Dubrownik - perła Adriatyku

Dubrownik - perła Adriatyku
Kategoria: Chorwacja
Wybitny dramaturg i eseista, laureat literackiej nagrody Nobla Bernard Shaw napisał, że „Ci, którzy szukają
raju na ziemi, muszą przyjechać do Dubrownika”.
Odwiedzając Dubrownik od strony morza, można
zacumować w jednym z trzech portów:
- w porcie miejskim na Starówce, który jednak w sezonie
jest prawie zawsze bardzo zatłoczony,
- w oddalonej o 2,5 kilometra od Starówki Marinie Gruz,
leżącej w zatoce o tej samej nazwie,
- lub w Marinie ACI Dubrownik - dopływa się do niej rzeką
Dubrovačka, ujście której znajduje się na zachód od
zatoki Gruz.
Dzisiaj miasto położone na zboczu góry Srd (412 metrów
n.p.m.) jest najbardziej znanym miejscem w Chorwacji - zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO i
konkuruje z Wenecją o miano najpiękniejszego miasta śródziemnomorskiego.
HISTORIA
Historia miasta sięga wczesnego średniowiecza, kiedy to tereny dzisiejszej Chorwacji należały do Imperium Bizantyjskiego.
Na początku była to osada rybacka Ilirów, do której w VII wieku przybyły grupy ludności grecko-rzymskiej, uciekające przed
Awarami. Oni nadają miejscu nazwę Ragusium. Praktycznie w tym samym czasie przybywają tu Słowianie, którzy założyli tuż
obok osadę Dubrova, od której pochodzi współczesna nazwa miasta. W XII wieku obie osady zostają otoczone jednym murem
obronnym.
W rezultacie zdobycia Konstantynopola przez wojska IV wyprawy
krzyżowej w 1204 roku i upadku znaczenia Bizancjum, panowanie
nad miastem przejmują Wenecjanie. Rządy weneckie trwają do
1358 roku. W latach 1358 – 1526 miasto uznawało zwierzchność
króla węgierskiego. Było ono wtedy republiką, która, mimo że
zależna od kolejnych potęg, biła swoją monetę, miała własną
Wielką Radę, zazwyczaj pełny skarbiec i flotę złożoną z 300 statków.
Przez długi czas Dubrownik miał monopol w handlu w niektórych
rejonach Morza Śródziemnego, słynął ze zręcznych dyplomatów i
mógł poszczycić się bardzo wysokim poziomem kultury, sztuki i
nauki. To właśnie tutaj powstała najstarsza w Europie apteka.
Schyłek świetności republiki Dubrownickiej rozpoczął się w wieku XVI. Zwiastunem trudnych dla miasta lat było silne
trzęsienie ziemi w 1520 roku. W 1526 roku Turcy zwyciężają króla węgierskiego Ludwika Jagiellończyka pod Mohaczem miasto zmuszone jest do uznania zwierzchności sułtana i płacenia mu wielkiego haraczu. Tego samego roku 20 tysięcy
obywateli republiki umiera z powodu dżumy. Po odkryciu Nowego Świata główne szlaki handlowe szybko przeniosły się na
Atlantyk, a na Morzu Śródziemnym coraz większą rolę zaczęły odgrywać w tym czasie nowe potęgi morskie – Francja, Anglia
i Holandia. Na domiar złego Dubrownik ucierpiał bardzo poważnie podczas silnego trzęsienia ziemi w roku 1667. Ponownie
ważną pozycje w handlu śródziemnomorskim Dubrownik uzyskał na krótko na przełomie XVIII/XIX wieku, jednak z chwilą,
kiedy na morzach pojawiły się statki parowe, flota dubrownickich żaglowców straciła swoje znaczenie.
W latach 1806-1813 miasto było pod okupacja francuską, następnie angielską, by w końcu znaleźć się w monarchii
Habsburgów (1815). Za rządów austriackich Dubrownik przeistoczył się szybko w popularną miejscowość turystyczną. Po
upadku Austro-Węgier został włączony do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, które w 1929 roku przemianowano na
Punt, strona: 1
Jugosławię. Od 1991 roku miasto znajduje się w granicach niepodległej Chorwacji.
CO WARTO ZOBACZYĆ?
Starówka Dubrownika ma kształt nieregularnego pięciokąta. Od strony lądu jest ona zamknięta kompleksem murów
obronnych o długości 1940 metrów, które zostały wybudowane w XII/XIII wieku. Spacer murami miejskimi Dubrownika to
niezapomniane przeżycie.
Oprócz szerokiej głównej ulicy Stradun, przy której obu końcach stoją wspaniałe
fontanny, większość ulic jest bardzo wąska, co nadaje Staremu Miastu
niepowtarzalnego charakteru – w uliczkach tych kryją się restauracje, które w
sezonie pełne są gości.
Do najciekawszych zabytków Dubrownika należą:
• studnia Onofrio – 16-kątna budowla z XV wieku, będąca częścią wodociągów
miasta,
• Pałac Rektorów (Knezev Dvor) - dawna siedziba najwyższych władz Republiki
Dubrownickiej, stojący blisko starego portu. i więzienie. Dziś w zabytkowych
pomieszczeniach znajduje się oddział Muzeum Miejskiego, z kolekcją obrazów,
numizmatyką i militariami, Przypomina on wenecki Pałac Dożów, co jest efektem
wielu przekształceń dokonywanych głównie w XVII w. Nosi cechy wielu stylów,
przede wszystkim jednak gotyku i renesansu. Budynek był siedzibą wielu urzędów,
sądu i notariatu, obradowała w nim Wielka Rada, a na pierwszym piętrze pracował
sam książę-rektor. Mieściły się tutaj także areszt
• na zachód od ulicy Stradun stoi Pałac Sponza (1516-1522). Budowla wyróżnia się loggią z pięcioma łukami i bogato
zdobionym dziedzińcem wewnętrznym. I tu w czasach świetności mieściły się różne instytucje: urząd celny, mennica i
skarbiec republiki, a okresowo nawet skład zboża i coś w rodzaju urzędu miar i wag. W pałacu znajduje się obecnie jedno z
najbogatszych archiwów w Europie, poświęcone głównie dziejom miasta. Z pobliskiej wieży zegarowej, co godzinę, rozlega
się bicie dzwonów, zwanych popularnie przez miejscową ludność zelenci.
• klasztor Dominikanów – jego budowę rozpoczęto w 1304 r., a następnie wielokrotnie przebudowywano. Dzisiaj do klasztoru
należy ciekawe muzeum,
• plac Poljana Luża, na którym od najdawniejszych czasów koncentrowało się życie publiczne Dubrownika. Na środku placu
znajduje się słup "Orlandov", z wyrzeźbionym wojownikiem, symbolem wolnego miasta kupieckiego, dłuta Antuna
Dubrovcanina (1418 r.) Długość prawego przedramienia wojownika służyła za wzorzec przyjętej tu miary - łokcia
dubrownickiego,
Punt, strona: 2
• katedra Velike Gospe (Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) z
cennym wyposażeniem wnętrza (m.in. obraz Tycjana
Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny). Warto obejrzeć wspaniale
barokowe obrazy i poliptyk Tycjana w głównym ołtarzu. Katedra
mieści ponadto skarbczyk oraz grobowiec Rudera Boskovicia,
wielkiego uczonego dubrownickiego,
• wzniesiony na pocz. XVII wieku w stylu baroku weneckiego kościół
św. Vlaha, patrona Republiki Dubrownickiej, z charakterystyczną
okrągłą kopułą, w ołtarzu której obejrzeć można pozłacaną statuę
świętego, trzymającą makietę miasta (XVI w.),
• klasztor Franciszkanów budowany od 1317 r. z ciekawym
kościołem, utrzymanym na zewnątrz w stylu romańsko-gotyckim,
wewnątrz natomiast w stylu barokowym. Za kościołem można
podziwiać wspaniały dziedziniec z palmami i inną roślinnością
podzwrotnikową i stojącą w środku studnią z XVw. Stojąc na
dziedzińcu trudno nie zatrzymać wzroku na wspaniałym krużganku, którego kolumny wieńczą kapitele będące dziełem
Mihoja Brajkova z Baru, Miljana Radomisticia, Leonardo Stjepana z Florencji i Ratko Brjakovicia - każdy z kapiteli nich jest
inny,
• kościół św. Spasa zbudowany w stylu lombardzkiego renesansu w latach 1520 - 1528r., we wnętrzu którego znajduje się
obraz "Wniebowzięcie Piotra z Urbino" z 1527 r.,
• pomniku poety I. Gundulicia, dłuta I. Rendicia, na którym znajdziemy polski akcent w postaci płaskorzeźby ukazującej
zwycięstwo Jana III Sobieskiego pod Wiedniem,
• górująca nad całym miastem, monumentalna baszta zwana Minceta, stanowiąca doskonały punkt widokowy.
Punt, strona: 3
Dubrownik
Punt, strona: 4