BŁOGOSŁAWIEŃSTWA STAREGO CZŁOWIEKA ROZWAŻANIA

BŁOGOSŁAWIEŃSTWA STAREGO CZŁOWIEKA
ROZWAŻANIA
Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki
życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a
więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są
podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię
nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest
teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym
rad i cennych pouczeń.
SLAJD 2
Błogosławieni, którzy rozumieją,
że moje nogi teraz wolniej chodzą
i moje ręce drżą.
SLAJD 3
Niech będą błogosławieni, którzy o tym myślą,
Że moje uszy już nie słyszą dobrze
że nie wszystko rozumiem.
SLAJD 4
Niech będą błogosławieni, którzy wiedzą,
że moje oczy słabiej widzą.
SLAJD 5
Błogosławieni niech będą,
którzy mi nie nawymyślają,
gdy coś mi z rąk wypadnie
i którzy mi pomagają odnaleźć swoje rzeczy.
SLAJD 6
Błogosławieni niech będą,
którzy się do mnie uśmiechają
i ze mną w pogawędkę się wdają.
SLAJD 7
Niech będą błogosławieni,
którzy zauważają moje dolegliwości
i próbują moje cierpienia pomniejszyć.
SLAJD 8
Niech będą błogosławieni,
którzy pozwalają mi odczuć,
że jestem kochany
i którzy czule się ze mną obchodzą.
SLAJD 9
Błogosławieni, którzy przy mnie zostają
Gdy idę drogą ku wieczności.
SLAJD 10
Błogosławieni wszyscy, którzy są dobrzy dla mnie.
Oni pomagają mi myśleć o dobrym Bogu.
A ja ich na pewno nie zapomnę,
gdy kiedyś będę u Niego.
SLAJD 11
„Konieczne jest, abyśmy znów spojrzeli na życie jako całość z właściwej perspektywy.
Właściwą perspektywę stanowi wieczność, każdy zaś etap życia jest ważkim
przygotowaniem do niej. Także starość ma swoją rolę do odegrania w tym procesie
stopniowego dojrzewania człowieka zmierzającego ku wieczności. Z tego dojrzewania
czerpie oczywiste korzyści również środowisko społeczne, do którego należy człowiek
sędziwy.
SLAJD 12
MODLITWA JANA PAWŁA II
„Pozwól, o Panie życia, abyśmy to sobie wyraźnie uświadomili i umieli cieszyć się
każdym etapem naszego życia jako darem niosącym bogate obietnice na
przyszłość.
Spraw, byśmy z miłością przyjmowali Twoją wolę, zawierzając się każdego dnia
Twoim miłosiernym dłoniom.
Gdy zaś nadejdzie chwila ostatecznego «przejścia», pozwól, abyśmy umieli ją
powitać z pokojem w sercu, nie żałując niczego, co przyjdzie nam porzucić. Kiedy
bowiem po długim poszukiwaniu spotkamy Ciebie, odnajdziemy też wszystkie
prawdziwe wartości, jakich zaznaliśmy na ziemi, a także tych, którzy poprzedzili
nas w znaku wiary i nadziei.
Maryjo, Matko ludzkości pielgrzymującej, módl się za nami «teraz i w godzinie
śmierci naszej». Spraw, byśmy byli zawsze blisko Jezusa, Twojego umiłowanego
Syna, a naszego Brata, Pana życia i chwały. Amen!”