LEKCJA NR 43 11.02.2010 r. TEMAT: Zasady i przebieg wiercenia

LEKCJA NR 43
TEMAT:
11.02.2010 r.
Zasady i przebieg wiercenia
Praca świdrów opiera się na następujących zasadach (rys. 43) żądło 1 świdra 2
pod naciskiem zagłębia się w drewno; przy obracaniu i naciskaniu świdra pióro 3
zatacza okrąg o średnicy wierconego otworu,
a krajak 5 zaczyna obwodowo nacinać włókna
2
drewna; przy dalszym zagłębianiu się świdra,
główna krawędź tnąca 4 skrawa kolejne warstwy
drewna w postaci wiórów.
Przystępując do wiercenia zamocowuje się
element w strugnicy i wkłada żądło świdra do
wytrasowanego wgłębienia (wykonanego
rysikiem lub kolcem wzornika) nadając korbie
3
4
1
5
taką pozycję, aby świder był prostopadły do
wierconej powierzchni. Naciskając lewą ręką
główkę korby, ręką prawą obraca się pałąk.
Jeżeli żądło jest gwintowane, nacisk na główkę
Rys. 43. Elementy świdra
korby powinien być niewielki, jeżeli nie jest
gwintowane, naciska się mocniej, aby
spowodować równomierne zagłębienie się świdra w materiał.
Przy wierceniu przelotowym elementy do grubości 30 mm można trasować
z jednej strony. Wiercenie należy prowadzić tak długo, aż po drugiej stronie ukaże się
punkt przebicia wierzchołkiem żądła. Po odwróceniu elementu umieszcza się żądło
świdra w przebitym punkcie i wykonuje kilka obrotów, którymi kończy się wiercenie.
Przy wierceniu przelotowym cienkich elementów o grubości do 15 mm podkłada się
pod element i zamocowuje razem gładko ostruganą deszczułkę odpadową, w celu
zabezpieczenia przed odłupywaniem się materiału w końcowej fazie obróbki.
Elementy grubsze należy trasować dwustronnie i wiercić początkowo z jednej strony,
a następnie element obrócić o 1800 i wiercić „do spotkania”
LEKCJA NR 44
TEMAT:
11.02.2010 r.
Dłutowanie
W zależności od przeznaczenia rozróżnia się dłuta stolarskie, ciesielskie,
rzeźbiarskie i tokarskie.
D ł u t o - jest to narzędzie jednoostrzowe w kształcie klina , służy do odcinania włókien
drzewnych w trzech płaszczyznach za pomocą siły mięśni Kąt ostrza dłut wynosi zasadniczo 30°; zmniejsza się go w granicach 20° ÷ 30° w zależności od gatunku drewna
i rodzaju dłutowania. Do dłutowania drewna miękkiego stosuje się kąt ostrza mniejszy, do dłutowania drewna twardego — większy.
D ł u t a s t o l a r s k i e p ł a s k i e z ostrymi i ściętymi krawędziami bocznymi
mają szerokie zastosowanie w stolarstwie. Krawędź tnąca jest zwykle prostopadła
do osi podłużnej dłuta.
D ł u t o g n i a z d o w e - p r z y s i e k - Przysiek jest podobny do dłuta płaskiego,
lecz jego silnej budowy brzeszczot jest prawie trzy razy grubszy. Przekrój
poprzeczny brzeszczota przysieka ma kształt trapezu.
Kąt ostrza 25 ÷ 30°.
D ł u t a ż ł o b a k i - mają rynienkowy kształt ostrza. Służą do wykonywania
wyżłobień oraz otworów o krzywych zarysach wewnętrznych.
D ł u t a k ą c i a k i - bez trzonka - mają dwa ostrza pochylone względem siebie
pod pewnym kątem. Służą do wygładzania narożników we wgłębieniach
D ł u t a d o z a w i a s ó w - s z c z e l i n o w e z chwytem zamiast trzonka,
są jedno-, dwu- i trójostrzowe. Dłuta te służą do wykonywania wąskich gniazd
(szczelin) o szerokości 1 ÷ 2,5 mm przeznaczonych na zawiasy okienne i drzwiowe w
stolarce budowlanej.
Podstawową czynnością przygotowania dłut jest ich ostrzenie.
Ostrzy się je i wygładza na kamieniu lub toczaku, a potem na marmurku.