Akademia Morska – Wydział Mechaniczny

Transkrypt

WYDZIAŁ MECHANICZNY
PROGRAM STUDIÓW
Rodzaj studiów: studia stacjonarne pierwszego stopnia – inżynierskie
(dla osób z naboru 2007/2008)
Kierunek:
Mechanika i Budowa Maszyn
Specjalność:
TECHNOLOGIA REMONTÓW URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH
I PORTOWYCH
/TRUOiP/
Semestry I-IV wspólne dla TRUOiP i ESOiOO (programy – patrz specjalność ESOiOO)
Lp.
Rok III
Przedmiot
SEMESTR V
Kod Godzin
w sem.
1.
Język angielski
T1
30
2. Wychowanie fizyczne
S6
30
3. Podst. konstrukcji maszyn III+CAD S13
45
4. Podstawy eksploatacji maszyn
S14
30
5. Budowa i teoria okrętu
TE23
30
6. Siłownie okrętowe II
TE24 15E
7. Okrętowe silniki tłokowe II
TE25 45E
8. Kotły okrętowe
TE26
30
TE27
9. Mech. i urządzenia okrętowe II
45
TE29
10. Chłodnictwo i klimatyzacja
30
T32
11. Obróbka plastyczna i skrawaniem
75
12. Podstawy spawalnictwa
T33
30
Ogółem w V semestrze:
435
/TRUOiP/
Godziny zajęć tygodniowo
W
C
L
P
S
2
2
2
1
2
1
1
1
1
2
2
2
1
1
1
3
2
2
15
5
8
1
Punkty
ECTS
3
1
4
1
2
2
3
2
3
2
4
3
30
Lp.
Rok III
Przedmiot
SEMESTR VI
/TRUOiP/
Kod Godzin Godziny zajęć tygodniowo
w sem.
W
C
L
P
S
T1
15
1
T22
30
1
1
T31
30
1
1
T32
30E
2
T33
30E
1
1
T35
30
1
1
T36
30
2
T37 2-4 tyg.
195
8
1
4
Punkty
ECTS
1
3
3
3
3
2
2
13
30
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Język angielski
Technologia remontów
Metrologia warsztatowa
Obróbka plastyczna i skrawaniem
Obróbka cieplna i powierzchniowa I
Techniki przeciwkorozyjne
Urządzenia przeładunkowe
Praktyka morska/przemysłowa*
Ogółem w VI semestrze:
* - praktyka morska min. 4 miesiace
Lp.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Rok IV
Przedmiot
Technologia remontów
Mech. i urządzenia okrętowe III
Gospodarka remontowa
Obróbka cieplna i powierzchniowa II
Seminarium dyplomowe
Praca dyplomowa
Elektrot. i elektronika okrętowa*
Symulator siłowni okrętowej *
Ogółem w VII semestrze:
* - zajęcia fakultatywne, dodatkowe
SEMESTR VII
Kod Godzin
w sem.
T22
60
TE27 15E
T30
45
T34
45
T38
30
T39
D
T40
(30)
T41
(30)
195
/TRUOiP/
Godziny zajęć tygodniowo
W
C
L
P
S
2
2
1
1
2
2
1
2
D
1
1
2
6
0
5
2
Punkty
ECTS
5
2
4
3
1
15
30
UWAGA
Przedmioty z semestru I, II, III i IV o kodach S2 ÷ S21 są wspólne dla
specjalności ESOiOO, TRUOiP i IEI. Syllabusy z tych przedmiotów są
takie same jak dla specjalności ESOiOO.
Kod: T22
TECHNOLOGIA REMONTÓW
Przedmiot:
Specjalność: TECHNOLOGIA REMONTÓW URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH i
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
VI
VII
3
5
Liczba godzin w tygodniu
A
C
L
1
1
2
2
Liczba godzin w semestrze
A
C
L
15
15
30
30
ZWIĄZKI Z INNYMI PRZEDMIOTAMI
Bezpieczeństwo pracy i ergonomia, podstawy eksploatacji maszyn, nauka o materiałach,
podstawy inżynierii wytwarzania, metrologia i systemy pomiarowe, budowa i teoria okrętu,
siłownie okrętowe, okrętowe silniki tłokowe, kotły okrętowe, mech. i urządzenia okrętowe,
chłodnictwo i klimatyzacja, metrologia warsztatowa, obróbka plastyczna i skrawaniem,
podstawy spawalnictwa, obróbka cieplna i powierzchniowa i techniki przeciwkorozyjne.
ZAKRES WIEDZY DO OPANOWANIA
Po wysłuchaniu przewidzianych programem zajęć student powinien:
ZNAĆ
Strukturę procesu technologicznego remontu, metody regeneracji części maszyn i urządzeń,
wymagania Towarzystw Klasyfikacyjnych do urządzeń i maszyn przez nie nadzorowanych.
UMIEĆ
Zaprojektować proces technologiczny remontu maszyn i urządzeń dla potwierdzenia lub
odnowienia klasy statku w formie kart technologicznych oraz instrukcyjnych.
LITERATURA
1. Wrotkowski J, Paszkowski B., Wojdak J. Remont maszyn. Demontaż, naprawa elementów,
montaż. WNT Warszawa 1987.
2. Piaseczny L. Technologia naprawy okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo
Morskie Gdańsk 1992.
3. Jezierski J. Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie maszyn. WNT
Warszawa 1994
4. Jezierski J. Technologia tłokowych silników wysokoprężnych WNT Warszawa 1999
5. Legutko S. Eksploatacja maszyn Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej Poznań 2007.
Kod: TE23
BUDOWA I TEORIA OKRĘTU
Przedmiot:
Specjalność: TRUOiP
Semestr
V
Punkty
ECTS
2
A
C
L
1
1
-
A
C
L
15
15
-
Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna, Wytrzymałość materiałów, Mechanika płynów,
Podstawy napędu statku, Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statku.
ZNAĆ
Zasady określania i dokumentowania wymiarów głównych okrętu oraz geometrii kadłuba, podstawy
teoretyczne stateczności początkowej i dynamicznej okrętu i wpływu na nie swobodnych powierzchni
ładunków płynnych, typy statków i ich rozplanowanie przestrzenne, postawy wytrzymałości ogólnej i
lokalnej kadłuba, elementy konstrukcji i wiązań kadłuba, rodzaje pędników i sterów, sposoby
sterowania statkiem, rolę Międzynarodowej Organizacji Morskiej i instytucji klasyfikacyjnych.
Kryteria stateczności okrętu. Zasady dokonywania przeglądów i dokowania statków.
UMIEĆ
•
•
•
•
Interpretować linie teoretyczne.
Wyznaczać: położenie środka ciężkości i wyporu okrętu metodami analitycznymi oraz jego
wysokość metacentryczną.
Określać ilościowo wpływ swobodnych powierzchni ładunków płynnych na stateczność okrętu.
Korzystać z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej okrętu.
LITERATURA
1. Staliński J.: „Teoria okrętu”, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1969.
2. Tupper E.: “Introduction to naval architecture”, Butterworth-Heinemann, Oxford 2000.
3. Wewiórski, S., Wituszyński, K.; „Konstrukcja stalowego kadłuba okrętowego”, Wydawnictwo
Morskie, Gdańsk 1977.
4. Eyres, D. J.; „Ship construction”, Butterworth-Heinemann, Oxford 2001.
Kod: TE24
Przedmiot:
SIŁOWNIE OKRĘTOWE
Semestr
IV
V
Punkty
ECTS
2
2
A
C
L
2
1
1
-
A
C
L
30
15
15
-
Okrętowe silniki tłokowe, Kotły okrętowe, Turbiny okrętowe, Mechanizmy i urządzenia okrętowe,
Chłodnictwo i klimatyzacja, Chemia wody paliw i smarów, Symulator siłowni okrętowej.
Po wysłuchaniu przewidzianych programem wykładów student powinien:
ZNAĆ
•
•
•
•
Podstawowe rozwiązania siłowni okrętowych.
Podstawy gospodarki energetycznej siłowni.
Podstawy budowy i zasady eksploatacji instalacji siłowni spalinowych
ogólnookrętowych.
Podstawowe rozwiązania systemów siłowni parowych.
oraz instalacji
UMIEĆ
•
•
•
Rozpoznawać poszczególne rodzaje siłowni oraz identyfikować z nimi odpowiednie instalacje.
Ocenić stan techniczny poszczególnych instalacji
Podejmować właściwe decyzje odnośnie zakresu I skali przedsięwzięć remontowych.
LITERATURA
1. Urbański P.: Gospodarka energetyczna na statkach. Wydawnictwo Morskie. Gdańsk.
2. Urbański P.: Instalacje spalinowych siłowni okrętowych. Wydawnictwo Uczelniane
Politechniki Gdańskiej.
Kod: ET25
Przedmiot
OKRĘTOWE SILNIKI TŁOKOWE
Semestr
IV
V
Punkty
ECTS
2
3
A
C
L
2
1
2
A
C
L
30
15
30
Przedmiot bazuje na wiedzy przekazywanej w ramach przedmiotów:
termodynamika techniczna, mechanizmy i urządzenia okrętowe, podstawy konstrukcji maszyn,
rysunek techniczny, matematyka i fizyka.
ZNAĆ:
•
•
•
•
•
•
•
Zasadę działania silników spalinowych.
Wielkości charakteryzujące osiągi silnika.
Procesy zachodzące w silnikach okrętowych jak: proces wymiany ładunku, wtrysku i spalania,
doładowania itp.
Konstrukcję, materiały i techniki wytwarzania ważniejszych elementów konstrukcyjnych
okrętowych silników tłokowych.
Budowę, działanie i właściwości pracy instalacji silnika okrętowego w tym: paliwowej, olejowej,
chłodzenia, sterowania i rozruchu.
Zjawiska towarzyszące pracy silnika: obciążenia cieplne i mechaniczne, drgania i hałas,
toksyczność spalin.
Zasady eksploatacji silnika okrętowego.
UMIEĆ:
•
•
•
•
•
•
Wykorzystać przyrządy i systemy pomiarowe do diagnostyki silnika.
Wykorzystać informacje o wskaźnikach pracy silnika do oceny stanu technicznego.
Wykorzystać mierzone wielkości i wskaźniki pracy silnika do jego prawidłowej eksploatacji.
Eksploatować silniki w zmiennych warunkach.
Wykonywać czynności obsługowe w tym regulacyjne.
Zapewnić bezpieczną i pewna pracę silnika głównego i pomocniczych.
LITERATURA
1. Włodarski J.K., Witkowski K.: Okrętowe silniki spalinowe. Podstawy teoretyczne. Akademia
Morska, Gdynia 2006 r.
2. Piotrowski I., Witkowski K.: Okrętowe silniki spalinowe. TRADEMAR, Gdynia 2003 r.
3. Witkowski K.: Okrętowe silniki spalinowe. Budowa. Wyd. WSM, Gdynia 1996 r.
4. Włodarski J.K.: Stany eksploatacyjne okrętowych silników spalinowych. FR WSM, Gdynia 2001
r.
5. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. FR WSM, Gdynia
2002.
Kod: TE26
Semestr
V
Punkty
ECTS
2
Przedmiot:
KOTŁY OKRĘTOWE
A
C
L
2
-
A
C
L
30
-
Termodynamika techniczna, Matematyka, Fizyka, Turbiny okrętowe, Mechanizmy i urządzenia
okrętowe, Chemia wody paliw i smarów, Symulator siłowni okrętowej, Siłownie okrętowe
Po wysłuchaniu przewidzianych programem zajęć wykładów student powinien:
ZNAĆ
•
•
•
•
Teoretyczne podstawy pracy, budowę i zasadę działania kotłów okrętowych kotłów parowych.
Elementy konstrukcyjne okrętowych kotłów parowych:
Podstawowy osprzęt i armaturę.
Zasady poprawnej i bezpiecznej obsługi kotłów w stanach ustalonych i awaryjnych.
UMIEĆ
•
•
•
•
Samodzielnie uruchomić, nadzorować w czasie pracy i odstawić kocioł parowy.
Ocenić stan techniczny kotła oraz wykonać samodzielnie jego diagnostykę.
Dokonać regulacji palnika kotłowego.
Dokonać konserwacji kotła na czas jego odstawienia z ruchu.
LITERATURA
1. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe kotły parowe. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej
w Gdyni.
2. Kowalski A., Krzyżanowski J. : Teoria okrętowych kotłów parowych. Wydawnictwo Uczelniane
WSM Gdynia.
Kod: TE27
Przedmiot:
MECHANIZMY I URZĄDZENIA
OKRĘTOWE
Semestr
IV
V
Punkty
ECTS
1
2
S
A
C
L/P
1
2
1
-
S
A
C
L/P
15
30
15
-
Matematyka, Fizyka, Chemia, Mechanika, Mechanika Techniczna, Mechanika Płynów, Podstawy
Konstrukcji Maszyn, Rysunek Techniczny, Termodynamika Techniczna
ZNAĆ
Budowę i zasadę działania mechanizmów okrętowych.
• Teorię, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych pomp i układów pompowych.
• Teorię procesu sprężania gazów, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych sprężarek,
dmuchaw i wentylatorów.
• Teorię sedymentacji, wirowania i filtracji, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych
urządzeń oczyszczających.
• Teorię wymiany ciepła i bilansu cieplnego, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych
wymienników ciepła: chłodnic, podgrzewaczy, skraplaczy i wyparowników.
• Budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych odsalarek osmotycznych.
• Podstawy teoretyczne, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych urządzeń
hydraulicznych.
• Podstawy teoretyczne, budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych urządzeń sterowych
biernych i aktywnych.
• Budowę, zasady działania i eksploatacji okrętowych urządzeń pokładowych: kotwicznych,
cumowniczych, ładunkowych i wciągarek łodzi ratunkowych.
• Budowę, zasady działania i eksploatacji mechanizmów okrętowych śrub nastawnych.
UMIEĆ
Umieć obsługiwać okrętowe urządzenia pomocnicze w bieżącej eksploatacji i serwisowaniu. Ocenić
poprawność działania okrętowych mechanizmów pomocniczych i zastosować odpowiednie środki w
przypadku działania nieprawidłowego. W szczególności:
• Obsługiwać pompy okrętowe.
• Obsługiwać sprężarki okrętowe.
• Obsługiwać okrętowe wymienniki ciepła.
• Obsługiwać okrętowe urządzenia oczyszczające.
• Obsługiwać okrętowe wymienniki ciepła i odsalarki osmotyczne.
• Obsługiwać okrętowe urządzenia hydrauliczne.
• Obsługiwać okrętowe urządzenia sterowe.
• Obsługiwać mechanizmy okrętowych śrub nastawnych.
• Obsługiwać pochwy okrętowych wałów śrubowych.
• Wykonywać obsługę techniczną okrętowych urządzeń pokładowych.
LITERATURA
1. Górski Z., Perepeczko A. Pompy okrętowe. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Morskiej,
Gdynia 1992.
2. Górski Z., Perepeczko A. Okrętowe sprężarki, dmuchawy i wentylatory. Wydawnictwo
Uczelniane Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1992.
3. Górski Z., Perepeczko A. Okrętowe wymienniki ciepła. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej
Szkoły Morskiej, Gdynia 1993.
4. Górski Z., Perepeczko A. Okrętowe filtry i wirówki. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły
Morskiej, Gdynia 1993.
5. Górski Z. Wstęp do okrętowej hydrauliki siłowej. Studium Doskonalenia Kadr S.C. Wyższej
6. Hempel L., Perepeczko A., Podsiadło A. Elementy przenoszenia mocy napędów okrętowych.
Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1985.
7. Perepeczko A. Instalacje eksploatacyjne zbiornikowców. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej
8. Perepeczko A. Instalacje zabezpieczające zbiornikowców. Wydawnictwo Uczelniane Wyższej
9. Perepeczko A. Okrętowe urządzenia sterowe. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1983.
10. Orszulok W., Wewiórski S. Wyposażenie pokładowe statku handlowego. Wydawnictwo Morskie,
Gdańsk 1982.
11. Górski Z., Perepeczko A. Okrętowe maszyny i urządzenia pomocnicze, Tom I i II. Wydawnictwo
TRADEMAR, Gdynia 1997/1998.
12. Górski Z. Budowa i działanie pomp okrętowych, Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w
Gdyni, Gdynia 2001.
13. Górski Z. Budowa i działanie okrętowych sprężarek, dmuchaw i wentylatorów. Fundacja Rozwoju
Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2006.
Kod: TE 28
CHEMIA WODY, PALIW I SMARÓW
Przedmiot
Specjalność: EKSPLOATACJA SIŁOWNI OKRĘTOWYCH I OBIEKTÓW
OCEANOTECHNICZNYCH –
PLAN ZAJĘĆ PROGRAMOWYCH
Semest
Punkty
r
ECTS
A
C
L
A
C
L
IV
2
1
1
15
15
Ochrona środowiska morskiego, Maszyny i urządzenia okrętowe, Siłownie okrętowe, Kotły okrętowe,
Okrętowe silniki tłokowe, Turbiny okrętowe, Ochrona środowiska, Termodynamika techniczna
ZNAĆ
1. podstawowe dane dotyczące wód naturalnych oraz wód technicznych;
2. przyczyny powstawania, rodzaje, własności, szkodliwość i metody usuwania osadów i kamienia
kotłowego, procesy korozyjne urządzeń kotłowych oraz procesy korozyjne, erozji i kawitacji
układów chłodzenia silników okrętowych;
3. preparaty zmiękczające i inhibitory korozji stosowane do układów wodnych;
4. rodzaje wody stosowane na statkach, ich zanieczyszczenia i własności oraz wymagania
jakościowe tych wód;
5. metody oczyszczania i odkażania wody;
6. możliwości usuwania wód zaolejonych i ścieków sanitarno-bytowych ze statku;
7. badania testowe wody, paliw i olejów smarowych za pomocą przenośnych zestawów
laboratoryjnych;
8. pochodzenie, skład, przerób zachowawczy i destrukcyjny ropy naftowej;
9. otrzymywanie paliw płynnych i produktów smarowych;
10. wpływ sposobu otrzymywania produktów na ich własności użytkowe;
11. właściwości fizyko-chemiczne i użytkowe paliw płynnych oraz ich wskaźniki;
12. klasyfikację i specyfikację paliw żeglugowych wg ISO i PN;
13. wpływ dodatków do paliw na własności użytkowe;
14. rodzaje olejów smarowych wg ich zastosowania, właściwości fizyko-chemiczne i użytkowe;
15. klasyfikację lepkościową i jakościową olejów;
16. wpływ ilości i starzenia olejów smarowych;
17. zanieczyszczenia olejów smarowych;
18. ocenę stanu jakościowego olejów smarowych na podstawie analiz fizyko-chemicznych;
19. asortyment współczesnych olejów smarowych i dobór zamienników.
UMIEĆ
1. przeprowadzić badania za pomocą przenośnych zestawów laboratoryjnych;
2. pobierać próbki do analizy;
3. interpretować wyniki badań.
LITERATURA
1. Barcewicz K. „Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów”, Wyd. AM Gdynia 1999.
2. Stańda J., „Woda do kotłów parowych i parowych obiegów chłodzących siłowni cieplnych”,
WNT, Warszawa 1999.
3. Urbański P., „Woda, paliwa i smary dla statków morskich”, Wyd. Ucz. PG, Gdańsk 1990.
4. Podniało A., „Paliwa, oleje i smary w ekologicznej eksploatacji”, WNT, Warszawa 2002.
5. Kowal A., Świderska-Bróż M., „Oczyszczanie wody”, PWN, Warszawa 2003.
Kod: TE29
CHŁODNICTWO I KLIMATYZACJA
Semestr
V
Punkty
ECTS
2
A
C
L
1
1
A
C
L
15
15
Wiedza przekazywana w ramach chłodnictwa i klimatyzacji związana jest z wiedzą przekazywana w
ramach takich przedmiotów, jak:
Fizyka, Mechanika płynów, Termodynamika techniczna, Automatyka i robotyka, Siłownie okrętowe
Po wysłuchaniu przewidzianych programem wykładów i wykonaniu ćwiczeń laboratoryjnych student
powinien:
ZNAĆ:
•
•
•
•
•
•
•
Funkcje urządzeń chłodniczych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych na statku i w obiektach
oceanotechnicznych.
Podstawy termodynamiczne działania systemów chłodniczych i klimatyzacyjnych.
Rozwiązania instalacji chłodniczych i klimatyzacyjnych stosowane na statkach morskich i w
obiektach oceanotechnicznych.
Konstrukcję podstawowych elementów urządzenia chłodniczego i klimatyzacyjnego.
Elementy i systemy automatyki stosowane w urządzeniach chłodniczych i klimatyzacyjnych.
Budowę i działanie systemów wentylacyjnych na statkach morskich i w obiektach
oceanotechnicznych.
Wybrane zagadnienia z eksploatacji urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych na statkach
morskich.
UMIEĆ
•
•
•
•
•
•
•
•
Zrozumieć budowę i działanie typowej instalacji chłodniczej i klimatyzacyjnej na podstawie
analizy jej dokumentacji technicznej i inwentaryzacji rzeczywistego systemu.
Przeprowadzić uruchomienie, nadzór nad bieżącą eksploatacją ( kontrola ciśnień, temperatur,
wilgotności względnych, natężenia poboru prądu, hałasu itp. ) i zatrzymanie instalacji chłodniczej
i klimatyzacyjnej.
Wykonywać czynności obsługi okresowej, takie jak: odzysk i uzupełnienie czynnika
chłodniczego, uzupełnienie lub wymiana oleju smarnego w sprężarce, odszranianie chłodnicy
powietrza, sprawdzanie szczelności instalacji, usuwanie stwierdzonych jej nieszczelności,
wymiana filtra-odwadniacza.
Przeprowadzać kontrolę i regulację wybranych elementów automatyki w urządzeniach
chłodniczych i klimatyzacyjnych.
Kontrolować działanie przyrządów pomiarowych i sygnalizacyjnych w systemach chłodzenia i
obróbki cieplno-wilgotnościowej powietrza.
Przeprowadzać okresowe przeglądy i remonty urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych.
Wykrywać i poprawnie reagować na stany awaryjne urządzeń.
Podczas eksploatacji urządzeń bezwzględnie przestrzegać zasad wynikających z obowiązujących
przepisów, m. innymi w zakresie: odzysku, składowania i recyklingu czynników chłodniczych,
nisko zamarzających nośników ciepła ( chłodziw ) oraz olejów chłodniczych.
LITERATURA
1. Bonca Z.: „Chłodnictwo okrętowe”, Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia
2006.
2. Bonca Z.: „Automatyka chłodnicza i klimatyzacyjna”, Wydawnictwo Akademii Morskiej w
Gdyni, Gdynia 2000.
3. Bonca Z., Depta A.: „Wentylacja i klimatyzacja okrętowa”, Wydawnictwo Akademii
Morskiej w Gdyni, Gdynia 1999.
4. Bonca Z., Dziubek R.: „Budowa i eksploatacja chłodniczych sprężarek wyporowych”,
Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 1993.
5. Bonca Z., Dziubek R.: „Okretowe urządzenia chłodnicze. Laboratorium, część II”,
Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 1996.
6. Piotrowski I.: „Okrętowe urządzenia chłodnicze”, Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, Gdynia
1994.
7. Studziński A.: „Eksploatacja chłodniowców”, Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2005.
8. Bohdal T., Charun H., Czapp M.: „Urządzenia chłodnicze sprężarkowe parowe”,
Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 2003.
9. Ullrich H.J.: „Technika chłodnicza. Poradnik. Tom 1, 2”. Wydawnictwo MASTA, Gdańsk
1999
Kod: T30
GOSPODARKA REMONTOWA
Przedmiot:
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
VII
4
A
C
L
1
2
A
C
L
15
30
Bezpieczeństwo pracy i ergonomia, podstawy eksploatacji maszyn, technologia remontów,
ochrona środowiska.
ZNAĆ
Systemy utrzymania ruchu maszyn: system planowo-zapobiegawczy maszyn i system
inspekcji zapobiegawczych, strukturę procesu technologicznego remontu, metody remontowe,
zasady organizacji remontów, wskaźniki organizacji remontów i zasady wyboru optymalnego
wariantu organizacyjnego remontu oraz organizację służb remontowych.
UMIEĆ
Zaprojektować: stanowiska remontowe, zamknięte i otwarte gniazda przedmiotowe oraz
remontową linię potokową w różnych wariantach organizacyjnych, określić koszty własne i
amortyzacyjne remontów.
LITERATURA
1. Wrotkowski J, Paszkowski B., Wojdak J.: Remont maszyn. Demontaż, naprawa
elementów, montaż. WNT Warszawa 1987.
2. Legutko S.: Eksploatacja maszyn. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej. Poznań 2007.
Kod:
T31
Przedmiot
METROLOGIA WARSZTATOWA
Specjalność: Technologia Remontów Urządzeń okrętowych i Portowych
semestr
III
Liczba
tygodni w
semestrze
15
A
C
L
1
Matematyczna, Fizyka, Podstawy informatyki,
Elektrotechnika i elektronika, Automatyka i robotyka
1
A
C
L
15
Podstawy
30
inżynierii
wytwarzania,
ZNAĆ
1. Wzorce jednostek miar podstawowych i uzupełniających, ich odtwarzanie oraz
przekazywanie narzędziom pomiarowym.
2. Nazewnictwo, zasady działania, użycia, oraz eksploatacji przyrządów pomiarowych.
Metody pomiarowe..
3. Niepewności pomiarowe- systematyczne i przypadkowe. Składowe błędów
pomiarowych. Zastosowanie rachunku prawdopodobieństwa
4. Właściwości i charakterystyki metrologiczne przyrządów pomiarowych. Warunki
eksploatacji przyrządów pomiarowych. Dobór przyrządów do pomiarów. Błąd
podstawowy i dodatkowy narzędzia pomiarowego. Klasa dokładności przyrządu.
5. Metody wyznaczania odchyłek kształtu, falistości oraz chropowatości powierzchni.
Strategie pomiarowe.
6. Maszyny pomiarowe. Interpolatory.
7. Podstawy aproksymacji wyników pomiarowych metodą najmniejszych kwadratów.
UMIEĆ
1. Dobierać narzędzia oraz metody pomiarowe do postawionych zagadnień
pomiarowych na podstawie ich charakterystyk metrologicznych.
2. Obsługiwać przyrządy pomiarowe oraz kontrolować poprawność ich działania na
stanowisku pomiarowym.
3. Wyznaczać niepewności pomiarowe z uwzględnieniem warunków odniesienia oraz
odchyłki kształtu i parametry chropowatości dotyczące struktury geometrycznej
powierzchni.
4. Sprowadzać wartości mierzonych wielkości do obowiązującego w Polsce układu SI.
LITERATURA
1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych WNT, Warszawa
2004r.
2. Piotrowski J., Kostyro K.; Wzorcowanie aparatury pomiarowej WNT Warszawa
2000r.
3. Jaworski J. Matematyczne podstawy metrologii, WNT Warszawa 1979r.
4. Daszyk A. Metrologia długości i kąta- ćwiczenia, Wydawnictwo AM, 2003r.
Kod: T32
Przedmiot:
OBRÓBKA PLASTYCZNA
I SKRAWANIEM
Specjalność: TECHNOLOGIA REMONTÓW URZĄDZEŃ OKRĘTOWYCH I
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
Liczba godzin w
semestrze
A
C
L
A
C
L
V
4
3
2
30
30
VI
3
2E
30
-
Przedmiot bazuje na wiedzy przekazywanej w ramach przedmiotów:
-matematyka, fizyka, mechanika techniczna, wytrzymałość materiałów, grafika inżynierska,
podstawy konstrukcji maszyn, podstawy eksploatacji maszyn, nauka o materiałach, podstawy
inżynierii wytwarzania, automatyka i robotyka, metrologia i systemy pomiarowe, ochrona
środowiska, metrologia warsztatowa, obróbka cieplna.
ZNAĆ
1. Geometrię ostrzy narzędzi w układach: narzędzie, ustawienie i roboczym.
2. Materiały narzędziowe i ścierne.
3. Zasady doboru warunków obróbki dla operacji obróbki wiórowej i ściernej.
4. Rodzaje operacji kucia, cięcia (na nożycach oraz na wykrojnikach) i ciągnienie na
prasach.
5. Podstawy projektowania wykrojników, tłoczników gnących, tłoczników złożonych i
ciągowników.
UMIEĆ
1. Zmierzyć kąty narzędzia noży tokarskich i frezów.
2. Przeliczać kąty wewnątrz układu narzędzia.
3. Przeliczać kąty narzędzia na kąty ustawienia oraz kąty robocze.
4. Dobrać warunki obróbki dla toczenia oraz szlifowania.
5. Zaprojektować proste tłoczniki: wykrojnik gnący, ciągownik.
LITERATURA
1. Bartosiewicz J.: Obróbka skrawaniem i erozyjna. Cz.1,2 i 3. Wyd. Fundacji Rozwoju
WSM w Gdyni, Gdynia 1997
2. Bartosiewicz J.: Obróbka plastyczna. Wyd. Fundacji Rozwoju WSM w Gdyni,
Gdynia 1997
3. Bartosiewicz J.: Niezawodność narzędzi skrawających. WNT, Warszawa 1985
4. Przybylski L.: Strategia doboru warunków obróbki współczesnymi narzędziami. Wyd.
Politechniki Krakowskiej, Kraków 2000
Kod: T33
POPDSTAWY SPAWALNICTWA
Przedmiot:
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
V
3
A
C
L
2
-
A
C
L
30
-
Podstawy inżynierii wytwarzania, nauka o materiałach.
ZNAĆ
Pojęcia podstawowe w spawalnictwie. Klasyfikacja procesów spajania metali. Podstawy teoretyczne
spajania metodami: MMA, MIG, MAG, TIG, GTA, GMA, FSW, SAW. Spawanie stopów żelaza,
aluminium, miedzi, tytanu. Kontrola i odbiór złączy spajanych.
UMIEĆ
Opracować technologię spawania. Przeprowadzić kontrolę procesów spawalniczych.
LITERATURA
1. Klimpel A.: Technologia spawania i cięcia metali, Wydawnictwo Politechniki śląskiej,
Gliwice 1997.
2. Jakubiec M., Lesiński K., Czajkowski H.: technologia konstrukcji spawanych, WNT,
Warszawa 1987.
3. Biuletyn Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach.
Kod: T34
Przedmiot:
OBRÓBKA CIEPLNA I
POWIERZCHNIOWA
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
A
C
L
A
C
L
VI
3
1E
1
15
15
VII
3
2
1
30
15
nauki o materiałach, Podstawy eksploatacji maszyn, Technik przeciwkorozyjne, Podstawy
inżynierii wytwarzania, Technologia remontów, Metrologia i systemy pomiarowe.
ZNAĆ
Przemiany strukturalne zachodzące w stopach metali podczas procesów obróbki cieplnej.
Operacje i zabiegi procesu technologicznego obróbki cieplnej. Zasady doboru oraz wpływ
parametrów procesu technologicznego obróbki cieplnej na właściwości materiałów.
Klasyfikację urządzeń grzewczych stosowanych do objętościowej i powierzchniowej obróbki
cieplnej. Klasyfikację atmosfer ochronnych stosowanych podczas obróbki cieplnej. Metody
kształtowania właściwości warstwy wierzchniej materiałów (mechaniczne, cieplne, cieplnochemiczne). Klasyfikację powłok. Technologie nakładania powłok. Wpływ parametrów
procesu nakładania na właściwości powłok. Metody oceny jakości powłok.
UMIEĆ
Dobrać parametry procesu technologicznego obróbki cieplnej i powierzchniowej w zależności
od założonych właściwości materiału. Ocenić jakość powłoki i warstwy wierzchniej
materiału.
LITERATURA
1. Adamiec P., Dziubiński J. Regeneracja i wytwarzanie warstw wierzchnich elementów
maszyn transportowych. Wyd. Polit. Śląskiej, Gliwice 1997.
2. Biestek T, Sękowski S. Metody badań powłok metalowych. Wyd. WNT, Warszawa
1973.
3. Burakowski T. Wierzchoń T. Inżynieria powierzchni metali. Wyd. WNT, Warszawa
1995.
4. Dobrzański L.A. Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach. Wyd. WNT,
Warszawa 2005.
5. Hryniewicz T. Technologia powierzchni i powłok. Wyd. Polit. Koszalińskiej.
Koszalin 1999.
6. Klimpel A. Technologie napawania i natryskiwania cieplnego Wyd. WNT, Warszawa,
2000.
7. Kula P. Inżynieria warstwy wierzchniej. Wyd. Polit. Łódzkiej, Łódź 2000.
Kod: T35
TECHNIKI PRZECIWKOROZYJNE
Przedmiot:
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
A
C
L
A
C
L
VI
2
1
1
15
15
Nauka o materiałach, Budowa okrętów, Podstawy eksploatacja maszyn, Obróbka cieplna i
powierzchniowa, Technologia remontów
ZNAĆ
Klasyfikację procesów korozyjnych. Czynniki wpływające na szybkość korozji gazowej.
Pojęcie ogniwa korozyjnego. Potencjał elektrody. Szereg napięciowy i galwaniczny metali.
Przyczyny polaryzacji elektrod. Rodzaje ogniw korozyjnych: galwaniczne, stężeniowe,
temperaturowe, elektrolityczne. Wpływ temperatury, prędkości przepływu, stężenia tlenu i
soli rozpuszczonych w środowisku na szybkość korozji. Stan pasywny metali. Typy zniszczeń
korozyjnych (korozja: równomierna, lokalna, kroplowa, na linii wodnej, nitkowa,
podosadowa, szczelinowa, wżerowa, selektywna, międzykrystaliczna, naprężeniowa,
zmęczeniowa, wodorowa, kawitacyjna, cierna, atak uderzeniowy). Sposoby zapobiegania
korozji (ochrona galwaniczna, ochrona czasowa, inhibitory korozji, powłoki ochronne, dobór
materiałów na etapie projektowania).
UMIEĆ
Monitorować procesy korozyjne (korozymetria: kuponowa, rezystancyjna, polaryzacyjna;
kryteria oceny zmian korozyjnych, stopień odporności korozyjnej materiału).
Dobrać sposób ochrony przeciwkorozyjnych metalowych elementów konstrukcyjnych w
zależności od warunków eksploatacji.
LITERATURA
1. Bala H. Korozja materiałów – Teoria i praktyka. Wyd. Politechniki Częstochowskiej,
Częstochowa, 2002.
2. Baszkiewicz J., Kamiński M. Podstawy korozji Materiałów. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1997,
3. Domański A., Birn J. Korozja okrętów i jej zapobieganie. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk,
1970.
4. Praca zbiorowa pod red. Czermińskiego. Ochrona przed korozją. Poradnik. Wydawnictwo
Komunikacji i łączności, Warszawa 1986.
5. Wranglen Gosta. Podstawy korozji i ochrony metali. Wyd. Naukowo-Techniczne,
Warszawa 1975
Kod: T36
URZADZENIA PRZEŁADUNKOWE
Przedmiot:
PORTOWYCH
Semestr
ECTS
A
C
L
A
C
L
VI
3,5
2
30E
-
ZWIĄZKI Z INNYMI PRZEDMIOTAMI:
Mechanizmy i Urządzenia Okrętowe, Technologia Remontów
ZAKRES WIEDZY DO OPANOWANIA:
ZNAĆ:
Budowę, zasadę działania, zasady eksploatacji, konserwacji i remontów:
- pokładowych urządzeń kotwicznych i cumowniczych
- pokładowych urządzeń do opuszczania środków ratowniczych
- pokładowych urządzeń przeładunkowych
- pokładowych urządzeń służących do zamykania (otwierania): ładowni, ramp i pomostów
- portowych urządzeń do przeładunku: węgla, rudy, ziarna, chemikaliów i materiałów
sproszkowanych
- kontenerów i urządzeń do ich przeładunku.
UMIEĆ:
Zastosować wiedzę nabytą podczas wykładów w praktyce.
LITERATURA
1. Kozak E., Klein E.: Eksploatacja urządzeń portowych. Tom I - Sprzęt zmechanizowany.
Wydawnictwo Uczelniane WSM w Szczecinie, Szczecin 1994.
2. Kozak E., Klein E.: Eksploatacja urządzeń portowych. Tom II – Urządzenia przeładunkowe.
Wydawnictwo Uczelniane WSM w Szczecinie, Szczecin 1995.
3. Orszulok W., Wewiórski S.: Wyposażenie pokładowe statku handlowego. Wydawnictwo Morskie
Gdańsk 1982.
4. Piątkiewicz A. , Sobolski R.: Dźwignice. Tom I. WNT Warszawa 1977.
5. Sobolski R.: Dźwignice. Tom II. WNT Warszawa 1978.
6. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Tom I – Elementy. WNT Warszawa 1990.
7. Szydelski Z.: Napęd i sterowanie hydrauliczne. WKŁ Warszawa 1999.
8. Wojtaszczyk B.: Urządzenia przeładunkowe drobnicowców i statków ro-ro i lo-lo. Wydawnictwo
Morskie, Gdańsk 1988.
9. Wątorski M.: Portowe urządzenia przeładunkowe. Wydawnictwo Morskie. Gdynia 1964.

Akademia Morska – Wydział Mechaniczny

Transkrypt

Podobne dokumenty

FORMULARZ OGŁOSZENIODAWCÓW 11 września 2015 r

PLAN DZIAŁANIA

Potrójna rola Związku Pracodawców FORUM OKRĘTOWE podczas panelu

Nazwa: Inżynier budownictwa okrętowego Kod: 214412 Synteza

AKADEMIA MORSKA w GDYNI Urządzenia platform wiertniczych

II rok Elektronika i Telekomunikacja

Nata-Lusia Niezalezny Dystrybutor Herbalife

Pytania na egzamin dyplomowy Elektrotechnika studia 1 stopnia EO