Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16

Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16

de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 16 grudnia 1996 r.
dotycz±ca delegowania pracowników w ramach ¶wiadczenia us³ug
Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 16 grudnia 1996 r.
dotycz±ca delegowania pracowników w ramach ¶wiadczenia us³ug
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzglêdniaj±c Traktat ustanawiaj±cy Wspólnotê Europejsk±, w szczególno¶ci jego art. 57 ustêp 2 oraz art. 66,
uwzglêdniaj±c wniosek Komisji [1],
uwzglêdniaj±c opiniê Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego [2],
dzia³aj±c zgodnie z procedur± ustanowion± w artykule 189b Traktatu [3],
a tak¿e maj±c na uwadze, co nastêpuje:
(1) Na mocy art. 3 litera c) Traktatu jednym z celów Wspólnoty jest zniesienie przeszkód miêdzy Pañstwami
Cz³onkowskimi w swobodnym przep³ywie osób i us³ug.
(2) Po zakoñczeniu okresu przej¶ciowego, na mocy Traktatu, zabronione s± wszelkie ograniczenia w zakresie
¶wiadczenia us³ug, oparte o przynale¿no¶æ pañstwow± lub warunek posiadania miejsca sta³ego zamieszkania.
(3) Realizacja rynku wewnêtrznego stwarza dynamicznie zmieniaj±ce siê otoczenie dla ¶wiadczenia us³ug
poza granicami pañstwowymi, zachêcaj±c wzrastaj±c± liczbê przedsiêbiorstw do czasowego delegowania
pracowników w celu wykonywania pracy na terytorium innego Pañstwa Cz³onkowskiego ni¿ to, na terenie
którego s± zatrudnieni.
(4) ¦wiadczenie us³ug mo¿e polegaæ albo na wykonywaniu prac przez przedsiêbiorstwo na w³asny rachunek i
pod w³asnym kierownictwem w ramach umowy zawartej miêdzy tym przedsiêbiorstwem i odbiorc± us³ug,
albo na wynajêciu pracowników innemu przedsiêbiorstwu w ramach umowy prawa publicznego lub
prywatnego.
(5) Promocja ¶wiadczenia us³ug ponad granicami pañstwowymi wymaga uczciwej konkurencji i ¶rodków
gwarantuj±cych poszanowanie praw pracowniczych.
(6) Wykraczaj±cy poza granice pañstwowe stosunek pracy stwarza problemy w zakresie ustawodawstwa
stosowanego w dziedzinie stosunków pracy; w interesie stron nale¿y ustaliæ warunki reguluj±ce planowany
stosunek pracy.
(7) Konwencja Rzymska z dnia 19 czerwca 1980 r. o prawie w³a¶ciwym dla zobowi±zañ umownych [4],
podpisana przez dwana¶cie Pañstw Cz³onkowskich, wesz³a w ¿ycie w wiêkszo¶ci Pañstw Cz³onkowskich z
dniem 1 kwietnia 1991 r.
(8) Artyku³ 3 niniejszej Konwencji przewiduje, jako zasadê ogóln±, swobodny wybór prawa przez strony; w
przypadku braku wyboru, zgodnie z art. 6 ustêp 2 umowa regulowana jest przez prawo pañstwa, w którym
pracownik realizuj±cy umowê wykonuje normalnie sw± pracê, nawet je¶li jest czasowo delegowany do innego
pañstwa, lub je¶li pracownik nie wykonuje normalnie swej pracy w jednym i tym samym pañstwie — przez
prawo pañstwa, w którym znajduje siê przedsiêbiorstwo zatrudniaj±ce pracownika, o ile nie wynika z ca³o¶ci
okoliczno¶ci, ¿e kontrakt ³±cz± ¶ci¶lejsze wiêzi z innym pañstwem i w takim wypadku stosuje siê prawo tego
innego pañstwa.
(9) Zgodnie z art. 6 ustêp 1 niniejszej Konwencji, wybór przez strony prawa nie mo¿e poci±gaæ za sob±
pozbawienia pracownika ochrony, gwarantowanej przez przepisy bezwzglêdnie obowi±zuj±ce, które na mocy
ustêpu 2 niniejszego artyku³u by³yby stosowane w przypadku braku wyboru.
(10) Artyku³ 7 niniejszej Konwencji przewiduje, pod pewnymi warunkami, mo¿liwo¶æ nadania mocy
obowi±zuj±cej na równi z uznanym i stosowanym prawem, obowi±zuj±cym przepisom prawnym innego
pañstwa, w szczególno¶ci za¶ Pañstwa Cz³onkowskiego, na którego terytorium pracownik zosta³ tymczasowo
Wyniki 1/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
delegowany.
(11) Zgodnie z zasad± pierwszeñstwa prawa wspólnotowego, wyra¿on± w jej Artykule 20, niniejsza
Konwencja nie wp³ywa na stosowanie przepisów, które w szczególnych przypadkach rozstrzygaj± konflikty
prawne w zakresie umownych stosunków zobowi±zaniowych, a które s± lub bêd± zawarte w aktach
wydawanych przez instytucje Wspólnot Europejskich lub w ustawach krajowych, zharmonizowanych w
wyniku wykonania tych aktów.
(12) Prawo wspólnotowe nie stanowi przeszkody dla Pañstw Cz³onkowskich w stosowaniu ich
ustawodawstwa lub zbiorowych uk³adów pracy zawartych przez pracodawców i pracowników w stosunku do
wszystkich osób zatrudnionych nawet tymczasowo na ich terytorium, mimo ¿e ich pracodawca prowadzi
dzia³alno¶æ gospodarcz± w innym Pañstwie Cz³onkowskim; prawo wspólnotowe nie zabrania Pañstwom
Cz³onkowskim stosowania odpowiednich ¶rodków w celu zagwarantowania przestrzegania tych zasad.
(13) Przepisy prawne Pañstw Cz³onkowskich powinny byæ koordynowane w taki sposób, aby okre¶la³y j±dro
przepisów bezwzglêdnie obowi±zuj±cych dla ochrony minimalnej, które w kraju przyjmuj±cym powinny byæ
przestrzegane przez pracodawców deleguj±cych tymczasowo pracowników do pracy na terytorium Pañstwa
Cz³onkowskiego, w którym ¶wiadczone s± us³ugi; taka koordynacja mo¿e byæ zapewniona jedynie przez
prawo wspólnotowe.
(14) "Podstawowe rozwi±zania" jasno okre¶lonych przepisów ochronnych, powinny byæ uwzglêdniane przez
¶wiadcz±cego us³ugi, bez wzglêdu na okres delegowania pracownika.
(15) Nale¿y przewidzieæ, ¿e w pewnych jasno okre¶lonych przypadkach prac monta¿u i/lub instalacji, przepisy
dotycz±ce minimalnej stawki p³ac i minimalnego okresu p³atnego urlopu rocznego nie maj± zastosowania.
(16) Nale¿y zapewniæ pewn± elastyczno¶æ w stosowaniu przepisów dotycz±cych minimalnej stawki p³ac i
minimalnego okresu p³atnych urlopów rocznych; je¶li okres delegowania nie przekracza jednego miesi±ca,
Pañstwa Cz³onkowskie mog±, pod pewnymi warunkami, odst±piæ od przepisów dotycz±cych minimalnej
stawki p³ac lub przewidzieæ mo¿liwo¶æ odstêpstwa poprzez umowy zbiorowe; w przypadku niewielkiej pracy
do wykonania, Pañstwa Cz³onkowskie mog± odst±piæ od przepisów dotycz±cych minimalnej stawki p³ac i
minimalnego okresu p³atnych urlopów przys³uguj±cych w stosunku rocznym.
(17) Bezwzglêdnie obowi±zuj±ce przepisy w zakresie ochrony minimalnej, które pozostaj± w mocy w kraju
przyjmuj±cym nie powinny stanowiæ przeszkody dla stosowania korzystniejszych dla pracowników warunków
zatrudnienia.
(18) Nale¿y przestrzegaæ zasady, zgodnie z któr± przedsiêbiorstwa prowadz±ce dzia³alno¶æ gospodarcz± poza
Wspólnot± nie powinny byæ traktowane w sposób bardziej uprzywilejowany ni¿ przedsiêbiorstwa prowadz±ce
dzia³alno¶æ gospodarcz± na terytorium Pañstwa Cz³onkowskiego.
(19) Bez wp³ywu na inne przepisy prawa wspólnotowego, niniejsza dyrektywa nie poci±ga za sob± obowi±zku
uznawania prawnego przedsiêbiorstw pracy tymczasowej, ani nie wyklucza stosowania przez Pañstwa
Cz³onkowskie ich ustawodawstwa dotycz±cego wynajmowania pracowników oraz przedsiêbiorstw pracy
tymczasowej przedsiêbiorstwom nieprowadz±cym dzia³alno¶ci na ich terytorium, ale dzia³aj±cym w ramach
¶wiadczenia us³ug.
(20) Niniejsza dyrektywa nie wp³ywa na umowy zawarte przez Wspólnotê z pañstwami trzecimi, ani na
prawodawstwo Pañstw Cz³onkowskich dotycz±ce dostêpu do ich terytorium osób ¶wiadcz±cych us³ugi z
pañstw trzecich; niniejsza dyrektywa nie ma równie¿ wp³ywu na krajowe prawodawstwo zwi±zane z
wjazdem, pobytem i zatrudnieniem pracowników pañstw trzecich.
(21) Rozporz±dzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów
zabezpieczeñ socjalnych w stosunku do osób zatrudnionych i cz³onków ich rodzin przemieszczaj±cych siê
wewn±trz Wspólnoty [5], ustala przepisy maj±ce zastosowanie w odniesieniu do ¶wiadczeñ i sk³adek w
ramach zabezpieczenia spo³ecznego.
(22) Niniejsza dyrektywa nie ma wp³ywu na stosowanie prawa Pañstw Cz³onkowskich dotycz±cego
zbiorowych dzia³añ na rzecz obrony interesów zawodowych.
(23) W³a¶ciwe organy Pañstw Cz³onkowskich powinny wspó³pracowaæ ze sob± przy stosowaniu niniejszej
Wyniki 2/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
dyrektywy; Pañstwa Cz³onkowskie powinny przewidzieæ odpowiednie ¶rodki na wypadek niezastosowania siê
do niniejszej dyrektywy.
(24) Wa¿ne jest zagwarantowanie w³a¶ciwego stosowania niniejszej dyrektywy i w tym celu nale¿y
wprowadziæ ¶ci¶lejsz± wspó³pracê pomiêdzy Komisj± i Pañstwami Cz³onkowskimi.
(25) Najpó¼niej piêæ lat od daty przyjêcia niniejszej dyrektywy, Komisja powinna dokonaæ przegl±du
szczegó³ów realizacji niniejszej dyrektywy, w celu zaproponowania w razie potrzeby niezbêdnych zmian,
PRZYJMUJ¡ NINIEJSZ¡ DYREKTYWÊ:
Artyku³ 1 Zakres stosowania
1. Niniejsz± dyrektywê stosuje siê do przedsiêbiorstw prowadz±cych dzia³alno¶æ w Pañstwie Cz³onkowskim,
które w ramach ¶wiadczenia us³ug poza jego granicami deleguj± pracowników zgodnie z ust. 3 na terytorium
innego Pañstwa Cz³onkowskiego.
2. Niniejszej dyrektywy nie stosuje siê do przedsiêbiorstw marynarki handlowej w odniesieniu do personelu
p³ywaj±cego.
3. Niniejsz± dyrektywê stosuje siê wówczas, gdy przedsiêbiorstwa wymienione w ust. 1 podejmuj±
nastêpuj±ce ¶rodki, wybiegaj±ce poza granice pañstwowe:
a) deleguj± pracowników na w³asny rachunek i pod swoim kierownictwem na terytorium Pañstwa
Cz³onkowskiego, w ramach umowy zawartej miêdzy przedsiêbiorstwem deleguj±cym a odbiorc± us³ug,
dzia³aj±cym w danym Pañstwie Cz³onkowskim, o ile istnieje stosunek pracy pomiêdzy przedsiêbiorstwem
deleguj±cym a pracownikiem w ci±gu okresu delegowania lub;
b) deleguj± pracowników do zak³adu albo przedsiêbiorstwa nale¿±cego do grupy przedsiêbiorców na
terytorium Pañstwa Cz³onkowskiego, o ile istnieje stosunek pracy miêdzy przedsiêbiorstwem deleguj±cym a
pracownikiem w ci±gu okresu delegowania lub;
c) jako przedsiêbiorstwo pracy tymczasowej lub agencja wynajmuj±ca personel wynajmuje pracownika
przedsiêbiorstwu, prowadz±cemu dzia³alno¶æ gospodarcz± lub dzia³aj±cemu na terytorium Pañstwa
Cz³onkowskiego, o ile przez ca³y okres delegowania istnieje stosunek pracy pomiêdzy przedsiêbiorstwem
pracy tymczasowej lub agencj± wynajmuj±c± a pracownikiem.
4. Przedsiêbiorstwa prowadz±ce dzia³alno¶æ w pañstwie niecz³onkowskim nie mog± byæ traktowane w sposób
bardziej uprzywilejowany ni¿ przedsiêbiorstwa prowadz±ce dzia³alno¶æ w Pañstwie Cz³onkowskim.
Artyku³ 2 Definicja
1. Dla celów niniejszej dyrektywy okre¶lenie "pracownik delegowany" oznacza pracownika, który przez
ograniczony okres wykonuje swoj± pracê na terytorium innego Pañstwa Cz³onkowskiego, ni¿ pañstwa w
którym zwyczajowo pracuje.
2. Dla celów niniejszej dyrektywy przyjmuje siê definicjê pracownika, któr± stosuje siê w prawie Pañstwa
Cz³onkowskiego, na terytorium którego pracownik jest delegowany.
Artyku³ 3 Warunki zatrudnienia
1. Pañstwa Cz³onkowskie zapewni±, ¿e bez wzglêdu na to jakie prawo stosuje siê w odniesieniu do stosunku
pracy przedsiêbiorstw, o których mowa w art. 1 ust. 1, bêd± gwarantowa³y pracownikom delegowanym na ich
terytorium warunki zatrudnienia, obejmuj±ce nastêpuj±ce zagadnienia, które w Pañstwie Cz³onkowskim, gdzie
wykonywana jest praca, ustalone s± przez:
- przepisy prawne, rozporz±dzenia lub przepisy administracyjne i/lub
- umowy zbiorowe lub orzeczenia arbitra¿owe uznane za powszechnie stosowane w rozumieniu ust. 8, o ile
dotycz± one rodzajów dzia³alno¶ci wymienionych w Za³±czniku:
a) maksymalne okresy pracy i minimalne okresy wypoczynku;
b) minimalny wymiar p³atnych urlopów rocznych;
c) minimalne stawki p³acy, wraz ze stawk± za nadgodziny; niniejszy podpunkt nie ma zastosowania do
Wyniki 3/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
uzupe³niaj±cych zak³adowych systemów emerytalnych;
d) warunki wynajmu pracowników, w szczególno¶ci przez przedsiêbiorstwa zatrudnienia tymczasowego;
e) zdrowie, bezpieczeñstwo i higiena w miejscu pracy;
f) ¶rodki ochronne stosowane w odniesieniu do warunków zatrudnienia kobiet ciê¿arnych lub kobiet tu¿ po
urodzeniu dziecka, dzieci i m³odzie¿y;
g) równo¶æ traktowania mê¿czyzn i kobiet, a tak¿e inne przepisy w zakresie niedyskryminacji.
Dla celów niniejszej dyrektywy pojêcie minimalnej stawki p³acy, o której mowa w ust. 1 lit. c) jest
zdefiniowane przez prawo krajowe i/lub przez praktykê Pañstwa Cz³onkowskiego, na którego terytorium
pracownik jest delegowany.
2. W przypadku wstêpnego monta¿u i/lub pierwszej instalacji wyrobów na dostawê wyrobów stanowi±cych
nieod³±czn± czê¶æ umowy, a które s± niezbêdne do uruchomienia dostarczonych wyrobów i wykonywane
przez wykwalifikowanych i/lub wyspecjalizowanych robotników z przedsiêbiorstwa dostawczego, ust. 1 lit. b)
i c) nie stosuje siê, je¶li okres delegowania nie przekracza o¶miu dni.
Przepisu tego nie stosuje siê do dzia³añ w dziedzinie prac budowlanych wymienionych w Za³±czniku.
3. Pañstwa Cz³onkowskie mog±, po konsultacji z przedstawicielami pracodawców i pracowników, zgodnie ze
zwyczajami i praktykami panuj±cymi w ka¿dym Pañstwie Cz³onkowskim, zdecydowaæ o niestosowaniu
pierwszego akapitu ust. 1 lit. c) w przypadkach, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a) i b), je¶li okres
delegowania nie przekracza jednego miesi±ca.
4. Pañstwa Cz³onkowskie mog± zgodnie z krajowym ustawodawstwem i/lub praktykami postanowiæ o
przyznaniu odstêpstw od pierwszego akapitu ust. 1 lit. c) w przypadkach, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a)
i b), jak równie¿ od decyzji Pañstwa Cz³onkowskiego w rozumieniu ust. 3 niniejszego artyku³u poprzez
uk³ady zbiorowe w rozumieniu ust. 8 niniejszego artyku³u, dotycz±cych jednego lub wiêkszej liczby sektorów
dzia³alno¶ci, je¶li okres delegowania nie przekracza jednego miesi±ca.
5. Pañstwa Cz³onkowskie mog± przewidzieæ mo¿liwo¶æ przyznania odstêpstwa od pierwszego akapitu ust. 1
lit. b) i c) w przypadkach, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a) i b) ze wzglêdu na niewielki zakres prac do
wykonania.
Pañstwa Cz³onkowskie, które korzystaj± z uprawnienia, o którym mowa w pierwszym akapicie, ustal± kryteria
jakie zadania, maj±ce byæ wykonane, powinny spe³niaæ, aby mog³y byæ uznane za "posiadaj±ce niewielki
zakres".
6. Okres delegowania jest obliczany na podstawie okresu odniesienia obejmuj±cego jeden rok, licz±c od
rozpoczêcia delegowania.
Przy jego obliczaniu uwzglêdnione zostan± wszystkie okresy wcze¶niejsze, w których dane stanowisko pracy
by³o obsadzone przez pracownika delegowanego.
7. Ustêpy od 1 do 6 nie bêd± stanowiæ przeszkody dla stosowania korzystniejszych dla pracowników
warunków zatrudnienia.
Dodatki w³a¶ciwe delegowaniu nale¿y uwa¿aæ za czê¶æ p³acy minimalnej, o ile nie s± wyp³acane z tytu³u
zwrotu wydatków faktycznie poniesionych na skutek delegowania, takich jak koszty podró¿y, wy¿ywienia i
zakwaterowania.
8. Okre¶lenie "umowy zbiorowe lub orzeczenia arbitra¿owe uznane za powszechnie stosowane" oznacza
umowy zbiorowe lub orzeczenia arbitra¿owe, które powinny byæ przestrzegane przez wszystkie
przedsiêbiorstwa w danym obszarze geograficznym, zawodzie lub przemy¶le.
W przypadku braku systemu uznawania zbiorowych umów lub orzeczeñ arbitra¿owych za powszechnie
stosowane w rozumieniu pierwszego akapitu, Pañstwa Cz³onkowskie mog±, je¶li tak zadecyduj±, oprzeæ siê
na:
- umowach zbiorowych lub orzeczeniach arbitra¿owych, które s± powszechnie stosowane do wszystkich
podobnych przedsiêbiorstw w danym obszarze geograficznym, zawodzie lub przemy¶le, i/lub
- umowach zbiorowych, które zosta³y zawarte przez najbardziej reprezentatywne w skali kraju organizacje
przedstawicieli pracodawców i pracowników oraz s± stosowane na ca³ym terytorium kraju,
Wyniki 4/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
o ile ich zastosowanie w stosunku do przedsiêbiorstw, o których mowa w art. 1 ust. 1 gwarantuje, równo¶æ
traktowania w przypadku dziedzin, o których mowa w pierwszym akapicie ust. 1 niniejszego artyku³u,
wymienionych przedsiêbiorstw i innych przedsiêbiorstw, o których mowa w niniejszym akapicie a
znajduj±cych siê w podobnej sytuacji.
W rozumieniu niniejszego artyku³u równo¶æ traktowania ma miejsce wówczas, gdy przedsiêbiorstwa krajowe
w podobnej sytuacji:
- podlegaj± w danym miejscu lub sektorze tym samym obowi±zkom co przedsiêbiorstwa deleguj±ce w
odniesieniu do dziedzin wymienionych w pierwszym akapicie ust. 1, oraz
- od których wymaga siê spe³nienia powy¿szych obowi±zków z tym samym skutkiem.
9. Pañstwa Cz³onkowskie mog± przewidzieæ, ¿e przedsiêbiorstwa, o których mowa w art. 1 ust. 1 musz±
zagwarantowaæ pracownikom, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. c) warunki maj±ce zastosowanie do
pracowników tymczasowych w Pañstwie Cz³onkowskim, na terytorium którego wykonywana jest praca.
10. Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody w stosowaniu przez Pañstwa Cz³onkowskie, w oparciu o
zasadê równego traktowania, zgodnie z Traktatem i w odniesieniu do przedsiêbiorstw krajowych:
- warunków zatrudnienia dotycz±cych dziedzin innych ni¿ wskazane w pierwszym akapicie ust. 1, w
przypadku przepisów polityki publicznej;
- warunków pracy i zatrudnienia ustalonych w umowach zbiorowych lub orzeczeniach arbitra¿owych w
rozumieniu ust. 8 i dotycz±cych innych rodzajów dzia³alno¶ci ni¿ wymienione w Za³±czniku.
Artyku³ 4 Wspó³praca w dziedzinie informacji
1. Dla celów realizacji niniejszej dyrektywy, Pañstwa Cz³onkowskie, zgodnie z krajowym prawodawstwem
i/lub praktyk±, wyznacz± jedno lub wiêcej biur ³±cznikowych lub jeden lub wiêcej kompetentnych oddzia³ów
krajowych.
2. Pañstwa Cz³onkowskie powinny przewidzieæ wspó³pracê pomiêdzy urzêdami, które zgodnie z
prawodawstwem krajowym s± odpowiedzialne za nadzorowanie warunków pracy i zatrudnienia, o których
mowa w art. 3. Wspó³praca owa bêdzie polegaæ w szczególno¶ci na udzielaniu przez powy¿sze urzêdy
informacji na temat wynajmowania pracowników wraz z informacjami o wyra¼nych wykroczeniach lub o
domniemanych przypadkach nielegalnej dzia³alno¶ci wykraczaj±cej poza granice pañstwowe.
Komisja i urzêdy, o których mowa w pierwszym akapicie bêd± ¶ci¶le wspó³pracowaæ w celu zbadania
wszelkich trudno¶ci, które mog³yby powstaæ przy stosowaniu art. 3 ust. 10.
Wzajemna pomoc w zakresie administracji bêdzie ¶wiadczona bezp³atnie.
3. Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie podejmie stosowne ¶rodki, aby informacje dotycz±ce warunków pracy i
zatrudnienia, o których mowa w art. 3 by³y powszechnie dostêpne.
4. Ka¿de Pañstwo Cz³onkowskie powiadomi inne Pañstwa Cz³onkowskie oraz Komisjê o biurach
³±cznikowych i/lub w³a¶ciwych organach, o których mowa w ust. 1.
Artyku³ 5 ¦rodki
Pañstwa Cz³onkowskie podejm± odpowiednie ¶rodki na wypadek nieprzestrzegania niniejszej dyrektywy.
Pañstwa zapewni± w szczególno¶ci, aby pracownicy i/lub ich przedstawiciele dysponowali odpowiednimi
procedurami gwarantuj±cymi wykonanie zobowi±zañ przewidzianych przez niniejsz± dyrektywê.
Artyku³ 6 W³a¶ciwo¶æ s±du
Aby zapewniæ mo¿liwo¶æ dochodzenia przed s±dem prawa do warunków pracy i zatrudnienia,
zagwarantowanego w art. 3, w Pañstwie Cz³onkowskim, na którego terytorium jest lub by³ delegowany
pracownik, mo¿e byæ wszczête postêpowanie s±dowe, z zastrze¿eniem w danym wypadku prawa do wszczêcia
postêpowania s±dowego w innym Pañstwie Cz³onkowskim, zgodnie z istniej±cymi umowami
miêdzynarodowymi o w³a¶ciwo¶ciach s±du.
Wyniki 5/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
Artyku³ 7 Wykonanie
Pañstwa Cz³onkowskie wprowadz± w ¿ycie ustawy, rozporz±dzenia i przepisy administracyjne konieczne do
wykonania niniejszej dyrektywy najpó¼niej do dnia 16 grudnia 1999 r. i niezw³ocznie powiadomi± o tym
Komisjê.
W przypadku wprowadzenia w ¿ycie przez Pañstwa Cz³onkowskie wspomnianych ¶rodków, powinny one
zawieraæ odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyæ ich urzêdowej
publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia okre¶lane s± przez Pañstwa Cz³onkowskie.
Artyku³ 8 Przegl±d Komisji
Najpó¼niej do dnia 16 grudnia 2001 r. Komisja sprawdzi dzia³anie niniejszej dyrektywy w celu
zaproponowania Radzie w razie potrzeby niezbêdnych zmian.
Artyku³ 9
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Pañstw Cz³onkowskich.
Sporz±dzono w Brukseli, dnia 16 grudnia 1996 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
K. Hänsch
Przewodnicz±cy
W imieniu Rady
I. Yates
Przewodnicz±cy
[1] Dz.U. C 225 z 30.8.1991, str. 6. i Dz.U. C 187 z 9.7.1993, str. 5.
[2] Dz.U. C 49 z 24.2.1992, str. 41.
[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 10 lutego 1993 r. (Dz.U. C 72 z 15.3.1993, str. 78), wspólne
stanowisko Rady z dnia 3 czerwca 1996 r. (Dz.U. C 220 z 29.7.1996, str. 1) i decyzja Parlamentu
Europejskiego z dnia 18 wrze¶nia 1996 r. (Dz.U. C 320 z 28.10.1996, str. 73). Decyzja Rady z dnia 24
wrze¶nia 1996 r.
[4] Dz.U. L 266 z 9.10.1980, str. 1.
[5] Dz.U. L 149 z 5.7.1971, str. 2. Rozporz±dzenie ostatnio zmienione rozporz±dzeniem (WE) nr 3096/95
(Dz.U. L 335 z 30.12.1995, str. 10).
-------------------------------------------------ZA£¡CZNIK
Wymienione w art. 3 ust. 1 pierwszy akapit rodzaje dzia³alno¶ci obejmuj± wszystkie prace zwi±zane z
budow±, napraw±, utrzymaniem, przeróbk± lub rozbiórk± budowli, a przede wszystkim nastêpuj±ce prace:
1. wykopy
2. roboty ziemne
3. prace budowlane w wê¿szym znaczeniu
4. montowanie i demontowanie elementów prefabrykowanych
5. wyposa¿anie lub instalowanie
6. przebudowa
7. renowacja
8. naprawy
9. demontowanie
10. rozbiórka
11. konserwacja
12. utrzymywanie (prace malarskie i porz±dkowe)
13. ulepszanie.
Wyniki 6/7
de-iure-pl.org - Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
Nie znaleziono s³ów kluczowych
Wyniki 7/7