23 września

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
23 września 2007 nr 237 (667)
Słowo Dla Życia
„Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto
wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni,
kto wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo
jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie”.
Łk 16, 10-13
Uczciwość
Pan Jezus poucza swych uczniów jak
ważną zaletą człowieka jest uczciwość.
Ukazuje się ona przede wszystkim
w najmniejszych rzeczach. Faryzeusze
i wielu słuchających Chrystusa byli
ludźmi chciwymi na pieniądze. Zamiast
posługiwać się nimi do dobrych celów
i uczciwie zarządzać powierzonymi im
dobrami starali się osiągnąć jak największe korzyści dla siebie. Przez to coraz
bardziej oddawali się na służbę mamonie, czyli pieniądzom, a miłość do ludzi
i Pana Boga coraz bardziej w nich stygła; stawała się pozorna. Niestety wielu także w naszych czasach postępuje
podobnie. Jakże często słyszymy o kra-
dzieżach czy marnowaniu pieniędzy
publicznych, czyli będących własnością
wszystkich nas.
Zauważmy, że zarządzanie rzeczami materialnymi, pieniędzmi czy innym bogactwem Pan Jezus traktuje jako
drobną rzecz, jako dobro przemijające.
Jest to drobna rzecz, ale jakże ważna,
bo pokazuje czy ktoś jest uczciwy, czy
nieuczciwy, czy Pan Bóg powierzy mu
prawdziwe dobro, czy też nie. My też
musimy tak z nich korzystać, aby Pan
Bóg powierzył prawdziwe nieprzemijające dobro. Bo tylko ludziom uczciwym
je powierzy.
Ks. Robert Wróblewski SDB
ODPUST
Przeżyliśmy piękny odpust parafialny. Uczciliśmy Patrona naszej Parafii
św. Stanisława Kostkę. Pięknej Liturgii
przewodniczył ks. Dariusz Bartocha,
wikariusz ks. Inspektora Marka Chrzana. W homilii ukazał m.in. prostą drogę do oglądania nieba już na ziemi, tak
jak to mieli możność doświadczyć św.
Stanisław Kostka i św. Dominik Savio,
2
którego relikwie niebawem do nas przybędą. Cieszy obecność wielu kapłanów,
kleryków, sióstr serafitek i licznej grupy
wiernych czcicieli naszego Patrona. Jak
zwykle na wysokości zadania stanęła
Służba Liturgiczna, Scholka Cantate
Deo i Chór Dębnicki. Niech święty Patron wszystkim uczestnikom wyprasza
obfitość Bożych łask.
3
ODPUST
4
5
NADPRZYRODZONY
KRWIOBIEG MIŁOŚCI
SŁOWO BISKUPÓW POLSKICH
W SPRAWIE PRZESZCZEPIANIA NARZĄDÓW
(NA NIEDZIELĘ 23 WRZEŚNIA 2007 ROKU)
Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!
1.
Ostatnie słowa dzisiejszej Ewangelii są jednoznaczne i wymagające: „Nie możecie służyć Bogu i mamonie” (Łk 16, 13). Co to znaczy? To
znaczy, że albo w życiu opowiadamy się
po stronie Boga i miłości, albo po stronie przemijających dóbr tego świata.
Każdy z nas pragnie ocalić swoje życie,
swój los. Możemy to uczynić w sposób egoistyczny, zabezpieczając sobie
jak najwięcej „mamony”. Ale przecież
wcześniej czy później musimy się z tą
tak zwaną „mamoną” rozstać. Co wtedy
pozostanie? Wtedy pozostanie miłość.
Wtedy pozostanie to, co uczyniliśmy
z naszym życiem, z naszym dziedzictwem, z naszą majętnością. Dzisiaj
w sposób przejmujący możemy zapytać o to, co chcemy uczynić z naszym
ciałem, stanowiącym w pewnym sensie
naszą „własność”, naszą majętność. Czy
i w tym wypadku chcemy kierować się
miłością? Czy chcemy do końca uczynić
z naszego życia dar dla innych - dla bliźnich i dla Boga?
2.
6
Przykazanie miłości Boga i bliźniego (Mt 22, 34-40) było zawsze
dla uczniów Chrystusa naczelną normą
postępowania w relacjach międzyludzkich. Wyznawcy Chrystusa, idąc za
wskazaniami Mistrza, w różny sposób
wyrażali swoją miłość do bliźnich dostarczając im pożywienia, ubrania, dachu nad głową oraz zapewniając opiekę
chorym (por. Mt 25, 31-46).
Bezcenną formą spieszenia z pomocą drugiemu człowiekowi jest ratowanie
zagrożonego życia, co wiąże się z gotowością do poświęcenia nawet swojego życia. Przykładem heroicznym jest
św. Maksymilian Maria Kolbe, który
oddał swoje życie za drugiego człowieka w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Jego ofiara była wynikiem jednoznacznej odpowiedzi na wezwanie
Chrystusa: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za
przyjaciół swoich” (J 15, 13).
W naszych czasach pojawiły się jednak niespotykane dotąd możliwości
ratowania zagrożonego życia ludzkiego. Dzięki osiągnięciom w dziedzinie
medycyny i techniki stało się możliwe
ratowanie życia przez przeszczepianie
organów ludzkich.
Decyzja oddania własnego narządu,
np. nerki, czy zgoda na pobranie organów z ciała zmarłej bliskiej osoby nie
jest łatwa. Jednak od tej decyzji często
zależy uratowanie czyjegoś życia. Sługa
Boży Ojciec Święty Jan Paweł II w Encyklice Evangelium vitae napisał, że na
heroizm naszej codzienności „składają
się małe lub wielkie gesty bezinteresowności, umacniające autentyczną kulturę
życia. Pośród tych gestów na szczególne
uznanie zasługuje oddawanie organów,
zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym,
pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei” (nr 86).
Ponad milion ludzi na świecie, a kilkanaście tysięcy w Polsce, żyje dziś dzięki temu, że ktoś wielkodusznie wyraził
zgodę na pobranie jego organów (nerki,
serca, wątroby) w sytuacji, gdy nastąpiła
gwałtowna śmierć na skutek wypadku.
Uratowani w taki sposób pacjenci wyznają, że w duchu wdzięczności modlą
się codziennie za dusze swoich dawców.
3.
Bez możliwości pozyskiwania organów, medycyna transplantacyjna nie może pomagać ludziom chorym.
Jej dokonania zależą od postaw poszczególnych ludzi, a także od zrozumienia
wagi problemu przez społeczeństwo
i od tworzenia atmosfery zaufania. Wydarzenia, które podważają to zaufanie
powodują spadek liczby przeszczepów,
a w konsekwencji przyczyniają się do
śmierci kolejnych osób, które mogłyby
żyć. Na uznanie zasługuje fakt, że le-
karze transplantolodzy, świadomi trudnych problemów związanych z realizowaniem misji ratowania życia ludzkiego,
starają się różnymi drogami docierać do
społeczeństwa, by przełamywać bariery
niewiedzy i nieufności. Przypominają
zarazem o obowiązującej zawsze zasadzie obrony życia - zarówno dawcy, jak
i biorcy. Starania te wspierają aktywnie
również stowarzyszenia pacjentów, którzy żyją dzięki przeszczepom organów.
Przeszczepy popiera także Kościół katolicki, który swoje stanowisko w tej sprawie wyraża nie tylko w nauczaniu Ojca
Świętego, ale również w kolegialnych
wypowiedziach biskupów. Należy przypomnieć, że Biskupi polscy już się wypowiadali na ten temat, np. w Komunikacie
z 18 marca 1995 roku apelowali o chrześcijańską miłość do ludzi potrzebujących
przeszczepu. Z kolei w Liście pasterskim
przed Międzynarodowym Kongresem
Eucharystycznym we Wrocławiu w 1997
roku prosili, aby jednym z „darów kongresowych” było powiększenie szeregów
honorowych dawców krwi, która będzie
ratować życie ciężko chorym ludziom.
Biskupi wyrazili też nadzieję, że będą
odważni ludzie, którzy podejmą decyzję,
by po śmierci ich organy wewnętrzne
były przeznaczone na przeszczepy dla
innych. W tym Liście wyrazili przekonanie, że „każde przetoczenie krwi do
żył drugiego człowieka czy przeszczep
wewnętrznego organu ciała” będą „znakiem nadprzyrodzonego krwiobiegu miłości ożywiającej Kościół Jezusa Chrystusa”. Dziś, słowa te stały się szczególnie
aktualne i zobowiązujące.
7
NADPRZYRODZONY KRWIOBIEG MIŁOŚCI
4.
W swoim nauczaniu Kościół podkreśla, że ciału zmarłego człowieka należy się szacunek, pobranie zaś narządu po śmierci człowieka nie narusza
jego godności ani żadnych praw osoby
ludzkiej. Według aktualnego stanu wiedzy medycznej, podstawą do stwierdzenia śmierci człowieka jest ustanie wszelkiej aktywności mózgowej. Jednocześnie
Kościół apeluje, aby w rozwiązywaniu
tego doniosłego problemu były respektowane normy etyczne i medyczne.
Sługa Boży Ojciec Święty Jan Paweł
II mówił, że „należy zaszczepić w sercach ludzi, zwłaszcza młodych, szczere
i głębokie przekonanie, że świat potrzebuje braterskiej miłości, której wyrazem
może być decyzja o darowaniu narządów” (Przemówienie do uczestników
Światowego Kongresu Towarzystwa
Transplantologicznego, Rzym 2000).
Zachęcamy zatem wiernych, aby deklarowali wolę przekazania po śmierci
swoich narządów do przeszczepienia.
Rodziny osób tragicznie zmarłych prosimy, by w swoim bólu i smutku nie zapominały, że organy wewnętrzne pobrane od ich bliskich mogą uratować życie
chorym czekającym na transplantację.
Ich decyzja może sprawić, że ktoś inny
będzie cieszył się życiem, obchodząc co
roku swoje „drugie urodziny”. W sposób szczególny apelujemy do ludzi
mediów, aby w poczuciu odpowiedzialności współtworzyli właściwy klimat
sprzyjający lepszemu zrozumieniu tych
trudnych spraw i kształtowaniu postaw
8
otwartych na pomoc człowiekowi cierpiącemu i potrzebującemu.
Słudze Bożemu Janowi Pawłowi II
jesteśmy bardzo wdzięczni, że przez
swoje nauczanie uwrażliwił nas na
trudne sprawy przeszczepów organów
i pomógł w podejmowaniu trudnych
decyzji. Realizując jego duchowy testament pragniemy zachęcić wiernych do
odważnego dzielenia się swoim życiem
i pomagania tym ludziom, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie śmierci.
Za siedem dni rozpoczniemy kolejny Tydzień Miłosierdzia w Kościele
w Polsce. Niech ten tegoroczny Tydzień
uwrażliwi nas w sposób szczególny na
sprawę darowania naszych organów, by
ratować życie innych.
Maryja, Uzdrowicielka Chorych,
niech wyprasza nam u Pana łaskę wrażliwości na te ważne sprawy ratowania
życia ludzkiego i niech pogłębia naszą
„wyobraźnię miłosierdzia” w stosunku
do ludzi dotkniętych ciężką chorobą
i stygmatem cierpienia. Nasza ewangeliczna postawa niech będzie dla nich
nowym znakiem nadziei.
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
Jasna Góra, 25 sierpnia 2007 r.
KU DOJRZAŁEJ WIERZE
Bierzmowanie jest jednym z ważniejszych sakramentów, które przyjmujemy w życiu. Należy ono do grupy
sakramentów inicjacyjnych. Bierzmo - to
nic innego, jak staropolskie określenie
belki podtrzymującej strop budującego
się domu. Przede wszystkim w okresie
dorastania, dojrzewania - stawania się
dorosłym człowiekiem potrzebne są
określone dary, dzięki którym młody
człowiek przygotowuje się do podjęcia
odpowiedzialności za siebie i innych.
W języku łacińskim sakrament ten określamy jako confirmatio, co znaczy dokładnie podtrzymywanie, umacnianie
podczas budowania. Młody chrześcijanin po raz pierwszy publicznie wobec
całego Kościoła i wobec Boga przyznaję
się do swej wiary, wyznaje ją i określa
się jako wyznawca Chrystusa - potwierdza tym samym teraz już świadomie
i dobrowolnie to, co wyrazili jego rodzice w czasie chrztu św. w jego imieniu.
Dlatego decyzja o przyjęciu bierzmowania musi być podjęta nie pod przymusem czy z bojaźni (np. wobec rodziców
i otoczenia), ale jako wyraz świadomego
pójścia za Chrystusem. Młodzież na pytanie biskupa, czego oczekują w tym sakramencie, odpowiada, iż pragnie, aby
Duch Święty umocnił ich do mężnego
wyznawania wiary do postępowania
według jej zasad.
Jeszcze nie tak dawno sakramentu
tego udzielano zaraz po pierwszej Ko-
9
munii św., jako dopełnienie otrzymanych darów Bożych. Przez długi okres
czasu trwała praktyka udzielania tego
sakramentu na zakończenie ósmej klasy
szkoły podstawowej - wynikało to raczej
ze względów organizacyjnych. Obecnie
na mocy wydanego zarządzenia w naszej Archidiecezji przyjmuje się zwyczaj
bierzmowania w trzeciej klasie gimnazjum. Czy jest to najlepsze rozwiązanie? Kościół decyduje o tym. Na chwilę
obecną jest właśnie tak. Padają zarzuty,
że w tak młodym wieku nie można jeszcze podjąć tej ważnej decyzji. I tak i nie.
Przecież inne decyzje - równie ważne,
pomimo okresu buntu, negacji przyjmuje się jako wiarygodne. To przecież
władza cywilna od niedawna obniżyła
wiek, który decyduje o odpowiedzialności karnej i cywilnej. Postąpiono tak
pod wpływem zmieniającej się rzeczywistości i narastającej brutalnej przestępczości wśród nieletnich. W wieku
16 lat w Państwie Polskim odpowiada
się już przed sądem za swoje czyny jak
osoba dorosła.
Różnie też wyglądało przygotowywanie do tego sakramentu i sama uroczystość. Obecnie zmieniono formę z tej
racji, że zmieniła się rzeczywistość religijno-społeczna. Rodzice mówią: jeszcze do niedawna nie robiono żadnych
problemów z bierzmowaniem, wystarczyło pójść do kościoła w odpowiednim
czasie, dowiedzieć się, gdzie i jak należy
KU DOJRZAŁEJ WIERZE
stanąć podczas uroczystości i sprawa
załatwiona. Czy rzeczywiście można mówić o załatwianiu jakiejkolwiek
sprawy? O co tak naprawdę tu chodzi?
Im mniejsze wymagania, tym lepiej dla
tych, którzy Kościół i Boga traktują jako
coś dodatkowego, formę zwyczajowości
społecznej, a swoją relację z Bogiem uważają ewidentnie za swoją prywatną sprawę - jest to błąd indywidualizacji wiary.
Sakramentu udziela Kościół i w Kościele jako społeczności wiernych. Jeśli ktoś
idzie własną drogą do Nieba (ma oczywiście prawo do tego) to musi znaleźć
też własny sposób na otrzymanie daru
Ducha Świętego. Kościołowi nie wolno - podkreślę jeszcze raz - nie wolno
udzielać sakramentów osobom niewierzącym, niegodnym i extra Ecclesiam
(por. wypowiedzi starożytnych ojców
Kościoła, zwłaszcza św. Cypriana, a także Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983
roku dla Kościoła Powszechnego).
W starożytności pierwszych wieków chrześcijaństwa podobny problem
dotyczył samego przyjmowania chrztu
św. wydawałoby się rzeczą naturalną,
że Apostołowie chrzcili (i w ten sposób
przyjmowali do wspólnoty Kościoła)
wszystkich chętnych, nie stawiając formalnych wymagań. wręcz przeciwnie
- poprzeczka była mocno podniesiona
(zob. 1Tm 5,22).
By zostać chrześcijaninem należało przejść roczny, a w późniejszych
wiekach trzyletni katechumenat przygotowujący do wejścia do wspólnoty
Kościoła. Kandydat otrzymywał urzędowych świadków, którzy bacznie obserwowali go przez ten okres czasu.
Przyglądali się jego postawie społecznej, odwiedzali w domu, rozmawiali,
prowadzili katechezę (uczyli prawd
wiary i przybliżali Boga, nie było wtedy
bowiem instytucji szkoły), przyglądali
się jego pracy, zbierali opinię środowiska. Na końcu okresu, po przebrnięciu
przez różne stopnie wtajemniczenia w
chrześcijaństwo, a zwłaszcza w liturgię,
kandydat zdawał przed biskupem egzamin - tzw. skrutinium, czyli rozmowa badająca osobiste podejście i wiarę
kandydata. Świadkowie poręczali lub
nie i wydawali świadectwo, na podstawie którego Biskup zezwalał na chrzest.
Po 313 roku nastąpiło masowe nawracanie się na chrześcijaństwo z przyczyn
politycznych, zwłaszcza wśród elit
politycznych, z motywów bynajmniej
nie religijnym. Od tego momentu w
Kościele nastąpiło rozluźnienie, które
trwa do dziś. Niekiedy bywa i tak, że
młody człowiek do końca nie zdaje sobie sprawy ze swej wiary lub niewiary
i przyjmuje z tradycji sakrament bierzmowania, który nie działa w nim do
momentu nawrócenia. Wówczas dopiero, nawet po wielu latach czynny ciągle
w nim sakrament zacznie owocować.
Bierzmowanie nie jest jednorazową
10
uroczystością, ale trwałą kwalifikacją
wiary, aż do śmierci.
Wychodząc z tych założeń, które
muszą odpowiedzieć zapotrzebowaniu
chwili, zmieniono sposób przygotowania. Jeszcze 20 lat wstecz to przede
wszystkim rodzina przygotowywała do
bierzmowania: rodzice uczyli modlitw
i katechizmu, sami dając dzieciom przykład. Rodzice uczestniczyli wraz z dziećmi na niedzielnej Eucharystii i nie było
potrzeby mobilizowania dodatkowego.
Rodzice prowadzili na Drogę Krzyżową, Gorzkie Żale, majowe nabożeństwa
itd. Pokazywali piękno liturgii i świąt.
Uczyli bycia wierzącym. Niestety czasy
się zmieniły, mamy do czynienia coraz
częściej z chorą rodziną, która nie spełnia już tego zadania dobrze. większość
obowiązków scedowano na szkołę, katechetów - którzy, jak mówią niektórzy
rodzice, są od tego by uczyć pacierza.
Kościół zatem świadom zwiększonej
odpowiedzialności zwiększa swój wkład
w wychowanie.
Każdy kandydat do sakramentu
bierzmowania otrzymuje dzienniczekindeks, w którym odnotowuje swoją
włożoną pracę i świadectwo aktywności
religijnej. Ważna jest tu także opinia,
którą kandydatowi wraz z oceną wystawia nauczyciel religii – siostra katechetka, czy Ksiądz Katecheta. Nie jest możliwe, aby doszło do rozłączenia szkoły,
katechezy i życia parafialnego. Dojrza-
11
łość chrześcijańska wymaga pewnego
minimum wiedzy i dobrej opinii z zachowania. Dotychczas wydawało się,
jakby nie miało to żadnego znaczenia
i wpływu, a przecież to właśnie i przede wszystkim jest ewidentnym świadectwem postawy wobec religii.
Każdy z rodziców ma dzięki indeksowi wgląd i możliwość rodzicielskiej
kontroli i przypomnienia. Na ile skorzystają z tego... Zachęcam aby każdy
z rodziców młodzieży Gimnazjalnej
już dziś zainteresował się czy dziecko
w ogóle zgłosiło się do Rodzinnej Parafii na przygotowanie, by nie okazało się że młody człowiek przeżył trzy
lata w gimnazjum i niestety nie przyjął
sakramentu Bierzmowania bo nie skorzystał z możliwości przygotowania do
tego wielkiego wydarzenia w Jego życiu.
Niech Duch Święty wyleje zdroje swych
darów na tych, którzy w wolności swego
wyboru dobrze wykorzystują czas przygotowania.
Ks. Tadeusz Nowak SDB
wikariusz parafii
PRZYGOTOWANIE DO BIERZMOWANIA
W ROKU SZKOLNYM 2007/2008
UCZNIOWIE KLAS I GIMNAZJUM
uczestniczą w spotkaniach w grupach przy parafii raz w miesiącu.
TERMINARZ SPOTKAŃ DLA KLASY I:
Rozpoczęcie przygotowań do Sakramentu Bierzmowania – Mszą
Świętą ku czci Św. Stanisława Kostki – 18.09.2006r. godz. 18.00 po
niej spotkanie w kościele.
Na to spotkanie zapraszam także jednego z rodziców.
Niedziela 7 Października 2007r. godz. 10.00 złożenie podań z prośbą o przygotowanie do sakramentu bierzmowania w naszej wspólnocie parafialnej na ręce Ks. Proboszcza Roberta Wróblewskiego.
Udział w III Pieszej Pielgrzymce Śladami Karola Wojtyły Robotnika
– 13.10.2007r. w godz. 9.30 – 13.00. Spotykamy się w kościele – zakończenie w Bazylice Miłosierdzia Bożego na Łagiewnikach.
= > 3 Środa miesiąca, godz. 16.30 :
PAŹDZIERNIK: 24.10.2008r. godz. 18.00 (17.30 w kościele)
Listopad: 21.11.2007 r.
Grudzień: 07.12.2007 r. – Msza Św. o godz. 16.30
Styczeń: 06.01.2008 r. – Msza Św. o godz. 10.00
Luty: 6.02.2008 r. Środa Popielcowa - Msza Św. o godz. 16.30
Marzec: Rekolekcje 9 – 12. 03.2008r.
Niedziela godz. 10.00 – Msza Św.
Poniedziałek godz. 17.00 Msza Św. i Droga Krzyżowa
Wtorek godz. 16.30 – Nabożeństwo pokutne
z nauką rekolekcyjną
Środa godz. 16.30 – Msza Św. z nauką rekolekcyjną
Triduum Paschalne 20, 21, 22. 03.2008r.
Kwiecień – 16. 04. 2008r. godz. 16.30
Maj: 22.05.2008 r. godz. 17.00 Boże Ciało (Msza Św. + Procesja)
Czerwiec: 6.06.2008 r.
Zaliczenie kolejnego roku formacyjnego poprzez rozmowę kwalifikacyjną w dniach 12-13 czerwca 2008r. w godz. 15.30 – 17.45
14.06.2008r. w godz. 9.00 – 11.00
12
Ks. Tadeusz Nowak SDB
wikariusz parafii
UCZNIOWIE KLAS II GIMNAZJUM
uczestniczą w spotkaniach w grupach przy parafii raz w miesiącu.
TERMINARZ SPOTKAŃ DLA KLASY II:
Rozpoczęcie przygotowań do Sakramentu Bierzmowania – Mszą
Świętą ku czci Św. Stanisława Kostki – 18.09.2007r. godz. 18.00 po
niej spotkanie w kościele.
Udział w III Pieszej Pielgrzymce Śladami Karola Wojtyły Robotnika
– 13.10.2007r. w godz. 9.30 – 13.00. Spotykamy się w kościele – zakończenie w Bazylice Miłosierdzia Bożego na Łagiewnikach.
= > 2 Środa miesiąca , godz. 16.30:
PAŹDZIERNIK: 24.10.2008r. godz. 18.00 (17.30 w kościele)
Listopad: 14.11.2007 r.
Grudzień: 07.12.2007 r. – Msza Św. o godz. 16.30
Styczeń: 06.01.2008 r. – Msza Św. o godz. 10.00
Luty: 6.02.2008 r. Środa Popielcowa - Msza Św. o godz. 16.30
Marzec: Rekolekcje 9 – 12. 03.2008r.
Niedziela godz. 10.00 – Msza Św.
Poniedziałek godz. 17.00 Msza Św. i Droga Krzyżowa
Wtorek godz. 16.30 – Nabożeństwo pokutne
z nauką rekolekcyjną
Środa godz. 16.30 – Msza Św. z nauką rekolekcyjną
Triduum Paschalne 20, 21, 22. 03.2008r.
Kwiecień – 9. 04.2008r.
Maj: 22.05.2008 r. Boże Ciało (Msza Św. + Procesja)
Czerwiec: 6.06.2008 r.
Zaliczenie kolejnego roku formacyjnego poprzez rozmowę kwalifikacyjną w dniach 12; 13 czerwca 2008r. w godz. 15.30 – 17.45
14.06.2008r. w godz. 9.00 – 11.00
13
PRZYGOTOWANIE DO BIERZMOWANIA
W ROKU SZKOLNYM 2007/2008
UCZNIOWIE KLAS III GIMNAZJUM
uczestniczą w bezpośrednich przygotowaniach do bierzmowania.
Rozpoczęcie przygotowań do Sakramentu Bierzmowania – Mszą
Świętą ku czci Św. Stanisława Kostki – 18.09.2007r. godz. 18.00 po
niej spotkanie w kościele.
Udział w III Pieszej Pielgrzymce Śladami Karola Wojtyły Robotnika
– 13.10.2007r. w godz. 9.30 – 13.00. Spotykamy się w kościele – zakończenie w Bazylice Miłosierdzia Bożego na Łagiewnikach.
Spotkania dla nich odbywają się co tydzień we Wtorek o godz. 16.30;
natomiast w 3 Wtorek miesiąca odbywa się celebracja liturgiczna
o godz. 16.30 z wyjątkiem następujących celebracji:
Październik: 24.10.2007 r. godz. 18.00 (17.30 w kościele)
Listopad: 20.11.2007 r.
Grudzień: 07.12.2007 r. - Msza Św. o godz. 16.30
Styczeń: 06.01.2008 r. – Msza Św. o godz. 10.00
Luty: 6.02.2008 r. Środa Popielcowa - Msza Św. o godz. 16.30
Marzec: Rekolekcje 9 – 12. 03.2008r.
Niedziela godz. 10.00 – Msza Św.
Poniedziałek godz. 17.00 Msza Św. i Droga Krzyżowa
Wtorek godz. 16.30 – Nabożeństwo pokutne
z nauką rekolekcyjną
Środa godz. 16.30 – Msza Św. z nauką rekolekcyjną
Triduum Paschalne 20, 21, 22. 03.2008r.
25 i 26.03.2007r. godz. 16.30 próba ceremonii i śpiewu
MARZEC – SAKRAMENT BIERZMOWANIA
/według daty ustalonej z Ks. Biskupem/
Prawdopodobnie 27.03.2008r. godz. 18.00
Uczniowie klas III są zobowiązani również do:
- zaliczenie materiału z małego katechizmu i bieżącej nauki religii do
dnia 7.03.2008 r.
- prowadzenia indeksu dla bierzmowanych.
- zaliczenie rozmowy z duszpasterzem - dopuszczającej do przyjęcia sakramentu bierzmowania 13 i 14. 03. 2008r. w godz. 15.30
– 17.45
- pozytywna opinia od Księdza Katechety
- dostarczenie świadectwa chrztu „do sakramentu bierzmowania”
do dnia 1.11.2007r.
Kącik dla dzieci
„Bóg jest przyjacielem ciszy. Jeżeli rzeczywiście
chcemy się modlić, musimy najpierw nauczyć się
słuchać, bowiem Bóg mówi w ciszy serca.
Boga nie można znaleźć w hałasie i niepokoju”.
Te słowa powiedziała Matka Teresa z Kalkuty. Są one ogromna pomocą dla nas w modlitwie. Twoim zadaniem jest wybrać odpowiednie
wyrazy z tego tekstu i dosłownie wpisać w odpowiednie miejsca, aby
uzyskać rozwiązanie. Powodzenia!
15
JAN PAWEŁ II
SŁYSZAŁEŚ?
O WRAŻLIWOŚĆ NA LOS POTRZEBUJĄCYCH
Dzisiaj przypada liturgiczne wspomnienie św. Wincentego
a Paulo, patrona wszystkich stowarzyszeń charytatywnych. Myśląc
o tym wybitnym świadku miłości do Boga i braci, zwłaszcza najuboższych i opuszczonych, musimy dziś wspomnieć o jednym z wielkich problemów, które stanowią wyzwanie dla naszego sumienia:
o naprawdę niedopuszczalnym kontraście między tą częścią ludzkości, która korzysta z wszelkich dobrodziejstw pomyślności ekonomicznej i postępu naukowego, a ogromną masą tych, którzy żyją
w warunkach skrajnej nędzy. W liście apostolskim Tertio millennio
adveniente podkreślałem, że «działalność na rzecz sprawiedliwości
i pokoju» powinna być «kluczowym aspektem przygotowań i obchodów Jubileuszu» (51). W perspektywie bliskiego już Roku Świętego musimy zatem postawić sobie pytanie: w jakiej mierze udało się
nam zrealizować to dążenie?
Do takiej refleksji przynagla nas usilnie ewangeliczna przypowieść o ubogim Łazarzu i bogaczu, którą czytamy w dzisiejszej
liturgii. Ogłasza ona jednoznacznie, że w sytuacji jaskrawego kontrastu między bezdusznymi bogaczami a nędzarzami pozbawionymi
wszystkiego Bóg staje po stronie tych ostatnich. Nie wolno patrzeć
z rezygnacją na niemoralne widowisko, jakim jest świat, w którym
ludzie nadal umierają z głodu, nie mają domu, nie mogą zdobyć
najbardziej podstawowego wykształcenia, nie mogą liczyć na niezbędną opiekę lekarską w przypadku choroby, nie znajdują pracy. Ta
lista starych i nowych form ubóstwa mogłaby zresztą być znacznie
dłuższa.
16
opr. Magdalena D.
Trzeba usilnie rozwijać kulturę i politykę solidarności, której
korzenie powinny tkwić w sercu każdego z nas, we wrażliwości na
los potrzebujących. Problemy są tak złożone, że nie wystarczy tu
oczywiście działanie indywidualne. Rozwiązanie niektórych problemów, takich jak zadłużenie zagraniczne krajów ubogich, wymaga
zgodnego działania społeczności międzynarodowej.
Tylko wówczas jednak, gdy kultura solidarności będzie wzrastać
w ludziach i w rodzinach, będzie można skutecznie rozwiązać wielkie problemy ubóstwa i niesprawiedliwości społecznej. Jak zaleciłem
w liście apostolskim Dies Domini, niedziela winna się stać szczególnym dniem miłosierdzia, aby można ją było w pełni przeżywać
jako dzień Pański.
Niech Najświętsza Maryja Panna pomaga nam wszystkim
wzrastać w miłości braterskiej. Maryja, przyzwana w Litanii Loretańskiej jako «pocieszycielka strapionych», posługuje się także
naszymi rękoma i naszymi sercami, aby ludzie potrzebujący mogli
zaznać Jej pociechy i matczynej troski.
Castel Gandolfo,
27 września 1998
17
DZIĘKUJĘ
PROSZĘ
Jeżeli po przeczytaniu Dziękuję – Proszę zrodzi się w nas potrzeba serca aby podzielić się z kimś potrzebującym, aby zaspokoić czyjąś prośbę
to wystarczy tylko podejść do punktu odzieży u p. Halinki, w naszej parafii
i pozostawić tam to czym chcemy się podzielić. Można tam również pozostawić informację o innych rzeczach, którymi chcielibyśmy się podzielić. Jeżeli prośba będzie dotyczyła pieniędzy, to można je w kopercie opisanej dla
kogo pozostawić w zakrystii naszego kościoła lub w kancelarii parafialnej.
Prosimy o:
Oferujemy:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
• przetwory domowe,
• odzież dziecięcą i młodzieżową,
• 2 szafy dwudrzwiowe w tym
1 z nadstawką,
• biały kredens kuchenny,
• szafka typu komin,
• stół kuchenny z dwoma taboretami,
• segment pokojowy,
• tapczan jednoosobowy,
• bordowy fotel,
• odzież dla dorosłych,
•
•
•
•
•
wirówkę do bielizny,
śpiwory,
koce,
męskie buty rozmiar 42-45,
2 wózki głębokie,
linoleum,
dywany,
lodówkę dużą i małą,
poszwy, poszewki i prześcieradła,
żelazka i inny sprzęt AGD,
pralkę „Franię”, lub „Światowid”,
telewizor,
kuchenkę elektryczną 2 palnikową,
wózki spacerowe,
Dziękujemy za:
• wszystkie przekazane rzeczy,
Pomożemy:
• naprawić sprzęt gospodarstwa
domowego,
• porozmawiać,
• wspólnie pomodlić się,
Serdeczne życzenia imieninowe
i podziękowanie za pracę
w Zespole Charytatywnym
kierujemy dla koleżanki
Stefanii Cichockiej.
Zdrowia, oraz wiele łask od Matki
Bożej Wspomożenia Wiernych
dla Ciebie Steniu i Twojej rodziny
składa Zespół Charytatywny.
Serdeczne podziękowania składamy Panu, który w czasie ostatniej zbiórki Zespołu Charytatywnego do puszek ofiarował po mszy św. o godz. 11.30
banknot 200-złotowy. Miło nam poinformować, że przekazaliśmy go jako zapomogę dla rodziny trzynastoosobowej. Bóg zapłać!
Kontakt z Zespołem Charytatywnym poprzez panią Halinkę pod telefonem
stacjonarnym 012-266-71-89, komórkowym 0-601 18 20 38, lub panią Basię pod
telefonem 0-510 50 05 19. Przyjmowanie rzeczy odbywa się w poniedziałki od
17.00 do 18.00, a wydawanie w czwartki od 17.00 do 18.00. Prosimy o przestrzeganie godzin przyjmowania i wydawania. Prosimy o przynoszenie rzeczy
czystych i sprawnych.
19
TYDZIEŃ W MODLITWIE
23 IX 2007 – 25 Niedziela Zwykła
Czyt.: Am 8, 4-7; 1 Tm 2, 1-8;
Łk 16, 1-13
700 · w int. o nawrócenie dla rodziny
Marii i rodziny Pawła za wstawiennictwem św. Ojca Pio,
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
830 · w int. śp. Juliana Regenczuka,
· w int. śp. Marii Kołodziejczyk,
1000 · w int. dziękczynno-błagalnej w 1
rocz. ślubu Barbary i Piotra Łabędź,
· w int. śp. Władysławy Haber w 1
rocz. śm.,
1130 · w intencji Parafian,
· w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
1300 · w int. śp. Bogusława, Karoliny,
Bronisławy i Tadeusza,
1700 · nieszpory i adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w int. śp. Anny Ostachowskiej
w 10 rocz. śm. i śp. Franciszka
Ostachowskiego w 34 rocz. śm..
24 IX 2007
Czyt.: Ezd 1, 1-6; Ps 126; Łk 8, 16-18;
700 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 ·
1800 · w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
20
25 IX 2007
Wspomnienie
Czyt.: Ezd 6, 7-8. 12b. 14-20; Ps 122;
Łk 8, 19-21;
700 · w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 · w intencji Karoliny i jej rodziny
z prośbą o Boże błogosławieństwo,
1800 · w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
26 IX 2007
Czyt.: Ezd 9, 5-9; Ps: Tb 13, 2. 3b-4abc.
7. 8; Łk 9, 1-6;
700 · w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 ·
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
27 IX 2007
Wspomnienie św. Wincentego a Paulo,
prezbitera,
Czyt.: Ag 1, 1-8; Ps 149; Łk 9, 7-9;
700 · w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 · w int. śp. Aleksandra Szlachty,
1800 · w int. śp. Stanisława,
· w int. śp. Jana Kołodziejczyka,
28 IX 2007
Wspomnienie św. Wacława,
męczennika,
Czyt.: Ag 1,15b · 2,9; Ps 43;
Łk 9, 18-22;
700 · w int. śp. Antoniego w rocz. śm.,
· w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 · w int. śp. Marii i Augustyna oraz
ich rodziców,
· w int. śp. Franciszka Koguta,
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Józefa Domagały w 5
rocz. śm.,
· w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
· w int. śp. Władysława Wójcika
w rocz. śm.,
29 IX 2007
Święto Świętych Archaniołów Michała,
Gabriela i Rafała,
Czyt.: Ap 12, 7-12a; Ps 138; J 1, 47-51;
700 · w int. śp. Wandy Rodak w 6 rocz.
śm.,
· w intencji Tadeusza, Janusza i Piotra z prośbą o wyzwolenie od złego
za wstawiennictwem św. Michała
Archanioła,
· w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
800 · w int. śp. Michała Mikulina w dniu
imienin,
1800 · w int. śp. Marii, Michała i Kazimierza Motaków,
· w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
30 IX 2007 – 26 Niedziela Zwykła
Czyt.: Am 6, 1a. 4-7; Ps 146;
1 Tm 6, 11-16; Łk 16, 19-31;
700 · w int. śp. Marii w 18 rocz. śm.,
· w int. śp. Eugenii Dudek, Anieli,
Ignacego, Mariana, Anny i Edwarda Chmielak (gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Przybyły
(gregoriańska),
830 · w int. śp. Agaty, Jana, Rozalii i Piotra,
1000 · w intencji Parafian,
1130 · w int. śp. Andrzeja Truszkowskiego (gregoriańska),
1300 · w int. śp. Fryców i Kominiaków
oraz wszystkich poległych za Ojczyznę,
· w int. dziękczynno · błagalnej
z prośbą o Boże błogosławieństwo
i opiekę Matki Bożej wspomożenia
Wiernych dla Moniki i Piotra Kołodziejów w 1 rocz. ślubu,
1700 · nieszpory i adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w int. śp. Zbigniewa Pyrdziaka w 1
rocz. śm.,
21
OGŁOSZENIAPARAFIALNE
26 NIEDZIELA ZWYKŁA
23
1. Jak w każdą niedzielę, zapraszamy na nieszpory i adorację Najświętszego Sakramentu o 17.00.
2. We wtorek przypada wspomnienie bł. Władysława z Gielniowa,
kapłana; w czwartek wspomnienie św. Wincentego a Paulo, kapłana; w piątek wspomnienie św.
Wacława, męczennika; w sobotę
święto świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała; w przyszłą niedzielę wspomnienie św.
Hieronima kapłana i doktora
Kościoła.
3. Spotkanie dla młodzieży gimnazjalnej klas III we wtorek o 16.30
w kościele.
WRZEŚNIA
2007
4. Pierwsze powakacyjne spotkanie dla studentów odbędzie się
3 października, w środę o 19.30
serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych.
5. Po Polsce pielgrzymują relikwie
św. Dominika Savio. Do nas przybędą 24 października, o 17.00,
by następnego dnia po uroczystej Mszy św. o 18.00 udać się
w podróż powrotną do Turynu.
6. Zamiar wynajęcia pokoju dla studentów można zgłaszać w zakrystii, w kancelarii parafialnej,
ewentualnie w Saltromie przy ul.
Różanej 5.
Ks. Robert Wróblewski SDB
Proboszcz
Redakcja:
Ks. Robert Wróblewski, s. Małgorzata Gromada, Teresa Flanek, Czesław Nowarski,
Magdalena Dudek, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://parafia.salezjanie.krakow.pl/
22
koszt.wydania 0,75 zł