D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

sygn. akt. IV K 281/15
Ds. 220/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 05. sierpnia 2015r.
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w IV Wydziale Karnym
przewodniczący – SSR Bartosz Bytniewski-Judasz
protokolant – Magda Charkot
przy udziale prokuratora Anny Bartos
po rozpoznaniu dnia 5.08.2015r. sprawy
A. Ł. (1)
s. K. i E., ur. (...) w P.
oskarżonego o to, że w dniu 10.04.2014r. w S. woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i z
góry powziętym zamiarem ,jako użytkownik portalu (...). pl doprowadził R. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenie
mieniem-pieniędzmi w kwocie 50 złotych poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru przesłania zakupionego na
tym portalu gry komputerowej (...) 5, za który to towar pokrzywdzony przelał pieniądze na konto wystawiającego,
jednakże zakupionego towaru nie otrzymał, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, przy czym czynu tego
dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64 1 k.k., będąc uprzednio karanym wyrokiem
łącznym Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 20.12.2012r. o sygnaturze IIK 1580/12 za czyn m.in.
z art. 278 § 1 kk i art. 286 § 1 kk na karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie
od 16.01.2012r. do dnia 10.09.2013r.,
tj. o czyn z art. 286 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
I. Oskarżonego A. Ł. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to, przy zastosowaniu przepisów kodeksu karnego
w jego brzmieniu obowiązującym w dniu popełnienia rozpoznawanego czynu, na podstawie art. 286 § 3 k.k. wymierza
oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającego na obowiązku wykonywania nieodpłatnej
i kontrolowanej pracy na cele społeczne w rozmiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie.
II. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody
poprzez zapłacenie R. C. (1) kwoty 50 (pięćdziesiąt) złotych.
III. Na podstawie art. 626 § 1 i 627 k.p.k. oraz art. 16 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od
oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120zł.
IV K 281/15
UZASADNIENIE
W dniu 10.04.2014r. oskarżony A. Ł. (1) wystawił do sprzedaży na portalu aukcyjnym i sprzedażowym (...) grę (...)
5, której w istocie nie miał zamiaru sprzedać. Wskazał cenę 50zł. Na ogłoszenie zareagował pokrzywdzony R. C. (1),
który będąc przeświadczony na podstawie treści ogłoszenia, że oskarżony chce sprzedać wystawioną grę, przelał na
rachunek oskarżonego 50zł. Oskarżony przejął pieniądze. Gry nie wysłał.
Dowód: zeznania R. C. k. 5-6; dokumenty i protokoły k. 9-11, 37-44, 56-59, zeznania P. Ż. k. 47; zeznania E. Ł. k. 50;
zeznania S. K. k. 68; wyjaśnienia oskarżonego k. 114-115
Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu tłumacząc jednak, że gry nie wysłało, bo był w pracy w Ś.. Wniósł
o wydanie wyroku skazującego w trybie art. 335 kpk.
Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną. W szczególności skazany był na mocy wyroku łącznego S.R. G.-P. w G.
za czyn z art. 278 § 1 k.k. i 286 § 1 k.k. na kare łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, która odbywał
m.in. w okresie od 16.01.2012r. do 10.09.2013r. Ma 28 lat. Jest zdrowy fizycznie i psychicznie. Jest uzależniony od
alkoholu i środków psychostymulujących. Ma wykształcenie średnie ogólne. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Odbywa
kare pozbawienia wolności. Spodziewa się dziecka.
Dowód: oświadczenia i wyjaśnienia oskarżonego k. 114-115, 142-143, 164-165; dane o karalności i odpisy orzeczeń k.
65-66, 71-75, 79-86; opinia psychiatryczna k. 119-121; pisemne wyjaśnienia k. 123-124
Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, sąd zważył, co następuje. Zeznania R. C. k. 5-6, dokumenty
i protokoły k. 9-11, 37-44, 56-59, zeznania P. Ż. k. 47, zeznania E. Ł. k. 50, zeznania S. K. k. 68 stanowią wzajemnie
uzupełniający się zespół dowodów, które wskazują, że oskarżony popełnił przypisany mu czyn. Sąd nie miał podstaw,
by dowodom tym odmawiać wiarygodności. Oskarżony wyjaśnił wprawdzie, że miał wystawioną grę i chciał ją przesłać,
tym niemniej sąd wiary mu nie daje, albowiem wyjazd do Ś. nie stał na przeszkodzie jej wysłaniu czy to ze Ś. czy to
po powrocie ze Ś..
Stopień szkodliwości społecznej rozpatrywanego czynu nie jest znaczny, aczkolwiek zdecydowanie wyższy niż
znikomy. Wyrządzona szkoda jest obiektywnie i subiektywnie z uwagi na sytuację pokrzywdzonego niska, ale
oskarżony naruszył bardzo ważne prawo (własność) a działał podstępem.
Oskarżony to osoba dorosła, poczytalna, należycie rozeznana w otaczającej ją rzeczywistości. Naruszone przez niego
normy są elementarne i oczywiste jest dla dorosłego człowieka, że poddane są ochronie prawnej, w tym także prawa
karnego. Oskarżony wiedział, że popełnia przestępstwo. Działając w sposób opisany przez sąd, chciał je popełnić.
Uczynił bowiem wszystko, by ono zaistniało. Zatem wina umyślna jest niewątpliwa natomiast stopień zawinienia, przy
uwzględnieniu nieznacznej wyrządzonej szkody, uznać należy za niewysoki.
Zachowanie oskarżone wypełnia ustawowe znamiona czynu z art. 286 § 1 i 3 k.k., albowiem oskarżony wywołał
u pokrzywdzonego błąd co do gotowości przesłania mu gry, spowodował rozporządzenie przez pokrzywdzonego
środkami na zakup tej gry. Jest to, z uwagi na okoliczności wskazane przy ocenie winy i szkodliwości społecznej
czynu, wypadek mniejszej wagi. Karalność oskarżonego wyrokiem powołanym w zarzucie oraz okres odbywania kary
nakazywały zastosowanie także art. 64 § 1 k.k.
Orzekając co do sankcji, sąd kierował się dyrektywami art. 53 §§ 1 i 2 k.k. w zw. z art. 56 k.k. Oskarżonego
obciąża stopień zawinienia, wysokie ustawowe granice zagrożenia, naganna materialna motywacja, wielokrotna
uprzednia karalność, głównie za przestępstwa podobne, co z uwagi na społeczne i indywidualne oddziaływanie kary
wymagało potraktowania przykładnego, należycie surowego. Tak argumentując, sąd wymierzył mu karę jak w wyroku.
Jest to sankcja odczuwalna i dostrzegalna a zarazem uwzględniające okoliczności łagodzące, powołane przy ocenie
szkodliwości społecznej czynu.
Sąd zastosował ustawę obowiązująca do 30.06.2015r. jako względniejszą, choćby z uwagi na to, że pozwalała na
zawieszanie kar pozbawienia wolności do 2 lat (a taka groziła oskarżonemu) i przewidywała szersze możliwości
zawieszania kar wymierzanych osobo powracającym do przestępstwa.
Realizując wnioski pokrzywdzonego i prokuratora, sąd miał obowiązek orzec obowiązek naprawienia szkody.
O kosztach należało orzec zgodnie z normami powołanymi w punkcie III. wyroku.