PRZEPISY KONKURENCJI EXTREME TRAIL POLSKIEJ LIGI

PRZEPISY KONKURENCJI EXTREME TRAIL
POLSKIEJ LIGI WESTERN I RODEO
(opracowane na podstawie przepisów ranch traila AQHA i extreme traila
Northwestern Riding & Driving Club)
Wstęp
Extreme
Trail
ma
na
celu
zaprezentowanie
umiejętności
konia
w
pokonywaniu różnego rodzaju przeszkód, które można spotkać podczas
pracy na rancho oraz jazdy w terenie. Schematy budowane do tej
konkurencji powinny umożliwić pokazanie umiejętności konia i jego
wszechstronności w tym zakresie. Przy ocenie sędziowskiej brana jest pod
uwagę umiejętność prawidłowego pokonania danej przeszkody, czystość,
pewność i szybkość jej pokonywania oraz nastawienie i sylwetka konia, które
prezentowane są podczas przejazdu.
W zawodach mogą uczestniczyć wszyscy jeżdżący konno, bez względu na styl
jazdy, który uprawiają na co dzień.
I. Klasy
1. Trail in hand (trail z ręki) – dla wszystkich zawodników, którzy mają
skończone 10 lat. Wiek koni bez ograniczeń. Wskazany jest schemat
łatwy.
2. Youth (młodzież) – klasa dla zawodników, którzy mają skończone 10 lat i
nie ukończyli jeszcze 15 roku życia; w przypadku, gdy zawodnik w danym
roku kalendarzowym kończy 15 lat – do końca tego roku startuje w klasie
youth. Konie powyżej 4 lat. Wskazany jest schemat łatwy.
3. Amateur (amator) – klasa dla zawodników, którzy mają skończone 15 lat
(nie spełniających już założeń klasy youth), nie zajmujących się
zawodowo jazdą konną, treningiem, itp. i nie czerpiącym z tego tytułu
korzyści finansowych. Konie powyżej 4 lat. Wskazany jest schemat łatwy
i średni.
4. Open – klasa otwarta dla wszystkich zawodników. Konie powyżej 4 lat.
Wskazany jest schemat średni i trudny.
II. Przepisy ogólne
1.
Przed
rozpoczęciem
zawodów
powinno
odbyć
się
spotkanie
dla
zawodników, podczas którego mogą oni zadawać pytania dotyczące
schematu i przepisów konkurencji extreme trail. Na spotkaniu takim
obecni są sędziowie oraz osoba/osoby odpowiedzialne za schemat.
Obowiązkiem zawodników jest wyjaśnienie wszystkich problemowych
kwestii na tym spotkaniu, nie mogą natomiast tego robić w trakcie
trwania zawodów.
2.
Przed rozpoczęciem każdego konkursu w zawodach, zawodnicy biorący w
nim udział muszą mieć możliwość obejścia toru, na którym ułożony jest
schemat (podczas obchodzenia toru mogą oni zadawać pytania dotyczące
schematu sędziom oraz osobie/osobom odpowiedzialnym za tor).
3.
Sędziowie i/lub powołana komisja mogą zdyskwalifikować zawodnika za
jakikolwiek przejaw zachowania w stosunku do konia, który uznany
zostanie za niewłaściwy, w tym np. za:
a. nadmierne używanie ostróg,
b. nadmierne używanie wodzy,
c. nadmierne używanie bata,
d. nieprzestrzeganie zasad zawartych w niniejszych przepisach.
4.
Jeżeli koń nabawi się kontuzji podczas trwania konkursu, zawodnik ma
obowiązek przerwania przejazdu i wycofania się na tym koniu z zawodów.
Jeżeli zawodnik nie zauważy takiej kontuzji konia przejazd przerywa
sędzia.
5.
Podczas pokonywania toru koń może być prowadzony jedną ręką lub
oburącz niezależnie od używanego kiełzna – w czasie przejazdu możliwa
jest zmiana ręki (rąk) prowadzącej.
6.
Podczas pokonywania schematu jeździec może anglezować, stać w
strzemionach lub trzymać się hornu, tak jak to może mieć miejsce
podczas jazdy w terenie.
7.
Publiczność jest uznawana za “element trasy” i zawodnicy startujący w
zawodach akceptują fakt, że może ona rozpraszać ich konia podczas
pokonywania trasy. Jednocześnie organizator/osoba odpowiedzialna za
tor ma obowiązek zapewnienia bezpiecznego miejsca, w którym ma
przebywać publiczność podczas trwania zawodów.
III.
1.
Ubiór jeźdźca
Zawodników obowiązuje strój odświętny, schludny i jednorodny westernowy lub angielski.
2.
Jeźdźcy prezentujący styl angielski obowiązkowo startują w kaskach
ochronnych.
3.
Jeźdźcy
prezentujący
styl
westernowy
obowiązkowo
startują
w
kapeluszach lub kaskach ochronnych.
4.
Wszyscy zawodnicy niepełnoletni (niezależnie od stylu jazdy, który
reprezentują) zobowiązani są do startowania w kaskach i kamizelkach
ochronnych.
5.
Wszystkich zawodników startujących w extreme trailu zachęca się do
używania kasków ochronnych oraz kamizelek ochronnych.
6.
Obowiązkowe dla wszystkich zawodników jest obuwie przystosowane do
jazdy konnej, zakrywające kostkę.
7.
W klasie trail in hand (trail z ręki) obowiązkowe są rękawiczki.
IV.
1.
Rząd koński
Dopuszczalny jest rząd klasyczny lub westernowy.
2.
Zawodnicy zobowiązani są do użytkowania sprzętu (ogłowie, siodło,
wodze) uznanego za bezpieczny i humanitarny dla konia. Sędzia ma
prawo nie dopuścić do startu zawodnika, jeżeli sprzęt, którego używa
zostanie uznany przez niego za niebezpieczny lub niehumanitarny dla
konia.
3.
Wszelkie wypinacze oraz pomoce sztuczne ograniczające ruchy głowy
konia (oprócz wodzy, romala, mecate itp.) są niedozwolone.
4.
Dozwolone i wskazane są wszelkiego typu ochraniacze na nogi dla koni.
V. Przepisy dotyczące toru
1.
Organizator musi dostosować poziom trudności schematu do klasy
konkursów (tor zatwierdza sędzia zawodów).
2.
Jeżeli to jest możliwe, do budowy schematu powinny zostać wykorzystane
przeszkody naturalne lub realistycznie imitujące naturalne.
3.
Schemat
powinien
być
budowany
z
wykorzystaniem
naturalnego
ukształtowania terenu, może być jednak w łatwiejszych wariantach
budowany także wewnątrz areny.
4.
Schemat powinien składać się z 8 do 14 przeszkód.
5.
Przykładowe przeszkody:
a. most wiszący,
b. pomost,
c. pnie,
d. skały,
e. stopnie,
f. przeszkoda wodna,
g. tunel,
h. bramka (nie musi być to bramka linowa),
i. wleczenie na linie drąga, pnia, gałęzi, belki – lina może być trzymana
w ręku lub przywiązana do hornu (zgodnie z zapisem w schemacie) i
powinna być solidnie umocowana na wleczonym przedmiocie,
j. zarzucanie lassa na stojącą przeszkodę – lasso może być przewożone
w
ręku
lub
umocowane
do
hornu/siodła;
po
pokonaniu
tej
przeszkody można lasso odrzucić (jeśli schemat nie stanowi inaczej),
k. skrzynka na listy – otwarcie/zamknięcie/włożenie lub wyciągnięcie
listu,
l. płaszcz – założenie/zdjęcie płaszcza lub przewiezienie płaszcza z
jednego punktu do drugiego,
m. wjazd w przeszkodę w kształcie litery L,
n. stęp, kłus lub galop nad drągami/gałęziami/kłodami; mogą one być
ułożone względem siebie pod różnym kątem, a odległości między nimi
powinny
być
podobne
w
przypadku
powtarzalności,
tj.
jeżeli
przeszkoda ma więcej niż 2 elementy ,
o. przeszkoda na cofanie – w literze L lub pomiędzy markerami,
p. sidepass – może być również nad podniesionym drągiem, nad kłodą,
q. zejście z konia i oddalenie się o minimum 5 kroków – powinna to być
ostatnia przeszkoda w schemacie; przeszkoda ta może być stosowana
wyłącznie w zamkniętej arenie; podczas gdy zawodnik oddala się od
konia, wodze muszą być pozostawione w bezpieczny sposób; można
łączyć ją z przeszkodą (r), wtedy zawodnik podczas pokonywania
schematu będzie musiał zsiadać z konia tylko raz
r. podnoszenie nóg konia – powinna to być ostatnia przeszkoda w
schemacie;
przeszkoda
ta
może
być
stosowana
wyłącznie
w
zamkniętej arenie; podczas gdy zawodnik podnosi nogę konia, wodze
muszą być pozostawione w bezpieczny sposób; można łączyć ją z
przeszkodą (q), wtedy zawodnik podczas pokonywania schematu
będzie musiał zsiadać z konia tylko raz,
s. każda inna bezpieczna i możliwa do pokonania przeszkoda, którą
można napotkać podczas codziennej pracy na ranczo lub jazdy w
terenie, która zostanie zaakceptowana przez sędziego.
5.
Tor
zatwierdzany
jest
przez
sędziów
w
porozumieniu
z
organizatorem/osobą odpowiedzialną za tor. Przeszkody, które zostaną
uznane za zbyt niebezpieczne, zostaną zmodyfikowane lub wyłączone ze
schematu.
6.
Jeżeli konieczne będzie usunięcie przeszkody, a część zawodników
pokonała już schemat, punkty przyznane za tą przeszkodę nie będą
brane pod uwagę w punktacji końcowej.
VI.
1.
Ocena sędziowska
Wszyscy zawodnicy przystępujący do zawodów wyrażają tym samym
zgodę na stosowanie się do zaleceń sędziów.
2.
Zawodnik
ma
prawo
do
złożenia
protestu
według
procedury
obowiązującej w PLWiR.
3.
Zawodnik musi pokonać trasę według wyznaczonego schematu, z
zachowaniem kolejności przeszkód.
4.
Jeżeli zawodnik ominie przeszkodę bez podjęcia próby jej pokonania
otrzymuje punktację 0 za daną przeszkodę i kontynuuje przejazd.
5.
Sędzia ma prawo poprosić zawodnika, aby przeszedł do kolejnej
przeszkody, jeżeli zawodnik nie jest w stanie pokonać danej przeszkody w
rozsądnym czasie lub jeśli uzna, że zawodnik lub koń może znaleźć się w
niebezpiecznej sytuacji. Sędzia może również poprosić zawodnika, aby
jechał dalej, po trzeciej odmowie pokonania przeszkody. Dopuszczalne
jest ustalenie limitu czasowego na pokonanie danej przeszkody –
wówczas zawodnik musi pokonać daną przeszkodę w wyznaczonym dla
niej czasie, a po jego upływie, na znak sędziego musi przejść do
następnej przeszkody.
6.
Jeżeli przejazd zostanie w jakiś sposób zakłócony, sędzia ma prawo
zdecydować o powtórzeniu przejazdu.
7.
W
przypadku,
gdy
podczas
pokonywania
przeszkody
zostanie
rozbudowana jakaś jej część, nie można jej poprawiać, dopóki zawodnik
nie pokona całości danej przeszkody.
8.
Zawodnik powinien pozostawać w siodle przez cały przejazd, za
wyjątkiem przeszkód przeznaczonych do pokonania z ziemi (obowiązkowo
ustawianych jako ostatnie w schemacie).
9.
W przypadku remisu o kolejności zdecyduje suma punktów z trzech
przeszkód, które sędziowie wybiorą do tego celu przed rozpoczęciem
zawodów. Jeżeli i w tym przypadku nie da się rozstrzygnąć konkursu, o
miejscach zdecyduje rzut monetą.
10. Jeżeli
zawodnik
nie
ukończy
pokonywania
przeszkody,
sędziowie
przyznają punkty za próbę jej pokonania. Punktacja w takim przypadku
może zawierać się w przedziale od ½ do 2 punktów. Sędziowie mogą
zdecydować się na przyznanie punktów dodatkowych, jednak punktacja
zasadnicza musi mieścić się w tym przedziale.
11. Sędziowie przyznają punkty w skali 0-10 za każdą przeszkodę. Dziesięć
punktów to liczba maksymalna dla każdej przeszkody. Uznaje się iż
każda rasa konia posiada różny sposób noszenia głowy, prędkość chodu
jak i „motywację do ruchu”, nie mniej jednak wszystkie przeszkody
powinny być pokonane w sposób bezpieczny i koń powinien z chęcią
wykonywać zadania. Ma to zastosowanie do każdej przeszkody.
12. Na ostateczną ocenę każdej przeszkody składają się trzy wymienione
poniżej komponenty.
a. Podejście do przeszkody
Maksymalna ocena tej części składowej mieści się w przedziale od -1 do
+1 (w skali co ½ punktu ) za daną przeszkodę. Oceniana jest tutaj:
 postawa, z jaką koń podchodzi do przeszkody: jakość chodu,
koncentracja konia na wykonywanym zadaniu.
 reakcja konia na pomoce jeźdźca.
 naturalny wygląd i prawidłowe ustawienie konia we wszystkich
chodach.
 negatywnie oceniane będą wszelkie objawy niechęci ze strony konia.
b) Pokonywanie przeszkody
Zawodnik rozpoczyna pokonywanie każdej przeszkody z 5 punktami
kredytowymi, które oznaczają przejazd na średnim poziomie. Sędzia może
przyznać maksymalnie 3 dodatkowe punkty, może również obniżyć ocenę
nawet
do
0
punktów.
Sędziowie
mogą
używać
także
punktów
połówkowych. Maksymalna ocena za pokonanie przeszkody to 8
punktów. Ocenie podlega tu sposób pokonania przeszkody, tj. czystość,
pewność i szybkość jej pokonania oraz nastawienie i sylwetka konia,
które prezentowane są podczas przejazdu. Wyżej punktowane będą konie
pewnie
i
chętnie
pokonujące
przeszkodę,
sprawiające
wrażenie
zrelaksowanych, chętnie reagujące na pomoce jeźdźca.
c) Wyjazd/opuszczenie przeszkody
Maksymalna ocena tej części składowej mieści się w przedziale od -1 do
+1 (w skali co ½ punktu ) za daną przeszkodę. Oceniana jest tutaj:
 postawa, z jaką koń schodzi z przeszkody: jakość chodu, koncentracja
konia na wykonywanym zadaniu.
 reakcja konia na pomoce jeźdźca.
 naturalny wygląd i prawidłowe ustawienie konia we wszystkich
chodach.
 dodatkowo oceniane jest to, czy koń po opuszczeniu przeszkody
wejdzie na wyznaczoną trasę oraz w przypadku galopu – czy zostanie
on rozpoczęty z prawidłowej nogi.
 negatywnie oceniane będą wszelkie objawy niechęci ze strony konia.
13. Punkty bonusowe (maksymalnie 3 punkty za cały przejazd) mogą zostać
przyznane za kreatywność oraz pokazanie dodatkowych umiejętności
konia przy pokonywaniu toru. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że nie
każda przeszkoda daje możliwość zaprezentowania takich umiejętności.
14. Zerowa punktacja całego przejazdu następuje w przypadkach:
a. używania wodzy niezgodne z przepisami lub regulaminem,
b. awarii sprzętu uniemożliwiającej prawidłowe pokonanie schematu,
c. jazdy
poza
wyznaczonym
markerami
obszarem
ustawionego
schematu,
d. upadku z konia i upadku konia.
UWAGA: Ilekroć w niniejszych przepisach mowa jest o poprawnej ramie lub
prawidłowej postawie konia, należy brać pod uwagę parametry prawidłowe
dla danej rasy.