Stadia rozwojowe ludzkiego pasożyta

Stadia rozwojowe ludzkiego pasożyta jelitowego, "rope"
Oryginalnie przedstawiono na arxiv.org on Jan. 14, 2013, http://arxiv.org/abs/1301.2845
Alex A. Volinsky, Ph.D. a*, Nikolai V. Gubarev, Ph.D. b, Galina M. Orlovskaya, RN-C c,
Elena V. Marchenko, M.D., Ph.D. a
a
Niezależny badacz
Occupational Safety Ltd. (OOO “Bezopasnost Truda”), 32 ul. Koli Tomchaka, suite 14, St.
Petersburg 196084, Russia
c
Department of Surgery, St. Petersburg City Hospital No. 15, 4 Avangard St., St. Petersburg
198205, Russia
b
* Corresponding author. Phone: +1 813 974 5658, Fax: +1 813 974 3539 Email:
[email protected]
Abstrakt
Dokument ten opisuje pięć stadiów rozwojowych 'rope worm', którego podejrzewa się
o bycie ludzkim pasożytem. 'Rope worms' zostały odkryte w wyniku przeprowadzania
oczyszczających lewatyw. Tysiące osób dookoła świata wydaliło 'rope worms'. Dorosła
postać żyje w ludzkim przewodzie pokarmowym i jest beztlenowa. Poruszają się wewnątrz
poprzez wypuszczanie bąbelków gazowych na zasadzie napędu odrzutowego. Pasożyty te
wyglądają jak lina i mogą osięgać ponad metr długości. Stadia rozwojowe zostały
zidentyfikowane na podstawie ich morfologii. Piąte stadium wygląda jak twardy sznur śluzu,
który mierzy około metra długości. Czwarte stadium wygląda podobnie, ale pasożyt jest
krótszy i ma bardziej miękkie, oślizgłe ciało. Trzecie stadium wygląda jak rozgałęziona
meduza. Drugie stadium to kleisty glut, lub śluz z widocznymi bąbelkami gazowymi, które
działają jak przyssawki. Pierwsze stadium to bardziej oślizgły śluz z mniejszą ilością
bąbelków, który może znajdować się prawie wszędzie w ciele człowieka. 'Rope worms'
posiadają strukturę komórkową. Wnioski te wyciągnięto na podstawie obserwacji
mikroskopowej, metody barwienia DAPI oraz analizy DNA, jednakże nie ma jeszcze
wystarczającej ilości danych, aby zidentyfikować jaki to gatunek. W dokumencie
wspomniano również o metodach usuwania pasożyta.
Zastrzeżenie
Niniejsza praca badawcza nie podlegała recenzji naukowej. W momencie publikacji,
autorzy stawiają hipotezę mówiącą, że charakterystyki opisane w tym dokumencie mają
naturę pasożytniczą. Obecne analizy DNA są niejednoznaczne, jednakże tylko mały procent
zidentyfikowanego DNA ma swój odpowiednik w GenBank. Praca ta ma charakter wyłącznie
informacyjny i nie jest przeznaczona do diagnozowania lub leczenia jakiejkolwiek choroby.
Jeśli doświadczasz jakichkolwiek symptomów, włączając te opisane w tej pracy, skontaktuj
się z licencjonowanym pracownikiem służby zdrowia w twoim kraju.
Wprowadzenie
Ludzkie robaki pasożytnicze sklasyfikowanie są jako nicienie, tasiemce, przywry i
przywry monogeniczne (Grove, 1990). Przewiduje się, że co czwarty człowiek jest nosicielem
pasożytów jelitowych (Watkins i Pollitt, 1997, World Development Report, 1993), co
oznacza, że jeszcze więcej osób jest nosicielami pasożytów w pośrednich stadiach
rozwojowych. Ludzie mogą również nosić pośrednie stadia pasożytów zwierzęcych, jak np.
kocie glisty. Robaki pasożytnicze mają różne cykle życiowe i czasami używają ludzi jako
żywicieli ostatecznych lub pośrednich. A co w przypadku, gdy pasożyt nie posiada stadiów
pośrednich poza ciałem ludzkim i żyje oraz umiera wewnątrz człowieka? Taki gatunek,
zwany 'rope worm' lub funis vermis po łacinie, został niedawno odkryty i opisany (Gubarev,
2009, Volinsky et. al. 2013). Nie plasuje się on w żadnej znanej kategorii pasożytów.
Opierając się na jego cechach można postawić hipotezę, że ten pre-nicień może być starszy od
innych pasożytów. Możliwe, że tworzy on społeczność prostych organizmów formujących
makroskopowe organizmy, podobne do biofilmów lub pleśni śluzowych.
5 stadium pasożyta 'rope'
Rysunek 1 przedstawia w pełni rozwinięte 'rope worms' wydalone za pomocą lewatyw
przez 45 letnią osobę. Ten beztlenowy pasożyt przypomina ludzki kał i wysycha na powietrzu
na zewnątrz ciała ludzkiego. Nazywają się 'rope worms' (łac. funis vermis), ponieważ
wyglądają jak zwinięte włókna liny (Rys.1). Kolor 'rope worms' zależy od zjedzonego
pożywienia i rozciąga się od białego do czarnego. Kiedy osoba pości, razem z lewatywą
wychodzą białe pasożyty, możliwe więc, że ich oryginalny kolor to biały. 'Rope worms' mogą
być zlokalizowane gdziekolwiek w ludzkim ciele, ale preferują przewód pokarmowy, a
szczególnie jelito cienkie i grube. Skręcają się jak korkociąg, zwiększając tym swoją
jednostkę powierzchniową i blokując tym światło jelita. W ten sposób również 'rope worms'
wyciskają soki z materiału kałowego i karmią się nim na zasadzie osmozy. Do tego celu służy
sieć kanałów przebiegających wzdłuż długości ciała. Pasożyty te wytwarzają wewnątrz tych
kanałów bąbelki z gazem, dzięki którym mogą się odpychać i przemieszczać (Volinsky et.al.
2013). Najbardziej aktywne są w nocy, pomiędzy godziną 1:00 a 6:00. Wysoka aktywność
pasożytów i wydzielanych toksyn może wpłynąć u człowieka na zdolność do koncentracji i na
reakcje.
Rys.1. Dorosłe stadium pasożyta 'rope' (5 stadium)
Poniżej podane są przyczyny, dla których pasożyt 'rope' pozostaje wewnątrz ludzkiego
ciała i nie jest przesuwany za pomocą ruchu perystaltycznego jelit:
1. Pasożyty 'rope' przyczepiają się do jelit za pomocą przyssawek;
2. Dorosłe pasożyty 'rope' osiągają ponad metr długości, co przekracza typową długość
zawartości kałowej;
3. Pasożyty 'rope' przemieszczają się poprzez wypuszczanie bąbelków i odpychanie się;
4. Pasożyty 'rope' skręcają się jak korkociąg i potrafią całkowicie zablokować światło
jelita;
5. Pasożyty 'rope' rozwijają obszerniejsze bąbelki gazowe, z których rozwijają się
przyssawki.
Dorosłe piąte stadium pasożyta może być wydalone poprzez lewatywę z wywaru z
eukaliptusa z dodatkiem kilku kropli olejku eukaliptusowego, a następnie lewatywę ze świeżo
wyciśniętego soku z cytryny (Gubarev et. al. 2007).
4 stadium pasożyta 'rope'
Czwarte stadium wygląda podobnie do 5-go dorosłego stadium, ale ma bardziej
miękkie i śluzowe ciało (Rys. 2). Możliwe, że obydwa stadia, 4-te i 5-te, odżywiają się krwią.
Mogą emitować bąbelki, z których potem powstają przyczepy, jak widać na Rys.2. Podobnie
jak w przypadku stadium 5-go, stadium 4-te można również wydalić za pomocą lewatywy z
eukaliptusa i soku z cytryny (Gubarev et. al. 2007). Należy podjąć środki ostrożności podczas
procesu odhelminizującego, gdyż może to pozostawić otwarte ranki na wewnętrznej ścianie
jelit, powodując wewnętrzne krwawienie (Rys.2). Krwawienie można zatrzymać używając
"martwej" wody wytworzonej przez elektrolizę.
Rys.2. Głowa 'rope worm' pokryta krwią, oraz wiele bąbelków na ciele.
3 stadium rozgałęzionej meduzy
Trzecie stadium wygląda jak rozgałęziona meduza, pokazana na Rys.3.
Odhelmininizowanie polega na stosowaniu lewatyw z sody oczyszczonej (Gubarev et.al.
2006).
2 stadium kleistego śluzu z bąbelkami
Drugie stadium podobne jest do oślizgłego kleistego śluzu, które produkuje bąbelki,
jakie potem używane są do przyczepiania się (Volinsky et. al. 2013). Stadium to można
wyeliminować z ciała człowieka za pomocą lewatyw z mleka z solą (Gubarev et. al. 2007).
Rys.3. 3 stadium rozwojowe pasożyta 'rope', rozgałęziona meduza.
Rys.4. 2 stadium rozwojowe, kleisty śluz z bąbelkami: a) widok z boku;
b) widok z góry
1 stadium rozwojowe, kleisty śluz
Pierwsze stadium pasożyta 'rope' to śluz. Może być osadzony prawie wszędzie w
ludzkim ciele. Podobnie jak przy stadium drugim, lewatywy z mleka z solą pomagają w ich
wydaleniu (Gubarev et. al. 2009).
Rys.5. Kleisty śluz, pierwsze stadium rozwojowe pasożyta 'rope',
zwisający z dziurek sitka.
Toksyczny śluz i kamienie kałowe
'Rope worms' (stadium 5) są również zdolne do produkowania toksycznego śluzu
przedstawionego na Rys. 6a. Dzieje się to, gdy są podrażnione przez pikantne jedzenie,
wysoką lub niską temperaturę, itd. Dorosłe 'rope worms' produkują również kamienie kałowe,
przedstawione na Rys. 6a i b. Kamienie kałowe posiadają wyraźne jasne plamki, które
przypominają ziarna sezamu, pokazane na Rys. 6b. Wszystkie kamienie kałowe zebrane od
różnych osób posiadały te cechy. Kamienie kałowe wychodzą z jelit przy pomocy lewatyw z
małą ilością octu. Rys. 6c przedstawia dorosłego 'rope worm' z kamieniem kałowym
przyczepionym do niego. Na ten moment nie jest jasne jaką funkcję pełnią kamienie kałowe,
może być to funkcja reprodukcyjna, albo po prostu zapasy pożywienia.
Dyskusja
Pierwsza próba opisania struktury dorosłego 'rope worm', oparta na mikroskopii
optycznej, ujawniła, że posiadają wiele mikro-kanałów wypełnionych bąbelkami gazowymi
(Volinsky et. al. 2013). Ciało pasożyta jest zbudowane z komórek, które przypominają łuski.
Autorzy uzyskali obrazy ze skanu mikroskopu elektronowego (SEM), aby lepiej zrozumieć
strukturę pasożyta 'rope'. Zaobserwowano w SEM mikro-kanały mające zakończenia na
powierzchni pasożyta. Początkowo przeprowadzono analizę dna za pomocą RNA startowego.
Uzyskano z 'rope worms' (stadium 3 i 5) sekwencje genów COI, stosując RNA startowe
Folmera. Stadium 3 wykazało 99% zgodności z ludzkim pseudogenem, chromosomów 8 i 17.
Stadium 5 wykazało 99% zgodności z ludzkim DNA mitochondriów. Istnieje 82,6%
zgodności pomiędzy sekwencjami COI uzyskanymi ze stadiów 3 i 5 'rope worm'. 18-te
sekwencje stadiów 3 i 5 wykazały 99% ludzkiego RNA. Istnieje 99,3% zgodności między
tymi dwoma sekwencjami. Przeprowadzono również analizę porównawczą sekwencji
'Illumina shotgun'. Spośród 15 przeprowadzonych sekwencji Mbp, mniej niż 10% miało
zgodność z bakteryjnym i ludzkim DNA, podczas gdy reszta na tą chwilę nie ma żadnej
zgodności. Na tej podstawie, uzyskane rezultaty analizy DNA nie są na tą chwilę
rozstrzygnięte.
Ponad 200 osób skontaktowało się z autorami od czasu pierwszej publikacji w
styczniu 2013, twierdząc, że cierpią z powodu 'rope worms' i pokazując zdjęcia podobne do
Rys.1. Inne osoby, które wydalają 'rope worms', to pacjenci z boreliozą i autyzmem. Pięć osób
twierdzi, że ma chorobę Morgellon, i te równie wydalają 'rope worms'. Istnieją również filmy
pokazujące poruszające się 'rope worm' w wodzie, wydalone przez autystyczne dziecko, bez
jakichkolwiek lekarstw czy procedur. Filmy związane z 'rope worms' umieszczone są na
youtube.com (w kanale www.youtube.com/user/FunisVermis - kanał ten został usunięty,
przyp. tłum.). Istnieją również grupy wsparcia na Facebook.com, jak również na forach
internetowych.
1.
2.
3.
4.
Pasożyt 'rope' nie został dotychczas odkryty z powodu następujących przyczyn:
'Rope worms' rzadko wychodzą jako w pełni rozwinięte dorosłe osobniki;
'Rope worms' przypominają z wyglądu ludzkie odchody;
'Rope worms' nie poruszają się na zewnątrz ludzkiego ciała w powietrzu;
'Rope worms' często mylone są z wyściółką jelit.
Rys.6. a) toksyczny śluz wyprodukowany przez 'rope worms'; b) kamienie kałowe
wyprodukowane przez 'rope worms'; c) dorosły 'rope worm' z przyczepionym
kamieniem kałowym
Podsumowanie
Pięć stadiów rozwojowych beztlenowego pasożyta zwanego 'rope worm' (łac. Funis
Vermis) zostało opisanych na podstawie morfologii. Bieżące metody dehelminizujące
polegają na lewatywach z mleka z solą, z sody oczyszczonej, z eukaliptusa, a następnie ze
świeżo wyciśniętego soku z cytryny. Możliwe, że 'rope worms' żywią się krwią ludzką,
dlatego zaleca się środki ostrożności podczas dehelminizacji, aby uniknąć wewnętrznego
krwawienia. Analiza DNA nie jest jednoznaczna na ten moment. Potrzeba więcej badań, aby
zidentyfikować, czym są 'rope worms'.
Podziękowania
Autorzy wyrażają podziękowanie profesjonalistom za wsparcie w zakresie
mikroskopii oraz zbioru danych i analizy DNA.
Bibliografia
Grove D.I., 1990. A history of human helminthology. Oxford University Press, Wallingford,
pp. 1- 33.
Gubarev N.V., Gubarev A.V., Orlovskaya L.P., Orlovskaya G.M., Pakulina O.N., 2006.
Method of human dehilminthation/Sposob izgnaniya gelmintov iz organizma cheloveka,
Russian Federation Patent RU (11) 228110.
Gubarev N.V., Gubarev A.V., Lebedev S.A., Orlovskaya L.P., Orlovskaya G.M., Pakulina
O.N. 2007. Method of human dehilminthation/Sposob izgnaniya gelmintov iz organizma
cheloveka, Russian Federation Patent RU2270688.
Gubarev N.V., Lebedev S.A., Orlovskaya L.P., Pakulina O.N., 2007. Method of human
dehilminthation/Sposob izgnaniya gelmintov iz organizma cheloveka, Russian Federation
Patent RU2250111.
Gubarev N.V., 2009. Helminthes: known and....unknown, Special Literature, First Class
Publishing, St. Petersburg, ISBN 978-5-903984-08-4.
Volinsky A.A., Gubarev N.V., Orlovskaya G.M., Marchenko E.V., 2013, Human anaerobic
intestinal “rope” parasites, arXiv:1301.0953, http://arxiv.org/abs/1301.0953, Submitted
January 5th, 2013.
Watkins W.E., Pollitt E., 1997. 'Stupidity or worms': Do intestinal worms impair mental
performance?. Psychological Bull. 121(2), 171-91.
World development report 1993: Investing in health, 1993. Published for the World Bank,
Oxford University Press, p. 79.
World wide web: http://www.youtube.com/user/FunisVermis Last accessed 10/4/2014