Serce Ew. Marka 12: (28) I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie

Serce
Ew. Marka 12: (28) I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, który słyszał, jak oni
rozprawiali, a wiedząc, że dobrze im odpowiedział, zapytał go: Które
przykazanie jest pierwsze ze wszystkich? (29) Jezus odpowiedział: Pierwsze
przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. (30)
Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy
swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej. (31) A drugie jest to: Będziesz
miłował bliźniego swego jak siebie samego. Innego przykazania, większego
ponad te, nie masz. (32) I rzekł do niego uczony w Piśmie: Dobrze, Nauczycielu!
Prawdę powiedziałeś, że Bóg jest jeden i że nie masz innego oprócz niego; (33) i
że jego miłować z całego serca i z całej myśli, i z całej siły, a bliźniego miłować
jak siebie samego, to znaczy więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary. (34) A
Jezus, widząc, że on rozsądnie odpowiedział, rzekł mu: Niedaleki jesteś od
Królestwa Bożego.
Ks. Przysłów 3 (5) Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym
rozumie!
Ks. Przysłów 4: (20) Synu mój, zwróć uwagę na moje słowa; nakłoń ucha do
moich mów! (21) Nie spuszczaj ich z oczu, zachowaj je w głębi serca, (22) bo są
życiem dla tych, którzy je znajdują, i lekarstwem dla całego ich
ciała. (23) Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska
źródło życia!
Serce może być:
Kamienne lub mięsiste - Ezechiela 36:(26) I dam wam serce nowe, i ducha
nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a
dam wam serce mięsiste.
Nieczułe - Ks. Wyjścia 9:(35) Serce faraona pozostało nieczułe i nie wypuścił
synów izraelskich, tak jak Pan zapowiedział przez Mojżesza
Przewrotne - Ks. Przysłów 17:(20) Człowiek przewrotnego serca nie znajduje
szczęścia, a człowiek podstępnego języka wpada w nieszczęście.
Zwiedzione - Ks. Powt. Prawa 11:(16) Strzeżcie się, aby wasze serce nie dało się
zwieść i abyście nie odstąpili i nie służyli bogom innym i nie oddawali im
pokłonu,
Wyniosłe – Ks. Ezechiela 28:(17) Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej
piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię
na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali.
Czyste - Ew. Mateusza 5:(8) Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga
oglądać będą.
Pokorne - Ew. Mateusza 11:(29) Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode
mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz
waszych.
Obdarzone mądrością - Ks. Wyjścia 36: (2) I wezwał Mojżesz Besalela i
Oholiaba, i wszystkich zręcznych mężów, których serce Pan obdarzył mądrością,
wszystkich, których serce poniosło, aby przystąpić do pracy i ją wykonać.
stroskane, zranione, przeszyte, zbolałe, a nawet złamane. Może też być
pogodne, zadowolone, radosne.
Nasze najgłębsze myśli są przechowywane w sercu. Żeby należeć do Boga,
trzeba się zaangażować całym sercem, uwierzyć sercem
Czym jest serce i kto ma do niego dostęp?
Ew. Mateusza 6:(21) Albowiem gdzie jest skarb twój - tam będzie i serce twoje.
Ew. Mateusza 15:(19) Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa,
cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.
Ew. Łukasza 6:(45) Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a
zły ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego.
Serce, uzyskuje głębię bożego spojrzenia na życie, wrażliwość na to, czego nie
widzimy, wrażliwość na Boże słowo.
Żyć życiem bożym, to patrzeć i słuchać, przeżywać w swoim sercu tak, jak Bóg
patrzy, słucha i przeżywa w swoim sercu.
Tym, który usiłuje zniszczyć nasze serce jest szatan.
Ew. Jana 13:(2) A podczas wieczerzy, gdy diabeł wzbudził w sercu Judasza, syna
Szymona Iskarioty, zamysł wydania go,
Stale toczy się walka o nasze serce.
Dzieje Apost. 5:(3) I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje,
że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę?
(4) Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś
rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuścił
do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu.
Pierwszym atakiem na człowieka ze strony Złego jest kłamstwo. Przedstawia on
nam nieprawdziwy obraz Boga. Stajemy się nieufni wobec Boga, podejrzliwi,
zdystansowani.
Szatan okłamuje nas w naszym sercu, usiłuje powiedzieć, że obietnice Boga
wobec nas są nieprawdziwe, dobro jest niemożliwe, niemożliwe jest również
życie w prawdzie, bycie uczciwym. Sugeruje nam określone pomysły, podsuwa
skłonności, albo wrażenia, jakich warto doznać.
List do Hebrajczyków 3: (10) Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i
powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce; nie poznali też oni dróg moich, (11) tak
iż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do odpocznienia mego. (12) Baczcie,
bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które
by odpadło od Boga żywego,
Żeby chronić serce przed zwiedzeniem, trzeba o nie walczyć. Walka ta polega
najpierw na rozpoznaniu tego, kto ma na nie wpływ. O jakiej treści myśli i jakie
emocje są dominujące w nim. Trzeba poznać, w jakich sprawach jestem jeszcze
więźniem, do czego odnosi się mój brak wolności?
Walka polega na tym, aby nie „kupić tego”, co szatan podsuwa, nie utożsamić
się z tym, co proponuje. Nie podejmować określonych treści, jakie rodzą się w
sercu, jako własnych. Nie utożsamiać się ze złą myślą, złym pragnieniem. Jego
pomysłów nie uznać za własne. Szatan wymusza na nas zgodę na coś, na co nie
powinniśmy jej wyrażać. Dąży do ugody z nami. Stąd walka powinna polegać na
tym, aby nie myśleć tak, jak sugerują myśli, które się we mnie pojawiają, a
odczytuję je jako nie moje. Nie identyfikować się z myślami i pragnieniami,
które osłabiają moją relację z Bogiem, każą mi nie dowierzać Jemu.
Problem jest w tym, że nie widzimy wszystkiego wyraźnie tak, jak powinniśmy.
Nie rozumiemy, co się nam przydarza. Co się wokół nas rozgrywa, lub, co się
dzieje z tymi, których kochamy?
Dlatego Słowo Boże mówi: Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na
własnym rozumie!
Potrzebujemy właściwego – mięsistego serca, aby jasno myśleć o swoim życiu.
Wyłączając serce z naszego życia, albo je znieczulając brakiem odpowiedniego
przeżywania spraw, wydarzeń, nie kochamy.
Zły chce zatwardzać nasze serca.
List do Hebrajczyków 3:8-15 (8) nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas
buntu, w dniu kuszenia na pustyni, (9) gdzie kusili mnie ojcowie wasi i
wystawiali na próbę, chociaż oglądali dzieła moje przez czterdzieści lat. (10)
Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze ich zwodzi
serce; nie poznali też oni dróg moich, (11) tak iż przysiągłem w gniewie moim:
Nie wejdą do odpocznienia mego. (12) Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w
kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, (13)
ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa
"dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.
(14) Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca
zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. (15) Gdy się
powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak
podczas buntu,
Co strzeże naszego serca?
List do Filipian 4:(7) A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie
serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.
Miłować całym sercem, czyli wszystkimi uczuciami, emocjami, przeżyciami,
dalszymi i bliższymi doświadczeniami.
Emocje są głosem serca. Nie sercem, ale jego głosem. Wyrażają najgłębsze
poruszenia serca, jak wtedy, gdy opłakujemy stratę kogoś, kogo kochaliśmy.
Serce jest bardzo podatne na ból. Miłować Boga sercem, to znaczy tym
wszystkim, co boli, tymi uczuciami, które na pozór niewiele, albo nic wspólnego
nie mają z miłością. Miłować w tych przeżyciach i doświadczeniach, do których
nie chcemy powracać, które chcielibyśmy oddalić, zapomnieć. Można kochać
Boga bólem i buntem, złością i poczuciem klęski, frustracją i zniechęceniem,
żalem.
Serce, które kocha, kocha Boga wszystkim i przez wszystko, przez co
przeszliśmy i przechodzimy, również tym, czego się wstydzimy, o czym
chcielibyśmy zapomnieć, co bardzo bolało. Na nasze miłowanie Boga sercem,
nie składają się wyłącznie piękne akty serca, lecz i te „brzydkie”. To, czego się
wstydzimy, może doprowadzić do skruchy serca.
Skruszone serce jest piękne, otwarte, nieporadne, otwarte na szukanie go i
znalezienie przez Pana, otwarte na uzdrowienie. Miłujemy również tą częścią
naszego serca, która jest słaba i niedorastająca.
List do Rzymian 10:(6) A usprawiedliwienie, które jest z wiary, tak mówi: Nie
mów w sercu swym: Kto wstąpi do nieba? To znaczy, aby Chrystusa sprowadzić
na dół;
(8) Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu
twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. (9) Bo jeśli ustami swoimi
wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z
martwych, zbawiony będziesz. (10) Albowiem sercem wierzy się ku
usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.
Są rzeczy, których serce nie ogarnia, a które są przygotowane dla nas:
1 list do Koryntian 2(9) Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i
ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym,
którzy go miłują.