ZK_RZESZOW ST40_TYT

Transkrypt

ZK_RZESZOW ST40_TYT

SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE WYKONANIA I
ODBIORU ROBÓT BUDOWLANYCH
OBIEKT:
BUDYNEK PENITENCJARNY TYPU ZAMKNIĘTEGO
ADRES BUDOWY:
ZAKŁAD KARNY, RZESZÓW, ul. Załęska 76 Dz. nr ew. gr.
270/8 obręb 220
INWESTOR:
ZAKŁAD KARNY w RZESZOWIE
35-322 RZESZÓW, ul. Załęska 76
Rodzaje robót wg Wspólnego Słownika Zamówień
45110000-1
Roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów budowlanych; roboty ziemne
45223210-1
Roboty konstrukcyjne z wykorzystaniem stali
45223500-1
Konstrukcje z betonu zbrojonego
45261000-4
Wykonywanie pokryć i konstrukcji dachowych oraz podobne roboty
45262210-6
Fundamentowanie
45262520-2
Roboty murarskie
45262620-3
Ściany nośne
45324000-4
Tynkowanie
45421000-4
Roboty w zakresie stolarki budowlanej
45421160-3
Instalowanie wyrobów metalowych
45432130-4
Pokrywanie podłóg
45442110-1
Malowanie
45450000-6
Roboty budowlane wykończeniowe, pozostałe
OPRACOWAŁ:
IMIĘ I NAZWISKO
Projektant:
mgr inż. arch. DOROTA ŁAZICKA
Opracował:
tech. HENRYK GERA
SPECJALNOŚĆ
DATA
architektoniczna
11. 02. 2013
ogólno-budowlana
11. 02 2013
Białystok, luty 2013 r.
PODPIS
Zakład Karny w
Rzeszowie
CPV 45.216.113-9 Więzienia
Specyfikacja Techniczna
Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych nr 40.00
_________________________ WYMAGANIA OGÓLNE __________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot Specyfikacji Technicznej
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej, zwanej dalej ST, są wymagania ogólne dotyczące wykonania i
odbioru robót budowlano-montażowych budynku penitencjarnego typu zamkniętego w Zakładzie Karnym w Rzeszowie,
ul. Załęska 76.
1.2. Zakres stosowania ST
Niniejsza ST jest jednym z dokumentów przetargowych i kontraktowych, dotyczącym robót wymienionych w
punkcie 1.1. Ustalenia w nim zawarte odnoszą się do szczegółowych specyfikacji technicznych (SST) dla elementów i
robót składających się na wykonanie przedmiotu zamówienia.
1.3. Przedmiot i zakres robót objętych ST
Wymagania zawarte w niniejszej ST obejmują wymagania ogólne, wspólne dla robót objętych następującymi
szczegółowymi specyfikacjami technicznymi (SST):
- SST 40.01 - Roboty ziemne
- SST 40.02 - Zbrojenie betonu
- SST 40.03 - Roboty betonowe
- SST 40.05 - Montaż elementów konstrukcji stalowych oraz ślusarki budowlanej
- SST 40.06 - Dachowe konstrukcje drewniane
- SST 40.07 - Roboty murowe
- SST 40.08 - Roboty pokrywcze, obróbki blacharskie
- SST 40.09 - Izolacje
- SST 40.10 - Stolarka
- SST 40.11 - Tynki i okładziny
- SST 40.12 - Posadzki
- SST 40.13 - Roboty malarskie
- SST 40.14 - Opaska budynku
Przedmiotem niniejszej i wyżej wymienionych specyfikacji są także wymagania dotyczące właściwości materiałów
stosowanych do wykonania robót.
Odstępstwa od wymagań określonych w SST mogą mieć miejsce tylko w przypadkach prostych robót o niewielkim
znaczeniu, dla których istnieje pewność, że podstawowe wymagania będą spełnione przy zastosowaniu metod wykonania
wynikających z doświadczenia oraz uznanych reguł i zasad sztuki budowlanej oraz przy uwzględnieniu przepisów bhp.
1.4. Określenia podstawowe
Ilekroć w ST jest mowa o: obiekcie budowlanym - należy przez to
rozumieć:
- budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
- budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
- obiekt małej architektury;
budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem,
wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i
dach;
budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem
małej architektury;
tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany
przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości
technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt
budowlany nie połączony trwale z gruntem;
budowie - należy przez to rozumieć wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu,
a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego;
robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na
przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;
2
Budynek penitencjarny CPV
45.216.113-9 Więzienia
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.00 - Wymagania
Ogólne
urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane
z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu
zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne,
w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy,
ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;
terenie budowy - należy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty
budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza
budowy;
prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane - należy przez to rozumieć tytuł
prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego,
zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku
zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót
budowlanych;
pozwoleniu na budowę - należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na
rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych
innych niż budowa obiektu budowlanego;
dokumentacji budowy - należy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym
projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów
częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy służące
realizacji obiektu, operaty geodezyjne i książkę obmiarów, a w przypadku
realizacji obiektów metodą montażu - także dziennik montażu;
dokumentacji powykonawczej - należy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi
zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi
pomiarami powykonawczymi;
terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w przepisach
prawa geodezyjnego i kartograficznego: - obronności lub bezpieczeństwa
państwa, będący w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji oraz Ministrowi Spraw Zagranicznych;
aprobacie technicznej - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną wyrobu,
stwierdzającą jego przydatność do stosowania w budownictwie;
właściwym organie - należy przez to rozumieć organ nadzoru architektoniczno-budowlanego lub
organ specjalistycznego nadzoru budowlanego, stosownie do ich
właściwości określonych w rozdziale 8;
wyrobie budowlanym - należy przez to rozumieć wyrób w rozumieniu przepisów o ocenie
zgodności, wytworzony w celu wbudowania, wmontowania,
zainstalowania lub zastosowania w sposób trwały w obiekcie
budowlanym, wprowadzany do obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako
zestaw wyborów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym
integralną całość użytkową;
organie samorządu zawodowego - należy przez to rozumieć organy określone w ustawie z dnia
15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów
budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 z późn. zm.);
obszarze oddziaływania obiektu - należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu
budowlanym na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających
związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu;
drodze tymczasowej (montażowej) - należy przez to rozumieć drogę specjalnie przygotowaną,
przeznaczoną do ruchu pojazdów obsługujących roboty budowlane na
czas ich wykonywania, przewidzianą do usunięcia po ich zakończeniu;
dzienniku budowy - należy przez to rozumieć dziennik wydany przez właściwy organ zgodnie
z obowiązującymi przepisami, stanowiący urzędowy dokument przebiegu
robót budowlanych oraz zdarzeń i okoliczności zachodzących w czasie
wykonywania robót;
3
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.00 - Wymagania Ogólne
kierowniku budowy - osoba wyznaczona przez Wykonawcę robót, upoważniona do kierowania
robotami i do występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu,
ponosząca ustawową odpowiedzialność za prowadzoną budowę;
rejestrze obmiarów - należy przez to rozumieć - akceptowaną przez Inspektora nadzoru książkę
z ponumerowanymi stronami, służącą do wpisywania przez Wykonawcę obmiaru
dokonanych robót w formie wyliczeń, szkiców i ewentualnie dodatkowych
załączników - wpisy w rejestrze obmiarów podlegają potwierdzeniu przez Inspektora
nadzoru budowlanego;
laboratorium - należy przez to rozumieć laboratorium jednostki naukowej, zamawiającego,
wykonawcy lub inne laboratorium badawcze zaakceptowane przez Zamawiającego,
niezbędne do przeprowadzania niezbędnych badań i prób związanych z oceną
jakości stosowanych wyrobów budowlanych oraz rodzajów prowadzonych robót;
materiałach - należy przez to rozumieć wszelkie materiały naturalne i wytwarzane jak również
różne tworzywa i wyroby niezbędne do wykonania robót, zgodnie z dokumentacją
projektową i specyfikacjami technicznymi zaakceptowane przez Inspektora nadzoru;
odpowiedniej zgodności - należy przez to rozumieć zgodność wykonanych robót
dopuszczalnymi tolerancjami, a jeśli granice tolerancji nie zostały określone -z
przeciętnymi tolerancjami przyjmowanymi zwyczajowo dla danego rodzaju robót
budowlanych;
poleceniu Inspektora nadzoru - należy przez to rozumieć wszelkie polecenia przekazane
Wykonawcy przez Inspektora nadzoru w formie pisemnej dotyczące sposobu
realizacji robót lub innych spraw związanych z prowadzeniem budowy;
projektancie - należy przez to rozumieć uprawnioną osobę prawną lub fizyczną będącą autorem
dokumentacji projektowej;
przedmiarze robót - należy przez to rozumieć zestawienie przewidzianych do wykonania robót
według technologicznej kolejności ich wykonania wraz z obliczeniem i podaniem
ilości robót w ustalonych jednostkach przedmiarowych;
części obiektu lub etapie wykonania - należy przez to rozumieć część obiektu budowlanego
zdolną do spełniania przewidywanych funkcji techniczno-użytkowych i możliwą do
odebrania i przekazania do eksploatacji;
ustaleniach technicznych - należy przez to rozumieć ustalenia podane w normach, aprobatach
technicznych i szczegółowych specyfikacjach technicznych.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z dokumentacją
projektową, SST i poleceniami Inspektora nadzoru.
1.5.1. Przekazanie terenu budowy
Zamawiający, w terminie określonym w dokumentach umowy przekaże Wykonawcy teren budowy wraz ze
wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i administracyjnymi, poda lokalizację i współrzędne punktów
głównych obiektu oraz reperów, przekaże dziennik budowy oraz dwa egzemplarze dokumentacji projektowej i dwa
komplety SST.
Na Wykonawcy spoczywa odpowiedzialność za ochronę przekazanych mu punktów pomiarowych do chwili
odbioru końcowego robót. Uszkodzone lub zniszczone punkty pomiarowe Wykonawca odtworzy i utrwali na
własny koszt.
1.5.2. Dokumentacja projektowa
Przekazana dokumentacja projektowa ma zawierać opis, część graficzną, obliczenia i dokumenty, zgodne z
wykazem podanym w szczegółowych warunkach umowy, uwzględniającym podział na dokumentację projektową:
- dostarczoną przez Zamawiającego,
- sporządzoną przez Wykonawcę.
1.5.3. Zgodność robót z dokumentacją projektową i SST
Dokumentacja projektowa,
SST oraz dodatkowe dokumenty przekazane Wykonawcy przez Inspektora nadzoru
stanowią załączniki do umowy, a wymagania wyszczególnione
4
w choćby jednym z nich są obowiązujące dla Wykonawcy tak, jakby zawarte były w całej dokumentacji.
W przypadku rozbieżności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje kolejność ich
ważności wymieniona w "Ogólnych warunkach umowy".
Wykonawca nie może wykorzystywać błędów lub opuszczeń w dokumentach kontraktowych, a o ich
wykryciu winien natychmiast powiadomić Inspektora nadzoru, który dokona odpowiednich zmian i poprawek.
W przypadku stwierdzenia ewentualnych rozbieżności podane na rysunku wielkości liczbowe
wymiarów są ważniejsze od odczytu ze skali rysunków.
Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały mają być zgodne z dokumentacją projektową i
SST.
Wielkości określone w dokumentacji projektowej i w SST będą uważane za wartości docelowe, od
których dopuszczalne są odchylenia w ramach określonego przedziału tolerancji. Cechy materiałów i
elementów budowli muszą być jednorodne i wykazywać zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty
tych cech nie mogą przekraczać dopuszczalnego przedziału tolerancji.
W przypadku, gdy dostarczane materiały lub wykonane roboty nie będą zgodne z dokumentacją
projektową lub SST i mają wpływ na niezadowalającą jakość elementu budowli, to takie materiały zostaną
zastąpione innymi, a elementy budowli rozebrane i wykonane ponownie na koszt wykonawcy.
1.5.4. Zabezpieczenie terenu budowy
Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia terenu budowy w okresie trwania realizacji
kontraktu aż do zakończenia i odbioru ostatecznego robót.
Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywać tymczasowe urządzenia zabezpieczające, w
tym: ogrodzenia, poręcze, oświetlenie, sygnały i znaki ostrzegawcze oraz wszelkie inne środki niezbędne do
ochrony robót, wygody społeczności i innych.
Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, że jest włączony
w cenę umowną.
1.5.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót
Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót wszelkie przepisy dotyczące
ochrony środowiska naturalnego.
W okresie trwania budowy i wykonywania robót wykończeniowych Wykonawca będzie:
- utrzymywać teren budowy i wykopy w stanie bez wody stojącej,
- podejmować wszelkie konieczne kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących
ochrony środowiska na terenie i wokół terenu budowy oraz będzie unikać uszkodzeń lub uciążliwości dla
osób lub własności społecznej, a wynikających ze skażenia, hałasu lub innych przyczyn powstałych w
następstwie jego sposobu działania.
Stosując się do tych wymagań, Wykonawca będzie miał szczególny wzgląd na:
- lokalizację baz, warsztatów, magazynów, składowisk, ukopów i dróg dojazdowych,
- środki ostrożności i zabezpieczenia przed:
- zanieczyszczeniem zbiorników i cieków wodnych pyłami lub substancjami toksycznymi,
- zanieczyszczeniem powietrza pyłami i gazami,
- możliwością powstania pożaru.
1.5.6. Ochrona przeciwpożarowa
Wykonawca będzie przestrzegać przepisy ochrony przeciwpożarowej.
Wykonawca będzie utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpożarowy, wymagany odpowiednimi
przepisami, na terenie baz produkcyjnych, w pomieszczeniach biurowych, mieszkalnych i magazynowych
oraz w maszynach i pojazdach.
Materiały łatwopalne będą składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami i zabezpieczone
przed dostępem osób trzecich.
Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszelkie straty spowodowane pożarem wywołanym jako
rezultat realizacji robót albo przez personel wykonawcy.
1.5.7. Ochrona własności publicznej i prywatnej
Wykonawca odpowiada za ochronę instalacji i urządzeń zlokalizowanych na powierzchni terenu i pod
jego poziomem, takie jak rurociągi, kable itp. Wykonawca zapewni właściwe oznaczenie i zabezpieczenie
przed uszkodzeniem tych instalacji i urządzeń w czasie trwania budowy.
O fakcie przypadkowego uszkodzenia tych instalacji Wykonawca bezzwłocznie powiadomi
Inspektora nadzoru i zainteresowanych użytkowników oraz będzie z nimi współpracował, dostarczając
wszelkiej pomocy potrzebnej przy dokonywaniu napraw. Wykonawca będzie
5
odpowiadać za wszelkie spowodowane przez jego działania uszkodzenia instalacji na powierzchni ziemi i
urządzeń podziemnych wykazanych w dokumentach dostarczonych mu przez Zamawiającego.
1.5.8. Ograniczenie obciążeń osi pojazdów
Wykonawca stosować się będzie do ustawowych ograniczeń obciążenia na oś przy transporcie
gruntu, materiałów i wyposażenia na i z terenu robót. Uzyska on wszelkie niezbędne zezwolenia od władz co
do przewozu nietypowych wagowo ładunków i w sposób ciągły będzie o każdym takim przewozie
powiadamiał Inspektora nadzoru. Pojazdy i ładunki powodujące nadmierne obciążenie osiowe nie będą
dopuszczone na świeżo ukończony fragment budowy w obrębie terenu budowy i wykonawca będzie
odpowiadał za naprawę wszelkich robót w ten sposób uszkodzonych, zgodnie z poleceniami Inspektora
nadzoru.
1.5.9. Bezpieczeństwo i higiena pracy
Podczas realizacji robót wykonawca będzie przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i
higieny pracy.
W szczególności wykonawca ma obowiązek zadbać, aby personel nie wykonywał pracy w warunkach
niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych.
Wykonawca zapewni i będzie utrzymywał wszelkie urządzenia zabezpieczające, socjalne oraz sprzęt
i odpowiednią odzież dla ochrony życia i zdrowia osób zatrudnionych na budowie.
Uznaje się, że wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych powyżej nie podlegają
odrębnej zapłacie i są uwzględnione w cenie umownej.
1.5.10. Ochrona i utrzymanie robót
Wykonawca będzie odpowiedzialny za ochronę robót i za wszelkie materiały i urządzenia u żywane
do robót od daty rozpoczęcia do daty odbioru ostatecznego.
1.5.11. Stosowanie się do prawa i innych przepisów
Wykonawca zobowiązany jest znać wszelkie przepisy wydane przez organy administracji państwowej
i samorządowej, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami i będzie w pełni odpowiedzialny za
przestrzeganie tych praw, przepisów i wytycznych podczas prowadzenia robót. Np. rozporządzenie Ministra
Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót
budowlanych (Dz. U. z dn. 19.03.2003 r. Nr 47, poz. 401).
Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za wypełnienie
wszelkich wymagań prawnych odnośnie wykorzystania opatentowanych urządzeń lub metod i w sposób
ciągły będzie informować Inspektora nadzoru o swoich działaniach, przedstawiając kopie zezwoleń i inne
odnośne dokumenty.
2. MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Materiały stosowane do wykonywania robót budowlanych powinny:
- posiadać certyfikat na znak bezpieczeństwa wykazujący, że zapewniono zgodność z kryteriami
technicznymi określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz właściwych przepisów
i informacji o ich istnieniu;
- posiadać deklarację zgodności lub certyfikat zgodności z:
- Polską Normą lub ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru norm polskich lub
- aprobatą techniczną, w przypadku wyrobów, dla których nie ustanowiono Polskiej Normy;
- na opakowaniach powinien znajdować się termin przydatności do stosowania (jeśli właściwości materiału
zachowują swą niezmienność w ograniczonym czasie).
Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowanych na budowie
materiałów przeznaczonych do wykonania pokryć dachowych. Jakiekolwiek materiały, które nie spełniają
tych wymagań będą odrzucone.
2.2. Źródła uzyskania materiałów do elementów konstrukcyjnych
Wykonawca przedstawi Inspektorowi nadzoru szczegółowe informacje dotyczące, zamawiania
materiałów i odpowiednie aprobaty techniczne lub świadectwa badań laboratoryjnych oraz próbki do
zatwierdzenia przez Inspektora nadzoru.
Wykonawca zobowiązany jest do prowadzenia ciągłych badań określonych w SST w celu
udokumentowania, że materiały uzyskane z dopuszczalnego źródła spełniają wymagania SST w czasie
postępu robót.
6
Pozostałe materiały budowlane powinny spełniać wymagania jakościowe określone Polskimi
Normami, aprobatami technicznymi, o których mowa w Szczegółowych Specyfikacjach Technicznych (SST).
2.3. Pozyskiwanie masowych materiałów pochodzenia miejscowego
Wykonawca odpowiada za uzyskanie pozwoleń od właścicieli i odnośnych władz na pozyskanie
materiałów z jakichkolwiek złóż miejscowych, włączając w to źródła wskazane przez Zamawiającego i jest
zobowiązany dostarczyć Inspektorowi nadzoru wymagane dokumenty przed rozpoczęciem eksploatacji złoża.
Wykonawca przedstawi dokumentację zawierającą raporty z badań terenowych i laboratoryjnych oraz
proponowaną przez siebie metodę wydobycia i selekcji do zatwierdzenia Inspektorowi nadzoru.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za spełnienie wymagań ilościowych i jakościowych materiałów
z jakiegokolwiek złoża.
Wykonawca poniesie wszystkie koszty, a w tym: opłaty, wynagrodzenia i jakiekolwiek inne koszty
związane z dostarczeniem materiałów do robót, chyba że postanowienia ogólne lub szczegółowe warunków
umowy stanowią inaczej.
Humus i nadkład czasowo zdjęte z terenu wykopów, ukopów i miejsc pozyskania piasku i żwiru będą
formowane w hałdy i wykorzystywane przy zasypce i rekultywacji terenu po uko ń czeniu robót.
Wszystkie odpowiednie materiały pozyskane z wykopów na terenie budowy lub innych miejsc
wskazanych w dokumentach umowy będą wykorzystane do robót lub odwiezione na odkład odpowiednio do
wymagań umowy lub wskazań Inspektora nadzoru.
Eksploatacja źródeł materiałów będzie zgodna z wszelkimi regulacjami prawnymi obowiązującymi na
danym obszarze.
2.4. Materiały nie odpowiadające wymaganiom jakościowym
Materiały nie odpowiadające wymaganiom jakościowym zostaną przez Wykonawcę wywiezione z
terenu budowy, bądź złożone w miejscu wskazanym przez Inspektora nadzoru. Każdy rodzaj robót, w którym
znajdują się nie zbadane i nie zaakceptowane materiały, Wykonawca wykonuje na własne ryzyko, licząc się z
jego nieprzyjęciem i niezapłaceniem.
2.5. Przechowywanie i składowanie materiałów
Wykonawca zapewni, aby tymczasowo składowane materiały, do czasu gdy będą one potrzebne do
robót, były zabezpieczone przed zanieczyszczeniem, zachowały swoją jakość i właściwość do robót i były
dostępne do kontroli przez Inspektora nadzoru.
Miejsca czasowego składowania materiałów będą zlokalizowane w obrębie terenu budowy w
miejscach uzgodnionych z Inspektorem nadzoru.
Sposób składowania powinien być zgodny z warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta.
2.6. Wariantowe stosowanie materiałów
Jeśli dokumentacja projektowa lub SST przewidują możliwość zastosowania różnych rodzajów
materiałów do wykonywania poszczególnych elementów robót Wykonawca powiadomi Inspektora nadzoru o
zamiarze zastosowania konkretnego rodzaju materiału. Wybrany i zaakceptowany rodzaj materiału nie może
być później zamieniany bez zgody Inspektora nadzoru.
3. SPRZĘT
Wykonawca jest zobowiązany do używania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje
niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót. Sprzęt używany do robót powinien być zgodny z
ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i ilości wskazaniom zawartym w SST,
programie zapewnienia jakości lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym przez Inspektora nadzoru.
Liczba i wydajność sprzętu będzie gwarantować przeprowadzenie robót, zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej, SST i wskazaniach Inspektora nadzoru w terminie przewidzianym
umową.
Sprzęt będący własnością Wykonawcy lub wynajęty do wykonania robót ma być utrzymywany w
dobrym stanie i gotowości do pracy. Będzie spełniał normy ochrony środowiska i przepisy dotyczące jego
użytkowania.
Wykonawca dostarczy Inspektorowi nadzoru kopie dokumentów potwierdzających dopuszczenie
sprzętu do użytkowania, tam gdzie jest to wymagane przepisami.
Jeżeli dokumentacja projektowa lub SST przewidują możliwość wariantowego użycia sprzętu przy
wykonywanych robotach, wykonawca powiadomi Inspektora nadzoru o swoim
7
Budynek penitencjarny
zamiarze wyboru i uzyska jego akceptację przed użyciem sprzętu. Wybrany sprzęt po akceptacji Inspektora
nadzoru, nie może być później zmieniany bez jego zgody.
4. TRANSPORT
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Sposób transportu powinien być zgodny z warunkami i wymaganiami podanymi przez producenta.
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną
niekorzystnie na jakość wykonywanych robót i właściwości przewożonych materiałów.
Liczba środków transportu będzie zapewniać prowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w
dokumentacji projektowej, SST i wskazaniach Inspektora nadzoru w terminie przewidzianym w umowie.
4.2. Wymagania dotyczące przewozu po drogach publicznych
Przy ruchu na drogach publicznych pojazdy będą spełniać wymagania dotyczące przepisów ruchu
drogowego w odniesieniu do dopuszczalnych obciążeń na osie i innych parametrów technicznych. Środki
transportu nie odpowiadające warunkom dopuszczalnych obciążeń na osie mogą być dopuszczone przez
właściwy zarząd drogi pod warunkiem przywrócenia stanu pierwotnego użytkowanych odcinków dróg na
koszt Wykonawcy.
Wykonawca będzie usuwać na bieżąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia spowodowane
jego pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.
5. WYKONANIE ROBOT
Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z umową oraz za jakość
zastosowanych materiałów i wykonywanych robót, za ich zgodność z dokumentacją projektową,
wymaganiami SST, PZJ, projektu organizacji robót oraz poleceniami Inspektora nadzoru.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za pełną obsługę geodezyjną przy wykonywaniu wszystkich
elementów robót określonych w dokumentacji projektowej lub przekazanych na piśmie przez Inspektora
nadzoru.
Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wykonywaniu
robót zostaną, jeśli wymagać tego będzie Inspektor nadzoru, poprawione przez Wykonawcę na własny koszt.
Decyzje Inspektora Nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą
oparte na wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, dokumentacji projektowej i w SST, a także
w normach i wytycznych.
Polecenia Inspektora Nadzoru dotyczące realizacji robót będą wykonywane przez Wykonawcę nie
później niż w czasie przez niego wyznaczonym, pod groźbą wstrzymania robót. Skutki finansowe z tytułu
wstrzymania robót w takiej sytuacji ponosi Wykonawca.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Program zapewnienia jakości
Do obowiązków Wykonawcy należy opracowanie i przedstawienie do zaakceptowania przez
Inspektora Nadzoru programu zapewnienia jakości (PZJ), w którym przedstawi on zamierzony sposób
wykonania robót, możliwości techniczne, kadrowe i organizacyjne gwarantujące wykonanie robót
zgodnie z dokumentacją projektową, SST. Program zapewnienia jakości winien zawierać:
- organizację wykonania robót, w tym termin i sposób prowadzenia robót,
- organizację ruchu na budowie wraz z oznakowaniem robót,
- plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
- wykaz zespołów roboczych, ich kwalifikacje i przygotowanie praktyczne,
- wykaz osób odpowiedzialnych za jakość i terminowość wykonania poszczególnych elementów robót,
- system (sposób i procedurę) proponowanej kontroli i sterowania jakością wykonywanych robót,
- wyposażenie w sprzęt i urządzenia do pomiarów i kontroli (opis laboratorium własnego lub laboratorium,
któremu Wykonawca zamierza zlecić prowadzenie badań),
- sposób oraz formę gromadzenia wyników badań laboratoryjnych, zapis pomiarów, a także wyciąganych
wniosków i zastosowanych korekt w procesie technologicznym, proponowany sposób i formę
przekazywania tych informacji Inspektorowi nadzoru,
- wykaz maszyn i urządzeń stosowanych na budowie z ich parametrami technicznymi oraz wyposażeniem
w mechanizmy do sterowania i urządzenia pomiarowo-kontrolne,
- rodzaje i ilość środków transportu oraz urządzeń do magazynowania i załadunku materiałów, spoiw,
lepiszczy, kruszyw itp.,
8
- sposób i procedurę pomiarów i badań (rodzaj i częstotliwość, pobieranie próbek, legalizacja i sprawdzanie
urządzeń itp.) prowadzonych podczas dostaw materiałów, wytwarzania mieszanek i wykonywania
poszczególnych elementów robót.
6.2. Zasady kontroli jakości robót
Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę jakości robót i stosowanych materiałów.
Wykonawca zapewni odpowiedni system kontroli, włączając w to personel, laboratorium, sprzęt, zaopatrzenie
i wszystkie urządzenia niezbędne do pobierania próbek i badań materiałów oraz robót.
Wykonawca będzie przeprowadzać pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością
zapewniającą stwierdzenie, że roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi w dokumentacji
projektowej i SST.
Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwości są określone w SST. W przypadku,
gdy nie zostały one tam określone, Inspektor nadzoru ustali jaki zakres kontroli jest konieczny, aby zapewnić
wykonanie robót zgodnie z umową.
Inspektor nadzoru będzie mieć nieograniczony dostęp do pomieszczeń laboratoryjnych Wykonawcy
w celu ich inspekcji.
Inspektor nadzoru będzie przekazywać Wykonawcy pisemne informacje o jakichkolwiek
niedociągnięciach dotyczących urządzeń laboratoryjnych, sprzętu, zaopatrzenia laboratorium, pracy
personelu lub metod badawczych. Jeżeli niedociągnięcia te będą tak poważne, że mogą wpłynąć ujemnie na
wyniki badań. Inspektor nadzoru natychmiast wstrzyma użycie do robót badanych materiałów i dopuści je do
użytku dopiero wtedy, gdy niedociągnięcia w pracy laboratorium Wykonawcy zostaną usunięte i stwierdzona
zostanie odpowiednia jakość tych materiałów.
Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzeniem badań materiałów i robót ponosi
Wykonawca.
6.3. Pobieranie próbek
Próbki będą pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod pobierania próbek,
opartych na zasadzie, że wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą być z jednakowym
prawdopodobieństwem wytypowane do badań.
Inspektor nadzoru będzie mieć zapewnioną możliwość udziału w pobieraniu próbek. Na zlecenie
Inspektora nadzoru Wykonawca będzie przeprowadzać dodatkowe badania tych materiałów, które budzą
wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie zostaną przez Wykonawcę usunięte lub
ulepszone z własnej woli. Koszty tych dodatkowych badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku
stwierdzenia usterek: w przeciwnym przypadku koszty te pokrywa Zamawiający.
Pojemniki do pobierania próbek będą dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone przez Inspektora
nadzoru. Próbki dostarczone przez Wykonawcę do badań będą odpowiednio opisane i oznakowane, w
sposób zaakceptowany przez Inspektora nadzoru.
6.4. Badania i pomiary
Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W przypadku, gdy
normy nie obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w SST, stosować można wytyczne krajowe, albo
inne procedury, zaakceptowane przez Inspektora nadzoru.
Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań, Wykonawca powiadomi Inspektora nadzoru o rodzaju,
miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania, Wykonawca przedstawi na
piśmie ich wyniki do akceptacji Inspektora nadzoru.
6.5. Raporty z badań
Wykonawca będzie przekazywać Inspektorowi nadzoru kopie raportów z wynikami badań jak
najszybciej, nie później jednak niż w terminie określonym w programie zapewnienia jakości.
Wyniki badań (kopie) będą przekazywane Inspektorowi nadzoru na formularzach według
dostarczonego przez niego wzoru lub innych, przez niego zaaprobowanych.
6.6. Badania prowadzone przez Inspektora nadzoru
Dla celów kontroli jakości i zatwierdzenia, Inspektor nadzoru uprawniony jest do dokonywania
kontroli, pobierania próbek i badania materiałów u źródła ich wytwarzania. Do umożliwienia jemu kontroli
zapewniona będzie wszelka potrzebna do tego pomoc ze strony Wykonawcy i producenta materiałów.
Inspektor nadzoru, po uprzedniej weryfikacji systemu kontroli robót prowadzonego przez
Wykonawcę, będzie oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami SST na podstawie wyników badań
dostarczonych przez Wykonawcę.
9
Inspektor nadzoru może pobierać próbki materiałów i prowadzić badania niezależnie od Wykonawcy,
na swój koszt Jeżeli wyniki tych badań wykażą, że raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to Inspektor nadzoru
poleci Wykonawcy lub zleci niezależnemu laboratorium przeprowadzenie powtórnych lub dodatkowych
badań, albo oprze się wyłącznie na własnych badaniach przy ocenie zgodności materiałów i robót z
dokumentacją projektową i SST. W takim przypadku, całkowite koszty powtórnych lub dodatkowych badań i
pobierania próbek poniesione zostaną przez Wykonawcę.
6.7. Certyfikaty i deklaracje
Inspektor nadzoru może dopuścić do użycia tylko te wyroby i materiały, które posiadają dokumenty
określone w punkcie 2.1.
6.8. Dokumenty budowy
I. Dziennik budowy
Dziennik budowy jest wymaganym dokumentem urzędowym obowiązującym Zamawiającego i
Wykonawcę w okresie od przekazania wykonawcy terenu budowy do końca okresu gwarancyjnego.
Prowadzenie dziennika budowy zgodnie z § 45 ustawy Prawo budowlane spoczywa na kierowniku budowy.
Zapisy w dzienniku budowy będą dokonywane na bieżąco i będą dotyczyć przebiegu robót, stanu
bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz technicznej strony budowy.
Zapisy będą czytelne, dokonane trwałą techniką, w porządku chronologicznym, bezpośrednio jeden
pod drugim, bez przerw.
Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty będą oznaczone kolejnym numerem
załącznika i opatrzone datą i podpisem Wykonawcy i Inspektora nadzoru. Do dziennika budowy należy
wpisywać w szczególności:
- datę przekazania Wykonawcy terenu budowy,
- datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej,
- uzgodnienie przez Inspektora nadzoru programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót,
- terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót,
- przebieg robót, trudności i przeszkody w ich prowadzeniu, okresy i przyczyny przerw w robotach,
- uwagi i polecenia Inspektora nadzoru,
- daty zarządzenia wstrzymania robót, z podaniem powodu,
- zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu, częściowych i ostatecznych
odbiorów robót,
- wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy,
- stan pogody i temperaturę powietrza w okresie wykonywania robót podlegających ograniczeniom lub
wymaganiom w związku z warunkami klimatycznymi,
- zgodność rzeczywistych warunków geotechnicznych z ich opisem w dokumentacji projektowej,
- dane dotyczące czynności geodezyjnych (pomiarowych) dokonywanych przed i w trakcie wykonywania
robót,
- dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót,
- dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych badań z podaniem
kto je przeprowadzał,
- wyniki prób poszczególnych elementów budowli z podaniem kto je przeprowadzał,
- inne istotne informacje o przebiegu robót.
Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy, wpisane do dziennika budowy będą przedłożone
Inspektorowi nadzoru do ustosunkowania się.
Decyzje Inspektora nadzoru wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z zaznaczeniem
ich przyjęcia lub zajęciem stanowiska.
Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje Inspektora nadzoru do ustosunkowania się.
Projektant nie jest jednak stroną umowy i nie ma uprawnień do wydawania poleceń Wykonawcy robót.
II. Ksi ą ż k a o b mi a r ó w
Książka obmiarów stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu każdego z
elementów robót. Obmiary wykonanych robót przeprowadza się sukcesywnie w jednostkach przyjętych w
kosztorysie lub w SST.
I I I . D o k u me n t y l a b o r a t o r y j n e
Dzienniki laboratoryjne, deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności materiałów, orzeczenia o
jakości materiałów, recepty robocze i kontrolne wyniki badań Wykonawcy będą
10
gromadzone w formie uzgodnionej w programie zapewnienia jakości. Dokumenty te stanowią załączniki do
odbioru robót. Winny być udostępnione na każde życzenie Inspektora nadzoru.
IV. Pozostałe dokumenty budowy
Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych w punktach I-III, następujące dokumenty:
- pozwolenie na budowę,
- protokoły przekazania terenu budowy,
- umowy cywilnoprawne z osobami trzecimi,
- protokoły odbioru robót,
- protokoły z narad i ustaleń,
- operaty geodezyjne,
- plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
Przechowywanie dokumentów budowy
Dokumenty budowy będą przechowywane na terenie budowy w miejscu odpowiednio
zabezpieczonym. Zaginiony dokument winien być niezwłocznie odtworzony w formie przewidzianej prawem.
Wszelkie dokumenty budowy będą zawsze dostępne dla Inspektora nadzoru i rzedstawiane do
wglądu na życzenie Zamawiającego.
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Obmiar robót będzie określać faktyczny zakres wykonywanych robót, zgodnie z dokumentacją
projektową i SST, w jednostkach ustalonych w kosztorysie.
Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu Inspektora nadzoru
0zakresie obmierzanych robót i terminie obmiaru, co najmniej na 3 dni przed tym terminem. Wyniki obmiaru
będą wpisane do książki obmiarów.
Jakikolwiek błąd lub przeoczenie (opuszczenie) w ilości robót podanych w kosztorysie ofertowym lub
gdzie indziej w SST nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót. Błędne dane
zostaną poprawione wg ustaleń Inspektora nadzoru na piśmie. Obmiar gotowych robót będzie
przeprowadzony z częstością wymaganą do celu miesięcznej płatności na rzecz Wykonawcy lub w innym
czasie określonym w umowie.
7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów
Zasady określania ilości robót podane są w odpowiednich specyfikacjach technicznych
1zastosowanych w dokumentacji kosztorysowej katalogach nakładów rzeczowych.
Jednostki obmiaru powinny być zgodnie z jednostkami określonymi w dokumentacji projektowej i
kosztorysowej.
7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy
Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowany w czasie obmiaru robót podlega akceptacji
Inspektora nadzoru.
Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę. Jeżeli urządzenia te lub
sprzęt wymagają badań atestujących, to Wykonawca będzie posiadać ważne świadectwa legalizacji.
Wszystkie urządzenia pomiarowe będą przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym stanie, w całym
okresie trwania robót.
7.4. Wagi i zasady wdrażania
Wykonawca dostarczy i zainstaluje urządzenia wagowe odpowiadające odnośnym wymaganiom SST.
Będzie utrzymywać to wyposażenie, zapewniając w sposób ciągły zachowanie dokładności wg norm
zatwierdzonych przez Inspektora nadzoru.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Rodzaje odbiorów robót
W zależności od ustaleń zawartych w odpowiednich dokumentach budowy, roboty podlegają następującym
odbiorom:
- odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu;
- odbiorowi częściowemu,
- odbiorowi ostatecznemu (końcowemu),
- odbiorowi pogwarancyjnemu.
11
8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na finalnej ocenie jakości wykonywanych
robót oraz ilości tych robót, które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu.
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu będzie dokonany w czasie umożliwiającym
wykonanie ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania ogólnego postępu robót. Odbioru tego dokonuje
Inspektor nadzoru.
Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza wykonawca wpisem do dziennika budowy i
jednoczesnym powiadomieniem Inspektora nadzoru. Odbiór będzie przeprowadzony niezwłocznie, nie
później jednak niż w ciągu 3 dni od daty zgłoszenia wpisem do dziennika budowy i powiadomienia o tym
fakcie Inspektora nadzoru.
Jakość i ilość robót ulegających zakryciu ocenia Inspektor nadzoru na podstawie dokumentów
zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w oparciu o przeprowadzone pomiary, w konfrontacji
z dokumentacją projektową, SST i uprzednimi ustaleniami.
8.3. Odbiór częściowy
Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych części robót. Odbioru częściowego
robót dokonuje się dla zakresu robót określonego w dokumentach umownych wg zasad jak przy odbiorze
ostatecznym robót. Odbioru robót dokonuje Inspektor nadzoru.
8.4. Odbiór ostateczny (końcowy)
8.4.1. Zasady odbioru ostatecznego robót
Odbiór ostateczny polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w dniesieniu do zakresu
(ilości) oraz jakości.
Całkowite zakończenie robót oraz gotowość do odbioru ostatecznego będzie stwierdzona przez
Wykonawcę wpisem do dziennika budowy.
Odbiór ostateczny robót nastąpi w terminie ustalonym w dokumentach umowy, licząc od dnia
potwierdzenia przez Inspektora nadzoru zakończenia robót i przyjęcia dokumentów,
0 których mowa w punkcie 8.4.2. Odbioru ostatecznego robót dokona komisja wyznaczona przez
Zamawiającego
w obecności Inspektora nadzoru i Wykonawcy. Komisja odbierająca roboty dokona ich oceny jakościowej na
podstawie przedłożonych dokumentów, wyników badań i pomiarów, ocenie wizualnej oraz zgodności
wykonania robót z dokumentacją projektową i SST.
W toku odbioru ostatecznego robót, komisja zapozna się z realizacją ustaleń przyjętych w trakcie
odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu oraz odbiorów częściowych, zwłaszcza w zakresie
wykonania robót uzupełniających i robót poprawkowych.
W przypadkach nie wykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających w
poszczególnych elementach konstrukcyjnych i wykończeniowych, komisja przerwie swoje czynności i ustali
nowy termin odbioru ostatecznego.
W przypadku stwierdzenia przez komisję, że jakość wykonywanych robót w oszczególnych
asortymentach nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową
1 ST z uwzględnieniem tolerancji i nie ma większego wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu, komisja oceni
pomniejszoną wartość wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach umowy.
8.4.2. Dokumenty do odbioru ostatecznego (końcowe)
Podstawowym dokumentem jest protokół odbioru ostatecznego robót, sporządzony wg wzoru
ustalonego przez Zamawiającego.
Do odbioru ostatecznego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty:
- dokumentację .powykonawczą, tj. dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku
wykonania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi,
- szczegółowe specyfikacje techniczne (podstawowe z dokumentów umowy i ew. uzupełniające lub
zamienne),
- recepty i ustalenia technologiczne,
- dzienniki budowy i książki obmiarów (oryginały),
- wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych, zgodne z SST i programem
zapewnienia jakości (PZJ),
- deklaracje zgodności lub certyfikaty zgodności wbudowanych materiałów, certyfikaty na znak
bezpieczeństwa zgodnie z SST i programem zabezpieczenia jakości (PZJ),
- rysunki (dokumentacje) na wykonanie robót towarzyszących (np. na przełożenie linii telefonicznej,
energetycznej, gazowej, oświetlenia itp.) oraz protokoły odbioru i przekazania tych robót właścicielom
urządzeń,
- geodezyjną inwentaryzację powykonawczą robót i sieci uzbrojenia terenu,
12
- kopię mapy zasadniczej powstałej w wyniku geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej.
W przypadku, gdy wg komisji, roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie będą
gotowe do odbioru ostatecznego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznaczy ponowny termin odbioru
ostatecznego robót.
Wszystkie zarządzone przez komisję roboty poprawkowe lub uzupełniające będą zestawione wg
wzoru ustalonego przez Zamawiającego.
Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznaczy komisja i twierdzi ich
wykonanie.
8.5. Odbiór pogwarancyjny
Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad, które
ujawnią się w okresie gwarancyjnym i rękojmi.
Odbiór pogwarancyjny będzie dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu z uwzględnieniem
zasad opisanych w punkcie 8.4. "Odbiór ostateczny robót".
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1. Ustalenia ogólne
Podstawą płatności jest wartość (kwota) podana przez Wykonawcę i przyjęta przez Zamawiającego w
dokumentach umownych.
Cena jednostkowa pozycji kosztorysowej lub wynagrodzenie ryczałtowe będzie uwzględniać
wszystkie czynności, wymagania i badania składające się na jej wykonanie, określone dla tej roboty w SST i w
dokumentacji projektowej. Ceny jednostkowe lub wynagrodzenie ryczałtowe robót będą obejmować:
- robociznę bezpośrednią wraz z narzutami,
- wartość zużytych materiałów wraz z kosztami zakupu, magazynowania, ewentualnych ubytków i
transportu na teren budowy,
- wartość pracy sprzętu wraz z narzutami,
- koszty pośrednie i zysk kalkulacyjny,
- podatki obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami, ale z wyłączeniem podatku VAT.
9.2. Objazdy, przejazdy i organizacja ruchu
Koszt wybudowania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
- opracowanie oraz uzgodnienie z Inspektorami nadzoru i odpowiedzialnymi instytucjami projektu
organizacji ruchu na czas trwania budowy, wraz z dostarczeniem kopii projektu Inspektorowi nadzoru i
wprowadzaniem dalszych zmian i uzgodnień wynikających z postępu robót,
- ustawienie tymczasowego oznakowania i oświetlenia zgodnie z wymaganiami
bezpieczeństwa ruchu,
- opłaty/dzierżawy terenu,
- przygotowanie terenu,
- konstrukcję tymczasowej nawierzchni, ramp, chodników, krawężników, barier, oznakowań i drenażu,
- tymczasową przebudowę urządzeń obcych.
Koszt utrzymania objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
- oczyszczanie, przestawienie, przykrycie i usunięcie tymczasowych oznakowań pionowych, poziomych,
barier i świateł,
- utrzymanie płynności ruchu publicznego.
Koszt likwidacji objazdów/przejazdów i organizacji ruchu obejmuje:
- usunięcie wbudowanych materiałów i oznakowania,
- doprowadzenie terenu do stanu pierwotnego.
Koszt budowy, utrzymania i likwidacji objazdów, przejazdów i organizacji ruchu ponosi Zamawiający.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE (podstawowe)
10.1. Ustawy
• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156 poz. 1118, z późniejszymi zmianami).
• Ustawa z dnia 30.08.2004 r. o systemie oceny zgodności (t.j. Dz. U. z 2004 r., nr 204, poz. 2087, z późniejszymi
zmianami).
• Ustawa z dnia 16.04.2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 881)
• Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115, Nr 23, poz.
136).
13
10.2. Akty wykonawcze
(wyroby budowlane)
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14.05.2004 r., w sprawie kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych
do obrotu (Dz. U. z 2004 r. Nr 130, poz. 1387).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 8.11.2004 r. w sprawie aprobat technicznych oraz jednostek
organizacyjnych upoważnionych do ich wydawania (Dz. U. z 2004 r. Nr 249, poz. 2497).
(projektowanie i wykonawstwo budowlane)
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 03.07.2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu
budowlanego (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1133).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27.08.2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dziennika budowy,
montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i
ochrony zdrowia (Dz. U. z 2004 r. Nr 198 poz. 2042).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23.06.2003 r. w sprawie wzorów: wniosku o pozwolenie na budowę,
oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
i decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz. U. z 2003 r. Nr 120 poz. 1127, z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji
projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu
funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 202 poz. 2072, z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75 poz. 690, z późniejszymi zmianami).
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16.07.2002 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających
dozorowi technicznemu (Dz. U. z 2002 r. Nr 120, poz. 1021, z późniejszymi zmianami).
(bhp)
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6.02.2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
wykonywania robót budowlanych (Dz. U. z 2003 r. Nr 48 poz. 401).
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20.09.2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
eksploatacji maszyn i urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 118
poz. 1263).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23.06.2003 r. w sprawie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony
zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U. z 2003 r. Nr 120 poz. 1126).
14
ZK w Rzeszowie
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru
Robót Budowlanych nr 40.01
_____________________________ROBOTY ZIEMNE ____________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru robót ziemnych związanych z realizacją obiektu wymienionego w ST 40.00 Wymagania Ogólne.
1.2. Zakres robót objętych SST
Roboty, których dotyczy specyfikacja obejmują wszystkie czynności służące wykonaniu robót ziemnych
objętych projektem wykonawczym.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami i wytycznymi.
Wykop fundamentowy dla obiektu określa dokumentacja, która zawiera:
- rzuty i przekroje obiektu;
- plan sytuacyjno-wysokościowy;
- sposób zabezpieczenia i odwodnienia wykopów;
- wyniki technicznych badań podłoża gruntowego.
Wykop - dół szeroko- i wąskoprzestrzenny liniowy dla fundamentów lub dla urządzeń instalacji
podziemnych (rurociągów, kabli itp.) oraz miejsca rozbiórki nasypów, wałów lub hałd ziemnych.
Wykop liniowy - wykop wykonywany na wąskim lecz długim pasie terenu, którego zasadniczym
wymiarem jest długość, np. przy układaniu rurociągów pod powierzchnią terenu, przy wykonywaniu torowisk linii
kolejowej, ulicy lub drogi.
Wykop wąskoprzestrzenny (wykop wąski) - wykop o szerokości dna równej lub mniejszej od
1,50 m i o długości powyżej 1,50 m.
Wykop szerokoprzestrzenny (wykop szeroki) - wykop o szerokości i długości dna większej od
1,50 m.
Plantowanie terenu - wyrównanie terenu w gruncie rodzimym do zadanych w projekcie
rzędnych przez ścięcie wypukłości i zasypanie zagłębień o średniej wysokości ścięć i głębokości zasypań nie
przekraczającej 30 cm, przy odległości przemieszczenia mas ziemnych do 50 m w robotach zmechanizowanych i do
30 m w pracy ręcznej.
Głębokość wykopu - odległość pionowa między dnem wykopu a powierzchnią terenu po zdjęciu
warstwy ziemi urodzajnej.
Wykop płytki - wykop, którego głębokość jest mniejsza niż 1 m.
Wykop średni - wykop, którego głębokość jest zawarta w granicach od 1 do 3 m.
Wykop głęboki - wykop, którego głębokość przekracza 3 m.
Ukop - miejsce pozyskania gruntu do wykonania zasypki lub nasypów, położony w obrębie
obiektu kubaturowego.
Odkład - miejsce wbudowania lub składowania (odwiezienia) gruntów pozyskanych w czasie
wykonywania wykopów, a nie wykorzystanych do budowy obiektu oraz innych prac związanych z tym obiektem.
Wskaźnik zagęszczenia gruntu - wielkość charakteryzująca stan zagęszczenia gruntu,
określona wg wzoru:
Is=Pd/Pds
gdzie:
Pd - gęstość objętościowa szkieletu zagęszczonego gruntu (Mg/m3), Pds- maksymalna gęstość objętościowa szkieletu
gruntowego przy wilgotności optymalnej, określona w próbie Proctora, zgodnie z PN-B-04481, służąca do oceny
zagęszczenia gruntu w robotach ziemnych, badana zgodnie z normą BN-77/8931-12 (Mg/m3). Wskaźnik
różnoziarnistości - wielkość charakteryzująca zagęszczalność gruntów niespoistych, określona wg wzoru:
15
Zakład Karny w Rzeszowie SST
40.01 - Roboty ziemne
Budynek penitencjarny CPV 45.216.113-9 Więzienia
U=d6<)/d10
gdzie:
d60 - średnica oczek sita, przez które przechodzi 60% gruntu (mm), d10 średnica oczek sita, przez które przechodzi 10% gruntu (mm).
1.4. Wymagania ogólne wykonywania robót ziemnych
W czasie wykonywania robót, w razie przypadkowego odkrycia lub naruszenia instalacji podziemnej
należy niezwłocznie przerwać pracę i ustalić z właściwą jednostką zarządzającą tę instalację dalszy sposób
wykonywania robót. Jeżeli podczas wykonywania wykopu zostaną odkryte przedmioty trudne do identyfikacji,
roboty należy przerwać i powiadomić o tym osobę nadzorującą roboty ziemne.
Bezpośrednio przed rozpoczęciem prac, a także w miarę potrzeby w trakcie ich wykonywania należy
dokonać kontroli danych zawartych w dokumentacji geotechnicznej. W szczególności kontrola powinna
określić:
- wyjściowe warunki wodno-gruntowe;
- parametry geotechniczne w momencie przystąpienia do robót;
- przydatność gruntów jako materiału do dalszego wykorzystania.
Grunty o zbyt małej nośności przewidziano do usunięcia i wymiany. Grunty o właściwościach
fizycznych pozwalających na ich dalsze wykorzystanie (zasypki, zasypy) powinny być złożone w uprzednio
wyznaczonych miejscach wg ich cech.
2. MATERIAŁY (GRUNTY) - OGÓLNE WYMAGANIA
Wykonawca przedstawi szczegółowe informacje dotyczące źródła pozyskiwania materiałów
(kruszywa do wymiany gruntu, podłoża, obsypki) i odpowiednie świadectwa badań laboratoryjnych oraz
próbki do zatwierdzenia przez Inspektora nadzoru. Grunty uzyskane przy wykonywaniu wykopów będą przez
Wykonawcę wykorzystywane w maksymalnym stopniu do zasypki (przy spełnieniu wymogów jakościowych).
Miejsce czasowego składania gruntów powinno być zlokalizowane w obrębie placu budowy lub poza terenem
budowy w miejscach uzgodnionych z Inspektorem nadzoru.
Grunt użyty do zasypki powinien odpowiadać wymaganiom projektowym, wg PN-B-03020. Grunt ten
może być gruntem rodzimym lub dostarczonym z zewnątrz, nie powinien być zbrylony (zamarznięty) nie może
zawierać gruzu, śmieci itp., co mogłoby uszkodzić wykonane izolacje części podziemnych budynku lub
spowodować niewłaściwe zagęszczenie zasypki.
3. SPRZĘT
Wykonawca przystępujący do wykonania robót ziemnych powinien wykazać się możliwością
korzystania z następującego sprzętu do:
- odspajania i wydobywania gruntów (narzędzia mechaniczne, młoty pneumatyczne, zrywarki, koparki,
ładowarki, wiertarki mechaniczne itp.),
- jednoczesnego wydobywania i przemieszczania gruntów (spycharki, zgarniarki, równiarki, urządzenia do
hydromechanizacji itp.),
- transportu mas ziemnych (samochody wywrotki, samochody skrzyniowe, taśmociągi itp.),
- sprzętu zagęszczającego (walce, ubijaki, płyty wibracyjne itp.).
4. TRANSPORT
Wybór środków transportowych oraz metod transportu powinien być dostosowany do kategorii gruntu
(materiału), jego objętości, technologii odspajania i załadunku oraz odległości transportu. Wydajność środków
transportowych powinna być ponadto dostosowana do wydajności sprzętu stosowanego do urabiania i
wbudowania gruntu (materiału).
Zwiększenie odległości transportu ponad wartości uzgodnione nie może być podstawą roszczeń
Wykonawcy, dotyczących dodatkowej zapłaty za transport, o ile zwiększone odległości nie zostały wcześniej
zaakceptowane na piśmie przez Inspektora nadzoru.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Ogólne zasady wykonania robót.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości
wszystkich elementów robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w dokumentacji projektowej.
Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i wyznaczaniu robót
zostaną, jeśli wymagać tego będzie Inspektor nadzoru, poprawione przez Wykonawcę na własny koszt.
Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez Inspektora nadzoru nie zwalnia
Wykonawcy od odpowiedzialności za ich dokładność.
16
Decyzje Inspektora nadzoru dotyczące akceptacji lub odrzucenia elementów robót będą oparte na
wymaganiach sformułowanych w dokumentach umowy, dokumentacji projektowej i w SST, a także w
normach i wytycznych.
Przed przystąpieniem do robót ziemnych należy oczyścić teren z elementów przewidzianych do
rozbiórek oraz zabezpieczyć te obiekty i elementy, które mają pozostać.
Należy również przygotować drogi transportowe do przewozu mas ziemnych przewidzianego
projektem wykonawczym.
5.2. Dokładność wyznaczenia i wykonania wykopu.
Kontury robót ziemnych pod fundamenty lub wykopy ulegające późniejszemu zasypaniu należy
wyznaczyć przed przystąpieniem do wykonywania robót ziemnych.
Tyczenie obrysu wykopu powinno być wykonane z dokładnością do +/- 5 cm dla wyznaczenia
charakterystycznych punktów załamania.
Odchylenie osi wykopu od osi projektowanej nie powinno być większe niż +/- 10cm. Różnice w
stosunku do projektowanych rzędnych robót ziemnych nie mogą przekroczyć +1cm i -3cm.
Szerokość wykopu nie może się różnić od szerokości projektowanej o więcej niż +/- 10 cm, a krawędzie
wykopu nie powinny mieć wyraźnych załamań w planie.
Nachylenie skarp nie powinno różnić się od projektowanego o więcej niż 10% jego wartości wyrażonej
tangensem kąta. Maksymalna głębokość nierówności na powierzchni skarp nie powinna przekraczać 10 cm
przy pomiarze łatą 3 metrową.
5.3. Odwodnienie wykopów
Technologia wykonania wykopu musi umożliwiać jego prawidłowe odwodnienie w całym okresie
trwania robót ziemnych.
W czasie robót ziemnych należy zachować odpowiedni spadek podłużny rowków odwadniających,
umożliwiających szybki odpływ wód z wykopu.
Jeżeli w skutek zaniedbania Wykonawcy, grunty ulegną nawodnieniu, które spowoduje ich
długotrwałą nieprzydatność, Wykonawca ma obowiązek usunięcia tych gruntów i zastąpienia ich gruntami
przydatnymi na własny koszt bez jakichkolwiek dodatkowych opłat ze strony zamawiającego za te czynności,
jak również za dowieziony grunt.
5.4. Składowanie ukopanego gruntu.
Ukopany grunt winien być niezwłocznie przetransportowany na miejsce przeznaczenia lub na odkład
przewidziany do późniejszego wykorzystania (zasypki, wyrównanie terenu, rozplantowania).
5.5. Warunki przygotowania podłoża pod ławy (wymiana gruntu) oraz podkładu pod posadzki
Podłoże pod ławy fundamentowe zaprojektowano do wykonania w drodze wymiany gruntu. Nasyp
należy układać warstwami o jednakowej grubości na całej powierzchni, oddzielnie dla materiału gruntowego
każdego rodzaju.
Przy zagęszczaniu nasypu należy przestrzegać następujących zasad:
- ułożona warstwa powinna być równomiernie zagęszczona na całej szerokości nasypu;
- zagęszczanie warstwy gruntu powinno być dokonywane możliwie szybko, tak aby nie nastąpiło nadmierne
przesuszenie lub nawilgocenie gruntu; w czasie opadów atmosferycznych zagęszczanie gruntów należy
przerwać;
- wilgotność technologiczną gruntu wn w czasie jego zagęszczania powinna być zbliżona do wilgotności
optymalnej (PN-B-04481:1988).
Wskaźnik zagęszczenia nasypu Is, na którym będzie posadowiony fundament, nie powinien być
mniejszy od 0,97. Należy przy tym wykluczyć wystąpienie nadmiernych różnic osiadania w obrębie nasypu.
Podkład pod posadzki powinien wykonywany bezpośrednio przed ich wykonywaniem. Przed
rozpoczęciem układania podłoże powinno być oczyszczone z odpadków materiałów budowlanych.
Układanie podkładu należy prowadzić na całej powierzchni równomiernie jedną warstwą. Powinna to
być warstwa stała na całej powierzchni rzutu posadzki.
Wskaźnik zagęszczenia podkładu nie powinien być mniejszy od Js=0,98 według próby normalnej
Proctora.
5.6. Warunki wykonania zasypki
Wykonawca może przystąpić do zasypywania wykopów po uzyskaniu zezwolenia Inspektora
Nadzoru, co powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy.
Zasypanie wykopów powinno być wykonane bezpośrednio po zakończeniu przewidzianych w nim
robót.
17
Przed rozpoczęciem zasypywania dno wykopu powinno być oczyszczone z odpadków materiałów
budowlanych i śmieci.
Zasypywanie wykopu należy wykonywać warstwami, które po ułożeniu należy zagęścić do uzyskania
wskaźnika zagęszczenia określonego w projekcie wykonawczym. Grubość zagęszczanej warstwy nie
powinna być większa niż:
- 0,15 m - przy zagęszczaniu ręcznych,
- 0,30 m - przy zagęszczaniu mechanicznym.
Wskaźnik zagęszczenia gruntu wg dokumentacji technicznej lecz nie mniejszy niż Js = 0,95 wg próby
normalnej Proctora.
Nasypywanie i zagęszczanie gruntu w pobliżu ścian powinno być wykonane w sposób nie powodujący
uszkodzenia izolacji przeciwwilgociowej.
5.7. Roboty ziemne w okresie mrozów
W okresie występowania ujemnych temperatur grunt należy odspajać w sposób ciągły, tak aby nie
przemarzał. W przypadku dłuższych przerw w prowadzeniu prac ziemnych, ponad 2 godziny, odsłonięte
powierzchnie robocze powinny być przykryte odpowiednim materiałem ochronnym lub warstwą
spulchnionego gruntu, pozostawionego albo specjalnie nasypanego w te miejsca.
Przed przystąpieniem do robót ziemnych należy skontrolować roboty pomiarowe oraz wytyczenie
zarysu robót. Kontrola powinna objąć:
- oś budowli - kontrola na wszystkich załamaniach i krzywiznach w poziomie i pionie;
- robocze punkty wysokościowe (repery).
Należy również wykonać badania kontrolne złóż, z których będą pobierane materiały do nasypów
(wymiana gruntu pod fundamenty oraz podkład sypki pod posadzki na gruncie).
Sprawdzenie i kontrola w czasie wykonywania robót oraz po ich zakończeniu powinny obejmować:
- zgodność wykonania robót z dokumentacją,
- prawidłowość wytyczenie robót w terenie,
- przygotowanie terenu,
- rodzaj i stan gruntu w podłożu,
- wymiary wykopów,
- zabezpieczenie i odwodnienie wykopów.
Wykonanie podkładów i nasypów
Sprawdzeniu podlega:
- przygotowanie podłoża,
- materiał użyty na podkład,
- grubość i równomierność warstw podkładu,
- sposób i jakość zagęszczenia.
Kontrola jako ś ci zag ę szczenia nasypu pod fundamenty winna by ć dokonywana na bie żą co -prowadzona w czasie
wykonywania warstw nasypu oraz powykonawczo - przeprowadzona po wykonaniu wymiany gruntu, w celu uzyskania
informacji o zag ę szczeniu grunt ó w na ca ł ej powierzchni posadowienia obiektu.
Wykonanie zasypki
Sprawdzeniu podlega:
- stan wykopu przed zasypaniem,
- materiały do zasypki,
- grubość i równomierność warstw zasypki,
- sposób i jakość zagęszczenia.
Badania do odbioru
- szerokość wykopu ziemnego nie może różnić się od szerokości projektowanej o więcej niż ± 10 cm;
- rzędne wykopu ziemnego nie mogą różnić się od rzędnych projektowanych;
- pochylenie skarp nie może różnić się od pochylenia projektowanego o więcej niż 10% wartości pochylenia
wyrażonego tangensem kąta;
- nierówności powierzchni dna wykopu mierzone 3-metrową łatą nie mogą przekraczać 3 cm;
- nierówności skarp, mierzone łatą 3-metrową nie mogą przekraczać ± 10 cm.
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiary będą przeprowadzane przed częściowym lub ostatecznym odbiorem odcinków robót.
Obmiaru robót zanikających przeprowadza się w czasie ich wykonywania, natomiast robót podlegających
zakryciu przed ich zakryciem.
18
Roboty pomiarowe do obmiaru oraz nieodzowne obliczenia będą wykonywane w sposób zrozumiały i
jednoznaczny. Wymiary skomplikowanych powierzchni lub objętości będą uzupełnione odpowiednimi
szkicami umieszczonymi w karcie książki obmiarów.
8. ODBIÓR ROBÓT
Wszystkie roboty objęte niniejszą SST podlegają zasadom odbioru robót zanikających.
8.1. Kontrola i odbiór robót wykopowych
Przed przystąpieniem do robót budowlano-montażowych należy dokonać kontroli i odbioru robót
ziemnych, (zasadniczych i towarzyszących). Kontrola ta powinna dotyczyć:
- zabezpieczenia terenu wokół wykopów z wolnym pasem wzdłuż wykopu,
- kąta nachylenia skarp,
- zabezpieczenia krzyżujących się z wykopem urządzeń podziemnych,
- zejścia do wykopów,
podłoża i odwodnienia. Odbioru robót wykopowych należy dokonać zgodnie z PN-B-10725:1997 i
PN-EN
1610:2002.
8.2. Dokumenty do odbioru
Przy odbiorze winny być przedstawione, poza wymienionymi w części ogólnej, następujące dokumenty:
- dane geotechniczne zawierające informacje dotyczące:
- zakwalifikowania gruntów do odpowiedniej kategorii,
- wyników badań gruntów,
- poziomu wód gruntowych i powierzchniowych oraz okresowych wahań tych poziomów,
- stopnia agresywności środowiska gruntowo-wodnego,
- stanu terenu określonego przez przystąpieniem do robót;
- dowody uzasadniające zmiany i uzupełnienia wprowadzone w trakcie budowy.
Rozliczenie robót ziemnych i towarzyszących może być dokonane jednorazowo po wykonaniu
pełnego zakresu robót i ich odbiorze.
Podstawą rozliczenia oraz płatności wykonanego i odebranego zakresu robót stanowi ich wartość
obliczona wg zasad ustalonych w umowie.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
10.1. Normy
PN-86/B-02480
PN-B-02481:1999
PN-B-06050:1999
Grunty budowlane. Określenia, symbole, podział i opis gruntów.
Geotechnika. Terminologia podstawowa, symbole literowe i jednostki miary.
Geotechnika. Roboty ziemne. Wymagania ogólne.
Geotechnika. Badania polowe.
PN-B-04452:2002
Oznaczanie wskaźnika zagęszczenia gruntu.
BN-77/8931-12
Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i
PN-81/B-03020
projektowe.
19
Załącznik
_____________________________ Podział gruntów na kategorie (wyciąg: kat. 1-4)
Kategoria
1
2
Gęstość
objętościowa
w stanie
naturalnym
kN/m3
Przeciętne
spulchnienie po
odspojeniu w % od
pierwotnej objętości
Piasek suchy bez spoiwa
15,7
od 5 do 1 5
Gleba uprawna zaorana lub ogrodowa
11,8
od 5 do 1 5
Torf bez korzeni
9,8
od 20 do 30
Popioły lotne niezleżałe
11,8
od 5 do 1 5
Piasek wilgotny
16,7
od 15 do 25
Piasek gliniasty, pył i lessy wilgotne, twardoplast. i plastyczne
17,7
od 15 do 25
Gleba uprawna z darniną lub korzeniami grubości do 30 mm
12,7
od 15 do 25
Torf z korzeniami grubości do 30 mm
10,8
od 20 do 30
lub odpadkami drewna
16,7
od 15 do 25
Żwir bez spoiwa lub małospoisty
16,7
od 1 5 do 25
Piasek gliniasty, pył i lessy małowilgotne, półzwarte
18,6
od 20 do 30
Gleba uprawna z korzeniami grubości ponad 30 mm
13,7
od 20 do 30
Torf z korzeniami grubości ponad 30 mm
13,7
od 20 do 30
tłuczniem lub odpadkami drewna
18,6
od 20 do 30
Rumosz skalny zwietrzelinowy z otoczakami do 40 mm
17,7
od 20 do 30
Glina, glina ciężka i iły wilgotne, twardoplastyczne i plastyczne, bez głazów
19,6
od 20 do 30
Mady i namuły gliniaste rzeczne
17,7-19,6
od 20 do 30
Popioły lotne zleżałe
17,7-19,6
od 20 do 30
18,6
od 25 do 35
lub głazami o masie do 25 kg, stanowiącymi do 10% objętości gruntu.
19,6
od 25 do 35
Glina, glina ciężka i iły małowilgotne, półzwarte i zwarte
20,6
od 25 do 35
Glina zwałowa z głazami do 50 kg stanowiącymi do 10% objętości gruntu
20,6
od 25 do 35
Gruz ceglany i rumowisko budowlane z blokami do 50 kg
16,7
od 25 do 35
Grube otoczaki lub rumosz o wymiarach do 90 mm lub
19,6
od 25 do 35
z głazami o masie do 10 kg
19,6
od 25 do 35
Rodzaj i charakterystyka gruntu lub materiału
Nasyp z piasku oraz piasku gliniastego z gruzem, tłuczniem
3
Nasyp zleżały z piasku gliniastego, pyłu i lessu z gruzem,
4
Less suchy zwarty
Nasyp zleżały z gliny lub iłu z gruzem, tłuczniem i odpadkami drewna
20
ZK w Rzeszowie
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót
Budowlanych nr 40.02
ZBROJENIE BETONU (przygotowanie i montaż)
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot i zakres robót objętych SST
Przedmiotem niniejszej specyfikacji technicznej (ST) są wymagania dotyczące wykonania i odbioru zbrojenia
betonu w konstrukcjach żelbetowych wykonywanych na mokro. Specyfikacja obejmuje wszystkie czynności mające na
celu wykonanie robót związanych z:
- przygotowaniem zbrojenia,
- montażem zbrojenia wraz ze wszystkimi elementami mającymi być wbudowanymi w konstrukcję żelbetową,
- kontrolą jakości robót i materiałów.
Zakres
robót obejmuje wszystkie
żelbetowe elementy konstrukcyjne budynku przewidziane w dokumentacji
projektowej.
Określenia podane w niniejszej Specyfikacji są zgodne z odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST
"Wymagania ogólne". Pręty stalowe wiotkie - pręty stalowe o przekroju kołowym żebrowane o średnicy do 40 mm.
Zbrojenie niesprężajace - zbrojenie konstrukcji betonowej niewprowadzające do niej naprężeń w sposób czynny.
1.4. Ogólne wymagania dotyczące robót
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową, ST i
poleceniami Inspektora nadzoru.
2. MATERIAŁY
2.1. Stal zbrojeniowa
2.1.1. Asortyment stali zbrojeniowej
Do zbrojenia konstrukcji żelbetowych prętami wiotkimi w obiektach budowlanych stosuje się stal klas i gatunków
wg dokumentacji projektowej, wg normy PN-H-84023/6.
Wg normy PN-B-03264:2002 rozróżnia się klasy i odpowiadające im gatunki stali zbrojeniowej jak w poniższej tabeli.
Klasy stali
Gatunki stali
A-0
StOS-b
A-I
St3SX-b
St3SY-b
St3S-b
A-II
A-III
A-IIIN
Nominalna średnica prętów [mm]
4,5 - 40
St50B
18G2-b
6 - 32
20G2Y-b
6 - 28
25G2S
35G2Y
34GS
20G2VY-b
6 – 40
6 – 20
6 - 32
6 – 28
2.1.2. Właściwości mechaniczne i technologiczne wybranych gatunków stali zbrojeniowej
Pręty
-
okrągłe żebrowane ze stali gatunku 18G2-b wg normy PN-H-84023/06 o następujących parametrach:
średnica pręta w mm
6 +- 32
granica plastyczności R, (min) w MPa
355
wytrzymałość na rozciąganie R" (min) w Mpa
490
wytrzymałość charakterystyczna w MPa
355
wytrzymałość obliczeniowa w MPa
295
wydłużenie (min) w %
20
zginanie do kąta 60°
brak pęknięć i rys w złączu.
Pręty okrągłe żebrowane ze stali gatunku S:3SX-b wg normy PN-H-84023/01 o następujących parametrach:
21
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.02 - Zbrojenie betonu
-
średnica pręta w mm
5,5 +■ 40
granica plastyczności R, (min) w MPa 240
wytrzymałość na rozciąganie Rm (min) w Mpa 370
wytrzymałość charakterystyczna w MPa 240
wytrzymałość obliczeniowa w MPa 200
wydłużenie (min) w % 24
zginanie do kąta 180°
brak p ęknięć i rys w złączu.
Pręty okrągłe gładkie ze stali gatunku StOS-b wg normy PN-H-84023 o następujących parametrach:
- średnica pręta w mm
5,5 +■ 40
- granica plastyczności Re (min) w MPa 220
- wytrzymałość na rozciąganie Rm (min) w MPa 310
- wydłużenie (min) w % 22
- zginanie do kąta 180°
brak p ęknięć i rys w złączu.
Powierzchnia walcówki i prętów powinna być bez pęknięć, pęcherzy i naderwań. Na powierzchni
czołowej prętów niedopuszczone są jamy usadowe, rozwarstwienia, pęknięcia widoczne gołym okiem.
2.1.3. Wymagania przy odbiorze
Pręty stalowe do zbrojenia betonu powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-H-93215.
Przeznaczona do odbioru na budowie partia prętów musi być zaopatrzona w atest, w którym mają być
podane:
- nazwa wytwórcy,
- oznaczenie wyrobu wg normy PN-H-93215,
- numer wytopu lub numer partii,
- wszystkie wyniki przeprowadzonych badań oraz skład chemiczny według analizy wytopowej,
- masa partii,
- rodzaj obróbki cieplnej.
Na przywieszkach metalowych przymocowanych do każdej wiązki prętów lub kręgu prętów (po dwie
do każdej wiązki) muszą znajdować się następujące informacje:
- znak wytwórcy,
- średnica nominalna,
- znak stali,
- numer wytopu lub numer partii,
- znak obróbki cieplnej.
2.2. Drut montażowy
Do montażu prętów zbrojenia należy używać wyżarzonego drutu stalowego, tzw. wiązałkowego, o
średnicy nie mniejszej niż 1,0 mm.
Przy średnicach prętów zbrojeniowych większych niż 12 mm stosować drut wiązałkowy o średnicy 1,5
mm.
2.3. Podkładki dystansowe
Dopuszcza się stosowanie stabilizatorów i podkładek dystansowych wyłącznie z betonu. Podkładki
dystansowe muszą być przymocowane do prętów.
3. SPRZĘT
Sprzęt używany przy przygotowaniu i montażu zbrojenia wiotkiego w konstrukcjach budowlanych
powinien spełniać wymagania obowiązujące w budownictwie ogólnym. W szczególności wszystkie rodzaje
sprzętu, jak: giętarki, prościarki, zgrzewarki, spawarki powinny być sprawne oraz posiadać fabryczną
gwarancję i instrukcję obsługi.
Sprzęt powinien spełniać wymagania BHP, jak przykładowo osłony zębatych i pasowych urządzeń
mechanicznych. Miejsca lub elementy szczególnie niebezpieczne dla obsługi powinny być specjalnie
oznaczone. Sprzęt ten powinien podlegać kontroli osoby odpowiedzialnej za BHP na budowie. Osoby
obsługujące sprzęt powinny być odpowiednio przeszkolone.
4. TRANSPORT
Pręty do zbrojenia powinny być przewożone odpowiednimi środkami transportu, w sposób
zapewniający uniknięcie trwałych odkształceń.
22
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Organizacja robót
Wykonawca przedstawi Inspektorowi nadzoru do akceptacji projekt organizacji i harmonogram robót
uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty zbrojarskie.
5.2. Przygotowanie zbrojenia
- Przygotowanie, montaż i odbiór zbrojenia powinien odpowiadać wymaganiom normy PN 91/510042, a
klasy i gatunki stali winny być zgodne z dokumentacją projektową.
- Pręty przed ich użyciem do zbrojenia konstrukcji należy oczyścić z zendry, luźnych płatków rdzy, kurzu i
błota. Pręty zbrojenia zatłuszczone lub zabrudzone farbą olejną można opalać lampami benzynowymi lub
czyścić preparatami rozpuszczającymi tłuszcze.
- Stal narażoną na choćby chwilowe działanie słonej wody należy zmyć wodą słodką.
- Stal pokrytą łuszczącą się rdzą i zabłoconą oczyszcza się szczotkami drucianymi ręcznie lub
mechanicznie bądź też przez piaskowanie. Po oczyszczeniu należy sprawdzić wymiary przekroju
poprzecznego prętów.
- Stal tylko zabrudzoną można zmyć strumieniem wody. Pręty oblodzone odmraża się strumieniem ciepłej
wody.
- Dopuszcza się prostowanie prętów za pomocą kluczy, młotków, ścianek. Dopuszczalna wielkość
miejscowego odchylenia od linii prostej wynosi 4 mm.
- Cięcie prętów należy wykonywać przy maksymalnym wykorzystaniu materiału. Wskazane jest
sporządzenie w tym celu planu cięcia. Cięcia przeprowadza się przy użyciu mechanicznych noży.
Dopuszcza się również cięcie palnikiem acetylenowym.
- Minimalne średnice trzpieni używanych przy wykonywaniu haków zbrojenia podaje tabela Nr 23 normy
PN-S-10042. Minimalna odległość od krzywizny pręta do miejsca, gdzie można na nim położyć spoinę,
wynosi 10d dla stali A-III i A-ll lub 5d dla stali A-l. Na zimno na budowie można wykonywać odgięcia
prętów o średnicy d S 12 mm. Pręty o średnicy d > 12 mm powinny być odginane z kontrolowanym
podgrzewaniem.
- W miejscach zagięć i załamań elementów konstrukcji, w których zagięciu ulegają jednocześnie wszystkie
pręty zbrojenia rozciąganego, należy stosować średnicę zagięcia równą co najmniej 20d.
- Wewnętrzna średnica odgięcia strzemion i prętów montażowych powinna spełniać warunki podane dla
haków. Przy odbiorze haków i odgięć prętów należy zwrócić szczególną uwagę na ich zewnętrzną stronę.
Niedopuszczalne są tam pęknięcia powstałe podczas wyginania.
5.3. Montaż zbrojenia
5.3.1. Wymagania ogólne
Układ zbrojenia w konstrukcji musi umożliwiać jego dokładne otoczenie przez jednorodny beton. Po
ułożeniu zbrojenia w deskowaniu rozmieszczenie prętów względem siebie i względem deskowania nie może
ulec zmianie. W konstrukcję można wbudować stal pokrytą co najwyżej nalotem niełuszczącej się rdzy.
Nie można wbudować stali zatłuszczonej smarami lub innymi środkami chemicznymi, zabrudzonej
farbami, zabłoconej i oblodzonej, stali, która była wystawiona na działanie słonej wody.
Minimalna grubość otuliny zewnętrznej w świetle prętów i powierzchni przekroju elementu
żelbetowego powinna wynosić co najmniej:
- 0,07 m - dla zbrojenia głównego fundamentów i podpór masywnych,
- 0,055 m
- dla strzemion fundamentów i podpór masywnych,
- 0,05 m - dla prętów głównych lekkich podpór i pali,
- 0,03 m - dla zbrojenia głównego ram, belek, pociągów, gzymsów,
- 0,025 m
- dla strzemion ram, belek, podciągów i zbrojenia płyt, gzymsów. Niedopuszczalne jest
chodzenie po wykonanym szkielecie zbrojeniowym.
5.3.2. Montowanie zbrojenia
Zbrojenie należy układać po sprawdzeniu i odbiorze deskowań.
Nie należy podwieszać i mocować do zbrojenia deskowań, pomostów transportowych, urządzeń
wytwórczych i montażowych.
Montaż zbrojenia z pojedynczych prętów powinien być dokonywany bezpośrednio w deskowaniu.
Montaż zbrojenia bezpośrednio w deskowaniu zaleca się wykonywać przed ustawieniem szalowania
bocznego. Montaż zbrojenia fundamentów wykonać na podbetonie.
Dla zachowania właściwej otuliny należy układane w deskowaniu zbrojenie podpierać podkładkami
betonowymi lub z tworzyw sztucznych o grubości równej grubości otulenia.
23
Stosowanie innych sposobów zapewnienia otuliny, a szczególnie podkładek z prętów stalowych, jest
niedopuszczalne. Na wysokości ścian licowych wykonuje się konieczne otulenie za pomocą podkładek
plastykowych pierścieniowych.
Szkielety zbrojenia powinny być, o ile to możliwe, prefabrykowane na zewnątrz. W szkieletach tych
węzły na przecięciach prętów powinny być połączone przez spawanie, zgrzewanie lub wiązanie na podwójny
krzyż wyżarzonym drutem wiązałkowym:
- przy średnicy prętów do 12 mm - o średnicy nie mniejszej niż 1,0 mm,
- przy średnicy prętów powyżej 12 mm - o średnicy nie mniejszej niż 1,5 mm.
Układ zbrojenia konstrukcji musi umożliwić jego dokładne otoczenie przez jednorodny beton. Po
ułożeniu zbrojenia w deskowaniu, rozmieszczenie prętów względem siebie i względem deskowania nie może
ulec zmianie.
Rozstaw zbrojenia, średnice i otuliny powinny być zgodne z dokumentacją projektową i normą
PN-91/S-10442.
Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszenie na odpowiednią wysokość w trakcie
betonowania jest nie dopuszczalne.
W konstrukcjach żelbetowych dopuszcza się następujące rodzaje spawanych połączeń prętów:
- czołowe, elektryczne, oporowe,
- nakładkowe spoiny jednostronne - łukiem elektrycznym,
- nakładkowe spoiny dwustronne - łukiem elektrycznym,
- zakładkowe spoiny jednostronne - łukiem elektrycznym,
- zakładkowe spoiny dwustronne - łukiem elektrycznym,
- czołowe, wzmocnione spoinami bocznymi z blachą półkolistą,
- czołowe, wzmocnione jednostronną spoiną z płaskownikiem,
- czołowe, wzmocnione dwustronną spoiną z płaskownikiem,
- zakładkowe wzmocnione jednostronną spoiną z płaskownikiem.
Łączenie prętów należy wykonywać zgodnie z PN-91/S-10042. Do zgrzewania i spawania prętów
mogą być dopuszczeni tylko spawacze mający odpowiednie uprawnienia. Skrzyżowania prętów należy wiązać
miękkim drutem lub spawać w ilości min 30% skrzyżowań. Minimalna odległość od krzywizny pręta do miejsca
gdzie można na nim położyć spoinę wynosi 10 d.
Kontrola jakości robót wykonania zbrojenia polega na sprawdzeniu zgodności z dokumentacją
projektową oraz podanymi powyżej wymaganiami. Zbrojenie podlega odbiorowi przed betonowaniem.
Przy odbiorze stali dostarczonej na budowę należy przeprowadzić następujące badania:
- sprawdzenie zgodności przywieszek z zamówieniem,
- sprawdzenie stanu powierzchni wg normy PN-H-93215,
- sprawdzenie wymiarów wg normy w.w.,
- sprawdzenie masy wg normy w.w.,
- próba rozciągania wg normy PN-EN 10002-1 + AC1:1998,
- próba zginania na zimno wg normy PN-H-04408.
Do badania należy pobrać minimum 3 próbki z każdego kręgu lub wiązki. Próbki należy pobrać z
różnych miejsc kręgu.
Jakość prętów należy ocenić pozytywnie, jeżeli wszystkie badania odbiorcze dadzą wynik pozytywny.
Dopuszczalne tolerancje wymiarów w zakresie cięcia, gięcia i rozmieszczenia zbrojenia podano poniżej.
Usytuowanie prętów:
- otulenie wkładek według projektu zwiększone maksymalnie 5 mm, nie przewiduje się zmniejszenia
grubości otuliny,
- rozstaw prętów w świetle: 10 mm,
- odstęp od czoła elementu lub konstrukcji: ±10 mm,
- długość pręta między odgięciami: ±10 mm,
- miejscowe wykrzywienie: ±5 mm.
Poprzeczki pod kable należy wykonać z dokładnością: ±1 mm (wzajemne odległości mierzone w
przekroju poprzecznym).
Niezależnie od tolerancji podanych powyżej obowiązują następujące wymagania:
- dopuszczalne odchylenie strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno przekraczać
3%,
- liczba uszkodzonych skrzyżowań na jednym pręcie nie może przekraczać 25% ogólnej ich liczby na tym
pręcie,
24
- różnica w rozstawie między prętami głównymi nie powinna przekraczać ±0,5 cm,
- różnice w rozstawie strzemion nie powinny przekraczać ±2 cm.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową jest 1 kilogram. Do obliczania należności przyjmuje się teoretyczną ilość (kg)
zmontowanego uzbrojenia, tj. łączną długość prętów poszczególnych średnic pomnożoną odpowiednio przez
ich masę jednostkową (kg/m). Nie dolicza się stali użytej na zakłady przy łączeniu prętów, przekładek
montażowych ani drutu wiązałkowego. Nie uwzględnia się też zwiększonej ilości materiału w wyniku
stosowania przez Wykonawcę prętów o średnicach większych od wymaganych w dokumentacji projektowej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Podstawą odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu są:
- pisemne stwierdzenie Inspektora nadzoru w dzienniku budowy o wykonaniu robót zgodnie z
dokumentacją projektową i ST,
- inne pisemne stwierdzenia Inspektora nadzoru o wykonaniu robót.
Zakres robót zanikających lub ulegających zakryciu określają pisemne stwierdzenia Inspektora
nadzoru lub inne potwierdzone przez niego dokumenty.
8.2. Odbiór końcowy
Odbiór końcowy odbywa się po pisemnym stwierdzeniu przez Inspektora nadzoru w dzienniku
budowy zakończenia robót zbrojarskich i pisemnego zezwolenia Inspektora nadzoru na rozpoczęcie
betonowania elementów, których zbrojenie podlega odbiorowi. Odbiór powinien polegać na sprawdzeniu:
- zgodności wykonania zbrojenia z dokumentacją projektową,
- zgodności z dokumentacją projektową liczby prętów w poszczególnych przekrojach,
- rozstawu strzemion,
- prawidłowości wykonania haków, złącz i długości zakotwień prętów,
- zachowania wymaganej projektem otuliny zbrojenia.
Cena jednostkowa obejmuje:
- zapewnienie niezbędnych czynników produkcji,
- oczyszczenie i wyprostowanie, wygięcie, przycinanie prętów stalowych,
- łączenie prętów, w tym spawane "na styk" lub "na zakład",
- montaż zbrojenia przy użyciu drutu wiązałkowego w deskowaniu zgodnie z dokumentacją projektową i
niniejszą ST,
- wykonanie badań i pomiarów,
- oczyszczenie terenu robót z odpadów zbrojenia, stanowiących własność Wykonawcy i usunięcie ich poza
teren budowy.
PN-ISO 6935-1:1998
Stal do zbrojenia betonu. Pręty gładkie.
PN-ISO 6935-1/AK:1998
PN-ISO 6935-2:1998
Stal do zbrojenia betonu.
IDT-ISO 6935-2:1991
Pręty żebrowane.
PN-ISO 6935-2/AK:1998
Poprawki:
PN 82/H-93215
Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu.
Bl 4/91 poz. 27 i Bl 8/92 poz. 38
Zmiany
1. Bl 4/84 poz. 17
Roboty betonowe i żelbetowe. Wymagania techniczne.
PN-H-84023-06/A1:1996
PN-H-04408
Stal do zbrojenia betonu. Pręty żebrowane. Dodatkowe wymagania.
PN-ISO 6935-2/AK:1998/Ap1:1999
Poprawki:
PN-B-06251
Stal do zbrojenia betonu. Pręty gładkie. Dodatkowe wymagania.
Stal określonego stosowania. Stal do zbrojenia betonu. Gatunki.
Metale. Technologiczna próba zginania.
PN-EN 10002-1 + AC1:1998 Metale: Próba rozciągania. Metoda badania w temperaturze otoczenia.
PN-B-03264
Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Projektowanie.
25
ZK w Rzeszowie
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i
Odbioru Robót Budowlanych nr 40.03
__________________________ ROBOTY BETONOWE __________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące
wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem konstrukcji betonowych i żelbetowych w obiekcie i
obejmują czynności:
- przygotowania mieszanki betonowej,
- montażu deskowań wraz z usztywnieniem,
- układania i zagęszczania mieszanki betonowej,
- pielęgnacji betonu,
oraz
- ułożenie żelbetowych płyt przykrycia kanałów.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w
ST "Wymagania ogólne", a także podanymi poniżej: Beton zwykły - beton o gęstości powyżej 1,8 t/m3
wykonany z cementu, wody, kruszywa
mineralnego o frakcjach piaskowych i grubszych oraz ewentualnych dodatków
mineralnych i domieszek chemicznych.
Mieszanka betonowa - mieszanka wszystkich składników przed związaniem betonu.
Zaprawa — mieszanka cementu, wody, składników mineralnych i ewentualnych dodatków
przechodzących przez sito kontrolne o boku oczka kwadratowego 2 mm.
Nasiąkliwość betonu - stosunek masy wody, którą zdolny jest wchłonąć beton, do jego masy w stanie
suchym.
Stopień wodoszczelności - symbol literowo-liczbowy (np. W8) klasyfikujący beton pod
względem przepuszczalności wody. Liczba po literze W oznacza dziesięciokrotną wartość
ciśnienia wody w MPa, działającego na próbki betonowe.
Stopień mrozoodporności - symbol literowo-liczbowy (np. F150) klasyfikujący beton pod
względem jego odporności na działania mrozu. Liczba po literze F oznacza wymaganą
liczbę cykli zamrażania i odmrażania próbek betonowych, przy której ubytek masy jest
mniejszy niż 2%.
Wytrzymałość gwarantowana betonu na ściskanie Rb°- wytrzymało ść (zapewniona z 95-proc.
prawdopodobieństwem) uzyskania w wyniku badania na ściskanie kostek sześciennych o
boku 150 mm, wykonanych, przechowywanych i badanych zgodnie z normą PN-B-06250.
2. MATERIAŁY
2.1. Składniki mieszanki betonowej
2.1.1. Cement - wymagania i badania
Cement pochodzący z każdej dostawy musi spełniać wymagania zawarte w normie PN-B-19701.
Dopuszcza się stosowanie jedynie cementu portlandzkiego czystego (bez dodatków) klasy:
- dla betonu klas do B25 (C20/25)- cementu 32,5 I/A,
- dla betonu od klasy B30 (C25/30) wzwyż - cementu 42,5 I/A.
Do każdej partii dostarczonego cementu musi być dołączone świadectwo jakości (atest).
Zakazuje się pobierania cementu ze stacji przesypowych (silosów), jeżeli nie ma pewności, że
dostarczany jest tam tylko jeden rodzaj cementu z tej samej cementowni.
Cement workowany - na opakowaniach (workach) muszą być umieszczone trwałe napisy,
zawierające co najmniej:
- nazw ę , rodzaj, symbol i klas ę cementu,
- nazwę wytwórni i miejscowości,
- masę worka z cementem,
- datę wysyłki,
- termin trwałości cementu.
26
40.03 Roboty betonowe
Przed użyciem cementu do wykonania mieszanki betonowej powinien on podlegać następującym
badaniom:
- oznaczenie czasu wiązania i zmiany objętości wg norm PN-EN 196-1 ;1996, PN-EN 196-3;1996, PN-EN
196-6:1997,
- sprawdzenie zawartości grudek.
Wyniki wyżej wymienionych badań dla cementu portlandzkiego normalnie twardniejącego muszą
spełniać następujące wymagania (przy oznaczaniu czasu wiązania w aparacie Vicata):
- początek wiązania - najwcześniej po upływie 60 minut,
- koniec wiązania - najpóźniej po upływie 10 godzin. Przy
oznaczaniu równomierności zmiany objętości:
- wg próby Le Chateliera - nie więcej niż 8 mm,
- wg próby na plackach - normalna.
Cementy portlandzkie normalnie i szybko twardniejące podlegają sprawdzeniu zawartości grudek
(zbryleń), nie dających się rozgnieść w palcach i nie rozpadających się w wodzie. Nie dopuszcza się
występowania w cemencie większej niż 20% ciężaru cementu ilości grudek niedających się rozgnieść w
palcach i nierozpadających się w wodzie. Grudki te należy usunąć poprzez przesianie przez sito o boku oczka
kwadratowego 2 mm, jeśli cement miałby być użyty.
W przypadku, gdy wymienione badania wykażą niezgodność z normami, cement nie może być użyty
do wykonania betonu.
2.1.2. Kruszywo
Kruszywo do betonu powinno charakteryzować się stałością cech fizycznych i jednorodnością
uziarnienia pozwalającą na wykonanie partii betonu o stałej jakości.
Poszczególne rodzaje i frakcje kruszywa muszą być na placu składowym oddzielnie składowane na
umocnionym i czystym podłożu w sposób uniemożliwiający mieszanie się.
Kruszywa grube powinny wykazywać wytrzymałość badaną przez ściskanie w cylindrze zgodną z
wymaganiami normy PN-B-06714.40. W kruszywie grubym nie dopuszcza się grudek gliny.
Ziarna kruszywa nie powinny być większe niż:
- 1/3 najmniejszego wymiaru przekroju poprzecznego elementu,
- % odległości w świetle między prętami zbrojenia, leżącymi w jednej płaszczyźnie prostopadłej do kierunku
betonowania.
Do betonów klas C25/30 i wyższych należy stosować wyłącznie grysy granitowe lub bazaltowe marki
50, o maksymalnym wymiarze ziarna 16 mm.
Stosowanie grysów z innych skał dopuszcza się pod warunkiem, że zostały one zbadane w placówce
badawczej wskazanej przez zamawiającego, a wyniki badań spełniają wymagania dotyczące grysów
granitowych i bazaltowych. Grysy powinny odpowiadać następującym wymaganiom:
- zawartość pyłów mineralnych - do 1 %,
- zawartość ziaren nieforemnych (to jest wydłużonych płaskich) - do 20%,
- wskaźnik rozkruszenia:
- dla grysów granitowych - do 16%,
- dla grysów bazaltowych i innych - do 8%,
- nasiąkliwość - do 1,2%,
- mrozoodporność według metody bezpośredniej - do 2%,
- mrozoodporność wg zmodyfikowanej metody bezpośredniej do 10%,
- reaktywność alkaliczna z cementem określona wg normy PN-B-06714.34 nie powinna wywoływać
zwiększenia wymiarów liniowych ponad 0,1%,
- zawartość związków siarki - do 0,1 %,
- zawartość zanieczyszczeń obcych - do 0,25%,
- zawartość zanieczyszczeń organicznych, nie dających barwy ciemniejszej od wzorcowej wg normy
PN-B-06714.26.
Kruszywem drobnym powinny być piaski o uziarnieniu do 2 mm pochodzenia rzecznego lub
kompozycja piasku rzecznego i kopalnianego uszlachetnionego.
Zawartość poszczególnych frakcji w stosie okruchowym piasku powinna się mieścić w granicach:
- do 0,25 mm - 14-19%,
- do 0,50 mm - 33-48%,
- do 1,00 mm - 53-76%.
Piasek powinien spełniać następujące wymagania:
- zawartość pyłów mineralnych - do 1,5%,
- reaktywność alkaliczna z cementem określona wg normy PN-B06714.34 nie powinna wywoływać
zwiększenia wymiarów liniowych ponad 0,1%,
27
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.03 Roboty betonowe
- zawartość związków siarki - do 0,2%,
- zawartość zanieczyszczeń obcych - do 0,25%,
- zawartość zanieczyszczeń organicznych — nie dająca barwy ciemniejszej od wzorcowej wg normy
PN-B-06714.26,
- w kruszywie drobnym nie dopuszcza się grudek gliny.
Piasek pochodzący z każdej dostawy musi być poddany badaniom niepełnym obejmującym:
- oznaczenie składu ziarnowego wg normy PN-B-06714.15,
- oznaczenie zawartości zanieczyszczeń obcych wg normy PN-B06714.12,
- oznaczenie zawartości grudek gliny, które oznacza się podobnie, jak zawartość
zanieczyszczeń obcych,
- oznaczenie zawartości pyłów mineralnych wg normy PN-B-06714.13.
Dostawca kruszywa jest zobowiązany do przekazania dla każdej partii kruszywa wyników jego
pełnych badań wg normy PN-B-06712 oraz wyników badania specjalnego dotyczące reaktywności alkalicznej
w terminach przewidzianych przez Inspektora nadzoru.
W przypadku, gdy kontrola wykaże niezgodność cech danego kruszywa z wymaganiami normy
PN-B-06712, użycie takiego kruszywa może nastąpić po jego uszlachetnieniu (np. przez płukanie lub dodanie
odpowiednich frakcji kruszywa) i ponownym sprawdzeniu. Należy prowadzić bieżącą kontrolę wilgotności
kruszywa wg normy PN-B-06714.18 dla korygowania receptury roboczej betonu.
2.1.3. Woda zarobowa - wymagania i badania
Woda zarobowa do betonu powinna odpowiadać wymaganiom normy PN-B-32250. Jeżeli wodę do
betonu przewiduje się czerpać z wodociągów miejskich, to woda ta nie wymaga badania.
2.1.4. Domieszki i dodatki do betonu
Dopuszcza się stosowanie do mieszanek betonowych domieszek chemicznych o działaniu:
- napowietrzającym,
- uplastyczniającym,
- przyśpieszającym lub opóźniającym wiązanie.
Do produkcji mieszanek betonowych wymaga się stosowania domieszek tylko w uzasadnionych
przypadkach i pod warunkiem przeprowadzenia kontroli skutków ubocznych, takich jak: zmniejszenie
wytrzymałości, zwiększenie nasiąkliwości i skurczu po stwardnieniu betonu. Należy też ocenić wpływ
domieszek na zmniejszenie trwałości betonu.
Domieszki do betonów muszą mieć aprobaty, wydane przez Instytut Techniki Budowlanej lub Instytut
Dróg i Mostów oraz posiadać atest producenta.
2.2. Beton
Beton stosowany do konstrukcji budowlanych musi spełniać następujące wymagania:
- nasiąkliwość - do 5%; badanie wg normy PN-B-06250,
- mrozoodporność - ubytek masy nie większy od 5%, spadek wytrzymałości na ściskanie nie większy niż
20% po 150 cyklach zamrażania i odmrażania (F150); badanie wg normy
PN-B-06250,
- wodoszczelność - większa od 0,8MPa (W8),
- wskaźnik wodno-cementowy (w/c) - ma być mniejszy od 0,5.
Skład mieszanki betonowej powinien być ustalony zgodnie z normą PN-B-06250 tak, aby przy
najmniejszej ilości wody zapewnić szczelne ułożenie mieszanki w wyniku zagęszczania przez wibrowanie.
Skład mieszanki betonowej ustala laboratorium Wykonawcy lub wytwórni betonów i wymaga on
zatwierdzenia Inspektora nadzoru.
Stosunek poszczególnych frakcji kruszywa grubego ustalany doświadczalnie powinien odpowiadać
najmniejszej jamistości.
Zawartość piasku w stosie okruchowym powinna być jak najmniejsza i jednocześnie zapewniać
niezbędną urabialność przy zagęszczeniu przez wibrowanie oraz nie powinna być większa niż 42% przy
kruszywie grubym do 16 mm.
Optymalną zawartość piasku w mieszance betonowej ustala się następująco:
- z ustalonym składem kruszywa grubego wykonuje się kilka (3^5) mieszanek betonowych o ustalonym
teoretycznie stosunku w/c i o wymaganej konsystencji zawierających różną, ale nie większą od
dopuszczalnej, ilość piasku,
- za optymalną ilość piasku przyjmuje się taką, przy której mieszanka betonowa zagęszczona przez
wibrowanie charakteryzuje się największą masą objętościową.
Wartość parametru A do wzoru Bolomey'a stosowanego do wyznaczenia wskaźnika w/c
charakteryzującego mieszankę betonową należy określić doświadczalnie. Współczynnik ten wyznacza się na
podstawie uzyskanych wytrzymałości betonu z mieszanek o różnych
28
wartościach w/c (mniejszych i większych od wartości przewidywanej teoretycznie) wykonanych ze
stosowanych materiałów. Dla teoretycznego ustalenia wartości wskaźnika w/c w mieszance można
skorzystać z wartości parametru A podawanego w literaturze fachowej. Maksymalne ilości cementu w
zależności od klasy betonu są następujące:
- 400 kg/m33 - dla betonu klas C20/25 i C25/30,
- 450 kg/m3 - dla betonu klas C30/35 i wyższych.
Przy projektowaniu składu mieszanki betonowej zagęszczanej przez wibrowanie i dojrzewającej w
warunkach naturalnych (średnia temperatura dobowa nie niższa niż 10°C), średnią wymaganą wytrzymałość
na ściskanie należy określić jako równą 1,3 RbG.
Zawartość powietrza w mieszance betonowej badana metodą ciśnieniową wg normy PN-B-06250 nie
powinna przekraczać:
- wartości 2% - w przypadku niestosowania domieszek napowietrzających,
- wartości 3,5^5,5% - dla betonu narażonego na czynniki atmosferyczne, przy uziarnieniu kruszywa do 16
mm,
- wartości 4,5^6,5% - dla betonu narażonego na stały dostęp wody przed zamarznięciem przy uziarnieniu
kruszywa do 16 mm.
Konsystencja mieszanek betonowych powinna być nie rzadsza od plastycznej, oznaczonej w normie
PN-B-06250 symbolem K-3. Sprawdzanie konsystencji mieszanki przeprowadza się podczas projektowania
jej składu i następnie przy wytwarzaniu. Dopuszcza się dwie metody badania:
- metodą Ve-Be,
- metodą stożka opadowego.
Różnice pomiędzy założoną konsystencją mieszanki a kontrolowaną metodami określonymi w
normie PN-B-06250 nie mogą przekraczać: ±20% wartości wskaźnika Ve-Be, ±10 mm przy pomiarze
stożkiem opadowym.
Pomiaru konsystencji mieszanek K1 do K3 (wg normy PN-B-06250) trzeba dokonać aparatem
Ve-Be.
Dla konsystencji plastycznej K3 dopuszcza się na budowie pomiar przy pomocy stożka opadowego.
Wady i uszkodzenia:
opis
status
odkryte zbrojenie oraz braki powstałe na skutek
niewłaściwego zagęszczenia betonu
wgłębienia i wypukłości o średnicy do 15 mm i głębokości lub
wypukłości do 5 mm na górnej i dolnej powierzchni płyty
wyszczerbienie krawędzi długości do 200 mm i głębokości do 5 mm
niedopuszczalne
w liczbie 1 szt. na 1mb płyty
nie więcej jak 1 szt. na jednej krawędzi
płyty
zwichrowanie powierzchni na końcach płyt po przekątnej
nie mogą przekraczać 5 mm
w środku powierzchni
10 mm
rysy i pęknięcia, powstałe na skutek skurczu betonu o długości do
200 mm w odstępach nie mniejszych niż 1,0 m
pęknięcia są nie dopuszczalne
2.3. Płyty przekrycia kanałów P/CO/110:
3. SPRZĘT
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego typu sprzętu akceptowanego przez Inspektora
nadzoru. Dozatory musza mieć aktualne świadectwo legalizacji. Mieszanie składników powinno się odbywać
wyłącznie w betoniarkach o wymuszonym działaniu (zabrania się stosowania mieszarek wolnospadowych).
Do podawania mieszanek należy stosować pojemniki lub pompy przystosowane do podawania
mieszanek plastycznych. Do zagęszczania mieszanki betonowej należy stosować wibratory z buławami o
średnicy nie większej od 0,65 odległości między prętami zbrojenia leżącymi w płaszczyźnie poziomej, o
częstotliwości 6000 drgań/min i łaty wibracyjne charakteryzujące się jednakowymi drganiami na całej
długości.
4. TRANSPORT i MAGAZYNOWANIE
C e me n t
Transport i przechowywanie cementu określone są w BN-88/6731-08. Cement pakowany (workowany) przewożony powinien być krytymi środkami transportowymi
w sposób zabezpieczony przed zawilgoceniem; przechowywany może
29
być w składach otwartych (wydzielone miejsca zadaszone na otwartym terenie
zabezpieczone z boków przed opadami) lub w magazynach zamkniętych
(budynki lub pomieszczenia o szczelnym dachu i ścianach);
cement luzem - przewozić należy w samowyładowczych wagonach i cysternach
samochodowych; magazynuje się w specjalnych zbiornikach stalowych (tzw.
Silosach) przystosowanych do pneumatycznego załadunku i wyładunku,
zaopatrzonych w urządzenia do przeprowadzania kontroli objętości cementu
znajdującego się w zbiorniku, włazy do czyszczenia oraz klamry na
wewnętrznych ścianach.
Podłoża składów otwartych powinny być twarde i suche, odpowiednio pochylone, zabezpieczające
cement przed ściekami wody deszczowej i zanieczyszczeń. Podłogi magazynów zamkniętych powinny być
suche i czyste, zabezpieczające cement przed zawilgoceniem i zanieczyszczeniem.
Dopuszczalny okres przechowywania cementu zależny jest od miejsca przechowywania. Cement nie
może być użyty do betonu po okresie:
- 10 dni, w przypadku przechowywania go w zadaszonych składach otwartych,
- po upływie terminu trwałości podanego przez wytwórnię, w przypadku przechowywania w składach
zamkniętych.
Każda partia cementu, dla której wydano oddzielne świadectwo jakości powinna być przechowywana
osobno w sposób umożliwiający jej łatwe rozróżnienie.
Mi e s z a n k a b e t o n o w a
Transportu mieszanki betonowej należy wykonywać wyłącznie za pomocą mieszalników
samochodowych (tzw. gruszek) w ilości i rytmie dostaw zapewniających wymaganą szybkość betonowania z
uwzględnieniem odległości dowozu, czasu twardnienia betonu oraz koniecznej rezerwy w przypadku awarii
samochodu. Podawanie i układanie mieszanki betonowej można wykonywać za pomocą pompy do betonu
lub innych środków akceptowanych przez Inspektora nadzoru.
Czas transportu i wbudowania mieszanki nie powinien być dłuższy niż:
- 90 min. - przy temperaturze +15C,
- 70 min. - przy temperaturze +20C,
- 30 min. - przy temperaturze +30C.
Płyty przekrycia kanałów
Płyty powinny być składowane na wyrównanym terenie w pozycji na płask, nie wyżej niż w 10
warstwach z zastosowaniem podkładek z drewna miękkiego o przekroju nie mniejszym jak 6x1,5 cm, przy
czym długość ich powinna być większa od szerokości elementu co najmniej
0 10 cm. Podkładki należy układać jedna nad drugą w pionie, w odległości nie większej jak 30 cm od czoła
płyty.
Na środkach transportu płyty powinny być układane jak przy składowaniu, długością w kierunku jazdy.
Płyty nie powinny wystawać więcej niż 5 cm ponad górną krawędź środka transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
Wykonawca przedstawia Inspektorowi nadzoru do akceptacji projekt organizacji
1 harmonogram robót uwzględniający wszystkie warunki, w jakich będą wykonywane roboty budowlane.
5.1. Zalecenia ogólne
Rozpoczęcie robót betoniarskich może nastąpić na podstawie dostarczonego przez Wykonawcę
szczegółowego programu i dokumentacji technologicznej (zaakceptowanej przez Inspektora nadzoru)
obejmującej:
- wybór składników betonu,
- opracowanie receptur laboratoryjnych i roboczych,
- sposób wytwarzania mieszanki betonowej,
- sposób transportu mieszanki betonowej,
- kolejność i sposób betonowania,
- wskazanie przerw roboczych i sposobu łączenia betonu w tych przerwach,
- sposób pielęgnacji betonu,
- warunki rozformowania konstrukcji (deskowania),
- zestawienie koniecznych badań.
30
Przed przystąpieniem do betonowania powinna być stwierdzona przez Inspektora nadzoru
prawidłowość wykonania wszystkich robót poprzedzających betonowanie, a w szczególności:
- deskowań, rusztowań, usztywnień, pomostów itp.,
- zbrojenia,
- zgodność rzędnych z projektem,
- czystość deskowania oraz obecność wkładek dystansowych zapewniających wymaganą wielkość otuliny,
- przygotowanie powierzchni betonu uprzednio ułożonego w miejscu przerwy roboczej,
- rozmieszczenie i niezmienność kształtu elementów wbudowanych w betonową konstrukcję (kanałów,
wpustów, sączków, kotw, rur itp.),
- gotowość sprzętu i urządzeń do prowadzenia betonowania.
Betonowanie można rozpocząć po uzyskaniu zezwolenia Inspektora nadzoru potwierdzonego
wpisem do dziennika budowy.
5.2. Wytwarzanie i podawanie mieszanki betonowej
Wytwarzanie mieszanki betonowej powinno odbywać się wyłącznie w wyspecjalizowanym zakładzie
produkcji betonu, który może zapewnić określone dokumentacją wymagania.
Dozowanie składników do mieszanki betonowej powinno być dokonywane wyłącznie wagowo z
dokładnością:
- 2% - przy dozowaniu cementu i wody,
- 3% - przy dozowaniu kruszywa.
Dozatory muszą mieć aktualne świadectwo legalizacji.
Urządzenia dozujące wodę i płynne domieszki powinny być sprawdzane co najmniej raz w miesiącu.
Przy dozowaniu składników powinno się uwzględniać korektę związaną ze zmiennym zawilgoceniem
kruszywa.
Czas mieszania należy ustalić doświadczalnie, jednak nie powinien on być krótszy niż 2 minuty.
Do podawania mieszanek betonowych należy stosować pojemniki o konstrukcji umożliwiającej łatwe
ich opróżnianie lub pompy przystosowanej do podawania mieszanek plastycznych. Przy stosowaniu pomp
wymaga się sprawdzenia ustalonej konsystencji mieszanki betonowej przy wylocie.
Mieszanki betonowej nie należy zrzucać z wysokości większej niż 0,75 m od powierzchni, na którą
spada. W przypadku, gdy wysokość ta jest większa, należy mieszankę podawać za pomocą rynny zsypowej
(do wysokości 3,0 m) lub leja zsypowego teleskopowego (do wysokości
8,0 m).
Przy wykonywaniu elementów konstrukcji monolitycznych należy przestrzegać wymogów
dokumentacji technologicznej, która powinna uwzględniać następujące zalecenia:
- w fundamentach, ścianach i ramach mieszankę betonową należy układać bezpośrednio
z pojemnika lub rurociągu pompy bądź też za pośrednictwem rynny warstwami o grubości do 40 cm,
zagęszczając wibratorami wgłębnymi,
- przy wykonywaniu płyt mieszankę betonową należy układać bezpośrednio z pojemnika lub rurociągu
pompy,
- przy betonowaniu oczepów, gzymsów, wsporników, zamków i stref przydylatacyjnych stosować wibratory
wgłębne.
Przy zagęszczeniu mieszanki betonowej należy spełniać następujące warunki:
- wibratory wgłębne stosować o częstotliwości min. 6000 drgań na minutę, z buławami
o średnicy nie większej niż 0,65 odległości między prętami zbrojenia leżącymi w płaszczyźnie poziomej,
- podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi nie wolno dotykać zbrojenia buławą wibratora,
- podczas zagęszczania wibratorami wgłębnymi należy zagłębiać buławę na głębokość 5-8 cm w warstwę
poprzednią i przytrzymywać buławę w jednym miejscu w czasie 20-30 s., po czym wyjmować powoli w
stanie wibrującym,
- kolejne miejsca zagłębienia buławy powinny być od siebie oddalone o 1,4 R, gdzie R jest promieniem
skutecznego działania wibratora; odległość ta zwykle wynosi 0,3-0,5 m,
- belki (ławy) wibracyjne powinny być stosowane do wyrównania powierzchni betonu płyt pomostów i
charakteryzować się jednakowymi drganiami na całej długości;
- czas zagęszczania wibratorem powierzchniowym lub belką (łatą) wibracyjną w jednym miejscu powinien
wynosić od 30 do 60 s"
- zasięg działania wibratorów przyczepnych wynosi zwykle od 20 do 50 cm w kierunku głębokości i od 1,0
do 1,5 m w kierunku długości elementu; rozstaw wibratorów należy ustalić doświadczalnie tak, aby nie
powstawały martwe pola.
31
Przerwy w betonowaniu należy sytuować w miejscach uprzednio przewidzianych i uzgodnionych z
Projektantem.
Ukształtowanie powierzchni betonu w przerwie roboczej powinno być uzgodnione w Projektantem, a
w prostszych przypadkach można się kierować zasadą, że powinna ona być prostopadła do powierzchni
elementu.
Powierzchnia betonu w miejscu przerwania betonowania powinna być starannie przygotowana do
połączenia betonu stwardniałego ze świeżym przez usunięcie z powierzchni betonu stwardniałego, luźnych
okruchów betonu oraz warstwy szkliwa cementowego oraz zwilżenie wodą.
Powyższe zabiegi należy wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem betonowania.
W przypadku przerwy w układaniu betonu zagęszczanym przez wibrowanie wznowienie betonowania
nie powinno się odbyć później niż w ciągu 3 godzin lub po całkowitym stwardnieniu betonu. Jeżeli temperatura
powietrza jest wyższa niż 20°C, czas trwania przerwy nie powinien przekraczać 2 godzin.
Po wznowieniu betonowania należy unikać dotykania wibratorem deskowania, zbrojenia i poprzednio
ułożonego betonu.
W przypadku, gdy betonowanie konstrukcji wykonywane jest także w nocy, konieczne jest
wcześniejsze przygotowanie odpowiedniego oświetlenia, zapewniającego prawidłowe wykonawstwo robót i
dostateczne warunki bezpieczeństwa pracy.
5.3. Warunki atmosferyczne przy układaniu mieszanki betonowej i wiązaniu betonu
Betonowanie konstrukcji należy wykonywać wyłącznie w temperaturach nie niższych niż plus 5°C,
zachowuj ąc warunki umożliwiające uzyskanie przez beton wytrzymałości co najmniej 15 MPa przed
pierwszym zamarznięciem. Uzyskanie wytrzymałości 15 MPa powinno być zbadane na próbkach
przechowywanych w takich samych warunkach, jak zabetonowana konstrukcja.
W wyjątkowych przypadkach dopuszcza się betonowanie w temperaturze do -5°C, jednak wymaga to
zgody Inspektora nadzoru oraz zapewnienia temperatury mieszanki betonowej +20C w chwili układania i
zabezpieczenia uformowanego elementu przed utratą ciepła w czasie co najmniej 7 dni. Temperatura
mieszanki betonowej w chwili opróżniania betoniarki nie powinna być wyższa niż 35C.
Niedopuszczalne jest kontynuowanie betonowania w czasie ulewnego deszczu, należy zabezpieczyć
miejsce robót za pomocą mat lub folii.
5.4. Pielęgnacja betonu
Bezpośrednio po zakończeniu betonowania zaleca się przykrycie powierzchni betonu lekkimi
wodoszczelnymi osłonami zapobiegającymi odparowaniu wody z betonu i chroniącymi beton przed
deszczem i nasłonecznieniem.
Przy temperaturze otoczenia wyższej niż +5C nale ży nie później niż po 12 godz. od zakończenia
betonowania rozpocząć pielęgnację wilgotnościową betonu i prowadzić ją co najmniej przez 7 dni (przez
polewanie co najmniej 3 razy na dobę).
Przy temperaturze otoczenia +15C i wy ższej beton należy polewać w ciągu pierwszych 3 dni co 3
godziny w dzień i co najmniej 1 raz w nocy, a w następne dni co najmniej 3 razy na dobę.
Woda stosowana do polewania betonu powinna spełniać wymagania normy PN-B-32250.
W czasie dojrzewania betonu elementy powinny być chronione przed uderzeniami i drganiami
przynajmniej do chwili uzyskania przez niego wytrzymałości na ściskanie co najmniej 15 MPa.
5.5. Wykańczanie powierzchni betonu
Dla powierzchni betonu obowiązują następujące wymagania:
- wszystkie betonowe powierzchnie muszą być gładkie i równe, bez zagłębień między ziarnami kruszywa,
przełomami i wybrzuszeniami ponad powierzchnię,
- pęknięcia i rysy są niedopuszczalne,
- równość powierzchni ustroju nośnego przeznaczonej pod izolację powinna odpowiadać wymaganiom
normy PN-B-10260; wypukłości i wgłębienia nie powinny być większe niż 2 mm.
Ostre krawędzie betonu po rozdeskowaniu powinny być oszlifowane. Jeżeli dokumentacja projektowa
nie przewiduje specjalnego wykończenia powierzchni betonowych konstrukcji, to bezpośrednio po rozebraniu
deskowań należy wszystkie wystające nierówności wyrównać za pomocą tarcz karborundowych i czystej
wody. Wyklucza się szpachlowanie konstrukcji po rozdeskowaniu.
32
5.6. Deskowania
Deskowania dla elementów konstrukcji obiektu (ustroju nośnego, podpór) winno być wykonane
według
projektu
technologicznego
deskowania,
opracowanego
na
podstawie
obliczeń
statyczno-wytrzymałościowych.
Projekt opracuje Wykonawca w ramach ceny kontraktowej i uzgodni z Projektantem. Powinien on
składać się z planów zadeskowań poszczególnych działek roboczych i specyfikacji elementów składowych
deskowań.
Płyty, ściągi, dźwigary i rusztowania podporowe powinny być dobrane w sposób umożliwiający
maksymalne wykorzystanie ich wytrzymałości.
Konstrukcja deskowań powinna być sprawdzana na siły wywołane parciem świeżej masy betonowej i
uderzeniami przy jej wylewaniu oraz powinna uwzględniać:
- szybkość betonowania,
- sposób zagęszczania,
- obciążenia pomostami roboczymi. Konstrukcja
deskowania powinna zapewniać:
- odpowiednią sztywność i niezmienność kształtu konstrukcji,
- odpowiednią szczelność,
- odporność na deformację pod wpływem warunków atmosferycznych oraz
- jednorodną powierzchnię betonu.
W wyjątkowych przypadkach można uzyskać wymaganą gładkość powierzchni przez zeszlifowanie
nadlewów betonu występujących na złączeniach płyt.
Do realizacji obiektu przewidziano zastosowanie deskowań systemowych, uniwersalnych,
wynajmowanych od firm specjalistycznych. Montaż deskowań należy powierzać tym właśnie firmom.
Zasady BHP wymagające szczególnej uwagi:
- do pracy przy montażu i demontażu deskowań oraz przy robotach betonowych należy zatrudniać tylko
pracowników przeszkolonych i spełniających wymogi zdrowotne, jakie są wymagane przy pracy na
wysokości;
- wszystkie osoby przebywające na terenie budowy zobowiązane są do bezwzględnego używania kasków
ochronnych;
- obszar zagrożony, np. skutkami spadania z góry przedmiotów lub materiałów należy skutecznie
zabezpieczyć m.in. przez:
- ogrodzenie obszaru zagrożonego i odpowiednie jego oznakowanie,
- zastosowanie zadaszeń (daszków) ochronnych.
Strefa objęta szczególną ochroną powinna być dostosowana do wysokości, na której znajdują się
stanowiska pracy mogące stanowić zagrożenia j.w. nie może wynosić ona mniej niż 1/10 tej wysokości
(jednak nie mniej niż 6 m).
- po każdym przestawieniu deskowań na nową działkę roboczą a przed rozpoczęciem robót na pomostach,
należy sprawdzić prawidłowość zamocowania wsporników i barierek pomostów roboczych i
komunikacyjnych;
- ciągi komunikacyjne utworzone przez pomosty powinny być uzupełnione pomostami narożnymi dla
umożliwienia przejścia przez narożniki budynku, w przypadku "ślepego" zakończenia pomostu powinien
być on zabezpieczony poprzeczną barierką;
- pozostawienie na pomostach roboczych materiałów i narzędzi po zakończonej pracy jest zabronione;
- jednoczesna praca na dwóch pomostach roboczych znajdujących się w jednym pionie jest dozwolona pod
warunkiem zastosowania odpowiedniego zabezpieczenia np. szczelnego daszka ochronnego;
- przed przestawieniem deskowań należy sprawdzić, czy na pomoście nie znajdują się luźne części, które
mogłyby spaść w czasie transportu;
- betonowanie powinno przebiegać przy zachowaniu następujących wymagań:
- w czasie układania i zagęszczania betonu należy stale obserwować zachowanie się deskowań,
elementów podporowych i stabilizujących,
- szybkość i wysokość wypełnienia deskowań betonem nie powinno przekraczać określonych w projekcie
zadeskowania parametrów betonowania;
- w trakcie rozdeskowania zabrania się odrywać deskowania od ścian za pomocą żurawia;
- oczyszczanie i powlekanie deskowań środkiem adhezyjnym może nastąpić jedynie po właściwym
zabezpieczeniu zespołów przed ich wywróceniem;
- przy stosowaniu środków antyadhezyjnych należy zachować wymagane zabezpieczenie oraz
postępowanie wykluczające możliwość powstania zatruć lub chorób.
33
5.7. Płyty pokrywowe kanałów
Prefabrykowane płyty pokrywowe kanałów należy montować na sucho na gotowych podporach
wykonanego żelbetowego kanału. Przed ułożeniem należy sprawdzić czy zapewniona jest minimalna szerokość
podparcia na całej długości kanału. Krawędzie podpory starannie oczyścić i ewentualnie wyrównać tak, aby
zapewniona była równa płaszczyzna przykrycia.
6.1. Deskowanie
Przed przystąpieniem do betonowania musi być dokonana przez Inspektor Nadzoru dokona kontroli
deskowania i potwierdzi to wpisem do Dziennika Budowy. Sprawdzeniu podlegają:
- stan techniczny deskowań uniwersalnych przed zastosowaniem,
- cechy geometryczne deskowania przed betonowaniem,
- stateczność deskowania,
- szczelność, czystość, stan powierzchni deskowania,
- pokrycie deskowania środkiem antyadhezyjnym,
- klasy drewna i jego wady,
- geodezyjny poziom dolnej powierzchni deskowania,
- geodezyjne położenie górnego poziomu betonowania.
6.2. Badania kontrolne betonu
Dla określenia wytrzymałości betonu wbudowanego w konstrukcję należy w trakcie betonowania pobierać
próbki kontrolne w postaci kostek sześciennych o boku 15 cm w liczbie nie mniejszej niż:
- 1 próbka na 50 m3 betonu,
- 3 próbki na dobę,
- 6 próbek na partię betonu.
Próbki pobiera się losowo po jednej, równomiernie w okresie betonowania, a następnie przechowuje się,
przygotowuje i bada w okresie 28 dni zgodnie z normą PN-B-06250.
Jeżeli próbki pobrane i badane jak wyżej wykażą wytrzymałość niższą od przewidzianej dla danej klasy
betonu, należy przeprowadzić badania próbek wyciętych z konstrukcji.
Jeżeli wyniki tych badań będą pozytywne, to beton należy uznać za odpowiadający wymaganej klasie
betonu.
W przypadku niespełnienia warunków wytrzymałości betonu na ściskanie po 28 dniach dojrzewania,
dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach, za zgodą Inspektora nadzoru, spełnienie tego warunku w okresie
późniejszym, lecz nie dłuższym niż 90 dni.
Dopuszcza się pobieranie dodatkowych próbek i badanie wytrzymałości betonu na ściskanie w okresie
krótszym niż od 28 dni.
Dla określenia nasiąkliwości betonu należy pobrać przy stanowisku betonowania co najmniej jeden raz w
okresie betonowania obiektu oraz każdorazowo przy zmianie składników betonu, sposobu układania i
zagęszczania po 3 próbki o kształcie regularnym lub po 5 próbek
0 kształcie nieregularnym, zgodnie z normą PN-B-06250.
Próbki trzeba przechowywać w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 28 dni zgodnie z normą
PN-B-06250.
Nasi ą kliwo ść zaleca si ę równie ż bada ć na próbkach wyci ę tych z konstrukcji.
Dla określenia mrozoodporności betonu należy pobrać przy stanowisku betonowania co najmniej jeden raz
w okresie betonowania obiektu oraz każdorazowo przy zmianie składników
1 sposobu wykonywania betonu po 12 próbek regularnych o minimalnym wymiarze boku lub średnicy próbki 100
mm. Próbki należy przechowywać w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 90 dni zgodnie z normą
PN-B-06250.
Zaleca się badać mrozoodporność na próbkach wyciętych z konstrukcji.
Przy stosowaniu metody przyśpieszonej wg normy PN-B-06250 liczba próbek reprezentujących daną partię
betonu może być zmniejszona do 6, a badanie należy przeprowadzić w okresie 28 dni.
Wymagany stopień wodoszczelności sprawdza się, pobierając co najmniej jeden raz w okresie
betonowania obiektu oraz każdorazowo przy zmianie składników i sposobu wykonywania betonu po 6 próbek
regularnych o grubości nie większej niż 160 mm i minimalnym wymiarze boku lub średnicy 100 mm.
Próbki przechowywać należy w warunkach laboratoryjnych i badać w okresie 28 dni wg normy
PN-B-06250.
Dopuszcza się badanie wodoszczelności na próbkach wyciętych z konstrukcji.
34
Na Wykonawcy spoczywa obowiązek zapewnienia wykonania badań laboratoryjnych (przez własne laboratoria lub
inne uprawnione) przewidzianych normą PN-B-06250, a także gromadzenie, przechowywanie i okazywanie
Inspektorowi nadzoru wszystkich wyników badań dotyczących jakości betonu i stosowanych materiałów.
Jeżeli beton poddany jest specjalnym zabiegom technologicznym, należy opracować plan kontroli jakości betonu
dostosowany do wymagań technologii produkcji. W planie kontroli powinny być uwzględnione badania przewidziane
aktualną normą i niniejszą SST oraz ewentualnie inne, konieczne do potwierdzenia prawidłowości zastosowanych
zabiegów technologicznych. Badania powinny obejmować:
- badanie składników betonu,
- badanie mieszanki betonowej,
- badanie betonu.
Zestawienie wymaganych badań wg PN-B-06250:
Rodzaj badania
Badania
składników
betonu
Metoda badania
według
Termin lub częstość badania
1) Badanie cementu
- czasu wiązania
- stałość objętości
- obecności grudek
- wytrzymałości
2) Badanie kruszywa
- składu ziarnowego
- kształtu ziaren
- zawartości pyłów
- zawartości zanieczyszczeń
- wilgotności
PN-EN 196-3
j.w.
PN-EN 196-6
PN-EN 196-1
Bezpośrednio przed użyciem każdej
dostarczonej partii
PN-EN 933-1
j.w.
j.w.
3) Badanie wody
PN-B-32250
j.w.
4) Badanie dodatków i domieszek
PN-B-06240 i
Aprobata
Techniczna
Badanie
mieszanki
betonowej
Urabialność
PN-B-06250
Przy rozpoczęciu robót
j.w..
Konsystencja
j.w.
Przy projektowaniu recepty i 2 razy na
zmianę roboczą.
j.w..
Zawartość powietrza
J.W.
j.w.
Badanie
betonu
1 ) Wytrzymałość na ściskanie na
próbkach
2) Wytrzymałość na ściskanie
-badania nieniszczące
j.w.
Po ustaleniu recepty i po wykonaniu każdej partii
betonu
PN-B-06261
PN-B-06262
W przypadkach technicznie uzasadnionych
j.w.
3) Nasiąkliwość
PN-B-06250
Po ustaleniu recepty, 3 razy w okresie
wykonywania konstrukcji i raz na 5000 m
betonu
j.w.
4) Mrozoodporność
j.w.
j.w.
j.w.
5) Przepuszczalność wody
j.w.
j.w.
j.w.
j.w.
PN-EN 933-3
PN-EN 933-9
PN-B-06714/12
PN-EN 1097-6
Przy rozpoczęciu robót i w przypadku
stwierdzenia zanieczyszczenia
6.3. Tolerancja wykonania
6.3.1. Wymagania ogólne
Odchylenia poziome usytuowania podpór i wykonywanych elementów konstrukcyjnych powinny być mierzone
w stosunku do osi podłużnych i poprzecznych osnowy geodezyjnej pokrywających się z osiami ścian lub słupów.
Odchylenia poziome wzdłuż wysokości budynku powinny przyjmować wartości różnoimienne w stosunku do
układu rzeczywistego. W przypadku stwierdzenia odchyleń o charakterze systematycznym należy podjąć działania
korygujące.
6.3.2. System odniesienia
Przed przystąpieniem do robót na budowie należy ustalić punkty pomiarowe zgodne z przyjętą osnową
geodezyjną stanowiące przestrzenny układ odniesienia do określania usytuowania elementów konstrukcji zgodnie
z normami PN-87/N-02251 i PN-74/N-02211.
Punkty pomiarowe powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem lub zniszczeniem.
6.3.3. Fundamenty (ławy-stopy)
Dopuszczalne odchylenie usytuowania osi fundamentów w planie nie powinno być większe niż:
35
±10 mm przy klasie tolerancji N1, ±
5 mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie usytuowania poziomu fundamentu w stosunku do poziomu pozycyjnego nie
powinno być większe niż: ± 20 mm przy klasie tolerancji N1, ±15 mm przy klasie tolerancji N2.
6.3.4. Słupy i ściany
Dopuszczalne odchylenie usytuowania słupów i ścian w planie w stosunku do punktu pozycyjnego (lub
osi pozycyjnej) nie powinno być większe niż: ± 10 mm przy klasie tolerancji N1, ± 5 mm przy klasie
tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie wymiaru wolnej odległości usytuowania słupów i ścian w planie w stosunku do
słupów i ścian sąsiednich nie powinno być większe niż: ±15 mm przy klasie tolerancji N1, ±10 mm przy klasie
tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie wymiaru budynku L (szerokości lub długości w metrach) na każdym poziomie
nie powinno być większe niż: ± 20 mm przy L S 30 m, ± 0,25 (L+50) przy 30 m < L < 250 m, ±0,10 (L+500)
przy L 2. 500 m.
Dopuszczalne odchylenie słupa lub ściany od pionu pomiędzy poziomami przyległych kondygnacji o
wysokości h nie powinny być większe niż: ± h/300 przy klasie tolerancji N1, ± h/400 przy klasie tolerancji
N2.
Dopuszczalne wygięcie słupa lub ściany pomiędzy poziomami przyległych kondygnacji nie powinno
być większe niż:
±10 mm lub h/750 przy klasie tolerancji N1, ± 5
mm lub h/1000 przy klasie tolerancji N2.
6.3.5. Belki i płyty
niż:
Dopuszczalne odchylenie usytuowania osi belki w stosunku do osi słupa nie powinno być większe
±10 mm przy klasie tolerancji N1,
± 5 mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie poziomu podpór belki lub płyty o rozpiętości L nie powinno być większe niż:
± L/300 lub 1 5 mm przy klasie tolerancji N1,
± L/500 lub 10 mm przy klasie tolerancji N2. Dopuszczalne odchylenie poziomu
przyległych belek nie powinno być większe niż:
±10 mm przy klasie tolerancji N2. Dopuszczalne odchylenie rozstawu między belkami
nie powinno być większe niż:
± 5 mm przy klasie tolerancji N2. Dopuszczalne wygięcie belek i płyt od poziomu
nie powinno być większe niż:
±10 mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie poziomu przyległych stropów sąsiednich kondygnacji nie powinno być
większe niż:
±10 mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenie poziomu H, stropu na najwyższej kondygnacji w stosunku do poziomu
podstawy nie powinno być większe niż:
± 20 mm przy H, S 20 m,
± 0,5 (H.+20) przy 20 m < H, < 100 m,
± 0,2 (Hi+200) przy H, > 100 m.
6.3.6. Przekroje
Dopuszczalne odchylenie wymiaru l, przekroju poprzecznego elementu nie powinno być większe niż:
± 0,04 I lub 10 mm przy klasie tolerancji N1, ±
0,02 l, lub 5 mm przy klasie tolerancji N2.
36
Dopuszczalne odchylenie szerokości przekroju elementu na poziomach górnym i dolnym oraz
odchylenie płaszczyzny bocznej od pionu nie powinno być większe niż:
± 0,04 l, lub 10 mm przy klasie tolerancji N1,
± 0,02 l, lub 5 mm przy klasie tolerancji N2. Dopuszczalne odchylenie usytuowania
strzemion nie powinno być większe niż:
-10 mm przy klasie tolerancji N1,
-5 mm przy klasie tolerancji N2. Dopuszczalne odchylenie usytuowania odgięć i połączeń prętów nie
powinno być większe niż:
-10 mm przy klasie tolerancji N1,
-5 mm przy klasie tolerancji N2.
6.3.7. Powierzchnie i krawędzie
Dopuszczalne odchylenia od płaskiej formowanej lub wygładzonej powierzchni na odcinku 2 m nie
powinny być większe niż: 7 mm przy klasie tolerancji N1, 5 mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenia od płaskiej niewygładzonej powierzchni na odcinku 2 m nie powinny być
większe niż:
15 mm przy klasie tolerancji N1, 10
mm przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne lokalne odchylenia od płaskiej formowanej lub wygładzonej powierzchni na odcinku
0,2 m nie powinny być większe niż:
Dopuszczalne lokalne odchylenia od płaskiej niewygładzonej powierzchni na odcinku 0,2 m nie
powinny być większe niż:
Dopuszczalne odchylenia elementu o długości L (w mm) powodujące jego skośność (odchylenie od
obrysu) w płaszczyźnie nie powinno być większe niż: L/100 £ 20 mm przy klasie tolerancji N1, L/200 £ 10 mm
przy klasie tolerancji N2.
Dopuszczalne odchylenia linii krawędzi elementu na odcinku 1,0 m nie powinno być większe niż:
6.3.8. Otwory i wkładki
Dopuszczalne odchylenia w usytuowaniu otworów i wkładek nie powinno być większe niż: ±10 mm przy
klasie tolerancji N1, ± 5 mm przy klasie tolerancji N2.
6.4. Płyty pokrywowe kanału
Badania obejmują sprawdzenie:
- kształtu i wymiaru,
- dopuszczalnych wad i uszkodzeń,
- ciężaru,
- wytrzymałości na zginanie.
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiaru robót dokonuje się w jednostkach zastosowanych w dokumentacji kosztorysowej.
8. ODBIÓR ROBOT
Roboty podlegają zasadom odbioru robót zanikających i ulegających zakryciu.
Podstawą odbioru jest pisemne stwierdzenie Inspektora nadzoru w dzienniku budowy
o wykonaniu robót zgodnie z dokumentacją budowy.
Podstawą rozliczenia stanowi protokół odbioru poprawnie wykonanych robót. Płatność dokonana
będzie wg zasad określonych w dokumentach umownych budowy.
10.1. Normy
PN-B-01100
Kruszywa mineralne. Kruszywa skalne. Podział, nazwy i określenia.
37
PN-EN 197-1
Cement - Część 1: Skład, wymagania i kryteria zgodności dla cementu
powszechnego użytku.
PN-EN 197-2
Cement - Część 2: Ocena zgodności.
PN-EN 12620
Kruszywa do betonu.
PN-EN 932-3
Badania podstawowych właściwości kruszyw.
PN-EN 934-2
Domieszki do betonu, zaprawy i zaczynu. Domieszki do betonu. Definicje
i wymagania.
PN-B-06250
Beton zwykły.
PN-EN 206-1
Beton - Część 1: Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność.
PN-EN 12350
Badania mieszanki betonowej.
PN-EN 12390
Badania betonu.
PN-B-06251
Roboty betonowe i żelbetowe. Wymagania techniczne.
PN-B-06262
Nieniszczące badania konstrukcji z betonu. Metoda sklerometryczna badania
wytrzymałości betonu na ściskanie za pomocą młotka Schmidta typu N.
PN-B-06712
Kruszywa mineralne do betonu.
PN-M-47900.00
Rusztowania stojące metalowe robocze. Określenia, podział i główne wymiary.
PN-M-47900.02
Rusztowania stojące metalowe robocze. Rusztowania ramowe. Ogólne wymagania i badania.
PN-75/D-96000
Tarcica iglasta ogólnego przeznaczenia.
PN-72/D-90002
Tarcica liściasta ogólnego przeznaczenia.
PN-EN 313-1:2001
Sklejka. Klasyfikacja i terminologia. Część 1: Klasyfikacja.
PN-EN 313-2:2001
Sklejka. Klasyfikacja i terminologia. Część 1: Terminologia.
PN-EN 636-3:2001
Sklejka. Wymagania techniczne. Część 3: wymagania dla sklejki użytkowanej w warunkach
zewnętrznych.
PN-84/M-81000
Gwoździe. Ogólne wymagania i badania.
10.2. Inne
•
•
1. Instrukcje Instytutu Techniki Budowlanej:
- 240/82
Instrukcja zabezpieczenia przed korozją konstrukcji betonowych i żelbetowych,
- 306/91
Zabezpieczenie korozji alkalicznej betonu przez zastosowanie dodatków mineralnych,
2. Instrukcje dostawcy deskowań systemowych.
38
CPV 45.216.113-9 Więzienie
ZK w Rzeszowie
Montaż elementów konstrukcji stalowych i ślusarki budowlanej
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
elementów konstrukcji stalowych oraz ślusarki budowlanej.
1.2. Zakres robót objętych SST.
Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu wykonanie
montażu elementów konstrukcji stalowych, ślusarki drzwiowej i okiennej oraz innych elementów ślusarskich w obiekcie,
tj:
- konstrukcji stalowej pomostów;
- balustrad galerii z kształtowników i rur stalowych;
- balustrad schodowych z kształtowników stalowych i pochwytem z rur;
- ślusarki okiennej i drzwiowej, stalowej, takiej jak:
- drzwi zewnętrzne stalowe, pełne, jednoskrzydłowe, antywłamaniowe kl. C,
- drzwi stalowe, wzmocnione kl. B, izolowane akustycznie,
- drzwi stalowe typu więziennego - odmiana ciężka z zamkiem mechanicznym,
- dachowego świetlika łukowego, o konstrukcji nośnej z rur stalowych, wypełnionej płytami z poliwęglanu;
- kraty okienne z kształtowników i prętów ze stali o podwyższonej wytrzymałości,
- kraty stalowe odchylnie otwierane, prętowe,
- skrzydła drzwiowe ażurowe, rozwierane z kształtowników i prętów stalowych, mocowane do krat przejściowych,
- ścianki z kształtowników stalowych osłonięte blachą grub. 1mm z drzwiczkami zamykanymi zamkiem
cylindrycznym systemowym;
- konstrukcje do blend okiennych z kształtowników stalowych, typu więziennego;
- ślusarki okiennej i drzwiowej aluminiowej:
- okna wewnętrzne stałe (nie otwierane), szklone szybą antywłamaniową,
- okna aluminiowe szklone na budowie szybami zespolonymi jednokomorowymi,
- okienka AL. wewnętrzne podawcze, szklone szkłem antywłamaniowym, otwierane poziomo,
- witryny aluminiowe, szklone na budowie szybami zespolonymi jednokomorowymi,
- drzwi aluminiowe jednoskrzydłowe, szklone na budowie szybami zespolonymi jednokomorowymi,
- drzwi wewnętrzne, szklone szybą antywłamaniową i płytą z homogenicznego laminatu HPL,
- innych elementów ślusarski budowlanej, jak:
- pochwyty z rur stalowych na wspornikach,
- wycieraczki do obuwia,
- zabezpieczenia otworów wentylacyjnych z blachy stalowej,
- kątowniki ochronne, kątowniki obsadzone w ścianach do umocowania krat,
- zabezpieczenia wylotów bocznych kominów kratkami z kształtowników i siatki nierdzewnej;
- konstrukcji stalowych szybu dźwigu towarowego.
1.3. Określenia podstawowe.
Określenia użyte w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz z wymienionymi w ST
Wymagania Ogólne.
2. Materiały
2.1. Elementy konstrukcji stalowych pomostów
Elementy konstrukcji stalowych przeznaczonych do montażu w obiekcie dostarczane będą zabezpieczone
antykorozyjnie, przygotowane do malowania ostatecznego na budowie po zamontowaniu w miejscu przeznaczenia.
2.2. Wyroby ślusarskie
Zastosowane będą gotowe, kompletnie wykończone elementy ślusarki, wykonane warsztatowo wg projektów
detali (Projekt Wykonawczy - Detale), całkowicie zabezpieczone antykorozyjnie przez producentów.
- balustrady schodowe i galerii - z profili stalowych, malowane proszkowo;
- osłony otworów - z profili stalowych;
- osłony wnęk instalacyjnych - stalowe, malowane proszkowo;
39
45.216.113-9 Więzienie
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.05 Konstr. stalowe i ślusarka budowlana
- ślusarka otworowa, wewnętrzna, z profili aluminiowych - winna być wykonana z kształtowników ze stopów
aluminium PA3 wg PN-EN 755-1:2001, PN-EN 755-2:2001 i PN-EN 755-9:2004, szklona szybami
antywłamaniowymi, malowana proszkowo;
- drzwi stalowe wzmocnione klasy B oraz antywłamaniowe klasy C zgodne z normami PN-90/B-92270 i
PN-B/96-02871, o odporności ogniowej EI60 wg normy PN-EN-13501-2;
- drzwi do cel więziennych - odporność na włamanie klasy C wg PN-90/B-92-270, wykonanie zgodne z
wymogami Kryteriów Technicznych KT/202/IMP/CZSW/2005); od strony celi idealnie gładkie,
wyposażone w wizjer optyczny zabezpieczony szkłem (P6) umożliwiającym podgląd całego
pomieszczenia;
- kraty stalowe stałe (KST) i otwierane (KSR) klasy "3" wg ENV 1627, okienne, przejściowe, koszowe konstrukcja z prętów stalowych okrągłych i płaskowników, spawanych w ramie z profilu kątowego, z
materiałów spełniających warunek na przecinanie w czasie minimum 4 godzin; skrzydła krat otwieranych
zawieszane na trzech stalowych, spawanych łożyskowanych zawiasach, na ościeżnicy wykonanej z
kształtownika profilowanego z blachy grubości 3mm.
Skrzydło kraty otwieranej może być wyposażone w zamek rozporowy typu SAB 1561, mechaniczny z
wkładką GERDA ZM3 (otwierany z jednej strony) lub w zamek mechaniczny z wkładką magnetyczną ZMK-02.
- siatki zabezpieczające do krat, osadzone w ramach, stalowe z drutu 2mm o drobnych oczkach 10x10mm
- 15x15 mm, zapobiegające przekazywaniu przez kraty przedmiotów;
- blendy okienne - ramy wykonane z profili stalowych wypełnione płytami poliwęglanowymi;
- pochwyty z rur stalowych, malowane proszkowo;
- osłony wnęki instalacyjnych z blachy stalowej grub. 1mm; drzwiczki na zamek cylindryczny,
- kratki wentylacyjne 14x20cm z kształtowników i siatki ze stali nierdzewnej,
- narożniki ochronne z kątowników stalowych,
- wycieraczki do obuwia.
Wszystkie elementy specjalne winny podlegać szczególnie starannemu odbiorowi pod względem
zgodności z wymaganiami właściwych, dla urządzeń i wyposażenia obiektów zakładów karnych, przepisów.
Każdy element dostarczony na budowę podlega odbiorowi pod względem:
- zgodności z zamówieniem,
- zgodności z atestem wytwórni,
- jakości wykonania,
- jakości powłok wykończeniowych.
Odbiór elementów oraz ewentualne zalecenia co do sposobu naprawy powstałych uszkodzeń w
czasie transportu potwierdza Inspektor nadzoru wpisem do dziennika budowy.
Przyjęcie profili walcowanych stalowych na budowę powinno być dokonane na podstawie atestu,
dołączonego do każdej partii materiału. Atest powinien zawierać:
- znak wytwórcy,
- opis profilu,
- gatunek stali,
- numer wyrobu lub partii,
- znak obróbki cieplnej.
2.3. Materiały pomocnicze
Śruby, nakrętki, nity i inne akcesoria do łączenia konstrukcji stalowych powinny odpowiadać
wymaganiom norm: PN-ISO 1891:1999, PN-ISO 8992:1996 oraz PN-82/M-82054.20, a ponadto:
- śruby powinny odpowiadać wymaganiom norm: PN-EN ISO 4014:2002, PN-61/M-82331,
PN-91/M-82341, PN-91/M-82342 oraz PN-83/M-82343,
- nakrętki powinny odpowiadać wymaganiom normy: PN-83/M-82171,
- podkładki powinny odpowiadać wymaganiom norm: PN-EN ISO 887:2002, PN-ISO 10673:2002,
PN-77/M-82008, PN-79/M-82009, PN-79/M-82018 oraz PN-83/M-82039,
- nity powinny odpowiadać wymaganiom norm: PN-88/M-82952 oraz PN-88/M-82954.
Materiały do spawania konstrukcji stalowych powinny odpowiadać wymaganiom normy:
PN-EN 759:2000, a ponadto:
- elektrody powinny odpowiadać wymaganiom normy: PN-91/M-69430,
- drut spawalniczy powinien odpowiadać wymaganiom normy: PN-EN 12070:2002,
- topniki do spawania elektrycznego powinny odpowiadać wymaganiom norm: PN-73/M-69355
oraz PN-67/M-69356.
Oraz:
- kotwy stalowe,
40
CPV 45.216.113-9 Więzienie
-
wkręty stalowe samogwintujące,
kołki rozporowe plastykowe z wkrętami,
masa uszczelniająca silikonowa,
pianka poliuretanowa,
papier ścierny elektrokorundowy.
2.4. Dźwig towarowy
Dźwig towarowy typu Microlift - udźwig 300 kg, drzwi gilotynowe, kabina i drzwi wykonane ze stali
nierdzewnej lub lakierowanej proszkowo, wyposażony w oświetlenie kabiny, dodatkową wyjmowaną półkę,
wyłącznik przeciążeniowy z sygnalizacją akustyczną, stacyjkę w kasecie sterowniczej. Zgodny z Dyrektywą
Maszynową 98/37/EC.
3. Sprzęt
Do montażu konstrukcji należy używać żurawi, wciągarek, dźwigników, podnośników i innych
urządzeń. Wszelkie urządzenia dźwigowe, zawiesia i trawersy podlegające przepisom o dozorze technicznym
powinny być dostarczone wraz z aktualnymi dokumentami uprawniającymi do ich eksploatacji.
Stosowany sprzęt spawalniczy powinien umożliwiać wykonanie złączy zgodnie z
technologią spawania i dokumentacją konstrukcyjną. Stanowiska spawalnicze powinny być odpowiednio
urządzone:
- spawarki powinny stać na izolującym podwyższeniu i być zabezpieczone od wpływów atmosferycznych,
- sprzęt pomocniczy powinien być przechowywany w zamykanych pomieszczeniach,
- stanowisko robocze powinno być urządzone zgodnie z przepisami bhp i przeciwpożarowymi,
zabezpieczone od wpływów atmosferycznych, oświetlone z dostateczną wentylacją.
Stanowisko robocze powinno być odebrane przez Inspektora nadzoru.
Do montażu ślusarki może być użyty każdy sprzęt zapewniający uzyskanie wymaganych parametrów
użytkowych wbudowanych elementów.
4. Transport
Elementy mogą być przewożone dowolnym środkiem transportu w sposób zabezpieczony przed
uszkodzeniem, przesunięciem oraz utratą stateczności.
Każda partia wyrobów powinna zawierać wszystkie elementy przewidziane projektem lub
odpowiednią normą.
Wyroby i materiały metalowe, dostarczone na budowę, powinny być wyładowywane za pomocą
urządzeń dźwigowych właściwych dla mas elementów ładunku.
Elementy należy układać w sposób umożliwiający odczytanie znakowania. Elementy do scalania
powinny być w miarę możliwości składowane w sąsiedztwie miejsca przeznaczonego do scalania.
Elementy konstrukcyjne należy układać w pozycji poziomej na podkładkach drewnianych z bali lub
desek na wyrównanej do poziomu ziemi w odległości 2.0 do 3.0 m od siebie.
Elementy, które po wbudowaniu zajmują położenie pionowe składować w tym samym położeniu.
Elektrody składować w magazynie w oryginalnych opakowaniach, zabezpieczone przed
zawilgoceniem. Łączniki (śruby, nakrętki, podkładki) składować w opakowaniach handlowych.
5. Wykonanie robót
5.1. Czynności przygotowawcze
Przed rozpoczęciem montażu należy sprawdzić:
- prawidłowość osadzenia elementów kotwiących,
- prawidłowość wykonania ościeży (w odniesieniu do stalowych i aluminiowych drzwi, okien, witryn,
otwieranych krat, drzwiczek, pokryw i zamknięć zabezpieczających wszelkie otwory),
- prawidłowość osadzenia elementów kotwiących,
- prawidłowość wykonania uzgodnionych z producentem zaprojektowanego dźwigu
towarowego robót budowlanych będących warunkami dopuszczenia do montażu,
sprawdzenie wymiarów i położenia otworów stropowych szybu,
- naprawić uszkodzenia elementów powstałe podczas transportu i składowania.
- jakość dostarczonych elementów do wbudowania.
Wykonane rusztowania i pomosty montażowe powinny być sprawdzona na:
- siły wywołane odciążeniem montowanych elementów,
- siły wywołane obciążeniem od ludzi pracujących przy montażu,
- siły od ciężaru narzędzi, urządzeń i materiałów pomocniczych.
41
Rusztowania montażowe powinny zapewniać prawidłowy dostęp do każdego miejsca robót
przewidzianego w dokumentacji projektowej.
5.2. Montaż konstrukcji
Poł ą czenia spawane
- Brzegi do spawania wraz z przyległymi pasami szerokości 15 mm powinny być oczyszczone z rdzy, farby
i zanieczyszczeń oraz nie powinny wykazywać rozwarstwień i rzadzizn widocznych gołym okiem.
- Kąt ukosowania, położenie i wielkość progu, wymiary rowka oraz dopuszczalne odchyłki przyjmuje się
według właściwych norm spawalniczych.
- Szczelinę między elementami o nieukosowanych brzegach stosować nie większą od 1,5 mm.
- Dopuszcza się miejscowe podtopienia oraz wady lica i grani jeśli wady te mieszczą się
w granicach grubości spoiny. Niedopuszczalne są pęknięcia, braki przetopu, kratery i nawisy lica.
- Wymagania dodatkowe takie jak: obróbka spoin, przetopienie grani, wymaganą technologię spawania
może zalecić Inspektor nadzoru wpisem do dziennika budowy.
Zalecenia technologiczne:
- spoiny szczepne powinny być wykonane tymi samymi elektrodami co spoiny konstrukcyjne,
- wady zewnętrzne spoin można naprawić uzupełniającym spawaniem, natomiast pęknięcia, nadmierną
ospowatość, braki przetopu, pęcherze należy usunąć przez szlifowanie spoin
i ponowne ich wykonanie.
Połą czenia na ś ruby
- długość śruby powinna być taka, aby można było stosować możliwie najmniejszą liczbę podkładek, przy
zachowaniu warunku, że gwint nie powinien wchodzić w otwór głębiej jak na dwa zwoje,
- nakrętka i łeb śruby powinny bezpośrednio lub przez podkładkę dokładnie przylegać do łączonych
powierzchni,
- powierzchnie gwintu oraz powierzchnie oporowe nakrętek i podkładek przed montażem pokryć warstwą
smaru,
- śruba w otworze nie powinna przesuwać się ani drgać przy ostukiwaniu młotkiem kontrolnym.
Składanie zespołów
Części do składania powinny być czyste oraz zabezpieczone przed korozją co najmniej w miejscach,
które po montażu będą niedostępne.
5.3. Osadzenie ślusarki
Wyroby ślusarki budowlanej powinny być osadzane zgodnie z dokumentacją techniczną oraz
instrukcjami odnoszącymi się do elementów specjalnych zastosowanych w obiekcie, a mających zapewnić
prawidłowe i niezawodne użytkowanie obiektu zgodnie z jego funkcją. Montażu elementów specjalnych
winien dokonać jego producent lub autoryzowany przez producenta wykonawca.
Me t a l o w a s t o l a r k a d r z w i o w a i o k i e n n a
- wbudować należy ślusarkę kompletnie wykończoną wraz z okuciami, zamkami, uszczelkami i powłokami
wykończeniowymi;
- ślusarka aluminiowa winna być wykonana z kształtowników ze stopów aluminium spełniających
wymagania norm PN-EN 755-1:2001, PN-EN 755-2:2001 i PN-EN 755-9:2004, stalowa - wg
PN-80/M-02138.
Szczególną uwagę należy zwrócić na:
- rozmieszczenie punktów mocowań, czy zgodne z wymaganiami dla danego elementu;
- ustawienie w pionie i w poziomie (szczególnie starannie w odniesieniu do drzwi, okien i krat otwieranych,
charakteryzującymi się dużą masą);
- uszczelnienie pod względem termicznym (tam gdzie jest to wymagane) przez wypełnienie szczeliny
między ościeżą a ościeżnicą materiałem izolacyjnym dopuszczonym do stosowania do tego celu.
5.3. Montaż i rozruch dźwigu towarowego
Zaprojektowane urządzenie dźwigowe dostarczane jest w komplecie wraz z smonośną konstrukcją
szybową. Montaż i rozruch należy powierzyć producentowi (dostawcy) lub autoryzowanemu przez producenta
wykonawcy.
6. Kontrola jakości
Badanie jakości wbudowania elementów metalowych powinno obejmować sprawdzenie:
- zgodności z dokumentacją;
42
-
stanu i wyglądu zewnętrznego elementów,
wymiarów elementów w stanie gotowym do montażu,
jakości wykonania z uwzględnieniem dopuszczalnych tolerancji,
połączeń,
zabezpieczeń antykorozyjnych,
wykonanego oznakowania zgodnego z planem montażu,
rozmieszczenia miejsc i sposobu mocowania.
Badanie montowanych wyrobów i materiałów należy przeprowadzić na podstawie załączonych
zaświadczeń o jakości wystawionych przez producentów, stwierdzających zgodność z wymaganiami
dokumentacji i normami państwowymi.
Badanie gotowych elementów powinno obejmować: sprawdzenie wymiarów, wykończenia
powierzchni, zabezpieczenia antykorozyjnego, połączeń konstrukcyjnych, prawidłowego działania części
ruchomych
Powłoki malarskie powinny być jednolite, bez widocznych poprawek, śladów pędzla, rys i odprysków i
spełniać wymagania podane dla robót malarskich Z przeprowadzonych badań należy sporządzić protokół.
7. Obmiar robót
Obmiaru robót dokonuje się w jednostkach zastosowanych w dokumentacji kosztorysowej. Ogólne
zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogów nakładów rzeczowych
KNNR 7, KNR 2-05, KNR 2-02 szczegółowe zaś:
- w KNNR 7 przy rozdziale "Konstrukcje aluminiowe i wyposażenie wnętrz", zakres tabel: 0500
- 0599;
- w KNR 2-02 przy rozdziale "Roboty kowalsko-ślusarskie", zakres tabel: 1201 - 1220;
- w KNR 2-05 przy rozdziale "Konstrukcje stalowe hal i budynków szkieletowych", zakres tabel:
0101 - 0199.
8. Odbiór robót
Wszystkie roboty podlegają zasadom odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu. Elementy
ruchome (metalowe drzwi, okna, otwierane kraty) podlegają również odbiorowi ostatecznemu (końcowemu
obiektu).
Odbiór konstrukcji po rozładunku i uszkodzeń powstałych w transporcie winien być wykonany w
obecności Inspektora nadzoru. Wytwórca powinien dostarczyć wszystkie elementy konstrukcji oraz komplet
dokumentów ich dotyczących.
Odbiór konstrukcji na budowie winien być dokonany na podstawie protokołu ostatecznego odbioru
konstrukcji w wytwórni wraz z oświadczeniem wytwórni, że usterki w czasie odbiorów międzyoperacyjnych
zostały usunięte.
Odbiór dźwigu dokonany będzie w oparciu o odrębne zasady zawarte w Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej (DTR), stosownie do obowiązujących dla urządzeń dźwigowych regulacji prawnych.
9. Podstawa płatności
Podstawą rozliczenia jest protokół odbioru poprawnie wykonanych całości robót lub ich elementów, o
ile umowa taki sposób przewiduje. Płatności dokonywane będą stosownie do ustaleń zawartych w
dokumentach umownych.
10. Przepisy związane.
PN-EN 10020:2003 Definicje i klasyfikacja gatunków stali.
PN-EN 10027-1:1994
Systemy oznaczania stali. Znaki stali, symbole główne.
PN-EN 10021:1997 Ogólne techniczne warunki dostawy stali i wyrobów stalowych. PN-EN
10079:1996 Stal. Wyroby. Terminologia.
PN-90/H-01103
Stal. Półwyroby i wyroby hutnicze. Cechowanie barwne.
PN-87/H-01104
Stal. Półwyroby i wyroby hutnicze. Cechowanie.
PN-88/H-01105
Stal. Półwyroby i wyroby hutnicze. Pakowanie, przechowywanie i transport. PN-91/H-93407
Stal. Dwuteowniki walcowane na gorąco. PN-H-93400:2003
PN-91/H-93406
Ceowniki stalowe walcowane na gorąco. Wymiary.
Stal. Teowniki walcowane na gorąco.
PN-EN 10056-1:2000
Kątowniki równoramienne i nierównoramienne ze stali konstrukcyjnej.
Wymiary.
PN-EN 10210-1:2000
Kształtowniki zamknięte wykonywane na gorąco ze stali konstrukcyjnych
niestopowych i drobnoziarnistych. Warunki techniczne dostawy.
43
PN-EN 10210-2:2000
Kształtowniki zamknięte wykonywane na gorąco ze stali konstrukcyjnych
niestopowych i drobnoziarnistych. Tolerancje, wymiary i wielkości statyczne.
PN-73/H-92127
Blachy stalowe żeberkowe.
PN-EN 10219-1:2000
PN-73/H-93460.00
PN-73/H-93460.01
PN-73/H-93460.03
Kształtowniki zamknięte ze szwem wykonywane na zimno ze stali
konstrukcyjnych niestopowych i drobnoziarnistych. Warunki techniczne dostawy.
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte.
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte. Kątowniki równoramienne ze stali węglowej zwykłej
jakości o Rm do 490 MPa.
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte. Ceowniki równoramienne ze stali węglowej zwykłej
jakości o Rm do 490 MPa.
PN-73/H-93400.05
Kształtowniki stalowe gięte na zimno otwarte. Kątowniki nierównoramienne ze stali węglowej
zwykłej jakości o Rm do 490 MPa.
PN-H-92203:1994
Stal. Blachy uniwersalne. Wymiary.
PN-H-92200:1994
Stal. Blachy grube. Wymiary.
PN-73/H-92127
Blachy stalowe żeberkowe.
PN-ISO 1891:1999
Śruby, wkręty, nakrętki i akcesoria. Terminologia.
PN-ISO
8992:1996 Części złączne. Ogólne wymagania dla śrub, wkrętów, śrub dwustronnych i nakrętek.
PN-82/M-82054.20
Śruby, wkręty i nakrętki. Pakowanie, przechowywanie i transport.
PN-75/M-69703
Spawalnictwo. Wady złączy spawanych. Nazwy i określenia.
PN-EN 970:1999
Spawalnictwo. Badania nieniszczące złączy spawanych. Badania wizualne.
PN-EN 1712:2001
Badania nieniszczące złączy spawanych. Badania ultradźwiękowe złączy spawanych.
Konstrukcje stalowe budowlane. Warunki wykonania i odbioru.
PN-87/B-06200
PN-EN 10025:2002 Wyroby walcowane na gorąco z niestopowych stali konstrukcyjnych.
PN-91/M-69430
Elektrody stalowe otulone do spawania i napawania. Ogólne badania i wymagania.
PN-75/M-69703
Spawalnictwo. Wady złączy spawanych. Nazwy i określenia.
PN-85/M-69775
Spawalnictwo. Wadliwość złączy spawanych. Oznaczenie klasy wadliwości na podstawie oględzin
zewnętrznych.
44
ZK w Rzeszowie
_________________ DACHOWE KONSTRUKCJE DREWNIANE __________________
1. Wstęp
1.1. Przedmiot i zakres SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru
konstrukcji drewnianych.
Roboty których dotyczy specyfikacja obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu wykonanie i
montaż konstrukcji więźby dachowej obiektu.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami i wytycznymi, oraz: Więźba
dachowa - drewniana konstrukcja dachu;
Deskowanie, ołacenie - elementy drewniane podkładu pod pokrycie dachu;
Impregnaty grzybobójcze i ogniochronne - preparaty chemiczne uodparniające elementy drewniane na działanie grzybów,
owadów i ognia.
2. Materiały
Drewno i materiały drewnopochodne stosowane w budownictwie powinny być uodpornione na niszczące
działanie czynników biologicznych przez zastosowanie właściwych środków chemicznych. Należy również zwiększyć
odporność na działanie ognia.
2.1. Drewno - tarcica
Do dachowych konstrukcji drewnianych należy zastosować tarcicę iglastą o wilgotności 18-23%, zabezpieczoną
przed szkodnikami biologicznymi i ogniem.
Niniejsza SST zakłada zabezpieczenie elementów konstrukcji drewnianych 30% roztworem koncentratu
FOBOS M4 metodą smarowania, przeznaczonego do zabezpieczania elementów drewnianych przed korozją
biologiczną i ogniem - Aprobata Techniczna ITB AT-15-5942/2003 stwierdzająca przydatność do stosowania w
budownictwie. Klasyfikacja ogniowa NR NP.-818.2/05/BP z dnia 22.12.2005.
W konstrukcji dachu należy zastosować drewno spełniające wymagania następujących norm państwowych:
- PN-82/D-94021 Tarcica iglasta sortowana metodami wytrzymałościowymi.
- PN-B-03150:2000/Az1:2001. Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie.
D o p u s z c z a l n e w a d y t a r c i c y : Krzywizna podłużna:
- płaszczyzn
30 mm - dla grubości do 38 mm
10 mm - dla grubości do 75 mm
- boków 10 mm - dla szerokości do 75 mm
5 mm - dla szerokości > 250 mm
Wichrowatość:
6% szerokości Krzywizna poprzeczna:
4%
szerokości
Rysy, falistość rzazu dopuszczalna w granicach odchyłek grubości i szerokości elementu. Nierówność płaszczyzn płaszczyzny powinny być wzajemnie równoległe, boki prostopadłe, odchylenia w granicach odchyłek.
Nieprostopadłość niedopuszczalna.
Wilgotność drewna stosowanego na elementy konstrukcyjne powinna wynosić nie więcej niż:
- dla konstrukcji na wolnym powietrzu - 23%
- dla konstrukcji chronionych przed zawilgoceniem - 20%.
T o l e r a n c j e w y mi a r o w e t a r c i c y :
- odchyłki wymiarowe desek powinny być nie większe:
- w długości:
do + 50 mm lub do -20 mm dla 20% ilości
- w szerokości:do +3 mm lub do -1 mm
- w grubości:
do +1 mm lub do -1 mm;
- odchyłki wymiarowe bali jak dla desek;
- odchyłki wymiarowe łat nie powinny być większe: dla łat o
grubości do 50 mm:
- w grubości:
+1 mm i -1 mm dla 20% ilości
45
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.06 Dachowe konstrukcje drewniane
- w szerokości:+2 mm i -1 mm dla 20% ilości dla łat o
grubości powyżej 50 mm:
- w szerokości:+2 mm i -1 mm dla 20% ilości
- w grubości:
+2 mm i -1 mm dla 20% ilości;
- odchyłki wymiarowe krawędziaków na grubości i szerokości nie powinny być większe niż +3 mm i -2 mm.
- odchyłki wymiarowe belek na grubości i szerokości nie powinny być większe niż +3 mm i -2 mm.
2.2. Płyty OSB
Należy użyć płyt OSB o wilgotności nie przekraczającej 10%, spełniających wymagania normy
PN-EN-300:2000.
2.3. Łączniki
- Gwoździe: okrągłe wg BN-70/5028-12;
- śruby: z łbem sześciokątnym wg PN-EN - ISO 4014:2002, z łbem
kwadratowym wg PN-88/M-82121;
- nakrętki: sześciokątne wg PN-EN-ISO 4034:2002, kwadratowe wg PN-88/M-82151;
- wkręty do drewna: z łbem sześciokątnym wg PN-85/M-82501, z łbem stożkowym wg PN85/M-82503, z łbem kulistym wg PN-85/M-82505.
3. Sprzęt
Do wykonania konstrukcji dachowych, drewnianych można użyć dowolnego sprzętu stosowanego w
robotach ciesielskich.
4. Transport i składowanie
Materiały i elementy mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu.
Podczas transportu materiały i elementy konstrukcji powinny być zabezpieczone przed
uszkodzeniami lub utratą stateczności.
Materiały i elementy z drewna powinny być składowane na poziomym podłożu utwardzonym lub
odizolowanym od elementów warstwą folii.
Elementy powinny być składowane w pozycji poziomej na podkładkach rozmieszczonych w taki
sposób aby nie powodować ich deformacji. Odległość składowanych elementów od podłoża nie powinna być
mniejsza od 20 cm.
Łączniki i materiały do ochrony drewna należy składować w oryginalnych opakowaniach w
zamkniętych pomieszczeniach magazynowych, zabezpieczających przed działaniem czynników
atmosferycznych.
Konstrukcje z drewna powinny być chronione przed długotrwałym nawilgoceniem we wszystkich
fazach ich wykonania.
5. Wykonanie robót
5.1. Zabezpieczanie drewna na budowie.
Dostarczoną na plac budowy tarcicę i elementy konstrukcyjne z drewna nie zabezpieczone
środkami ochrony należy zaimpregnować na budowie. Impregnację można wykonać metodą:
- natrysku - wykonywanego za pomocą pistoletu natryskowego, co najmniej dwukrotnie w odstępach kilku
godzin, odpowiednio do rodzaju środka i temperatury otoczenia;
- smarowania - w odniesieniu do niewielkiego zakresu robót impregnacyjnych oraz jako zabieg
uzupełniający przy wyżej wymienionych metodach a także miejsc obróbki wykonywanej na budowie
(cięcie, wycinanie, struganie itp.).
5.2. Roboty montażowe
Roboty należy prowadzić zgodnie z dokumentacją techniczną przy udziale środków, które zapewnią
osiągnięcie projektowanej wytrzymałości, układu geometrycznego i wymiarów konstrukcji.
Wi ęź ba dachowa
- Przekroje i rozmieszczenie elementów powinno być zgodne z dokumentacją techniczną.
- Przy wykonywaniu jednakowych elementów należy stosować wzorniki z ostruganych desek lub ze sklejki.
Dokładność wykonania wzornika powinna wynosić do 1 mm.
- Długość elementów wykonanych według wzornika nie powinny różnić się od projektowanych więcej jak
0,5 mm.
- Dopuszcza się następujące odchyłki: w
rozstawie belek lub krokwi:
- do 2 cm w osiach rozstawu belek,
46
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.06 Dachowe konstrukcje drewniane
- do 1 cm w osiach rozstawu krokwi,
- w długości elementu do 20 mm,
- w odległości między węzłami do 5 mm,
- w wysokości do 10 mm.
- Elementy więźby dachowej stykające się z murem lub betonem powinny być w miejscach styku
odizolowane warstwą papy.
Podkład z płyt OSB pod pokrycie z papy
- Płyty należy układać dłuższymi bokami równolegle do okapu.
- W stykach należy pozostawić szczeliny szerokości 2-3 mm, umożliwiających swobodne odkształcanie się
płyt pod wpływem zmian wilgotności.
- Styki boków krótszych należy umieszczać na krokwiach, z przesunięciem o pół długości płyty w
sąsiadujących ze sobą pasmach.
- Płyty przybijać do krokwi gwoździami rozmieszczonymi co 150 mm w stykach płyt i co 300 mm na
krokwiach pośrednich.
- W celu usztywnienia styków poziomych, płyty należy spiąć metalowymi klipsami w kształcie
litery H.
6. Kontrola jakości robót
Kontrola jakości polega na sprawdzeniu zgodności wykonania robót z projektem oraz wymaganiami
podanymi w punkcie 5.
Roboty podlegają odbiorowi na zasadach robót ulegających zakryciu. Jakość wykonania robót należy
ocenić odrębnie dla konstrukcji więźby oraz podkładu (odeskowania) z płyt.
Sprawdzenie jakości materiałów należy przeprowadzić pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku
budowy oraz atestów użytych materiałów.
Sprawdzenia jakości robót zabezpieczających drewno środkami chemicznymi należy przeprowadzać
podczas trwania robót i po zakończeniu każdego etapu pracy.
7. Obmiar robót
8. Odbiór robót
Wszystkie roboty objęte niniejszą SST podlegają zasadom odbioru robót zanikających.
Podstawa płatności jest protokół odbioru poprawnie wykonanych robót.
Rozliczenie wykonanych może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i ich
odbiorze lub etapami stosownie do postanowień zawartych w umowie.
Podstawą rozliczenia oraz płatności wykonanego i odebranego zakresu robót stanowi wartość tych
robót obliczona na podstawie:
- określonych w dokumentach umownych (ofercie) cen jednostkowych i ilości wykonanych robót
potwierdzonych przez zamawiającego lub
- ustalonej w umowie kwoty ryczałtowej za określony zakres robót.
10. Przepisy związane
10.1. Normy
PN-B-03150:2000/Az2:2003 Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie.
PN-EN 844-3:2002
Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne dotyczące tarcicy.
PN-EN 844-1:2001
Drewno okrągłe i tarcica. Terminologia. Terminy ogólne wspólne dla drewna okrągłego i tarcicy.
PN-72/D-96002
Tarcica iglasta ogólnego przeznaczenia.
PN-EN 338:1999
Drewno konstrukcyjne. Klasy Wytrzymałości.
PN-EN 300:2000
Płyty o wiórach orientowanych (OSB). Definicje, klasyfikacja i specyfikacja.
PN-EN 912:2000
Łączniki do drewna. Dane techniczne łączników stosowanych w konstrukcjach drewnianych
PN-EN 10230-1:2003
Gwoździe z drutu stalowego.
PN-ISO 8991:1996 System oznaczenia części złącznych. PN-76/C-04906
Środki
ochrony drewna. Ogólne wymagania i badania.
10.2. Instrukcje
•
Instrukcja ITB nr 355/98
Warszawa 1998.
Ochrona drewna budowlanego przed korozją biologiczną środkami chemicznymi. ITB
47
ZK w Rzeszowie
___________________________ ROBOTY MUROWE____________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot ST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót murowych.
Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują czynności niezbędne do wykonania, za pomocą
drobnowymiarowych materiałów ściennych, murów oraz kanałów wentylacji grawitacyjnej w obiekcie, tj:
- ścian z cegły wapienno-piaskowej kl. 15,
- ścian z pustaków ceramicznych Porotherm P+W (pióro i wpust),
- ścian z bloków wapienno-piaskowych Silka M18,
- ścian z bloczków z betonu komórkowego,
- ścianek działowych z płytek z betonu komórkowego,
- kominów z pustaków ceramicznych 19x19cm,
- licowania ścian cegłami,
- ułożenia nadproży prefabrykowanych nad otworami w ścianach murowanych,
- wstawienia narożników ochronnych ścian.
Przedmiotem specyfikacji jest także określenie wymagań odnośnie właściwości stosowanych materiałów.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami, oraz:
Konstrukcja murowa - konstrukcja powstająca na placu budowy w wyniku ręcznego spojenia
elementów murowych zaprawą murarską.
Element murowy - drobno- lub średniowymiarowy wyrób budowlany przeznaczony do ręcznego
wznoszenia konstrukcji murowych.
Grupa elementów murowych - elementy murowe o podobnej procentowej zawartości otworów
oraz ich kierunku odniesionym do ułożenia elementu w murze.
Otwór - ukształtowana przestrzeń pusta, która może przechodzić lub nie przez cały element murowy.
Zaprawa budowlana - mieszanina nieorganicznego spoiwa, kruszywa, wody i innych dodatków
technologicznych, jeżeli są wymagane.
Zaprawy budowlane dzielą się na: murarskie, tynkarskie i specjalne np. żaroodporne, montażowe lub zalewowe.
Zaprawa murarska - zaprawa budowlana przeznaczona do spajania elementów murowych
w jedną konstrukcyjną całość i wyrównywania naprężeń występujących w murach.
Wyroby dodatkowe wykorzystywane przy wznoszeniu konstrukcji murowych - elementy
uzupełniające takie jak: kotwy, łączniki, wsporniki, nadproża, wzmocnienia (zbrojenie) spoin.
Spoina wsporna - pozioma warstwa zaprawy pomiędzy dwiema płaszczyznami elementów murowych.
Nadproże - belka przejmująca obciążenie z obszaru nad otworem w ścianie murowanej.
Nadproże pojedyncze - nadproże pracujące jako pojedyncza belka.
Nadproże złożone - nadproże składające się z dwóch lub więcej elementów konstrukcyjnych, z których każdy ma
strefę ściskaną i rozciąganą.
Nadproże zespolone - nadproże zawierające część prefabrykowaną oraz uzupełniającą,wykonywaną na miejscu
wbudowania.
2. Materiały
2.1. Rodzaje materiałów
Materiały i wyroby wykorzystywane w robotach murarskich:
- elementy murowe,
48
40.07 Roboty murowe
- zaprawy murarskie,
- wyroby dodatkowe.
2.1.1. Elementy murowe
Rozróżnia się następujące rodzaje elementów murowych różnicowane z uwagi na:
Surowiec u żyty do ich produkcji oraz ogólne zasady projektowania i wykonywania
k o n s t r u k c j i mu r o w y c h :
- ceramiczne o małej i dużej gęstości, odpowiadające wymaganiom normy PN-EN 771 -1,
- silikatowe, spełniające wymagania normy PN-EN 771-2,
- z betonów zwykłych i lekkich kruszywowych według normy PN-EN 771 -3,
- z autoklawizowanego betonu komórkowego, odpowiadające wymaganiom PN-EN 771 -4.
W i e l k o ś ć e l e me n t ó w :
- drobnowymiarowe o wadze kilku kilogramów (cegły pełne i drążone, bloczki pełne) układane przy
murowaniu jedną ręką,
- średniowymiarowe o wadze kilkunastu lub dwudziestu kilku kilogramów (pustaki i bloki pełne) układane
oburącz przy murowaniu.
W y ma g a n i a s t a w i a n e t o l e r a n c j o m w y m i a r o w y m:
- elementy do murowania na zwykłe spoiny,
- elementy do murowania na cienkie spoiny.
Przeprowadzan ą kontrol ę produkcji (kategoria produkcji):
- elementy kategorii l, do której zalicza się wyroby, których producent deklaruje, że mają one określoną
wytrzymałość na ściskanie, a wyniki kontroli jakości przeprowadzanej w zakładzie potwierdzają że
prawdopodobieństwo wystąpienia średniej wytrzymałości na ściskanie mniejszej od zadeklarowanej jest
nie większe niż 5%,
- elementy kategorii II, do której zalicza się wyroby, których producent deklaruje ich wytrzymałość średnią,
a pozostałe wymagania kategorii l nie są spełnione.
K s z t a ł t e l e me n t ó w mu r o w y c h :
- z gładkimi powierzchniami bocznymi do murowania na pełne pionowe spoiny poprzeczne,
- z piórem i wpustem, przeznaczone do murowania ściany bez wypełniania zaprawą pionowych spoin
poprzecznych,
- z dwoma uchwytami bocznymi lub z jednym uchwytem centrycznym.
W y r o b y c e r a mi c z n e
- Cegła budowlana pełna kl.15
- masa 4,0-4,5 kg,
- wytrzymałość na ściskanie 15 MPa,
- odporność na uderzenie powinna być taka, aby cegła upuszczona z wysokości 1,5 m na inne cegły nie
rozpadła się na kawałki; może natomiast wystąpić wyszczerbienie lub jej pęknięcie;
ilość cegieł nie spełniających powyższego wymagania nie powinna być większa niż:
- 2 na 15 sprawdzanych cegieł,
- 3 na 25 sprawdzanych cegieł,
- 5 na 40 sprawdzanych cegieł.
- Cegła poryzowana Porotherm 18,8 P+W (wg PN-B-12069:1998 ze zmiana Az1:2002)
- gęstość max 1,2 kg//dm3
- nasiąkliwość max 28%,
- mrozoodporność dla rodzaju M - po 20 cyklach zamrażania-odmrażania nie powinny wystąpić
uszkodzenia.
- Cegła budowlana klinkierowa pełna kl.45 (wg PN-B-12008:1996)
- gęstość objętościowa od 1,2 do 2,5 kg/dm3 ( zależności od otworów),
- nasiąkliwość < 6%,
- mrozoodporność - po 25 cyklach zamrażania i odmrażania cegła nie może wykazywać jakichkolwiek
uszkodzeń.
- Pustaki ceramiczne, wentylacyjne PN-B 12006:1997
- wymiary: 188 x 188 x 220,240,250,300,
- nasiąkliwość max 22%,
- wytrzymałość na ściskanie 5,0 MPa.
Wyroby silikatowe.
- Cegła wapienno-piaskowa typ 1-NF kl.15:
- wymiary 1NF 250 * 120 * 65,
- gęstość - nie więcej niż 1,9 kg/dm3 ,
49
40.07 Roboty murowe
- nasiąkliwość - 16%,
- odporność na działanie mrozu po 20 cyklach - brak uszkodzeń.
Wyroby z betonu komórkowego
Bloczki o wymiarach: 59*24*24 cm, 59*24*12 cm, produkowane z betonu komórkowego w odmianach: 400,
500, 600, 700 w zależności od ciężaru objętościowego i wytrzymałości na ściskanie.
Odmiany i marki betonu komórkowego (PN-89/B-06258)
Odmiana
400
500
Gęstość objętościowa w stanie suchym, kg/dm3
Marka betonu komórkowego, MPa
600
700
351-450
451-550
551-650
651-750
1,5; 2,0; 3,0
2,0; 3,0; 4,0
4,0;5,0; 6,0
5,0; 6,0; 7,0
2.1.2. Zaprawy murarskie
Rozróżnia się następujące zaprawy murarskie różnicowane z uwagi na:
Wła ś ciwo ś ci i/lub zastosowanie:
- ogólnego przeznaczenia (G),
- lekka (L),
- do cienkich spoin (T). S p o s ób
produkcji:
- zaprawa wytwarzana w całości lub częściowo w zakładzie, spełniająca wymagania normy PNEN 998-2,
- zaprawa wytwarzana na miejscu budowy, odpowiadająca wymaganiom normy PN-B-10104.
S k ł a d ma t e r i a ł o w y z a p r a w o g ó l n e g o p r z e z n a c z e n i a , w y t w a r z a n y c h n a mi e j s c u b u d o w y ( s y mb o l
rodzaju):
- zaprawa cementowa („c"),
- zaprawa cementowo-wapienna („cw"),
- zaprawa wapienna („w").
W y t r z y ma ł o ś c i n a ś c i s k a n i e z a p r a w o g ó l n e g o p r z e z n a c z e n i a , w y t w a r z a n y c h n a p l a c u b u d o w y :
- klasa M 0,25 przy wytrzymałości na ściskanie nie mniejszej niż 0,25 N/mm2,
- klasa M d przy wytrzymałości na ściskanie większy od 25,0 N/mm2.
Dla zapraw murarskich produkowanych fabrycznie wytrzymałość na ściskanie powinna być deklarowana przez
producenta.
Tablica 2. Zalecane rodzaje, odmiany i klasy zapraw w zależności od przeznaczenia
Symbol Symbol
rodzaju odmiany
Przeznaczenie
Ściany fundamentowe i ściany konstrukcyjne
zewnętrzne poniżej poziomu
terenu
niekonstrukcyjne
C
konstrukcyjne
Ściany zewnętrzne
powyżej poziomu terenu
niekonstrukcyjne
konstrukcyjne
A, B, C
od M 10 do M 15; M d
CW
D, E
M 10; M 15
C
B, C
M 10; M 15
CW
D, E
M 10; M 15
C
A, B, C
od M 10 do M 20
CW
D, E, F
od M 5 do M 15
C
B, C
M 10; M 15
CW
E, F
M 5; M 10
C
B, C
M 10; M 15
D, E, F,G
od M 2,5 do M 15
W
H
M1
C
C
M 10
D, E, F,G
od M 2,5 do M 5
H, I, J
od M 0,25 do M 1
CW
Ściany wewnętrzne
niekonstrukcyjne
CW
50
Klasa
W
40.07 Roboty murowe
Do murów zbrojonych powinny być wykorzystywane zaprawy cementowe o wytrzymałości nie niższej
niż 5 N/mm2, a w przypadku murów zbrojonych w środowisku wilgotnym -o wytrzymałości nie niższej niż 8
N/mm2. Do murów zbrojonych należy stosować zaprawy nie powodujące korozji zbrojenia.
Czas zachowania wła ś ciwo ś ci roboczych
Czas zachowania właściwości roboczych zapraw produkowanych fabrycznie powinien być
deklarowany przez producenta. Wyniki badań przeprowadzanych według PN-EN 1015-9 powinny wykazywać
czas nie krótszy niż jego wartość deklarowana.
Czas zachowania właściwości roboczych zapraw wykonywanych na miejscu budowy, określany
według PN-EN 1015-9, nie powinien być krótszy niż:
- dla zapraw cementowych - 2 h,
- dla zapraw cementowo-wapiennych - 5 h,
- dla zapraw wapiennych - 8 h.
Mr o z o o d p o r n o ś ć ( t r w a ł o ś ć )
Zaprawy przeznaczone do stosowania w zewnętrznych elementach budynku powinny być odporne na
zamrażanie - odmrażanie. Odporność na zamrażanie -odmrażanie (mrozoodporność) zaprawy sprawdza się
według metody podanej w PN-85/B-04500.
Zaprawę określa się jako odporną na zamrażanie - odmrażanie, jeżeli po przeprowadzeniu
wymaganych cykli zamrażania - odmrażania spadek wytrzymałości na ściskanie, badanej według PN-EN
1015-11, jest nie większy niż:
- 10% w przypadku zapraw cementowych,
- 20% w przypadku zapraw cementowo-wapiennych.
W przypadku zapraw wapiennych badania się nie przeprowadza, przyjmuje się, że nie są odporne na
zamrażanie - odmrażanie.
Współczynnik przewodzenia ciepła
Przy produkcji zapraw murarskich na placu budowy współczynnik przewodzenia ciepła przyjmuje się
według wartości tabelarycznych, uzależnionych od gęstości zapraw, podanych w tablicy nr 3, zawartej w
PN-B-10104.
W odniesieniu do zapraw murarskich wytwarzanych fabrycznie producent deklaruje współczynnik
przewodzenia ciepła. Deklaracja może być wydana, w szczególności dla zapraw lekkich, na podstawie badań
przeprowadzanych zgodnie z procedurą zapisaną w pkt. 4.2 normy PN-EN 1745 lub na podstawie wartości
tabelarycznych uzależnionych od gęstości zapraw, zestawionych w tablicy A.12, zawartej w normie PN-EN
1745.Przygotowanie zapraw do robót murowych powinno być wykonywane mechanicznie. Zaprawę należy
przygotować w takiej ilości, aby mogła być wbudowana możliwie wcześnie po jej przygotowaniu tj. ok. 3
godzin.
2.1.3. Wyroby dodatkowe
Prefabrykowane wyroby dodatkowe stosowane w konstrukcjach murowych powinny spełniać
wymagania norm PN-EN 845. Wymaganiom określonym w normie PN-EN 845-1 powinny odpowiadać:
- kotwy,
- listwy kotwiące,
- wieszaki i wsporniki,
stosowane do wzajemnego łączenia ze sobą murów oraz łączenia muru z innymi częściami konstrukcji lub
budowli, takimi jak: ściany, stropy, belki i słupy.
Wymagania podane w normie PN-EN 845-2 powinny spełniać jednolite, pojedyncze oraz zespolone i
złożone nadproża prefabrykowane o rozpiętości do 4,5 m:
- stalowe,
- betonowe,
- murowane.
Wymaganiom określonym w normie PN-EN 845-3 powinno odpowiadać zbrojenie do spoin
wspornych murów, obejmujące siatki stalowe:
- spajane,
- wiązane,
- ciągnione.
Stal zbrojeniowa węglowa stosowana w konstrukcjach murowych powinna spełniać wymagania
podane w PN-B-03264 a austenityczna stal nierdzewna w PN-89/H-84023-06.
2.1.4. Inne wyroby i materiały
Do wznoszenia konstrukcji murowych można stosować inne wyroby i materiały:
- cement spełniający wymagania norm PN-EN 197-1 i PN-EN 413-1,
- wapno budowlane odpowiadające wymaganiom normy PN-EN 459-1,
51
40.07 Roboty murowe
- piasek i inne kruszywa mineralne, których właściwości odpowiadają wymaganiom normy PN-EN 13139.
2.2. Warunki przyjęcia na budowę materiałów i wyrobów do robót murowych
Wyroby i materiały do robót murowych mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące
warunki:
- każda jednostka ładunkowa lub partia elementów murowych luzem jest zaopatrzona w etykietę
identyfikacyjną,
- wyroby i materiały konfekcjonowane są właściwie opakowane, firmowo zamknięte (bez oznak naruszenia
zamknięcia) i oznakowane (pełna nazwa wyrobu, ewentualnie nazwa handlowa oraz symbol handlowy
wyrobu),
- spełniają wymagane właściwości wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia,
- producent dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub
jednostkowego zastosowania wyrobów oraz karty techniczne (katalogowe) wyrobów lub firmowe
wytyczne (zalecenia) stosowania wyrobów,
- spełniają wymagania wynikające z ich terminu przydatności do użycia (termin zakończenia robót
murowych powinien się kończyć przed zakończeniem terminów przydatności do stosowania
odpowiednich wyrobów).
2.3. Warunki przechowywania materiałów i wyrobów do robót murowych
Materiały i wyroby do robót murowych powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z
instrukcją producenta oraz wymaganiami odpowiednich dokumentów odniesienia tj. norm bądź aprobat
technicznych.
Place składowe do przechowywania elementów murowych powinny być wygrodzone, wyrównane i
utwardzone z odpowiednimi spadkami na odprowadzenie wód opadowych oraz oczyszczone z
zanieczyszczeń.
Pomieszczenie magazynowe do przechowywania materiałów i wyrobów niemrozo-odpornych lub
opakowanych powinno być kryte, suche oraz zabezpieczone przed zawilgoceniem, opadami
atmosferycznymi, przemarznięciem i przed działaniem promieni słonecznych.
Wyroby w miejscu magazynowania należy przechowywać w partiach według rodzajów, typów,
odmian, klas i gatunków, zgodnie z wymaganiami norm wyrobów, w sposób uporządkowany, zapewniający
łatwość dostępu i przeliczenia. Elementy murowe należy przechowywać:
- w jednostkach ładunkowych,
- luzem w stosach (słupach) lub pryzmach.
Sposób układania jednostek ładunkowych, stosów lub pryzm powinien być zgodny z wymaganiami
normy PN-B 12030.
Wyroby konfekcjonowane powinny być przechowywane w oryginalnych, zamkniętych opakowaniach
w temperaturze powyżej +5C a poni żej +35'C. Wyroby pakowane w worki powinny być układane na paletach
lub drewnianej wentylowanej podłodze, w ilości warstw nie większej niż 10, o ile dokument odniesienia lub
instrukcja producenta nie stanowią inaczej.
Cement i wapno suchogaszone luzem należy przechowywać w zasobnikach (zbiornikach) do
cementu.
Kruszywa i piasek do zapraw można przechowywać na składowiskach otwartych, w warunkach
zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami lub frakcjami
kruszywa oraz nadmiernym zawilgoceniem (np. w specjalnie przygotowanych zasiekach).
3. Sprzęt
Do wykonywania robót murarskich należy stosować:
- Do wyznaczania i sprawdzania kierunku, wymiarów oraz płaszczyzn:
- pion murarski,
- łatę murarską,
- łatę ważoną,
- poziomnicę uniwersalną,
- łatę kierunkową,
- warstwomierz do wytyczenia poziomów poszczególnych warstw i do zaczepiania sznura oraz do
wyznaczania kierunku,
- sznur murarski,
- kątownik murarski.
- Do przechowywania materiałów budowlanych na stanowisku roboczym:
- kastrę na zaprawę,
52
40.07 Roboty murowe
- palety na elementy murowe,
- wiadra.
- Do obróbki elementów murowych:
- młotek murarski,
- oskard murarski,
- przecinak murarski.
- D. Do murowania:
- kielnię murarską,
- czerpak,
- łopatę do zaprawy,
- rusztowania.
4. Transport
Materiały mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu. Podczas transportu należy je
zabezpieczyć przed uszkodzeniami i (zwłaszcza wyroby z betonu komórkowego) zawilgoceniem.
Drobnowymiarowe materiały murarskie powinny być pakowane na paletach i opięte taśmami lub
ofoliowane. Załadunek i wyładunek winien się odbywać za pomocą sprzętu mechanicznego (wózki widłowe,
żurawiki).
Belki nadprożowe, żelbetowe należy składować na równym podłożu, na podkładkach grubości co
najmniej 80 mm ułożonych poziomo w odległości 1/5 długości od ich końców. Następne warstwy układać na
podkładkach umieszczonych nad podkładkami dolnymi. Liczba warstw nie większa od 5.
Belki mogą być przewożone tylko w pozycji poziomej, stopką w położeniu dolnym, równolegle do
kierunku jazdy i zabezpieczone przed przesuwaniem.
5. Wykonanie robót
5.1. Ogólne zasady wykonywania robót murowych
O ile w dokumentacji projektowej i/lub specyfikacji technicznej oraz dokumentach odniesienia
wyrobów murowych nie podano inaczej, to:
- mury należy wykonywać warstwami z zachowaniem prawidłowego wiązania elementów murowych i
grubości spoin tak, aby ściana stanowiła jeden element konstrukcyjny,
- spoiny poprzeczne i podłużne w sąsiednich warstwach muru powinny być usytuowane mijankowe,
- mury należy wnosić możliwie równomiernie na całej ich długości,
- elementy murowe powinny być czyste i wolne od kurzu,
- liczba elementów murowych połówkowych nie powinna przekraczać:
- w murach konstrukcyjnych zbrojonych - 10%,
- w murach konstrukcyjnych niezbrojonych -15%,
- w ścianach wypełniających, podokiennych i na poddaszu - 50%,
- konstrukcje murowe o grubości mniejszej niż 1 cegła, murowane na zaprawy zwykłe, mogą być
wykonywane przy temperaturze powyżej 0°C, a murowane na zaprawy lekkie i klejowe mogą być
wykonywane przy minimalnej temperaturze określonej przez producenta zaprawy,
- w przypadku przerwania robót na okres zimowy lub z innych przyczyn, wierzchnie warstwy murów
powinny być zabezpieczone przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych.
5.2. Sposoby murowania z cegieł, pustaków lub bloczków
Z uwagi na rodzaj spoin wsporczych:
- na spoiny zwykłe grubości od 8 do 15 mm,
- na spoiny pasmowe grubości od 8 do 15 mm,
- na spoiny cienkie grubości od 1 do 3 mm.
Z uwagi na rodzaj zł ą cza pionowego:
- zwykłe z rozprowadzeniem zaprawy na powierzchniach bocznych łączonych elementów,
- z wypełnieniem kieszeni zaprawą, polegające na dostawieniu do siebie na odpowiednią odległość
elementów o odpowiednim kształcie powierzchni bocznych i zalaniu zaprawą otworów utworzonych na
styku wyrobów,
- na pióro i wpust polegające na dostosowaniu do siebie elementów w taki sposób, by pióra jednego
elementu weszły we wpusty drugiego elementu.
5.3. Ogólne zasady murowania ścianek działowych
Ścianki działowe o grubości % cegły należy murować na zaprawie cementowej o wytrzymałości nie niższej niż
5 N/mm2. Przy rozpiętości przekraczającej 5 m lub wysokości
53
40.07 Roboty murowe
powyżej 2,5 m powinny być zbrojone. Zbrojenie powinno być zakotwione w spoinach nośnych na głębokość
nie mniejszą niż 70 mm.
Ścianka powinna być połączona ze ścianami konstrukcyjnymi za pomocą strzępi zazębionych krytych.
W budynku o konstrukcji nośnej żelbetowej ścianki działowe oraz osłonowe są oddylatowane od
stropów i pionowych elementów konstrukcyjnych. Połączenie tych ścianek z elementami konstrukcyjnymi
wykonuje się więc za pomocą kotew stalowych.
5.4. Ogólne zasady wykonywania nadpro ży
Nadproża prefabrykowane powinny spełniać wymagania normy PN-EN 845-2.
N a d p r o ż a mu r o w e z b r o j o n e w y k o n y w a n e n a p l a c u b u d o w y .
Nadproża ze zbrojeniem dolnym mogą być stosowane przy otworach o rozpiętości do 1,5 m. Nadproże
wykonuje się na sztywnym deskowaniu, na którym rozściela się zaprawę cementową grub. 30-40 mm, a
następnie wtapia w nią zbrojenie stalowe. Zbrojenie musi być zakotwione w murze na co najmniej 400 mm.
Następnie muruje się cztery lub pięć warstw muru na mocnej zaprawie cementowej. Deskowanie i
stemplowanie można rozebrać po upływie dwóch tygodni. Nadproże powinno być sprawdzone wg
PN-B-03340.
N a d p r o ż a mu r o w e z e s p o l o n e
Wykonywane są na placu budowy z gotowych kształtek nadprożowych, zbrojonych prętami stalowymi
i łączonych (zespalanych) betonem. Kształtki nadprożowe mogą być ceramiczne, silikatowe, betonowe i z
betonu komórkowego.
Nadproża powinny być opierane na zaprawie i wypoziomowane zarówno w kierunku podłużnym jak i
poprzecznym. Oparcie końca nadproża powinno być nie mniejsze niż 100 mm. Elementy prefabrykowane
nadproży murowych powinny spełniać wymagania PN-EN 845-2.
Nadpro ż a ż elbetowe wylewane
Nadproża te należy wykonywać zgodnie z zasadami obowiązującymi dla konstrukcji żelbetowych, a
więc przestrzegać wymagania zawarte w szczegółowej specyfikacji technicznej dla konstrukcji żelbetowych.
Nadpro ż a prefabrykowane
Mogą być stalowe żelbetowe, sprężone, ceramiczne, silikatowe, z betonu komórkowego, z kamienia
naturalnego lub sztucznego oraz z kombinacji tych wyrobów. Powinny spełniać wymagania PN-EN 845-2.
Można je montować bez konieczności stemplowania
Przy montażu belek prefabrykowanych nadproży należy zwrócić szczególną uwagę na rzędną
ułożenia, co ustala wielkość otworu, w który będzie wstawiona stolarka.
Ogólne zasady wykonywania przewodów kominowych
E l e me n t y k o mi n o w e
Do wznoszenia ścian (murów) z przewodami kominowymi można stosować zwykłe cegły ceramiczne i
bloczki z betonu zwykłego bez otworów lub pełne oraz specjalne kształtki (pustaki) kominowe ceramiczne,
kamionkowe lub betonowe.
P r z e k r o j e i w y mi a r y k a n a ł ó w
Kanały mogą mieć przekrój kołowy albo kwadratowy. Minimalny przekrój kanałów dymowych z cegieł
wynosi 1/4 x 1/4 cegły, tj. 140 x 140 mm. Minimalna średnica przewodu dymowego okrągłego wynosi 150 mm.
W przypadku specjalnych pustaków wentylacyjnych najmniejszy wymiar przewodu wynosi nie mniej niż 110
mm. Wymiary przewodów kominowych powinny być zgodne z dokumentacją projektową. Odchyłki od
wymiarów przewodów, określonych w dokumentacji projektowej, wynikające z niedokładności ich wykonania
nie powinny przekraczać +10 i -5 mm.
Kierunek prowadzenia przewodów
Przewody należy prowadzić w miarę możności pionowo, bez załamań. Ewentualne odchylenia
przewodu od pionu nie powinny przekraczać 30°. Powierzchnie wewn ętrzne przewodów w miejscach
załamań należy zabezpieczyć przed uderzeniem kuli kominiarskiej ochraniaczami stalowymi. Długość
przewodu biegnącego w kierunku odchylonym od pionu nie powinna przekraczać 2,0 m
Zasady prowadzenia przewodów wentylacyjnych
Przewody wentylacyjne należy prowadzić od wlotu do wylotu komina. W kominach powinny być
wykonane boczne otwory wylotowe. Dopuszcza się wykonywanie górnych otworów wylotowych, pod
warunkiem stosowania nasad blaszanych nad wylotem.
54
40.07 Roboty murowe
6. Kontrola jakości
6.1. Materiały ścienne
Przy odbiorze drobnowymiarowych materiałów ściennych należy przeprowadzić na budowie:
- sprawdzenie zgodności klasy oznaczonej na cegłach z zamówieniem i wymaganiami stawianymi w dokumentacji
technicznej,
- próby doraźnej przez oględziny, opukiwanie i mierzenie:
- wymiarów i kształtu cegły,
- liczby szczerb i pęknięć,
- odporności na uderzenia,
- wyglądu przełomu.
Belki nadpro ż owe typu L19:
- podstawowe wymagania:
* odchyłki od wymiarów projektowanych nie powinny przekraczać:
- w długości - do 6 mm;
- w wysokości - do 4 mm;
- w grubości - do 3 mm;
* dopuszczalne wady i uszkodzenia:
- skrzywienie belki w poziomie - do 5 mm,
- skrzywienie belki w pionie - nie dopuszcza się,
- szczerby i uszkodzenia krawędzi:
- głębokość: do 5 mm,
- długość: do 30 mm,
- ilość: 3 szt/mb.
6.2. Zaprawy
W przypadku gdy zaprawa wytwarzana jest na placu budowy, należy kontrolować jej markę i konsystencję w
sposób podany w obowiązującej normie. Wyniki odbiorów materiałów i wyrobów powinny być każdorazowo
wpisywane do dziennika budowy.
6.3. Wymagania jakościowe robót murowych
Zgodnie z Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlanych, część A, zeszyt 3 „Konstrukcje
murowe", wydanie ITB-2006 rok roboty murowe powinny spełniać odpowiednie wymagania jakościowe, takie jak:
O b r y s mu r u
Dopuszczalne odchyłki od zaprojektowanych wymiarów nie powinny przekraczać:
- w wymiarach poziomych poszczególnych pomieszczeń ±20 mm,
- w wysokości kondygnacji ±20 mm,
- w wymiarach poziomych i pionowych całego budynku ±50 mm. W y mi a r y
otworów (w ś wietle o ś cie ż y)
W przypadku otworów o wymiarach do 1000 mm dopuszczalne odchyłki wymiarowe wynoszą:
- szerokość + 6 mm, -3 mm,
- wysokość + 15 mm, -10 mm.
W otworach o wymiarach powyżej 1000 mm dopuszczalne odchyłki wymiarowe wynoszą:
- szerokość + 10 mm, -5 mm,
- wysokość + 15 mm, -10 mm. G r u b o ś ć
spoin
Normatywne grubości i dopuszczalne odchyłki grubości spoin zwykłych wynoszą:
- w spoinach poziomych: grubość nominalna 10 mm, odchyłki + 5 mm, -2 mm,
- w spoinach pionowych: grubość nominalna 10 mm, odchyłki + 5 mm, -5 mm.
W murach przeznaczonych do tynkowania lub spoinowania nie należy wypełniać spoiny poziomej zaprawą
na głębokość 5-10 mm, licząc od lica muru, a przy powierzchniach muru, przy których jest umieszczone zbrojenie
zewnętrzne, na głębokość nie mniejszą niż 10 mm i nie większą niż 20 mm.
Zbrojenie
Dopuszczalne odchyłki długości prętów nie powinny być większe niż:
- ±10 mm dla poszczególnych odcinków pręta (np. w miejscu odgięcia lub dla haków),
- ±20 mm dla całego pręta.
Dopuszczalne odchyłki w rozstawie prętów nie powinny przekraczać ±15 mm, natomiast grubości otulenia
prętów powinny być zgodne z wymaganiami pkt. 6.2. w normie PN-B-03340.
55
40.07 Roboty murowe
Tablica 7. Dopuszczalne odchyłki wykonania powierzchni i krawędzi muru
Rodzaj usterki
Dopuszczalne odchyłki
powierzchnie spoinowane
1
inne powierzchnie
2
3
Zwichrowania i skrzywienia
powierzchni
nie więcej niż 3 mm/m i ogółem nie więcej niż
1 0 mm na całej powierzchni ściany
pomieszczenia
Odchylenie krawędzi od linii
nie więcej niż 2 mm/m i nie więcej niż jedno
prostej
na długości 2 m
Odchylenie powierzchni i krawędzi nie więcej niż 3 mm/m i ogólnie nie
muru od kierunku pionowego
więcej niż 6 mm na wysokości
kondygnacji oraz 20 mm na całej
wysokości budynku
Odchylenie od kierunku poziomego nie więcej niż 1 mm/m i ogółem nie
górnych powierzchni każdej warstwy więcej niż 1 5 mm na całej długości
cegieł
budynku
Odchylenie od kierunku poziomego nie więcej niż 1 mm/m i ogółem nie
górnej powierzchni ostatniej
więcej niż 10 mm na całej długości
warstwy pod stropem
budynku
Odchylenie przecinających się
nie więcej niż 3 mm
płaszczyzn od kąta
przewidzianego w projekcie
nie więcej niż 6 mm/m i ogółem nie więcej
niż 20 mm na całej powierzchni ściany
pomieszczenia
nie więcej niż 4 mm/m i nie więcej niż dwa
na długości 2m
nie więcej niż 6 mm/m i ogólnie nie
więcej niż 1 0 mm na wysokości
kondygnacji oraz 30 mm na całej
wysokości budynku
nie więcej niż 2 mm/m i ogółem nie
budynku
nie więcej niż 2 mm/m i ogółem nie
budynku
nie więcej niż 6 mm
B a d a n i a p r z e w o d ó w k o mi n o w y c h :
- sprawdzenie drożności przewodów należy przeprowadzać za pomocą kominiarskiej kuli umocowanej na
sznurze, spuszczonej do wylotu przewodu oraz obserwacji jej przebiegu we wlotach, otworach
rewizyjnych, kontrolnych i wycierowych,
- sprawdzenie prawidłowości prowadzenia przewodów przeprowadza się równocześnie ze sprawdzeniem
drożności oraz przez porównanie prowadzenia przewodów z dokumentacją projektową,
- sprawdzenie kierunku przewodów przeprowadza się przez obserwację i pomiar zewnętrznych
powierzchni muru z przewodami (kierunek przewodu murowanego z cegieł lub bloczków widoczny z ich
układu) i porównanie z dokumentacją projektową,
- sprawdzenie wiązania cegieł lub bloczków przeprowadza się wzrokowo przez obserwację lica muru z
przewodami oraz obserwację wnętrza przewodu przez otwory kontrolne,
- sprawdzenie wypełnienia spoin oraz stanu powierzchni przewodów przeprowadza się wzrokowo przez
obserwację lica muru i powierzchni wewnętrznej przewodów przez otwory kontrolne za pomocą lustra i
latarki elektrycznej.
7. Obmiar robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogów nakładów
rzeczowych KNNR 2, KNR 0-27, KNR 2-02, KNR 9-01.
Szczegółowe zasady przedmiaru podane są:
- w katalogu KNNR 2 przy rozdziale "Konstrukcje murowe", zakres tabel: 0300 - 0399;
- w katalogu KNR 0-27 przy rozdziale "Roboty murowe w systemie POROTHERM", zakres
tabel: 0100 - 9999;
- w katalogu KNR 2-02 przy rozdziale "Konstrukcje murowe", zakres tabel: 0101 - 0135;
- w katalogu KNR 9-01 przy rozdziale "Ściany murowane systemu SILKA M", zakres tabel:
0101 - 0199.
8. Odbiór robót
Odbiór robót murowych powinien się odbyć przed wykonaniem tynków i innych robót
wykończeniowych.
Podstawę do odbioru robót murowych powinny stanowić następujące dokumenty:
- dokumentacja techniczna,
- dziennik budowy,
- zaświadczenia o jakości materiałów i wyrobów dostarczonych na budowę,
- protokóły odbioru poszczególnych etapów robót zanikających,
- protokóły odbioru materiałów i wyrobów,
- wyniki badań laboratoryjnych, jeśli takie były zlecane przez budowę,
56
40.07 Roboty murowe
- ekspertyzy techniczne w przypadku, gdy były wykonywane przed odbiorem budynku.
Rozliczenie robót murowych może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i
ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie, po dokonaniu odbiorów częściowych robót.
Ostateczne rozliczenie umowy pomiędzy zamawiającym a wykonawcą następuje po dokonaniu
odbioru pogwarancyjnego.
Podstawę płatności stanowi protokół odbioru prawidłowo wykonanych robót.
10. Przepisy związane
PN-68/B-10020
Roboty murowe z cegły. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-12050:1996
Wyroby budowlane ceramiczne. Cegły budowlane. PN-70/B-12016
Badania techniczne. PN-B-12006:1997
wentylacyjnych. PN-B-12069:1998
poryzowane. PN-B-06263:1991
Wyroby ceramiki budowlanej.
Wyroby budowlane ceramiczne. Pustaki do przewodów
Wyroby budowlane ceramiczne. Cegły, pustaki elementy
Autoklawizowany beton komórkowy.
PN-EN 197-1:2002 Cement. Skład, wymagania i kryteria zgodności dotyczące cementu powszechnego użytku.
PN-B-30000:1990
Cement portlandzki.
PN-86/B-30020 Wapno.
PN-EN 13139:2003 Kruszywa do zapraw.
• Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych, Część A - Roboty ziemne i konstrukcyjne, zeszyt 3 „
Konstrukcje murowe", wydanie ITB - 2006 rok.
57
ZK w Rzeszowie
ROBOTY POKRYWCZE, OBRÓBKI BLACHARSKIE
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot i zakres robót objętych SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru pokrycia dachowego papą wraz z obróbkami blacharskimi oraz rynnami i rurami spustowymi.
Określenia podane w niniejszej ST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami oraz określeniami
podanymi w ST "Wymagania ogólne".
2. MATERIAŁY
Ma t e r i a ł y p o d s t a w o w e :
- papa asfaltowa zgrzewalna podkładowa (PZ/3000) i wierzchnia (WZ/2500): podstawowe
wymagania:
- giętkość - próby przeginania na półobwodzie klocków wykonane wg wymagań normowych (brak na zewnętrznej
stronie rys i pęknięć);
- odporność na działanie temperatury 70oC w ciągu 2 godzin - niedopuszczalne tworzenie się zgrubień oraz
spływanie masy;
- przesiąkliwość - przy działaniu w czasie 10 minut wody pod ciśnieniem 0,5 Mpa nie dopuszcza się przesiąkania;
- siła zrywająca przy roziąganiu paska o szerokości 50 mm - min. 900 N;
- blacha stalowa powlekana powłokami poliestrowymi, grubości 0,5-0,55 mm, w arkuszach lub taśmach,
zabezpieczona folią na czas wykonywania robót montażowych;
- rynny i rury spustowe z PCV, wybranego systemu odwodnienia dachu.
Ma t e r i a ł y p o mo c n i c z e :
- gwoździe papowe z podkładkami,
- roztwór asfaltowy do gruntowania,
- gaz propan-butan.
3. SPRZĘT
Roboty należy wykonać za pomocą typowych narzędzi dekarskich, a także zalecanych przez producentów
zastosowanych systemów i materiałów dekarskich i blacharskich.
4. TRANSPORT
Pakowanie, przechowywanie i transport pap:
- rolki papy powinny być po środku owinięte paskiem papieru szerokości co najmniej 20 cm i związane drutem lub
sznurkiem grubości co najmniej 0,5 mm;
- na każdej rolce papy powinna być umieszczona nalepka z podstawowymi danymi;
- rolki papy należy przechowywać w pomieszczeniach krytych, chroniących przed zawilgoceniem i działaniem
promieni słonecznych i w odległości co najmniej 120 cm od grzejników.
Do przewozu blach powlekanych oraz rynien i rur spustowych można użyć dowolne środki transportu. Należy
jedynie zadbać o to, aby sposób ułożenia na powierzchni ładunkowej zabezpieczał przed możliwością uszkodzenia,
zwłaszcza przed przesuwaniem się podczas transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Podłoże pod pokrycie papowe
Powierzchnia podłoża powinna być równa, prześwit pomiędzy powierzchnią podłoża a łatą kontrolną o
długości 2 m nie może być większy niż 5 mm. Krawędzie, naroża oraz styki podłoża z pionowymi płaszczyznami
elementów ponaddachowych należy zaokrąglić łukiem o promieniu nie mniejszym niż 3 cm lub złagodzić za pomocą
odkosu albo listwy o przekroju trójkątnym.
Przed murami kominowymi lub innymi elementami wystającymi ponad dach należy - od strony kalenicy wykonać odboje o górnej krawędzi nachylonej przeciwnie do spadku połaci dachowej.
Do wykonania pokryć dachowych można przystąpić:
- po sprawdzeniu zgodności wykonania podłoża i podkładu z dokumentacją,
58
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.08 Roboty pokrywcze
- po zakończeniu robót budowlanych wykonanych na powierzchni połaci (tynkowaniu kominów,
wyprowadzaniu wywiewek kanalizacyjnych, tynkowaniu powierzchni pionowych, na które będą
wyprowadzane warstwy pokrycia papowego, osadzeniu listew lub klocków do mocowania obróbek
blacharskich, uchwytów rynnowych itp., z wyjątkiem robót, które ze względów technologicznych powinny
być wykonane w trakcie układania pokrycia papowego lub po jego całkowitym zakończeniu),
- po sprawdzeniu zgodności z dokumentacją projektową materiałów pokrywczych i sprzętu do wykonywania
pokryć papowych.
Roboty pokrywcze powinny być wykonywane w sposób i zgodnie z wymaganiami podanymi w normie
PN-80/B10240, z tym że:
- Prace z użyciem pap asfaltowych zgrzewalnych można prowadzić w temperaturze nie niższej niż 0 C w
przypadku pap modyfikowanych SBS, +5 °C w p rzypadku pap oksydowanych.
- Temperatury stosowania pap zgrzewalnych można obniżyć pod warunkiem, że rolki będą magazynowane
w pomieszczeniach ogrzewanych (ok.+20 °C) i wynoszone na dach bezpośrednio przed zgrzaniem.
- Nie należy prowadzić prac dekarskich w przypadku mokrej powierzchni dachu ,jej oblodzenia, podczas
opadów atmosferycznych oraz przy silnym wietrze.
- Szerokość zakładów arkuszy papy w każdej warstwie powinna wynosić co najmniej 10 cm; należy je
wykonywać zgodnie z kierunkiem spadku połaci.
- Zakłady każdej następnej warstwy papy powinny być przesunięte względem zakładów warstwy spodniej
odpowiednio: przy kryciu dwuwarstwowym o 1/2 szerokości arkusza, przy trzywarstwowym o 1/3
szerokości arkusza.
- W miejscach załamania powierzchni połaci dachowej i w korytach odwadniających pokrycie należy
wzmocnić, układając pod pierwszą warstwę pokrycia dodatkową warstwę papy.
- Pokrycia papowe powinny być dylatowane w tych samych miejscach i płaszczyznach,
w których wykonano dylatacje konstrukcji budynku lub dylatacje z sąsiednim budynkiem.
- Krycie dachów papą powinno być wykonywane od okapu w kierunku kalenicy.
5.2. Pokrycie dwuwarstwowe z papy asfaltowej zgrzewalnej.
Roboty dekarskie rozpoczyna się od osadzenia dybli drewnianych, rynhaków i innego
oprzyrządowania, a także od wstępnego wykonania obróbek detali dachowych (ogniomurów, kominów,
świetlików itp.) z zastosowaniem papy zgrzewalnej podkładowej.
Pokrycie z papy zgrzewalnej należy wykonać ściśle wg wymagań producenta, odnoszących się do
spadku pokrywanego dachu oraz rodzaju wykonanego podkładu.
Pierwszą warstwę na podłożu z płyt drewnopochodnych należy mocować za pomocą łączników
mechanicznych typu gwoździe papowe z podkładkami ze zgrzewaniem zakładów, nie przyklejać papy do
podłoża.
Przy przyklejaniu warstwy wierzchniej papy zgrzewalnej do podkładowej za pomocą palnika na gaz
propan-butan należy przestrzegać następujących zasad:
- palnik powinien być ustawiony w taki sposób, aby jednocześnie podgrzewał obie, sklejane ze sobą
powierzchnie,
- w celu uniknięcia zniszczenia papy działanie płomienia powinno być krótkotrwałe, a płomień palnika
powinien być ciągle przemieszczany w miarę nadtapiania masy powłokowej,
- niedopuszczalne jest miejscowe nagrzewanie papy, prowadzące do nadmiernego spływu masy
asfaltowej lub jej zapalenia,
- fragment wstęgi -papy z nadtopioną powłoką asfaltową należy natychmiast docisnąć do ogrzewanego
podłoża wałkiem o długości równej szerokości pasma papy.
Miarą jakości zgrzewu jest wypływ masy asfaltowej o szerokości 0,5-1,0 cm na całej długości zgrzewu.
Siłę docisku rolki do papy należy tak dobrać, aby pojawił się wypływ masy o żądanej szerokości. Silny
wiatr lub zmienna prędkość przesuwania rolki może powodować zbyt duży lub niejednakowej szerokości
wypływ masy. Brak wypływu masy asfaltowej świadczy o niefachowym zgrzaniu papy.
5.3. Obróbki blacharskie
Obróbki blacharskie z blachy stalowej powlekanej o grubości od 0,5 mm do 0,6 mm można
wykonywać o każdej porze roku, lecz w temperaturze nie niższej od -15C. Robót nie można wykonywać na
oblodzonych podłożach.
Przy wykonywaniu obróbek blacharskich należy pamiętać o konieczności zachowania dylatacji.
Dylatacje konstrukcyjne powinny być zabezpieczone w sposób umożliwiający przeniesienie ruchów
poziomych i pionowych dachu w taki sposób, aby następował szybki odpływ wody z obszaru dylatacji.
59
5.4. Urządzenia do odprowadzania wód opadowych
W dachach (stropodachach) z odwodnieniem zewnętrznym w warstwach przekrycia powinny być
osadzone uchwyty rynnowe o wyregulowanym spadku podłużnym.
Przekroje poprzeczne rynien dachowych, rur spustowych i wpustów dachowych określa
projekt.
Rynny dachowe i elementy wyposażenia z PVC-U powinny odpowiadać wymaganiom zawartym w
PN-EN 607:1999.
Montaż rynien i rur spustowych winien być wykonany ściśle wg zaleceń producenta zastosowanego
systemu.
Kontrola wykonania pokryć polega na sprawdzeniu zgodności ich wykonania z powołanymi normami
przedmiotowymi i wymaganiami dokumentacji. Kontrola ta przeprowadzana jest przez Inspektora nadzoru:
- w odniesieniu do prac zanikających (kontrola międzyoperacyjna) - podczas wykonania prac pokrywczych,
- w odniesieniu do właściwości całego pokrycia (kontrola końcowa) - po zakończeniu prac pokrywczych.
7. OBMIAR ROBÓT
Jednostką obmiarową robót jest:
- dla robót - Krycie dachu papą - m2 pokrytej powierzchni dachu,
- dla robót - Rynny i rury spustowe - 1 m wykonanych rynien lub rur spustowych.
Ilość robót określa się na podstawie dokumentacji projektowej z uwzględnieniem zmian podanych w
dokumentacji powykonawczej zaaprobowanych przez Inspektora nadzoru i sprawdzonych w naturze.
Z powierzchni dachu nie potrąca się urządzeń obcych, jak np. wywiewki itp. o ile powierzchnia
każdego nie przekracza 0,50 m2.
8. ODBIÓR ROBÓT
Podstawę do odbioru wykonania robót pokrywczych papowych stanowi stwierdzenie zgodności ich
wykonania z dokumentacją projektową i zatwierdzonymi zmianami podanymi w dokumentacji
powykonawczej.
Badania podłoża należy przeprowadzić w trakcie odbioru częściowego, podczas suchej pogody,
przed przystąpieniem do pokrycia połaci dachowych.
Sprawdzenie równości powierzchni podłoża należy przeprowadzać za pomocą łaty kontrolnej o
długości 2 m lub za pomocą szablonu z podziałką milimetrową. Prześwit między sprawdzaną powierzchnią a
łatą nie powinien przekroczyć 5 mm.
8.1. Ogólne wymagania odbioru robót pokrywczych
Roboty pokrywcze, jako roboty zanikające, wymagają odbiorów częściowych. Badania w czasie
odbioru częściowego należy przeprowadzać dla tych robót, do których dostęp później jest niemożliwy lub
utrudniony. Odbiór częściowy powinien obejmować sprawdzenie:
- podłoża,
- jakości zastosowanych materiałów,
- dokładności wykonania poszczególnych warstw pokrycia,
- dokładności wykonania obróbek blacharskich i ich połączenia z pokryciem. Dokonanie odbioru
częściowego powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy. Badania końcowe pokrycia należy
przeprowadzić po zakończeniu robót, po deszczu.
Odbiór końcowy polega na dokładnym sprawdzeniu stanu wykonanego pokrycia i obróbek
blacharskich, połączenia ich z urządzeniami odwadniającymi, a także wykonania na pokryciu ewentualnych
zabezpieczeń eksploatacyjnych.
8.2. Odbiór pokrycia
- Sprawdzenie przyklejenia papy do podłoża oraz papy do papy należy przeprowadzić przez nacięcie i
odrywanie paska papy szerokości nie większej ni ż 5 cm, z tym że pasek papy należy naciąć nad miejscem
przyklejenia papy.
- Sprawdzenie przymocowania papy do deskowania.
- Sprawdzenie szerokości zakładów papy należy dokonać w trakcie odbiorów częściowych
i końcowych przez pomiar szerokości zakładów w trzech dowolnych miejscach na każde 100 m2.
60
8.3. Odbiór obróbek blacharskich, rynien i rur spustowych powinien obejmować:
-
Sprawdzenie prawidłowości połączeń poziomych i pionowych.
Sprawdzenie mocowania elementów do deskowania lub ścian.
Sprawdzenie prawidłowości spadków rynien.
Sprawdzenie szczelności połączeń rur spustowych z przewodami kanalizacyjnymi. Rury spustowe mogą
być montowane po sprawdzeniu drożności przewodów kanalizacyjnych.
Podstawę płatności stanowi protokół odbioru
Warunki płatności określa umowa.
robót, stwierdzający poprawne ich wykonanie.
PRZEPISY ZWIĄZANE
10.1. Normy
PN-B-24620:1998
Lepiki, masy i roztwory asfaltowe stosowane na zimno. Lepik asfaltowy
PN-74/B-24620
stosowany na zimno. Roztwór asfaltowy do gruntowania.
PN-74/B-24622
Lepik asfaltowy i asfaltowo-polimerowy z wypełniaczami stosowanymi na gorąco.
PN-B-24625:1998
Papa asfaltowa zgrzewalna na osnowie zdwojonej przeszywanej z tkaniny szklanej i welonu szklanego.
PN-91/B-27618
PN-92/B-27619
Papa asfaltowa na folii lub taśmie aluminiowej. Papa asfaltowa na welonie
PN-B-27620:1998
asfaltowa na tekturze budowlanej.
PN-B-27621:1998
Roboty blacharskie budowlane z blachy stalowej ocynkowanej i cynkowej. Wymagania i badania
techniczne przy odbiorze.
PN-89/B-27617
PN-61/B-10245
PN-80/B-10240
szklanym. Papa asfaltowa podkładowa na włókninie przeszywanej. Papa
Pokrycia dachowe z papy i powłok asfaltowych. Wymagania i badania przy odbiorze.
Rynny dachowe i elementy wyposażenia z PCV-U. Definicje, wymagania i badania.
10.2. Inne dokumenty i instrukcje
PN-EN 607:1999
•
Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych - część C: zabezpieczenie i izolacje, zeszyt 1: Pokrycia
dachowe, wydane przez ITB - Warszawa 2004 r.
61
ZK w Rzeszowie
_______________________________ IZOLACJE _______________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej, zwanej dalej SST, są wymagania dotyczące
wykonania i odbioru izolacji cieplnych i przeciwwilgociowych w obiekcie.
Niniejsza SST obejmuje wszystkie czynności składające się na wykonanie warstw izolacyjnych cieplnych i
przeciwwilgociowych przegród budowlanych w realizowanym budynku, tj. wykonanie:
- przyklejenie płyt styropianowych frezowanych do ścian;
- dodatkowe mocowanie płyt styropianowych dyblami plastikowymi do ścian;
- izolacje cieplne i przeciwdźwiękowe poziome z płyt z wełny mineralnej układanych na sucho,
- izolacja akustyczna od spodu stropu z maty z wełny mineralnej,
- izolacja pozioma z folii (membrany) paroprzepuszczalnej,
- izolacja pozioma podposadzkowa z folii PE z wyłożeniem na ściany na wysokość ponad grubość szlichty, zgrzewanej na
zakładach,
- izolacje poziome z papy asfaltowej na sucho - pod obróbki blacharskie,
- izolacje przeciwwilgociowe poziome w pomieszczeniach z papy zgrzewalnej podkładowej,
- przeciwwilgociowe powłoki izolacyjne poziome i pionowe podziemnych elementów budynku, w systemie Bezpieczny
Fundament Icopal.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z odpowiednimi normami oraz określeniami podanymi w ST 40.00 „
Wymagania ogólne". Ponadto w Specyfikacji użyto następujące terminy: Podłoże - element budynku, na powierzchni
którego wykonana ma być izolacja.
Warstwa gruntująca - powłoka wzmacniająca i uszczelniająca podłoże oraz zwiększająca przyczepność powłoki ochronnej.
Warstwa wyrównawcza - warstwa wykonana w celu wyeliminowania nierówności lub różnic poziomów powierzchni podłoża.
Warstwa wygładzająca - cienka warstwa wykonana dla uzyskania gładkiej powierzchni podłoża.
Faseta - wyoblenie wykonane na połączeniu powierzchni poziomych i pionowych.
Izolacja cieplna - materiał o niskiej wartości współczynnika przewodzenia ciepła, mocowany jako warstwa na przegrodach
budowlanych.
Masa (zaprawa) klejąca - materiał do przyklejania warstwy termoizolacyjnej do podłoża.
Łączniki mechaniczne - określone łączniki do mocowania izolacji cieplnej do podłoża.
Siatka z włókna szklanego - tkaniny składające się z przędzy z ciągłych włókien szklanych, z wykończeniem odpornym na
działania alkaliów.
2. MATERIAŁY
Do hydroizolacji powłokowych stosuje się masy:
- asfaltowe i asfaltowo-polimerowe,
- polimerowe,
- cementowe,
- cementowo-polimerowe,
- bitumiczno-mineralne.
Wyroby do izolacji przeciwwilgociowych i wodochronnych z materiałów rolowych:
- papy asfaltowe na tekturze i na welonie szklanym oraz papy zgrzewalne i samoprzylepne,
- folie z polietylenu (do izolacji przeciwwilgociowych stosuje się folie polietylenowe o grubości 0,3 mm, do izolacji
wodochronnych mogą być stosowane folie o grubościach 0,4 i 0,5 mm), z PVC oraz membran EPDM.
Materiały termoizolacyjne:
- płyty ze styropianu ekspandowanego (EPS 70-040, EPS 80-036); do izolacji elewacji z frezowanymi krawędziami w
celu zapewnienia szczelności połączeń;
62
40.09 Izolacje
- płyty z wełny mineralnej - szczegółowe wymagania dla płyt z wełny mineralnej określa norma PN-EN
13162.
Środek gruntujący:
- materiał wodorozcieńczalny stosowany, w zależności od rodzaju i stanu podłoża, do jego przygotowania
przed klejeniem płyt izolacji termicznej lub na powierzchni warstwy zbrojonej, przed wykonaniem warstwy
wykończeniowej.
Kleje do przyklejania płyt styropianowych i z wełny mineralnej:
- zaprawa klejąca w postaci przygotowanej fabrycznie suchej mieszanki; po zarobieniu wodą tworzy masę
klejącą.
Łączniki mechaniczne:
- kołki rozporowe - wkręcane lub wbijane, wyposażone w talerzyki dociskowe oraz w krążki
termoizolacyjne, zmniejszające powstawanie mostków termicznych;
- profile mocujące - metalowe, służące do mocowania płyt izolacji termicznej. Elementy
uzupełniające (akcesoria systemowe)
- profile dylatacyjne - elementy metalowe lub z włókna szklanego, służące do kształtowania szczelin
dylatacyjnych.
2.2. Warunki przechowywania materiałów na budowie
Wszystkie wyroby do robót izolacyjnych powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z
instrukcją producenta oraz wymaganiami odpowiednich dokumentów odniesienia tj. norm bądź aprobat
technicznych.
Pomieszczenie magazynowe do przechowywania wyrobów opakowanych powinno być kryte, suche
oraz zabezpieczone przed zawilgoceniem, opadami atmosferycznymi, przemarznięciem i przed działaniem
promieni słonecznych.
Wyroby izolacyjne konfekcjonowane powinny być przechowywane w oryginalnych, zamkniętych
opakowaniach w temperaturze powyżej +5C a poni żej +35C. Wyroby pakowane w worki powinny być
układane na paletach lub drewnianej wentylowanej podłodze, w ilości warstw nie większej niż 10. Rolki papy
powinny być ustawione pionowo, a nie poziomo.
3. SPRZĘT
Do wykonania robót objętych niniejszą SST stosuje się standardowy sprzęt i narzędzia:
- do prowadzenia robót na wysokości - wszystkie typy rusztowań i urządzeń transportu pionowego,
stosowanych do robót elewacyjnych;
- do przygotowania mas klejących - wiertarki wolnoobrotowe z mieszadłem;
- do nakładania mas klejących - tradycyjny sprzęt i narzędzia do nakładania ręcznego (pace, kielnie,
szpachelki, łaty);
- do cięcia płyt izolacji termicznej i kształtowania ich powierzchni i krawędzi - szlifierki ręczne, piły ręczne i
elektryczne, frezarki do boniowania;
- do mocowania płyt - wiertarki zwykłe i udarowe, osprzęt do kształtowania otworów;
- pozostały sprzęt - przyrządy miernicze, poziomice, łaty, sznury traserskie.
4. TRANSPORT
Materiały izolacyjne należy transportować zgodnie z wymaganiami producentów, aprobat
technicznych oraz zasadami eksploatacji środków transportowych.
Załadunek i wyładunek wyrobów w jednostkach ładunkowych (na paletach) należy prowadzić
sprzętem mechanicznym.
5. WYMAGANIA DOTYCZĄCE WYKONANIA ROBÓT
Przed rozpoczęciem robót izolacyjnych należy wykonać wszelkie prace przygotowawcze. Dla izolacji cieplnej
ścian zewnętrznych:
- montaż obróbek blacharskich oraz rynien dachowych;
- zabezpieczenia stolarki, ślusarki, okładzin i innych elementów elewacji;
- oczyszczenie podłoża z kurzu i pyłu, usunięcie złuszczeń, wykwitów itp.;
- sprawdzenie wytrzymałości powierzchni wg instrukcji producenta zastosowanego systemu ocieplenia.
Roboty ociepleniowe należy wykonywać ściśle wg wymagań producenta zastosowanego systemu.
Izolacje przeciwwilgociowe budynków wykonuje się z następujących wyrobów hydroizolacyjnych:
- mas hydroizolacyjnych,
- pap asfaltowych,
- folii z tworzyw sztucznych.
Wymagania szczegółowe dotyczące izolacji przeciwwilgociowych wykonywanych w części
podziemnej i przyziemiu budynku są następujące:
63
40.09 Izolacje
- izolacje powłokowe mogą być wykonywane tylko od strony zewnętrznej fundamentów, liczba układanych
warstw powinna być zgodna z dokumentacją projektową, ale nie mniejsza niż 2, a łączna grubość tych
warstw powinna wynosić co najmniej 2 mm,
- przy wykonywaniu izolacji z mas hydroizolacyjnych nieodpornych na uszkodzenia mechaniczne (np. mas
bitumicznych) wskazane jest wykonanie dodatkowej warstwy osłonowej na powierzchni takiej izolacji,
przed zasypaniem jej gruntem,
- przy wykonywaniu izolacji przeciwwilgociowych z pap asfaltowych należy przestrzegać, aby:
- szerokość zakładów arkuszy papy w każdej warstwie wynosiła co najmniej 10 cm;
- zakłady każdej następnej warstwy papy były przesunięte względem zakładów warstwy spodniej
odpowiednio: przy izolacji dwuwarstwowej - o 1/2 szerokości arkusza, przy izolacji trzywarstwowej - o 1/3
szerokości arkusza,
- papa na welonie szklanym może stanowić tylko jedną warstwę w wielowarstwowej (min. trzywarstwowej)
izolacji,
W przypadku wykonywania izolacji przeciwwilgociowych z pap asfaltowych zgrzewalnych, które są
przeznaczone do przyklejania do podłoża oraz sklejania między sobą metodą zgrzewania, tj. przez
podgrzewanie spodniej powierzchni papy płomieniem palnika gazowego do momentu nadtopienia masy
powłokowej - należy przestrzegać zasad wymienionych w SST Roboty pokrywcze.
Projekt przewiduje zastosowanie specjalistycznego systemu przeciwwilgociowego i przeciwwodnego
zabezpieczenia fundamentów BEZPIECZNY FUNDAMENT ICOPAL, na który składają się następujące
wyroby:
- Siplast Primer Szybki Grunt SBS (Atest higieniczny HK/B/0012/2008),
- Papa Fundament Szybki Profil SBS,
- Siplast Fundament Szybka Izolacja SBS (Atest higieniczny HK/B/0721/01/2003, certyfikat
KCZ/65/07/2006),
- ICODREN 10 Szybki Drenaż SBS.
Roboty izolacyjne w tym systemie należy wykonać ściśle według instrukcji producenta, tj. firmy
ICOPAL S.A. Zduńska Wola.
6.1. Badania przed przystąpieniem do robót izolacyjnych
Przed przystąpieniem do robót izolacyjnych należy przeprowadzić badania materiałów, które będą
wykorzystane do wykonywania robót oraz dokonać oceny podłoża.
Badanie materiałów przeprowadza się pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku budowy,
dotyczących przyjęcia materiałów na budowę oraz dokumentów towarzyszących wysyłce materiałów przez
producenta, potwierdzających zgodność użytych materiałów z wymaganiami.
6.2. Badania w czasie wykonywania robót
Należy dokonywać bieżącej kontroli robót zanikających (ulegających zakryciu), przede wszystkim w
zakresie: Dla izolacji termicznej:
- przygotowania podłoża - nośności, czystości, wilgotności, nasiąkliwości (wykonania warstwy gruntującej),
równości powierzchni;
- jakości klejenia płyt izolacji termicznej - montażu profili cokołowych, przyklejenia płyt na powierzchni i
krawędziach, szczelności styków płyt, wypełnienia szczelin, czystości krawędzi płyt, ukształtowania detali
elewacji - dylatacji, styków i połączeń;
- wykonania mocowania mechanicznego - rozmieszczenia i rozstawu kołków rozporowych, położenia
talerzyków (krążków) wobec płaszczyzny płyt.
Dla izolacji przeciwwilgociowych:
Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywanych robót hydroizolacyjnych z
dokumentacją techniczną oraz instrukcjami producentów zastosowanych wyrobów izolacyjnych. W
odniesieniu do izolacji wielowarstwowych badania te powinny być przeprowadzane przy wykonywaniu każdej
warstwy. Powinny one obejmować sprawdzenie:
- poprawności zagruntowania podłoży oraz wykonania poszczególnych warstw w sposób zapewniający ich
ciągłość i szczelność,
- poprawności obrobienia i uszczelnienia przerw roboczych i dylatacji konstrukcyjnych budynku,
- poprawności obrobienia przebić i przejść przewodów, rur lub innych elementów budowlanych przez
izolację,
- na bieżąco, w trakcie realizacji każdej warstwy, ilości zużywanych materiałów izolacyjnych,
64
40.09 Izolacje
-
przestrzegania pozostałych wymagań dotyczących stosowanych materiałów, ilości i grubości
nanoszonych warstw, wielkości zakładów, dokładności sklejenia poszczególnych warstw itp.
6.3. Badania w czasie odbioru robót
Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny spełnienia wszystkich wymagań,
dotyczących robót izolacyjnych, w szczególności w zakresie:
- zgodności z dokumentacją projektową,
- jakości zastosowanych materiałów i wyrobów,
- prawidłowości wykonania szczegółów zastosowanych systemów izolacyjnych.
Przy badaniach w czasie odbioru robót należy wykorzystywać wyniki badań dokonanych przed
przystąpieniem do robót i w trakcie ich wykonywania.
Przed przystąpieniem do badań przy odbiorze należy na wstępie sprawdzić na podstawie
dokumentów, czy załączone wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem do robót potwierdzają, że
przygotowane podłoża nadawały się do wykonania robót izolacyjnych.
Badania izolacji powłokowych z mas przy ich odbiorze należy przeprowadzać po ich całkowitym
wyschnięciu i utwardzeniu.
Badania techniczne należy przeprowadzać w temperaturze powietrza co najmniej +5C i przy
wilgotności względnej powietrza nie przekraczającej 65%. Ocena jakości izolacji przeciwwilgociowych i
wodochronnych obejmuje sprawdzenie:
- wyglądu zewnętrznego (równości, ciągłości, miejsc przebić i dylatacji oraz zakończeń krawędzi izolacji),
- ilości warstw i ich grubości,
- szczelności izolacji,
- przyczepności lub przylegania izolacji do podłoża.
Sprawdzenie przylegania izolacji do podłoża można przeprowadzić wzrokowo i za pomocą młotka
drewnianeg2o przez lekkie opukiwanie warstwy izolacji w 3 dowolnie wybranych miejscach na każde 10-20
m2 powierzchni zaizolowanej lub metodą niszczącą określoną w PN-92/B-01814.
Sprawdzenia grubości powłok wykonywanych z mas hydroizolacyjnych można dokonać metodami
nieniszczącymi w trakcie ich nakładania (20 punktów kontrolnych na obiekt lub 100 m2 izolowanej
powierzchni) lub niszczącymi (poprzez wycięcie próbek) po ich wyschnięciu, wykonując co najmniej 1 pomiar
na 25 m2 powłoki lecz nie mniej niż 5 na jednym obiekcie.
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiaru robót dokonuje się w jednostkach zastosowanych w dokumentacji kosztorysowej wg zasad
wynikających z założeń szczegółowych zastosowanych norm nakładów rzeczowych.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogów nakładów
rzeczowych: KNR 2-02, KNNR 2, NNR KB 5, KNR 0-23, K-08.
Szczegółowe zasady przedmiaru podane są:
- w KNR 2-02 przy rozdziale "Izolacje", zakres tabel: 0601 - 0617;
- w KNNR 2 przy rozdziale "Docieplenia oraz osłony ścian zewnętrznych .budynków wykonywane w
technologiach systemowych", zakres tabel: 1900 - 1999;
- w NNRKB 5 przy rozdziale "Izolacje", zakres tabel: 0618 - 0618;
- w katalogach systemów dociepleń jak np. KNR 0-23, KNR K-08.
8. ODBIÓR ROBÓT
Wszystkie roboty podlegają zasadom odbioru robót zanikających lub ulegających zakryciu. Przedmiotem
odbioru będą poszczególne fazy robót izolacyjnych:
- przygotowanie podłoża,
- zamocowanie płyt termoizolacyjnych,
- wykonane warstwy izolacji przeciwwilgociowe.
Przy robotach związanych z wykonywaniem izolacji przeciwwilgociowych elementami ulegającymi
zakryciu są podłoża i poszczególne warstwy w izolacjach wielowarstwowych. Odbiór podłoży musi być
dokonany przed rozpoczęciem robót hydroizolacyjnych, natomiast odbiór każdej ulegającej zakryciu warstwy
izolacji wielowarstwowej po jej wykonaniu, a przed ułożeniem kolejnej warstwy.
Rozliczenie robót może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego ich zakresu po odbiorze
lub etapami stosownie do postanowień zawartych w umowie.
Podstawą rozliczenia oraz płatności wykonanego i odebranego zakresu robót stanowi wartość tych
robót obliczona wg zasad określonych w dokumentach umownych. Podstawę płatności stanowi protokół
odbioru prawidłowo wykonanych robót.
65
40.09 Izolacje
10. DOKUMENTY ODNIESIENIA
10.1. Normy
PN-EN
Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie - Wyroby z wełny mineralnej (MW) produkowane
13162:2002 fabrycznie. Specyfikacja
PN-EN
Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie - Wyroby ze styropianu (EPS) produkowane
13163:2004 fabrycznie. Specyfikacja
PN-EN
Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie - Wyroby z polistyrenu ekstrudowanego (XPS)
13164:2003 produkowane fabrycznie. Specyfikacja
PN-EN
Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie - Zewnętrzne zespolone systemy ocieplania
13499:2005 (ETICS) ze styropianem. Specyfikacja
PN-EN
Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie - Zewnętrzne zespolone systemy ocieplania
13500:2005 (ETICS) z wełną mineralną. Specyfikacja.
PN-EN
Elastyczne wyroby wodochronne - wyroby asfaltowe na osnowie do pokryć dachowych 13707:2006 Definicje i właściwości.
PN-EN 13969:2006
Elastyczne wyroby wodochronne - wyroby asfaltowe do izolacji przeciwwilgociowej łącznie z
wyrobami asfaltowymi do izolacji przeciwwodnej części podziemnych -Definicje i właściwości.
Lepiki, masy i roztwory asfaltowe stosowane na zimno. Lepik
PN-B-24620:1998
asfaltowy stosowany na zimno. Roztwór asfaltowy do gruntowania.
Lepik asfaltowy i asfaltowo-polimerowy z wypełniaczami stosowanymi na gorąco. Papa
PN-74/B-24620
asfaltowa na folii lub taśmie aluminiowej. Papa asfaltowa na welonie szklanym. Papa
PN-74/B-24622
asfaltowa na tekturze budowlanej.
PN-B-24625:1998
PN-92/B-27619
PN-B-27620:1998
PN-89/B-27617
10.2. Inne dokumenty
Instrukcja wykonania izolacji w systemie Bezpieczny Fundament ICOPAL
66
ZK w Rzeszowie
_______________________________ STOLARKA _______________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
wykonania i odbioru montażu stolarki okiennej i drzwiowej w obiekcie.
Niniejsza specyfikacja obejmuje wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu wykonanie:
- wbudowania stolarki okiennej z PCV,
- wbudowania drzwi wewnętrznych płytowych,
- wbudowania wyłazów dachowych. Zamontowane
będą:
- okna rozwierane i uchylno-rozwierane z PCV, szklone szybami jednokomorowymi,
- wyłazy dachowe z kołnierzem do pokryć płaskich,
- naświetla stałe z PCV, szklone szybami zespolonymi,
- naświetle stałe z PCV, szklone szybą bezpieczną, specjalną (tzw. "lustro weneckie"),
- okienka wewnętrzne podawcze z PCV, szklone szkłem bezpiecznym,
- okna wewnętrzne rozwierane z klamką i wkładką umożliwiającą blokowanie skrzydła kluczykiem, szklone szybą
antywłamaniową P2,
- drzwi płytowe wewnątrzlokalowe, laminowane, fabrycznie wykończone - jednodzielne pełne,
- drzwi płytowe wewnątrzlokalowe, okleinowane, fabrycznie wykończone - jednodzielne, szklone.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi normami, oraz: Okno - ruchoma lub stała
część ściany zewnętrznej zapewniająca odpowiednią izolacyjność i przepuszczalność światła. Okno składa się z ościeżnicy i z
jednego lub więcej oszklonych skrzydeł lub z samej oszklonej ościeżnicy.
Ościeżnica - rama służąca do zamocowania skrzydeł lub szyby i osadzenia wyrobu na stałe
w otworze budowlanym.
Skrzydło - ruchoma część okna (naświetla), drzwi zamocowana w ościeżnicy lub bezpośrednio
w otworze budowlanym.
Naświetle - ruchoma lub stała część ściany, przepuszczająca światło pomiędzy
pomieszczeniami. Naświetle składa się z ościeżnicy i oszklonego skrzydła lub z samej oszklonej ościeżnicy.
Okno trój- i wielodzielne - okno, które w widoku między stojakami ościeżnicy ma trzy lub więcej skrzydeł umieszczonych obok
siebie.
Okno jednorzędowe - okno, które w widoku między progiem i nadprożem ma jedno skrzydło lub jeden rząd skrzydeł.
Okno nieotwierane (stałe) - okno, w którym szyby osadzone są bezpośrednio w ościeżnicy.
Okno otwierane stałe - okno zawierające jedno lub wiele skrzydeł otwieranych oraz nieotwierane szklone części.
Okno rozwierane - okno i drzwi balkonowe, w których skrzydła są otwierane przez ich obrót
względem osi pionowej przechodzącej przez boczne krawędzie skrzydeł.
Okno, naświetle uchylne - okno, naświetle, w którym są skrzydła otwierane przez obrót względem osi poziomej,
przechodzącej przez dolną krawędź skrzydła.
Okno odchylne - okno, w którym skrzydła są otwierane przez obrót względem osi poziomej,
przechodzącej przez górną krawędź skrzydła.
2. MATERIAŁY:
2.1. Podstawowe:
- kompletnie wykończona stolarka okienna i drzwiowa dostarczona na budowę, zgodna pod względem rodzajów i
wymiarów z wymaganiami dokumentacji technicznej;
67
40.10 Stolarka
- okna i naświetla z profili PCV, o współczynniku przenikania ciepła U £ 1,1 W/m2K, szklonych szybami
zespolonymi ze szkła FLOAT, szybą bezpieczną(okna O3 i N2), szybą antywłamaniową (O4); o
parametrach i wyposażeniu opisanych w projekcie wykonawczym;
- drzwi drewniane płytowe, wewnętrzne, fabrycznie wykończone, lakierowane lub oklejone folią, o
parametrach i wyposażeniu opisanych na wykazie stolarki drzwiowej (D1 do D5);
- wyłaz dachowy Fakro WSS z kołnierzem do pokryć płaskich 86x86cm;
2.2. Towarzyszące
- podokienniki z konglomeratów żywicznych oraz z twardego drewna, zastosowane odpowiednio do
ustaleń projektu wykonawczego;
2.3. Pomocnicze
-
kotwy i dyble stalowe,,
śruby, wkręty,
elementy podporowe i dystansowe:
klocki, belki drewniane,
podkładki, kątowniki stalowe,
kątowniki, ćwierćwałki i listwy maskujące połączenie styku ramy i tynku ościeża.
gips budowlany szpachlowy,
masa uszczelniająca silikonowa, sucha szpachlówka mineralno-kazeinowa,
pianka poliuretanowa.
Wszystkie materiały pomocnicze, stosowane do montażu stolarki, winny być zgodne z wymaganiami
określonymi w instrukcjach montażu producenta zastosowanej stolarki.
2.4. Warunki przyjęcia materiałów i wyrobów na budowę
Wyroby i materiały do montażu okien i drzwi mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące
warunki:
- są zgodne z ich wyszczególnieniem i charakterystyką podaną w dokumentacji projektowej,
- każda jednostka ładunkowa lub partia wyrobów luzem jest zaopatrzona w etykietę identyfikacyjną,
- wyroby i materiały konfekcjonowane są właściwie opakowane, firmowo zamknięte (bez oznak naruszenia
zamknięcia) i oznakowane (pełna nazwa wyrobu, ewentualnie nazwa handlowa oraz symbol handlowy
wyrobu),
- spełniają wymagane właściwości wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia,
jednostkowego zastosowania wyrobów oraz karty techniczne (katalogowe) wyrobów lub firmowe
wytyczne (zalecenia) stosowania wyrobów,
- spełniają wymagania wynikające z ich terminu przydatności do użycia.
Przyjęcie wyrobów i materiałów na budowę powinno być potwierdzone wpisem do dziennika budowy
lub protokołem przyjęcia materiałów.
2.5. Warunki przechowywania materiałów i wyrobów
Okna i drzwi z drewna i tworzyw sztucznych należy przechowywać zgodnie z wymaganiami normy
PN-B-05000, a aluminiowe zgodnie z wymaganiami określonymi przez ich producenta.
Wyroby otworowe, z wyjątkiem wyrobów uformowanych w jednostki ładunkowe kontenerowe, należy
przechowywać w magazynach półotwartych lub zamkniętych, suchych i przewiewnych, zabezpieczonych
przez opadami atmosferycznymi.
Pozostałe wyroby i materiały powinny być przechowywane i magazynowane zgodnie z odpowiednimi
instrukcjami producentów oraz wymaganiami właściwych dokumentów odniesienia tj. norm bądź aprobat
technicznych.
Wyroby konfekcjonowane powinny być przechowywane w oryginalnych, zamkniętych opakowaniach,
w temperaturze powyżej +5"C a poniżej +35C.
Podłogi we wszystkich pomieszczeniach magazynowych powinny być utwardzone, poziome, równe.
Dopuszcza się w pomieszczeniach magazynowych półotwartych stosowanie nieutwardzonego podłoża, ale
wówczas wyroby należy ustawiać na legarach ułożonych równolegle do siebie. Wysokość legarów powinna
wynosić co najmniej 15 cm.
Sposób przechowywania okien i drzwi aluminiowych powinien być zgodny z wymaganiami ich
producenta.
68
40.10 Stolarka
Sposoby przechowywania okien i drzwi w zależności od stopnia wykończenia powierzchni wyrobów oraz
rodzaju podłoża w magazynie
Rodzaje wyrobów
okna i drzwi drewniane
Lp.
Rodzaj podłoża w
magazynie
okna i drzwi
jednokrotnie malowane i
ostatecznie wykończone
gruntowane
sposób pakowania
pojedynczo
1
1.
2.
2
3
Podłoże nieutwardzone (na W jednej
legarach)
warstwie na
progu
Podłoże utwardzone
ościeżnicy
z tworzyw sztucznych
w pakietach
4
pojedynczo
5
Na progu
ościeżnicy; okna
w warstwach do
łącznej wysokości 2
m, drzwi balkonowe
w jednej warstwie
w paletach
słupkowych
6
W jednej
warstwie na
Na legarach w progu
dwóch lub trzech ościeżnicy
warstwach
7
-
W dwóch lub
trzech
warstwach
3. SPRZĘT
Roboty można wykonać przy użyciu dowolnego typu sprzętu, akceptowanego przez Inspektora nadzoru.
Przy montażu okien i drzwi należy wykorzystywać narzędzia, elektronarzędzia i sprzęt do:
- sprawdzania wymiarów i płaszczyzn,
- wiercenia otworów oraz ustawienia i zamocowania okien i drzwi w ościeżach,
- transportu technologicznego wyrobów.
4. TRANSPORT
4.2. Wymagania dotyczące transportu stolarki okiennej.
Wyroby stolarskie przeznaczone do wysyłki powinny zawierać wszystkie elementy przewidziane normą lub projektem
indywidualnym. Mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu, z użyciem specjalnych stojaków, w pozycji w jakiej będzie
zamontowana w obiekcie, w sposób zabezpieczony przed uszkodzeniami, przesunięciem lub utratą stateczności.
Wyroby należy ustawiać w jednej warstwie, pionowo w rzędach tak, aby płaszczyzny skrzydeł były równoległe do podłużnej
osi pojazdu na progach ościeżnic. Wyroby nieszklone, w których elementy okuć zamykających wystają ponad powierzchnię
skrzydła, należy przesunąć względem siebie o szerokość skrzydła okiennego.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Warunki przystąpienia do montażu okien i drzwi
Do montażu stolarki otworowej można przystąpić po ukończeniu robót stanu surowego, przykryciu budynku i zakończeniu
większości robót mokrych (tynki, wylewki).
Osadzenie okien przed zakończeniem robót mokrych jest możliwe przy zapewnieniu odpowiednich warunków
cieplno-wilgotnościowych w pomieszczeniach.
W ścianach z ociepleniem zewnętrznym okna należy wbudowywać przed wykonaniem ocieplenia.
Przed osadzeniem stolarki należy sprawdzić dokładność wykonania ościeża, do którego ma przylegać ościeżnica. Wymiary otworów
powinny być większe od wymiarów zewnętrznych ościeżnic o ok. 5 mm -10 mm na stronę W przypadku występujących wad w
wykonaniu ościeża lub zabrudzenia jego powierzchni, ościeże należy naprawić i oczyścić.
Stolarkę okienną należy zamocować w punktach rozmieszczonych w ościeżu zgodnie z wymaganiami podanymi w tabeli poniżej.
Wymiary zewnętrzne (cm)
wysokość
Do 150
Powyżej 150
Liczba punktów zamocowań
szerokość
Rozmieszczenie punktów zamocowań
w nadprożu i progu
na stojakach
do 150
4
nie mocuje się
po 2
150-200
6
po 2
po 2
powyżej 200
8
po 3
po 2
do 150
6
nie mocuje się
po 3
150-200
8
po 1
po 3
powyżej 200
10
po 2
po 3
69
40.10 Stolarka
5.2. Osadzenie stolarki
Osadzenie i montaż stolarki wykonać zgodnie z wymaganiami producentów zastosowanych wyrobów.
5.2.1. Stolarka okienna
- W sprawdzone i przygotowane ościeże należy wstawić stolarkę na podkładkach lub listwach; elementy
kotwiące osadzić w ościeżach;
(maksymalny wymiar szczeliny między ościeżnicą okienną a ościeżem nie powinien przekraczać 40 mm,
przy stosowaniu pianek jednoskładnikowych wymiar ten powinien wynosić maksymalnie 30 mm);
- ustawienie okna należy sprawdzić w pionie i w poziomie (dopuszczalne odchylenie od pionu powinno być
mniejsze od 1 mm na 1 m wysokości okna, nie więcej niż 3 mm);
- różnice wymiarów po przekątnych nie powinny być większe od:
- 2 mm przy długości przekątnej do 1 m,
- 3 mm przy długości przekątnej do 2 m,
- 4 mm przy długości przekątnej powyżej 2 m;
- zamocowane okno należy uszczelnić pod względem termicznym przez wypełnienie szczeliny między
ościeżem a ościeżnicą materiałem izolacyjnym dopuszczonym do stosowania do tego celu.
Mocowanie powinno by ć wykonane w taki spos ó b, aby przewidywalne obci ąż enia zewn ę trzne by ł y przenoszone za
po ś rednictwem łą cznik ó w na konstrukcj ę budynku, a funkcjonalno ść okien by ł a zachowana, tzn. ruch skrzyde ł okiennych
przy otwieraniu i zamykaniu by ł p ł ynny.
Pianki poliuretanowe i tym podobne materia ł y izolacyjne nie s ł u żą do mocowania okien, a wy łą cznie do
uszczelnienia i ocieplenia szczeliny mi ę dzy oknem a ś cian ą .
W przypadku okien aluminiowych z kszta ł townik ó w z przek ł adkami termicznymi ww. łą czniki mocowane s ą do
komory wewn ę trznej kszta ł townika lub w osi zintegrowanego profilu za po ś rednictwem podk ł adki metalowej,
wykluczaj ą cej przenoszenie obci ąż e ń na przek ł adki termiczne z tworzyw s ztucznych.
Osadzanie parapetu wewnętrznego należy rozpocząć po zakończeniu montażu i uszczelnieniu na
obwodzie okna.
Parapety wewnętrzne powinny być osadzone w dolnej części ościeża, zgodnie z rozwiązaniami
przewidzianymi w dokumentacji projektowej. Płaszczyzna styku parapetu z wrębem ościeżnicy powinna być
tak uszczelniona, aby nie dopuścić do penetracji wody i pary wodnej w przestrzeni pod progiem ościeżnicy.
Parapet zewnętrzny powinien być osadzony zgodnie z rozwiązaniem przewidzianym w dokumentacji
projektowej tak, by spełnione były następujące wymagania:
- osadzanie parapetu należy rozpocząć po zakończeniu montażu i uszczelnieniu na obwodzie okna,
- parapet powinien wystawać poza płaszczyznę ściany około 3-4 cm lecz nie mniej niż 2 cm,
- mocowanie do ościeżnicy powinno być dostatecznie mocne,
- miejsca połączenia parapetu z ościeżnicą powinny być szczelne lub uszczelnione taśmami rozprężnymi i
silikonem,
- połączenia boczne parapetu z ościeżami oraz w narożu powinny zapewniać ciągłość uszczelnienia,
- przy oknach z kształtowników aluminiowych lub z PVC kołnierz parapetu powinien być wprowadzony pod
profil progowy ościeżnicy (wywinięcie kołnierza na profil ramy ościeżnicowej bez dodatkowego
uszczelnienia taśmami rozprężnymi i silikonem nie zapewnia szczelności połączenia),
- osadzenie parapetu z kamienia lub elementów ceramicznych powinno być poprzedzone ułożeniem na
styku ościeżnicy i ościeża izolacji przeciwwilgociowej wywiniętej na kształtownik progu ościeżnicy.
Przy montażu parapetów z blachy należy zwrócić uwagę na:
- zmianę ich wymiarów pod wpływem temperatury (styki dylatacyjne powinny być rozmieszczone co 250
cm),
- podparcie i zabezpieczenie parapetów przed podrywaniem do góry przez wiatr,
- wytłumienie odgłosów padającego deszczu (stosowanie taśm wygłuszających).
5.2.2. Stolarka drzwiowa
Ościeżnicę mocować za pomocą kotew lub haków osadzonych w ościeży. Ościeżnice drewniane
należy zabezpieczyć przed korozją biologiczną od strony muru.
Szczeliny między ościeżnicą a murem wypełnić materiałem izolacyjnym dopuszczonym do tego celu
świadectwem ITB.
70
40.10 Stolarka
Tabela 02: Dopuszczalne wymiary luzów w stykach elementów stolarskich.
Miejsca luzów
Wartość luzu i odchyłek
okien
drzwi
Luzy między skrzydłami
+2
+2
Między skrzydłami a ościeżnicą
-1
-1
5.3. Powłoki malarskie, okleiny (dla drzwi drewnianych)
Powierzchnia powłok (lakierowych, foliowych) nie powinna mieć uszkodzeń. Barwa powłoki lakierowej
powinna być jednolita, bez widocznych poprawek, śladów pędzla, rys i odprysków. Powłoka foliowa nie może
wykazywać uszkodzeń, odstawać w jakimkolwiek miejscu, powinna mieć jednakową fakturę na całej powierzchni.
Wykonane powłoki nie powinny wydzielać nieprzyjemnego zapachu.
Przed przystąpieniem do montażu okien i drzwi balkonowych należy ocenić stan ścian i przygotowania ościeży
do robót montażowych oraz wykonać badania wyrobów i materiałów wykorzystywanych w tych robotach.
6.1. Odbiór robót poprzedzających montaż stolarki
Przed przystąpieniem do montażu okien należy sprawdzić:
- prawidłowość wykonania ścian,
- prawidłowość wykonania i stan wykończenia ościeży,
- zgodność wymiarów otworów z wymiarami projektowanymi,
- możliwość zabezpieczenia prawidłowego luzu na obwodzie pomiędzy ościeżem a ościeżnicą. Ponadto należy
sprawdzić:
- zgodność okien i drzwi oraz obróbek z dokumentacją projektową,
- w protokole przyjęcia materiałów na budowę: czy dostawca dostarczył dokumenty świadczące
0dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub jednostkowego zastosowania wyrobów używanych w robotach
montażowych,
- stan opakowań (oryginalność, szczelność) oraz sposób przechowywania wyrobów i terminy przydatności
materiałów uszczelniających.
6.2. Badania w czasie robót
Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywania robót montażowych z dokumentacją
projektową i kartami technicznymi lub instrukcjami producentów. Badania te w szczególności powinny polegać na
sprawdzeniu prawidłowości wykonania:
- podparcia progu ościeżnicy,
- zamocowania mechanicznego okna lub drzwi na całym obwodzie ościeżnicy (zachowania odstępów między
łącznikami mechanicznymi),
- uszczelnienia zewnętrznego i wewnętrznego szczeliny między oknem a ościeżem, ze szczególnym
uwzględnieniem rodzaju zastosowanych materiałów uszczelniających
1przestrzegania zaleceń technologicznych,
- osadzenia parapetu.
Przy badaniach w czasie odbioru robót należy wykorzystywać wyniki badań dokonanych przed przystąpieniem
do robót i w trakcie ich wykonywania oraz zapisy w dzienniku budowy dotyczące wykonanych robót.
Badania jakości wbudowania stolarki otworowej powinny objąć sprawdzenie:
- zgodności z dokumentacją - powinno być przeprowadzone przez porównanie wykonanych robót z dokumentacją
projektową i specyfikacją techniczną wraz ze zmianami naniesionymi w dokumentacji powykonawczej;
sprawdzenia zgodności dokonuje się na podstawie oględzin zewnętrznych oraz pomiarów długości i wysokości,
- odchylenia od pionu i poziomu - przy długości elementu do 3 m nie powinno przekraczać 1,5 mm/m,
- różnicy długości przekątnych ościeżnicy i skrzydeł - nie powinna być większa od 2 mm przy długości elementów do
2 m i 3 mm przy długości powyżej 2 m,
- prawidłowości otwierania oraz zamykania - otwieranie oraz zamykanie skrzydeł powinno odbywać się płynnie i bez
zahamowań, skrzydło nie powinno pod własnym ciężarem samoczynnie zamykać się lub otwierać,
- szczelności - zamknięte skrzydło powinno przylegać równomiernie do ościeżnicy zapewniając szczelność między
tymi elementami,
- prawidłowości regulacji okuć.
71
40.10 Stolarka
Badanie użytych materiałów i wyrobów należy przeprowadzić na podstawie załączonych zaświadczeń
o jakości wystawionych przez producenta stwierdzających zgodność z wymaganiami dokumentacji i normami
państwowymi.
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiaru robót dokonuje się w jednostkach przyjętych w dokumentacji kosztorysowej.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogów nakładów rzeczowych
KNNR 2, KNR 2-02, KNR 0-19. Szczegółowe zasady przedmiaru podane są:
- w KNNR 2 przy rozdziale 11 "Stolarka budowlana",
- w KNR 2-02 przy rozdziale "Stolarka", zakres tabel: 1001 - 1021,
- w KNR 0-19 przy rozdziale "Uzupełnienie do KNR 2-02, rozdział 10 - Stolarka".
8. ODBIÓR ROBÓT
Poszczególne fazy robót zanikających zostaną odebrane przez inspektora nadzoru, co zostanie
potwierdzone wpisem do dziennika budowy. Po zakończeniu całości robót dokonany zostanie komisyjnie ich
odbiór ostateczny i sporządzony protokół odbioru.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1.
Zasady rozliczenia i płatności
Rozliczenie montażu okien i drzwi może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu
robót i ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie, po dokonaniu odbiorów częściowych
robót.
10.1. Normy
PN-B-10085:2001
PN-75/B-94000
Stolarka budowlana. Okna i drzwi. Wymagania i badania.
Okucia budowlane. Podział.
PN-B-05000:1996
Stolarka budowlana. Pakowanie, przechowywanie i transport.
PN-B-13079:1997
Szkło budowlane. Szyby zespolone. PN-B-30150:97
Kit
budowlany trwale plastyczny.
• Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych, Część B - Roboty wykończeniowe, Zeszyt 6 „Montaż
okien i drzwi balkonowych", wydanie ITB - 2006 rok.
• Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych, tom 1, część 4, wydanie Arkady - 1990 rok.
72
ZK w Rzeszowie
Budowlanych Nr 40.11
Tynki i okładziny
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
wykonania oraz odbioru wewnętrznych i zewnętrznych tynków.
Niniejsza specyfikacja obejmuje wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu wykonanie:
- tynków zwykłych wewnętrznych;
- tynków pocienionych wewnętrznych;
- tynków cienkowarstwowych zewnętrznych, elewacyjnych;
- okładzin z płyt gipsowo-kartonowych na rusztach;
- okładzin płytkami ceramicznymi glazurowanymi ścian.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi normami lub przepisami
oraz:
Podłoże - powierzchnia elementu konstrukcyjnego lub podkład, na który nakłada się wyprawę;
Podkład - warstwa ochronna lub wyrównująca nałożona na powierzchnię elementu budowlanego;
Wyprawa - stwardniała warstwa masy tynkarskiej nałożona na podłożu;
Wyprawa pocieniona - warstwa wyprawy o grubości od 1 do 3 mm;
Tynk pocieniony - nanoszona ręcznie lub mechanicznie wyprawa jedno lub wielowarstwowa o łącznej grubości nie
przekraczającej 8 mm;
Sucha mieszanka tynkarska - mieszanina spoiw mineralnych, wypełniaczy, domieszek lub dodatków modyfikujących
przygotowana fabrycznie lub na budowie;
Masa tynkarska - masa otrzymana przez zarobienie wodą lub specjalną substancją suchej mieszanki tynkarskiej.
2. MATERIAŁY
Zaprawy budowlane cementowo-wapienne
- Marka i skład zaprawy powinny być zgodne z wymaganiami normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe",
- Zaprawy do robót tynkarskich powinny być przygotowywane mechanicznie,
- Zaprawę należy przygotowywać w ilości pozwalającej na jej możliwie szybkie wbudowanie tj w okresie ok. 3 godzin,
- Do zaprawy tynkarskiej należy stosować piasek rzeczny lub kopalniany,
- Do zaprawy cementowo-wapiennej należy stosować cement portlandzki według normy PN-B-19701 ;1997 „Cementy
powszechnego użytku". Za zgodą Inspektora Nadzoru można stosować cement z dodatkiem żużla lub popiołów lotnych
25 i 35 oraz cement hutniczy 25 pod warunkiem, że temperatura otoczenia, w ciągu 7 dni od chwili wbudowania
zaprawy, nie będzie niższa niż +5°C,
- Do zapraw cementowo-wapiennych należy stosować wapno suchogaszone lub gaszone w postaci ciasta wapiennego
otrzymanego z wapna niegaszonego, które powinno tworzyć jednolitą, jednobarwną masę, bez grudek niegaszonego
wapna i obcych zanieczyszczeń. Skład objętościowy składników zapraw należy dobierać doświadczalnie, w zależności
od wymaganej marki zaprawy oraz rodzaju cementu i wapna.
S u c h e mi e s z a n k i t y n k a r s k i e , p r z y g o t o w y w a n e f a b r y c z n i e
- mineralne - oparte na spoiwach mineralnych suche zaprawy do wykonywania tynków cienkowarstwowych, o grubości
ziarna 1,5 mm;
- akrylowe (polimerowe) - oparte na spoiwach organicznych (dyspersje polimerowe) gotowe materiały do wykonywania
tynków cienkowarstwowych, (barwione w masie nie wymagają malowania farbami elewacyjnymi) o grubości ziarna
j.w.;
- krzemianowe (silikatowe) - oparte na bazie szkła wodnego potasowego (z dodatkiem żywicy akrylowej) gotowe
materiały do wykonywania tynków cienkowarstwowych, (barwione w masie nie wymagają malowania farbami
elewacyjnymi), o grubości ziarna 1-3 mm;
73
40.11 Tynki i okładziny
- silikonowe) - oparte na bazie żywicy (emulsji) silikonowej, gotowe materiały do wykonywania tynków
cienkowarstwowych, (barwione w masie nie wymagają malowania farbami elewacyjnymi), o grubości
ziarna j.w.
Farby elewacyjne:
- akrylowe, krzemianowe (silikatowe) i silikonowe, stosowane systemowo lub uzupełniająco na
powierzchniach tynków cienkowarstwowych.
Płyty gipsowo-kartonowe
- powinny odpowiadać wymaganiom określonych w normie PN-B-79405:1997 - Wymagania dla płyt
gipsowo-kartonowych.
P ł y t k i c e r a mi c z n e g l a z u r o w a n e , ś c i e n n e
- rodzaj płytek i ich parametry techniczne określa dokumentacja projektowa.
K o mp o z y c j e k l e j ą c e i z a p r a w y d o s p o i n o w a n i a
- muszą spełniać wymagania normy PN-EN 12004:2002 lub odpowiednich aprobat technicznych;
zastosowane materiały powinny należeć do jednego systemu (pochodzić od jednego producenta).
3. SPRZĘT l NARZĘDZIA
Do wykonywania tynków należy stosować:
- do prowadzenia robót na wysokości - wszystkie typy rusztowań i urządzeń transportu pionowego,
stosowanych do robót elewacyjnych;
- do przygotowania mas i zapraw - mieszarki mechaniczne (wolnoobrotowe);
- do nakładania mas i zapraw - tradycyjny sprzęt i narzędzia do nakładania ręcznego (pace, kielnie,
szpachelki, łaty) oraz do podawania i nakładania mechanicznego (pompy, agregaty, pistolety
natryskowe);
- do kształtowania powierzchni tynków - pace stalowe, z tworzywa sztucznego, narzędzia do modelowania
powierzchni i krawędzi;
- pozostały sprzęt - przyrządy miernicze, poziomice, łaty, sznury traserskie.
- pace ząbkowane stalowe o wysokości ząbków 6-12 mm do rozprowadzania kompozycji klejących;
- pace gumowe lub z tworzyw sztucznych do rozprowadzania zapraw spoinujących;
- gąbki do mycia i czyszczenia.
4. TRANSPORT
Suche mieszanki tynkarskie należy transportować zgodnie z wymaganiami producentów, aprobat
technicznych oraz zasadami eksploatacji środków transportowych. Załadunek i wyładunek wyrobów w
jednostkach ładunkowych (na paletach) należy prowadzić sprzętem mechanicznym.
Transport cementu i wapna suchogaszonego powinien odbywać się zgodnie z normą BN-88/6731-08.
Cement i wapno suchogaszone luzem należy przewozić cementowozem, natomiast cement i wapno
suchogaszone workowane można przewozić dowolnymi środkami transportu, w odpowiedni sposób
zabezpieczone przed zawilgoceniem.
Kruszywa można przewozić dowolnymi środkami transportu w warunkach zabezpieczających je
przed: zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami i nadmiernym
zawilgoceniem.
Płyty GK należy przewozić w sposób zabezpieczony przed zawilgoceniem. Rozładunek płyt powinien
odbywać się w sposób zmechanizowany przy pomocy wózka widłowego.
Transport materiałów do wykonania okładzin nie wymaga specjalnych środków i urządzeń. Zaleca się
używać do transportu samochodów pokrytych plandekami lub zamkniętych. W czasie transportu należy
zabezpieczyć przewożone materiały w sposób wykluczający ich uszkodzenie. W przypadku dużych ilości
materiałów zalecane jest przewożenie ich na paletach i użycie do załadunku i rozładunku ładunku urządzeń
mechanicznych.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Warunki przystąpienia do robót
Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkarskich powinny być zakończone wszystkie roboty
stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice
drzwiowe (poza nakładanymi) i okienne.
Tynki należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5'C pod warunkiem, że w ciągu doby nie
nastąpi spadek poniżej 0'C.
W niższych temperaturach można wykonywać tynki jedynie przy zastosowaniu odpowiednich środków
zabezpieczających, zgodnie z „ Wytycznymi wykonywania robót budowlano-montażowych w okresie
obniżonych temperatur".
74
Zaleca się chronić świeżo wykonane tynki zewnętrzne, w ciągu pierwszych dwóch dni, przed
nasłonecznieniem dłuższym niż dwie godziny dziennie.
W okresie wysokich temperatur świeżo wykonane tynki powinny być, w czasie wiązania i twardnienia
tj w ciągu 1 tygodnia, zwilżane wodą.
Przy wykonywaniu wyprawy pocienionej na powierzchni tynku podkładowego należy zachować
minimalny czas przerwy technologicznej, dostosowany do warunków pogodowych i lokalnej wentylacji, nie
krótszy niż 3 tygodnie, o ile wskazówki producenta mieszanki nie stanowią inaczej.
Okładziny z płyt gipsowo-kartonowych należy wykonywać, gdy wilgotność względna powietrza mieści
się w granicach od 60 do 80%. Pomieszczenia powinny być suche i dobrze przewietrzone.
5.2. Przygotowanie podłoża
10100.
Podłoża pod tynki zwykłe powinny odpowiadać wymaganiom normy p. 3.3.2. PN-70/B-
W ścianach przewidzianych do tynkowania nie należy wypełniać zaprawą spoin przy zewnętrznych
licach na głębokości 5-10mm.
Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże należy oczyścić z kurzu szczotkami i usunąć plamy z rdzy
oraz substancji tłustych. Plamy z substancji tłustych można usunąć 10% roztworem szarego mydła lub
wypalając je lampą benzynową. Nadmiernie suchą powierzchnię podłoża należy zwilżyć wodą.
Ruszt metalowy pod okładziny gipsowo-kartonowe można wykonać na kilka sposobów:
- przy użyciu profili stosowanych do budowy ścian działowych, bez kontaktu z osłanianą ścianą,
- z użyciem ściennych profili „U" o szer. 50 mm, umocowanych do podłoża uchwytami typu ES,
- przy użyciu profili sufitowych 60/27, mocowanych do podłoża elementami łączącymi typu ES.
Podłoża betonowe pod okładziny z płytek ceramicznych powinny być czyste, odpylone, pozbawione
resztek środków antyadhezyjnych, bez raków, pęknięć i ubytków.
5.3. Wykonanie tynków zwykłych
Przy wykonywaniu tynków zwykłych należy przestrzegać zasad podanych w p. 3.3.1. normy
PN-70/B-10100.
Grubości tynków zwykłych w zależności od ich kategorii oraz rodzaju podłoża lub podkładu powinny
być zgodne z normą PN-70/B-10100.
Tynki zwykłe kategorii II i III należą do powszechnie stosowanych, wykonywanych w sposób
standardowy.
Tynk trójwarstwowy powinien składać się z: obrzutki, narzutu i gładzi. Narzut tynków wewnętrznych
należy wykonać według pasów i listew kierunkowych.
Gładź należy nanosić po związaniu warstwy narzutu, lecz przed jej stwardnieniem. Podczas
zacierania warstwa gładzi powinna być mocno dociskana do warstwy narzutu.
Do wykonania tynków należy stosować zaprawy cementowo-wapienne: tynków nienarażonych na
zawilgocenie - w proporcji 1:1:4, narażonych na zawilgocenie oraz w tynkach zewnętrznych - w proporcji
1;1:2.
5.4. Wykonanie tynków elewacyjnych (systemowych na warstwie izolacji termicznej)
Mo n t a ż p r o f i l i , n a r o ż n i k ó w :
- wszystkie krawędzie budynku, łącznie z narożami okiennymi i drzwiowymi należy wzmocnić kątownikami
aluminiowymi z siatką zbrojącą, styki z ościeżnicami zabezpieczyć należy profilami, przy mocowaniu
których należy pamiętać o grubości warstwy izolacji ościeży i grubości tynku, wystające naroża cokołu
wokół budynku należy zabezpieczyć profilem
z kapinosem, prawidłowe ustawienie krawędzi pionowych i poziomych należy bezwzględnie kontrolować
poziomnicą.
Wykonanie warstwy zbrojonej:
- na powierzchnię płyt izolacyjnych należy nakładać pasami pionowymi klej szpachlowy, użycie pacy
ząbkowanej 6mm pozwoli łatwo uzyskać równomierną grubość warstwy 3mm, w którą należy zatopić siatkę
z włókna szklanego; następnie przy użyciu nadmiaru wyciśniętego kleju należy wygładzić powierzchnię;
pasy siatki muszą na siebie zachodzić przynajmniej 10 cm; powierzchnia warstwy szpachlowej powinna
być gładka i równa, siatka zbrojąca nie może być widoczna; po całkowitym związaniu (ok. 3 dni) należy
wyrównać papierem ściernym ewentualne ślady po wygładzaniu pacą;
- przygotowanie mocowań rur spustowych;
- zależnie od zastosowanego systemu, zagruntować płynem gruntującym powierzchnię warstwy zbrojonej,
przynajmniej na 12 godzin przed rozpoczęciem prac tynkarskich.
Warstwa wyko ń czeniowa:
75
- cienkowarstwowy tynk mineralny o ziarnie 1,5 mm należy nanieść i poddać obróbce zgodnie z
wymaganiami producenta systemu.
5.5. Wykonanie okładzin
Przed przystąpieniem do zasadniczych robót okładzinowych należy przygotować wszystkie
niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt, posegregować płytki według: wymiarów, gatunku i odcieni oraz
rozplanować sposób układania płytek. Położenie płytek należy rozplanować uwzględniając ich wielkość i
przyjętą szerokość spoin. Na jednej ścianie płytki powinny być rozmieszczone symetrycznie a skrajne powinny
mieć jednakowa szerokość, większą niż połowa płytki. Szczególnie starannego rozplanowania wymaga
okładzina zawierająca określone w dokumentacji wzory lub składa się z różnego rodzaju i wielkości płytek.
Przed układaniem płytek na ścianie należy zamocować prostą, gładką łatę drewnianą lub aluminiową.
Do usytuowania łaty należy użyć poziomnicy. Łatę mocuje się na wysokości cokołu lub drugiego rzędu płytek.
Następnie przygotowuje się (zgodnie z instrukcją producenta) zaprawę klejową. Wybór zaprawy
klejowej zależy od rodzaju płytek i podłoża oraz wymagań stawianych okładzinie.
Zaprawę klejową nakłada się na podłoże gładką krawędzią pacy a następnie "przeczesuje" się
powierzchnię zębatą krawędzią ustawioną pod kątem około 50°. Kompozycja klejącą powinna być rozłożona
równomiernie i pokrywać całą powierzchnię podłoża. Wielość zębów pacy zależy od wielkości płytek.
Prawidłowo dobrane wielkość zębów i konsystencja kompozycji sprawiają, że kompozycja nie wypływa z pod
płytek i pokrywa minimum 65% powierzchni płytki.
Powierzchnia z nałożoną warstwą zaprawy klejowej powinna wynosić około 1m2 lub pozwolić na
ułożenie okładziny w ciągu około 10-15 minut
Grubość warstwy klejowej w zależności od rodzaju i równości podłoża oraz rodzaju i wielkości płytek
wynosi około 4-6mm.
Układanie płytek polega na ułożeniu płytki na ścianie, dociśnięciu i "mikroruchami" ustawieniu na
właściwym miejscu przy zachowaniu wymaganej wielkości spoiny. Dzięki dużej przyczepności świeżej
zaprawy klejowej po dociśnięciu płytki uzyskuje się efekt "przyssania". Płytki o dużych wymiarach zaleca się
podbijać młotkiem gumowym.
Pierwszy rząd płytek, tzw. cokołowy, układa się zazwyczaj po ułożeniu wykładziny podłogowej. Płytki
tego pasa zazwyczaj trzeba przycinać na odpowiednią wysokość.
Dla uzyskania jednakowej wielkości spoin stosuje się wkładki (krzyżyki) dystansowe. Zalecane
szerokości spoin w zależności od wymiarów płytek podano w pkt. 5.3.2.
Przed całkowitym stwardnieniem kleju ze spoin należy usunąć jego nadmiar oraz też usunąć wkładki
dystansowe.
W trakcie układania płytek należy także mocować listwy wykończeniowe oraz inne elementy
wskazane projektem.
Do spoinowania można przystąpić nie wcześniej niż po 24 godzinach od ułożenia płytek. Dokładny
czas powinien być określony przez producenta w instrukcji stosowania zaprawy klejowej.
W przypadku gdy krawędzie płytek są nasiąkliwe przed spoinowaniem należy zwilżyć je wodą za
pomocą pędzla lub gąbki.
Spoinowanie wykonuje się rozprowadzając zaprawę do spoinowania po powierzchni okładziny pocą
gumową, dokładnie wcisnąć w przestrzenie między płytkami ruchami prostopadle i ukośnie do krawędzi
płytek. Nadmiar zaprawy zbiera się z powierzchni płytek wilgotną gąbką. Świeżą zaprawę można dodatkowo
wygładzić zaokrąglonym narzędziem i uzyskać wklęsły kształt spoiny. Płaskie spoiny otrzymuje się poprzez
przetarcie zaprawy pacą z naklejoną gładką gąbką.
6.1. Badania przed przystąpieniem do robót tynkarskich
Przed przystąpieniem do robót tynkarskich należy przeprowadzić badania materiałów, które będą
wykorzystane do ich wykonywania oraz dokonać oceny podłoża.
Badanie materiałów przeprowadza się pośrednio na podstawie zapisów w dzienniku budowy,
dotyczących przyjęcia materiałów na budowę oraz dokumentów towarzyszących wysyłce materiałów przez
producenta, potwierdzających zgodność użytych materiałów z wymaganiami.
6.2. Badania przed przystąpieniem do robót okładzinowych
Przed przystąpieniem do robót okładzinowych badaniom powinny podlegać materiały, które będą
wykorzystane do wykonania robót oraz podłoża.
76
Wszystkie materiały - płytki, zaprawy klejowe i do spoinowania oraz inne materiały pomocnicze
muszą spełniać wymagania odpowiednich norm lub aprobat technicznych oraz odpowiadać parametrom
określonym w dokumentacji projektowej.
Badanie podkładu powinno być wykonane bezpośrednio przed przystąpieniem do wykonywania robót
okładzinowych. Zakres czynności kontrolnych powinien obejmować sprawdzenie:
- wyglądu powierzchni podkładu pod względem wymaganej szorstkości, występowania ubytków i
porowatości, czystości i zawilgocenia - wizualnie,
- równości podkładu - przeprowadza się przykładając w dowolnych miejscach i kierunkach 2-metrową łatę,
- spadków podkładu pod wykładziny (posadzki) za pomocą 2m łaty i poziomicy - pomiary równości i
spadków należy wykonać z dokładnością do 1mm,
- prawidłowości wykonania w podkładzie szczelin dylatacyjnych i przeciwskurczowych - przez pomiar
szerokości i prostoliniowości,
- wytrzymałości podkładu metodami nieniszczącymi.
Wyniki badań powinny być porównane z wymaganiami podanymi w pkt. 5., wpisywane do dziennika
budowy i akceptowane przez Inspektora Nadzoru.
Częstotliwość oraz zakres badań zaprawy wytwarzanej na placu budowy, a w szczególności jej marki i
konsystencji, powinny wynikać z normy PN-90/B-14501 „Zaprawy budowlane zwykłe".
Wyniki badań materiałów i zaprawy powinny być wpisywane do dziennika budowy i akceptowane
przez Inspektora Nadzoru.
Częstotliwość oraz zakres badań płyt gipsowo-kartonowych powinna być zgodna z PN-B-79405 „
Wymagania dla płyt gipsowo-kartonowych". W szczególności powinna być oceniana:
- równość powierzchni płyt,
- narożniki i krawędzie (czy nie ma uszkodzeń),
- wymiary płyt (zgodne z tolerancją),
- wilgotność i nasiąkliwość,
- obciążenie na zginanie niszczące lub ugięcia płyt.
Badania w czasie wykonywania okładzin polegają na porównaniu z dokumentacją projektową i SST w
zakresie pewnego fragmentu prac. Prawidłowość ich wykonania wywiera wpływ na jakość dalszych prac.
Badania te szczególnie powinny dotyczyć sprawdzenie technologii wykonywanych robót, rodzaju i grubości
kompozycji klejącej oraz innych robót "zanikających".
Badania tynków zwykłych powinny być przeprowadzone w sposób podany w p. 4.3. normy
PN-70/B-10100 i powinny umożliwiać ocenę wszystkich wymagań, a w szczególności:
- zgodności z dokumentacją projektową i zmianami w dokumentacji powykonawczej,
- prawidłowości przygotowania podłoży,
- mrozoodporności tynków zewnętrznych,
- grubości tynku,
- wyglądu powierzchni tynku,
- prawidłowości wykonania powierzchni i krawędzi tynku,
- wykończenia tynku na narożach, stykach i w szczelinach dylatacyjnych.
Pokryta tynkiem cienkowarstwowym i ewentualnie malowana powierzchnia elewacji powinna
posiadać jednorodny i stały kolor i fakturę. Niedopuszczalne jest występowanie na jej powierzchni lokalnych
wypukłości i wklęsłości, możliwych do wykrycia w świetle rozproszonym.
Zakres czynności kontrolnych dotyczący okładzin ścian powinien obejmować:
- sprawdzenie prawidłowości ułożenia płytek; ułożenie płytek oraz ich barwę i odcień należy sprawdzać
wizualnie i porównać z wymaganiami projektu technicznego oraz wzorcem płytek,
- sprawdzenie odchylenia powierzchni od płaszczyzny za pomocą łaty kontrolnej długości 2m przykładanej
w różnych kierunkach, w dowolnym miejscu; prześwit pomiędzy łatą a badaną powierzchnia należy
mierzyć z dokładności do 1mm,
- sprawdzenie związania płytek z podkładem przez lekkie ich opukiwanie drewnianym młotkiem (lub innym
podobnym narzędziem); charakterystyczny głuchy dźwięk jest dowodem nie związania płytek z
podkładem,
- sprawdzenie szerokości spoin i ich wypełnienia przez oględziny i pomiar; na dowolnie wybranej
powierzchni wielkości 1m należy zmierzyć szerokość spoin suwmiarką z dokładnością do 0,5mm
77
- grubość warstwy klejowej pod płytkami (pomiar dokonany w trakcie realizacji robót lub grubość określona
na podstawie zużycia zaprawy klejowej).
Prawidłowo wykonana okładzina powinna spełniać następujące wymagania:
- cała powierzchnia okładziny powinna mieć jednakową barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy okładzin dla
których różnorodność barw jest zamierzona),
- cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepności) tj.
przy lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu,
- grubość warstwy klejącej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta,
- dopuszczalne odchylenie krawędzi od kierunku poziomego i pionowego nie powinno przekraczać 2mm na
długości 2m,
- odchylenie powierzchni od płaszczyzny pionowej nie powinno przekraczać 2mm na długości
2m,
- spoiny na całej długości i szerokości powinny być wypełnione masą do spoinowania,
- dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niż 2mm na długości 1m i 3mm
na długości całej okładziny.
7. OBMIAR ROBÓT
7.2. Jednostka i zasady obmiarowania
Powierzchnię tynków oblicza się w m2 jako iloczyn długości ścian w stanie surowym i wysokości
mierzonej od podłoża lub warstwy wyrównawczej na stropie do spodu stropu. Powierzchnię pilastrów i słupów
oblicza się w rozwinięciu tych elementów w stanie surowym.
Powierzchnię tynków stropów płaskich oblicza się w m2 ich rzutu w świetle ścian surowych na
płaszczyznę poziomą.
Z powierzchni tynków nie potrąca się powierzchni nieotynkowanych, ciągnionych, obróbek
kamiennych, kratek, drzwiczek i innych, jeżeli każda z nich jest mniejsza od 0,50m2.
Powierzchnie okładzin określa się na podstawie dokumentacji projektowej lub wg stanu faktycznego.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Odbiór podłoża
Odbiór podłoża musi być dokonany bezpośrednio przed rozpoczęciem robót tynkarskich. Jeżeli odbiór
podłoża odbywa się po dłuższym czasie od jego wykonania, podłoże należy oczyścić i umyć wodą.
Roboty uznaje się za zgodne z dokumentacją projektową, SST i wymaganiami Inspektora Nadzoru,
jeżeli wszystkie pomiary i badania, omówione w pkt 6, dały pozytywne wyniki.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania daje wynik negatywny, tynk nie powinien być odebrany. W takim
przypadku należy przyjąć jedno z następujących rozwiązań:
- tynk poprawić i zgłosić do ponownego odbioru,
- jeżeli odchylenia od wymagań nie zagrażają bezpieczeństwu użytkowania i trwałości tynku, zaliczyć tynk
do niższej kategorii,
- gdy nie są możliwe podane wyżej rozwiązania, usunąć wadliwy tynk i ponownie wykonać roboty
tynkarskie.
8.2. Odbiór tynków
Ukształtowanie powierzchni, krawędzie, przecięcia powierzchni oraz kąty dwuścienne powinny być
zgodne z dokumentacją projektową.
Dopuszczalne odchylenia powierzchni tynku od płaszczyzny i odchylenia krawędzi linii prostej nie
mogą być większe niż 3mm i w liczbie nie większej niż 3 na całej długości kontrolnej 2m łaty.
Odchylenia powierzchni i krawędzi od kierunku:
- pionowego, nie mogą być większe niż 2mm na 1m i ogółem nie więcej niż 4mm w
pomieszczeniu,
- poziomego, nie mogą być większe niż 3mm na 1m i ogółem nie więcej niż 6mm na całej powierzchni
między przegrodami pionowymi (ścianami, belkami itp.),
Niedopuszczalne są następujące wady:
- wykwity w postaci nalotów soli wykrystalizowanych na powierzchni tynków, przenikających z podłoża,
pilśni itp.,
- trwałe ślady zacieków na powierzchni, odstawanie, odparzenia i pęcherze powstałe wskutek
niedostatecznej przyczepności tynku do podłoża.
Odbiór gotowych tynków powinien być potwierdzony protokółem, zawierającym w szczególności:
- ocenę wyników badań,
- wykaz wad i usterek ze wskazaniem możliwości ich usunięcia,
78
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.11 Tynki i okładziny
- stwierdzenia zgodności lub niezgodności wykonania tynków z zamówieniem.
Rozliczenie pomiędzy zamawiającym a wykonawcą za wykonane roboty może być dokonane według
następujących sposobów:
- rozliczenie ryczałtowe gdy podstawą płatności jest ustalona w dokumentach umownych stała wartość
wynagrodzenia; wartość robót w tym przypadku jest określona jako iloczyn ceny jednostkowej i ilości robót
określonych na podstawie dokumentacji projektowej i umowy,
- rozliczenie w oparciu o wartość robót określoną po ich wykonaniu jako iloczyn ustalonej
w dokumentach umownych ceny jednostkowej (z kosztorysu) i faktycznie wykonanej ilości robot.
W jednym i drugim przypadku rozliczenie może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego
zakresu robót i ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie po dokonaniu odbioru
częściowego robót.
10.1. Normy
PN-85/B-04500
Zaprawy budowlane. Badania cech fizycznych i wytrzymałościowych. PN-70/B-10100
Roboty tynkowe. Tynki zwykłe. Wymagania i badania przy odbiorze. PN-B-10106:1997
Masy tynkarskie do wypraw pocienionych. PN-B-10109:1998
tynkarskie. PN-79/B-06711
Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych. PN-90/B-14501
budowlane zwykłe. PN-B-19701:1997
PN-72/B-10122
PN-B-79405
PN-93/B-02862
Tynki i zaprawy budowlane.
Tynki i zaprawy budowlane. Suche mieszanki
Zaprawy
Cementy powszechnego użytku.
Roboty okładzinowe. Suche tynki. Wymagania i badania przy odbiorze.
Wymagania dla płyt gipsowo-kartonowych.
Odporność ogniowa.
• Warunki techniczne wykonania i odbioru robót budowlanych część B - Roboty wykończeniowe, zeszyt 1 „Tynki",
wydanie ITB - 2003 rok.
• Instrukcja montażu płyt gipsowo-kartonowych LAFARGE - Nida Gips - wydanie 2002 r.
• Informator o montażu płyt gipsowo-kartonowych, ścian działowych, okładzin ściennych i sufitów podwieszanych oraz do
rozbudowy poddaszy - BPB Rigips Polska-Stawiany Sp. z o.o., Szarbków 73, 28-400 Pińczów.
79
ZK w Rzeszowie
Odbioru Robót Budowlanych Nr 40.12
_______________________________ POSADZKI _______________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej, zwanej dalej SST, są wymagania
dotyczące wykonania oraz odbioru robót posadzkowych w obiekcie.
Roboty, których dotyczy specyfikacja, obejmują wszystkie czynności mające na celu wykonanie:
- przygotowanie podłoży pod posadzki, wykonanie:
- podkładu z ubitych materiałów sypkich na podłożu gruntowym (z piasku grub. 30cm),
- podkładów betonowych na podłożu gruntowym;
- warstw wyrównawczych pod posadzki z zaprawy cementowej,
- warstw wyrównujących pod wykładziny podłogowe z tworzyw sztucznych i polimero-cementowe;
- posadzek z płytek z kamieni sztucznych (GRES) układanych na klej,
- posadzek lastrykowych wylewanych,
- posadzek bezspoinowych epoksydowych, (np. trójskładnikowy epoksydowy system posadzkowy Peran
SL z wierzchnią warstwą matową).
Zakres opracowania obejmuje określenie wymagań odnośnie własności materiałów, wymagań i
sposobów oceny podłoży, wykonania wykładzin oraz ich odbiory.
Określenia podstawowe w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi normami oraz określeniami
podanymi w ST Wymagania ogólne.
2. MATERIAŁY
Wykonawca obowiązany jest posiadać na budowie pełną dokumentację dotyczącą składowanych na
budowie materiałów przeznaczonych do wykonania robót posadzkowych.
2.1. Materiały podstawowe
- mieszanki betonowe do wykonania warstw podkładowych posadzek - marki określa projekt;
- zaprawy cementowe do wykonania warstw wyrównawczych - marki zapraw określa projekt;
- preparaty gruntujące: bezrozpuszczalnikowe, głęboko penetrujące środki, stosowane w celu ograniczenia i
wyrównania chłonności podłoży oraz zwiększenia przyczepności zapraw i klejów - właściwe dla
wykonywanych rodzajów posadzek;
- płytki ceramiczne typu gres grupy BI - grubości min. 8 mm, o wytrzymałości na zginanie U35 MPa, o
powierzchni antypoślizgowej, nasiąkliwości wodą EUU0%; współczynnik tarcia kinetycznego w stanie
suchym U0,24 oraz skuteczność antypoślizgowej R9-R13;
- zaprawa klejowa do płytek ceramicznych: wodoodporna, charakteryzująca się zwiększoną przyczepnością
i elastycznością; stosowana przy grubości 2-5mm; czas gotowości zaprawy do pracy - 4 godz., czas
otwarty pracy - 20 min., czas korygowania płytki - 10 min., przyczepność - U0,5MPa;
- zaprawa spoinująca; plastyczna i wodoodporna, do stosowania przy fugowaniu wąskich spoin (2-6 mm);
- cement portlandzki bez dodatków CEM I 42,5, workowany, grys do lastryka, marmurowy biały,
jasnoszary, masa asfaltowa zalewowa - do wykonania posadzki lastrykowej wylewanej;
- materiały systemowe do wykonania bezspoinowej posadzki epoksydowej (np. system PERAN
SL).
Zastosowane kompozycje klejowe oraz spoinujące winny należeć do jednego systemu (pochodzić od
jednego producenta).
2.2. Materiały pomocnicze
listwy dylatacyjne i wykończeniowe,
środki ochrony płytek i spoin,
środki do usuwania zanieczyszczeń,
środki do konserwacji wykładzin i okładzin.
Wszystkie ww. materiały muszą mieć własności techniczne określone przez producenta lub
odpowiednie aprobaty techniczne.
-
80
40.12 Posadzki
Do wykonywania robót posadzkowych należy stosować:
- szczotki włosiane lub druciane do czyszczenia podłoża,
- szpachle i pace metalowe lub z tworzyw sztucznych,
- narzędzia lub urządzenia mechaniczne do cięcia płytek,
- pace ząbkowane stalowe lub z tworzyw sztucznych o wysokości ząbków 6-12 mmm do rozprowadzania
zapraw klejących,
- łaty do sprawdzania równości powierzchni,
- poziomnice,
- mieszadła koszyczkowe napędzane wiertarką elektryczną oraz pojemniki do przygotowania kleju,
- pace gumowe lub z tworzyw sztucznych do spoinowania, gąbki do mycia i czyszczenia.
4. TRANSPORT
Transport materiałów posadzkowych nie wymaga specjalnych środków i urządzeń. Zaleca się używać
do transportu samochodów pokrytych plandekami lub zamkniętych. W czasie transportu należy zabezpieczyć
przewożone materiały w sposób wykluczający ich uszkodzenie. W przypadku dużych ilości materiałów
zalecane jest przewożenie ich na paletach i użycie do załadunku i rozładunku ładunku urządzeń
mechanicznych.
Materiały podłogowe powinny być składowane na budowie w pomieszczeniach zamkniętych,
zabezpieczonych przed opadami i minusowymi temperaturami.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Warunki przystąpienia do robót
Przed przystąpieniem do wykonywania posadzek powinny być zakończone:
- wszystkie roboty stanu surowego łącznie z wykonaniem podłoży, warstw konstrukcyjnych i izolacji
podłóg,
- roboty instalacji sanitarnych, centralnego ogrzewania, elektrycznych i innych, w szczególności instalacji
podpodłogowych,
Roboty wykładzinowe należy wykonywać w temperaturach nie niższych niż +5C.
5.2. Wykonanie wykładziny
Podło ż a pod wykładziny
Podłożem pod wykładziny może być beton lub zaprawa cementowa. Podkład betonowy powinien być
wykonany z betonu klasy > B-15 i grubości minimum 50mm. Podkład z zaprawy cementowej powinny mieć
wytrzymałość na ściskanie minimum 12MPa, a na zginanie minimum
3MPa.
Minimalna grubości podkładu z zaprawy cementowej powinna wynosić:
- związanego z podłożem - 25mm
- na izolacji przeciwwilgociowej - 35mm
- "pływającego" ( na warstwie izolacji cieplnej lub akustycznej) - 40mm
Powierzchnia podkładu powinna być zatarta na ostro, bez raków, pęknięć i ubytków, czysta,
pozbawiona resztek starych wykładzin i odpylona. Niedopuszczalne są zabrudzenia bitumami, farbami i
środkami antyadhezyjnymi.
Dozwolone odchylenie powierzchni podkładu od płaszczyzny poziomej nie może przekraczać 5mm
na całej długości łaty kontrolnej o długości 2m.
W podkładzie należy wykonać, zgodnie z projektem, spadki i szczeliny dylatacji konstrukcyjnej i
przeciwskurczowej.
Wewnątrz budynku pola dylatacyjne powinny mieć wymiary nie większe niż 5x6m. Dylatacje powinny
być wykonane w miejscach dylatacji budynku, wokół słupów konstrukcyjnych oraz w styku różnych rodzajów
wykładzin. Szczegółowe informacje o układzie warstw podłogowych, wielkości i kierunkach spadków, miejsc
wykonania dylatacji, osadzenia wpustów i innych elementów podano w dokumentacji projektowej.
Szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione materiałem wskazanym w projekcie.
Wykonanie wykładzin
Przed przystąpieniem do zasadniczych robót wykładzinowych należy przygotować wszystkie
niezbędne materiały, narzędzia i sprzęt, posegregować płytki według wymiarów, gatunku i odcieni oraz
rozplanować sposób układania płytek.
Położenie płytek należy rozplanować uwzględniając ich wielkość i szerokość spoin. Na jednej
płaszczyźnie płytki powinny być rozmieszczone symetrycznie a skrajne powinny mieć jednakową szerokość
większą niż połowa płytki. Szczególnie starannego rozplanowania wymaga
81
40.12 Posadzki
wykładzina zawierająca określone w dokumentacji wzory lub składająca się z różnego rodzaju i wielkości
płytek.
Wybór kleju zależy od rodzaju płytek i podłoża oraz wymagań stawianych wykładzinie. Kompozycja
(zaprawa) klejąca musi być przygotowana zgodnie z instrukcją producenta.
Układanie płytek rozpoczyna się od najbardziej eksponowanego narożnika w pomieszczeniu lub od
wyznaczonej linii.
Zaprawa klejowa powinna być nałożona równomiernie i pokrywać całą powierzchnię podłoża.
Wielkość zębów pacy zależy od wielkości płytek. Prawidłowo dobrane wielkość zębów i konsystencja
kompozycji klejącej sprawiają, że kompozycja nie wypływa z pod płytek i pokrywa minimum 65% powierzchni
płytki.
Zaleca się stosować następujące wielkości zębów pacy w zależności od wielkości płytek:
- 100x100mm - ...4mm
- 150x150mm - ...5mm
- 200x200mm - ...6mm
- 250x250mm - ...8mm
- 300x300mm - ...............................................10mm
- 400x400mm - ...12mm.
Powierzchnia z jednorazowo nałożoną warstwą kleju powinna wynosić około 1m2 lub pozwolić na
ułożenie wykładziny w ciągu około 10-15 minut.
Po nałożeniu kompozycji klejącej układa się płytki od wyznaczonej linii lub wybranego narożnika.
Nakładając pierwszą płytkę należy ją lekko przesunąć po podłożu (około 1cm), ustawić w żądanej pozycji i
docisnąć dla uzyskania przyczepności kleju do płytki. Następne płytki należy dołożyć do sąsiednich, docisnąć i
mikroruchami odsunąć na szerokość spoiny. Dzięki dużej przyczepności świeżej warstwy klejowej po
dociśnięciu płytki uzyskuje się efekt "przyssania". Większe płytki zaleca się podbijać młotkiem gumowym.
Dla uzyskania jednakowej grubości spoin stosuje się wkładki (krzyżyki) dystansowe. Zaleca się
następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:
- do 100mm .
1,5-2mm
- od 100 do 200mm ..
2-3mm
- od 200 do 600mm ..
3-4mm
- powyżej 600mm ..
4-6mm.
Przed całkowitym stwardnieniem kleju ze spoin usunąć jego nadmiar oraz usunąć wkładki
dystansowe.
W trakcie układania płytek należy także mocować listwy dylatacyjne i wykończeniowe.
Po ułożeniu płytek podłogowych przykleja się płytki cokołowe używając do tego tych samych klejów i
zapraw do spoinowania.
Do spoinowania płytek można przystąpić nie wcześniej niż po 24 godzinach od ułożenie płytek.
Dokładny czas powinien być określony przez producenta w instrukcji stosowania zaprawy klejowej.
Spoinowanie wykonuje się rozprowadzając zaprawę do spoinowania po powierzchni wykładziny pacą
gumową. Zaprawę należy dokładnie wcisnąć w przestrzenie między płytkami ruchami prostopadle i ukośnie do
krawędzi płytek. Nadmiar zaprawy zbiera się z powierzchni płytek wilgotną gąbką. Świeżą zaprawę można
dodatkowo wygładzić zaokrąglonym narzędziem i uzyskać wklęsły kształt spoiny. Płaskie spoiny uzyskuje się
poprzez przetarcie zaprawy pacą z naklejoną gładką gąbką. Jeżeli w pomieszczeniach występuje wysoka
temperatura i niska wilgotność powietrza należy zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu spoin poprzez lekkie
zwilżanie ich wilgotną gąbką.
Posadzka epoksydowa.
Posadzkę epoksydową należy wykonać ściśle wg instrukcji producenta zastosowanego systemu.
Wykonanie jej należy powierzyć wyłącznie podmiotowi posiadającemu autoryzację producenta.
6. KONTROLA JAKOŚCI
6.1. Badania przed przystąpieniem do robót
Wszystkie materiały - płytki, zaprawy klejowe i do spoinowania oraz inne materiały pomocnicze
muszą spełniać wymagania odpowiednich norm lub aprobat technicznych oraz odpowiadać parametrom
określonym w dokumentacji projektowej.
Każda partia materiałów dostarczona na budowę musi posiadać certyfikat lub deklarację zgodności
stwierdzająca zgodność własności technicznych z określonymi w normach i aprobatach.
Badanie podkładu powinno być wykonane bezpośrednio przed przystąpieniem do wykonywania robót
wykładzinowych. Zakres czynności kontrolnych powinien obejmować:
82
40.12 Posadzki
- sprawdzenie wizualne wyglądu powierzchni podkładu pod względem wymaganej szorstkości,
występowania ubytków i porowatości, czystości i zawilgocenia,
- sprawdzenie równości podkładu, które przeprowadza się przykładając w dowolnych miejscach i
kierunkach 2-metrową łatę,
- sprawdzenie spadków podkładu pod wykładziny (posadzki) za pomocą 2m łaty i poziomnicy; pomiary
równości i spadków należy wykonać z dokładnością do 1mm,
- sprawdzenie prawidłowości wykonania w podkładzie szczelin dylatacyjnych i przeciw-skurczowych
dokonując pomiarów szerokości i prostoliniowości,
- sprawdzenie wytrzymałości podkładu metodami nieniszczącymi.
Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywania wykładzin z dokumentacją
projektową i SST w zakresie pewnego fragmentu prac. Prawidłowość ich wykonania wywiera wpływ na
prawidłowość dalszych prac. Badania te szczególnie powinny dotyczyć sprawdzenie technologii
wykonywanych robót, rodzaju i grubości kompozycji klejącej oraz innych robót "zanikających".
Badania w czasie odbioru robót przeprowadza się celem oceny spełnienia wszystkich wymagań
dotyczących wykonanych wykładzin a w szczególności:
- zgodności z dokumentacją projektową i wprowadzonymi zmianami, które naniesiono w dokumentacji
powykonawczej,
- prawidłowości przygotowania podłoży,
- jakości (wyglądu) powierzchni wykładzin i okładzin,
- prawidłowości wykonania krawędzi, naroży, styków z innymi materiałami i dylatacji.
Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed
przystąpieniem robót i w trakcie ich wykonywania.
Zakres czynności kontrolnych dotyczący wykładzin podłóg powinien obejmować:
- sprawdzenie prawidłowości ułożenia płytek; ułożenie płytek oraz ich barwę i odcień należy sprawdzać
wizualnie i porównać z wymaganiami projektu technicznego oraz wzorcem płytek,
- sprawdzenie odchylenia powierzchni od płaszczyzny za pomocą łaty kontrolnej długości 2m przykładanej
w różnych kierunkach, w dowolnym miejscu; prześwit pomiędzy łatą a badaną powierzchnia należy
mierzyć z dokładności do 1mm,
- sprawdzenie prostoliniowości spoin za pomocą cienkiego drutu naciągniętego wzdłuż spoin na całej ich
długości i dokonanie pomiaru odchyleń z dokładnością do 1mm,
- sprawdzenie związania płytek z podkładem przez lekkie ich opukiwanie drewnianym młotkiem (lub innym
podobnym narzędziem); charakterystyczny głuchy dźwięk jest dowodem nie związania płytek z
podkładem,
- sprawdzenie szerokości spoin i ich wypełnienia przez oględziny i pomiar; na dowolnie wybranej
powierzchni wielkości 1m należy zmierzyć szerokość spoin suwmiarką z dokładnością do 0,5mm
- grubość warstwy klejowej pod płytkami (pomiar dokonany w trakcie realizacji robót lub grubość określona
na podstawie zużycia zaprawy klejowej).
Wyniki kontroli powinny być porównane z wymaganiami podanymi w pkt. 6.5.2. niniejszego
opracowania i opisane w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli inwestora
(zamawiającego) i wykonawcy.
6.5. Wymagania i tolerancje wymiarowe dotyczące wykładzin
Prawidłowo wykonana wykładzina powinna spełniać następujące wymagania:
- cała powierzchnia wykładziny powinna mieć jednakową barwę zgodną z wzorcem (nie dotyczy wykładzin
dla których różnorodność barw jest zamierzona),
- cała powierzchnia pod płytkami powinna być wypełniona klejem (warunek właściwej przyczepność) tj.
przy lekkim opukiwaniu płytki nie powinny wydawać głuchego odgłosu,
- grubość warstwy klejowej powinna być zgodna z dokumentacją lub instrukcją producenta,
- dopuszczalne odchylenie powierzchni wykładziny od płaszczyzny poziomej (mierzone łatą długości 2m)
nie powinno być większe niż 3mm na długości łaty i nie większe niż 5mm na całej długości lub szerokości
posadzki,
- spoiny na całej długości i szerokości muszą być wypełnione zaprawą do spoinowania,
- dopuszczalne odchylenie spoin od linii prostej nie powinno wynosić więcej niż 2mm na długości 1m i 3mm
na całej długości lub szerokości posadzki dla płytek I gatunku,
- szczeliny dylatacyjne powinny być wypełnione całkowicie materiałem wskazanym w projekcie,
- listwy dylatacyjne powinny być osadzone zgodnie z dokumentacją i instrukcją producenta.
83
40.12 Posadzki
7. OBMIAR ROBOT
Powierzchnie wykładzin oblicza się w m2 na podstawie dokumentacji projektowej przyjmując wymiary
w świetle ścian w stanie surowym. Z obliczonej powierzchni odlicza się powierzchnię słupów, pilastrów,
fundamentów i innych elementów większe od 0,25m2.
W przypadku rozbieżność pomiędzy dokumentacją a stanem faktycznym powierzchnie oblicza się
według stanu faktycznego.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogu nakładów rzeczowych KNR
2-02, szczegółowe zaś przy rozdziale "Podłogi i posadzki", zakres tabel: 1101 1122.
8. ODBIÓR ROBOT
Przy robotach związanych z wykonywaniem posadzek elementem ulegającym zakryciu są podłoża.
Odbiór podłóż musi być dokonany przed rozpoczęciem robót wykładzinowych i okładzinowych.
W trakcie odbioru należy przeprowadzić badania wymienione w pkt. 6. niniejszego opracowania.
Wyniki badań należy porównać z wymaganiami dotyczącymi podłóż i określonymi odpowiednio w pkt 5. Jeżeli
wszystkie pomiary i badania dały wynik pozytywny można uznać podłoża za wykonane prawidłowo i zezwolić
do przystąpienia do robót wykładzinowych.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania daje wynik negatywny podłoże nie powinno być odebrane.
Wykonawca zobowiązany jest do dokonania naprawy podłoża poprzez np. szlifowanie lub
szpachlowanie i ponowne zgłoszenie do odbioru. W sytuacji gdy naprawa jest niemożliwa (szczególnie w
przypadku zaniżonej wytrzymałości) podłoże musi być skute i wykonane ponownie.
Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu (podłóż) oraz
materiałów należy zapisać w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli inwestora
(inspektor nadzoru) i wykonawcy (kierownik budowy).
Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych według
zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót.
Celem odbioru częściowego jest wczesne wykrycie ewentualnych usterek w realizowanych robotach i
ich usunięcie przed odbiorem końcowym.
Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy.
Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót jeżeli
umowa taką formę przewiduje.
Odbiór ostateczny dokonuje komisja powołana przez zamawiającego na podstawie przedłożonych
dokumentów, wyników badań i pomiarów oraz dokonanej ocenie wizualnej.
Zasady i terminy powoływania komisji oraz czas jej działalności powinna określać umowa.
Wykonawca robót obowiązany jest przedłożyć komisji dokumenty wymienione w pkt. 8 Wymagań Ogólnych
oraz:
- protokóły odbioru podłoży,
- instrukcje producentów dotyczące zastosowanych materiałów,
- wyniki badań laboratoryjnych i ekspertyz (jeśli były sporządzane).
W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się przedłożonymi dokumentami, przeprowadzić
badania zgodnie wytycznymi podanymi w pkt. 6., porównać je z wymaganiami i wielkościami tolerancji
podanymi w pkt. 6. oraz dokonać oceny wizualnej.
Roboty wykładzinowe powinny być odebrane, jeżeli wszystkie wyniki badań i pomiarów są pozytywne
i dostarczone przez wykonawcę dokumenty są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym.
Protokół odbioru końcowego jest podstawą do dokonania rozliczenia końcowego pomiędzy
zamawiającym a wykonawcą.
Rozliczenie pomiędzy zamawiającym a wykonawcą za wykonane roboty posadzkowe może być
dokonana jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i ich końcowym odbiorze lub etapami
określonymi w umowie po dokonaniu odbioru częściowego robót.
PN-ISO 13006:2001 Płytki i płyty ceramiczne. Definicje, klasyfikacja, właściwości i znakowanie.
84
40.12 Posadzki
PN-EN 87:1994
Płytki i płyty ceramiczne ścienne i podłogowe. Definicje, klasyfikacja, właściwości i znakowanie.
PN-EN 176:1996
Płytki i płyty ceramiczne prasowane na sucho o małej nasiąkliwości wodnej E<3%. Grupa B l.
PN-EN 121:1997 . Płytki i płyty ceramiczne ciągnione o niskiej nasiąkliwości wodnej E<3%. Grupa A l. PN-EN
186-1:1998
Płytki i płyty ceramiczne ciągnione o nasiąkliwości wodnej 3%<E<6%. Grupa A II a.
Cz. 1.
PN-63/B-10145
Posadzki z płytek kamionkowych (terakotowych), klinkierowych i lastrykowych. Wymagania i
badania przy odbiorze.
PN-EN 13813:2003 Podkłady podłogowe oraz materiały do ich wykonywania. Terminologia.
PN-EN 12002:2002 Kleje do płytek. Definicje i wymagania techniczne.
85
ZK w Rzeszowie
Odbioru Robót Budowlanych Nr 40.13
Roboty malarskie
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej, zwanej dalej SST, są wymagania
dotyczące wykonania oraz odbioru robót malarskich.
Roboty, których dotyczy SST, obejmują wszystkie czynności mające na celu wykonanie malowania:
- konstrukcji szkieletowych farbą chlorokauczukową do gruntowania, emalią chlorokauczukową
chemoodporną, pędzlem dwukrotne;
- farbami poliwinylowymi powierzchni wewnętrznych z betonu i cegły - dwukrotne,
- zwykłe farbą ftalową (syntetyczną) tynków wewnętrznych - dwukrotne z dwukrotnym szpachlowaniem,
- farbami emulsyjnymi powierzchni wewnętrznych - tynków gładkich oraz podłoży gipsowych (suchych
tynków),
- dwukrotne z zagruntowaniem posadzek betonowych farbami epoksydowymi, dwukomponentowymi,
wodorozcieńczalnymi (np. EPX-V Golvfarg f-my Beckers),
Zakres opracowania obejmuje określenie wymagań odnośnie właściwości materiałów, wymagań i
sposobów oceny podłoży, wymagań dotyczących wykonania powłok malarskich wewnętrznych i ich odbiorów.
Wymagania dla elementów konstrukcji stalowych dotyczą wyrobów:
- zabezpieczanych całkowicie na budowie,
- zabezpieczanych powłokami gruntowymi w wytwórni i malowanych wyrobami malarskimi na budowie.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi normami lub przepisami i
oznaczają:
- podłoże - powierzchnia, na którą nakłada się lub już nałożono farbę;
- powłoka gruntowa - pierwsza powłoka systemu malarskiego, otrzymana przez nałożenie farby do
gruntowania;
- powłoka nawierzchniowa - ostatnia powłoka systemu malarskiego, przeznaczona do ochrony
znajdujących się pod nią powłok oraz nadająca odpowiednią barwę;
- nominalna grubość powłoki - grubość określona dla każdej powłoki lub kompletnego systemu malarskiego,
zapewniająca wymaganą trwałość;
- trwałość systemu malarskiego - oczekiwany czas działania ochronnego systemu malarskiego do
pierwszej większej renowacji;
- farba - płynna lub półpłynna zawiesina bądź mieszanina bardzo rozdrobnionych ciał stałych (np pigmentu
- barwnika i różnych wypełniaczy) w roztworze spoiwa,
- farba dyspersyjna - zawiesina pigmentów i wypełniaczy w dyspersji wodnej polimeru z dodatkiem
środków pomocniczych.
2. MATERIAŁY
Do wykonania robót wymienionych w punkcie 1.2 specyfikacji wykonawca powinien użyć
następujących materiałów podstawowych. Do malowania powierzchni ścian wewnątrz obiektu:
- farby dyspersyjne odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81914:2002,
- farby olejne, ftalowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81901:2002,
Do wykonania powłok malarskich elementów konstrukcji stalowych można zastosować:
- emalie olejno-żywiczne, ftalowe, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowe
odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81607:1998;
- farby chlorokauczukowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81910:2002;
- emalie chlorokauczukowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81608:1998;
- farby poliwinylowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81903:2002;
- emalie poliwinylowe odpowiadające wymaganiom normy PN-C-81609:2002 i
PN-C-81609:2002/Ap1:2004;
86
Zakład Karny w Rzeszowie SST 40.13 Roboty malarskie
- farby epoksydowe odpowiadające wymaganiom norm PN-C-81911:1997, PN-C-81912:1997,
PN-C-81916:2001 oraz PN-C-81917:2001.
Materiały pomocnicze do wykonywania robót malarskich to:
- rozcieńczalniki, właściwe dla zastosowanych farb, przygotowane fabrycznie;
- środki do odtłuszczania, mycia i usuwania zanieczyszczeń podłoża. Materiały
pomocnicze do wykonania robót malarskich to:
- rozcieńczalniki, w tym: woda, benzyna do farb olejnych, rozcieńczalniki do farb ftalowych,
- środki do odtłuszczania, mycia i usuwania zanieczyszczeń podłoża,
- środki do likwidacji zacieków i wykwitów,
- kity i masy szpachlowe do naprawy podłoża.
Wszystkie wymienione materiały muszą mieć właściwości techniczne określone przez producenta lub
odpowiadające wymaganiom odpowiednich aprobat technicznych bądź Polskich Norm.
2.2. Warunki przyjęcia wyrobów malarskich na budowę
Wyroby malarskie mogą być przyjęte na budowę, jeśli spełniają następujące warunki:
- są właściwie opakowane, firmowo zamknięte (bez oznak naruszenia zamknięć) i oznakowane (pełna
nazwa wyrobu, ewentualnie nazwa handlowa oraz symbol handlowy wyrobu);
- spełniają wymagane właściwości, wskazane odpowiednimi dokumentami odniesienia (Polską Normą lub
aprobatą techniczną);
jednostkowego zastosowania, a także karty techniczne wyrobu lub firmowe zalecenia stosowania
wyrobu;
- są przydatne z uwagi na okres gwarancji (okres wymalowań powinien się kończyć przed zakończeniem
gwarancji wyrobu).
2.3. Warunki przechowywania materiałów do robót malarskich
Materiały do robót malarskich należy składować na budowie w oryginalnych, szczelnie zamkniętych
opakowaniach, w pomieszczeniach zabezpieczonych przed działaniem czynników atmosferycznych,
najkorzystniej w temperaturze 5-25C, z dala od źródeł ognia i ciepła.
Częściowo zużyte opakowania mogą zostać ponownie szczelnie zamknięte i użyte później, jeżeli
inaczej nie podano w kartach technicznych producenta. Opakowania takie powinny być wyraźnie
oznakowane.
Do wykonywania robót malarskich należy stosować powszechnie używane narzędzia malarskie z
uwzględnieniem wymagań producentów zastosowanych wyrobów.
4. TRANSPORT I PRZECHOWYWANIE
Transport materiałów do robót malarskich w opakowaniach nie wymaga specjalnych urządzeń i
środków transportu. W czasie transportu należy zabezpieczyć przewożone materiały w sposób wykluczający
uszkodzenie opakowań. W przypadku dużych ilości materiałów zalecane jest przewożenie ich na paletach i
użycie do załadunku oraz rozładunku urządzeń mechanicznych.
Materiały do robót malarskich należy składować na budowie w pomieszczeniach zamkniętych,
zabezpieczonych przed opadami i minusowymi temperaturami.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Warunki przystąpienia do robót malarskich
Do wykonania robót malarskich można przystąpić po całkowitym zakończeniu poprzedzających robót
budowlanych oraz po przygotowaniu i kontroli podłoży pod malowanie i kontroli materiałów.
Wewnątrz budynku pierwsze malowanie ścian i sufitów można wykonywać po:
- całkowitym ukończeniu robót instalacyjnych, tj wodociągowych, kanalizacyjnych, centralnego
ogrzewania, gazowych, elektrycznych, z wyjątkiem założenia urządzeń sanitarnych ceramicznych i
metalowych lub z tworzyw sztucznych (biały montaż) oraz armatury oświetleniowej (gniazdka, wyłączniki
itp.),
- wykonaniu podłoży pod wykładziny podłogowe,
- całkowitym dopasowaniu i wyregulowaniu stolarki. Drugie
malowanie można wykonać po:
- wykonaniu tzw. białego montażu,
- ułożeniu posadzek (z wyjątkiem wykładzin dywanowych i wykładzin z tworzyw sztucznych) z przybiciem
listew przyściennych i cokołów,
- oszkleniu okien, jeśli nie było to wykonane fabrycznie.
87
40.13 Roboty malarskie
Przed przystąpieniem do robót malarskich konstrukcji metalowych wskazane jest wyznaczenie tzw.
powierzchni referencyjnych na elementach konstrukcji. Wyznaczają je wspólnie przedstawiciele wykonawcy,
inwestora i dostawcy (producenta) farb wybierając rejony, w których występują narażenia korozyjne typowe
dla warunków eksploatacji zabezpieczanego obiektu.
Przygotowanie powierzchni i nakładanie powłok na powierzchniach referencyjnych musi być
wykonywane w obecności zainteresowanych stron, zgodnie z wymaganą dla zastosowanych wyrobów
technologią. Protokoły z oceny parametrów powierzchni i pokrycia na powierzchniach referencyjnych wraz z
dokładnym opisem i schematem ich usytuowania na obiekcie stanowią załączniki do dokumentacji
powykonawczej.
Zaleca się ustalenie 3 do 5 szt. miejsc referencyjnych o łącznej powierzchni 0,5% całkowitej
powierzchni zabezpieczanych elementów stalowych.
5.2. Wymagania dotyczące podłoży pod malowanie
5.2.1 Beton
Tablica 1. Największa dopuszczalna wilgotność podłoży mineralnych, przeznaczonych do malowania
Największa
wilgotność
Lp.
Rodzaj farby
podłoża
w % masy
1
Farby dyspersyjne, na spoiwach żywicznych rozcieńczalnych wodą.
4
2
Farby na spoiwach żywicznych rozpuszczalnikowych
3
3
Farby na spoiwach mineralnych bez lub z dodatkami modyfikującymi w postaci
suchych mieszanek rozcieńczalnych wodą lub w postaci ciekłej
6
4
Farby na spoiwach mineralno-organicznych
4
Powierzchnia powinna być oczyszczona z odstających grudek związanego betonu. Wystające lub
widoczne elementy metalowe powinny być usunięte lub zabezpieczone farbą antykorozyjną. Uszkodzenia lub
rakowate miejsca betonu powinny być naprawione zaprawą cementową lub specjalnymi mieszankami, na
które wydano aprobaty techniczne.
Wilgotność podłoża betonowego, w zależności od rodzaju farby, którą wykonywana będzie powłoka
malarska, nie może przekraczać wartości podanych w tablicy 1. Powierzchnia betonu powinna być odkurzona
i odtłuszczona.
5.2.2. Tynki zwykłe i pocienione
Nowe, niemalowane tynki powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-70/B-10100. Wszelkie
uszkodzenia tynków powinny być naprawione przez wypełnienie odpowiednią zaprawą i zatarte do równej
powierzchni. Powierzchnia tynków powinna być pozbawiona zanieczyszczeń: kurzu, rdzy, tłuszczu, wykwitów
solnych itp.
Wilgotność powierzchni tynków nie powinna przekraczać wartości podanych w tablicy 1.
Wystające lub widoczne nieusuwalne elementy metalowe powinny być zabezpieczone
antykorozyjnie.
5.2.3. Podłoża gipsowe i z płyt gipsowo-kartonowych
Podłoża gipsowe powinny być odkurzone i oczyszczone. Wkręty mocujące oraz styki płyt powinny być
zaszpachlowane.
Uszkodzone fragmenty płyt powinny być naprawione masą szpachlową, na którą wydana jest
aprobata techniczna.
5.2.4. Elementy metalowe.
Wymagania i metody dotyczące przygotowania podłoży podane są w PN-EN ISO 129444:2001.
Przygotowanie powierzchni powinno zostać ocenione wzrokowo w zakresie czystości ogólnej oraz
czystości chemicznej, z zastosowaniem metod podanych w w/w normie.
E l e me n t y i k o n s t r u k c j e z a b e z p i e c z a n e c a ł k o w i c i e n a b u d o w i e . Powierzchnie
elementów i konstrukcji stalowych przed malowaniem nie mogą być:
- zanieczyszczone smarami, olejami, tłuszczami, solami, kwasami, alkaliami;
- pokryte zgorzeliną walcowniczą, rdzą, topnikami z procesu spawania i powłokami lakierowymi.
Przygotowanie powierzchni obejmuje:
- oczyszczenie wstępne, polegające na: wyrównaniu nierówności, w tym usunięciu zadziorów, zaokrągleniu
krawędzi, wyrównaniu spoin i nierówności po spawaniu punktowym oraz wyrównaniu szczelin powstałych
w miejscach łączenia elementów;
88
- oczyszczenie właściwe mające na celu usunięcie zgorzeliny, rdzy, olejów i smarów,
produktów spawania, wilgoci, a także innych zanieczyszczeń oraz nadanie podłożu
odpowiedniej chropowatości.
Przy doborze stopnia przygotowania powierzchni i metody czyszczenia należy uwzględniać:
- wymagania producentów wyrobów malarskich,
- kategorię korozyjności środowiska, w którym będzie użytkowana konstrukcja (PN-EN ISO 12944-2:2001).
E l e me n t y i k o n s t r u k c j e z a b e z p i e c z o n e w w y t w ó r n i p o w ł o k a mi g r u n t o w y mi .
Właściwości powłok gruntowych są kontrolowane przy przyjmowaniu elementów konstrukcji na
budowę. Dopuszczalne jest przyjęcie na budowę elementów, których powłoki gruntowe nie wymagają
naprawy bądź wykazują drobne uszkodzenia, które mogą być naprawione lub oczyszczone na budowie.
Naprawę lub oczyszczenie powłok gruntowych należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami wytwórni, która
powłoki nałożyła.
Zmontowane elementy konstrukcji zabezpieczone w wytwórni powłokami gruntowymi należy
wykonać również powłoki gruntowe i malarskie na złączach
Przy pracach malarskich należy zwrócić szczególną uwagę na staranne wykonywanie wymalowań w
miejscach połączeń nowej powłoki i powłoki wykonanej w wytwórni, w miejscach wypukłości złączy oraz na
materiałach złącznych (śrubach, nitach).
5.3. Warunki prowadzenia robót malarskich
5.3.1. Warunki ogólne prowadzenia robót malarskich
Roboty malarskie powinny być prowadzone:
- w temperaturze nie niższej niż 5°C, z dodatkowym zastrzeżeniem, że w ciągu doby nie nastąpi spadek
temperatury poniżej 0°C,
- w temperaturze nie wyższej niż 25°C, z dodatkowym zastrzeżeniem, by temperatura podłoża nie
przewyższała 20°C.
Roboty malarskie można rozpocząć, jeżeli wilgotność podłoży, przewidzianych pod malowanie, nie
przekracza odpowiednich wartości podanych w pkt 5.2.
Przy wykonywaniu prac malarskich w pomieszczeniach zamkniętych należy zapewnić odpowiednią
wentylację.
Roboty malarskie farbami, emaliami lub lakierami rozpuszczalnikowymi należy prowadzić z daleka od
otwartych źródeł ognia, narzędzi oraz silników elektrycznych, powodujących iskrzenie i mogących być źródłem
pożaru.
Elementy, które w czasie robót malarskich mogą ulec uszkodzeniu lub zanieczyszczeniu, należy
zabezpieczyć i osłonić przed zabrudzeniem farbami.
5.3.2. Wykonanie robót malarskich wewnętrznych
Wewnętrzne roboty malarskie można rozpocząć, kiedy podłoża spełniają wymagania podane w pkt
5.2., a warunki prowadzenia robót wymagania określone w pkt 5.3.1. Malowanie należy wykonywać zgodnie z
instrukcjami producentów zastosowanych farb.
5.3.3. Wymagania dotyczące wykonywania prac malarskich przeciwkorozyjnych
Ogólne wymagania dotyczące wykonywania prac malarskich przeciwkorozyjnych podane są w
normie PN-EN ISO 12944-7:2001.
Pojedyncza grubość powłoki powinna osiągać wielkość pomiędzy 80% a 100% nominalnej grubości
powłoki, pod warunkiem że przeciętna wielkość dla całości (średnia) jest równa lub większa od nominalnej
grubości powłoki. Jednocześnie należy zadbać o osiągnięcie nominalnej grubości powłoki przy unikaniu
obszarów o nadmiernej grubości. Zalecane jest by maksymalna grubość powłoki nie była większa niż 3-krotna
jej wielkość nominalna. W celu osiągnięcia wymaganej grubości powłoki powinno się okresowo, podczas
nakładania powłoki, sprawdzać jej grubość na mokro.
Wszystkie trudno dostępne powierzchnie oraz krawędzie, naroża, spawy, połączenia skręcane
powinny być malowane szczególnie starannie. Jeżeli wymagane jest dodatkowe zabezpieczenie krawędzi,
należy zastosować odpowiednią powłokę zaprawkową o odpowiedniej szerokości (ok. 25 mm) po obu
stronach krawędzi.
Należy przestrzegać określonego odstępu czasu między nakładaniem poszczególnych powłok oraz
między nałożeniem ostatniej powłoki a oddaniem konstrukcji do eksploatacji. Czasy te powinny wynikać z kart
technicznych wyrobów lakierowych.
Wady każdej powłoki prowadzące do pogorszenia jej właściwości ochronnych lub mające znaczący
wpływ na jej wygląd powinny być usunięte przed nałożeniem następnej powłoki.
Ilość wykonywanych warstw należy określić w oparciu o instrukcję producenta zastosowanego
systemu malarskiego.
89
5.3.3.1. Wykonywanie powłok malarskich na elementach zabezpieczanych całkowicie na budowie
Powłokę gruntową, czyli pierwszą warstwę należy nanieść na podłoże nie później niż po 6 godzinach
od jego oczyszczenia.
Powłoka gruntowa powinna pokrywać cały profil powierzchni stalowej.
Każda następna powłoka (międzywarstwowa i nawierzchniowa) powinna być nałożona możliwie
równomiernie i bez pozostawienia miejsc niepokrytych.
5.3.3.2. Wykonywanie powłok na elementach zabezpieczonych powłoką gruntową w wytwórni.
Powłoki międzywarstwowe i nawierzchniowe należy nakładać zgodnie z wymaganiami podanymi w
pkt. 5.3. niniejszej specyfikacji.
Na powierzchniach zabezpieczonych farbami do czasowej ochrony możliwe jest wykonywanie
pełnych systemów malarskich po upewnieniu się, czy farba do czasowej ochrony jest „ zgodna" z
zastosowanymi, Termin „zgodna" oznacza, że dwa wyroby malarskie mogą być stosowane bez wystąpienia
niepożądanych efektów.
Jeśli wyroby okażą się „niezgodne", nałożoną warstwę farby ochrony czasowej należy usunąć.
5.4. Wymagania dotyczące powłok malarskich
Powłoki z farb dyspersyjnych powinny być:
- niezmywalne przy zastosowaniu środków myjących i dezynfekujących, odporne na tarcie na sucho i na
szorowanie oraz na reemulgację,
- aksamitno-matowe lub posiadać nieznaczny połysk,
- jednolitej barwy, równomierne, bez smug, plam, zgodne ze wzorcem producenta i dokumentacją
projektową,
- bez uszkodzeń, prześwitów podłoża, śladów pędzla,
- bez złuszczeń, odstawania od podłoża oraz widocznych łączeń i poprawek,
- bez grudek pigmentów i wypełniaczy ulegających rozcieraniu.
Dopuszcza się chropowatość powłoki odpowiadającą rodzajowi faktury pokrywanego podłoża.
Wymagania w stosunku do powłok wykonanych z farb mineralnych z dodatkami modyfikującymi lub
bez, w postaci suchych mieszanek oraz farb na spoiwach mineralno-organicznych, które powinny:
- równomiernie pokrywać podłoża, bez prześwitów, plam i odprysków,
- nie ścierać się i nie obsypywać przy potarciu miękką tkaniną bawełnianą,
- nie mieć śladów pędzla,
- w zakresie barwy i połysku być zgodne z wzorcem producenta oraz dokumentacją projektową,
- być odporne na zmywanie wodą (za wyjątkiem farb wapiennych i cementowych bez dodatków
modyfikujących),
- nie mieć przykrego zapachu.
6.1. Badania przed przystąpieniem do robót malarskich
Badanie podłoża pod malowanie, w zależności od jego rodzaju, należy wykonywać w następujących
terminach:
- dla podłoża betonowego nie wcześniej niż po 4 tygodniach od daty jego wykonania,
- dla pozostałych podłoży, po otrzymaniu protokółu z ich przyjęcia.
Badanie podłoża powinno być przeprowadzone po zamocowaniu i wbudowaniu wszystkich
elementów przeznaczonych do malowania. Kontrolą powinny być objęte w przypadku:
- podłoży betonowych - zgodność wykonania z projektem budowlanym, czystość powierzchni, wykonanie
napraw i uzupełnień, wilgotność podłoża, zabezpieczenie elementów metalowych;
- tynków zwykłych i pocienionych - zgodność z projektem, równość i wygląd powierzchni
z uwzględnieniem wymagań normy PN-70/B-10100, czystość powierzchni, wykonanie napraw i
uzupełnień, zabezpieczenie elementów metalowych, wilgotność tynku;
- płyt gipsowo-kartonowych i włóknisto-mineralnych - wilgotność , wygląd i czystość powierzchni, wykonanie
napraw i uzupełnień, wykończenie styków oraz zabezpieczenie wkrętów;
- elementów metalowych - czystość powierzchni.
Równość powierzchni tynków należy sprawdzać metodami podanymi w normie PN-70/B10100.
Wygląd powierzchni podłoży należy oceniać wizualnie, z odległości ca 1m, w rozproszonym świetle
dziennym lub sztucznym.
90
Zapylenie powierzchni (z wyjątkiem powierzchni metalowych) należy oceniać przez przetarcie
powierzchni suchą, czystą ręką. W przypadku powierzchni metalowych do przetarcia należy używać czystej
szmatki.
Wilgotność podłoży należy oceniać przy użyciu odpowiednich przyrządów. W przypadku wątpliwości
należy pobrać próbkę podłoża i określić wilgotność metodą suszarkowo-wagową. Materiały, bezpośrednio
przed użyciem należy sprawdzić:
- czy dostawca dostarczył dokumenty świadczące o dopuszczeniu do obrotu i powszechnego lub
jednostkowego zastosowania wyrobów przeznaczonych do robót;
- terminy przydatności do użycia podane na opakowaniach;
- wygląd zewnętrzny farby w każdym opakowaniu.
Ocenę wyglądu zewnętrznego należy przeprowadzać wizualnie. Farba powinna stanowić jednorodną
w kolorze i konsystencji mieszaninę. Niedopuszczalne jest stosowanie farb, w których widać:
- skoagulowane spoiwo,
- nieroztarte pigmenty, grudki wypełniaczy (z wyjątkiem niektórych farb strukturalnych),
- kożuch, ślady pleśni,
- trwały, nie dający się wymieszać osad,
- nadmierne, utrzymujące się spienienie,
- obce wtrącenia,
- zapach gnilny.
Badania w czasie robót polegają na sprawdzeniu zgodności wykonywanych robót malarskich z
dokumentacją projektową, SST i instrukcjami producentów farb. Badania te w szczególności powinny
dotyczyć sprawdzenia technologii wykonywanych robót w zakresie gruntowania podłoży i nakładania powłok
malarskich.
Przy badaniach w czasie odbioru robót pomocne mogą być wyniki badań dokonanych przed
przystąpieniem do robót i w trakcie ich wykonywania.
Badania powłok przy ich odbiorze należy przeprowadzać nie wcześniej niż po 14 dniach od
zakończenia ich wykonania.
Badania techniczne należy przeprowadzać w temperaturze powietrza co najmniej 5°C i przy
wilgotności względnej powietrza nie przekraczającej 65%. Powłoki malarskie należy sprawdzić w zakresie:
- - wyglądu powierzchni, poprzez ocenę wzrokową pod kątem jednolitości barwy, siły krycia i wad takich jak
dziurkowanie, zmarszczenie, kraterowanie, pęcherzyki powietrza, łuszczenie, spękania i zacieki,
- - właściwości powłoki takich jak grubość i przyczepność, badanych przy użyciu przyrządów i metod,
zgodnych z odpowiednimi normami.
Grubość powłoki należy badać metodami nieniszczącymi, zgodnie z PN-EN ISO 2808:2000 lub
PN-EN ISO 2178:1998.
Przyczepność powłoki do podłoża i przyczepność międzywarstwową ocenić metodami niszczącymi,
zgodnie z PN-EN ISO 4624:2004 lub PN-EN ISO 2409:1999.
7. OBMIAR ROBÓT
Powierzchnię malowania oblicza się w m2 w rozwinięciu, według rzeczywistych wymiarów. Z
obliczonej powierzchni nie potrąca się otworów i miejsc nie malowanych o powierzchni każdego z nich do
0,5m2.
Powierzchnię dwustronnie malowanych elementów ażurowych (siatek, krat, balustrad itp.) oblicza się
w m2 według jednostronnej powierzchni ich rzutu.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w założeniach ogólnych katalogów nakładów rzeczowych
KNNR 2, KNR 2-02, KNR 7-12. Szczegółowe zasady przedmiaru podane są:
- w KNNR 2 przy rozdziale "Malowanie", zakres tabel: 1400 - 1499,
- w KNR 2-02 przy rozdziale "Malowanie", zakres tabel: 1501 - 1514,
- w KNR 7-12 przy rozdziale "Malowanie konstrukcji i elementów stalowych", zakres tabel: 0201
- 0299.
8. ODBIÓR ROBÓT
Przy robotach związanych z wykonywaniem powłok malarskich elementem ulegającym zakryciu są
podłoża. Odbiór podłoży musi być dokonany przed rozpoczęciem robót malarskich.
91
Jeśli wszystkie pomiary i badania dały wynik pozytywny, można uznać podłoża za wykonane
prawidłowo i zezwolić na przystąpienie do robót malarskich.
Jeżeli chociaż jeden wynik badania jest negatywny, podłoże nie powinno być odebrane. W takim
przypadku należy ustalić zakres prac i rodzaje materiałów koniecznych do usunięcia nieprawidłowości
podłoża. Po wykonaniu ustalonego zakresu prac należy ponownie przeprowadzić badanie podłoży.
Wszystkie ustalenia związane z dokonanym odbiorem robót ulegających zakryciu (podłoży) oraz
materiałów, należy zapisać w dzienniku budowy lub protokóle podpisanym przez przedstawicieli: inwestora
(inspektora nadzoru) i wykonawcy (kierownika budowy).
Odbioru częściowego robót dokonuje się dla zakresu określonego w dokumentach umownych,
według zasad jak przy odbiorze ostatecznym robót.
Odbiór częściowy robót jest dokonywany przez inspektora nadzoru w obecności kierownika budowy.
Protokół odbioru częściowego jest podstawą do dokonania częściowego rozliczenia robót, jeżeli
umowa taką formę przewiduje.
Odbiór ostateczny przeprowadza komisja powołana przez Zamawiającego, na podstawie
przedłożonych dokumentów, wyników badań oraz dokonanej oceny wizualnej. Wykonawca robót obowiązany
jest przedłożyć komisji dokumenty wymienione w ST Wymagania Ogólne.
W toku odbioru komisja obowiązana jest zapoznać się z przedłożonymi dokumentami, przeprowadzić
badania zgodne z wytycznymi podanymi w pkt 6.3. SST, porównać je z wymaganiami podanymi w pkt 5.4.
oraz dokonać oceny wizualnej.
Roboty malarskie powinny być odebrane, jeżeli wszystkie wyniki badań są pozytywne, a dostarczone
przez wykonawcę dokumenty są kompletne i prawidłowe pod względem merytorycznym.
Z czynności odbioru sporządza się protokół odbioru końcowego, który jest podstawą do dokonania
rozliczenia końcowego pomiędzy zamawiającym i wykonawcą.
9.2. Zasady rozliczenia i płatności
Rozliczenie robót malarskich może być dokonane jednorazowo po wykonaniu pełnego zakresu robót i
ich końcowym odbiorze lub etapami określonymi w umowie, po dokonaniu odbiorów częściowych robót.
10.1. Normy
PN-EN ISO 2409:1999
Farby i lakiery. Metoda siatki naciąć.
PN-EN 13300:2002 Farby i lakiery. Wodne wyroby lakierowe i systemy powłokowe na wewnętrzne ściany i sufity.
Klasyfikacja.
PN-C-81607:1998
Emalie olejno-żywiczne, ftalowe, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowe.
PN-C-81800:1998
Lakiery olejno-żywiczne, ftalowe modyfikowane i ftalowe kopolimeryzowane styrenowe.
PN-C-81801:1997
Lakiery nitrocelulozowe.
PN-C-81802:2002
Lakiery wodorozcieńczalne stosowane wewnątrz
PN-C-81901:2002
Farby olejne i alkidowe.
PN-C-81913:1998
Farby dyspersyjne do malowania elewacji budynków.
PN-C-81914:2002
Farby dyspersyjne stosowane wewnątrz.
92
ZK w Rzeszowie
___________________________ OPASKA BUDYNKU ___________________________
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
wykonania i odbioru opaski budynku o nawierzchni żwirowej.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi normami.
2. MATERIAŁY
Obrzeża betonowe o wymiarach 6x20x100 cm, z betonu klasy B30, powinny odpowiadać wymaganiom normy PN-EN
1340.
- Wytrzymałość betonu na ściskanie powinna być zgodna z PN-B-06250 dla danej klasy betonu.
- Nasiąkliwość wg PN-WN 1340 nie powinna być większa niż 6%.
- Odporność na zamrażanie/rozmrażanie z udziałem soli odladzającej zgodnie z PN-EN 1340<= 1,0 kg/m2 przy czym
żaden pojedynczy wynik nie powinien być większy od 1,5 kg/m2.
- Wartość charakterystycznej wytrzymałości na zginanie zgodnie z PN-EN 1340 nie powinna być mniejsza od 3,5 Mpa.
- Ścieralność na tarczy Bohmego według PN-EN 1340 nie powinna przekraczać 20 mm (przy badaniu wykonywanym
zgodnie z metodą z załącznika G) lub 18000 mm3/5000 mm2 przy badaniu wykonywanym zgodnie z metodą
alternatywną opisaną w załączniku H.
- Dopuszczalne odchyłki wymiarów obrzeży, zgodnie z PN-EN 1340 powinny wynosić: -długość: +/- 1%, nie mniej niż
4mm i nie więcej niż 10mm.
- Inne wymiary z wyjątkiem promienia:
- dla powierzchni: +/-3%, nie mniej niż 3 mm i nie więcej niż 5 mm;
- dla innych części: +/-5%, nie mniej niż 3 mm i nie więcej niż 10 mm.
Dla powierzchni określonych jako płaskie i dla krawędzi określonych jako proste dopuszczalne odchyłki od
płaskości i prostoliniowości podano w poniższej tablicy.
Tablica. Dopuszczalne odchyłki płaskości i prostoliniowości
Długość pomiarowa mm
Dopuszczalna odchyłka płaskości i prostoliniowości
mm
300
+/-1,5
400
+/-2,0
500
+/-2,5
800
+/-4,0
Powierzchnie elementów powinny być bez rys, pęknięć i ubytków betonu, o fakturze z formy. Krawędzie elementów powinny
być równe i proste.
Tablica . dopuszczalne
wady
i uszkodzenia
obrzeży przekraczać wartości podanych w poniższej tablicy.
Dopuszczalne wady oraz uszkodzenia
powierzchni
elementów
nie powinny
Rodzaj wad i uszkodzeń
Dopuszczalna wielkość
Szczerby i uszkodzenia
Ograniczające powierzchnie górne (ścieralne), mm
krawędzi i naroży
Ograniczające pozostałe krawędzie
Niedopuszczalne
liczba, max
2
- długość, mm, max
20
- głębokość, mm, max
6
Obrzeża betonowe powinny być składowane w pozycji wbudowania na otwartej przestrzeni, na podłożu wyrównanym i
odwodnionym z zastosowaniem podkładek i przekładek w pionie jedna nad drugą.
Wymiary przekroju poprzecznego podkładek i przekładek nie powinny być mniejsze niż: grubość 2,5 cm, szerokość 5
cm, a długość przekładek powinna być minimum 5 cm większa niż wysokość obrzeża.Piasek naturalny do wykonania
podsypki oraz wypełnienia spoin wg PN-B-11113.
93
40.14 Opaska budynku
Kruszywo naturalne do wykonania nawierzchni opaski budynku - mieszanka kruszyw o uziarnieniu 0-31,5
spełniająca wymagania PN-B-06714-15, 16, 26.
3. SPRZĘT
Do wykonania nawierzchni opaski można stosować dowolny sprzęt ręczny i mechaniczny stosowany przy
wykonywaniu podbudowy chodników.
4. TRANSPORT
Obrzeża betonowe transportuje się na dowolnych środkach transportowych na paletach. Do przewozu
kruszyw a także do wywozu nadmiaru ziemi stosuje się standardowe samochody samowyładowcze. Należy zadbać
aby przewożone kruszywa nie uległy zanieczyszczeniu, rozsegregowaniu oraz przesuszeniu.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Przygotowanie podłoża
Do przygotowania podłoża należy przystąpić bezpośrednio przed rozpoczęciem wykonywania nawierzchni.
Po zdjęciu nadmiaru gruntu w celu osiągnięcia wymaganej rzędnej podłoża, należy wyprofilować i dogęścić za
pomocą ubijaka mechanicznego lub płyty wibracyjnej.
5.2. Ustawienie obrzeży
Obrzeża należy ustawić na podsypce piaskowej. Tylna ścianka obrzeży od strony terenu powinna być
obsypana piaskiem, żwirem lub miejscowym gruntem przepuszczalnym. Materiał, którym obsypana zostanie tylna
ścianka obrzeża należy ubić.
Wysokość obrzeża nad nawierzchnią opaski powinna być dostosowana do wymagań dokumentacji. Spoiny
nie powinny przekraczać szerokości 1 cm i powinny zostać wypełnione piaskiem na całą ich głębokość.
5.3. Układanie nawierzchni
Kruszywo tworzące nawierzchnię powinno być rozkładane w warstwie o jednakowej grubości, takiej aby jej
ostateczna grubość po zagęszczeniu była równa grubości projektowanej.
Kruszywo w miejscach, w których widoczna jest jego segregacja, powinno być przed zagęszczeniem
zastąpione materiałem o odpowiednich właściwościach.
Ocena jakości powinna obejmować sprawdzenie:
- szerokości, równości, spadku poprzecznego i rzędnych wysokościowych wyprofilowanego podłoża;
- cech geometrycznych nawierzchni - rzędnej, szerokości, spadków;
- odchylenia linii obrzeży w planie od linii projektowanej, równości ich górnej powierzchni oraz wypełnienia spoin.
Badanie materiałów użytych na konstrukcję należy przeprowadzić na podstawie załączonych zaświadczeń o
jakości wystawionych przez producenta stwierdzających zgodność z wymaganiami dokumentacji i normami
państwowymi.
7. OBMIAR ROBÓT
Obmiaru robót dokonuje się w jednostkach przyjętych w dokumentacji kosztorysowej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Do odbioru robót Wykonawca przedstawi wszystkie deklaracje zgodności, wyniki pomiarów i badań z
bieżącej kontroli materiałów i robót.
PN-B-06050
Roboty ziemne budowlane.
PN-B-06714/00
Kruszywa mineralne. Badania. Postanowienia ogólne.
PN-B-06714/12
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczanie zanieczyszczeń obcych.
PN-B-11111
Kruszywo mineralne. Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych. Żwir i
mieszanka.
PN-B-11113
Kruszywo mineralne. Kruszywo naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek.
BN-80/6775-03
Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni dróg, ulic, parkingów i torowisk
tramwajowych.
94

ZK_RZESZOW ST40_TYT

Transkrypt

Podobne dokumenty