy nadprzyrodzone życie.
Nasze życie od momentu chrztu nabiera nowego, wiecznego, niezniszczalnego wymiaru, w którym wszelkie dobre
działanie, miłość, wiara, nadzieja umacniają cały Kościół.
Chrzest to bezcenny dar, który zobowiązuje. Niezasłużona
łaska, skarb otrzymany od Jezusa za pośrednictwem Kościoła, wzywa nas do nieustannego pogłębiania wiary ale
też nakłada konkretne zobowiązania. Każdy ochrzczony
winien dawać świadectwo Prawdzie czyli Jezusowi, być
„solą ziemi” i „światłem świata”, to znaczy swoim życiem
pokazywać że Bóg kocha każdego człowieka i pragnie go
zbawić. Ojciec Święty Jan Paweł II w Wadowicach 16 czerwca 1999 roku wypowiedział następujące słowa „Z głęboką
czcią całuję próg domu Bożego – wadowickiej fary, a w niej
chrzcielnicę, przy której zostałem wszczepiony w Chrystusa i przyjęty do wspólnoty Jego Kościoła”.
Czy pamiętam datę swojego Chrztu? Czy dziękuję
Bogu za łaskę Chrztu świętego? A może warto na nowo
odkryć wartość tego sakramentu w rodzinie i wprowadzić
tym dniu zwyczaj obchodzenia rocznicy Chrztu poprzez
modlitwę.
12
„Boże w Trójcy jedyny, dziękuję Ci za to,
że obdarzyłeś mnie łaską chrztu świętego.
Wyrwałeś mnie z mocy ciemności i przeniosłeś do królestwa umiłowanego Syna
Twojego, udzieliłeś mi łaski uświęcającej
i uczyniłeś mnie swoim dzieckiem. Dziś
w rocznicę tego wydarzenia, najdonioślejszego w moim życiu, chcę odnowić
przymierze z Tobą. Wierzę we wszystko,
co święty Kościół katolicki podaje do wierzenia. Wyrzekam się szatana i wszystkich Jego spraw, a oddaję się na nowo
Zbawicielowi mojemu, Jezusowi Chrystusowi, aby wolę jego wiernie wypełniać. Postanawiam mocno zachowywać
przykazania Twoje i Twojego Kościoła.
Spraw Panie, abym na co dzień pamiętał
o tym, że przez chrzest stałem się dzieckiem Bożym. Pomóż mi wiernie Ci służyć
i z każdym dniem postępować w dobrym.
Przez Chrystusa Pana naszego Amen.”
/na podstawie:
KKK, Chrzest naszego dziecka
wyd. przez Wydział Duszp. Rodzin
opracowała Teresa/
13
KOLĘDY POLSKIE W IZRAELU
Okres Bożego Narodzenia i Nowego Roku 2009 w Ziemi Świętej pozostanie dla mnie niezapomnianym przeżyciem. Mimo trudnej sytuacji w Gazie
i konfliktu palestyńsko-izraelskiego
w samym Izraelu jest bardzo spokojnie. Wszędzie widać mnóstwo pielgrzymów i turystów. W ostatni dzień
roku 2008 (we środę) przyszliśmy do
Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie. Wewnątrz trwała procesja franciszkańska, piękne śpiewy i modlitwy
dziękczynne. Procesja weszła do środka Grobu Pańskiego, przed którym,
a raczej wokół którego, ustawiła się
ogromna rzesza tych, którzy pragnęli
wejść do środka. Trzeba było czekać co
Kościół św. Piotra w Jaffie.
14
najmniej pół godziny. Tak samo przed
wejściem na Golgotę, czy do kaplicy
Św. Heleny. W kaplicy Najświętszego
Sakramentu jest grupa pielgrzymów ze
Stanów Zjednoczonych razem z kapłanem, który odprawia Mszę św. Mogę
zatem razem z nimi oraz grupą kilku
Włochów podziękować Bogu za mijający rok. Przed zamknięciem bazyliki wewnątrz jeszcze dużo osób, a już
wzywają do opuszczenia tego świętego miejsca. Zamknięcie drzwi ogląda
dziesiątki osób. Wcześniej w strugach
deszczu przeszliśmy Via Dolorosa,
pomiędzy sklepikami arabskimi. Trudno było się skupić na modlitwie. Tylko dwie stacje drogi krzyżowej były
otwarte. Wszędzie słychać gwar i nawoływania kupców arabskich. Miasto
żyje własnym życiem. Mijamy różne
twarze, różne narodowości, kapłanów i
siostry zakonne różnych wyznań. Dwa
dni wcześniej byliśmy na Górze Oliwnej, w kościołach Dominus Flevit oraz
w kościele Wszystkich Narodów, zwaną Bazyliką Agonii. W środku prezbiterium została zachowana skała agonii.
Wnętrze, pozostające zawsze w półcieniu, gdyż fioletowe szyby przytłumiają
dopływ światła, usposabia do modlitewnego skupienia.
Jestem z Chórem Kantorei Sankt
Barbara z Krakowa, który odbywa trasę
koncertową w Izraelu w ramach Roku
Polskiego 2008/09 w Izraelu. Chór
koncertuje z Jerozolimską Orkiestrą
Barokową (3 koncerty: w Jerozolimie,
Tel Awiwie i w Kibucu Sde Boker na
Pustyni Negew – festiwal „Dźwięki na
pustyni”) oraz a capella: w Jerozolimie
(sala YMCA, w kościele św. Jana w Hajfie oraz w Nazarecie). Wykonuje polską muzykę barokową: utwory Adama
Jarzębskiego i Grzegorza Gerwazego
Gorczyckiego. Koncert w Tel Awiwie
został przyjęty entuzjastycznie. Koncerty a capella prezentują przekrój
polskiej muzyki, począwszy od Bogurodzicy a skończywszy na utworach
Świdra i Wiechowicza. Druga część
koncertu to polskie kolędy: Bóg się rodzi, Lulajże Jezuniu, Do szopy hej pasterze
czy Pospieszcie pastuszki. Publiczności
nasze kolędy bardzo się podobają,
niektórzy rozumieją słowa, gdyż są
Widok na Jerozolimę z Góry Oliwnej.
15
KOLĘDY POLSKIE W IZRAELU
Żydami urodzonymi w Polsce i pięknie
mówiącymi po polsku, o czym mogę
się przekonać wręczając im programy
przed koncertem. „A Pani mówi po
polsku?” pytają. Po koncercie podchodzą dziękując za wspaniałe przeżycia.
Jedna kobieta mówi, „Wróciły moje
wspomnienia z młodości”.
Żegnamy Jerozolimę i udajemy
się do Galilei. Odwiedzamy miejsca
związane z Jezusem nad Jeziorem Galilejskim. W każdym z odwiedzanych
kościołów Chór spontanicznie intonuje kolędę. W każdym z kościołów
jest piękna szopka, inna niż w Polsce.
Tu tylko chrześcijańscy Arabowie obchodzą Boże Narodzenie. Widać to po
ich domach ozdobionych światełkami.
Oczywiście nie ma tu śniegu, choć
w Jerozolimie było zimno (około 3-8
stopni), a nad Morzem Martwym około 25 stopni.
Teraz wieczorem (2 stycznia 2009)
z Domu Pielgrzyma Św. Małgorzaty
w Nazarecie spoglądam na pięknie
oświetloną Bazylikę Zwiastowania, do
której udamy się jutro. Wokół cisza
i spokój, życie toczy się normalnie. Tylko festiwal został odwołany w Nazarecie, gdyż wielu gości odwołało rezerwację w hotelach. Ale Chór zaśpiewa
w Kfar Hahoresz, nieopodal Nazaretu.
Polskie kolędy ponownie zabrzmią
w ziemi, która potrzebuje usłyszeć
„Chwała na wysokości, a pokój na ziemi”.
Maria Kantor
11.01.2009
godz. 13:00
KOŚCIÓŁ ŚW. STANISŁAWA KOSTKI
W DĘBNIKACH
KONCERT
CHARYTATYWNY
AKADEMICKIEGO CHÓRU
ORGANUM
i zespołu instrumentalnego
RICERCAR
NA RZECZ SPECJALNEGO OŚRODKA
SZKOLNO-WYCHOWAWCZEGO
DLA DZIECI NIEWIDOMYCH
I SŁABOWIDZĄCYCH
W KRAKOWIE PRZY UL. TYNIECKIEJ
DYRYGUJE
PROF. BOGUSŁAW GRZYBEK
W PROGRAMIE
KOLĘDY I PASTORAŁKI
WSTĘP WOLNY
Widok na Jezioro Galilejskie z Góry Błogosławieństw.
16
17
Czy wiecie, że...
NA UROCZYSTOŚCI
„CHOINKA POD OKNEM PAPIESKIM 2008”
W roku 2009 Towarzystwo Salezjańskie założone przez św. Jana Bosko obchodzi 150 rocznicę powstania.
Święto Chrztu Pańskiego – zamyka okres świąteczny Bożego Narodzenia. Zgodnie z polską tradycją kolędy
śpiewamy do 2 lutego. W pierwszą
niedzielę po Uroczystości Objawienia
Pańskiego (Trzech Króli) Kościół wspomina chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Od tego wydarzenia rozpoczął się
okres publicznej działalności Zbawiciela. Chrystus przyjął chrzest w Jordanie
od Jana Chrzciciela, który wzywał swoich rodaków do pokuty. Chrzest czyli
zanurzenie się w wodach Jordanu, był
aktem skruchy, znakiem oczyszczenia,
odrodzenia i darem nowego życia. Dał
Jezusa jako Syna Bożego obrzęd ten
nie był konieczny, ale Chrystus wziął
na siebie nasze winy i chciał nam dać
przykład do naśladowania. Święto
chrztu Pańskiego wprowadził papież
Pius XII w 1955 roku pod nazwą Wspomnienie Chrztu Pana Jezusa. Początkowo wyznaczone było na 13 stycznia
(ostatni dzień oktawy Trzech Króli). Reforma liturgiczna z 1969 roku zmieniła
datę tego Święta na pierwszą niedzielę
po Objawieniu Pańskim. Święto Chrztu
Pańskiego kończy Okres Bożego narodzenia i wprowadza nas w Okres Zwykły.
18
Okres Zwykły obejmuje 33 lub 34 tygodnie. Dzieli go na dwie części Wielki Post i Okres Wielkanocny. Pierwsza
część Okresu Zwykłego rozpoczyna
się od poniedziałku po Święcie Chrztu
Pańskiego i trwa do wtorku przed Wielkim Postem. Druga część Okresu Zwykłego rozpoczyna się w poniedziałek
po niedzieli Zesłania Ducha Świętego
i kończy się przed nieszporami pierwszej niedzieli Adwentu. W historii Zbawienia czas ten przybliża nam działalność Chrystusa w Kościele począwszy
od Zesłania Ducha Świętego do powtórnego przyjścia w chwale Chrystusa Króla Pana Wszechświata.
Liturgia Święta Chrztu Pańskiego sprzyja odnowieniu w naszych sercach i umysłach wdzięczności ku Bogu
za dar chrztu świętego. Chrzest jest
źródłem radości, ponieważ staliśmy się
dziećmi Bożymi. Chrzest gładzi grzech
pierworodny i wszystkie grzechy osobiste oraz wieczną i doczesną karę za
grzechy. Człowiek pomimo chrztu narażony jest na: możliwość błądzenia,
podlega pokusom wynikającym z pożądliwości (władza, cielesność i pycha) i mamy świadomość dotyczącą
nieuchronności naszej śmierci ziemskiej. Chrzest wyciska w naszej duszy
niezatarte znamię przynależności do
Boga i nadziei na naszą chwalebną odnowę (zmartwychwstanie ciała ku życiu
wiecznemu w niebie).
Katolickie Centrum Kultury wraz z innymi instytucjami
zaplanowało w tym roku tę uroczystość na 20 grudnia. Już
4 grudnia 2008 roku do Dyrekcji Specjalnego Ośrodka
Szkolno Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych
i Słabowidzących wystosowano pismo z zaproszeniem
do udziału w tym przedsięwzięciu i propozycją, by
fragment Ewangelii św. Łukasza o narodzeniu Pana
Jezusa przeczytało dziecko z naszego ośrodka.
Propozycję odczytania na tej uroczystości fragmentu
Ewangelii z wielką radością przyjęła niewidoma
jedenastoletnia uczennica klasy piątej - Patrycja
Litewka.
W przygotowanie dziecka włączyli się rodzice Patrycji,
którym tą drogą pragnę wyrazić swoją wdzięczność.
Uroczystość ta miała niezwykłą rangę, bowiem brał
w niej udział J.E. Ks. Kardynał Stanisław Dziwisz, który
zapalił lampki na ogromnej choince ustawionej na Placu
przed Pałacem Biskupów Krakowskich.
Starannie przygotowana uroczystość zgromadziła
około 1200 dzieci z krakowskich przedszkoli i z domów
dziecka.
Wspólne z Kardynałem ozdabianie choinki, śpiew
kolęd, św. Mikołaj z prezentami, życzenia sprawiły
wszystkim wiele radości.
Zofia Niemiec
19
JAN PAWEŁ II
SŁYSZAŁEŚ?
W dniu dzisiejszym Kościół z betlejemską epifanią Słowa Wcielonego łączy w jedno epifanię znad brzegów
Jordanu: chwałę, jaką Ojciec otoczył Jezusa z Nazaretu
wówczas gdy jako jeden z pielgrzymów przyszedł prosić
Jana o chrzest pokuty. Zawsze to samo ubóstwo: pokora
i wyniszczenie Syna Człowieczego w pośrodku utajonej
w Nim chwały słowa Przedwiecznego. „Tyś jest mój
Syn Umiłowany, w Tobie mam upodobanie”. Te słowa
oznaczają szczyt dzisiejszego ewangelicznego opowiadania o chrzcie Jezusa i przedziwnie łączą się z sakramentem Chrztu, którego mam udzielić nowo narodzonym…
Przez ten bowiem sakrament zostaje w nowy sposób darowane ojcostwo Boga, i kto je otrzymuje, nabywa nowy
stosunek usynowienia w odniesieniu do Niego. Tak rozpoczyna się stan głębokiej wspólnoty z Nim stanowiący
przezwyciężenie wszelkiej alienacji wewnętrznej spowodowanej przez grzech, i stąd ukształtowanie „nowego
stworzenia”.
Rzym,
10 stycznia 1982r.
Przyjmując sakrament Chrztu, każdy chrześcijanin spotyka Jezusa osobiście: zostaje włączony w tajemnicę jego
śmierci i zmartwychwstania oraz otrzymuje nowe życie,
które jest życiem samego Boga. Jakże to wielki dar i odpowiedzialność.
Watykan,
12.stycznia 2003r.
20
Opr. Teresa
Włączeni przez chrzest w Chrystusa jesteśmy umiłowanymi i wybranymi dziećmi Boga. Pewność ta winna być
dla nas zachętą do wiernego trwania przy Chrystusie.
Siedlce,
10 czerwca 1999r.
W chrzcie świętym wasza przynależność do Chrystusa została potwierdzona znakiem krzyża; otrzymaliście
wiarę katolicką jako skarb, którym trzeba się dzielić z innymi.
USA Kiel Centem, St. Louis,
26 stycznia 1999r.
Świat potrzebuje Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii –
Dobrej Nowiny, że Bóg nas kocha, że Syn Boży narodził
się, został ukrzyżowany i umarł dla naszego zbawienia,
że zmartwychwstał i że my powstaliśmy z martwych
wraz z Nim i że w Chrzcie naznaczył nas pieczęcią Ducha po raz pierwszy, gromadząc we wspólnotę miłości
i świadectwa dawanego Jego prawdzie.
Londyn,
28 maja 1982r.
21
Prośba
Oświecaj drogę którą mam kroczyć
Gdybym nawet nie miał widzieć więcej światła
Równaj doliny i góry ścinaj
Nawet gdybym nie miał więcej słyszeć ptaków
I rozdziel wody bym suchą stopą przeszedł
Nawet gdybym miał więcej nie chodzić
Oświecaj drogę którą mam kroczyć
Oświecaj proszę – oświecaj!
Andrzej Dyczewski Lublin 1999
22
SERDECZNIE
ZAPRASZAMY
wszystkich których sercu bliska jest
nasza Dębnicka Parafia
i jej parafianie,
na coroczne spotkanie
przy łamaniu się opłatkiem
w dniu 11 stycznia 2009r.
Spotkanie rozpocznie się
o godz. 15.00 modlitwą w kościele
po której zejdziemy do sali oratoryjnej
aby swoją bliskość wyrazić życzeniami
i przełamaniem się opłatkiem.
23
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Zapraszamy do odwiedzenia
parafialnej strony internetowej
http://parafia.salezjanie.krakow.pl
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję · Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby
podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę to wystarczy
tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii i pozostawić
tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację
o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie
dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla kogo pozostawić
w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy:
Oferujemy:
• wszystkie zbędne w domu rzeczy
typu: odzież, obuwie, artykuły gospodarstwa domowego, ręczniki,
firanki, zasłony, meble, koce, zabawki dla dzieci, sprzęt sportowy,
itp.,
• męską odzież, bieliznę osobistą,
skarpety
• łóżeczko dziecięce,
• wózki dziecięce,
• ubranka dla noworodków,
niemowląt i dzieci starszych,
• używany sprawny komputer,
• kuchenkę gazową 4 –palnikową,
• kuchenkę elektryczną
2-palnikową,
• 2 sofy dwuosobowe lub 2 wersalki,
• 2 łóżka piętrowe,
• odzież dziecięcą i młodzieżową,
• odzież dla dorosłych,
• łyżwy figurowe, z białymi prawie
nowymi butami z białej skóry,
2 pary rozmiar 24,5 (38) tel. 012/
266 04 80 (proszę dzwonić po
godz. 20-tej),
• 3 częściową meblościankę z lat
70-tych w dobrym stanie. Drzwiczki brązowe, ściany boczne jasne.
W tym szafa ubraniowa, szafa
z półkami - biblioteczka, szafa
z drzwiczkami przesuwanymi.
Wszystko z nadstawką. Wymiary
3 x 90 cm, czyli 2,70 m długość
łączna meblościanki, głębokość
56 cm tel. 012/266-19-24 (proszę
dzwonić po 20-tej),
Dziękujemy za:
• wszystkie przekazane rzeczy,
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez Kancelarię Parafialną lub zakrystię. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od 17.00 do 18.00,
a wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00. Prosimy o przynoszenie rzeczy
czystych i sprawnych.
24
25
TYDZIEŃ W MODLITWIE
11 I 2009
Święto Chrztu Pańskiego,
Czyt.: Iz 42, 1-4. 6-7;
Ps 29, 1-2. 3ac-4. 3b i 9b-10;
Dz 10, 34-38; Mk 1, 6b-11;
· w int. śp. Wojciecha Teleja (grego700
riańska),
830
· w int. śp. Stanisława Ciszewskiego
w 44 rocz. śm.,
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
1000 · w intencji Małgorzaty i Elżbiety,
o zdrowie, błogosławieństwo Boże
i opiekę Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych z okazji urodzin,
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
1130 · w int. śp. Wiesława Zaleszczuka od
przyjaciół z ul. Jaworowej,
1300 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w intencji Barbary, o zdrowie i błogosławieństwo Boże,
1800 · w int. śp. Wiktorii Bober, Stanisława,
Franciszki i Kazimierza Treczyńskich,
13 I 2009
Czyt.: Hbr 2, 5-12; Ps 8 2a i 5. 6-7. 8-9;
Mk 1, 21-28;
700
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
· w int. śp. zmarłych polecanych w wy800
pominkach,
1800 · w wiadomej intencji dla Marii,
15 I 2009
Czyt.: Hbr 3, 7-14; Ps 95, 6-7. 8-9. 10-11;
Mk 1, 40-45;
700
· w int. śp. Mariana Kruczka w 2 rocz.
śm.,
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
· w int. śp. Zdzisława, Szczepana i Mieczysławy,
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (grego800
riańska),
· w int. śp. Marii Wojsznis w 1 rocz.
śm.,
1800 · w int. śp. Marii Bobek w 2 rocz. śm.,
17 I 2009
Wspomnienie św. Antoniego, opata,
Czyt.: Hbr 4, 12-16; Ps 19, 8-9. 10 i 15;
Mk 2, 13-17;
· w int. śp. Antoniego,
700
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
800
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w int. śp. Henrietty,
12 I 2009
Czyt.: Hbr 1, 1-6; Ps 97, 1-2. 6-7. 9 i12;
Mk 1, 14-20;
700
· w intencji odwiedzanych w styczniu
chorych o zdrowie,
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
800
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
· w int. śp. Józefa, Piotra, Franciszka,
Marii i Anny,
1800 · w int. śp. Heleny Sałakowskiej,
14 I 2009
Czyt.: Hbr 2, 14-18;
Ps 105, 1-2. 3-4. 6-7. 8-9;
Mk 1, 29-39;
700
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
800
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej Wspomożenia Wiernych,
16 I 2009
Czyt.: Hbr 4, 1-5. 11; Ps 78, 3 i 4bc. 6-7. 8;
Mk 2, 1-12;
700
· w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
· w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
800
· w int. śp. Jadwigi o szczęśliwy przebieg operacji oraz o zdrowie,
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w intencji Genowefy i Henryka Jakubików, o zdrowie i błogosławieństwo
Boże z okazji imienin,
· w int. śp. Olgi Mawri założycieli Zespołu Charytatywnego, o zbawienie
wieczne od koleżanek z zespołu,
18 I 2009 – 2 Niedziela Zwykła
Czyt.: 1 Sm 3, 3b-10. 19;
Ps 40, 2 i 4ab. 7-8a. 8b-10;
1 Kor 6, 13c-15a. 17-20; J 1, 35-42;
700
· w int. śp. Wojciecha Teleja (gregoriańska),
· w int. śp. Henryka Króla,
830
· w int. śp. Marii Piszczek,
· w int. śp. Władysława, Aleksandrę
i Juliana Kinasz (gregoriańska),
1000 · w int. śp. zmarłych z rodzin Sojów
i Habrów,
· w int. śp. Anny i Piotra Nowaków w 30
rocz. śm.,
1130 · w intencji Parafian,
1300 · w int. śp. Jana Kurowskiego (gregoriańska),
1800 · w int. śp. Aleksandra Kiczka (gregoriańska),
26
27
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO
11
1. Święto Chrztu Pańskiego kończy Okres Bożego Narodzenia
i wprowadza nas w nowy czas
liturgiczny jakim jest Okres
Zwykły. Dziś wspominamy nasz
chrzest i chcemy odnowić w sobie świadomość, że jesteśmy
Dziećmi Boga.
2. W dniu dzisiejszym zapraszamy
na parafialne spotkanie opłatkowe, które rozpocznie się o godzinie 15.00 w naszym kościele
koronką do Miłosierdzia Bożego,
a następnie spotkamy się w salkach naszego Oratorium, aby
złożyć sobie życzenia i wspólnie pokolędować. Zapraszamy
uczestników wszystkich grup
parafialnych oraz chętnych parafian.
STYCZNIA
2009
3. Dziś na Mszy świętej o godzinie
13.00 i bezpośrednio po Mszy
świętej wystąpi chór Akademicki Organum i zespół instrumentalny RICERCAR. Dochód
z charytatywnego koncertu który odbędzie się po Mszy świętej
przeznaczony będzie na rzecz
Ośrodka dla Dzieci niewidomych
i Słabowidzących.
4. Dziękujemy za ofiary złożone na
sprawy inwestycyjne, które zaplanowaliśmy na ten rok i chcemy realizować w naszej parafii.
Zebraliśmy kwotę 4 800 zł. Serdecznie dziękujemy wszystkim
naszym parafianom i osobom,
które złożyły ofiary na ten cel.
5. Dziś z powodu spotkania opłatkowego nie będzie odrębnego
spotkania dla Akcji Katolickiej.
ks. Jan Dubas SDB
proboszcz
Redakcja:
Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Łukasz Kamieński,
Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
28
koszt.wydania 0,90 zł