Stanowisko Nr 80/2011 Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego z dnia

Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Stanowisko Nr 80/2011 Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego z
dnia 13 stycznia 2011 roku dotyczące projektu rozporządzenia
Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego zmieniającego
rozporządzenie w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu
państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych
Po rozpatrzeniu na wniosek Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 23 grudnia 2010 roku (pismo
MNiSW- DFS-ZFD-1201-4948-10/MPG/10), projektu rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i
niepublicznych, Rada Główna, stosownie do art. 45 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku - Prawo o
szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365, z późn. zm), kierując się troską o racjonalne gospodarowanie
środkami publicznymi zgłasza następujące uwagi i propozycje odnośnie do doskonalenia metody obliczania kwot
dotacji dla uczelni, dopuszczając jednak rozwiązania, które w bieżącym roku budżetowym będą chronić budżety
uczelni przed gwałtownymi zmianami, zagrażającymi ich stabilności finansowej.
1. W związku z wdrażaniem koncepcji dwustopniowości studiów wyższych, algorytm podziału dotacji w składniku
studencko-doktoranckim, a także w składniku wymiany, powinien uwzględniać ten podział, a w szczególności
kwestię kosztochłonności studiów II stopnia w stosunku do studiów I stopnia (np. poprzez przyjęcie
odpowiednich wag dla odpowiednich parametrów).
2. Uwzględniając strukturę zatrudnienia oraz ścieżki karier naukowych, algorytm w składniku kadrowym
powinien uwzględniać podział nauczycieli na profesorów tytularnych i wizytujących, doktorów z habilitacją,
doktorów i pozostałych nauczycieli. Jednocześnie proponuje się ograniczyć zróżnicowanie mnożnika dla
profesorów tytularnych własnych i wizytujących (m.in. celem ograniczenia występowania praktyk
patologicznych, związanych z pozyskiwaniem profesorów wizytujących bez należytej troski o jakość ich
kwalifikacji). Warto także stymulować mobilność profesorów krajowych. Przy zachowaniu koncepcji strukturalnej
algorytmu podziału dotacji można to osiągnąć przez odpowiednie mnożniki dla wyróżnionych grup pracowników.
3. Bez informacji o wynikach symulacji - na danych rzeczywistych - idea składnika zrównoważonego rozwoju jest
niejasna. Wydaje się, że nie stymuluje on umownej równowagi, definiowanej jako odpowiedni stosunek liczby
studentów do liczby pracowników dydaktycznych, natomiast – jak się wydaje - w praktyce działa on tak, że
dodatkowo podnosi dotację zarówno przy zwiększeniu liczby studentów, jak i kadry. Np. jego wartość nie zmieni
się przy dwukrotnym zwiększeniu liczby studentów i dwukrotnej redukcji kadry, bądź odwrotnie. Jeżeli nie ma
przekonywujących dowodów regulowania tego składnika, w oparciu o dane empiryczne, celowe byłoby usunięcie
go z algorytmu, jednocześnie zwiększając odpowiednio wagę składnika studenckiego lub kadrowego, bądź obu,
w odpowiednich proporcjach.
4. Zakładając, iż proponowany algorytm rozdysponowuje dotację na zadania (wymagające nakładów
finansowych) realizowane przez uczelnie, trudno o racjonalne uzasadnienie uwzględnienia w algorytmie
„Składnika uprawnień”. Uprawnienia same w sobie nie generują kosztów, a jedynie stanowią warunek konieczny
dla inicjowania postępowań doktorskich, habilitacyjnych czy profesorskich. Jeżeli chodzi o nakłady, to zasadne
byłoby zastąpienie kryterium uprawnień przez kryterium liczby przeprowadzonych przewodów doktorskich,
habilitacyjnych i postępowań w sprawie tytułu profesorskiego. Wiążą się z tym m.in. koszty i nakłady (honoraria
za recenzje, zwrot kosztów za delegacje, „roboczogodziny” członków rad wydziałów/instytutów, prace
techniczne i zużycie materiałów).
5. W odniesieniu do składnika badawczego uwzględnianie wyłącznie liczby projektów badawczych jest zbyt
dużym uproszczeniem, przynajmniej z punktu widzenia bezpośredniego wpływu na jakość procesu kształcenia
(w większym stopniu w odniesieniu do studiów III stopnia). Problem ten ma wysoce kontekstualny charakter,
związany ze specyfiką kierunków kształcenia, a zwłaszcza możliwościami korzystania przez studentów z
aparatury pozyskiwanej w ramach procesu badawczego, zapewne w mniejszym z wynikami prowadzonych
badań. Natomiast kwestia majątku i aparatury wiąże się bardziej z wartością realizowanych projektów.
Uwzględniając te kwestie można rozważyć połączenie miernika ilościowego (liczba projektów) z miernikiem
wartościowym (wartość projektu) i zastosowaniem skali nieliniowej, która ograniczała by wpływ specyfiki
dyscypliny na wartość parametru w składniku badawczym. Wprowadzenie tego rozwiązania może być
warunkowane rachunkiem kosztów związanych z gromadzeniem potrzebnych informacji. Odpowiednie
rozwiązanie może wykorzystywać np. następującą skalę (po wykonaniu niezbędnych szacunków dla przedziałów
wartości):
a) wartość projektu do 100 000 zł – 1 punkt
b) wartość projektu od 100 000 do 500 000 zł – 2 punkty
c) wartość projektu powyżej 500 000 zł – 3 punkty
przy zastosowaniu formuły:
(lpi <100k x 1) + (lpi(100;500k) x 2) + (lpi >500k x 3)
Bi = ------------------------------------------------------------n
∑ [(lpi <100k x 1) + (lpi (100;500k) x 2 + (lpi >500k x 3)]
i=1
gdzie:
lpi <100k – oznacza liczbę projektów oraz programów międzynarodowych o wartości do 100 000 zł w i-tej
uczelni realizowanych w poprzednim roku,
lpi(100;500k) - oznacza liczbę projektów oraz programów międzynarodowych o wartości od 100 000 do 500 000
zł w i-tej uczelni realizowanych w poprzednim roku,
lpi >500k - oznacza liczbę projektów oraz programów międzynarodowych o wartości powyżej 500 000 zł w i-tej
uczelni realizowanych w poprzednim roku,
n – oznacza liczbę uczelni w danej grupie uczelni
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
6. RGSzW proponuje rozważenie zasadności utrzymania struktury parametrów dla poszczególnych składników
algorytmu według grup uczelni, z uwzględnieniem ich specyfiki funkcjonalnej, a ponadto określenie planu
ograniczania wielkości parametru przeniesienia (C).
7. RGSzW uważa za pożądane zróżnicowanie kosztochłonności dla różnych rodzajów kształcenia personelu
lotniczego, w szczególności w odniesieniu do kształcenia różnych grup pilotów i personelu naziemnego. Podział
dotacji bez uwzględnienia tego zróżnicowania przyczynia się do rozdrabniania środków budżetowych w
następstwie tworzenia kierunków kształcenia lotniczego przez uczelnie nie posiadające odpowiedniej bazy dla
kształcenia praktycznego. Zaproponowane zmiany dotyczą załącznika nr 4 zmieniającego treść załącznika nr 8
rozporządzenia.
Poniżej przedłożono ideowy zarys projekt modyfikacji załącznika nr 4:
a) w ust.3 zastąpić „proporcjonalnie do „przez „zgodnie z algorytmem, o którym mowa w ust. 4 niniejszego
załącznika według”,
b) obecny ust. 4 zastąpić przez tekst:
„4. Kwoty dotacji wydzielone dla poszczególnych uczelni wyznaczone są na podstawie wzoru:
DLi=DLc•SLi,
gdzie:
- oznacza kwotę dotacji dla i-tej publicznej uczelni kształcącej personel lotniczy dla lotnictwa cywilnego w danym
roku;
- oznacza całkowitą kwotę dotacji dla wszystkich uczelni kształcących personel lotniczy dla lotnictwa cywilnego
w danym roku;
- oznacza składnik lotniczy studencki dla i-tej publicznej uczelni kształcącej personel lotniczy dla lotnictwa
cywilnego określony wzorem:
- oznacza współczynnik wagowy kształcenia personelu lotniczego dla lotnictwa cywilnego na studiach
stacjonarnych do uzyskania specjalności i uprawnień według przepisów wymienionych w pkt. 1-5 ust. 2, wartość
współczynnika wagowego określa się następująco:
wS1=3 – współczynnik wagowy dla studentów studiów stacjonarnych objętych
ścieżką kształcenia personelu lotniczego kończącą się uzyskaniem
samolotowej lub śmigłowcowej licencji pilota liniowego, tzw. „zamrożonej” –
ATPL(A), ATPL(H) „frozen”;
wS2=2 – współczynnik wagowy dla studentów studiów stacjonarnych objętych
ścieżką kształcenia personelu lotniczego kończącą się uzyskaniem
samolotowej lub śmigłowcowej licencji pilota zawodowego, wraz
z uprawnieniami do lotów według wskazań przyrządów oraz na samolotach
wielosilnikowych – CPL(A)/IR+ME, CPL(H)/IR;
wS3=1 – współczynnik wagowy dla studentów studiów stacjonarnych objętych
ścieżką kształcenia personelu lotniczego kończącą się uzyskaniem
samolotowej lub śmigłowcowej licencji zawodowej – CPL(A), CPL(H);
wS4=0.5 – współczynnik wagowy dla studentów studiów stacjonarnych objętych
ścieżką kształcenia personelu lotniczego kończącą się uzyskaniem licencji
personelu pokładowego, obsługi naziemnej, mechanika lotniczego obsługi,
mechanika lotniczego pokładowego, nawigatora, służb informacji
powietrznej, kontrolerów ruchu lotniczego, dyspozytorów lotniczych,
n - oznacza liczbę wszystkich finansowanych z przedmiotowej dotacji
uczelni publicznych kształcących personel lotniczy dla lotnictwa cywilnego
w danym roku,
k – jest liczbą porządkową współczynnika wagowego kosztów kształcenia
personelu lotniczego dla lotnictwa cywilnego i wynosi od 1 do 4,
- oznacza liczbę studentów stacjonarnych objętych ścieżką kształcenia
przynależną do właściwego współczynnika wagowego wS1 ÷ wS4
i kształconych przez daną publiczną uczelnię kształcącą personel lotniczy
dla lotnictwa cywilnego w uczelnianych ośrodkach kształcenia lotniczego.
Stanowisko otrzymuje Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Przewodniczący Rady Głównej
Szkolnictwa Wyższego
Józef Lubacz
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)