Prawo obywateli krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego

Prawo obywateli krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) oraz Europejskiej Strefy Wolnego Handlu (EFTA) do pobytu na Islandii na okres dłuższy niż trzy miesiące, po spełnieniu określonych warunków. 1 sierpnia 2008 roku weszły w życie zmiany odnośnie prawa cudzoziemców z krajów EOG do pobytu na
Islandii. Ustawą nr 86/2008 zmieniono ustawę o cudzoziemcach nr 96/2002 i obecnie cudzoziemcy z EOG,
planujący przebywać na Islandii dłużej niż trzy miesiące, nie muszą się ubiegać o pozwolenie na pobyt, lecz
uzyskują automatycznie prawo pobytu po spełnieniu określonych warunków, mają jednak obowiązek zgłosić
się do rejestracji w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności).
Zmianą powyższą wprowadzono do islandzkiego prawa treść zalecenia UE z roku 2004 o prawie obywateli
państw UE i ich rodzin do swobody podróży i pobytu. W zaleceniu tym zostały zawarte najważniejsze
obowiązujące ustawy o prawie obywateli krajów EFTA i EOG do swobody podróży i pobytu w krajach EOG.
Prawo cudzoziemców z krajów EOG lub EFTA do pobytu na Islandii na podstawie art. 36, §1. i 2. ustawy o cudzoziemcach nr 96/2002, por. art. 24 ustawy nr 86/2008. Cudzoziemiec, który jest obywatelem kraju EOG lub EFTA, ma prawo do pobytu na Islandii na okres powyżej
trzech miesięcy, jeśli spełnia następujące warunki:
a. jest pracobiorcą, który spełnia wymogi ustawy o prawie do swobodnego zatrudnienia i przebywania
pracowników w EOG, por. 2. punkt, aneksu V, umowy wprowadzającej EOG,
b. zamierza prowadzić działalność gospodarczą na Islandii lub też oferować albo przyjmować usługi,
c. otrzymuje wystarczające regularne wynagrodzenie albo posiada wystarczające środki materialne i
pełne ubezpieczenie medyczne na okres pobytu na Islandii,
d. jest zapisany do uznanej instytucji szkolnej celem uzyskania tam wykształcenia albo szkolenia
zawodowego, ma pełne ubezpieczenie zdrowotne na okres pobytu na Islandii i może wykazać
możliwość samodzielnego utrzymania się.
Od obywatela krajów EOG lub EFTA można wymagać wykazania dokumentów podróżnych albo dowodów
potwierdzających, że spełnia warunki §1.
Prawo do pobytu na Islandii członka rodziny cudzoziemca określonego art. 36. Zgodnie z art. 37 ustawy o cudzoziemcach poniżsi krewni zaliczają się jako najbliżsi krewni cudzoziemca
określonego §1, art. 36.
a. małżonek, konkubent albo członek zalegalizowanego związku homoseksualnego,
b. potomek cudzoziemca, który przebywa na Islandii na podstawie §1, art. 36, i/lub jego małżonka, jeśli
potomek ma mniej niż 21 lat lub jest na utrzymaniu danej osoby,
c. krewny cudzoziemca, który przebywa na Islandii na podstawie §1, art. 36, lub jego małżonek,
spokrewniony w linii prostej i na utrzymaniu danej osoby.
Członek najbliższej rodziny cudzoziemca z krajów EOG lub EFTA, który planuje przebywać z nim na Islandii 3
miesiące albo dłużej, i sam jest obywatelem EOG lub EFTA, powinien zarejestrować się w Þjóðskrá (Krajowy
Rejestr Ludności). Członek najbliższej rodziny, który nie jest obywatelem EOG lub EFTA ma obowiązek ubiegać
się o pozwolenie na pobyt w Útlendingastofnun (Urząd Imigracyjny) w ciągu trzech miesięcy od daty przybycia
na Islandię.
Zgodnie z 36. artykułem cudzoziemiec musi sam złożyć odpowiednie podanie po przybyciu na Islandię (to samo
dotyczy członków rodziny). Podanie jest traktowane jako automatyczna prośba o przyznanie numeru
ewidencyjnego (kennitala), a dana osoba zostanie zapisana wraz z adresem zameldowania w Þjóðskrá (Krajowy
Rejestr Ludności) po spełnieniu określonych warunków.
Dla dziecka poniżej 18 roku życia podanie wypełnia i podpisuje opiekun.
Jeśli dziecko ma dwóch opiekunów, wystarcza podpis jednego z nich, o ile przedstawiona zostanie zgoda
drugiego opiekuna.
________________________________
Prawo obywateli krajów EOG lub EFTA do krótkotrwałego pobytu na Islandii na podstawie art. 35 ustawy o cudzoziemcach nr 96/2002, por. art. 23 ustawy nr 86/2008. Obywatele krajów EOG lub EFTA mogą przybywać na Islandię bez specjalnego zezwolenia oraz przebywać albo
pracować na Islandii przez okres trzech miesięcy od daty przybycia do kraju, albo przez okres sześciu
miesięcy, jeśli szukają pracy. Pobyt w innym kraju nordyckim nie odlicza się od czasu pobytu.
Cudzoziemiec, który nie jest obywatelem kraju EOG lub EFTA ani członkiem rodziny takiego obywatela, może
przyjechać na Islandię bez specjalnego zezwolenia, żeby oferować usługi, przez 90 dni roboczych w roku
kalendarzowym, jeśli jest on pracownikiem pracodawcy w krajach EOG albo EFTA.
Cudzoziemiec, będący obywatelem kraju EOG lub EFTA, który przebywa albo pracuje na Islandii powyżej
wymienionego okresu czasu, powinien zarejestrować się w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności) i spełnić
warunki art. 36.
Jeśli cudzoziemiec musi, na podstawie art. 35, otrzymać numer ewidencyjny (kennitala) od Þjóðskrá, to podmiot
prawny, z którym jest on związany (np. pracodawca albo bank), powinien się ubiegać o numer ewidencyjny dla
niego na specjalnym podaniu. Jeśli cudzoziemiec osobiście ubiega się o numer ewidencyjny musi uzasadnić
potrzebę jego posiadania. Otrzymanie numeru ewidencyjnego na podstawie art. 35 nie jest jednoznaczne z
zameldowaniem na Islandii. W tym celu należy spełnić warunki art. 36.
Za przyznanie numeru ewidencyjnego w Þjóðskrá (Krajowy Rejestr Ludności) nie jest pobierana opłata.