docProjekt Pana inż. Adama Kopytowskiego, dotyczący
download 
Reklamacja Transkrypt
Projekt Pana inż. Adama Kopytowskiego, dotyczący
Sporządzony przeze mnie projekt wyznacza główną koncepcję zagospodarowania terenów doliny rzeki Łyny na wysokości Kortowa (zał. 4). Teren ten w całości przeznaczony jest na Park rekreacyjny. Głównym zadaniem parków jest stworzenie warunków spokojnego wypoczynku, o charakterze indywidualnym i niezorganizowanym. Ze względu na różnorodne wymagania odwiedzających, wydziela się w parku części o różnej funkcji. Dominującymi są obszary przeznaczone na spacery i wypoczynek bierny, występują jednak także części przewidziane dla zabaw dziecięcych, miejsca z ławkami dla osób starszych, niekiedy widownie amfiteatralne. Ze względu na wielkość obsługiwanego obszaru należy wyróżnić: • Miejsca bardziej centralne przeznaczone są dla mieszkańców całego miasta. • Enklawy terenu obsługujące mieszkańców pobliskiego fragmentu miasta, w promieniu do 0,5 km. Podstawowym założeniem projektu jest wprowadzenie sieci komunikacyjnej na obszarze całego terenu. Najważniejszymi liniami komunikacyjnymi jest istniejąca już droga na wale rzeki Łyny, oraz projektowany szlak prowadzący z Jarot przez projektowany teren, następnie za blokiem Wydział Nauk Technicznych do lasu kortowskiego i Dajtek (rys. 7). Drogi powinny być zbudowane na drewnianych palach i prowadzić użytkowników kilkanaście centymetrów, a miejscami nawet metrów nad ziemią. Pozwala to w ten sposób lepiej obserwować teren jednocześnie nie zakłócając życia roślin i zwierząt na wysokości podszytu. Podobny projekt realizowany jest przez Denisa Meyera w południowo zachodnim narożniku stanu Oregon w USA [Landscape Architecture 2000]. Na większości terenu plan przewiduje zachowanie obszaru w stanie naturalnym. Projektowanie krajobrazu z naturą oznacza kreatywne partnerstwo. Natura dostarcza inspiracji, a my zagospodarowywania [Cox 1991]. Obecnie na terenie została ograniczona produkcja rolnicza i powoli następuje sukcesja naturalna, zatem planuje się całkowicie wstrzymać rolnicze użytkowanie terenu przeznaczając je w całości na tereny rekreacyjne.Chcąc zwiększyć turystyczną atrakcyjność terenu, można zmniejszyć odpływ wody z całego polderu co przyczyni się do częściowego zalania omawianego obszaru. Rys. 7. Główne ciągi komunikacyjne na projektowanym terenie. Źródło: opracowanie własne Dodatkowo należy miejscami obniżyć teren (wybierając niewielką warstwę ziemi) tworząc małe stawy głównie wzdłuż ciągów komunikacyjnych. Planowane są też dwa większe zbiorniki, które mogą zostać zarybione. Istniejąca zieleń powinna zostać zachowana, dodatkowo planuje się wprowadzenie nowej roślinności głównie wzdłuż tras komunikacyjnych, które powinny mieć charakter dróg dydaktycznych, po których spacerując, użytkownik miałby możliwość zapoznawania się z istniejącą roślinnością. Przy każdej roślinnej kępie powinny znaleźć się tabliczki opisujące dane zbiorowisko czy gatunek rośliny. Zatem planowane ścieżki i roślinność znajdująca się wzdłuż nich miałyby charakter ogrodu botanicznego, który jest planowany przez UWM na terenie do końca jeszcze nie zlokalizowanym. W założeniu chodzi głównie o to aby zagospodarowany niewielki teren wzdłuż sieci komunikacyjnej wizualnie zmienił całość terenu. Realizując ten projekt uczelnia miałaby niepowtarzalny obszar, ułatwiający dydaktykę nauczycielom (teren sąsiaduje z campusem uniwersyteckim) a miasto dużą atrakcję, która być może stałaby się dużym magnesem przyciągającym turystów. Punktem centralnym polderu Pozorty jest 2 hektarowy las położony na kemowym wzgórzu. Projekt przewiduje poprawę jego stanu (cięcia sanitarne i pielęgnacyjne). Częściowo w lesie, a szczególnie po jego wschodniej stronie planuje się krótką trasę rowerową do jazdy wyczynowej z licznymi skoczniami. Obecnie w tych okolicach można spotkać wielu rowerzystów jak i motocyklistów, którzy sami przygotowują sobie liczne przeszkody (fot. 15). Po stronie zachodniej lasu planowany jest „małpi gaj”. Na dużej skarpie powinny być zlokalizowane przeróżne pochylnie, ślizgawki, liny do wspinaczki oraz zjazdów. Nieopodal będzie się znajdować miejsce na ogniska oraz grille, ponieważ z tej strony lasu można podziwiać malownicze zachody słońca nad miasteczkiem uniwersyteckim. Fot. 15. Skocznia dla rowerów Źródło: opracowanie własne Południowo zachodnia część terenu zostaje przekształcona w nowoczesny Park Akademicki, podzielony drogami na kwatery z różną roślinnością niską. Jeśli chodzi o drzewa, ideą parku jest przypisanie każdego z nich profesorom UWM, którzy mieli by je pod swoją opieką. Dodatkowo na jego terenie planuje się wstawienie tablic, na których mogłaby być umieszczona historia Uniwersytetu lub byłyby one miejscem różnych wystaw pod gołym niebem. Na wysokości skrzyżowania ulicy Tuwima z Iwaszkiewicza, na niewielkim wzniesieniu mineralnym, projektowane jest miejsce na park wodny (aquapark). Parking obsługujący ten budynek byłby z drugiej strony ulicy Tuwima i graniczył ze szklarnią. Obecnie jest ona niewykorzystywana, dlatego chcąc zwiększyć atrakcyjność terenu proponuje się jej rozbudowanie i przekształcenie w palmiarnię. Obiekt ten oprócz znaczenia turystycznego byłby dodatkowym miejscem ułatwiającym dydaktykę na wielu kierunkach studiów. Fot. 16. Pozostałości okopów w lesie przy ul. Kalinowskiego Źródło: opracowanie własne Istniejący las, w którym w czasie II Wojny Światowej znajdowała się linia obrony miasta Olsztyna mieszczący się po południowej stronie omawianego terenu powinien zostać oczyszczony z młodych samosiewów. Na długości około 80 m planuje się rekonstrukcję okopów (fot. 16). Nawiązując do tradycji obronnych miasta, dodatkowo w tym miejscu powinno zostać ulokowane stare działo armatnie oraz rzeźby żołnierzy, które nadałyby rangi miejscu i stałyby się ogromną unikatową atrakcją dla przechodniów. Na całym terenie proponuję lokalizację wielu, przeróżnych rzeźb, czasem z niczym niezwiązanych, ale dających duży kontrast np. kolumny greckie w środku bagna i wiele innych. Ich ilości dokładnie nie określam, ale powinno ich być wiele, co mogłoby nadawać badanemu obszarowi charakterystyczną, rozpoznawaną w całej Polsce nazwę np. SCULPTURE CULTURE. Dużą atrakcją powinny też być nocne iluminacje dające w nocy światła od czerwonego do zielonego, które zmieniałyby się każdego dnia na inny kolor. 5.4. Elementy małej architektury Głównym składnikiem terenów zieleni są grupy drzew i krzewów, aleje, rabaty kwiatowe, trawniki, rośliny różnorodnych gatunków i odmian sadzone w/g z góry określonego planu. Uzupełnieniem roślin jest szereg elementów mniej lub bardziej związanych z zielenią, jednak nieodzownych do prawidłowego funkcjonowania danych terenów. Wszystkie te elementy mają zapewnić użytkownikom wygodę, bezpieczeństwo, spełniać wymogi estetyczne, a także chronić roślinność i odpowiednio ją eksponować. Najważniejszym elementem architektonicznym w wykonywanym projekcie są ciągi komunikacyjne, przebiegające przez znaczną część terenu zbudowane z desek. Układ będzie przypominał trasę prowadzącą przez ścisły rezerwat gdzieś w górskim lesie. Kładki będą miały układ naturalistyczny, zawieszony nisko nad ziemią. Idąc pomostem będzie można z góry obserwować poszczególne fragmenty terenu – grupy krzewów, różnobarwnych traw czy wrzosów. Drewniana kładka miejscami może być malowniczo przysłonięta kępami wysokich traw czy zrównywać się poziomem z murawą. Budowa tzw. suchego pomostu uwarunkowana jest czynnikami praktycznymi. Większość projektowanego terenu znajduje się na gruntach podmokłych i komunikacja może odbywać się tylko w ten sposób. Na tworzonych ścieżkach zwrócono uwagę na ciekawe miejsca w terenie, przy których zostały stworzone powierzchnie, gdzie można się na chwile zatrzymać, odpocząć i obserwować grupy zieleni czy całą okolicę. Dodatkową atrakcją będą różnego rodzaju przeszkody mające na celu wprowadzenie klimatu parku rozrywki „małpiego gaju”. Każda trasa będzie miała swój niepowtarzalny charakter (inny rodzaj kładki) lub jakąś inną charakterystyczną rzecz, która mogłaby nadać nazwę danej ścieżce. Dokładne detale oraz zasady budowy takich pomostów omawia [Czyński 2004], (rys. 8). Wbijanie pali. Słupki wspierające konstrukcję Poziomowanie podpór. Po wbiciu pali, trzeba o przekroju kwadratowym lub okrągłym wbijamy sprawdzić czy ich końce znajdują się w rozstawie min. 70 cm na tej samej wysokości. Stężenie. W gruncie niespoistym do ustabilizowania Zacios oczepu. Belki podpierające deski pomostu pali może być potrzebne stężenie – ukośna deska (oczepy) wymagają wykonania prostego zamka łącząca dwa pale ciesielskiego zwiększającego sztywność belek. Przybijanie oczepu. Oczep łączymy z palami Deski pomostu. Deski, po których będziemy chodzić, za pomocą gwoździ dwukrotnie dłuższych przybijamy na styk do oczepu. od szerokości wbijanych elementów. Rys. 8. Budowa suchego pomostu Źródło: Agnieszka Matyszczyk [za Czyński 2004] Kolejnym ważnym elementem architektonicznym na planowanym terenie są rzeźby. Projektowane w dużej ilości, nawiązujące do klimatu miejsca oraz rysu historycznego. Usytuowane w miejscach charakterystycznych powinny w jakiś sposób przyciągając odbiorcę, pozornie przypadkowego. Z drugiej strony powinny się też znaleźć rzeźby, często z niczym niezwiązane dające dzięki temu duży czynnik zaskoczenia, który nieraz może być różnie odebrany, ale dzięki temu teren stanie się bardziej atrakcyjny, każdy będzie mógł tu znaleźć coś ciekawego, innego oraz niepowtarzalnego (rys. 9, 10). W północno-zachodnim narożniku projektowanego terenu przewiduje się „Park Studenta”, w którym dodatkowo mogłyby odbywać się wystawy rzeźby np. studentów z kierunków artystycznych, a zimą np. konkursy rzeźby w lodzie. Chcąc pokazać jak w przyszłości może wyglądać projektowany teren przygotowałem dwanaście rysunków wizualnych (rys. 11). Widok 1. Źródło: Opracowanie własne Widok szklarni przeadaptowanej na palmiarnię. Wizja koncepcyjna ma na celu zwrócenie uwagi na nowoczesną formę projektowanej bryły. Przed szklarnią zaprojektowany parking, który obsługiwał będzie budynek palmiarni oraz projektowany w sąsiedztwie Aquapark Widok 2 Źródło: Opracowanie własne Miejsce kreowane do spotkań i wypoczynku „Park Studenta”. Projektowane drzewa będą formowane z gatunku: Tilia, Carpinus, Crataegus . Projektowany nowoczesny park, w którym przewiduje się miejsce na wystawę przeróżnych rzeźb. Klimat temu miejscu mają nadawać formowane drzewa będące kontrastem dla niezmienionej warstwy podszytu. Widok 3 Źródło: Opracowanie własne Widok 4 Źródło: Opracowanie własne Przy ulicy Tuwima przewidziany Aquapark, który stałby się atrakcją, a całe jego otoczenie wyróżniałoby go w skali krajowej. Obiekt powinien mieć bryłę nowoczesną dającą duży kontrast w stosunku do miejsca położenia. Widok 5 Źródło: Opracowanie własne Komunikacja na polderze po drewnianych kładkach. Na terenie możliwe jest podniesienie poziomu wody tak, aby teren stał się bardziej atrakcyjny wizualnie. Przewiduje się miejscowe poszerzenie istniejących rowów melioracyjnych oraz wprowadzenie małych oczek wodnych. Poszerzone koryto Korówki, dodaje dużego uroku temu miejscu. Widok 6 Źródło: Opracowanie własne Projektowany teren powinien być bogaty w przeróżne rzeźby. Widoczne rzeźby krów wykonane z materiałów naturalnych. Widok 7 Źródło: Opracowanie własne Projektowany teren jest las na wzgórzu kemowym. Tak w nim jak i wokół przewiduje się wiele atrakcji m.in. „małpi gaj”. Powstałby on w zachodniej części lasu gdzie znajduje się duża skarpa. Wykonany z drewnianych elementów komponowałby z otoczeniem. W parku rozrywki znalazłyby się sprzęt dla dzieci, młodzieży i dorosłych, z miejscem na rodzinne grillowanie, aby móc spędzić np. dłuższe popołudnie. Widok 8 Źródło: Opracowanie własne Jedna z drewnianych kładek do komunikacji. Z prawej strony most na linach będący „przeszkódą”, z planowanych wzdłuż ścieżek. Projektowana zieleń w małych grupach, całkowicie zmieni wygląd polderu. Widok 9 Źródło: Opracowanie własne Projektowana ścieżka na drewnianych palach wzdłuż oczka wodnego. Widok 10 Źródło: Opracowanie własne Zakole rzeki Łyny z pomostami do wędkowania, z prawej strony rzeki miejsce biwakowe dla uczestników spływów kajakowych. Rys. 8. Widok 11 Źródło: Opracowanie własne W lesie (przy ulicy Kalinowskiego) nawiązanie miejsca do historii (znajdowała się tu linia obrony Olsztyna) odremontowane na krótkich odcinkach istniejące okopy. Niewielkim koszem można stworzyć atrakcję, przyciągającą turystów. Wszelkie prawa zastrzeżone !!! Własność: Adam Kopytowski
