„Jestem artystką we wszystkim, co niepotrzebne”. Kobiety i sztuka

Transkrypt

„Jestem artystką we wszystkim, co niepotrzebne”. Kobiety i sztuka
„Jestem artystką we wszystkim, co niepotrzebne”. Kobiety i sztuka około 1960
Podyplomowe Gender Studies im. Marii Konopnickiej i Marii Dulębianki, Instytut Badań Literackich PAN,
Fundacja Gender Center oraz Wydawnictwo Neriton
serdecznie zapraszają na spotkanie promujące książkę
pod redakcją Ewy Toniak
„Jestem artystką we wszystkim, co niepotrzebne”. Kobiety i sztuka około 1960.
1 marca (czwartek), godz. 18.00Warszawa, Pałac Staszica, ul. Nowy Świat 72, sala 144 (I piętro)
W dyskusji udział wezmą:
dr hab. Agata Jakubowska, prof. UAM (Instytut Historii Sztuki UAM)
prof. nadzw. dr hab. Marta Leśniakowska (Instytut Sztuki PAN)
dr Agnieszka Mrozik (IBL PAN)
dr Ewa Toniak (Gender Studies UW)
Około 1960 roku na scenie polskiej sztuki pojawiło się pokolenie kobiet, których twórczość szybko została
zauważona w Polsce i za granicą, a rodzima propaganda natychmiast podchwyciła temat tego „specyficznie
polskiego zjawiska”. To właśnie prace kobiet – architektek, graficzek, fotografek, rzeźbiarek – stały się synonimem
„nowoczesności” w rzeczywistości politycznej i artystycznej okresu „odwilży”, zwiastunem otwierania się Polski na
Zachód. Docenione w sferze symbolicznej, w sferze realnej często borykały się z brakiem uznania w środowiskach
twórczych, dyskryminacją ze względu na płeć. O twórczości wielu z nich milczano, a z czasem zapomniano. Tom
pokonferencyjny pod redakcją Ewy Toniak Jestem artystką we wszystkim, co niepotrzebne. Kobiety i sztuka około
1960 roku, opublikowany przez wydawnictwo Neriton (2010), wydobywa z milczenia i zapomnienia sylwetki wybitnych
polskich artystek m.in. Aliny Szapocznikow, Aliny Ślesińskiej, Marii Pinińskiej-Bereś, Wandy Czełkowskiej. W trakcie
spotkania zastanowimy się nie tylko nad wymiarem artystycznym sztuki kobiet w PRL-u, ale także nad warunkami
życia i pracy samych artystek w tamtym okresie oraz znaczeniem „kobiecego boomu” w sztuce polskiej w okolicach
tzw. przełomu październikowego. Pytając o współczesną recepcję sztuki kobiet w PRL-u, spróbujemy usytuować
ją na mapie aktualnych feministycznych debat poświęconych możliwościom upodmiotowienia kobiet w realnym
socjalizmie oraz roli sztuki kobiet w procesie negocjowania tych możliwości.
Spotkanie odbywa się w ramach Feminariów – cyklu dyskusji społeczno-kulturalnych, organizowanych przez
Fundację Gender Center.