Biuletyn Parafialny -I adwent 2016

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 27.11.2016r.
I NIEDZIELA ADWENTU
1. W liturgii kościoła: w środę - Święto św. Andrzeja Apostoła,
w sobotę - Wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, prezbitera.
2. Dzisiejsza niedziela, 27 listopada rozpoczyna kolejny Adwent w naszym
życiu - początek Roku Kościelnego. Na każdej Mszy św. poświęcenie
opłatków na stół wigilijny. Poświęcone opłatki będzie można odebrać w
zakrystii po Mszy św. Roraty odprawiamy codziennie od poniedziałku do
soboty o 6.30. Zapraszamy szczególnie dzieci. Zabieramy ze sobą specjalnie
przygotowane lampiony. W ostatnim dniu rorat nagrodzimy najpiękniejsze.
3. W tym tygodniu przypada pierwszy czwartek, piątek i sobota miesiąca.
Okazja do spowiedzi w piątek od godz. 16.30.
4. Od przyszłej niedzieli będziemy rozprowadzać świece Caritas w ramach
akcji Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Niech ta świeca zapłonie przy
pustym miejscu, jakie każdy pozostawia przy wigilijnym stole.
5. W każdą środę listopada modlimy się w wypominkach, które zostały złożone
w naszym kościele.
6. W przyszłą II niedzielę adwentu obchodzimy Dzień modlitwy i pomocy
materialnej Kościołowi na Wschodzie.
7. Roczne ofiary za miejsca w ławkach można składać przy każdej okazji po
20 zł. Bóg zapłać za każdą ofiarę. Roczne wypominki w zakrystii.
8. Sprzątanie – 3 – 17.12 ul. Sztormowa. Bóg zapłać
9. Wszystkim Parafianom i Gościom życzę dobrej niedzieli.
10. Przy wyjściu z kościoła można nabyć nasz Parafialny Biuletyn i inne
czasopisma religijne. Zapraszam do lektury.
Biuletyn Parafialny
Parafii p.w. Św. Anny w Chałupach
Redakcja:
Ks. Proboszcz Piotr Lewańczyk
Chałupy,
27.11.2016r.
I NIEDZIELA ADWENTU
Rok VII, Numer 380
(48)
Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Anny, CHAŁUPY, ul. Kaperska 30,
84-120 Władysławowo, Tel.: 507-032-544, e-mail: [email protected]
Konto naszej Parafii: Nr rachunku: 75-8348-0003-0000-0014-3316-0003
Adres strony internetowej: http://chalupy.diecezja.gda.pl/
„Gdyby gospodarz wiedział, o której
porze nocy złodziej ma przyjść, na
pewno by czuwał i nie pozwoliłby
włamać się do swego domu".
Złodziej to w języku greckim kleptes (stąd
kleptomania, czyli chorobliwa skłonność do
kradzieży, zwłaszcza rzeczy i tak niepotrzebnych).
Złodziejstwo uznawano za ciężkie przestępstwo. Zabrania go wyraźnie siódme
przykazanie: „Nie będziesz kradł" (Wj 20, 15; Pwt 5, 19). Wydaje się, że przykazanie to
pierwotnie odbierane było przede wszystkim jako zakaz kradzieży drugiego człowieka,
a także odzierania go z jego godności, jako stworzonego na obraz i podobieństwo Boże.
Konsekwencją takiego spojrzenia na Boże Prawo był szacunek wobec ludzkiej
własności, której nie wolno sobie przywłaszczać wbrew woli właściciela. Teologiczne
podstawy wyznaczało tu przekonanie, że to Bóg jest Panem wszystkich rzeczy i do
Niego należy cały świat: człowiek jest jedynie jego administratorem i użytkownikiem.
Pan Jezus przyrównał do postępowania złodziei działalność przywódców religijnych,
którzy prowadzą ludzi ku zgubie: „Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są
złodziejami i rozbójnikami (...). Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i
niszczyć" (J 10, 8.10).
Nie bał się też porównać dzieła, jakiego dokona w dniu ostatecznym, do
niespodziewanego pojawienia się złodzieja. Zaznaczył w ten sposób, że nieznany jest
dokładny czas powtórnego przyjścia Syna Człowieczego. Metafora ta powraca w Liście
św. Piotra: „Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański" (2 P 3, 10), a także w Apokalipsie
św. Jana: „Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której
godzinie przyjdę do ciebie" (Ap 3, 3 ). Obraz złodzieja przychodzącego w nocy
przywołuje też św. Paweł: „Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie
tak, jak złodziej w nocy" (1 Tes 5, 2). Apostoł dodaje jednak otuchy wszystkim
żyjącym w świetle nauki Chrystusa: „Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby
ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej" (1 Tes 5, 4).
Pierwsza Niedziela Adwentu
Patroni: Św. Jakub Intercisus, św. Cungar z Somerset, święci
Barlaam i Jozafat, św. Maximus z Riez, św. Fergus z
Strathern, św. Wergiliusz z Salzburga, św. Secundinus lub
Sechnall.
Adwent w Kościele katolickim to okres poprzedzający Boże
Narodzenie, liczący od 23 do 28 dni. Trwa on pomiędzy czwartą niedzielą przed Bożym
Narodzeniem a 24 grudnia (łącznie obejmuje zatem 4 niedziele).
Pierwsza niedziela Adwentu stanowi również początek kościelnego roku liturgicznego.
Okres ten to czas oczekiwania i duchowego przygotowania się na świętowanie
narodzenia Chrystusa.
Sam termin „Adwent” wywodzi się z łaciny, gdzie „adventus” znaczy tyle co
„przyjście”. Okres ten został ustanowiony w Kościele w IV wieku, podczas Synodu w
Saragossie w 380 roku. W VI wieku papież Grzegorz Wielki zalecił, by Adwent trwał
cztery tygodnie. Okres ten niemal od samego początku miał mieć radosny wydźwięk
(oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela), jednocześnie jednak powinien skłaniać do
refleksji i pokuty, dlatego ustalono, że kapłani będą nosić w tym okresie fioletowe szaty
liturgiczne.
Adwent posiada swoją własną, charakterystyczną liturgię. Zwyczajowym
nabożeństwem odprawianym w tym czasie każdego dnia są tak zwane Roraty, czyli
Jutrznia. Nabożeństwa te sprawowane są na cześć Marii Panny i służą prośbie o
przyjście Chrystusa. Odbywają się one najczęściej wcześnie rano lub wieczorem.
Uczestnicy Rorat przynoszą ze sobą specjalne, zdobione lampiony, będące symbolem
nadziei albo świece zwane „roratkami”. Opasane są one białą lub niebieską kokardą,
odsyłającą do kolorów maryjnych. Kościół zaleca również wiernym uczestnictwo w
rekolekcjach adwentowych i korzystanie z sakramentu pokuty.
W tradycji ludowej okres Adwentu był czasem szczególnego zacieśniania więzi
społecznych. Kobiety organizowały wówczas wspólne darcie pierza i przędzenie. W
tym okresie odbywało się też swatanie młodych par. Na Pomorzu Adwent miał
natomiast iście bożonarodzeniową atmosferę – odwiedzano domy z szopką i śpiewano
kolędy.
Podczas roratów ma miejsce rytuał zwyczaj zapalania
specjalnej świecy na ołtarzu. To od niej właśnie wierni
zapalali kiedyś woje świece. Świeca roratnia (zwana też
roratką) zazwyczaj jest ozdobiona mirtem, a często też
niebieską wstążką, symbolizującej Maryję, która jako
jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła - Chrystusa.
Na mszę roratnią wierni przychodzą często ze świecami ozdobionymi lub umieszczonymi w specjalnych
lampionach na roraty. Świece i lampiony wyrażają
czuwanie, światło jest też wyrazem radości z bliskiego już
przyjścia Chrystusa.
INTENCJE MSZALNE 27.11 – 4.12.2016r.
9:00
O łaskę szczerego nawrócenia dla męża
11:00
SUMA
+ za Kazimierza i Jana w dniu urodzin
6:30
+ za członków ŻR z Róży Św. Barbary
17:00
O łaskę trzeźwości i miłości w rodzinie
6:30
+ za ojców: Bronisława , Józefa i Walentego
6:30
+ za Irenę Stolarską
Środa
30.11.2016
17:00
17:00
17:00
17:00
Czwartek
1.12.2016
6:30
+ za rodziców: Jana i Gertrudę Kroll
+ za Teresę i Antoniego Konkel
+ za wypomnianych
Do MBNP z podziękowaniem za odebrane łaski z
prośbą o zdrowie i Boże błogosławieństwo w rodzinie
+ za męża Bogdana i rodziców z obojga stron
6:30
+ za Walentego i Bożenę
17:00
+ za Katarzynę Necel
6:30
+ za brata Mariana i kuzyna Piotra
17:00
+ za Józefa i Antoniego Szomborg
9:00
+ za Czesława
PIERWSZA
NIEDZIELA
ADWENTU
27.11.2016
Poniedziałek
28.11.2016
Wtorek
29.11.2016
Piątek
2.12.2016
Sobota
3.12.2016
DRUGA
NIEDZIELA
ADWENTU
4.12.2016
11:00 + za Hannę Smus i Witolda Tutkowskiego – w dniu
SUMA urodzin
Święty Andrzej, Apostoł
Andrzej pochodził z Betsaidy nad Jeziorem
Galilejskim (por. J 1, 44), ale mieszkał ze
św. Piotrem, swoim starszym bratem i jego
teściową w Kafarnaum (por. Mk 1, 21. 2930). Był - jak Piotr - rybakiem. Początkowo
był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego
wpływem poszedł za Chrystusem, gdy Ten
przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie
tylko sam przystąpił do Chrystusa; to on
przyprowadził do Niego Piotra.
Apostołowie Andrzej, Jan i Piotr nie od razu
na stałe dołączyli do tłumów chodzących z
Panem Jezusem. Po pierwszym spotkaniu w
pobliżu Jordanu wrócili do Galilei do
swoich zajęć.
Kult św. Andrzeja był zawsze w Kościele bardzo żywy. Liturgia bizantyjska
określa św. Andrzeja przydomkiem Protokleros, to znaczy "pierwszy
powołany", gdyż obok św. Jana jako pierwszy został przez Chrystusa wezwany
na Apostoła. Achaja chlubi się przekonaniem, że jej pierwszym metropolitą był
św. Andrzej. Dla prawosławnych św. Andrzej jest jednym z najważniejszych
świętych, nazywają go Apostołem Słowian. Według ich tradycji św. Andrzej
dotarł nad Dniepr i Don i jest założycielem Kijowa.
Kult św. Andrzeja był i nadal jest żywy w różnych krajach. Święty Grzegorz I
Wielki założył ku jego czci klasztor i kościół w Rzymie. Otrzymał także
relikwie Apostoła z Konstantynopola (+ 604). Wiele narodów i państw ogłosiło
św. Andrzeja za swojego szczególnego patrona. Tak uczyniły: Neapol,
Niderlandy, Szkocja, Hiszpania, arcybiskupstwo Brunszwiku, księstwo
Burgundii, Limburg, Luksemburg, Mantua i Szlezwig, a z innych krajów Bitynia, Grecja, Holandia, Niemcy, Pont, Prusy, Rosja i Sycylia. Także bardzo
wiele miast chlubi się patronatem św. Andrzeja: Agde, Aranches, Baeza,
Bordeaux, Brescia, Bruggia, Hanower, Neapol, Orange, Pesaro, Rawenna,
Rochester. Jest także patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy,
woziwodów, rzeźników. Ten orędownik zakochanych wspomaga w sprawach
matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa.
Dużą czcią cieszył się św. Andrzej również w Polsce. Istniał u nas zwyczaj
wróżb andrzejkowych. W wigilię św. Andrzeja dziewczęta lały roztopiony wosk
przez ucho klucza na wodę i zgadywały z figur, jakie się tworzą, która z nich
jako pierwsza będzie miała wesele i jak będzie wyglądał wybranek.
Święty Franciszek Ksawery, prezbiter
Franciszek urodził się 7 kwietnia 1506 r. na
zamku Xavier w kraju Basków (Hiszpania).
Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w
Bolonii, prezydentem Rady Królewskiej
Navarry. W 1525 r. Franciszek podjął studia
teologiczne w Paryżu. Po uzyskaniu stopnia
magistra przez jakiś czas wykładał w College
Domans-Beauvais, gdzie zapoznał się z bł.
Piotrem Favre (1526), zaś w kilka lat potem
(1529) ze św. Ignacym Loyolą.
Dnia 15 sierpnia 1534 roku na Montmartre w
kaplicy Męczenników wszyscy trzej przyjaciele
oraz czterej inni towarzysze złożyli śluby
zakonne, poprzedzone ćwiczeniami duchowymi
pod kierunkiem św. Ignacego. W dwa lata
potem wszyscy udali się do Wenecji, by drogą
morską jechać do Ziemi Świętej.
7 kwietnia 1541 roku, zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz mandat
legata papieskiego, wyruszył na misje do Indii.
W czasie zaś długiej podróży pełnił obowiązki kapelana statku. Wszakże trudy
podróży i zabójczy klimat rychło dały o sobie znać. Franciszek zapadł na
śmiertelną chorobę, z której jednak cudem został uleczony.
Postanowił także trafić do Chin. Franciszek, utrudzony podróżą i zabójczym
klimatem, rozchorował się na wyspie Sancian i w nocy z 2 na 3 grudnia 1552
roku oddał Bogu ducha zaledwie w 46. roku życia.
Z pism św. Franciszka pozostały jego listy. Są one najpiękniejszym poematem
jego życia wewnętrznego, żaru apostolskiego, bezwzględnego oddania sprawie
Bożej i zbawienia dusz. Już w roku 1545 ukazały się drukiem w języku
francuskim, a w roku 1552 w języku niemieckim.
Do chwały błogosławionych wyniósł Franciszka Ksawerego papież Paweł V w
1619 roku, a już w trzy lata potem, w 1622 r., kanonizował go papież Grzegorz
XV wraz z Ignacym Loyolą, Filipem Nereuszem, Teresą z Avila i Izydorem
Oraczem. W roku 1910 papież św. Pius X ogłosił św. Franciszka Ksawerego
patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary, a w roku 1927 papież Pius XI ogłosił go
wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus głównym patronem misji katolickich.
Jest patronem Indii i Japonii oraz marynarzy. Orędownik w czasie zarazy i burz.